 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 12-11-2010 |
 Wij zoeken iets wilders |
Als je het hoofd van Eric Lucassen ziet, zou je kunnen denken dat hij ook slachtoffer is geweest is de laatste grote hoofdluisepidemie. Dat hij als uiterst redmiddel zijn kop heeft kaal geschoren. Maar dan denk je verkeerd. Hij ondergaat ook geen chemokuur. Lucassen is gewoon een ouderwetse skinhead. Laat je dus niet op het verkeerde been zetten door het nette meneren gezicht dat hij trekt, het is gewoon tuig.
Werd al eerder bekend dat het onsympathieke PVV-Tweede Kamerlid in Haarlem zijn buren terroriseert, nu is ook bekend geworden dat hij in 2002 is veroordeeld wegens ontucht. Als militair instructeur heeft hij zich vergrepen aan twee soldaten in opleiding. Meisjes. Hij kwam ervan af met een boete van 250 euri en een week militaire detentie. Een koopje. Het is wrang voor Gekke Geert dat Lucassen dit bij zijn aantreden heeft verzwegen. Het enige dat de Grote Leider kan doen is hem verzoeken de Kamer te verlaten. Hij kan hem niet dwingen. Op het dwingen van een Kamerlid zijn werkzaamheden te staken staat een zware gevangenisstraf, ook voor fractieleiders. Een zwakke poging de democratie veilig te stellen.
Dus als Geert met zijn verzoek komt kan Lucassen zijn hakken in het zand zetten en weigeren. Dan kan hij uit de fractie stappen en toch in de Kamer blijven. Zo is Geert tenslotte ook begonnen. De wankele meerderheid van dit gedoogkabinet valt dan weg in de Kamer. Maar het gedoe rond de Haarlemse skinhead brengt een ander probleem pijnlijk naar voren. In zijn jacht op kandidaat volksvertegenwoordigers kan de Grote Roerganger de kwaliteit van zijn strolieden blijkbaar onvoldoende in de gaten houden. Hou maar gerust alvast je hart vast voor de PVV-vertegenwoordiging die straks de verschillende Provinciale Staten op spijkerlaarzen komt binnenklossen. Alleen al in de Tweede Kamerfractie van 24 zetels blijken, tot nu toe, drie potentiële straatvechters te zitten. Dat is ruim 16%. Kan je nagaan wat er straks in de lagere regionen zal aantreden.
Wielerhoekje. In België vierde men gisteren Wapenstilstandsdag, de nationale feestdag. Ter herdenking van de wapenstilstand in 1918, het eind van de Eerste Wereldoorlog, die vreemd genoeg in die tijd nog niet de eerste werd genoemd. Op de feestdag wordt voor de koning een militaire parade gehouden. Mag ik dat vreemd vinden: wapengekletter op wapenstilstandsdag? Maar goed, er is ook gefietst in de velden van Niel, de jaarmarktkoers. Bij de vrouwen ging dit maal de winst naar de Britse Helen Wyman. Europees kampioen Daphny van den Brand werd tweede en Sophie de Boer derde. Bij de editie van 2008 ben ik aanwezig geweest. Sterker nog: ik was vrijwilliger. Aan mij de taak na de vrouwenkoers de dames af te spoelen. Want zo ziet bijvoorbeeld een Daphny eruit na zon natte koers. Maar het is bij de ene keer gebleven: de organisatie verdacht mij van vunze bijgedachten. Terecht.
Bij de mannenprofs won Sven Nys (Landbouwkrediet) De Belgische kampioen versloeg Niels Albert op een drassig parcours. Ondanks een misverstand met zijn mecaniciens kwam de zege van Nys nooit in het gedrang. Door het zware regenweer moesten de veldrijders zich door een dikke laag modder ploegen. Dat was een kolfje naar de hand van de Belgisch kampioen. Hij schoof vooraf Wellens naar voren als favoriet, maar dat was bluf. Hij liet zijn oude concurrent al vroeg in de wedstrijd achter. Albert en Pauwels sloten nog aan, maar ook zij konden het tempo van Nys niet aan. Ze moesten halverwege de wedstrijd al afhaken.
Even werd het nog spannend toen de mecaniciens van Nys niet klaarstonden met een propere fiets. Toen hij zijn fiets uiteindelijk had gekregen, sloot Albert weer aan. De adrenaline gierde door het lijf van Nys. Hij smeerde Albert prompt weer tien seconden aan de broek en reed solo naar de zege. Wereldkampioen Zdenek Stybar stond niet aan de start. Hij moest verstek laten gaan met een geblokkeerde rug.
Door het ontbreken van de Tsjech belanden er acht Belgen bij de eerste tien, met daartussen twee Nederlanders. Uitslag: 1. Sven Nys van Landbouwkrediet, 2. Niels Albert van Bkcp-powerplus op 0:24 en 3. Bart Wellens van Telenet-Fidea Cycling Team op 1:26. De Nederlanders: 8. Thijs van Amerongen van AA Cycling Team op 2:08 en 9. Gerben de Knegt van Rabobank-Giant Offroad Team in dezelfde tijd.
|
|
|
|
|
| 11-11-2010 |
| Nacht op de kale dwerg |
Het gebeurde weer, de laatste maal is lang geleden: opmerkingen over mijn haar. Op de fiets passeerde ik twee biljartbalkale mannen van een jaar of veertig in zwarte jacks met bontkragen. Je kent die jacks wel, de nieuwste trend bij pubers. En blijkbaar bij kale veertigers. Oh Oh Cherso-kragen noemen we dat hier in de stad. Het kale gebroed: Moet je dat zien. Hij heeft een matje in zijn nek. Nu heb ik geen matje, maar ze hadden duidelijk veel lol: een puberhand is snel gevuld. Door schade en schande wijs geworden hield ik mijn mond. Echt, als ik van die spiegelgladde koppen zie, heb ik steeds de neiging te vragen: Heb jij ook zon last van luis gehad? Maar ik hield me in en fietste vrolijk verder, met een licht nostalgisch gevoel. Het waren overigens twee blanke Hollandse mannen, voor het geval je anders dacht.
De laatste hoofdluisexplosie is rond de eeuwwisseling geweest. Dan kan je aan de gang met de luizenkam en lotionnetjes, maar echt afdoende is dat niet. Het beste is om rigoureus het haar af te scheren. Veel mannen hebben dat toen gedaan. Ze hadden mazzel: een kale kop werd trendy. Velen zijn daarom nadat de luizen waren bestreden doorgegaan met hun kop kaal te houden. Maar pas op. Vraag niet zomaar aan iedere kale of hij hoofdluis heeft gehad. Het kan ook zijn dat iemand een chemokuur doet.
Reclame. Begin jaren negentig werkte Bergman (Aart Kok, 1921-2009) - aangemoedigd door Hans van Straten - aan zijn herinneringen die hij putte uit dagboeknotities. Theo Sontrop nam er fragmenten uit op in Maatstaf. Martin Ros - destijds nog redacteur bij de Arbeiderspers - vroeg of Bergman nog meer had. Dat resulteerde in 1994 in het boek De tijd te lijf, dat als deel 199 in de reeks Privé-domein verscheen. Het haalde dat jaar de longlist van de AKO-literatuurprijs.
Bergman had zelfs een tweede boek met herinneringen geschreven. Sterker nog: het heeft jaren op de redactieburelen van de Arbeiderspers gelegen, maar toen was Martin Ros daar al weg. Hij had zelfs een tweede manuscript klaarliggen: Vreemdgaan - verhalen. De eerste alinea: Sommige mensen zijn van nature al zo vreemd dat het niemand opvalt als ze echt gek worden. De tijd ontglipt ons zonder erg, subtiele veranderingen in het menselijk gedrag merken wij nauwelijks op. Een zekere verwantschap met de auteur A.L. Snijders is niet te ontkennen, dat geldt zowel voor zijn notities als voor zijn soms zeer korte verhalen.
Op 12 januari 2009 overleed Bergman. Met de publicatie van zijn Nagelaten werk wordt een stille belofte ingelost. ISBN 978 90 76982 67 0 - 424 blz - 17,50. Te bestellen bij uitgeverij Liverse.
Vorig jaar gaf PVV-er Hero Brinkman de barman van Nieuwspoort een hoek. Met reden: de laatste ronde was geweest en die barman weigerde hem verder nog te tappen. Daar blijft niemand rustig onder, zeker niet als je al een stevige bak achter je kiezen hebt. In september werd PVV-er Marcial Hernandez een nachtje in de cel gezet, omdat hij iemand een kopstoot had gegeven. Beiden zijn lid van de Tweede Kamerfractie. En dan deze, uit de Krant van vandaag:
PVV-Kamerlid Eric Lucassen (35) heeft buurtgenoten bedreigd en geïntimideerd in zijn voormalige woonplaats Haarlem. Tenminste drie bewoners zouden tussen 2006 en 2009 aangifte hebben gedaan tegen Lucassen. Eén van hen verklaarde tegenover de politie dat de bruut hem volgde en emmers water over hem heen gooide. Ik heb als een klein kind zitten huilen, zei hij. Ik voel me bedreigd en moet continue omkijken. Volgens buren zocht Lucassen ruzie en schold hij vrouwen uit. De politie zou hem enkele keren geboeid hebben afgevoerd.
In maart zijn de verkiezingen voor Provinciale Staten. De Statenleden kiezen vervolgens onderling de 75 leden van de Eerste Kamer. Gekke Geert wil met zijn PVV op alle fronten meedoen. Gezien de populariteit van de populist zal hij dus een massa kandidaten moeten ophoesten. Scouts van de PVV struinen sportscholen en kickboxclubs af om voldoende mensen te vinden voor zijn knokploegen.
|
|
|
|
|
| 10-11-2010 |
| Leidschendam, het hoofdjuweel van Leidens kroon |
Het hoofdjuweel van Leidens kroon heet Leidschendam. Alle Nederlanders kennen zo dit dorp, schrijft L. van Ollefen ruim 200 jaar geleden, in 1796, in Stad en Dorpsbeschrijver van Rhijnland, jarenlang voor een grijpstuiver te koop bij De Slegte: Het is een aangenaam dorp. De huizen zijn deftig en fraai betimmerd. De Veenstraat is in 1776 opgehoogd tegen hoog water en daarna bestraat. s Nachts is er in de straten zelfs verlichting, althans in de winter. Veel reizigers stappen dagelijks in Leidschendam over in een andere schuit om stilletjes en comfortabel verder te reizen richting Leiden, Delft en Den Haag dat toen overigens nog als `s Gravenhage bekend staat. Verderop in deze log meer.
Dankzij internet is het tegenwoordig een stuk eenvoudiger zichzelf te diagnosticeren. Wees daarmee wel voorzichtig. Mocht je bij jezelf een euvel detecteren, dat je iets leest en denkt dat heb ik ook, ga altijd voor een second en voor de zekerheid een thirth opinion op het net. Met andere woorden: voorkom dat je jezelf gek maakt met een verkeerde diagnose. Want we kennen het fenomeen self-fulfilling prophecy: een voorspelling die zichzelf direct of indirect waar maakt. De door de leek gestelde diagnose is immers niets meer of minder dan een profetie - bij veel artsen is dat ook zo, maar dat is een ander verhaal. Pas als meerdere bronnen de diagnose bevestigen gloort er iets van zekerheid. Laat het internet niet een goudmijn zijn voor je hypochondrie. Maar goed.
