 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 26-09-2010 |
 Zo, lelijke punk! |
Wie zich aan symbolen bezondigt zal erdoor gestraft worden. En wie bezondigt zich niet aan symbolen? Symbolen zetten Das Militär in beweging: God, vlag en vaderland. De vlag kan desgewenst vervangen worden door vorstin. Dan krijg je kromme redeneringen als: we strijden in Afghanistan om óns land te verdedigen. Geen militair die na de lange vlucht vanuit Nederland op het idee komt: dit ligt toch wel heel ver van het vaderland. Nu hebben de Taliban zeer moderne wapens, ooit gekregen van de Amerikanen voor hun strijd tegen de Russen, maar zulke lange afstandsraketten hebben ze niet. (Ja ja, de Nederlandse militairen worden daar bestookt met wapens die met gulle hand door de Amerikanen zijn uitgedeeld. Met zulke vrienden heb je geen vijand nodig.)
Mohammed B. en Osama bin Laden als symbolen van de islam. En dat Rutte, Verhagen en Wilders dan symbool staan voor ons land, of misschien voor het gristendom als geheel. Het levert onfrisse praktijken op. Waarom staan jongetjes te dringen om een baan te vinden binnen Das Militär? De volgende analyse vind ik verrassend, maar niet onmogelijk:
(...) het kind heeft een dwingende behoefte aan speelgoed in de vorm van geweren, zwaarden, kanonnen en pantserwagens, of loden soldaatjes en allerhande moordenaarswerktuigen. Men zal zeggen dat hij slechts de grote mensen nadoet, maar ik vraag me nu juist af of niet het omgekeerde het geval is, want tenslotte trekt de volwassene minder vaak ten oorlog dan dat hij naar zijn werkplaats of kantoor gaat. Ik vraag me af of de oorlog niet uitbreekt met het enige doel om de volwassene in de gelegenheid te stellen zich opnieuw kind te voelen, met opluchting terug te vallen tot aan de leeftijd van speelgoedgeweren en loden soldaatjes. Moe van zijn beslommeringen als bureauchef, als echtgenoot en als vader, legt de gemobiliseerde al zijn functies en hoedanigheden af en amuseert zich, vrij en onbezorgd nu, tussen kameraden van zijn leeftijd met het manoeuvreren van kanonnen, pantserwagens en vliegtuigen, die niets anders zijn dan de vergrote kopie van het speelgoed uit zijn kinderjaren. Michel Fournier, De Elzenkoning (Le Roi des Aulnes, 1970) bij monde van Abel Tiffauges in zijn Sinister Dagboek. Het citaat in het begin komt uit hetzelfde boek, zij het niet bij monde van Tiffauges.
Deze redenering verklaart niet waarom er tegenwoordig veel meisjes, vrouwen ook, in het leger gaan. Om maar niet te spreken van homos die er hun plek opeisen. Iemand die als kind met poppen heeft gespeeld zie ik, deze lijn volgend, toch eerder in de prostitutie of de vrouwenhandel belanden. Maar misschien ga ik nu wat te ver. Vinden die jongetjes, laat ik me beperken tot de jongetjes, bij Das Militär ook wat zij zoeken? Fournier/Tiffauges:
Het tragische is dat deze terugval mislukt. De volwassene neemt het speelgoed van het kind weer op, maar hij heeft niet meer het instinct voor het spel en de scheppende fantasie die deze voorwerpen hun oorspronkelijke zin gaf. In zijn grove handen nemen ze de monsterlijke afmetingen aan van kwaadaardige gezwellen die het vlees en het bloed verslinden. De bloedige ernst van de volwassene heeft de plaats ingenomen van de speelse echtheid van het kind waarvan hij de naäper, dat wil zeggen het geïnverteerde beeld is.
