Wordt Astana geboycot door Vinokourov?
Door financiële problemen bij Astana komt Team Armstrong dichterbij
Dopingzondaar Alexandre Vinokourov laat weer van zich spreken.
Astana verkeert in geldnood en velen zijn ervan overtuigd dat de geschorste, maar nog steeds invloedrijke Kazakse wielervedette achter het dichtdraaien van de geldkraan door het bedrijfsleven in Kazachstan schuilt. In Kazachstan wordt de telefoon niet meer opgenomen.
Daarom werd bij de start van de Ronde van Italië in Venetië duchtig gespeculeerd over een eventuele opvolger voor Astana.
Met Lance Armstrong op kop. 'Mijn eigen team?
Daar moet ik inderdaad vroeger aan denken dan verwacht.'
Volgens velen is Alexandre Vinokourov het kwade genius achter de financiële problemen van Astana.
Vino was de man die het bedrijfsleven en de politiek in Kazachstan over de streep kon trekken om destijds de ploeg van Liberty Seguros van Manolo Saiz over te nemen toen de megadopingzaak Operación Puerto uitbrak.
Nu komen de Kazakse bedrijven hun verplichtingen niet meer na.
Vraag is of de economische crisis de reden is of Vino zelf, die op 23 juli 2009 weer koersgerechtigd is na zijn schorsing wegens bloeddoping.
'Ik wil mijn naam zuiveren en aantonen dat ik géén verboden middelen gebruikte', zegt Vino, die dat het liefst zou doen bij Astana, dat ten dode lijkt opgeschreven.
Of redt de 35-jarige Vino het team alsnog op voorwaarde dat hij wordt aangeworven eenmaal hij koersgerechtigd is.
'Ik zou dit jaar graag de Vuelta rijden, maar als de organisatoren dat niet toelaten, wordt het WK mijn hoofddoel.'
Geen loon
'Een moeilijke situatie', zegt ook Armstrong. 'Ikzelf heb geen loon, maar die andere jongens kunnen toch niet gratis werken?
Renners, mecaniciens, ploegleiders, verzorgers,.
Allemaal wachten ze op hun geld. Ik trek al een heel jaar op met mijn verzorger Richard, een man met een vrouw en twee kinderen.
Om zijn gezin te onderhouden, heeft hij zijn geld nu meer dan nodig. Maar in Kazachstan nemen ze de telefoon niet op.
Een enorm frustrerende situatie. Ik sta er eigenlijk nog van versteld dat de sfeer in de ploeg nog zo goed is.
Iedereen is nog enorm gemotiveerd, aan tafel merk je niets van de problemen.
En de sfeer daar is toch vaak de juiste parameter.'
Toch is de situatie blijkbaar ernstig te noemen. Zo ernstig dat er al gespeculeerd wordt over een overnemer.
En daarbij treedt Livestrong, de organisatie waarmee Armstrong de strijd tegen kanker aanpakt, steeds meer op de voorgrond.
'Het is geen geheim dat ik al langer het idee koester om met een eigen team te starten', zei Armstrong gisteren in Venetië.
'Dat was tot voor kort een plan voor de verre toekomst.
Nu moet ik er toch iets vroeger aan denken dan verwacht.'
Livestrong
Hoe concreet is dat plan dan?
Is Livestrong in staat om de ploeg op te vangen als Astana voor eind mei niet met centen over de brug komt?
Armstrong hoopt dat mensen en bedrijven die geloven in zijn organisatie een financiële injectie kunnen geven.
'Al besef ik best dat het erg moeilijk is om in deze tijden van crisis zo'n enorm budget te verzamelen', zegt Armstrong.
'Als je een team in het midden van het seizoen wil overnemen, praat je toch al over 7 miljoen euro.
Dat is niet niks. Het is heel gemakkelijk om over zulke zaken te praten, maar aartsmoeilijk om ze uit te voeren.
Toch is de interesse van mijn kant heel hoog, en praat ik er vaak met Johan (Bruyneel) over.
Ik denk dat wij samen het beste wielerteam van de wereld kunnen bouwen. Eén zoals datgene waarbij ik tien jaar lang rondreed.
Als we dat doen, wil ik wel een langetermijnplan hebben.
Dan spreken we niet verbintenis van twee jaar, maar over een jaar of tien.'
Rustig leven
En dus spreekt Armstrong, goed acht maanden nadat hij zijn comeback aankondigde, al over het leven na de koers.
'Ach ja, je moet daarin realistisch zijn. Je kan de Tour niet meer winnen op je veertigste.
Natuurlijk is succes langs de zijlijn niet vergelijkbaar met dat gevoel om als eerste over de streep te rijden.
Maar je moet stilaan andere uitdagingen zoeken. Kijk, er zijn altijd andere manieren om die rush of life in te vullen.
Sommige sporters maken net daarom een comeback, maar dat was bij mij nooit de reden.
Die drukte, die chaos, die belangstelling,.
Dat miste ik niet. Ik genoot er even veel van om een marathon te lopen of ergens in de anonimiteit rond te fietsen.
Het is ook best leuk om een rustig leven te hebben.'
|