Reeds lange tijd speur ik naar artikelen waarin ik mijn afwijking herken. Nou ja, afwijking? Ik vertoon afwijkend gedrag ten opzichte van het gros der mensen. En: eureka! Ik heb het gevonden. Wat ik heb is ADID: Attention Deficit Inactivity Disorder. In het Nederlands: aandachtstekort inactiviteitstoornis. Waarbij ik wil benadrukken dat ik het zelf niet als een stoornis ervaar. Waar het op neerkomt is dat ik vaak nogal in mezelf gekeerd zit te lummelen. Dan zeg ik wel: lezen is voor een schrijver ook werken, maar zelfs ik begrijp dat dit slechts het goedpraten is van mijn lamlendigheid.
Vaak geef ik in mijn logs een link naar iets dat ik op internet heb gevonden - de foto van een wielrenster, de Wiki van een schrijver, een plaatje van een heerlijk beest. In het geval van ADID laat ik dat vandaag achterwege. Onder het motto: ik ben Gekke Henkie niet. Zelf heb ik lange tijd gezocht en eindelijk gevonden. Dan geef ik dat resultaat niet zonder slag of stoot uit handen. Zoek zelf maar. Mede ADID-ers kunnen me altijd een mailtje sturen: hier rechts onderaan de kolom. En dan toch: informatie uitwisselen? Als je dat wilt, ben je geen echte. Echte ADID-ers zijn daar te lui voor. Een tipje van de sluier: er is een gedegen site waarop de drie hoofdafwijkingen (de grote drie) uitgebreid worden beschreven: ADHD, AIVD en ADID. Ook de onderlinge overeenkomsten. Op die site ook een aantal verwijzingen naar andere, op het net te vinden onderzoeken: de second, thirth enzoverder opinion.
Voor de goede orde: ik líjd niet aan ADID, ik heb het. Hooguit hebben anderen er soms last van. Het spijt me, maar dan weet je nu dat er geen sprake is van schuld of opzet. De kwaal verzacht de omstandigheden.
Nog even iets over het oude dorp. Een man die jaren vanuit zijn huis een prachtig uitzicht had op het dorp is de BN-er Constantijn Huygens (1596-1687). In zijn tijd bijna net zo beroemd als Henkjan Smit nu. Overigens geen familie van Stan Huygens, van het Journaal. Hij woonde op Voorburg op het buiten Hofwijck. Zoek zelf een foto. Heb je er een gevonden? Dan vraag je je natuurlijk af: wat nou uitzicht op het oude dorp? De grote geleerde keek uit op een snelweg en een spoorlijn, vanuit Hofwijck kan je het oude dorp helemaal niet zien. Daar moet ik toch een kanttekening bij maken. Ook weer dankzij speurwerk op het net. Wat blijkt? In de tijd van Huygens liep er slechts een eenvoudig karrespoor langs zijn huis met een pontje over de Vliet. Spoor en snelweg zijn van later datum. Een weetje.
Aanvankelijk was die snelweg alleen maar een rot gezicht. Maar een aantal jaren terug is-ie verbreed. Je kent het stuk wel: de Utrechtsebaan, waarover je vanuit oostelijke richting de stad der steden binnenrijdt. Daarmee is de cultuurhistorische plank flink misgeslagen. De tuin van Hofwijck was namelijk aangelegd volgens de menselijke maat van Leonardo da Vinci. De Vitriviusman, je kent de tekening wel. Dit plaatje maakt alles duidelijk. In het middendeel zie je de oorspronkelijke tuin. Rechts de verwijzing naar de vitriviusman, links de toestand sinds de verbreding. Afschuwelijk. Cultuurbarbarisme. We hebben er indertijd tot en met de Raad van State tegen geprotesteerd. Of dat heeft geholpen? Kijk nog eens naar het plaatje. Alles van waarde is weerloos schreef Lucebert, de grote bard. Quod erat demonstrandum.
Op deze tekening, van de hand van meester Huygens zelf, is dus geen sprake van dichterlijke vrijheid, dit was werkelijk het uitzicht dat hij had. Is er nog iets van het huidige oude dorp te herkennen? Nee, niets. In zijn tijd moet de overlaat nog in de Vliet hebben gelegen, een dam waarover de schepen getrokken moesten worden om verder te kunnen varen. Van Ollefen schrijft daarover: De dam of waterkering in de Vliet zou wellicht ruim 200 jaar, van 1434 tot 1648, gefunctioneerd hebben om de steden Gouda en Dordrecht te bevoordelen ten opzichte van onder meer Delft en Leiden. Dordrecht krijgt veel inkomsten uit het stapelrecht. Eigenaren van grote schepen zijn verplicht er hun waren te koop aan te bieden en moeten dus belasting aan deze stad afdragen. Wanneer die grote schepen ongehinderd kunnen doorvaren in Leidschendam zou Dordrecht veel geld mislopen.
Leer dit allemaal uit je hoofd, stamp het er goed in, dan scoor je straks met je Cito-test. Geen dank.
Het boek van dit moment? Poodle Springs, de unvollendete Marlowe van Raymond Chandler, die is afgeschreven door Robert B. Parker. Mijn exemplaar heeft de 1ste edition cover (zie de Wiki). Misschien is het wel een eerste druk. Loont het de moeite de ezelsoren glad te strijken.
|
|
|
|
|
| 09-11-2010 |
| Het Boekiesmonster |
Peter Vos. Een mus, nog een mus, twintig mussen, niet voor de poes, en Peter Vos door Siegfried Woldhek. Kortom: Peter Vos is dood.
Hoe oud zal ik op deze foto zijn geweest? Een jaar of twaalf, denk ik. Wat ik zit te lezen, weet ik niet, maar het zal geen wereldliteratuur zijn geweest, dat kwam later pas. Je zou zeggen: het is in elk geval boeiend genoeg om je af te zonderen van de anderen. Dat is niet gezegd. Ik zonderde me sowieso af van de anderen en deed ik het niet, dan deden zij het wel. De anderen op deze foto? Laat ik niet wijzen en namen noemen, maar er staan een oma, twee opas en een dode op. Die dode, dat is eigenlijk wel een grappig verhaal. Maar misschien niet zo kies om hier te vertellen. Stel dat een familielid toevallig op deze weblog terecht komt, of degene die hem toen... Nee, nee, niets, ik zwijg, het is mijn recht.
Waaraan je me zou kunnen herkennen? Niet aan dat haar, dat mag duidelijk zijn. Op mijn eenentwintigste kreeg ik pas mijn eerste bril en voor oningevoerden is het misschien niet te zien, maar voor mij is het duidelijk dat dit jongetje al zijn benen heeft. Je zou me kunnen herkennen aan mijn oren, maar de kans is groot dat je die nooit hebt gezien. Het is een geposeerde foto voor dagblad Het Binnenhof. De vier, de oma, de twee opas en de dode, hebben nog geprotesteerd: we willen niet met Balletje Rozenwater op de foto. De fotograaf stelde hen gerust: ik zal zorgen dat hij net buiten het kader valt. Niet dus. Sliep uit.
De bibliothecaresse in die tijd was juffrouw Olsthoorn *, met de voornaam Riet meen ik. Deze karikatuur van haar kwam ik jaren later tegen op een rommelmarkt op het Damplein. Verrek, schoot het door me heen: dat is Olsthoorn! Ik herkende haar meteen. De tekening is gemaakt door Cees Muisenberg, een beroemdheid op het dorp. Toentertijd; ik heb hem gegoogled, maar Lou Loene: hij is in de vergetelheid geraakt. De vier aan tafel, de oma, de dode en de twee opas, zijn ook een enigszins in de vergetelheid geraakt. Ze zijn alleen bekend in de eigen familiekring en bij buren en kennissen. Ja, ook die dode. En ik? Hallo! Je bent nu op mijn weblog.
Had ik dromen in die tijd? Gisteravond heb ik me een uur lang over de foto gebogen en er kwam niet veel naar boven. In elk geval wist ik toen al zeker dat ik geen kinderen wilde en die droom is uitgekomen. Kinderen, alsjeblieft zeg. Ieder moment dat de bieb open was zat ik juist daar op die stoel te lezen. Een oase. Thuis liepen nog acht kinderen los, die in leeftijd niet of niet veel met elkaar scheelden. Ik kwam er voor mijn rust en die rust wilde ik ook in mijn eigen huis als ik later groot zou zijn. En ik wilde iets in de bosbouw, omdat je ook toen al op vijf meter buiten de wegen en paden geen mens tegenkwam. Wat dat betreft: er staan twee bomen voor mijn deur, een draaiwilg en een hibiscus, verder ben ik er nooit in gekomen.
Toch, op de keper beschouwd, is alles met mij wel op zijn pootjes terecht gekomen. Hoewel de uitdrukking wellicht wat ongelukkig gekozen is. Als me nog iets over mezelf te binnen schiet: een volgende keer.
* Boven dit winkeltje van Van Dongen, aan de Sluiskant, had juffrouw Olsthoorn haar woonst. De winkelier, die zelf vrijgezel was, stond niet toe dat zij mannenbezoek ontving. Ze is niet lang na haar pensionering verbitterd gestorven. Die ouwe Van Dongen is, ik meen in de winter van 1967, met zijn dronken kop voor zijn winkeltje in de plomp gelopen. Het was niet druk op zijn begrafenis. Op de uitvaart van juffrouw Olsthoorn daarentegen liep de hele bibliotheek te hoop.
Op de achterflap van Bloedverwanten (Flesh and Blood) van Michael Cunningham: Rudi Wester schreef in Vrij Nederland: Cunningham weet perfect het melodrama te vermijden door zijn groot inlevingsvermogen en zijn gevoel voor het sprekend detail. Liefde, dood, loyaliteit: het komt allemaal op een onnadrukkelijke, maar briljante wijze aan de orde. Margot Engelen schreef in NRC Handelsblad: Wie Michael Cunninghams tweede roman niet leest, bezorgt zichzelf pech (...) Bloedverwanten is zon boek dat je na 448 paginas met spijt dichtslaat omdat het afgelopen is. Daar heb ik niets aan toe te voegen.
Je hebt het gehoord: het gerechtshof in De Haag heeft bevestigd dat het ontruimen van (kraak)panden zonder gerechtelijke uitspraak in strijd is met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Ja Geert: weer Europa. Ard van der Steur, Tweede Kamerlid voor de VVD, verwoordde perfect het onbegrip rond het kraken: Kennelijk is gekozen voor het recht op wonen. Maar het recht op het genot van eigendom staat ook in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Je verwacht van een parlementariër toch iets meer verstand.
Kraken heeft niets te maken met diefstal. Leegstaande woningen worden niet gestolen, zij worden slechts in gebruik genomen. Het pand blijft eigendom van de eigenaar. Laat Van der Steur maar eens nadenken over de leus: leegstand is diefstal. Die komt meer in de buurt van de werkelijkheid. Wel landelijke en stedelijke ruimte in beslag nemen maar daar vervolgens geen reet mee doen.
|
|
|
|
|
| 08-11-2010 |
| De achterdeur op een kier |
Van mijn tuinvrouw kreeg ik enkele oude fotos van het oude dorp, Leidschendam. Ze had ze gekocht in een tuincentrum. Op het oude dorp ben ik geboren en getogen. O, vrees niet: ik ben een echte Hagenees. Dat is niet alleen een mentaliteit, het grootste deel van mijn leven woon ik inmiddels in de Schilderswijk. Bovendien, ter versteviging van mijn roots: mijn moeder is hier geboren, een straat verderop, in de Rembrandtstraat. De voorouders van vaderszijde komen deels uit het Westland, deels uit de Bollenstreek.