Militairen kunnen en zullen weliswaar groot leed veroorzaken, maar het zijn eigenlijk heel trieste figuren. Hier in deze stad, de stad der steden, lopen veel militairen met hoge rangen gewoon in het wild rond. Vanwege de aanwezigheid van het Ministerie van Oorlog en andere instanties. In het verleden deed ik het wel. Dan kwam ik zon figuur tegen, zwaar behangen met vierdaagse medailles, en dan beet ik hem toe: Zo, lelijke punk! Dat vinden ze niet leuk. In hetzelfde kader nog eens een verhaaltje uit mijn onvolprezen bundel Charmante Jongen, Sportief Tiep (nog altijd gratis af te halen):
Wat is in de binnenstad uiteindelijk de beste rijrichting voor een fietser? Uit, gewoon uit. Ik bedoel: de stad uit. Met een paar pedaalslagen zit je al in het Haagse Bos. Laten we het ambtenarenkorps op onze blote knietjes danken dat dit groen nog niet voor de bijl is gegaan. Nog niet: de kantoren in de omgeving schreeuwen om parkeerplaatsen.
Niet te hard rijden in het bos, pasterop. De honden lopen los, potloodventers springen voor je wielen en peuters doen hun eerste stapjes op de fietspaden. In het tweede deel, dat je bereikt als je zonder ongelukken de Laan van Nieuw Oost-Indië bent overgestoken, kom je langs het woonhuis van jullie Hare. Ze heeft ook een werkpaleis, Noordeinde, maar wat ze daar doet? Zelfs Joost tast in het duister. Stap bij dat woonhuis, Huis ten Bosch, even af. Vraag de dienstdoende marechaussee achter het hek: Moet je daar nou veel voor leren, om de hele dag de spijlen van het hek te tellen? Tien tegen één dat je als antwoord krijgt: Rot op! Bij mooi weer komt Bontebal dat iedere dag vragen.
Er zijn uniformgeile mannen die zelfs niet capabel genoeg zijn om de godganse dag aan een hek te lummelen. Die vinden emplooi bij bewakingsdiensten.
Den Bels is met een nieuwe Engelse misdaadserie, Luther, begonnen. Slechts zes afleveringen, maar dat is toch vijf weken genieten. Over de geniale, maar tegelijkertijd schimmige detective John Luther. De titelrol wordt gespeeld door Idris Elba, die bekend is geworden als Stringer Bell in de serie The Wire. Het zijn geen zes losse afleveringen, maar het is één verhaal. Toch denk ik dat je aanstaande zaterdag gewoon kan inpikken. De essentie van wat er tot nu toe is gebeurd? Een echtpaar én hun hond zijn vermoord, doodgeschoten. De dochter vindt de lichamen en belt de politie. Al snel heeft Luther in de peiling dat de dochter zelf de moorden heeft gepleegd. Zij heeft een narcistische persoonlijkheid en meent zichzelf geniaal. Ze daagt hem uit: bewijs het maar.
Uit de Gids: Luther is hyperintelligent, ongeduldig, eigengereid, zo wars van autoriteit dat het grenst aan insubordinatie, in wezen wanhopig door het verlies van zijn vrouw, en op de rand van moreel faillissement. Het kan hem, anders gezegd, geen donder meer schelen, nu hij haar niet meer heeft; het enige dat hem gaande houdt is zijn beroepseer als detective en de drang om de dader te vinden. Die dader, Alice Morgan, wordt overigens gespeeld door Ruth Wilson, die ik me nog herinner in haar rol als Jane Eyre in het gelijknamige kostuumdrama. Ze heeft een typische, niet onflatteuze mond.
Boek van dit moment? Na Fournier heb ik Michel Houellebecq weer eens ter hand genomen: het heftige Elementaire Deeltjes (Les Particules élémentaires, 1998).
