 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 22-12-2011 |
 Uitstrekken voorkomt hinkelen |
Hoe dat gaat. Aan het eind van de zondagochtend zet ik de tv aan, want L.H. Wiener is te gast bij Wim Brands in het progamma Boeken. Ik mag Wiener en zijn werk; we hebben elkaar enkele malen ontmoet tijdens voordrachten voor het radioprogramma De Avonden, onder leiding van dezelfde Wim Brands. En Wim Noordhoek. Voor radio werken heeft altijd mijn voorkeur gehad boven tv. Dat heeft niets te maken met mijn beoordeling van mijn uiterlijk, maar bij de radio gaat het allemaal veel relaxter. En je hoeft je niet twee uur tevoren bij de schmink te melden. Gespreksonderwerp deze zondag is zijn nieuwe roman Shanghai Massage. Het werd een prettig gesprek, ik kan niet anders zeggen, ik bedoel, ik zal geen verslag doen. Na het programma moest het: iets herlezen van Wiener. Ik koos de bundel Misantropie voor gevorderden (1982).
Meteen in het eerste verhaal, Homo Homini Lues, beland ik in een boek in een boek. 'Een anekdote die mijn vader eens over zichzelf had verteld en waarom ik toen nogal erg hard heb moeten lachen. Tijd van handeling: vóór de oorlog. Plaats van handeling: Parijs.' De ik had het verhaal kort daarvoor op papier gezet.
'
of als de heer (zijn vader) die in een Frans hotel een aantrekkelijke jonge vrouw ontmoette en met haar overeenkwam die nacht samen maar een beetje te gaan versmelten, waarbij ze er ineens op stond vast vooruit te gaan en zich een minuut of tien eerder naar boven begaf om zich een beetje af te schminken en mijn vader haar, toen hij zich boven aandiende, reeds in bed aantrof met de uitdrukkelijke wens toch vooral het licht uit te laten, aan welk verlangen hij, taktvol, gehoor gaf, zich ontkleedde en daarna op de tast zijn weg zocht naar en in het ledikant, daarbij tot de ontdekking komend dat de vrouw nu over één been minder beschikte dan tien minuten tevoren. Even afschminken.'
Niet dat ik een kater had of zo, maar de woorden vielen niet lekker op de zondagmiddag. Mijn gevoel voor humor is soms afhankelijk van tijd en plaats. Gelukkig werd halverwege de middag de Citadelcross van Namen uitgezonden, met het warme commentaar van Michel Wuyts.
PS Google je de uitdrukking Homo Homini Lues kom je al snel op een link naar een log van mij van 20 mei 2007. Hoe het bij jou zit, weet ik niet, maar als ik op de link klik krijg ik de mededeling: pagina niet gevonden. Daar ga ik met mijn goede gedrag. Overigens weet ik nog dat die log niet detzelfde inhoud had als deze. Hoewel ik er niet vies van ben mezelf te herhalen.
Van de achterflap: 'De misantropie beschouwt de mens in eerste instantie weliswaar met louter pessimisme en hoon, maar brengt in een gevorderd stadium vrede en rust.' Een mooie kerstgedachte, toch?
|
|
|
|
|
| 21-12-2011 |
| Hulp in de huishouding |
In het koekjespad van de buurtsuper verspert een vrouw mij het koekjespad: 'Is dat een pruik?' vraagt ze, wijzend op mijn hoofd. 'Nee mevrouw, nog niet. Hoezo? Had u interesse?' Ze mompelt me een aandoening toe die uit het zorgpakket dreigt te verdwijnen en loopt hoofdschuddend door naar de groenten. Ik ben niet in mijn eerste vriendelijkheid gestikt, maar het kost me steeds meer moeite.
Als de caissière het laatste item, een literblik kattenzooi, langs de scanner haalt zeg ik snel: 'En een pakje zware Rancho met Jakobsvloei en twintig euro bijpinnen, graag.' Mijn boodschappen prop ik in twee plastic tassen, zogenaamde hemdtasjes, en neem me voor de zoveelste keer voor voortaan eigen linnen tasjes mee te nemen. Terwijl ik me omdraai om huiswaarts te gaan, zegt de caissière: 'Vergeet uw twintig euro niet.' Verdorie! Hoe vaak heb ik het kind al niet duidelijk gemaakt dat ze 'je' tegen me moet zeggen. Met de bokkenpruik op pak ik het biljet aan.
