Ja, het is ons gelukt. Baasje liet onze voorganger Lowieke zijn avonturen vertellen op zijn blog, maar over ons - Lotje en Lily - was het radiostilte. Tot nu. We hebben zijn blog gehackt, miauw.

Het is niet omdat we klein zijn, dat we geen willeke hebben, dat we ons niet willen bewijzen. Miauw. Oké we zijn very happy in ons nieuwe thuis, we worden verwend. Maar deze week overdrijven onze baasjes toch een beetje. Gaan ze een buurhondje eventjes oppassen.... Het mag dan een braaf en lief beestje zijn - zeggen de baasjes toch - maar... Heel voorzichtig kijken we toe, of kruipen we weg - achter de frigo, onder de kast. De eerste dagen alvast. Nu durven we al een beetje dichter komen,, vanuit de hoogte dat rare beestje in de gaten houden. Ik, Lotje - het kleine grijsgevlekte - durf toch al, meer dan zusje Lily. Ik ben de baas hier hé, niet dat krullebolleke.

Maar los van die 'ingebroken' blaffende (heel soms, eigenlijk bijna nooit) viervoeter, voelen we ons wel goed bij onze baasjes. Op tijd en stond (voldoende) eten - het menu is ook meer dan afwisselend genoeg - spelen en koersen, soms op voor de baasjes niet gelegen momenten. Lees: als ze (proberen te) slapen, miauw. 

Nee, we zijn blij dat we Lowieke - hij rust in vrede - mogen opvolgen. We zijn blij dat ons huidig baasje onze 'mama' kende via het werk. En dat we een nieuwe, leuke thuis hebben gekregen. Ook al werken we onze baasjes soms op de zenuwen..... we zijn toch graag gezien. Zeker weten.

Oei: baasje is terug. We moeten nog één ding doen: aan alle lezers van deze blog: Goede Eindejaarsfeesten (weer iets typisch menselijk...., hopelijk zonder vuurwerk)