Sommigen hebben er op gewacht, op gehoopt, voor gebeden. Eerlijk? Ik niet. Maar hij is er, die eerste winterprik. En sommige diensten hebben zich toch nog laten verrassen. Heb ik toch de indruk.

Vandaag, zondagmorgen, iets voor elf. Wandelingske richting plesj in Erembodegem. Voorzichtig, wagens nog licht bedekt met (aangevroren) sneeuw, natte plekken leken nogal glad. Op de brug over de Dender - die staat toch redelijk hoog - voetje voor voetje gestapt. De trottoirs waren zeker niet gestrooid, het ijs was zichtbaar, voelbaar. Zelf het wegdek leek me slibber, bijna een ijspiste. De moedige wielertoeristen die passeerden, waren alvast heel voorzichtig... Meteen een oproep voor de bevoegde diensten - en stuur aub de verantwoordelijkheid niet door - zorg dat er zeker de komende nachten/dagen gestrooid wordt wanneer nodig - vermits het vandaag blijft vriezen volgens de voorspellingen, niet aarzelen !!!! Want het station van Erembodegem is voor veel pendelaars uit de omgeving the-place-to-be. Per auto, per fiets of te voet. Dank u.

Verrassen, dat laten we ons graag. Maar wat er de voorbije dagen gebeurd is op ons wegennet, bij de riolering, bij de waterlopen.... Daar stel ik me toch vragen bij. Het was aangekondigd, een ernstige winterprik stond ons te wachten, vertelden de Frankjes, Sabinekes en co ons bij hun weerberichten al sinds begin vorige week. Toch grote verbazing, grote miserie vrijdagmorgen. In de provincie Luik zitten sommige gemeenten al dagen zonder elektriciteit, door de sneeuw - waar anderen zo naar uitkeken (slik). Gemeenten als Merchtem, Londerzeel en anderen kampten plots met wateroverlast. Onlangs werken aan de riolering geweest misschien....? Akkoord, er is (blijkbaar) extreem veel neerslag gevallen, maar als je de beelden ziet, de mensen hoort... dan lijkt het me toch niet alleen op de weergoden te steken.

Ach, ik ben aan het zagen, zullen velen zeggen, denken. Misschien wel. Ik hoop gewoon dat iedereen nu, morgen, de volgende dagen zonder problemen en veilig geraakt waar hij of zij moet, wil zijn. En vermits er toch een overstock aan strooizout is - twee winters gespaard.... - niet aarzelen, zou ik zo denken....

Vanavond, zo rond half elf, weten we het. Dan wordt bekend wie de voetbaljournalisten, ex-winnaars en co de beste voetballer op de Belgische velden in 2015 vonden. Een speler van AA Gent gaat die Gouden Schoen krijgen, denkt iedereen. Ja toch?

Ze zouden het verdienen de Buffalo's, zeker weten. Landskampioen en in de Champions League doorgestoten. Chapeau. Maar wie moet hem dan krijgen? Wie stak in dat sterk collectief er bovenuit? Kums, Sels, Depoitre, Milicevic, Dejaegere of... ? Gaan ze elkaar geen punten afsnoepen? Zodat een totaal onverwachte outsider met het been - de Schoen dus - gaat lopen? Want die journalisten - ik voel me nog altijd één en kan het dus weten - zijn (soms) rare vogels. Volgen soms één ploeg van 's morgens tot 's avonds, zien enkel de matchen van die ploeg en durven dan soms ook eigenzinnig namen invullen op een stembulletin. Dus een verrassing is niet uitgesloten, nooit. Vraag dat maar eens aan Lorenzo Staelens.... Ooit topfavoriet, niemand anders kon hem winnen. Dacht de hele (Belgische media-)wereld. In 1999 werd dat foutje (sic) rechtgezet.... en moest een helikopter uitrukken om de Lorre op het podium te krijgen.

De stemmen van de twee stemrondes worden vandaag geteld, dus alles wat u de voorbije dagen las waren louter speculaties. Niemand weet op dit ogenblik wie de laureaat zal zijn. Zo een (half)uurtje voor u het op tv zult zien, weten de stemmentellers het pas. Dat is al jaren de gewoonte, sinds de laureaat in een tv-uitzending bekendgemaakt wordt. Daarvoor was het allemaal kleinschaliger, lagen eigenlijk alleen de voetbaljournalisten van Het Laatste Nieuws, de organiserende krant, er echt wakker van. Moesten ze de wacht houden aan de telefoon en dan vlug-vlug de uiteindelijke winnaar gaan oppikken, thuis of op training, en naar Brussel voeren. Voor de foto, voor een glaasje. Ik heb mijn vader vaak zien ijsberen in de living, wachtend op het seintje. U heeft ze wellicht ook in uw geheugen opgeslagen, die beelden van de kleine Kim Clijsters: juichend omdat vader Lei winnaar werd en zij een tennisveld zou krijgen in de tuin.... Mijn vader, voetbaljournalist voor HLN, was die dag de chauffeur voor Lei. Als er een hemel bestaat, kunnen ze er daar nu beiden nog eens over praten.

