Nog 60 dagen. En het is weer carnaval in Oilsjt!!! Carnavalist en copain tout court LR wees me er deze morgen op Facebook op, met een 'kalenderfotootje'. Het aftellen is nu echt begonnen, de nervositeit stijgt ten top.

Als 'inwijkeling', als 'vreemde', als 'buitenstaander' kijk ik er toch elk jaar opnieuw van op, kijk ik er telkens toch naar uit. De originaliteit die de verschillende groepen - van klein tot groot, los of vast - telkenmale naar voren brengen, uitbeelden, met liedjes en dansjes voorzien, kostuums en noem maar op.... Chapeau. Klasse. Onnavolgbaar. Nergens vind je dat terug, zeker niet die spotterij, dat lachen met alles en nog wat, een Aalstenaar zo eigen. In een stoet van 70 of meer groepen, telkens anders, altijd verschillend, steeds origineel. Zoals carnaval eigenlijk moet zijn.... Zegt, schrijft een (van origine) Limburger.

Nog 60 dagen. De nervositeit zal langzaamaan ten top stijgen. In de carnavalshallen, in de hangars, de grotere garages van groot-Aalst. Waar kunstenaars - ook al hebben ze officieel die naam niet - werken aan de wagens, aan de koppen, aan een ik-weet-niet-welk mechanisme om toch maar anders uit de hoek te komen dan de anderen, dan de 'concurrentie'. Op 7 februari kunnen we het resultaat zien, in de stoet, op tv.

De zenuwen beginnen stilaan gespannen te staan. Bij sommige groepen misschien 'te' gespannen. Meningsverschillen tussen leden onderling, werkers en meelopers. Over onderwerp, over van alles en nog wat. Zaken die al langer onderhuids in de rangen slopen, komen nu plots boven. De stress? Naijver? Nefast alvast voor de sfeer, vrees ik.

Nervositeit ondertussen ook in verschillende huiskamers, waar de schatbewaarder van de groep duchtig elke euro omdraait, bekijkt. Verdiend op een eetfestijn, een bingo-avond, een quiz, een fuif, noem maar op. Vloekend als er weer een of andere naaister van de kostuums, leverancier van de stoffen, van de isomo, van.... een rekening binnenbrengt. Al dat werk van de leden, tijdens al die verschillende organisaties, de lidgelden, het moet allemaal goed besteed worden. Om een paar dagen plezier te maken, in de schijnwerpers te staan. Voor de glorie van de groep.

Nog 60 dagen, jongens en meisjes. En dan, op zondag 7 februari, kijken weer tienduizenden in de straten van Oilsjt reikhalzend uit naar jullie kunststukjes, naar jullie spot. Met een pint in de hand, goed ingeduffeld als het moet, maar vooral genietend. Jullie in de stoet ook, hoop ik.

Eventjes een gerucht, dat ik onbewust ook zelf gevoed heb, uit de wereld helpen. De kerk van Erembodegem, die op de Plesj, de OLV Hemelvaartkerk dus, blijft een kerk. Ook na Nieuwjaar.

In Terjoden is de kogel al door de kerk - sorry voor de woordkeuze: daar wordt de kerk (wellicht) een binnenspeeltuin, met daaraan verbonden vergaderruimtes voor verenigingen en noem maar op. Dat is enkele weekjes geleden beslist, meteen 'het gepraat op straat' voedend over de toekomst van de 'kerken' op de Plesj en Ten Bos in Erembodegem. Want pastoor Frans gaat na de feestdagen op welverdiend - denk ik toch, gun ik hem - pensioen, pastoor Dirk komt hem vervangen. Maar Dirk heeft ook al Moorsel, Meldert en Baardegem 'te doen'. Ja, de roepingen, de pastoors, ze worden zeldzaam.

Meteen kwam uw blogger een gerucht ter ore: de kerk op de Plesj zou geen kerk blijven. Op zoek naar bevestiging, ontkenning, meer informatie... heb ik onbewust mensen op het verkeerde been gezet. Zelf wel christelijk opgevoed - zoals de meeste Vlamingen in de jaren '60 - maar, op wat begrafenissen na, geen kerkganger, wou ik de ware toedracht toch te weten komen. Niet per se voor mij, maar voor u, die al dan niet houdt van een regelmatig kerkbezoek. En het is gelukt. De kerk op de Plesj, blijft een kerk - tot spijt van wie het benijdt. Het aantal eucharistievieringen, de 'echte' missen dus, verandert wel, naar tweewekelijks op zondag. Afgewisseld met een gewone gebedsdienst, de andere zondag. Zo heb ik het begrepen. Het hoe en wanneer, dat moet je niet aan mij vragen, in Kerk en Leven vind je wellicht meer info over data en uren.

Maar los van 'het probleem kerk', zijn er nog andere heikele punten. Wat met de pastorij, wat met de tuin? Ik weet wel - ik blogde er al eerder over - dat 'de stad' een masterplan voor Erembodegem wil tegen 2018. Nog twee jaar dus....Ondertussen worden wegenwerken - Hogeweg, Keppestraat,.... - gepland, beslissingen genomen. Op basis van???? Natte vingerwerk? Of ???? Kan die pastorietuin - nu een straatkattenparadijs - geen 'park' worden, waar u en ik kunnen van genieten, aan de boorden van de Dender? Kan de huidige pastorij geen ontmoetingsplaats worden voor de bewoners? Of gaan we het gewoon verwaarlozen, laten verkommeren, omdat het anders te veel kost....

Ja ik heb medelijden met onze koning. Niet dat ik een grote fan ben van ons vorstenhuis, verre van. Maar als hij niet eens met zijn vrouw een weekendje weg mag om te ontspannen.... (On)zin-tijd dus.

Koning Filip en eega Mathilde waren een weekendje weg, wat ontspannen in Bretagne, wellicht - zeker dus -  met alles erop en eraan. Normaal valt daar geen kat over, maar nu... Het was november, een week eerder hadden enkele onverlaten in naam van hun god en zijn profeet terreur gezaaid in Parijs, zo een 300 km van Brussel, de normale verblijfplaats van ons koppeltje. Ook in de Belgische hoofdstad was er gevaar, werd ons toch duidelijk gemaakt via alle mogelijke media: 'code rood'. Militairen en politiediensten in opperste staat van opwinding, alertheid, massaal aanwezig op straat. Metro's en scholen in het Brusselse: dicht. Ambtenaren, werknemers van grote bedrijven mochten thuisblijven, sorry thuiswerken. Politici kwamen constant op televisie, radio, andere media om te zeggen... dat ze niets mochten zeggen. Om het onderzoek, de politieacties niet in gevaar te brengen. En net dan zitten onze vorsten te nippen van champagne, een fruitsapje, in godbetert Bretagne. Schande toch (sic)?