Begin negentiende eeuw is er veel volk vanuit die streken naar het oude dorp gekomen. Tuinders- en boerenknechten. Dat merk je wat betreft het Westland aan achternamen als Van der Burg, Groenewegen en Van der Meer, wat betreft de Bollenstreek aan namen als Van der Geest (naar: de geestgronden) en Warmerdam (naar: de Warmonder Dam). De voorvaderen van Pa waren voornamelijk tuindersknechten, net als hijzelf. Een deel is echter een kroeg begonnen. Nog steeds is een familielid kroegbaas van het kroegje aan de kop van de molentocht in de Driemanspolder aan de Stompwijkseweg. Kijk eens, mooi hè? Ik ging er wel vissen, toen ik nog een dierenbeul was.
Ook kreeg ik een mooie foto van de HH. Petrus en Pauluskerk aan de sluis in de Vliet, officieel het Rijn-Schiekanaal. In die kerk ben ik, nog geen dag oud, gedoopt. Ik geef het toe: ik ben rooms-katholiek geweest. Maar ja, er was ook een tijd dat ik geen veters kon strikken en regelmatig in mijn broek scheet. Je wordt ouder en wijzer... Dat is het hè: mensen die ergens afstand van hebben genomen zijn de ergste. Rokers die niet meer roken, vreselijk volk. Dat heb ik met de katholieke kerk. Man!, vrouw ook, heb je de paus, de oude gek, dit weekend nog gezien? Bij de inwijding van de Sagrada Familia in Barcelona? Hij kon het niet laten de Spaanse regering op de vingers te tikken - murmel, murmel. Vanwege het homo-huwelijk dat in Spanje tegenwoordig mogelijk is. Vanwege de abortuswetgeving. Joh, ouwe lul, ga de Maagd beffen!
Het oude dorp zat niet achter krantenpapier. Tot 1961 was er een tramverbinding naar Den Haag en Leiden. De Blauwe Tram noemden we die. Officieel: de Boedapester, naar de plaats waar die dingen werden gebouwd. Ach, ik zou uren door kunnen vertellen. Maar je heb ongetwijfeld nog iets anders te doen vandaag.
Rest mij je nog even te wijzen op het wapen van Leidschendam. De sleutels in het midden verwijzen naar Leiden, de Sleutelstad. De halve maan naar de Ottomaanse bezetting en het hert? Het was in vroeger eeuwen de benaming van Leidschendamse vrouwen. Dat is nog wel een beetje zo.
In de Krant, kop op de voorpagina: Achterdeur EU staat op een kier. Hè, gezellig, dacht ik. Dat had je op het oude dorp ook: de achterdeur van kruidenier Vreeswijk. Zat je op zondagmiddag ineens zonder - maïzena, vermicelli, suiker - dan kon je aankloppen en werd het op de rekening bijgeschreven. Maar het artikel was verre van gezellig. Bottomline: dit is ons land, oprotten!
In de Krant: Een 21-jarige man in Zeist heeft zaterdagnacht elf ruiten
van Paleis Noordeinde in Den Haag ingegooid. Na tips van getuigen kon de
politie de dader zondag aanhouden. Over zijn motief is nog niets
bekend. Hoewel ik de daad niet afkeur, wil ik toch benadrukken dat ik
het niet was. Maar dat had je al geraden. Een 21-jarige man uit Zeist
en Over zijn motief is nog niets bekend: dat kán ik niet zijn. De
tipgevers zijn vuile verraders.
National Geographic is begonnen met de serie Great Migrations, een indrukwekkende reeks over de trek van dieren. Ik heb een uurtje zitten kijken. Uiteraard kwamen de gnoes (Connochaetes) aan bod; voice-over Jeroen Krabbé sprak consequent van wildebeesten. En als de gnoes in beeld komen, komt hun oversteek van een rivier (de Niger?) in beeld. Want ook de krokodillen hebben de trek van de gnoes in hun genen zitten. Het is geen smakelijk gezicht, maar ja: het is eten en gegeten worden.
Spectaculair waren de beelden van de trek van de monarchvlinder, een fladderaar met een spanwijdte tot wel vijf centimeter. Ze overwinteren in Mexico, maar in het voorjaar trekt de hele meute, miljoenen en miljoenen, naar Canada. Dat redden ze niet. Onderweg wordt een nieuwe generatie geboren. En nog een. De vlinders die in Canada worden geboren zijn veel sterker dan pa, ma, opa en oma: in de herfst lukt het hen wel de hele tocht terug naar Mexico te volvoeren. En het volgend jaar doen ze het weer. Tot zover mijn toejuichingen.
Dat eerste uur heb ik dus gezien. Dat uur werd tot driemaal toe onderbroken door een reclameblok van vijf minuten. Dat is een kwartier reclame in een uur tijd. Steeds weer word je uit je concentratie gehaald. Dat trek ik niet. De volgende bekers laat ik aan me voorbijgaan.
Wielerhoekje. Daphny van den Brand, Juffrouw Staartjes (zonder staartjes), is in Frankfurt am Main voor de derde maal Europees kampioen veldrijden geworden. Het aanstormend talent Sanne van Paassen werd tweede en de Britse Helen Wyman moest genoegen nemen met een derde plaats. Het werd niet uitgezonden op de reguliere kabel. Het was schaatsen, autorace en voetbal wat de klok sloeg. Allemaal sporten die me niet kunnen boeien.
|
|
|
|
|
| 07-11-2010 |
| Jozias van Aartsen in de fout |
Dit was ooit de Blauwe Aanslag. De foto links toont het jarenlang leegstaande, voormalige belastingkantoor, dat we in december 1980 kraakten. De foto rechts zal uit pak m beet 2000 zijn. Ik heb er een kleine zeven jaar gewoond. Een aantal jaren geleden moest het worden ontruimd en op stel en sprong gesloopt, want er zou de hoognodige nieuwbouw verschijnen. Anno 2000-nu ligt de grond nog braak: een stuk peperdure grond in de Haagse binnenstad. Gisterochtend werd het landje bezet. Zo zag het eruit: alles binnen de hekken, het verkeer had nergens last van. Totdat de ME en de bereden politie ter plekke verschenen. Het Vaillantplein werd afgesloten en doordat iets verderop de Brouwersgracht wegens herstrating open ligt, kwam het verkeer in de Haagse binnenstad muurvast te staan. Hoofdschuddend heb ik naar deze politie-overmacht staan kijken en ineens viel het muntje: ADO speelt dit weekend niet thuis en je moet toch wat met je ME. Hier een verslagje, dat ik van Indymedia.nl heb geplukt:
Actievoerders die vandaag het braakliggende Blauwe Aanslag-terrein in Den Haag hadden omgetoverd tot een levendig en kleurrijk buurtpark zijn zeer verbolgen over het optreden van burgemeester Jozias van Aartsen.
In een paar uur tijd hadden actievoerders samen met buurtbewoners de al zeven jaar braakliggende grond omgevormd tot een gezellige ontmoetingsplek voor de buurt met een weggeefwinkel, een mobiele keuken, tenten, caravans, muziek, een volleyballveld, mobiele toiletten, bankjes en een speelterrein voor kinderen. Honderden buurtbewoners en nieuwsgierigen kwamen af op dit nieuwe initiatief en de reacties waren stuk voor stuk lovend. "Schande dat hier zeven jaar na de sloop van de Blauwe Aanslag nog niets is gebeurd en fantastisch dat jullie dit doen," was de meest gehoorde reactie vandaag.
Aan de politie werd gemeld dat de actie tot zondag zou duren en het zag er naar uit dat niet ingegrepen zou worden. Plotseling verscheen rond 15.00 uur vanmiddag een agent met een bevel van burgemeester Van Aartsen dat de manifestatie binnen een kwartier beëindigd moest worden. Als reden werd gegeven dat de manifestatie niet tijdig was aangemeld. Binnen no-time verscheen een enorme overmacht aan politie met 15 ME-wagens, 3 politiebussen, leden van de bereden politie, een observatiewagen, de hondenbrigade, een dozijn gemotoriseerde agenten en een rondcirkelende helikopter. Alle straten in de wijde omgeving werden afgezet.
De actievoerders besloten niet op deze provocatie in te gaan en zullen burgemeester Van Aartsen ter verantwoording roepen voor zijn domme en ongrondwettelijke gedrag. Demonstraties hoeven helemaal niet van tevoren te worden gemeld en kunnen alleen beëindigd worden als er sprake is van verstoring van de openbare orde of verkeershinder. De Nationale Ombudsman en andere organisaties hebben de gemeente Den Haag al diverse malen terechtgewezen over deze inperking van het demonstratierecht.
Wij kijken desondanks terug op een zeer geslaagde dag, omdat we hebben laten zien dat alleen met directe actie wantoestanden als leegstand en braakliggende grond aan de kaak kunnen worden gesteld en opgelost. Met het lachwekkende machtsvertoon van Van Aartsen vandaag is duidelijk aan welke kant de burgemeester en het gemeentebestuur staan: aan de kant van de vastgoedbedrijven die panden en terreinen jarenlang laten verloederen en buurten en wijken verzieken met hun asociale speculatiegedrag. Burgers die zelf in actie komen om de leefbaarheid van de stad aan te pakken worden behandeld als levensgevaarlijke terroristen.
Kortom: Wij braken van Van Aartsen en kraken lekker door! Morgen, zondag 7 november om 14.00 uur wordt het actieweekend in Den Haag afgesloten met een demonstratie vanaf het Kerkplein. (Comité Wonen is een Recht).'
Aangezien den Bels vanmiddag geen veldrijden uitzendt, de barbaren, en het ook niet echt weer is om naar bos of park te gaan, heb ik weer alle tijd om te lezen. Het boek van dit moment? Bloedverwanten (Flesh and Blood, 1995), de tweede roman van Michael Cunningham. Ik heb de schrijver een aantal jaren geleden leren kennen door zijn roman The Hours (1998), zijn derde. Flaptekst van de Nederlandse uitgave:
In De uren maakt Michael Cunningham op een knappe manier gebruik van het leven en werk van Virginia Woolf om het verhaal te vertellen van een aantal mensen die worstelen met de tegenstrijdigheden van liefde en sterfelijkheid, hoop en wanhoop.
In deze ontroerende roman worden de laatste dagen van Virginia Woolf voor haar zelfmoord in 1941 weerspiegeld in het leven van twee Amerikaanse vrouwen die proberen hun eigen leven op eigen wijze zin te geven, niettegenstaande de verwachtingen van vrienden, geliefden en familie.
Een aanrader, zoals ook Flesh and Blood dat is. Zal ik even muggenziften? Welja, het is toch een druilerige zondagmiddag. In de eerste alinea van de flaptekst staat: van een aantal vrouwen die worstelen... Mijn taalgevoel zegt: een aantal vrouwen dat worstelt... Het zijn wel meer vrouwen, maar een aantal is nog altijd enkelvoud. Hoe groot dat aantal ook is. Dit terzijde.
|
|
|
|
|
| 06-11-2010 |
| Mequsaq Avataq Igimaqssusuktoranguapaluk. |
Voor belangstellenden en zij die solidair zijn: vanochtend is het braakliggende terrein aan het Buitenom hier in de stad bezet. Uit protest tegen de anti-kraakwet. Op het terrein stond ooit Haags trots: de Blauwe Aanslag. Kijk maar even hier op de kaart. Zoals je ziet grenst het pal aan het Vaillantplein. Jawel, met de fontein, waarvan Rutte beweert dat er vier à vijf Turkse koffiehuizen omheen zitten. Met aardige Turkse mannen die niet werken. En waarvan ik zeg dat er geen enkel koffiehuis zit. Als je langsgaat om je steun te betuigen en een bakkie soep te eten, loopt dan even door naar de fontein en tel de koffiehuizen. Opdat je zelf kan constateren dat niet ik, maar Rutte uit zijn nek lult.
Inmiddels hangt er een politiehelikopter boven de vreedzame groep. Dat mag je best criminaliseren noemen.