Wielerhoekje. De Gids kondigt voor vanmiddag op Eén de Ronde van Spanje aan. De etappe van San Sebastián de los Reyes naar Madrid. Ik weet de uitslag al: Marc Cavendish. Maar alle gekheid op een stokje: het veldseizoen is nu echt van start gegaan. Gisteren werd de cross van Harderwijk gereden. Uitslag:1. Dieter Vanthourenhout (B), 2. Tom Van Den Bosch (B) en 3. Patrick van Leeuwen (NL). Dieter is de broer van Sven. De grote kanonnen ontbraken op het appèl: genoemde Sven Vanthourenhout, Sven Nijs, Niels Albert en mijn favoriet Zdenek Stybar. Dat zal vanmiddag anders zijn:
Om 15:45 op Canvas een verslag van de GP van Neerpelt. Er wordt ook nog op de weg gekoerst: om 17:15 ook op Canvas een verslag van de Omloop van het Houtland.
|
|
|
|
|
| 25-09-2010 |
| Bruin |
Een nieuw kabinet is bijna in elkaar getimmerd: dinsdag of woensdag hoopt het gajes de ploeg voor te stellen. Tot mijn verbazing wordt er steeds gesproken over het kabinet Bruin 1. Bij Bruin kan ik me wel iets voorstellen, maar 1? Dat rangnummer suggereert dat er meer zullen volgen: Bruin 2, Bruin 3. Waar de politieke koffiedikkijkers die wijsheid vandaan halen mag Joost weten. Zelfs als er straks een Bruin 2 en misschien wel een Bruin 3 volgt, is de term Bruin 1 nog volkomen misplaatst. Neem bijvoorbeeld Hare, jullie majesteit. In adellijke kringen is het gebruikelijk kinderen te vernoemen, zodat je bijvoorbeeld bij de Oranjes een hele reeks Willems kreeg. De geschiedenis geeft er dan rangnummers aan. Maar je spreekt momenteel zeer beslist niet over koningin Beatrix 1, domweg omdat je niet kan weten of zij het begin van een reeks is.
Een gedicht? Welja, het is zaterdag. Het heet Herfst:
Het is herfst
de vogeltrek
is weer begonnen
Bij duizenden komen de
klimatologische vluchtelingen
ons land binnen
hoog door de lucht
zich daarmee aan elke
controle onttrekkend
En ieder vogeltje
zingt ook nog eens
zoals het gebekt is
Daar hoor je Geert niet over
Joost, hij kwam weer eens langs in de eerste alinea. Lang heb ik gedacht dat betreffende Joost de Amsterdamse kousenhandelaar en schrijver Joost van den Vondel was. Wie kent niet zijn Hymnus ofte Lofgesangh over de wijdberoemde scheepvaert der Vereenigde Nederlanden uit 1613? Renaissancist en rederijker, zon man moet wel veel weten. Maar niets is minder waar.
In de uitdrukking 'Joost mag het weten' is Joost niet de persoonsnaam, maar een benaming voor de duivel. Deze benaming gaat terug op het Javaanse woord joos, zo vermelden het Groot Uitdrukkingenwoordenboek van Van Dale (2006) en het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT, deel VIII, 1926). Dit joos was een aanduiding voor een Chinese godheid of de afbeelding daarvan. Het door de Hollanders op Java gehoorde joos (waarvan zij joosje en joost maakten) - aldus het WNT - is een verkorting van dejos, dat is ontleend aan het Portugese deus 'god'. Later werd joos in verband gebracht met de al bestaande voornaam Joost. Ook F.A. Stoett (Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden) ziet deze ontwikkeling, maar houdt daarnaast de mogelijkheid open dat Joost tóch oorspronkelijk de gewone eigennaam is.
Maar hoe kan een aanduiding voor een Chinese godheid de betekenis 'duivel' hebben gekregen? Volgens het WNT werd joos/Joost al lange tijd gebruikt om andere heidensche godheden of afgodsbeelden mee aan te duiden; weer later kreeg het de betekenis 'duivel'. Het Groot Uitdrukkingenwoordenboek voegt hier nog aan toe: De god van de ene religie is vaak de duivel van de andere, en zo kreeg Joost bij ons de betekenis duivel.
Dat je toch weer wat opgestoken hebt op je vrije zaterdag.