Leger en politie waren al massaal ingezet,  de overuren zijn niet meer betaalbaar - hallo Europa mogen we een beetje zondigen, zoals de Fransen dat ook vragen, tegen dat maximaal begrotingstekort van drie procent? Gelukkig waren Filip en madam op reis, want ander had het paleis ook nog extra bewaking nodig gehad: nog meer kosten. Helaas heeft één of andere fotograaf beeldjes kunnen schieten van ons vorstenpaar in Bretagne, net in die periode. En dan moet er natuurlijk reactie komen, grijpen sommigen dit voorval aan om kritiek te spuien op ons Flupke. Alsof hij zelf, in eigen persoon, de terreurdreiging in ons land had kunnen oplossen, persoonlijk die vermaledijde terroristen achter slot en grendel ging steken. Even serieus blijven hé. Dat hij een collega-koning in Marokko belt om wat hulp te krijgen van diens inlichtingendiensten om de terrorist van om de hoek in Molenbeek, Luik,.....te vatten, vindt politiek België normaal, onze veiligheidsdiensten ook. Maar hij moet wel thuisblijven......

Ik vind dit onderwerp echt (on)zin-tijdwaardig. U misschien niet, so what. Hebt u uw plannen na vrijdag 13 november - als u het al vergeten was, die avond gebeurden die aanslagen in Parijs - gewijzigd? Hebt u uw etentje, uw weekendje-weg, uw sportwedstrijd of ik weet niet wat ... afgezegd? Ik durf haast wedden van niet. Awel Filip en Mathilde ook niet. Want geboekt is geboekt, (voorschot) betaald, is betaald, krijg je niet meer terug. Een kroontje op het hoofd of niet.

Bereid je voor op nog enkele jaren wegenwerken en extra verkeershinder in en rond Erembodegem. Dokter alvast alternatieve reisroutes uit om naar werk, winkel of ik weet niet waar naar toe te rijden. Het zal nodig zijn.

Gisteren infovergadering in de refter van de 'jongensschool' op de Plesj over de geplande werken, vooral dan die in de Keppestraat en de Rooms-Hofstraat. Voorzien half 2017. Eerst worden nog de Erembodegemstraat (langs het park, tot aan de nieuwe sporthal op Schotte) en daarna de Hogeweg (vanaf augustus 2016) aangepakt, heringericht. Wat, u begrijpt het al, ook de nodige hinder met zich mee zal brengen. Maar ik blogde het al eerder, wegenwerken zijn nu eenmaal een noodzakelijk kwaad, moeten gebeuren. Hopelijk goed.

De Keppestraat dus. Voetpaden van anderhalve meter - aan weerszijden - worden voorzien, de rijweg 5,60 meter breed - al zullen er enkele snelheidsremmende versmallingen zijn ook.... Parkeerstroken in sommige delen van de straat komen daar nog bij. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat er met een elastische meter gemeten werd, ook al worden er (of zijn er al) enkele woningen onteigend en moeten op bepaalde plaatsen mensen nog 'wat grond' afstaan. Details bij de bevoegde diensten of later, want er kunnen nog aanpassingen gebeuren. In de straat blijft het tweerichtingsverkeer, de bussen blijven er rijden - aan de haltes een verhoogde 'berm' om makkelijk op- en af te kunnen stappen. De Keppestraat wordt ook een voorrangsweg, de kruispunten zullen verhoogd worden. De Rooms-Hofstraat krijgt ook aan één kant parkeerstroken, het kruispunt met de Keppestraat en de Burgemeester De Cockstraat wordt heringericht.

Heel wat plannen, heel wat werk. Het zal schoner worden, beter ook. Zegt de optimist in mij. Maar dat duiveltje op de andere schouder.... Probeer eens twee vrachtwagens, twee lijnbussen elkaar te laten kruisen in een straat van 5,60 meter breed.... Daarnaast wordt het structureel probleem niet aangepakt, niet opgelost. Zijnde het sluipverkeer door onze gemeente. Een beetje ontmoedigd misschien, maar verdwijnen zal het niet. Ook na al die geplande werken zullen mensen via Erembodegem van de Brusselsesteenweg naar de Ninoofse (en omgekeerd) rijden om de files in Aalst te ontwijken, de Plesj zal verzadigd blijven door al dat verkeer. Maar ja, daarvoor heeft het stadsbestuur enkele ontwerpbureaus opgetrommeld om te kijken wat er aan dat probleem (en andere heikele punten) kan gedaan worden. Dat masterplan voor ons dorp moet klaar zijn tegen 2018. Juist, NA al die werken.....

Wereldleiders, slimme mensen, milieu-activisten (kunnen ook in de tweede categorie zitten) verzamelen deze week in Parijs. Om te kijken, te beslissen hoe we de toekomst van Moeder Aarde kunnen vrijwaren, garanderen. Tijd voor wat sceptische (on)zin.

Ik probeer te sorteren, ik denk zelf dat ik op dat vlak doe wat moet. Ik probeer er aan te denken om mijn sigarettenpeuk niet gewoon op straat te gooien, maar - gedoofd- in een vuilnisbak (al is dat in Vlaanderen niet altijd makkelijk....). Maar ik wil me zeker geen groene jongen noemen - mijn auto is een diesel, een paar kilometertjes doe ik op vier wielen in plaats van te voet/per fiets, ik heb het graag warm dus de chauffage mag dezer dagen open, ik douche elke dag, spoel door na elk toiletbezoek.... Voor een echte 'groene' ben ik wellicht dus een vervuiler, met een veel te grote ecologische voetafdruk. Sorry. Maar wellicht ben ik niet alleen. Integendeel.

Tuurlijk begrijp ik dat we niet ongestraft allerlei rotzooi de lucht mogen blijven insturen, plastic en oliën dumpen in de oceanen, vind ik het ook logisch dat we schadelijke stoffen in de mate van het mogelijke binnen de perken moeten houden. Dat er pro-actief moet gewerkt worden, dat wetenschappers bekijken hoe we de 'schade' kunnen beperken: geen probleem voor mij. Doet u ook mee?

