Oef. Al een paar keer geluk gehad. Ik ben jong en nog wild, ik voel me meer en meer thuis, zoek grenzen op. Soms tot ergernis van mijn baasjes. Maar ik, Lowieke, voel me happy.

Ja, soms vloeken ze op mij, soms krijg ik een luide, verwittigende 'neen' te horen. Maar toch probeer ik het, hihi. Op de tafeltjes of kastjes springen waar de vazen staan, al dan niet met bloemen. En ja, soms volgt een 'bang'.... Maar tot nu toe zonder scherven, goed materiaal denk ik dan. Maar de baasjes zijn niet zo blij, die kijken eens vies, laten een vloek horen om even later te zuchten: 'Oef, geen scherven.' Sorry, maar ik probeer maar uit hé.

Ook al opgemerkt. Als ik een tijdje heel stil ben, dan beginnen ze me te zoeken. En ik heb al verstopplaatsjes gevonden hoor. Onder de kast - daar kunnen ze toch niet aan mij -, achter de keukenvuilbak - redelijk snel gevonden, snif - en zo zijn er nog een paar, die ik nog even geheim hou - wegens nog niet ontdekt.... Ook een leuk spelletje, voor mij toch: stilletjes in een hoekje liggen en als één van de baasjes passeert.... Van tevredenheid over hun reactie cross ik het appartement enkele keren heen en weer.

Niet zo leuk, de regen. Baasje rookt graag een sigaretje op het terras, binnen mag niet hé. Maar met die nattigheid houdt hij zich een beetje in, allé hij probeert toch. Schuifraam gaat open - ik snap dat nog altijd niet, het gaat mijn kattenverstand te boven - en dan wil ik ook wel eens gaan kijken. Naar de schaapjes in de wei, de vogeltjes, de blaadjes aan de bomen, die wiegen in de wind. Maar op dat terras maak ik mijn pootjes nat. En dat vind ik niet zo leuk, dat is extra was-werk voor mij.