Sinds mensenheugenis zoeken verdoolden naar de steen der wijzen, een substantie die ieder metaal in goud zou kunnen veranderen. Los van de vraag waarom je dat zou willen, het verhaal over koning Midas mag toch bekend worden geacht: hij had van de goden de kracht ontvangen om alles dat hij aanraakte in goud te veranderen, maar daar kwam hij snel op terug toen ook zijn voedsel en zijn kind tot goud werden, los van de vraag waarom je dat zou willen, met zon truc zou er immers te veel goud op de markt komen, waardoor het goedje sterk in waarde zal dalen, maar...
PC Hooftprijswinnaar A.L. Snijders vertelde dat hij alleen korte zinnen in zijn zeer korte verhalen gebruikt om de anakoloet te vermijden. Definitie: een anakoloet is een zin die is opgebouwd uit twee tegenstrijdige zinspatronen. De zin die daardoor ontstaat, is ongrammaticaal. Affijn, wat ik wil zeggen: waarom zou je ieder willekeurig metaal in goud willen veranderen. Bovendien is het chemisch godsonmogelijk.
Andere verdoolden door de eeuwen heen zoeken naar het perpetuum mobile. Dat is een apparaat, dat eenmaal in beweging gebracht, oneindig door blijft bewegen. Ook dat is onmogelijk gebleken.
Zo kom ik op de term waarover ik het vandaag kort wil hebben: oneindig. Zijn er oneindig veel zandkorrels op de aarde? Natuurlijk niet. Ontelbaar, dat wel, maar dat is een praktisch probleem. Het aantal zal ook fluctueren, maar oneindig is het niet. Oneindig is alleen maar een woord, een metafoor. En zo ben ik weer een stap verder: de kosmos.
De kosmos is niet oneindig groot, zelfs niet onmetelijk. En zo kom ik abrupt tot een einde. Als ik denk over de grootte van de kosmos, het heelal, als ik me die probeer voor te stellen, krijg ik een op duizelingen lijkend gevoel in mijn hoofd. Heb jij dat ook? Maar niet alleen die grootte op zich. Volgens de oerknaltheorie is het heelal 13,7 miljard jaar oud. Oké, ik neem het meteen aan. Maar wat was er dan daarvoor? Wat knalde uit elkaar? Waar kwam dat dan vandaan? En vooral ook: sinds de oerknal dijt het heelal uit. Ook dat neem ik meteen aan. Maar om uit te dijen moet er ruimte zijn om ín uit te dijen. Wat is er dan nu in de ruimte die het heelal steeds verder inneemt? En wat is er voorbij die ruimte? Kom alsjeblieft niet met een god.
Van dat soort vragen kan ik nachten wakker liggen. Dat is goed. Dan denk ik niet aan andere problemen. Zoals daar zijn: andere problemen.
De ambtenarenbonden willen 2% loonsverhoging. Minister Donner van a-sociale zaken weigert die te geven en je weet: in onderhandelingen is die Donner zo buigzaam als een brok graniet. De bonden voorspellen daarom een hete herfst. Met stakingen en zo. Dan komt de eeuwig terugkerende vraag in me op: wat kunnen wij, uitkeringsrukkers, doen om de regering onder druk te zetten, terwijl we toch binnen de wet blijven?
In Onder IJsbergen van J. Bernlef valt enkele keren de naam van een Deens schrijver: Peter Freuchen. Ik kende hem niet, dus ik heb hem even gegoogled. Wat blijft hangen is dat zijn eerste vrouw een Inuit (Eskimo) was met de naam Navarana Mequpaluk. Ze trouwden in 1915 en zij stierf in 1921 aan de Spaanse griep. Nog meer blijft hangen de namen van de twee kinderen die zij kregen.
Een jongen: Mequsaq Avataq Igimaqssusuktoranguapaluk.
Een meisje: Pipaluk Jette Tukuminguaq Kasaluk Palika Hager.
Mooi hè? Dan is Adriaan Bontebal toch een beetje mager.
Ben ik warrig vandaag? Ik voel me niet lekker.
|
|
|
|
|
| 05-11-2010 |
| Grapjes over Jezus, alla |
Als ik dan s ochtends bij de koffie de Gids doorneem en zie dat er die avond wéér geen reet op tv is, denk ik soms: misschien moet ik toch maar digitaal gaan. Programmas op bijvoorbeeld Holland Doc 24, Geschiedenis 24 en Cultura 24 zijn meestal wél interessant - waarom ze allemaal 24 van hun achternaam heten, weet ik niet. Ook vraag ik me af waarom niet één van de analoge publieken gereserveerd is voor het soort programmas dat de 24's uitzenden. Want laten we eerlijk zijn: elk van de drie netten schijnt toegesneden te zijn op bepaalde doelgroepen, maar elk zendt ook avond aan avond voornamelijk bagger uit.
Doelgroepnetten? Zondagavond Nederland 3: Jan Smit, de zomer voorbij; reissoap waarin Jan Smit met zijn muzikale vrienden het Griekse eiland Kreta bezoekt. Vrijdagvond Nederland 1: Gewoon Jan Smit; reallifesoap over het leven van deze zanger. De vervolendammisering van het bestel. Om snel de kinderhanden te vullen.
Een schotel zou ook een idee zijn, hoewel ik er geen benul van heb wat je daarmee allemaal kan ontvangen. Tachtig kanalen porno? En ook: is het schotelsignaal analoog, digitaal of beiden? Allemaal vragen en overwegingen: weg ermee! Ik beperk me gewoon tot de analoge kabel, zolang dat nog kan. Dan kan ik wel klagen dat er geen reet op de buis te beleven valt, maar ik word ook niet in de verleiding gebracht het boze oog aan te zetten. Het antwoord op de vraag: het ligt op de bank en leest? Bontebal. En dan het liefst en bijna zonder uitzondering romans en de betere detectives. Om me aan te sluiten bij de aanbevelingstekst achterop de Nederlandse editie van het nieuwe boek van de Franse filosoof Alain Finkielkraut, Een intelligent hart (Un coeur intelligent): Hoe denk je over racisme, oorlog, ouder-kindrelaties zonder te verdwalen in lijvige filosofische werken? Het antwoord is simpel: lees een roman.
Aleid Truijens begint een artikel in de Krant over dit nieuwe boek van Finkielkraut aldus: Romans, wat hebt je eraan? De tijd dat belezenheid in brede kring gold als teken van beschaving is voorbij. Het is niet vreemd meer om een academisch opgeleide carrièretijger te horen beweren dat romans lezen zonde van zijn tijd is. Non-fictie, dat gaat nog, daar steek je immers wat van op. Bellettrie lezen, schone nutteloze letteren, dat doen vooral vrouwen, ouderen en vrijgestelden, en een enkele bezeten man die er zijn beroep van heeft gemaakt of zijn - buitenissige - hobby. Het zij zo. Als oudere, vrijgestelde en bezeten man ben ik er zeer tevreden mee dat ik van lezen hou.
Romans kunnen zeer leerzaam zijn, iets dat niet enkel opgaat voor non-fictie. Maar je moet er wel wat voor doen: zelf nadenken. Truijens zegt: Schrijvers zijn geen zieners of hogepriesters, zij vertellen verhalen. Het zijn mensen die als iedereen zoeken, slagen en falen in het leven, maar die daar wel, om met Gerard Reve te spreken muziek bij maken. Ik lees, laat bezinken en leer. Ik lees dus ik ben.
Alain Finkielkraut bespreekt negen dierbare romans. Zij vormen niets minder dan zijn morele kompas, aldus Truijens. Het zijn:
Milan Kundera - De grap
Vasili Grossman - Alles stroomt
Sebastian Haffner - Het verhaal van een Duitser
Philip Roth - The human stain
Albert Camus - De eerste man
Joseph Conrad - Lord Jim
Fjodor Dostojevski - Aantekeningen uit het ondergrondse
Henry James - Washington Square
Karen Blixen - Babettes feestmaal
Ik heb weer heel andere dierbare boeken. Het boek van dit moment? Onder IJsbergen (1981) van J. Bernlef. Een soort detective die speelt op Groenland. Ik hou veel van het werk van Bernlef.
Nieuwsgierig naar afbeeldingen van de profeet Mohammed in verschillende culturen door de eeuwen heen? Klik dan op deze link. Overigens, weet jij dat? Ben ik Fatwafähig door het plaatsen van deze link? En jij, door de link aan te klikken? Want herinner je de cartoon van de Zuid-Afrikaan Zapiro nog? Mohammed op de bank bij de psieg, verzuchtend: Other prophets have followers with a sense of humour!... Grapjes over Jezus, alla, maar over de profeet?!?
|
|
|
|
|
| 03-11-2010 |
| Tarsius bancanus is de potjeslatijnse naam |
Je kan naar de Kamerdebatten kijken, maar ik heb gisteren een uurtje naar spookdiertjes zitten kijken. Op National Geographic. Tarsius bancanus is de potjeslatijnse naam. Ja, spookdieren zie je ook als je naar de Kamer kijkt, maar dit is toch anders. Kijk toch eens! Kijk naar die ogen, kijk naar die handjes. Ik smolt helemaal weg. De opnames waren gemaakt op Sulawesi, dat Celebes heette toen het nog van ons was. Ter grootte van een hand zijn ze, als je even grote handen heb als ik. Wat denk je Kat? vroeg ik aan mijn kat die Kat heet. Zullen we er een in huis nemen? Ze was niet geïnteresseerd. Ik heb het niet alleen voor het zeggen hier in huis. Jammer.
En ook: wat nou 130 op de snelweg? Vrijgeven die snelheid. Waarom 130 als je een wagen hebt gekocht die 250 kan? De klapper die zon wagen ook maakt als-ie ergens op knalt. Dan kan je de restjes van de bestuurder in het dashboardkastje zoeken. Als je het dashboardkastje nog kan vinden. Het hardst dat ik zelf regelmatig heb gereden is 150. Harder ging mijn motor niet. Zoiets was het. Vriend H. had zoiets, daar mocht ik soms op rijden.
|
|
|
|
|
| 02-11-2010 |
| Mijn Jasmijn staat in bloei! |
Nou ja, dan niet. Ik ben geen Cor van der Laak die maar door blijft zeuren. Dat gaat over de uitspraak van onze geliefde minister-president: We bouwen wel een mooie fontein in de Haagse Schilderswijk, maar daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Waarmee hij zegt dat in onze wijk een fontein ontsierd wordt door al die werkloze Turken er omheen. Foute opmerking voor iemand die premier voor alle inwoners zegt te zijn. Maar meer dan dubbelfout, omdat het domweg niet waar is. Er zit geen enkel koffiehuis bij de fontein.
Op mijn weblog heb ik er over geschreven, de Konfrontatie, hier links bij de links, heeft het overgenomen, maar andere initiatieven, brief aan de Volkskrant, belletje naar de Jakhalzen, mailtje naar de Tweede Kamerfractie van de VVD, het heeft allemaal niets opgeleverd. Laat dan maar. Laat ik dan maar over mijn Jasmijn schrijven die weer in bloei staat. Weet je nog, Beatrice, die kocht ik toen we in Kalmthout waren.
Mijn Jasmijn staat in bloei!
|
|
|
|
|
| 01-11-2010 |
| Ter nagedachtenis aan |
De nov is in de maand. Dat betekent vallende blaadjes, extra vitamines slikken en alle klokken bijstellen. En dan blijkt ook een groot en geliefd schrijver te zijn overleden: Robert B. Parker. Hij kreeg zijn fatale hartaanval weliswaar al in januari van dit jaar, maar het was me ontgaan; vriend B. wees me erop. Parker heb ik leren kennen door zijn Poodle Springs (1989), de Unvollendete Philip Marlowe van Raymond Chandler die hij heeft vollendet. Later heeft hij nog een Marlowe geschreven: Perchance to Dream (1991), een vervolg op Chandlers The Big Sleep. De private eye van Parker is Spenser, een vreemdeling- en vrouwvriendelijke tough guy. Maar vooral ook homovriendelijk: Parkers beide zoons zijn homo, het was een goede vader.