Maar dan komt de kat op de koord... België, een hele kleine vlek op de wereldbol, waar - als ik de tel niet kwijt ben - zes ministers (6, jawel zes) nog niet eens onderling eens kunnen worden over wat men gaat doen om de opwarming tegen 2100 te beperken tot 2 graden, zodat onze planeet toch nog wat langer leefbaar zou blijven (sic). Wereldleiders uit China, Rusland, de VS, Brazilië, Europa, Afrika.... gaan in Parijs van alles en nog wat beloven, zeggen dat ze dit en dat gaan doen... als de anderen volgen.... Voor de zoveelste keer. En binnen een paar weken zeggen 'we' nog maar eens: goed vergaderd, goed beslist. In het oeroud Vlaams: we dronken een glas, deden een plas, en alles bleef zoals het was. Wat het dan allemaal gekost heeft - in geld en milieuvervuiling.....

Sorry, ik ben nu eenmaal geen groene jongen. Ik denk nog altijd dat moeder Aarde zich aanpast, om de zoveel jaren/eeuwen evolueert, verandert. IJstijden worden gevolgd door opwarmingsperioden en vice versa, wat voor de mensheid gevolgen heeft. Zonder twijfel. En ja, we zijn met veel op dit ogenblik - meer dan 7 miljard - en dat zal wellicht gevolgen hebben. Maar welke? Geen goede, daar ben zelf ik van overtuigd. Maar of u en ik daar daadwerkelijk iets kunnen aan doen???

Oef (sic). De regering heeft een spreidingsplan opgesteld voor de opvang van de (steeds maar toenemende stroom) vluchtelingen. Op basis van 'realistische' criteria. Bravo, maar toch...

We leven in een christelijke wereld, dus moeten we onze naasten lief hebben. Kerkelijk of niet. Daar heb ik in se geen probleem mee. Al stel ik me wel vragen, als ik wat rond hoor ben ik niet alleen.

Een beetje - kort door de bocht wellicht - geschiedenisles. Tijdens de eerste wereldoorlog zijn er talrijke Vlamingen, Belgen naar Nederland gevlucht om onder de Duitse terreur uit te komen, weg te zijn van het oorlogsgeweld, de ontberingen. Onze Noorderburen hebben ze opgevangen, in kampen.... In de hoop dat die mensen zo snel mogelijk weer zouden terugkeren naar hun heimat. WO II, idem dito: bij de inval van de troepen van Hitler zijn er velen naar Frankrijk gevlucht, voor heel even. Ook daar: liever kwijt dan rijk. Onze voorouders werden opgevangen, kregen een dak boven hun hoofd en wat te eten, bedankt in hun naam. Maar welkom? Niet echt. Zagen over het eten? Geen denken aan. En vooral: zo snel mogelijk terug weg...

Nu worden we overspoeld - sorry ik heb er geen ander woord voor - door vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan, Irak, Afrika,.... Ik begrijp dat die mensen aan oorlog, terreur willen ontsnappen, op zoek zijn naar een beter leven, voor hen en voor hun kinderen. Komen ze naar het in hun ogen beloofde land - zijnde Europa - voor even, tot de oorlog bij hen voorbij is, of ??? We moeten ze helpen, opvangen - of we willen of niet. Dat zit in ons, in onze opvoeding. Toch zeker tot de toestand bij hun thuis, in eigen land, min of meer genormaliseerd, terug leefbaar is.

Maar... Tuurlijk vind ik een maar. Alle gemeenten, alle organisaties van bij ons worden opgeroepen om die vluchtelingen te helpen opvangen. OK, ik begrijp dat. Wat ik niet lees of hoor dat ook aan islamitische organisaties gevraagd wordt inspanningen te leveren. De meesten van de huidige generatie vluchtelingen zijn islamieten - soenniet of sjiiet of .... Kunnen de talrijke moskeeën in ons land, hun organisaties, hun imams dan niet mee helpen om hun medegelovigen op te vangen? Is dat te veel gevraagd? Is dat verboden? Stootten we dan oliestaten zoals Saoedi-Arabië en co - daar zijn die vluchtelingen blijkbaar sowieso niet welkom (sic) - voor de borst? Geld om in Europa moskeeën te bouwen, willen ze in de Golfstaten blijkbaar vrijmaken, laat ze dan ook betalen om hun geloofsgenoten op te vangen.

Wat is dat toch met 'torens' in Erembodegem, met uitbreiding Aalst? Na de hop, de faluintjes, het carnaval - daar kunnen we niet buiten - een nieuwe trekpleister voor de stad en de buurgemeenten?

Dat een ex-burgemeester van Aalst op een aparte manier van het toeristisch uitzicht op een toren kon genieten, wisten we al. Nu heeft het stadsbestuur andere 'torenplannen'. De Schotte-site, waar een nieuw sportcomplex komt, verscholen achter de muur van Louis Paul Boons 'Kapellekesbaan', daar staan nog twee oude schoorstenen. En die gaan bewaard worden, gerestaureerd. Voor 700.000 euro.... (sic). Om het industrieel erfgoed van de stad, van de regio in de kijker te plaatsen. Sporters in de nieuwe sporthal zullen kunnen lezen op plakkaten wat Schotte - en andere bedrijven - voor de regio betekend hebben. Of een sporter dat voor een match ook iets kan schelen...

Akkoord, een gemeente, een stad mag zijn verleden niet verloochenen, moet wat kan in ere houden. En dat kost soms geld. Maar als je eerst - en nu gaan de politici dat op vorige coalities steken - alles laat verloederen, tot op instorten toe (lees Du Parc-site enkele honderd meters richting stad), vraag ik me af waarom er nu plots wel middelen vrijgemaakt worden om die 'torens' te restaureren. Omdat er een groepje mensen - met goede bedoelingen, zonder twijfel - opgestaan is om meer aandacht voor dat industrieel erfgoed te vragen? Worden de Schotte-torens een 'schaamlapje' voor de andere verloedering? Du Parc, om maar één echte stadskanker te noemen.

Anderzijds staan mensen op hun achterste poten voor plannen voor de toekomst, toch voor de energie voor de volgende generaties. Twee (2) windmolens op de industrieterreinen in Erembodegem, gewenst door Electrabel, stuitten op onbegrip, actiegroepen zijn boos. Willen we - en dit weekend begint de zoveelste klimaattop, nu in Parijs - iets doen aan de opwarming van de aarde, dan is er alternatieve energie nodig. Of we willen of niet. Gaan we dan echt allemaal beginnen met het spelletje 'niet in mijn achtertuin'?

Of misschien kunnen we die wieken op de schoorstenen van Schotte zetten? Twee vliegen in één klap. Wat (on)zin op tijd en stond, daarmee kom ik mijn dag weer rond....

Kan u nog volgen? Begrijpt u het nog allemaal? Die terreurdreigingsniveau's, die diverse maatregelen. Ik niet meer.

