Sinds half oktober ligt in ons Belgenland de Horeca plat. Kappers hebben vier maanden moeten sluiten, andere contactberoepen mogen morgen heropenen. We houden al bijna een jaar anderhalve meter afstand, dragen mondkapjes, zij die kunnen werken van thuis uit, we reizen niet, en ga zo maar door. Toch blijven de cijfers slecht tot heel slecht, worden ze zelfs opnieuw slechter. Een conclusie kort door de bocht: al die maatregelen helpen niet (genoeg)?

Eén troost (sic): de griep heeft deze winter in ons land geen slachtoffers gemaakt, zegt men. Het zal wel, wie griepsymptomen had, zal bij de Corona-cijfers geteld zijn. Dat kan haast niet anders. En dat de ziekenhuizen (te) vol liggen, dat het zorgpersoneel overuren draait en niet weet waar eerst te helpen, geloof ik graag - ik bewonder die mensen, echt waar.

Onze hoop is dus gevestigd op de vaccins. Die er zijn, maar niet tot ons geraken.... Of toch niet snel en voldoende genoeg. Want daar wordt weer een (macht)spelletje gespeeld, een strijd tussen pharmareuzen en politici. Waar wij, de gewone man/vrouw in de straat, alleen maar lijdzaam kunnen naar kijken.