Joh, neem nou eens een raad aan van een oude man. Je vindt veel van de boeken van Robbert B. Parker in de bakken voor één euro. Verzamel ze, ze lezen heerlijk weg. Ooit had ik veel werk van hem, maar dat heb ik weggegeven. Zo gaat dat soms. Maar ik ben de collectie weer aan het opbouwen.
Boeken weggeven? Er staan hier zo veel in mijn huisje, het valt niet eens op dat ze weg zijn. Ik hecht niet zo aan bezit, al zou je dat niet zeggen als je al mijn boeken ziet. Je kan alles van me krijgen, behalve mijn katten. Hoewel? Als je het aardig vraagt.
En dan is ook Harry Mulisch overleden. Ik had een ambivalente houding tegenover die man, wie niet? Aan de ene kant vond ik het een arrogante druiloor, aan de andere kant heb ik bijna alles van hem gelezen. Arrogant? Zo kwam hij over, ik heb hem niet persoonlijk gekend. Het eerste boek dat ik van hem las was voor mijn lijst op de Havo: Het stenen bruidsbed (1959) over het bombardement op Dresden. Daar waar de geallieerden oorlogsmisdaden hebben begaan. Er zijn toen tijdens de firestorm die de bombardementen veroorzaakten 135.000 mensen om het leven gekomen. Burgers, Dresdenaren. Kurt Vonnegut heeft er ook een indringend boek over geschreven: Slaughterhouse-Five (1969). Meer over Mulisch vind je in alle media, overbodig om mijn steentje daaraan bij te dragen.
Mijn katten? Natuurlijk kan je niet een van mijn katten krijgen, hoe aardig je het ook vraagt. Ze zijn mij allen even lief en dat is geen praatje voor de vaak: het is echt zo. De laatste tijd ontwikkelt zich een mooi contact met mijn kat die Kat heet. Je weet dat katten elkaar ter begroeting neuzen. Als ze elkaar tegenkomen wrijven ze even met de neuzen. Dan weten ze dat het goed zit. Het beeld: in mijn huiskamer staat een grote tafel tegen een muur. Naast die tafel staat een stoel, recht tegenover de tv. Dat is met voorbedachte rade: géén tv tegenover de bank, dan kom ik niet meer aan lezen toe, ik moet speciaal op die stoel gaan zitten. Als ik meer kamers zou hebben, zou ik het toestel in een tv-kamer zetten. Dan zit ik op die stoel en dan komt mijn kat die Kat heet naast me op de tafel liggen. Dan lul ik tegen haar: dag mooie meid, heb je nog iets beleefd vandaag? En dan gaat ze me neuzen. Lief hè?
En dan lees ik in de Krant, ik heb de Volkskrant, niet de Telegrof, maar dan toch: Zanger Borsato heeft de cast van Oh Oh Cherso van de koppositie in de hitlijst gestoten. Borsato komt met Waterkant binnen op de eerste plek. Het is de zestiende keer dat hij bovenaan de lijst staat en de elfde keer op rij. De acht Hagenaars hebben maar een week van hun nummer-1 hit kunnen genieten. Ze zijn met hun liedje naar de twaalfde plaats gezakt. Geef toe: dat is een weetje van belang. Ik wist niet eens dat Sterretje en Barbie en hoe ze verder ook heten een liedje hadden gemaakt. Ongehoord denk ik te kunnen zeggen: ik zal er niets aan hebben gemist.
Ja, ik hou ook van Skitty, ondanks dat ze regelmatig een duif vangt. Het gaat me niet om die duiven. Die ratten van de lucht zijn een ware plaag: ik probeer een manier te bedenken om er zo nu en dan een te vangen. Voor in de soep of zo. Maar het is zon onsmakelijk gezicht als Skitty weer voor de deur een duif zit te ontleden. Gelukkig heeft ze geleerd. Ze weet dat ik het beslist niet op prijs stel als ze een duif mee naar binnen brengt. Man!, vrouw ook, je vindt dan nog maanden lang veertjes in alle hoeken en gaten.
In de Krant van zaterdag een artikel over groen op je dak. Dat moet ik maar eens gaan doen op mijn platte keukendak. Een tussenkop: Wie in een van de vier grote steden een groen dak laat aanleggen, krijgt - nu nog - tientjes subsidie per vierkante meter. Laat aanleggen? Ik zal eens informeren hoe het met de subsidie zit als ik het zelf doe. Eén vrees: dat mijn katten denken, jeetje, wat een mooie bak.
Het is weer een log met gemengde berichten geworden. Dan kan er nog wel eentje bij. Mijn buurman T., hij woont niet in de hof maar in de straat, heeft een hond van het merk rottweiler. Het beest, Joost, gaat compleet uit zijn dak als hij mijn katten ziet; hij wordt gelukkig strak gehouden. T. krijgt bij zijn supermarkt bonnetjes en voor een aantal bonnetjes krijgt hij een pak Felix-brokken. Hij spaart ze trouw en haalt ook trouw zijn pak brokjes. Die komt hij dan hier brengen. Hij laat Joost dan thuis. Dat is de Schilderswijk.
|
|
|
|
|
| 31-10-2010 |
| Laat de kinderen tot mij komen |
Nog eentje uit de bundel Dronken van weemoed (Le Spleen de Paris/Petits Poèmes en Prose, 1869) van Charles Baudelaire? Laat maar doen, dan hoef ik vandaag niets zelf te verzinnen. Het is ook al vroeger dan ik dacht. Ik heb genoeg aan mijn hoofd. Tip voor werkenden: ga morgen een uur later naar je baas. Zeg: o, is het wintertijd, wist ik niet. Dan word je uitgelachen, maar je heb wel mooi een uurtje gepikt.
DE WANHOOP VAN DE OUDE VROUW
Het gerimpelde oude vrouwtje werd helemaal warm van binnen toen ze dat mooie kind zag waartegen iedereen leuk en aardig deed en dat even broos was als zij en net als zij noch haren nog tanden had.
En ze ging naar het kind toe om er lachjes en grimassen tegen te maken.
Maar het kind schrok zich wild en spartelde heftig onder de liefkozingen van het stokoude mensje. Het vulde het huis met zijn gekrijs.
Toen trok de goede oude vrouw zich terug in haar eeuwige eenzaamheid, en in een hoekje zat ze te huilen, terwijl ze bij zichzelf zei: Ach, voor ons, ongelukkige oude wijven, is de leeftijd om te behagen, al was het alleen van onschuldige wezentjes, voorbij; we vervullen kleine kinderen, waarvan we zo graag willen houden, met afschuw!
Dit spreekt me zo aan. In een breder perspectief. Niet specifiek die kleine kinderen. Alsjeblieft zeg! Kleine kinderen moet je aan de moeders overlaten, daar zijn moeders voor gemaakt. Wat nou glazen plafond? Laat je eerst maar steriliseren, dan praten we verder. Dat terzijde. Wat me aanspreekt is het gezamenlijk lot. Ook ik ben oud en afzichtelijk. Eenzaam, alleen, met Wausje, Kat, Kim, Skitty, Hanks en Balzac. Mijn laatste vaste verkering? Dan moet ik diep graven. Het zal begin jaren negentig geweest zijn. En toch. Het bevalt best om mij te zijn. Mét mij is een heel ander verhaal. O ja, ik heb al mijn haar nog, ook onder mijn oksels. Misschien is dat een deel van het probleem.
|
|
|
|
|
| 30-10-2010 |
| Stoere jongens proza |
Sinds eind juli ben ik met mijn weblog verhuisd naar België. Naar deze weblog. En, bevalt het? Mij wel. Het ziet er lekker overzichtelijk uit. Alleen maar tekst, geen plaatjes. Als ik je iets wil laten zien zet ik een link. Of de lezers van mijn blog door al mijn stukjes over schrijvers en boeken meer gaan lezen, weet ik niet. Het maakt me ook niet uit. Ik probeer te enthousiasmeren, wegen te wijzen, maar of daar verder iets mee gebeurt hachelt mij de bout. Of, zoals onze vrienden in spraakgestoorde streken zeggen: dat moakt mie de pis nait lauw. In het uiterste zuiden zegt men: de kins miech gebouthacheld weurde.
Zo sprak de grote meester: Je moet altijd dronken zijn. Daar gaat het om; dat is de hele kwestie. Om de afgrijselijke last van de Tijd die uw schouders breekt en u ter aarde doet buigen niet te voelen, moet u zich onophoudelijk bedrinken. Maar waaraan? Aan wijn, poëzie of deugd, net wat u wilt. Maar bedrink u.
DE SOEP EN DE WOLKEN
Mijn kleine gekke lieveling gaf me mijn avondmaal en door het open raam van de eetkamer keek ik naar de bewegende bouwsels die God van massas waterdamp maakt, de wonderbaarlijke constructies van het ontastbare. En middenin mijn bespiegelingen zei ik tegen mijzelf: Dit hele fantastische schouwspel is bijna even mooi als de ogen van mijn schone lief, dat gekke kleine monster van mij met haar groene ogen.
En opeens kreeg ik een hevige stomp in mijn rug en hoorde ik een hese, lieflijke stem, een hysterische stem die schor klonk door de brandewijn, de stem van mijn kleine lieveling, die zei: Zou je je soep niet eens opeten, halve gare wolkenverkoper die je bent?
Deze wilde ik je niet onthouden, weer die wolken. Ook uit de bundel Dronken van weemoed (Le Spleen de Paris/Petits Poèmes en Prose, 1869) van Charles Baudelaire. Na het lezen van dit poème en prose is Shelly begonnen aan een lang en gelukkig leven. Alsof iedere dag de eerste is van de rest van haar leven, en dat is ook zo.
Sfeertje proeven bij Robert B. Parker? Hier volgen de eerste regels van Small Vices (1997). Overigens: For Joan: You may have been a headache, but youve never been a bore.
The last time I saw Rita Fiore shed been an assistent DA with red hair, first-rate hips, and more attitude than an armadillo. Shed had a drink with me in the downstairs bar at the Parker House, complained about men, and introduced me to a blowhard from the DEA named Fallon, who answered more questions about the cocaine trade than Id asked. This time we were alone, in a conference room on the thirthy-ninth floor of the former Mercantile Building, with a view of the coastline that extended north to Greenland and south to Tierra del Fuego. She still had red hair. She still had the hips. And she was still tougher than Pat Buchanan. But she wasnt a prosecutor anymore. She was the senior litigator for Cone, Oakes and Baldwin, and a member of the firm.
Proef je Raymond Chandler? Stoere jongens proza, ik smul ervan.
|
|
|
|
|
| 29-10-2010 |
| Daarginds... daarginds... die schitterende wolken! |
Oké, ik geef het toe: ik ben bepaald geen budgettaire wizz-senior. Hoewel ik mijn centen in de gaten moet houden, heb ik gisteren wéér voor vijf euri boeken gekocht. Terwijl er nog zoveel te lezen en te herlezen ligt. Maar goed, ik heb lopen struinen op de boekenmarkt en dat is natuurlijk een uitje. Voor een bleekneus, een huismus. De Haagse boekenmarkt vind je in herfst en winter donderdags op het plein dat Plein heet. Pal voor de ingang van de Tweede Kamer. Zou ik een liberale plucheplakker tegenkomen, had ik me voorgenomen, zou ik hem aanspreken over zijn voorman en de fontein (zie de log van gisteren), maar ik zag geen enkel Kamerlid.