Terreurdreiging voor het Brussels gewest terug naar 'maar' 3, klonk het gisteren in de late namiddag. Zo ineens. De journalisten op radio 1, waar ik in de auto zat naar te luisteren, begrepen het ook niet goed. Waren de vermoedelijke terroristen gegrepen? Had men een wapen- of bommenmagazijn ontdekt en ontmanteld? Is de meest gezochte man in België, mee verantwoordelijk voor de aanslagen in Parijs, weg, naar het buitenland? Uitgeschakeld? Of gewoon onvindbaar? Feit is dat het OCAD, de dienst die over dat bedreigingsniveau advies geeft, besliste dat '3'  genoeg is. Het hoe en waarom, daar hebben we het raden naar.

Trouwens, de genomen maatregelen de laatste dagen waren soms toch lachwekkend. Club Brugge moest gisterenavond Europees aan de slag in een leeg stadion. Hebt u de beelden gezien? Dacht u ook dat het om een doodgewone vriendenmatch ging? Het moet triestig geweest zijn voor de spelers, anders gesteund door een blauw-zwarte massa, die hen misschien naar beter voetbal, naar een beter resultaat had geschreeuwd. Club dus in een leeg stadion, omwille van de veiligheid (sic). Vandaag begint in Gent de Davis Cupfinale, in Flanders Expo waar in een andere zaal de twee K 3's gaan optreden. Zo een 16.000 tennisfans worden verwacht, geen probleem, zo lang ze maar geen eten, drinken of rugzakken meebrengen. Ook onder '4' voor het Brussels Gewest zou dat zo geweest zijn. Twee maten, twee gewichten? Aan de politieke kleur van de burgemeesters van Brugge en Gent zal het alvast niet liggen, ze behoren tot dezelfde partij.

Maar kom, we mogen herademen, het leven kan terug zijn normale gang gaan. U kan vanaf vandaag naar de kerstmarkt in Brussel, de metro rijdt weer normaal, de scholen zijn terug open - behalve in Wemmel, een gemeente buiten het Brussels gewest...... De grote shoppingcentra, winkelstraten, horecazaken zijn klaar om u te verwelkomen, in de hoop om het geleden verlies van de voorbije dagen wat te kunnen inhalen. U kan gaan met een gerust hart, want dat bedreigingsniveau staat toch niet meer op het maximum hé... Gisteren in de file op de Brusselse ring had ik een uur de tijd om al aanschuivend na te denken. Wie rijdt er voor mij, wie achter, wie naast? Wat als.... Zoals duizenden wellicht dagelijks doen, ook op de trein, in de metro, op de bus. Welk niveau het OCAD ook geeft aan de dreiging. Daar zijn de terroristen alvast in geslaagd, ze hebben ons bang, extra voorzichtig gemaakt. De tegenzet is nog niet gevonden. Toch niet dat we weten.

In deze bedreigende tijden zijn er ook mensen die een bloemetje verdienen, die positief in het nieuws komen. Een kleine bloemlezing.

Het grootste boeket gaat voor mij richting Gent, naar de Buffalo's. Was het voetbal gisteren in Lyon wat minder - we moeten eerlijk blijven hé - de inzet, de strijdlust was er wel. En het resultaat natuurlijk. Knap, echt knap. Nog mooier was het na afloop: in groep in een leeglopend stadion naar die hoek waar zo een 3000 AA Gentsupporters hadden moeten zitten, maar niet mochten - u weet wel die terreurdreiging. Geen bloemen, geen vreugdegezangen dus van de aanhang, van mij nu op papier wel. Verdiend.

Ook een bloemetje voor Josha Vanelslander. Wie? Een negenjarig jongetje uit Gent (toeval). Dat zo graag op schooldagen 's morgens een halfuurtje langer zou willen slapen. Maar ja, die school begint zo vroeg. Dus maar een petitie opgesteld, handtekeningen verzameld, brief naar burgemeester en schepen van Onderwijs. Knap toch van zo een jonge knaap, die zijn vraag behandeld zal zien worden op de gemeenteraad.

Zelfs koning Filip krijgt van mij een bloemetje. Jaja. Omdat hij het aantal prinsen en prinsessen in ons landje wil beperken. Niet door een verbod op voortplanting, dat mogen we nu ook niet verwachten. Nee, door in de toekomst - de volgende generaties dus - enkel die titel nog toe te kennen aan kinderen van de koning(in) en die van de erfopvolger. Dus niet langer meer voor de kleinkinderen van Laurent en Astrid. Veel zal het allicht niet veranderen, maar kom, het is een mooi gebaar. Vind ik.

Of het nu een Nederlander of een angstige vrouw uit het Brusselse was die er mee begon, laat ik in het midden. Maar iedereen die zondagavond (en later) kattenfoto's op Twitter en Facebook verspreidde, verdient een bloemetje. Omdat ze lieten zien dat wat humor de angst, de paniek (eventjes) kan laten wegebben. Ook cartoonisten en andere - ééndags - komieken, die ons de miserie even laten vergeten, krijgen er eentje.

Bloemen voor iedereen in het onderwijs, zeker voor hen die voor de kleinere kinderen instaan. Hoe leggen ze dat uit, dat er plots een gewapende meneer voor de schoolpoort staat? Dat mama en papa angstig voor hun tv alle nieuwsuitzendingen proberen mee te pikken, dat het kind niet meer alleen met de fiets naar school mag?

En natuurlijk mogen we de veiligheidsdiensten niet vergeten, de militairen, de politieagenten,.... Die ons moeten beschermen tegen mogelijke terreur. Het is hun job, akkoord, maar toch. Ook zij hebben familie, vrouw, kinderen, die wellicht ook ongerust afwachten, bang het nieuws volgen. Hopend, net zoals u en ik, zoals onze kinderen, dat die stoute meneren snel gepakt worden en dat ons leven weer normaal wordt.

Las u het gisterenavond ook op teletekst, hoorde u het ook in de tv- en radionieuwsuitzendingen? Vond u het ook verdacht stil op Facebook en co? De overheid had om mediastilte gevraagd, gesmeekt om niet te berichten over de aan de gang-zijnde politieacties in het Brusselse. Terecht?

Eerst en vooral: chapeau. En bedankt. Alle politiediensten, militairen, veiligheidsdiensten en wie nog allemaal bezig is om ons NU te beschermen tegen mogelijke terroristische aanslagen. Ik schrijf bewust NU, want ik heb toch bedenkingen bij het feit dat NU wel huiszoekingen gebeuren, NU wel verdachten opgepakt kunnen worden. Dat net NU geweten is waar mogelijke terreurverdachten zouden kunnen zitten. Eerder niet? Laat me toe dat toch lichtjes te betwijfelen. Ik vermoed dat de bevoegde diensten toch al langer verdachte individuen in het oog hadden, in de gaten hielden. Enfin, ik hoop dat toch. Want anders deden ze hun werk niet (goed).

