 |
|
 |
A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
 |
01-07-2011 |
Van wie is wat? |
Mijn thuishulp komt uit Ghana. Niet iedere dag, ze woont al een flink aantal jaren hier in de stad der steden. Ze is bruin, zeer bruin, zwart zullen anderen zeggen. Laat ik het zo zeggen: ik kan vierentwintig uur per dag in de zon gaan zitten, dan haal ik haar nog niet in. Ze vertelde, net, dat ze moest invallen voor een collega die verhinderd was. Op een voor haar onbekend adres dus. De man, wat ik begreep van mijn leeftijd, vroeg nogal grof wat ze most. Zij uitleggen: collega verhinderd, ik kom vandaag uw huis doen. Want dat doen ze, die thuishulpen. En hij: jouw soort wil ik niet in mijn huis hebben. Na wat heen en weer gepraat bleek de soort de kleur te zijn. Vul zelf het verhaaltje aan en kleur de plaatjes.
Over kleuren. Ik heb een buurvrouw en die is hindoestaans en afkomstig van Aruba. Je wilt haar niet horen als ze over Arubaanse negers praat. Of Surinaamse. Ik ook niet. Zodra ze weer in het algemeen op negers begint te schelden kap ik het gesprek af.
En dan nu voorlopig het op een na laatste boekintro. Morgen nog een en dan is het verder drie weken Tour. Op dezelfde dag begint de Giro, de Ronde van Italië, voor vrouwen. Klik regelmatig op Marijn de Vries, links bij de links, want zij rijdt de Ronde. En ze zal erover schrijven als ze puf heeft.
Het intro van vandaag is ingegeven door een NOS-correspondent gisteren. Stakingen in Engeland. Op de vraag of hoe het verder zal gaan, gaf hij een mooie verwijzing naar een boektitel. Het is een verademing als iemand binnen NOS-kringen blijk geeft van belezenheid. Dialoog (excuus voor de slechte vertaling):
'Toen de mooie gouden aprilochtend Mary Hawley wakker maakte, draaide zij zich naar haar man om en zag hem met zijn pinken een kikkermond naar haar trekken. Je doet mal, zei ze. Ethan, je hebt je komieke bui. Oh spreek, juffrouw Muisje, wilt u de mijne worden? Ben je mal wakker geworden? Weer een dag van het jaar. Weer een ochtend van de dag. Ik hoor het al. Herinner je je dat het Goede Vrijdag is?
Tot zo ver. Verder lukt niet. Het is een heel slechte Nederlandse vertaling die ik heb. Gelukkig heb ik de Engelse versie. Nou? Van wie is wat?
|
|
|
 |
30-06-2011 |
Op een bruine boterham met pindakaas |
De Tour komt eraan en je kan je kalender erop gelijk zetten: doping! Er wordt in verband met wielrennen het hele jaar over doping gesproken en geschreven, maar zodra de Tour in zicht komt neemt het gezeik explosief toe. Hoe denk ik over doping? Ik denk er nauwelijks aan. Laten we, jij en ik, redelijke mensen - je leest mijn blog dus je bent een redelijk mens - laten we de feiten eens op een rij zetten. Werk je voor een baas? Hoeveel uur per week? Lichamelijk inspannend? Daarentegen. De jongelui moeten in 21 dagen, verdeeld over drie weken, twee rustdagen, 3431 kilometer fietsen! Nadat je kapot na 200 kilometer in je hotelkamer belandt moet je de volgende dag weer aan de bak. Zou het niet normaler zijn als een renner na zo'n dag iets krijgt waardoor hij goed kan slapen en er de volgende dag weer met een hersteld lijf tegenaan kan gaan? Epo had allang toegestaan moeten worden. Als Epo goed wordt gebruikt bevordert het juist de gezondheid van de renner.
