Opnieuw een ferme vloek deze middag bij de nieuwsuitzendingen: nu bij Douwe Egberts x-aantal jobs weg. Eerder Axa, Caterpillar, P&V, en noem maar op. En dan moeten we met zijn allen langer werken? En wie is (meestal) grootste slachtoffer? De 50-plussers. Moeten we ons niet eens echt gaan organiseren?

Joepie (sic), de gewone werkmens moet langer werken - een politicus in één van de (veel te vele) parlementen (in ons landje) mag al op 55 pensioen 'trekken', die leeftijdsgrens naar boven halen lukt blijkbaar niet (sic, nog eens). Verworven rechten tellen voor de 'verkozenen des volks' wel, klinkt het. Voor de kiezers: hahaha.  U en ik dus, onze kinderen, mogen blijven werken tot 67 of 40 (of meer) dienstjaren. Grrr. Eerlijk? Ik denk het niet. Ben er zelf zeker van. Maar de heren en dames politici en vakbondslui zullen wel hun uitleg klaar hebben.

Een goed anderhalf jaar geleden werd ik na 28 jaar bedankt voor bewezen diensten, mooi uitgedrukt. Ik (53 nu) ben niet alleen, dat besef ik terdege. Elke dag komen er lotgenoten bij, helaas. En allemaal proberen we terug aan de slag te geraken, terug een betrekking te vinden - elk naar zijn mogelijkheden. Kort samengevat het resultaat van mijn sollicitatiepogingen: een paar proeven en gesprekjes, maar over het algemeen 'we kozen voor een ander profiel' - in mijn ogen (onterecht wellicht volgens werkgevers) synoniem voor te oud. Daarnaast horen we meer en meer over de serieus stijgende kostprijs van verzorgingsinstellingen - rusthuis of serviceflat, ieder met zijn eigen noden - de stijgende gezondheidsfactuur (tja we worden ouder, hebben al een pilletje meer nodig zeker?), en noem maar op. Ook bij deze zaken lijkt de politiek stom te blijven, vinden ze het oninteressant of een te verwaarlozen last, willen ze de kosten, het geld, halen bij u en mij. Tot ze er zelf (of enge kring) mee te maken krijgen zeker?

In Nederland is er een politieke partij 50Plus, die voor de belangen van de '(sorry) ouderen' wil opkomen, die zich met bovenvernoemde zaken wil inlaten, oplossingen wil zoeken. Misschien is het tijd om ook in ons land daarover eens te denken, los van andere politieke thema's, ideeëngoed: een partij die terdege luistert naar de noden van 'ouderen'. Ik wil meedoen. Makkelijk zal het niet worden, noodzakelijk vrees ik wel.