Het Vaillantplein is precies het tegenovergestelde van wat Mark Rutte in al zijn populisme beweert. Niks koffiehuizen met gezellig keuvelende mensen, laat staan terrasjes. Het is een kille rotonde, gelegen in de Binnenring, een brede autobaan die het verkeer rond het centrum jaagt. Het is een mooie fontein, maar hij detoneert ontzettend met deze omgeving.
De enige BN-er die ik bij het Kamergebouw zag was Rutger Castricum. Jeweetwel, van GeenStijl van de Telegrof. En van PowNed. Die hebben doordeweeks dagelijks een kwartiertje zendtijd op Nederland 3, maar ik weet niet of die Castricum daaraan meedoet: ik heb het programma nog niet gezien. Toen ik hem ontwaarde ben ik in elk geval voor de zekerheid de andere kant opgelopen; ik heb niets met schoffiesjournalistiek.
Die vijf euri boeken? Onder andere drie Robert B. Parkers, spiksplinternieuwe Amerikaanse hardcovers! Het lijstje:
Robert B. Parker - Crimson joy (1988)
- Stardust (1990)
- Small Vices (1997)
Nicci French - Killing me softly (1999)
Charles Baudelaire - Dronken van weemoed (Le Spleen de Paris/Petits Poèmes en Prose, 1869)
Die Baudelaire is een tweedehandsje, ooit door Esther cadeau gedaan aan Shelly; er staat geen datum bij. Lekker fisolofisch, schrijft zij. Lees maar en wordt blij! Er zijn namelijk nog véél meer mensen die nog veel meer moeilijker doen dan wij, dus valt het van ons best mee... En dan kusjes. Een warrige mededeling van Esther. In elk geval begrijp ik dat Shelly opgevrolijkt moest worden. Dat zal meteen al bij het eerste poème en prose gelukt zijn. Luister:
DE VREEMDELING
Zeg eens, raadselachtige man, van wie houd je het meest? Van je vader, je moeder, je zuster of je broer?
Ik heb geen vader, geen moeder, geen zuster en ook geen broer.
En je vrienden?
Daar gebruikt u een woord waarvan de betekenis me tot op de dag van vandaag duister is gebleven.
Je vaderland dan?
Ik weet niet in welke luchtstreek het ligt.
De schoonheid?
Daar zou ik graag van houden, want ze is goddelijk en onsterfelijk.
En goud?
Dat haat ik zoals u God haat.
Wat! Maar waar houd je dan wel van, zonderling die je bent?
Ik houd van de wolken... de wolken die voorbijgaan... daarginds... daarginds... die schitterende wolken!
De vertaling is van Nannie Nieland-Weits. Daar moet Esther toch vrolijk van geworden zijn. Anders zie ik haar geval hopeloos in. Wat ik niet begrijp is dat dit boek op de markt is terechtgekomen - waarvoor dank, natuurlijk. Zou zij...?
Wielerhoekje. Michael Rasmussen mag een bedankbriefje sturen naar Aleksandr Vinokoerov. De Kazak zorgde er immers voor dat zijn collega Rasmussen geen jaarsalaris moet ophoesten wegens een schorsing. De Internationale Wielerunie UCI heeft zijn claim tegen Michael Rasmussen laten vallen. De UCI vroeg een jaarsalaris van de Deen, maar de zaak van Vinokoerov schoot Rasmussen ter hulp.
Voor de start van de Tour 2007 moesten alle renners een contract tekenen dat ze bij een positieve dopingtest een jaarsalaris zouden afstaan. Vorige week won Vinokoerov een zaak bij het TAS dat die boete niet-rechtsgeldig was. Dus hoefde Vinokoerov die niet te betalen. Rasmussen, net als Vinokoerov uit de Tour 2007 gezet, profiteert van dat precedent. De UCI staakt zijn claim. (Bron: Sporza.be)
Na de gedwongen rustdag gisteren, is er vandaag een geplande rustdag in de Tour dIndonesia.
|
|
|
|
|
| 28-10-2010 |
| De bekende recidivist Mark R. |
Nog onlangs herhaalde ik het op mijn blog: de opmerking die Mark Rutte eind mei maakte in een interview met de Volkskrant. Hij zei: We bouwen wel een mooie fontein in de Haagse Schilderswijk, maar daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Die, inderdaad mooie, fontein zit vlak bij mij om de hoek. Daar omheen zit geen enkel Turks koffiehuis. Een domme en tendentieuze opmerking dus van jochie Rutte. Maar goed, het was verkiezingstijd en hij was lijsttrekker: dan wordt er vaak ongenuanceerd geblaat. Niet netjes, maar het schijnt bij het spel te horen. En voor Rutte met succes: zijn partij is de grootste in de Kamer geworden. Veel mensen die ook tegen Turkse koffiehuizen bij mooie fonteinen zijn hebben op hem gestemd. Het is maar waar je prioriteiten liggen.
Maar gisteren, tijdens het debat over de regeringsverklaring, zei hij het weer! Nu als hoofd van de Nederlandse regering. Toegegeven: hij zwakte het wat af. Hij gaf een korte, lyrische beschrijving van de fontein: met van die kleine mozaïeksteentjes en sprak vervolgens van vier Turkse koffiehuizen met vriendelijke doch werkloze Turkse mannen. Dat is er één minder, maar nog altijd vier te veel. Hoewel hij zijn stemmen binnen heeft, blijft hij zich schuldig maken aan stemmingmakerij.
Hij lijkt moeite met Turken te hebben. De paspoortenaffaire. Hij heeft er geen problemen mee dat zijn staatssecretaresse, Veldhuijzen van Zanten-Hyllner, twee paspoorten heeft: een Nederlands en een Zweeds. Terwijl hij indertijd het wel zo netjes zou hebben gevonden als de vers aangetreden staatssecretaresse Nebahat Albayrak haar tweede paspoort, een Turks, zou inleveren. Dat lijkt in tegenspraak met elkaar, maar niet binnen het denkraam van onze premier. Ook nu zou een Turks paspoort een punt van discussie zijn geweest, verklaarde hij, een Zweeds niet. De Turkse overheid achtervolgt haar onderdanen in andere landen met de militaire dienstplicht en het erfrecht, zei hij. Ook houdt Turkije volgens Rutte in de gaten of onderdanen in het buitenland de belangen van Turkije schaden. En dus: daardoor zou hun loyaliteit aan Nederland in het gedrang kunnen komen.
Albayrak is op haar tweede naar Nederland gekomen. Het meiske heeft erg haar best gedaan. Ze volgde de Havo en later het atheneum, waarna ze internationaal en Europees recht aan de Rijksuniversiteit Leiden ging studeren. Ze is zo Nederlands als het koekje bij de thee. Indertijd is ze door Wilders, met in zijn slipstream dus Rutte, tamelijk onbeschoft behandeld. Om het netjes te zeggen.
Je zal mij niet horen juichen over de Turkse overheid. Over de te grote vinger die het leger in de politieke pap heeft. De onderdrukking van de Koerden. De agressieve ontkenning van de volkerenmoord op Armeniërs. Enzovoorts. Maar ik ben slechts een onbeduidende stukjesschrijver, Rutte is het hoofd van de Nederlandse regering. Zijn toon is gezet. Premier van alle Nederlanders, behalve van zij met een dubbel paspoort: die dienen dat tweede paspoort in te leveren of op zijn minst een loyaliteitsverklaring te tekenen.
Youp van t Hek schijnt een succesvolle twitteractie tegen T-Mobile te hebben gevoerd. Zoonlief werd geplaagd door hun niet-helpende helpdesk. Pappa, pappa: ze doen het weer! Had Van t Hek de OPTA, de Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit, niet kunnen inschakelen? Die is toch ingesteld om dat soort bedrijven in de gaten te houden en zo nodig op de vingers te tikken? In dit geval: nee. Toezichthouders kijken of de wet wordt nageleefd, en, zegt de woordvoerder van de OPTA: er staat in de wet niet dat de klant er recht op heeft om netjes behandeld te worden. Dat je het weet. Je kan maar beter een beroemde vader hebben.
Privacy. Ik heb niets te verbergen. Nou ja, ik pleeg weleens ontuchtige handelingen, maar dat doe ik in de afzondering van mijn slaapkamer. Het is niet zo dat zulks onwettig is, maar ik heb geen behoefte aan pottenkijkers; ik voel me al vreselijk opgelaten als er een kat in de kamer is. Ik heb niets te verbergen, maar met wat ik niet te verbergen heb, heeft een ander geen reet te maken. Als ik iets over mijn privé-leven te melden heb, doe ik dat wel op mijn weblog. En dan nog: dat is steeds een mix van feiten en verzinsels.
In de 23 jaar dat ik nu in dit hofjeshuisje woon is er drie keer ingebroken. Grootste schade: de ontvreemding van mijn tien-versnellingen sportfiets. Daar maakte ik lange tochten mee, het is er nooit meer van gekomen. De laatste jaren is het in het hofje stil op het insluipersfront, maar het zou zo maar weer kunnen gebeuren. Vooral als er weer iemand in het hofje of in de straat aan het dope dealen slaat, met verkoop vanuit huis. Dan willen de noodgevallen nogal eens een snelle slag slaan in de omgeving. Het is overigens tamelijk moeilijk een dealer uitgeplaatst te krijgen, heb ik in de loop der jaren gemerkt. Maar goed, ik zie het al voor me. Dan is er weer een inbraakgolf en om de bewoners te beschermen worden er op verschillende plekken in het hofje cameras gehangen. Dat de lage voorhoofden achter hun monitors tegen elkaar gniffelen: daar gaat Bontebal alweer. Ik heb niets te verbergen, maar cameras die op mij staan gericht zal ik slopen.
Wielerhoekje. Volgens Het Nieuwsblad (B) heeft Saxo Bank-manager Bjarne Riis deze week minimaal 1,8 miljoen euro ontvangen om Fabian Cancellara naar het Luxemburgse team rond de broers Schleck te laten vertrekken. Daarmee zou de transfer naar dit (beoogde) nieuwe Pro Tour Team rond zijn. Cancellara - die nog voor 2011 onder contract lag bij Saxo Bank - had ook aanbiedingen van Pegasus, Sky en BMC. Ook die teams waren bereid de afkoopsom én het salaris van Cancellara te betalen.
Geen nieuws van de Tour dIndonesia. Dan zal het wel goed zijn.
|
|
|
|
|
| 27-10-2010 |
| De hele dag op je rug roken |
Vanavond om acht uur zal in het Arnhemse Spijkerkwartier de traditionele Stille Omgang van start gaan. Belangstellenden kunnen zich voor die tijd verzamelen op de hoek van de Spijkerlaan en de Driekoningendwarsstraat. Na afloop is er een koffietafel in Grand Café Metropole aan de Steenstraat. Met de Stille Omgang wordt een wonder uit oktober 1865 herdacht. Toen is naar verluidt Jezus in eigen persoon verschenen aan een blauwe begijn die op de hoek van de Driekoningendwarsstraat woonde en werkte. Je moet er maar eens op googelen, maar in elk geval gaf de Here het begijntje één van de spijkers waarmee Hij ooit aan het kruis was genageld. Het verhaal wil dat Hij hem ter plekke uit Zijn linkerhand trok, maar dit feit is niet door Rome gesanctioneerd. Dit voorval heeft de wijk zijn naam gegeven. Aanvankelijk heette de buurt Heuvelink, naar de stadsarchitect Hendrik Jan Heuvelink, die de wijk in 1853 heeft ontworpen. Maar sinds 1865 spreken we dus van het Spijkerkwartier. Mocht je van plan zijn mee te lopen: denk eraan je mobieltje uit te zetten.