Voor mijn huisdeur aangekomen stuit ik op een buurman van enkele huisjes verderop. Hij probeert met een sleutel mijn deur open te maken. 'Ben jij nou aan het doen?' Hij is omgeven door de stank van een ontplofte slijterij. 'Hé Adriaan, aardig van je dat je even langskomt. Ik krijg mijn sleutel niet in het slot. Zouden ze dat achter mijn rug verwisseld hebben?' 'Nou, weet je...' 'En ze hebben mijn hekje ook welgehaald, de rotzakken.' 'Wacht maar even Leroy, laat mij het maar proberen.' Ik zet mijn fiets neer en haal mijn sleutelbos uit mijn zak. Even later zwaait de deur open. 'Kijk eens jongen, probleem opgelost.' Hij strompelt naar binnen en ik stap weer op mij fiets. Dertig meter verderop blijf ik staan. Hoe snel zal hij het in de gaten hebben? Maar er gebeurt niets.
Na vijf minuten sta ik hevig op hete kolen: wat is die gek in godsnaam aan het doen? Ik fiets terug en ga naar binnen. Hij ligt op zijn rug met open mond op mijn bank te snurken. Ter hoogte van zijn hoofd, maar gelukkig naast de bank, ligt een plas kots. In de keuken vul ik een emmer met heet water, vermengd met allesreiniger. Met de emmer en een mop ga ik terug naar de huiskamer. Onzacht maar ook weer niet te hard schud ik aan de lor. 'Leroy, opstaan, aan het werk.'
|
|
|
|
|
| 20-12-2011 |
| Weer is een onsterflijke van ons heengegaan |
Van de sport golfen weet ik hoegenaamd niets. Hoewel de doorsnee golfer het zal ontkennen, is het niet bepaald een sport voor ons-soort-mensen: loonslaven en uitkeringstrekkers. Rond de sport hangt de meur van het grote geld, zwart en wit. Geld stinkt niet? Dan moet je maar eens een neus vol gaan halen in een golfkantine. Niets meer weet ik ervan dan dat het de bedoeling is dat je met een afgeslankte hockeystick, de club, een balletje een paar honderd meter verder in een gat moet weten te slaan. De spelers rijden over het algemeen in een scootmobiel over het veld en ze hebben een slaafje bij zich om de tas met verschillende clubs te dragen. Na afloop wordt er zwaar gezopen en zaken gedaan.
Naar aanleiding van het overlijden van de Grote Leider Kim Jong-il (groot? Net als Sarkozy liep hij op plateauzolen om nog een beetje met de neus in de wind te komen) heb ik de regels van het golfspel opgezocht. Want de dwerg stond zich erop voor een uitmuntend golfer te zijn. In de column van Bert Wagendorp las ik: 'Ooit speelde hij een rondje 38 onder par, met vijf holes in one. Zijn zeventien lijfwachten hadden het zelf gezien.'
De hole is het gaatje waarin de bal geslagen moet worden, dat wist ik al. Hole in one wil zeggen dat je in één klap het balletje van de afspeelplaats (de tee) enkele honderden meters verder in dat gaatje weet te slaan. Par is Professional Average Result, dat wil zeggen: in zo veel slagen krijgt een professionele speler de bal in het gaatje. Ter informatie: is afstand van de tee tot de hole 80 tot 205 meter geldt par 3. Par 4: 206-420 meter, par 5 421-630 en par 6 langer dan 631 meter. Je weet er niets aan, maar dan weet je het. Sla je dus het balletje in één klap bij par 3 in de hole, zit je 2 onder par. 'Ooit speelde hij een rondje 38 onder par, met vijf holes in one.' Goh. Daar kan Tiger Woods, de Obama van het golfen, nog een punt aan zuigen.
Gelukkig heb ik meer verstand van poepen: ik doe het dagelijks, soms wel tweemaal. Kim Jong-il niet, ben je gek. Hij hoefde nooit te poepen. Wat de vraag oproept: hoe scheidde hij dan zijn afvalstoffen af? Ik meen de oplossing gevonden te hebben. Heb je weleens of vaker veel te veel gezopen? Dan weet je dat de vaste ontlasting de volgende dag vloeibaar is. De Grote Leider was een Groot Zuiper. Er is een tijd geweest dat hij voor honderduizenden euro's per jaar Hennesy cognac liet importeren. Toen zijn artsen hem dat op een gegeven moment in verband met zijn zwakke gezondheid afraadden, is hij overgestapt op de dure wijnen. Hij moet constant aan de dunne zijn geweest, in de overtuiging dat hij niet poepte maar pieste.