Chapeau ook voor de nieuwsredacties van VTM en VRT. Extra nieuwsuitzendingen kort na middernacht en al van 's morgens vroeg. Late en vroege vogels die dames en heren, weinig slaap nodig precies. En knap hoe ze met een uitgestreken gezicht steeds weer kunnen zeggen dat de toestand ernstig is, dat er politieacties geweest zijn. Maar dat ze eigenlijk niets kunnen, niets mogen zeggen. Ook de woordvoerder van het Federaal Parket: briefje aflezen, bedanken voor de gehouden mediastilte - zoals gevraagd. Nee, geen vragen, geen namen. In het belang van het onderzoek. Minister Jambon: idem dito. Wel op tv komen, tuurlijk imagobuilding weet u wel. Maar iets zinnigs vertellen? Nee, kan niet, in het belang van het onderzoek. Dat kan en wil ik allemaal wel begrijpen, dat zal ook nodig zijn - op het ogenblik dat ik dit schrijf is 'de meest gezochte man van België', Saleh Abdeslam, nog niet gevonden. Dat zeggen ze wel.

Maar voor de rest? We blijven op onze honger zitten, de ongerustheid wordt niet gestild. Speculaties kunnen verder gaan, (valse) bommeldingen van flauwe grappenmakers - net weer een school in Antwerpen - blijven binnenstromen. Ook niet bevorderlijk voor de gemoedstoestand van u en mij. Dat is net de bedoeling van die terroristen. Maar dat kan toch niet de wens van de overheid zijn?

Zondagmiddag, na het middagnieuws op vtm. Herhaling van Faroek, het opsporingsprogramma. Dat voor mij op een veel regelmatigere basis mag uitgezonden worden. Maar toch een programma dat bij mij ook enkele serieuze vraagtekens oproept.

Beelden van gauwdieven in actie in het centraal station van Antwerpen, (redelijk) herkenbaar. Chapeau, oppakken die gasten. Blijkt echter dat er wel constant gefilmd wordt, maar dat niemand die beelden bekijkt, mag bekijken, tenzij er een klacht, een probleem is. Dan pas kan, met terugwerkende kracht, het beeldmateriaal opgevraagd worden, bekeken en onderzocht worden. Betrappen op heterdaad? Zit er dus niet in, want als er al in uniform gepatrouilleerd wordt, heeft dat enkel een afschrikkend effect voor de snoodaards.

Die camera's in het Antwerps station, en op talrijke andere plaatsen in ons Belgenland, hebben hun nut. Geen twijfel over, geen discussie mogelijk. Maar ze zouden toch zo veel efficiënter gebruikt kunnen worden. Denk ik. Akkoord het kost geld, manschappen, maar kan er nu echt niet in realtime gekeken worden of er 'niet-geoorloofde' zaken gebeuren? Zodat daders op heterdaad kunnen betrapt worden. En niet enkele dagen later opnieuw eenzelfde 'trukske' uithalen. Handelaars mogen 'eigen' beelden van diefstallen in hun zaak niet openbaar maken, de wet op de privacy.... Die uitleg die je ook hoort in verband met de camera's in het Antwerps station.

Sorry, voor mij is dat op dat moment een zinloze wet. Iemand die een misdrijf, een diefstal pleegt verliest voor mij alle recht op privacy. Nu is er een grote klopjacht bezig - vooral in Brussel - op (mogelijke) terroristen. Gaan we de nu opgenomen camerabeelden uit de metro, op straat, aan de stations, op de autosnelweg, of ik weet niet waar... ook pas binnen enkele dagen bekijken? Als het te laat is?

Sidder en beef allemaal. Zeker als je in het Brusselse gewest woont, of er naar toe moet, wil. Terreuralarmfase 4, het hoogste wat er in ons land bestaat. Terechte maatregel van de regering? Of een spelletje paniekvoetbal?

De overheid en de bevoegde diensten hebben blijkbaar serieuze aanwijzingen dat er een aanslag op til is in Brussel. Zo blijkt toch uit de talrijke (extra-)nieuwsuitzendingen die al van deze morgen op vtm en vrt op ons losgelaten worden. Maar wat? Daarover blijven we in het ongewisse, daarover wordt niet gecommuniceerd. Zodat bij u en mij de ongerustheid, bij sommigen zelfs de paniek, toeneemt. Persconferentie van de premier, zijn topministers. Resultaat? Nul, we weten echt niets meer.

Vorige vrijdag in Parijs was er vooraf geen waarschuwing, geen enkele aanwijzing. Toch niet dat wij, de man/vrouw in de straat, weten. Maar mensen die een glas gingen drinken, een hapje gingen eten, een concert wouden meepikken, zaten plots in een horrorfilm. Helaas. Nu zijn we gewaarschuwd, blijkbaar. Maar waarvoor moeten we nu schrik hebben? Heeft de regering, hebben de bevoegde diensten een serieuze aanwijzing? Moet ze die ons dan niet laten weten, moet die niet kenbaar gemaakt worden? Zodat we ons (figuurlijk natuurlijk) daartegen kunnen wapenen, extra onze ogen openhouden. Of is het een spelletje paniekvoetbal, een 'wiedergutmachung' naar de internationale buitenwereld omdat enkelen van de zotten van vorige week vrijdag in Parijs uit ons land kwamen, hier opgegroeid zijn?

De 'proms' in Antwerpen, de Zesdaagse van Gent, de meeste voetbal- en andere sportwedstrijden, kerstmarkten, eetfestijnen, toneelvoorstellingen van de plaatselijke vereniging in uw dorp.... alles mag doorgaan van de regering, zo lang het niet in het Brussels gewest plaatsvindt. Gaat u gerust? Gaat u vanavond gewoon een glas drinken, een hapje eten? Een beetje extra rondkijken misschien. Maar we gaan ons toch niet laten doen door een paar gekken, die juist willen dat we angstig in een hoekje kruipen. En aan de bevoegde diensten: pak die kl...zakken, ook al zijn het maar wat 'handlangers', op, en hou ze dan ook vast. Zeker zo lang er dreiging is.

Grrr. Ik kan alle weermannen en -vrouwen wel wurgen. Figuurlijk wel te verstaan. Ze kunnen er ook niet aan doen, ze 'lezen' ook maar weerkaarten af. Maar wat er nu voorspeld wordt, moet voor mij niet.