Door de wereldvreemde omgang van sportbobo's met doping zijn wielrenners tot een onbeschermde diersoort verworden: er mag het hele jaar op worden gejaagd. Om de populatie binnen de perken te houden? Op de meest onverwachte en onzinnige momenten kan een renner een controleur op zijn stoep vinden. De Vlaamse renner Kevin Van Impe kreeg in 2008 godbetert een controleur op zijn dak op het moment dat hij de uitvaart van zijn zoontje aan het regelen was. Het jochie was een paar uur na de geboorte overleden. 'Of hij niet ongelegen kwam, vroeg hij,' vertelde Van Impe later. 'Jawel, zei ik en ik legde hem uit dat ons kindje net was gestorven en dat we met de begrafenisondernemer de crematie aan het regelen waren. Ik dacht dat hij wel zou begrijpen dat een controle me op dat moment gestolen kon worden.' Maar volgens Van Impe gaf de controleur geen krimp en moest hij toch onmiddellijk plassen.
Nee, ik hou me niet met doping bezig. Er is geen renner waarvoor ik een hand in het vuur zou durven steken: die is echt helemaal schoon. Dat weet ik niet, dat wil ik niet weten en het interesseert me niet. Vanaf de jaren zestig volg ik het wielrennen en ik ben in de loop der tijd alleen maar fanatieker geworden.
Afgelopen maandag is een aantal kunstenaars in elkaar gemept door de ME. Ze waren na de manifestatie op het Malieveld toch richting Binnenhof gelopen: dat mocht niet. Olaf van Winden bijvoorbeeld, van het Nederlands Instituut voor Mediakunst, hield er een hoofdwond aan over en draagt nu een korset omdat enkele nekwervels zijn gekneusd. Ik ben er maandag niet bij geweest op de Lange Poten, maar ik heb de Haagse ME verschillende malen aan het werk mogen zien. Zo belandde ik enkele jaren geleden toevallig achter de linies tijdens een studentendemonstratie, ik heb er eerder over geschreven. Hoe er op de kids werd ingehakt! Ik werd er letterlijk misselijk van. Achteraf zei een woordvoerder van de politie: 'Het optreden was beheerst, kalm en proportioneel.' En wat zei de woordvoerder na de matpartij van afgelopen maandag? Precies hetzelfde. Dan kan je klagen tegen de bierkaai. Geloof me: in deze gevallen zal het recht nooit zegevieren.
De Renner (1978) van Tim Krabbé is wel erg snel gevonden; ik had niets anders verwacht. Vandaag weer een wat moeilijker opgave. Wat is dit van wie?
'De tuin en het huis zijn nu groot genoeg om mijn kennissen te herbergen. Ik hoef met niemand een woord te wisselen en toch zijn wij samen, kan ik iedereen gadeslaan. Aan het doodsbed van middeleeuwse boeren verzamelde zich het dorp, heiligen zweefden in de hoek van het plafond en onder het bed sloop de duivel rond; iedereen die de stervende kende verzamelde zich in de kamer. Ik smelt oude verhalen die versuikerd zijn in de honing van de tijd. In het licht van deze namiddag zijn de gele wanden helgeel, de groene bladeren helgroen, is de kerseboom helrood, de pruimelaar helblauw. Wat is er met mij gebeurd? Wat kan van mijn ondergrondse leven het daglicht velen? Ik zie mijn tastende levensloop. Als een traag dier sleept hij zich door het stof, bij elk kruispunt zoekt hij zijn weg. Heer, geef mij de genade van de oprechtheid en versterk mijn geheugen. Mijn levensopvatting is besloten in mijn daden, staat geschreven op mijn gelaat. Op de vraag wat de zin van het leven is, antwoordt iedereen met een opsomming van zijn levensloop. Vandaag zal ik een lange wandeling maken, een onzekere, vervagende afscheidwandeling. De dag is nog open, misschien minder open dan die van gisteren, misschien meer. Elke vluchteling is de belichaming van de beschouwing. Als ik toevallig iemand ontmoet, begrijp ik dadelijk dat onze ontmoeting niet echt toevallig is. Eindexamen, ik zit in de tuin en ontvang mensen die mij nabij staan. De doden hebben mijn voortdurende aandacht.'