Bij de buurtsuper was de fritessaus in de aanbieding. Thuis noemen wij dat eigenwijs mayonaise. Driekwart liter voor vijftig cents. Geen geld, dus ik heb een bak meegenomen. Wat moet een alleenstaande met driekwart liter mayonaise, zul je je afvragen. Nou, hierom. Onlangs heb ik een makreel ontleed. Dat is handig, in één keer de hele makreel te ontleden, in één keer alle graten eruit. Als het boterhammentijd is, besmeer ik twee boterhammen met een dikke laag mayonaise. Daarover gaat een dikke laag makreel. Je vreet je vingers erbij op. Probeer dit niet thuis! Ik ben toevallig zon mens dat alles kan eten en geen grammetje aankomt. Er liggen nog wat makrelen in de vriezer: ze waren op de markt in de aanbieding. Voor de liefhebber: op smulweb 1158 makreel recepten verzameld.
Dat je een vulkaan ben en dat je de hele dag op je rug ligt te roken en dat de mensen dan zeggen: hij werkt.
Over vulkanen gesproken: Op het Indonesische eiland Java is dinsdag de vulkaan Merapi of Berg van Vuur uitgebarsten. De uitbarsting heeft al aan zeker 25 mensen het leven gekost. Een ander deel van Indonesië, met name enkele eilanden behorende tot de provincie West-Sumatra, zijn van maandag op dinsdag door een tsunami getroffen. Er zijn meer dan 150 doden gevallen en nog zon vierhonderd mensen worden vermist. Waar, zo vraag ik mij af, rijdt momenteel het peloton in de Tour dIndonesia? Zie hier een kaart van het eilandenrijk.
Wielerhoekje. Cirebon, de startplaats van gisteren, ligt op Java. Om precies te zijn: West-Java. Pekalongan, de finishplaats, ligt net op Midden-Java, waar ook de vulkaan Merapi ligt. Voor de goede orde de uitslag van die etappe: een top-drie van enkel Indonesiërs.1. Fatahilah Abdulah van Pengprov Issi Daerah Istimewa Yogyakarta, 2. Projo Waseso van Kutai van Kartanegara Cycling Team en 3. Rachmadani van Bintang Kranggan Cycling Club. Die etappe is dus wel verreden. Maar vandaag is er een onverwachte rustdag.
De etappe van vandaag zou gaan van Semarang naar Yogyakarta. Laat de Merapi nou in de buurt van Yogyakarta liggen. Dus de vijfde etappe is geschrapt. Jammer maar helaas: er gebeuren ernstiger dingen, zoals de vulkaanuitbarsting en de tsunami.
In de 10e Kiremko Nacht van Woerden is Daphny van den Brand, juffrouw Staartjes, eerste geworden.
Fabian Cancellara, die de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix won én geel droeg in de Tour, is voor het Franse wielerblad Vélo Magazine de beste renner van 2010. De Zwitsere hardrijder staat voor het eerst op de erelijst. Cancellara volgt Alberto Contador op, die de voorbije drie jaar de Vélo d'Or kreeg. Geen enkele Nederlander heeft ooit de prijs gewonnen. Wel twee Belgen: Tom Boonen (2005) en Johan Museeuw (1996). De trofee wordt sinds 1992 uitgereikt. De eerste laureaat destijds was Miguel Indurain. (Bron: Sporza.be)
|
|
|
|
|
| 26-10-2010 |
| Jong leren, zo lang het nog kan |
In grote delen van het land is het open sarcofagendag. Na het grote succes vorig jaar op de Miljonairs Fair hebben vandaag begrafenisondernemers hun deuren geopend voor het grote publiek. Het begint bij gewone mensen als jij en ik steeds meer in zwang te raken zich in een sarcofaag te laten begraven. Bijzetten gebeurt ook wel. Het is dus geen eindstation meer dat enkel is weggelegd voor prelaten en vorsten, zeg maar: de mega-rijken. Ook voor de smallere beurs worden ze steeds beter betaalbaar. Je hebt al een mooie, hardplastic sarcofaag voor een kleine tienduizend euri. Veel mensen schaffen zich er tegenwoordig al vóór hun dood een aan. Als versiering in de hall of huiskamer of als plantenbak in de serre.
Valt het je ook op hoe rap ouders hun kind hoogbegaafd verklaren? Het zoontje van een kennis was ook hoogbegaafd. Vaak afwezig, en als hij voor de tv zat, kroop hij bijna in een toestel en was niet meer aanspreekbaar. Zijn moeder had hem al jong leren lezen. Op vragen deed hij er meestal het zwijgen toe, hetgeen de ouders steeds ontlokte: zie je wel, hij vindt het gewoon een domme vraag. Neemt de moeite niet om antwoord te geven. En toen was daar een grondige inspectie van de schoolarts, die bestond toen nog. Het joch bleek aan één oor stokdoof, met het andere hoorde hij maar vijftig procent. Hij neemt de moeite niet om antwoord te geven? Het lieve kind heeft de vraag niet eens verstaan. Later heeft hij met succes het VMBO afgerond, iets met zijn handen.
Vriend G., of laat ik zeggen: vage kennis G., was me 75 euri schuldig. Had ik hem uitgeleend en hij zou het binnen drie weken terugbetalen. Mooi niet. Nadat ik een aantal keren had aangedrongen, gaf hij me gisteren tien cognossementen als onderpand. Ik heb ze aangepakt: Zeeuws Meisje, met een participatietijd van vijfentwintig jaar. Heb ik daar goed aan gedaan?
Beurtvaartadressen, ook zoiets. Daar kan ik vaak geen klip en klaar van maken.
Ach, dat vergeet ik helemaal. Je bent natuurlijk benieuwd hoe het verder is gegaan met die afspraak met het Uitzendbureau voor Moeilijk te Plaatsen Melancholici. Die heb ik verzet. Ik had zon plotselinge en totale aanval van Weltschmerz, spleen, cholere, lorrenboeren en obesitale vraatzucht, dat het me beter leek voor onbepaalde tijd het thuishonk te bezetten. Heus, geloof me: je geeft momenteel geen drachme voor het diepst van mijn gedachten.
Er volgde een brief van het Uitzendbureau. Men is daar voortvarend, en als me iets onzeker maakt is het wel voortvarendheid. Zonder gesprek of visitatie had men een cursus voor me gevonden. Echt iets voor jou: enig u kan er niet meer af tegenwoordig. De cursus? Stoplappen stikken voor eenbenigen. Een naaimachine wordt in bruikleen gegeven. Nee, gekkie, geen trapnaaimachine, zei juffrouw Serviètte, de persoonlijk secretaresse van mijn gevalbehandelaar. Als je het een beetje in je vingers hebt, stik je er al gauw een stuk of veertig per uur. Als je zover bent, mag je me mee uitnemen. Met na afloop koffie op mijn kamer.
Wetenschap is vragen stellen. Kinderen van een jaar of vier hebben nogal de neiging plotseling heel wetenschappelijk te worden. Hij is aan het Willen Weveren, zeiden we vroeger op het dorp.
Door en Roosje heten de katten van de buurvrouw. Koek en Zopie noem ik ze. Koek is degene die links zit, als de ander rechts zit. Daar zijn ze op getraind. Ook wel: Koek is degene die apporteert, Zopie wordt geapporteerd. Soms noem ik Koek Inkie; voor Zopie zoek ik nog een naam.
Con dome, fluisterde ze zeer Italiaans in mijn oor. Met rubber, betekent dat.
Wielerhoekje. De tweede etappe van de Tour dIndonesia, van Bandung naar Cirebon over 213 kilometer, is gewonnen door de Indonesiër Muhammad Taufik, tweede werd zijn landgenoot Nunung Burhanudin op 0:03 en derde de Rus Sergei Kudentsov op 0:12. Vandaag gaat het peloton van Cirebon naar Kepalongan over 136.4 kilometer.
Aleksandr Vinokoerov heeft in een sterk bezet criterium in de Mexicaanse staat Chihuahua, je weet wel: van de hondjes, de overwinning gepakt. De Kazak maakte deel uit van een elitegroep, met o.a. ook nog Andy Schleck, Samuel Sanchez, Peter Sagan, Jakob Fuglsang en Aleksandr Kolobnev. Samen met Schleck en Sanchez reed Vinokoerov in de slotronde weg van de rest. In de slotmeters schudde de Astana-renner ook nog zijn twee medevluchters af.
|
|
|
|
|
| 25-10-2010 |
| Rond een tafel een beetje over voetbal ouwehoeren |
Vandaag wordt er veel school en werk verzuimd in de Achterhoek. Het hele weekend is daar de Slag om Grolle nagespeeld; Grol is Achterhoeks voor Groenlo. Een reënactment heet dat, waarbij het Beleg van Grol door Frederik Hendrik uit 1627 wordt nagespeeld. Ten dele is het een traditioneel reënactment met marketentsters en ridders en zo, maar hé, het is wel de Achterhoek. De organisatie heeft ook dit jaar weer ternauwernood weten te voorkomen dat er naast de Slag ook een wedstrijd voor tractoren werd gehouden, maar als gewoonlijk heeft het bier rijkelijk gevloeid. Het is vandaag dus de traditionele Spikerdoagh, de dag dat veel Achterhoekers met een spijker in hun kop lopen.
Het pratende hoofd zei: het is een zwarte dag voor het Nederlandse voetbal, en natuurlijk een zwarte dag voor Feyenoord. Mijn god! er is een ramp gebeurd! schoot het door me heen. Wat? Is er een vliegtuig op een stadion neergestort? Hebben supporters een spelersbus in de Maas gepleurd? Of hebben groepen supporters onderling een slagveld aangericht? Waarom zijn de rampzalige gebeurtenissen nog niet in huis Bontebal doorgedrongen? Nieuwsgierig, zeg maar: ramptoeristisch, bleef ik even hangen. De catastrofe werd al snel duidelijk: Feyenoord had die middag met 10-0 van PSV verloren. Het kan ook 0-10 zijn geweest. Is dat een zwarte dag? Moet daar zon zware term voor worden gebruikt?
Het overdreven belang dat er in dit land aan voetbal wordt gehecht is tenenkrullend. Er zijn zowel op de publieken als op de commerciëlen programmas waarin mannen een knap maandsalaris opstrijken door wekelijks rond een tafel een beetje over voetbal te ouwehoeren. Het programma waar ik toevallig bij verzeild raakte heet Studio Voetbal en is door anderhalf miljoen mensen, mannen, bekeken. Als je op zondagavond naar de kroeg gaat, of op maandag naar een bedrijfskantine, kun je hetzelfde beleven: mannen die rond een tafel over voetbal zitten te ouwehoeren. Zou je voorstellen: zet er een camera op en je hebt een tv-programma, zal ieder weldenkend mens je meewarig aankijken. Maar het gebeurt dus gewoon.
Vroeger, toen ik nog jong, knap en onbezonnen was, mocht ik graag een potje voetballen zien. Sinds jaar en dag ben ik fan van Feyenoord. Al vele jaren kan voetbal me niet meer boeien, maar voor het gemak blijf ik fan van Feyenoord. En weet je? Het nieuws dat ze met 10-0 hadden verloren, een uitslag uit het pupillenvoetbal of hoe heten die kleintjes tegenwoordig, deed me helemaal niets. Als groepen supporters onderling een slachting hadden aangericht had het me overigens ook niets gedaan. Het is een andere wereld. Beschaafde mensen als ik houden van wielrennen.
At 5pm EST Friday 22nd October 2010 WikiLeaks released the largest classified military leak in history. The 391,832 reports ('The Iraq War Logs'), document the war and occupation in Iraq, from 1st January 2004 to 31st December 2009 (except for the months of May 2004 and March 2009) as told by soldiers in the United States Army. Each is a 'SIGACT' or Significant Action in the war. They detail events as seen and heard by the US military troops on the ground in Iraq and are the first real glimpse into the secret history of the war that the United States government has been privy to throughout.