Op de site van Sporza: 'Lars Boom heeft al naam gemaakt op de weg intussen, maar het veldrijden ligt hem nog na aan het hart. "Ik ga zes mooie crossen uitkiezen", zegt de ex-wereldkampioen. Het WK rijdt hij evenwel niet.' Dat doet deugd.
|
|
|
|
|
| 22-09-2010 |
| Boeren, burgers en lieden van buiten |
Er kwam een boze mail, ergens uit de provincie: somewhere, my love... Over dat ik schreef dat boeren en buitenlui op prinsjesdag naar De Haag komen om naar hullie majesteit te zwaaien. Dat ik boeren en buitenlui lager schat dan anderen. Ja, sorry, dat doe ik. Deels. Ik zou zelf graag boer of buitenlied zijn, tussen de boeren en buitenlui. Maar dat deel van de bevolking dat naar De Haag komt om Hare te zien, wil ik graag mijden. En, beste boeren en buitenlui, de lieden in de grote Randsteden zijn nog maffer. Mijdt die plekken!
Heb je, als man, weleens gevreeën met twee vrouwen? Oké, als vrouw kan dat ook. Nee hè. Maar je droomt ervan. Neem een raad aan van een oude man: niet doen! Ik spreek uit ervaring. Achteraf krijg je altijd gezeik. Zij, je aanstaande ex, die het nota bene zelf had voorgesteld: Je vond haar nogal lekker, hè? Ik heb je nog nooit zo enthousiast zien pompen. Zijn haar tieten nou echt mooier dan de mijne? Wanneer heb je mij voor het laatst een beetje behoorlijk gebeft? Heus, je denkt te schitteren, maar delft altijd het onderspit.
Toch. Terugkomend op de eerste alinea. Ik wil zo graag mensen niet tegen de schenen schoppen, op de tenen staan, PVV-stemmers daargelaten, dat ik steeds weer geschokt ben als iemand aanstoot aan mijn schrijverij heeft genomen. Het is niet mijn bedoeling! Heus, ik probeer me in allerlei soort lui in te leven. Ik kijk kookprogrammas en cokeprogrammas. Modereportages ook.
Dan valt er stijlpolitie op je dak en je krijgt goedkeuring: het is mooi wat je aan hebt en je haar zit zo leuk. En dan in 2015 krijg je te horen: wat lelijk, zo jaren tien. Je zal je daar maar druk over maken.
|
|
|
|
|
| 21-09-2010 |
| Het zijn de kleine dingen die het steeds weer verpesten (Saskia en Serge) |
Veel schrijvers antwoorden op de vraag: waarom schrijf je? met: het moet. En ik? Als ik iets moet, klap ik dicht.
Het is dinsdag, dus weer tijd voor de rubriek: op welke beroemdheden ben ik verliefd geweest? Vandaag is dat: shit! Er is iets mis met mijn machine. Ik wilde een foto van E. erbij zoeken, maar Google zit in de knoop met zichzelf. Die dame hou je dus nog van mij tegoed. Wel een heel mooie. Raad in de tussentijd wie E. zou kunnen zijn.
Vandaag is het begin van de herfst. Doet me dat wat? Weinig. Het is de 58ste keer dat ik het herfst zie worden en dan geloof je het onderhand wel. Voor mij is er een overeenkomst tussen motorrijden en depressies. In de tijd dat ik motor reed, reed ik ook als het regende of sneeuwde. Maar veel motorrijders rijden alleen als het lekker weer is. Zondagsrijders noemen we dat. Motorrijden als het lekker weer is? Pak dan de fiets! Nee hoor, motorrijden doe je het hele jaar door, anders ben je een watje. Hetzelfde geldt voor depressies. Je hebt veel mensen die depressief worden als de blaadjes gaan vallen, dat zijn watjes. Gevaarlijke watjes. Dat je maar beter bij hoge flats een end uit de gevel kan lopen, om de vallende herfstdepressies niet op je hoofd te krijgen. Ik ben een vent, ik heb het hele jaar door aanvallen van depressie.
Voor een dag als vandaag, de derde dinsdag van september, de dag van Het Vertoon, waarop boeren en buitenlui naar de stad komen om naar Hare te zwaaien, waarop mannetjes politici zich in een krijtstreep hijsen en de vrouwtjes zich met een knutselwerkje van de peuterspeelzaal op het hoofd vertonen, een dag waarop we weer met onze neus op onze plaats worden gedrukt, wij, het volk, heb ik maar één stukje in portefeuille:
En dan droom ik dat ik in het bezit ben van een paard-en-wagen en dat iedere keer ik een ritje ga maken, om een nieuwe hoed te showen, bijvoorbeeld, het wegdek van alle straten die ik zal passeren van tevoren wordt gerepareerd, economische crisis of geen economische crisis, zodat de tocht schok- en vlekkeloos zal verlopen.