|
|
|
 |
29-06-2011 |
Nog drie nachtjes slapen |
Zaterdag is de dag waarnaar de wielerliefhebber al maanden uitkijkt: de start van de Tour de France. Geen proloog maar meteen een rit in lijn over 191 kilometer. Van Passage du Gois naar Mont des Alouettes, de leeuwerikenberg. Passage du Gois: klinkt bekend hè? De Tour is er in de recente geschiedenis tweemaal overheen gegaan, deze verbinding tussen het eiland Noirmoutier en het vasteland. In 2005, ook op de 2e juli, maar beruchter is de passage van 1999. Je moet weten dat de weg tweemaal per etmaal wordt overspoeld. Toen de Tourkaravaan erover trok in 1999 was het wegdek spekglad. Er ontstond een valpartij waarbij enkele favorieten 6 minuten achterstand opliepen. Ik hou voor zaterdag mijn hart vast. In het kader van de boekopeningen vandaag een stukje fietsen, uit een boek dat iedere liefhebber op de plank zou moeten hebben:
'Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-wielrenners. De leegheid van die levens schokt me. Overal staan en rijden auto's met geweien van wielen en frames. Sommige renners fietsen al rond. Glimlachen, groeten. Er zijn onbekenden bij. Klasse? Krukken? Goede renners hebben kenmerkende hoofden en slechte renners hebben kenmerkende hoofden maar dat geldt alleen voor renners die je al kent. Ik haal mijn rugnummer in een café, schud op de terugweg een hand. 'In vorm?' 'Dat zal de wedstrijd moeten uitwijzen.' 'Ha-ha, ja.'
Op de stoeprand, tussen de bumpers van zijn eigen auto en de mijne zit peinzend een renner in een lichtblauwe trui waar Cycles Goff op staat. Voor hem op het wegdek ligt een achterwiel, naast hem staat een houten bakje vol getande kransjes. Zijn versnellingen, hij moet nog beslissen welke hij neemt. Er zijn vier cols vandaag, niemand weet precies hoe steil ze zijn. Ik wel, ik heb het parkoers verkend. Ik ken die jongen niet. We groeten elkaar even, hij peinst verder. Achter mijn auto trek ik mijn wielerspullen aan. Koersbroek, zweethemd, bretels, trui. Mijn gewone kleren gooi ik naar binnen. Ik kijk naar de plooien waarin ze neerkomen. Zo blijven ze liggen tot ik ze weer aantrek of tot ze bijeengegaard worden door een official ingeval ik tijdens de koers om het leven ben gekomen. Geleund tegen het spatbord eet ik een banaan en een boterham. De start is over drie kwartier. Ik wil deze wedstrijd winnen.
De Ronde van de Mont Aigoual gaat over 137 kilometer, twee verschillende lussen door Meyrueis. De Mont Aigoual is de hoogste berg van de Cevennen, 1567 meter. Hij zit in de tweede lus. Die kant op is de lucht grijs. De laatste afdaling naar Meyrueis voert over de Col de Perjuret die op 10 juli 1960 beroemd is gemaakt door Roger Rivière. De Ronde van de Mont Aigoual is de mooiste en de zwaarste kloers van het seizoen.'
Wat een wonderlijke consatering: De leegheid van die levens schokt me. Zelf denk ik zo over levens waarin boeken ontbreken. Geef toe: het is een makkie vandaag.
|
|
|
 |
28-06-2011 |
Cultural meltdown in progress |
Wat dat gisteren was, die onwelriekende plasjes her en der in mijn huis? Dat was ik, smeltende. Want het was, zoals we dat op het oude dorp plachten te noemen: bloedverziekend heet. Wat een temperaturen! Geen temperatuur voor een blanke, zoals we in de Schilderswijk zeggen. Maar het is hollen of stilstaan met het weer in dit land. Dus vandaag is de zon niet te bekennen en vanochtend hebben we al een paar heerlijke onweersbuien gehad. Er is meer voorspeld, en heftiger, maar de buienradar leert me dat dit pas in de loop van de avond gaat gebeuren. Voorlopig is het vreselijk benauwd, er vormen zich weer plasjes.