The reports detail 109,032 deaths in Iraq, comprised of 66,081 'civilians'; 23,984 'enemy' (those labeled as insurgents); 15,196 'host nation' (Iraqi government forces) and 3,771 'friendly' (coalition forces). The majority of the deaths (66,000, over 60%) of these are civilian deaths.That is 31 civilians dying every day during the six year period. For comparison, the 'Afghan War Diaries', previously released by WikiLeaks, covering the same period, detail the deaths of some 20,000 people. Iraq during the same period, was five times as lethal with equivallent population size.
Nou, en dat kan je allemaal lezen als je hier links bij de links klikt. Maar: 391.832 documenten? Hoe ik het doe? Ik heb er een paar gelezen, schokkend, het overzicht haal ik uit andere media.
Wielerhoekje. De Ier Daniel Martin heeft zondag de Japan Cup op zijn naam geschreven. De Garmin-renner kwam na 151 km in Utsunomiya alleen over de streep in de laatste koers van de internationale kalender. Martin had een minuut voorsprong op een groepje, waarvan de Australiër Peter McDonald de beste was. De Japanner Yusuke Hatanaka werd voor eigen volk derde. (Bron: Sporza.be) Yukiya Arashiro werd negende. De eerste etappe van de Tour dIndonesia, een proloog over 12 kilometer in de straten van Jakarta, bracht vier renners ex-aequo op de eerste plaats: de Rus Sergey Kudentsov in 15:53 en de Indonesiërs Matnur Matnur, Hari Fitrianto en Herwin Jaya.
Zondag was de tweede wereldbekerwedstrijd in het veldrijden van dit seizoen. In Pilsen (Plzeň), Bohemen. De winnares van de vorige rit in het Zwitserse Aigle, de Amerikaanse Katie Compton, reed zondag niet mee. Toch moest Daphny van den Brand weer genoegen nemen met een tweede plaats. Dit maal moest ze de duimen leggen voor landgenote Sanne van Paassen, die vorige week nog vierde werd. Daphny fietst naar het eind van haar carrière, aan het eind van dit seizoen stopt ze. Het is steeds in de media Marianne Vos voor en na, maar Daphny heeft in de loop der tijd een haast even indrukwekkende palmares opgebouwd. Zie hier haar resultaten in de loop der jaren. Na twee wedstrijden voor de wereldbeker staan Daphny en Sanne met 100 punten op een gedeelde eerste plaats. Nou ja, officieel is Sanne eerste, omdat zij ook een keer eerste is geworden.
Bij de heren stond er weer geen maat op Zdenek Stybar. Hij staat nu op een score van zeven wedstrijden gereden, zeven gewonnen. Als ik al had voorspeld, reed Niels Albert weer beter dan vorige week. Toch moest hij zo halverwege de koers zijn inspanningen bekopen. Uiteindelijk werd hij derde op 33 seconden van winnaar Stybar. Kevin Pauwels werd tweede op 18 seconden. De stand in de wereldbeker is: 1. Zdenek Stybar met 160 punten en een gedeelde tweede plaats voor Kevin Pauwels en Niels Albert met 135. De Nederlandse vrouwen doen het uitstekend in het veldrijden, bij de mannen is dat wat minder. Hoogste plek in het klassement is voor Gerben de Knegt: twaalfde met 80 punten. In Pilsen werd hij elfde op 1:56 van Stybar.
|
|
|
|
|
| 22-10-2010 |
| Land of the living |
Nee jongens, meisjes ook, het gaat nog niet van een leien dakje. Maar ik ben een geduldig mens. Ik heb het natuurlijk over mijn tochten over de agora. Als ik op pad ben voel ik zo nu en dan de paniek in mijn onderbuik rommelen. Dan zoek ik even een bankje, haal diep adem en rook een peuk. Een beetje foboloog weet: een paniekaanval duurt nooit langer dan een minuut of tien. Een geruststellende gedachte. Maar sinds ik me weer wat verder van huis waag heeft de paniek nog niet echt toegeslagen. Afkloppen? Ja hoor, en een weesgegroetje bidden. Wat ik al eerder schreef: als je op pad bent, moet als paniekvogel aan leuke dingen denken. Zoals daar zijn: de leuke dingen. Of jezelf een toffe beloning in het vooruitzicht stellen. Dat laatste deed ik gistermiddag. Naar de boekenmarkt op het Voorhout, makkelijker ben ik niet te lijmen. De voorraad is deze keer ook weer goed voor zeker twee weken leesgenot, én allemaal voor slechts een piek, een europiek, per stuk:
Nicci French - Land of the living (2002)
Jonathan Kellerman - Time bomb (feat. Alex Delaware,1990)
- Devils walz (feat. Alex Delaware, 1993)
Raymond Chandler & Robert B. Parker - Poodle springs
Charlotte Brontë - Jane Eyre
Michael Cunningham - Bloedverwanten (Flesh and blood, 1995)
John Steinbeck - The moon is down
Per Wahlöö - De vrachtwagen (1962)
- De moord op de eenendertigste verdieping (1964)
- De generaals (1965)
Poodle Springs had ik wel. Nergens meer te vinden. Waarschijnlijk over en uitgeleend. When Raymond Chandler died in 1959, he left behind an unfinished Philip Marlowe novel. Now, thirty years later, Poodle Springs had become a complete work, thanks to the inspired writing of Robert B. Parker, de foremost contemporary exponent of the Chandler style. Alle Wahlöös en Shöwall en Wahlöö heb ik gehad, maar weggegeven. Ik probeer ze weer voor weinig bij elkaar te krijgen.
|
|
|
|
|
| 21-10-2010 |
| Kerstening is de christelijke variant |
Het is vandaag exact 1387 jaar geleden dat de kerstening van Noordwest-Europa begon. Kerstening is de christelijke variant op islamisering. Het eerste schaap dat over de dam kwam was Bonifatius. In 716 zette hij voor het eerst voet op Friese bodem. Zijn echte naam was Wynfreth en hij was geboren in Exeter in Zuid-Engeland. Die eerste aanval werd toen afgeslagen. De Friezen hadden onder koning Radboud zojuist de Franken verslagen en Wynfreth had de steun van de Franken bitter nodig. Twee jaar later reist hij naar Rome waar hij van paus Gregorius II toestemming kreeg de Germanen ten oosten van de Rijn te bekeren. Deze paus gaf hem ook het pseudoniem Bonifatius. Wynfreth was een hooligan avant la lettre. Huivert:
Om de overmacht van christenen en het Frankische gezag te bewijzen, hakte Bonifatius op 21 oktober 723 de eik van Jupiter om. Deze stond in Geismar nabij Fritzlar, op de grens van het gedeeltelijk christelijke Hessen en het grotendeels heidense Nedersaksen, niet ver van de Frankische vesting Büraburg. Toen er geen wraak volgde van de heidense goden, namen veel van de Germanen het christelijk geloof aan. Het omhakken van de eik wordt door velen beschouwd als het begin van de kerstening onder de Noord- en Middelduitse Germanen. Van het hout bouwde Bonifatius een kapel, gewijd aan St. Petrus; de kapel werd de kiemcel van het latere klooster in Fritzlar. Later vestigde hij daar het eerste bisdom in de Germaanse landen ten noorden van de oude Romeinse rijksgrens (limes). Tot 732 werkte Bonifatius in Hessen en Thüringen. Een bekend bendelid was Willibrordus, ook al een buitenlander want geboren in Northumbria, omstreeks 658.
We kennen de geschiedenis. De christenen hebben, vaak met geweld, een stevig voet aan de grond gekregen, om een eufemisme te gebruiken. Maar het verhaal van Bonifatius heeft wel een aardig staartje. Hij had nooit de hoop opgegeven om ook de Friezen te bekeren. Als hoogbejaarde trok hij in 754 met een gevolg van militairen en bewakers opnieuw naar Friesland. Hij doopte daar grote aantallen Friezen. Ook belegde hij een grote bijeenkomst om nieuw bekeerden gemeenschappelijk het sacrament van het heilig vormsel toe te dienen, die te Dokkum zou plaatsvinden. Hij sloeg daar zijn kamp op. Maar in plaats van daar zijn bekeerlingen te treffen, werd hij er de volgende ochtend overvallen door een groep gewapende Friezen die onder Bonifatius' missiecompagnie een slachtpartij aanrichtten. Op 5 juni 754 werd hij gedood, samen met zijn 52 metgezellen, onder wie zijn hulpbisschop Eoban. De slag gewonnen, maar helaas hebben we de strijd verloren.
Staatssecretaresse Veldhuijzen heeft twee paspoorten: een Nederlands en een Zweeds (Lees ter lering: Zweedse Meisjes, 1980, van Bert Jansen.) Wilders heeft daar protest tegen aangetekend, hij moet wel. Want, nee nee, het ging hem er toentertijd niet om dat Albayrak en Aboutaleb naast hun Nederlandse paspoort ook een Marokkaans paspoort hadden. Al zouden ze blond zijn en hadden ze een Zweeds paspoort... zei hij tijdens een debat. Meisje Veldhuijzen is niet blond, maar dat terzijde. Maar, Geert, hoe moet dat nu met mij? Ik heb geen enkel paspoort.
Wielerhoekje. Eergisteren is het parcours van de Tour de France 2011 verklapt. Zie hier de routekaart. Zie dat tourdirecteur Christian Prudhomme de goden verzoekt. De start op 2 juli 2011 zal namelijk zijn op het eiland Noirmoutier, dat de renners zullen verlaten via de beruchte Passage du Gois, een weg die twee maal per etmaal onder water staat. In 1999 gingen veel renners op het glibberige wegdek onderuit. Michael Boogerd zag er zijn Tour-kansen naar de vaantjes gaan. Leg regenbanden om, jongens. De tweede etappe is meteen een ploegentijdrit van 23 kilometer rond Essarts. Die eerste twee dagen kunnen er dus al grote verschillen optreden. Met zware Pyreneeënritten en nog zwaardere Alpenritten in het tweede deel van de Tour lijkt deze geschreven op het lijf van Robert Gesink. Nog hoeveel nachtjes slapen?
De laatste etappe van de Tour of Hainan is dinsdag dan toch weer gewonnen door Kenny van Hummel. Hij versloeg in de sprint Sergei Kudentsov, die dezelfde tijd tweede werd, en Enrique Mata Cabello, die als derde eindigde. Het algemeen klassement: 1. Valentin Iglinskiy van Team Astana, 2. Johnnie Walker van Footon-Servetto op 0:17 en 3. Alexei Markov van Katusha op 0:18.
Dan nog aardig nieuws uit Kazachstan, als gepubliceerd door Sporza.be. Aleksandr Vinokoerov heeft zijn beroep tegen de Internationale Wielerunie UCI gewonnen. De Kazak hoeft een boete van 1,2 miljoen euro niet te betalen. Hij werd in de Tour van 2007 betrapt op het gebruik van bloeddoping en werd geschorst. Voor de Kazak hing er daarbovenop nog een monsterboete in de lucht. Alle renners die aan de Tour deelnamen hadden van de UCI en hun ploegen een contract moeten tekenen. Daarin beloofden ze een jaarloon te betalen als ze betrapt zouden worden. Maar volgens het Internationaal Sporttribunaal TAS had dat contract geen wettelijke basis. Het TAS volgt dus Vinokoerov, die zijn jaarloon (1,2 miljoen euro bruto) niet moet afstaan. De UCI moet nu zelfs 7.500 euro juridische kosten ophoesten. De UCI moet vaker een pak rammel hebben!
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