Maar als ik dan wakker word, weet ik: we kunnen niet allemaal de koningin zijn.
|
|
|
|
|
| 20-09-2010 |
| De reinen is alles rein |
Maandag, wasdag. Dus laten we het hebben over de reinheid.Reinheid is afschuw van het leven, mensenhaat, morbide drang naar het niets. Een chemisch rein lichaam heeft een barbaarse behandeling ondergaan om tot die absoluut tegennatuurlijke staat te komen. De van de demonen der reinheid bezeten mens zaait dood en verderf om zich heen. Godsdienstige loutering, politieke zuivering, behoud van zuiverheid van het ras, talloos zijn de variaties op dit afschuwelijke thema, maar alle lopen met een eentonige regelmaat uit op misdaden zonder tal waarvan het geliefkoosde instrument het vuur is, symbool van reinheid en symbool van de hel. Michel Tournier, De elzenkoning (Le Roi des Aulnes, 1970), vertaling Jenny Tuin.
Met het Reinheitsgebot voor het brouwen van bier kan ik wel instemmen, maar verder moet dat niet gaan. In veel culturen en religies geldt bijvoorbeeld ook het Reinheitsgebot voor aanstaande bruiden. De vrouw dient als maagd het huwelijk in te gaan. Zou die absurde regel ook hebben bestaan wanneer het bij een man na de huwelijksnacht is aan te tonen of hij er wel of niet als maagd is ingegaan? Dat er een knapenvlies onderzocht kan worden? De vraag stellen is hem beantwoorden.
Hoe het is gesteld met mijn reinheid? Ik ben erg schoon op mezelf, ik douche iedere ochtend en was mijn handen voor het eten. Pannen, borden en bestek ook. Aan de buitenkant ben ik rein, maar ik ben een ploert in het diepst van mijn gedachten.
Het staatsbezoek dat de paus, de Duitse herder, aan Groot-Brittannië bracht bezorgde mij tot tweemaal toe een schok. De eerste maal was toen ik hoorde dat er in Londen zes mannen waren opgepakt die een aanslag op de paus zouden willen plegen. Wie wil dat niet? De schok betrof het feit dat zij waren gearresteerd. Shit!, dacht ik, laat die gasten gewoon hun werk doen. De vermeende terroristen, Algerijnse straatvegers, zijn inmiddels weer op vrije voeten gesteld. Onderzoek bij hen thuis en op hun werk heeft niet kunnen aantonen dat zij werkelijk snode plannen hadden. Wel hadden ze er grapjes over gemaakt in de kantine en een of andere Judas meende ze te moeten aangeven. De tweede schok die ik kreeg was tweeledig: het feit dat er farizeeërs zijn die wat ze opvangen aan de politie doorlullen enerzijds, en anderzijds: de diepe teleurstelling dat zij niet echt iets van plan waren. Moet ik het dan allemaal zelf doen?
Ja ja, de paus was op staatsbezoek in Groot-Brittannië. Want Vaticaanstad is een staat. Het blijft vreemd en middeleeuws dat er diplomatieke betrekkingen worden onderhouden met de leiding van een dubieuze religie.
In de Krant een in memoriam voor dominee Gerrit Taverne die ons op 27 augustus jl. op 66-jarige leeftijd heeft achtergelaten met onze aardse beslommeringen. Hes gone to meet his maker, zoals Engelstaligen abusievelijk zeggen. Een opvallende uitspraak van een volgeling: Hij was onbuigzaam en zou uit principe nooit een hand geven aan een katholieke priester... Daar heb ik mevrouw Verdonk nooit over gehoord. Daarnaast was hij tegen televisie, tegen inenting, tegen kinderbijslag en AOW. Wij behoren God toe, de overheid heeft daar slechts naar te luisteren. En dan toch een stukje in de Krant.