Stil word je, heel stil als een goede kennis, een vriend, je vertelt dat zijn zoon - nog geen dertig, zelf al vader - ALS, Amyotrofe laterale sclerose zoals dat officieel en wetenschappelijk heet, heeft. Dan sta je daar met je mond vol tanden....

Helaas, elk huisje heeft zijn kruisje. In elke familie, in elk gezin, in deze tijd blijkbaar meer dan vroeger - of we denken dat toch, we voelen het zo aan. Is het niet die verdomde vieze K-ziekte, dan is het wel iets anders. Dokters plakken er wel een naam, een etiket op; zelf weten we eigenlijk van niets. Alleen dat het niet gezond is, dat het onrustwekkend is, kan zijn, kan worden.

En iedereen kan (helaas) slachtoffer zijn, worden. Staken we het een halve eeuw soms nog op ongezonde werkomstandigheden (bv. de koolmijnen), slechte persoonlijke hygiëne, of ik weet niet wat, in deze moderne tijd zou dat geen rol meer mogen spelen. Denk ik zo. Helaas, onterecht. Ziektes allerhande - kankervormen, ALS, chronisch vermoeidheidssyndroom, ..... - slaan toe, waar en bij wie ze willen. Dan mogen we ons in onze Westerse wereld nog zo inspannen, nog zo 'gezond' proberen te leven. Dan mogen we nog de beste geneesheren tot onzer beschikking hebben, als ze 'hierboven' - schrijft een atheïst - het koordje doorknippen....

Stop nu met al dat pessimisme, leg ik mezelf op. Laten we proberen - zelf slachtoffer of een familielid, vriend, kennis,.... - hoopvol naar de toekomst te blijven kijken. Laten we familie, vrienden, kennissen steunen om hun geliefden bij te staan. En laat ons vooral duimen/bidden voor de zieken. En hopen dat de geneeskunde weer een stap(je) verder geraakt.

Slik. Dat kan toch niet waar zijn, was mijn eerste gedachte. Helaas wel. David Robert Jones, beter bekend als David Bowie, heeft zijn strijd tegen kanker verloren. RIP.

Tien minuutjes geleden opende ik Facebook en het eerste wat ik zag: Bowie overleden. Verdomme, dat kan toch niet waar zijn? Vrijdag 69 geworden, nieuwe plaat uit en nu gisteren overleden. Flauwe grappenmaker, dacht ik eerst. Helaas al snel bevestiging gevonden op diverse nieuwssites. Ik ben er niet goed van, echt waar.

Wat heb ik met Bowie? Vooral veel bewondering voor die man, voor zijn werk, vaak baanbrekend. Denk maar aan Ziggy Stardust, Heroes, Station tot station, Space Oddity, China Girl en ga zo maar door. Ook al leek dat uiterlijk niet altijd, hij bleef steeds zichzelf. Voor mij toch. Eigenzinnige, maar steeds knappe platen. In mijn ogen. Toen ik in juni 2014 met mijn dochter naar de Stones in Werchter was geweest, droomde ik ervan dat ik ook David Bowie ooit eens live aan het werk zou kunnen zien. Daar zou ik mijn zetel zeker voor uitkomen, had ik euro's voor over. Nee dus, het mag niet zijn. RIP David.

Het lijkt wel of ze bij Canvas visionair zijn, want wat stond er een paar dagen geleden op het programma? Five Years, een documentaire over, jawel, David Bowie. Had men het daar voelen aankomen? Ik weet het niet. Maar voor mij mogen ze hun programmatie aanpassen en die documentaire opnieuw uitzenden. Dan leg ik ze wel vast voor het nageslacht. Vergeet niet te verwittigen aub, dat ik de opnameknoppen kan indrukken. Bowies muziek: voor altijd in mijn hart, in mijn geheugen. Rest in Peace, rust in vrede. En maak daarboven maar goede muziek met al die andere grootheden die we al verloren....