Nee, ik zal geen grapjes maken over de beelden die ik langs heb zien komen: massa's huilende mensen op grote pleinen. Ik bedoel: die zijn op zich al belachelijk genoeg. En grapjes over de vermoedelijk nieuwe Grote Leider, Kim Jong-un? Ach jeetje, kijk eens naar het kind: zo'n jochie gun je toch zijn Nintendo?
Archeologen hebben in de omgeving van Edessa, noordoost Griekenland, een zwaard opgegraven dat heeft toebehoord aan de legendarische hoveling Damocles (rond 400 v Chr). Het is mij een raadsel waarom het buiten het nieuws wordt gehouden. Zet dat ding op eBay en los je schulden af!
|
|
|
|
|
| 19-12-2011 |
| Unter dem Teppich gefegt |
Infotainment is niet aan mij besteed, maar stomtoevallig heb ik in maart vorig jaar de uitzending van Waus & Pitteman gezien waarin oud-bisschop Simonis zijn gevleugelde uitspraak deed over het jarenlange kindermisbruik binnen de rooms-katholieke kerk: Wir haben es nicht gewusst. Een beladen uitspraak waarmee Simonis, ongewild, de spijker op zijn kop sloeg. We kennen die kutsmoes immers van vele Duitsers in alle geledingen die na de oorlog beweerden niet op de hoogte te zijn geweest van het bestaan van concentratiekampen en het fabrieksmatig uitroeien van grote groepen van de bevolking aller landen. Let wel: het eerste Duitse concentratiekamp werd reeds in 1933 ingericht in Dachau! Hier werden vooral communisten en in mindere mate sociaaldemocraten gestopt, spoedig gevolgd door joden. En dat zou dan ongemerkt aan je voorbijgaan? Wat zij met Wir haben es nicht gewusst bedoelden is niet meer en niet minder: we hebben het wel geweten, maar we keken de andere kant op.
Het rapport van de commissie Deetman dat afgelopen week werd gepresenteerd blijkt dat Simonis en velen met hem wel degelijk op de hoogte waren van de vieze spelletjes die in hun kringen met kinderen werden gespeeld. Die velen voor het leven hebben getekend. Simonis bedoelde met zijn uitspraak bij Waus & Pitteman klip en klaar: ik, wij, hebben nooit ergens iets van geweten. Hij zat daar dus botweg te liegen. Alles waarvoor de rooms-katholieke kerk zegt te staan, alles dat zij er bij hun gelovigen instampen, is met voeten getreden.
Ik meen tot in mijn tenen wat ik enkele dagen geleden schreef: verklaar de rooms-katholieke kerk tot een ongewenste organisatie. Vaardig een verbod uit. Of weer de zwartjurken in elk geval uit bepaalde beroepen: het leiden van een internaat, het onderwijzen van groepen kinderen. En we zijn het er onderhand toch wel over eens dat een verplicht opgelegd celibaat in potentie monsters creëert: a cat in heat makes strange moves, zoals de Engelsen zeggen.
De aangeboren seksuele voorkeur van een mens is met een hersenscan aan te tonen. Homofilie, pedofilie en de door mij soms gepraktiseerde, saaie heterofilie: het kan allemaal uit een scan naar voren komen. Een seksuele voorkeur ontwikkel je niet, je wordt ermee geboren. Homo of hetero geeft in de dagelijkse praktijk geen bezwaren, maar als je als pedofiel wordt geboren, zit je zwaar in de shit. Je hunkert naar iets dat totaal uit den boze is. Je kan erover fantaseren, je kan er alleen maar over fantaseren, maar je blijft met je poten van kinderen af.
Dat er bepaalde eigenschappen met een hersenscan zijn aan te tonen, wil niet zeggen dat het ook moet gebeuren. Maar met betrekking tot pedofilie kan het nut hebben. Bijvoorbeeld als iemand een baan ambieert in de kinderopvang. Ben je pedo? Kies een ander beroep.
Nog op de havo kreeg ik les van broeders, Franciscanen. Er is nooit een zwartjurk geweest die aan mijn piemeltje wilde zitten. Geruchten dat anderen daar wel last van zouden hebben, zijn mij nooit ter ore gekomen. Ik heb het werkelijk niet geweten.
En sinterklaas die er zijn beroep van heeft gemaakt kindertjes op schoot te trekken: het riekt niet wel.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