De buienradar is een radar met voorspellende vermogens. Ze zouden de techniek in Awacs moeten hebben. 'Kijk, hier op de radar: over twee uur vertrekt er een groot legerkonvooi uit Tripoli.' 'Wat is de voorspelling voor de komende vierentwintig uur?'
Bram had het bij het rechte eind: het citaat van afgelopen zondag kwam uit De Zondvloed (1988) van Jeroen Brouwers. Een meeslepend boek. Als ik het lees stel ik mezelf in zijn plaats. Afgesloten van de medemens, lezend en schrijvend en drinkend met mate: ooit, één keer, heb ik me bezondigd aan te veel jenever, ik vind het spul niet eens lekker. In coma op bed gevallen en de volgende dag een koppijn, ongelooflijk, ondraaglijk. Alsof grove tandartsboren op mijn brein werden getest. Dat was eens maar nooit weer. Vandaag weer citaten, maar niet uit een boek. Het zijn woorden die Ramsay Nasr, de Dichter des Vaderlands, sprak aan het slot van de Mars der Beschaving op het Malieveld. Citaten, de hele speech kun je in de krant lezen, als je een behoorlijke krant leest.
'U heeft een blinde vlek, meneer de premier, voor alles wat zich niet laat vangen in de netten van de vrije markt. Voor wat niet in materie valt uit te drukken en door de mazen glipt. Ook uw bewindslieden weten zich geen raad met het immateriële. Vandaar dat een VVD-minister van Volksgezondheid zonder schaamte kan stellen dat psychiatrische aandoeningen en depressies 'binnen de eigen kring uitgevogeld' moeten worden. En Sjef Blok zal zich op zijn beurt afvragen waarom hij daar eigenlijk belasting voor moet betalen. Als iemand nu gewoon gehandicapt wil zijn, hoeft een andere burger daar toch niet voor op te draaien?
'Terwijl ik weleens heb gehoord dat er een potje bestaat van wel vijf miljard. Vijf miljard! Een slimme meneer heeft mij laatst namelijk verteld dat de hyptheekrenteaftrek óók een soort subsidie is, voor mensen die een huis willen kopen. En dat er hele erge rijke mensen in Nederland zijn die zo'n ondersteuning eigenlijk niet nodig hebben. Als je dat geld in een potje steekt, zo zei hij, dan heb je in één klap vijf-honderd-miljard centjes! Veel hè, meneer Rutte.
'Omwille van de macht is de VVD tegenwoordig tégen koopzondagen en tégen de aanwezigheid van vrouwen op de kieslijst van de SGP.
'Geachte premier Rutte, er bestaan in deze materiële wereld een paar zaken die ons onderscheiden van de apen. Kunst is daar één van. Verder zijn er nog de nutteloze noodzaak om kennis te vergaren, om andere mensen te helpen. Kunst, kennis en altruïsme maken ons tot mens. Wanneer een regering daarvoor geen geld meer wenst uit te trekken maar in tegendeel besluit vooral en juist op deze vlakken te bezuinigen, wetend dat de behaalde winst miniem zal zijn, dan zegt dat iets over ons beschavingspeil. Dit kabinet toont enkel zijn grijns en zijn tanden. Het trekt ons terug naar het dierenrijk.'
'Do not enter the Netherlands', stond er donderdag apocalyptisch in een advertentie in het kunstkatern van The New York Times. 'Cultural meltdown in progress.'
Was er met de demo- en manifestaties van afgelopen dagen nog iets te bereiken bij Kamerleden? Welnee. Alle standpunten lagen allang vast, alle Kamerleden hadden allang hun consignes gekregen: zo en niet anders. Zoals een columnist in de Krant het terecht opmerkte: 'Het stemvee staat niet in het stemhokje, maar zit in de Kamer.'
De VVD en dixieland zijn onlosmakend met elkaar verbonden. Dixieland staat tot jazz als operette tot opera. Het staat u vrij om van operette te houden, maar wilt u niet in die geest een land besturen!
|
|
|
 |
|
 |
E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
 |