Ok, we zijn verwend geweest de laatste tijd. Temperaturen te hoog voor de tijd van het jaar, hoorden we dagelijks. Ik had er vrede mee, was niet kwaad. Toch goed voor de chauffagerekening, niet waar? Af en toe regen? Daar kon ik mee leven. Wat wind, zoals de afgelopen week? Dat overleven we wel. Maar wat Sabine, Frank, Jill en co nu uit hun hoed schudden? Dat is niet voor mij, echt niet.

Tuurlijk zal een groot deel van de bevolking zich in hun handen wrijven, nu er (dit weekend al, grrrr) winterse neerslag voorspeld wordt. Sleeën, skies worden al bovengehaald, ingevet. In de Ardennen kijkt men al uit naar een eerste topweekend - al zal het nog meteen niet zo een vaart lopen. Op til zijnde kerstmarkten - op sommige plaatsen in Vlaanderen zijn er die al (sic) - verheugen zich op een massa koukleumende mensen die zich komen verwarmen aan glühwein, jenever, warme choco met pannenkoeken, wafels, poffertjes en ik weet niet wat allemaal. De uitbaters van de bijhorende schaatspistes zullen ook blij zijn, de energiekosten zullen misschien wel binnen de perken kunnen gehouden worden. Ik gun het hen, echt waar. Maar het is eigenlijk niks voor mij.

Geef mij maar zalige temperaturen rond de 25 tot 30 graden, een lekker zonnetje om te genieten van een lekker pintje, wijntje op een terrasje.... Te warm moet het voor mij ook niet. Ja, ik ben ne moeilijke. Ik weet het. Van sneeuwlandschappen kan ik ook genieten, echt waar. Zij het van ver, heel ver. Op tv, op foto's. Dat kan, echt waar, heel schoon zijn. Maar zelf me er tussen wagen? Nee, bedankt. Voor mij geen latten onder mijn voeten, schaatsen ook niet. Ik hou liever gewoon de voetjes op de grond.

Het past misschien niet, sorry. Maar los van alle miserie, alle heisa na 'Parijs vrijdag' - terecht trouwens - ben ik blij om in kranten, op tv, op Facebook tussen al de 'miserie, schande, verdriet' door ook opbeurende verhalen te lezen, te horen. Een kleine bloemlezing.

Mensen van Poespas bijvoorbeeld zijn een kat op de Varent in Erembodegem, die in een 'werkgleuf' vastgeraakt was, komen halen, na een telefoontje van de daar bezig zijnde aannemer, die niet goed wist wat te doen. Poespas heeft geen geld te veel, Erembodegem valt blijkbaar normaal niet onder 'hun domein'. Maar een kat in nood... dat konden ze niet zo maar laten passeren. Chapeau. Als u een vereniging van uit de buurt wil steunen.....

Kamiel Sergant, de Aalsterse carnavalkeizer - 80 jaar jong, herstelt van een (spijtig) ongeval. Maar het gaat de goede kant op, vertelt hij vandaag in de krant. Zijn medebewoners van het rusthuis waar Kamiel nu verblijft, herstelt - hebben hem al aangezet tot een optredentje in de cafetaria. Iets wat de keizer niet kon weigeren natuurlijk.

Burcht, in de buurt van Antwerpen. Een dakloze, die er al een hele tijd in een bushokje 'woont', heeft buurtbewoners wakker geschud, hun goed hart bovengehaald. Na een actie (onder meer op Facebook) van één van de inwoners heeft hij nu een caravan - geschonken uit Nederland..... - om te verblijven, lokale handelaars zorgen voor eten, koffie.... Kortom, een hele buurt toont menslievendheid. Chapeau.

Chapeau ook voor het personeel van Jetairfly, op een vlucht van Israël naar ons land. Een baby'tje van drie maanden raakt in de problemen, lijkt te stikken, heeft geen hartslag meer. Geen dokter aan boord. Piloten zorgen voor noodlanding op Rhodos, cabinepersoneel doet medisch alles wat ze kunnen. Met succes. Baby wordt wel nog even in het ziekenhuis in 'het oog gehouden', moeder is de mensen van Jetair 'eeuwig' dankbaar. Knap werk toch?

Vier positieve verhalen van vandaag - of die ik nu vernam. Verhalen die een mens opbeuren, die voor wat optimisme zorgen in sombere tijden. Want we mogen ons echt niet laten doen, we mogen niet gaan doemdenken. Niet voor ons, niet voor onze (klein)kinderen. Laat terreur ons niet klein krijgen

Wat moeten we nu doen, na die verdomde vrijdag de 13de november in Parijs? Moeten we angstig in een hoekje kruipen, elke deur x-keer op slot? Of moeten we gewoon voort met onze dagdagelijkse bezigheden?

Eerlijk? Ik ken het antwoord ook niet. Ik begrijp dat mensen nerveus, achterdochtig zijn, ja schrik hebben. Want wat in Parijs gebeurd is, kan morgen ook in Brussel, Antwerpen,... zelfs in een provincienest als Hasselt of Aalst. Zo lang er 'zotten' - en nu beledig ik ook de doodgewone psychiatrische patiënt, sorry - zogenaamd in naam van hun god, van Allah en zijn profeet Mohammed, denken dat ze mensen - voor mij zijn die terroristen dat niet ! - moeten afschieten, de keel oversnijden, mee laten ontploffen, alleen omdat.... Ja, waarom eigenlijk? Omdat ze een muziekoptreden meepikken, een glaasje drinken met hun geliefde(n) op een terras, een hapje gaan eten? Ik denk niet dat Allah, via zijn profeet, dat ooit gezegd heeft, ooit bedoeld had. Helaas zijn er die dat anders interpreteren.

In de jaren '70 en '80 hadden we in (toen nog West-)Europa ook terreurbewegingen, die voor paniek probeerden te zorgen. De CCC in België, de Rode Brigades in Italië, de Rote Armee Fraktion in West-Duitsland, Action Direct in Frankrijk,... zogenaamd linkse groeperingen, de nationalisten van de IRA (Noord-Ierland tegen 'Engeland') of de ETA (de Basken tegen (vooral) Spanje) voor onafhankelijkheid, de Bende van Nijvel bij ons voor ? - ja dat zullen we wellicht nooit weten... Al die groeperingen, de ene met meer aanhang dan de andere, sommigen wisten zelf enige sympathie los te weken, hebben geprobeerd onze 'Westerse' samenleving te ontwrichten, een angstklimaat te scheppen. Deels met succes, zij het steeds heel tijdelijk. Want we zijn blijven gaan winkelen in geviseerde winkels, zijn blijven reizen per trein en vliegtuig, zijn blijven met het openbaar vervoer gaan werken, gaan zonnen aan de Spaanse Costa's. We lieten het dagelijkse leven doorgaan, al keken we misschien iets meer ongerust over de schouder. Maar we lieten ons niet doen.