De overheid heeft daar slechts naar te luisteren... Naar wie? Ik bedoel: God komt niet wekelijks even langs in de Trèveszaal, daar waar de ministerraad vergadert. Een GSM of internet heeft hij niet. Twittert-ie? Nee hè. Ik weet het wel: met luisteren naar het woord van god bedoelt de gristen: lees de bijbel. De vraag rijst dan: hóé moet de overheid de bijbel lezen? Want over de uitleg van het boek lopen de meningen nogal uiteen, van de Roomse kerk tot Presbyteriaal Hervormde Classis Nederland der Ene Heilige Katholieke Kerk (in de wandeling: het Presbyteriaal Hervormde Kerkgemeenschap.), toch allen experts. Wat er in staat opgeschreven is blijkbaar niet eenduidig. Tekenend hiervoor is de aanwezigheid van het CDA, de SGP, het GPV èn de Christen Unie in de Kamer: vier verschillende interpretaties van hetzelfde boek. Zo verschillend, dat zij noden tot een eigen politieke partij.
In dominee Tavernes benaming voor het Vaticaan kan ik me dan wel weer vinden: De hoer van Babylon, de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde. Dan toch: die hoer van Babylon. Vooral zwaar gristenen ligt de term voor in de mond bestorven, mij als oud-katholiek is die onbekend. Daarom ben ik maar even naar Wikipedia gegaan.
Wielerhoekje. In het eindklassement is er weinig veranderd ten opzichte van het klassement dat ik zaterdag gaf. Zij het dat door het sterke rijden van Nibali en Mosquera in de zaterdagetappe naar Bola del Mundo de verschillen van de rest met de nummers één en twee wat groter is geworden. Enig echte verandering: Thomas Danielson en Carlos Sastre hebben van plek gewisseld. Het eindklassement dus:
1. Vincenzo Nibali van Liquigas-Doimo
2. Ezequiel Mosquera van Xacobeo-Galicia, op 0:43
3. Peter Velits van Team HTC-Columbia, op 3:04
4. Joaquin Rodriguez van Katusha, op 4:22
5. Frank Schleck van Saxo Bank, op 4:45
6. Xavier Tondo van het Cervélo Test Team, op 4:54
7. Nicolas Roche van Ag2R-La Mondiale, op 5:05
8. Carlos Sastre van Cervélo Test Team, op 6:08
9. Thomas Danielson van het Team Garmin-Transitions, op 6:18
10. Luis Leon Sanchez van Caisse d'Epargne, op 7:44
De Boerenleenbank heeft er niet veel van gebakken: kopman Denis Menchov werd 41ste op1:13:44 van Nibali. Beste Nederlander is Niki Terpstra van Milram geworden: 95ste op 2:42:39. Veel grote wedstrijden staan er niet meer op het programma dit seizoen. Binnenkort zijn de wereldkampioenschappen in Geelong, Australië - van 29 september tot en met 3 oktober. Commentatoren hebben de afgelopen weken zeker twintig keer per uitzending het woord jetleg laten vallen. En dan bestaan er serieuze plannen om de Giro in de toekomst een keertje in de US of A te laten starten. De volgende grote wegwedstrijd is halverwege volgende maand, 16 oktober: de Ronde van Lombardije. Maar dan is het veldseizoen reeds in alle hevigheid losgebarsten.
Na zes etappes zit de Giro della Toscana Int. Femminile - Memorial Michela Fanini er alweer op. De top-drie:
1. Judith Arndt van Team Columbia Women
2. Tatiana Antoshina van Team Valdarno Umbria, op 0:39
3. Noemi Cantele van Team Columbia Women, op 0:51
En een greep uit de rest van het klassement:
6. Marianne Vos van Nederland Bloeit, op 1:22
7. Annemiek Van Vleuten van Nederland Bloeit, op 1:41
53. Chantal Blaak van Leontien.nl, op 11:24
59. Kirsten Wild van het Cervélo Test Team, op 15:22
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