Ook al wordt onze samenleving nu bedreigd door zotte fanatici, we mogen ons niet laten afschrikken, vind ik. Angst is een slechte raadgever. Voorzichtig zijn, alert, dat moeten we wel zijn, blijven. Als je de foto's ziet van de terroristen van vrijdag... Dat lijken mensen die je dagdagelijks op de metro, de trein, op straat kunt tegenkomen. Geen lange baarden, geen rare klederdracht, nee gewoon gewoon. Totaal niet opvallend qua uiterlijk. En wat er in hun hoofd speelt.... dat weten we helaas niet, dat kunnen we niet zien. Maar dat mag ons niet beletten om gewoon door te gaan met ons leven, we moeten blijven doen wat we normaal doen. Misschien wel met een beetje extra voorzichtigheid, dat wel. Maar zonder paniekerig te doen: niet elke moslim is een terrorist, niet elke Vlaming een racist.

Een tijdje geleden schreef ik op mijn blog een 'Ode aan Marcel', die de straten van de Plesj en omliggende in Erembodegem proper probeert te houden. Vandaag vertelde hij me iets dat mij (en hem) kwaad maakt.

Marcel was fier op alle positieve reacties op mijn blog, die ik gedeeld had met de 'Erembodegem-groep'. Blij, tevreden dat zijn werk gewaardeerd werd. Maar nu moest er iets van zijn lever, moest hij zijn hart luchten. Zelf was ik eventjes uitwaaien in Nederland, dus ik heb het niet gezien. Maar ik geloof Marcel, hij neemt zijn werk serieus, doet zijn uiterste best en de meesten onder ons waarderen dat. Helaas niet iedereen blijkbaar. Afgelopen weekend heeft er iemand - alleen of in groep - het lumineus idee gehad om in de 'bladkorf' op de Plesj, tussen school en kerk, te kruipen en in de stapel bladeren te 'spelen'. Resultaat? Dat kunt u wel raden. Los van de wind - dat is de natuur - een grote hoeveelheid bladeren extra, die eigenlijk al bijeengeveegd waren. "Ik had tranen in mijn ogen toen ik maandagmorgen die ravage zag", vertelde Marcel. Ik kan hem geloven. En toen ik maandagmiddag naar het wassalon trok, was er niets meer van te zien. Alles bijeengeveegd, opgeruimd. Weer eens: 'Knap werk Marcel'.

Reacties op eerder vernoemde blog waren lovend voor het werk van Marcel, terecht. Bewoners van straten die hij niet aandoet - kan/mag, hij heeft al kilometers genoeg denk ik - reageerden een beetje jaloers. Ook terecht. Maar ligt het niet aan ons? Moeten we zelf niet het respect opbrengen om onze straat, die van de buren, ons 'dorp', onze stad, proper te houden? Met wat medewerking van de overheid (lees voldoende vuilbakken, die tijdig geledigd worden), zelfdiscipline (huisafval hoort niet thuis in een 'gewone' vuilbak, blikjes, papiertjes of peuken wel) komen we al een heel eind verder. Denk ik toch, hoop ik. Met het risico een 'Hollandofiel' genoemd te worden: in Nederland - waar ik graag eens ga uitwaaien, herbronnen, gewoon op 'mijn effen komen' - lijkt mij dat 'vuil op straat' een veel kleiner probleem, vind ik wel op 'normale' afstand vuilnisbakken, die steeds 'leeg' zijn - of toch regelmatig geledigd worden - terug. Hier in Vlaanderen.....?

Enkele dagen niet geblogd. Heeft u mij gemist? Ik was er even tussenuit, letterlijk en figuurlijk uitwaaien.

Ergens in september, mooie aanbieding van de hotelketen met de toekan in het logo voor een weekendje weg, tussen Delft en Den Haag. Ik voelde dat ik andere lucht kon gebruiken, vriendin zei niet nee. Dus geboekt en vorige donderdag autootje 'volgeladen' en naar Holland. Mijn zinnen wat verzetten, eventjes de zoektocht naar werk opzijschuiven. Dacht ik, hoopte ik. Maar stilletjes toch duimen dat ik na de schriftelijke proef van vorige week ook uitgenodigd zou worden voor een gesprek, dat ik bij de laatste 5 zou zijn. Gisteren bij thuiskomt de ontnuchterende mail. Kort samengevat: noppes. Helaas.

Maar toch hebben die paar dagen me deugd gedaan. Raar toch dat je op vakantie wel ontbijt, thuis maak ik er - buiten een tas koffie - geen tijd voor. Maar als dat ontbijtbuffet naar je lacht, die eitjes (roerei, spiegelei, zelf pannenkoekjes) naar je liggen te roepen, met of zonder spek, die croissants of andere koffiekoeken die naar je lonken, dat verse fruitsap, die verschillende soorten hagelslag, confituur, pindakaas (niet voor mij!!!!), kaas, charcuterie, .... Noem maar op. Dan hou je geen rekening meer met calorietjes meer of minder, dan stop je je buikje vol. Ik toch.

Het was ook letterlijk uitwaaien. Vrijdag in Delft viel het nog mee, maar zaterdag in Zandvoort en Katwijk aan Zee... Stevige wind, nog heftigere windstoten. Zandkorrels in het aangezicht, niet echt aangenaam, vond vriendin. Ik genoot, het deed me deugd. Hoofd leeg, volledig leeg.

Of toch niet. Want er was Parijs, vrijdagavond. Net voor het slapen nog even tv kijken, plots extra nieuws van de NOS, ook op RTL, even later de VRT. Ik ben een zapper. Dan verstar je, dan vloek je, dan mis je de adrenaline die je vroeger op de redactie voelde bij dergelijke grote - sorry voor de woordkeuze - momenten. Tuurlijk bekijk je de beelden, hoor je het commentaar vol ongeloof. Dit kan toch niet. Waarom? Onvoorstelbaar. In maart liepen vriendin en ik nog in Parijs rond, genietend. Zoals nu wellicht duizenden anderen. Genietend van een tof weekendje, tof avondje. Helaas beslisten anderen - mensen wil ik ze eigenlijk niet noemen - daar anders over. Zogezegd in naam van een godsdienst. Onbegrijpelijk.

Zijn uw (klein)kinderen braaf geweest het voorbije jaar? Woont u in Aalst of omgeving? Waren de schoentjes gezet? Dan is de Sint met zijn zwarte pieten de voorbije nacht zeker op bezoek geweest.

Voor wie niet 'rond Aalst' woont: de Sint komt hier jaarlijks op 11 november op bezoek, hij kan tenslotte op 5 en 6 december niet overal zijn, hé. Eigenlijk slim gezien van de goedheilig man, 11 november is in ons Belgenland altijd een 'zondag', een feestdag. De kinderen zijn dus thuis, moeten niet naar school en kunnen meteen spelen met de nieuwe cadeautjes, snoepen van de speculaas en de chocolade, smullen van de mandarijntjes.

Het zullen deze ochtend in vele huisgezinnen weer mooie beelden geweest zijn, straks op Facebook en aanverwanten te bewonderen. Verbaasde kindergezichten, verwonderde, blije.... Vreugdekreetjes. Af en toe een beteuterd gezicht want de Sint heeft niet alles gebracht wat op het verlanglijstje stond.... Maar misschien bij oma of opa? Want daar legt hij jaarlijks ook iets af.... Mijn dochter moest soms tot 6 december wachten om dat te weten, want meter en bomma, die wonen toch niet in Limburg zeker....

Het zijn steeds opnieuw 'goddelijke' beelden die (meestal) blije gezichten bij het zien van het nieuwe speelgoed, of dat nu een doodgewone bal, playmobil, lego, een keukentje of ik weet niet wat is. Meteen moet er mee gespeeld worden, moeten zaken uitgetest. Papa en mama mogen, nee moeten, onmiddellijk helpen met alles in elkaar te steken opdat zoon- of dochterlief aan de slag kan. En papa en mama genieten mee, spelen mee. Want ze weten dat kleine kinderen snel groot worden en dat de Sint dan hun huisje durft overslaan.

Ik lijk wel een puber voor zijn eerste afspraakje. Of een pas afgestudeerde die voor de eerste keer gaat solliciteren. Nervositeit ten top. En dat voor een 52-jarige....

Morgen mag ik naar Brussel, er staat een schriftelijke proef voor een sollicitatie op het programma. Wat? Dat zie ik dan wel zeker? Twee weken geleden mocht ik ook al testen afleggen, voor een andere vacature. Dat zou me toch moeten kalmeren, geruststellen? Niet echt dus. Wie me op deze blog al een beetje gevolgd heeft, wie me kent, weet dat ik eind vorig jaar bedankt werd door mijn toenmalige werkgever, na 28 jaar dienst. Jammer maar helaas, het leven gaat verder. We maken er het beste van, kunnen niet anders. Ik reageer volop op jobaanbiedingen allerhande, me toegespeeld door VDAB, Indeed of andere jobwebsites. Zonder veel succes, helaas. Tot nu, tot de jongste weken. Twee - voor mij toch - positieve reacties op korte tijd. Voor een eerste kennismaking, een eerste proef weliswaar. Zonder waarborg natuurlijk, zonder onmiddellijk kans op een baan. Maar het geeft me moed. En zenuwen....

'Hartje' Brussel dus morgen, afspraak om half tien. Liefst me tijdig aanmelden aan de balie. Tuurlijk. Daar kan je zeker van zijn. Vriendin heeft me al metrokaartjes bezorgd, zelf deze morgen een retourticket voor de trein aan het station van Erembodegem gaan halen. Gelukkig, want die automaten zijn niet van de snelsten en als ik dat morgenvroeg nog zou moeten doen.... Treintje zou weggeweest zijn. En dat kan ik missen als tandpijn, de zenuwen zullen zo al gespannen zijn. 'Alleen' sporen naar Brussel-Zuid, dan metro nemen naar Troon. En dan nog een vijf minuten stappen.

Het spookt al een week in mijn 'koppeke'. Ik ga toch op tijd wakker zijn, die trein niet missen, de juiste metro nemen.... Ga ik straks kunnen slapen? Of elk uur, elke minuut van de wekker aflezen? De zenuwen een beetje van mij afschrijven op mijn blog zal me misschien deugd doen, dacht ik net. En voila, u leest het. Als u nu morgenvroeg nog even wil duimen.... Bedankt alvast.

Voila, het is beslist, de kogel is door de kerk. Gisteravond zat een groot deel van Vlaanderen en Nederland voor de buis en koos (sic) uiteindelijk de nieuwe K3-meisjes. Ofte K3 wordt HKM.

Hanne, Klaasje en Marthe - twee Belgische en een Nederlandse (Klaasje) - dat zijn de drie meisjes die vanaf nu door het Studio 100-team klaargestoomd, geleefd worden. Om kindjes met liedjes als '10.000 luchtballonnen' - hoe kunnen ze dat zonder problemen zingen? Nena had al problemen met 99 - plezier te bezorgen, naar de nieuwe pakjes, brooddozen, boekentassen en co te lokken. Mooie meisjes, goede stemmen, daar twijfel ik niet aan. En ik wens ze succes, ook al is het niet mijn ding, heb ik nog geen kleinkinderen die die liedjes absoluut een godganse dag willen horen. By the way, als ik me goed herinner moest mijn dochter destijds ook niet veel van de 'echte' K3 weten, die had het meer voor de M-Kids (of zoiets).

Neen, ik heb K3 zoekt K3 op vtm niet gevolgd, ik zag enkel de laatste (tien?) minuutjes gisterenavond. De blikken vol ongeloof, de vreugdedansjes, de knuffels, de zoenende presentatoren, de (vreugde)traantjes. Al dan niet gespeeld. En ik hoorde dus ook dat nieuwe liedje, die tienduizend luchtballonnen - echt vlotjes kwam het er nog niet uit, vond ik. Maar nu ben ik een muggenzifter, zoek ik spijkers op laag water. Vele mensen vonden het wel leuk, zaten met chips en drank voor hun tv-toestel, twitter of Facebook bij de hand. Want zo een wedstrijd weekt heel wat emoties los, blijkbaar. Waarom die en die niet? Iedereen heeft zijn mening - mag gelukkig ook in een vrij land. Maar sommige reacties! Jongens toch. Verwijten hier en daar, zelfs taalfouten in een berichtje worden er bijgesleept om iemands mening af te kraken. Nu ben ik zelf ook gevoelig voor taalfouten, maar dit is toch een brugje te ver, niet?

Ook al word ik nooit fan - en laat die kleinkinderen nog maar wat wachten -, ik wens Hanne, Klaasje en Marthe succes. En sterkte, want vanaf nu zullen ze geleefd worden, moeten ze als drie individuen, vreemden voor elkaar voor deze wedstrijd, één geheel vormen, samen door Vlaanderen en Nederland trekken. Het zullen harde tijden worden, maar misschien ook mooie.