 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 06-02-2011 |
 Schrijvers houden van katten, en vice versa |
Het is alweer een tijd geleden dat ik op deze plek enkele regels heb gewijd aan Bohumil Hrabal, volgens Milan Kundera de koning van de Praagse letteren. Al lang loop ik met het plan een stukje te citeren uit zijn roman Kaalslag (Proluky, 1995). Zijn laatste roman en wel hierom. Uit de flaptekst: Bohumil Hrabal liet vorig jaar het leven door - per ongeluk of opzettelijk - uit het raam van het ziekenhuis te vallen waarin hij was opgenomen. Een einde zo bizar, zo grotesk, dat hij het zelf verzonnen zou kunnen hebben. Ongeluk of zelfmoord, het is nooit duidelijk geworden.
In Kaalslag lezen wij over de periode waarin Hrabals ster rijzende is. Hij wordt een Grote Schrijver en verwerft internationaal aanzien. Pipsi, zijn vrouw, die het verhaal vertelt, ziet echter alleen zijn zwaktes, zijn angsten. Ze heeft geen begrip voor zijn schrijverij en verafschuwt zijn angsten. Dat is een van de sterke kanten van het boek. Weliswaar door Hrabal geschreven, maar hij laat het verhaal vertellen door zijn vrouw Pipsi (echte naam Elika) en neemt daarbij geen blad voor de mond. Hij spaart zichzelf niet.
Goed, een citaat uit het boek. Als Pipsi bij Hrabals moeder langsgaat om vijf kilo vroege peren op te halen, geeft deze haar een jong katje mee voor haar man. ...wanneer een poesje, een katertje, bij mijn man niet baatte, dat dan niets meer baatte, want al die jaren, die tientallen jaren, had hij thuis van niemand zo veel gehouden als juist van poezen, van jonge katjes.
Sinds ik dat jonge katje mee naar huis had genomen, was mijn man veranderd, ging hij niet zo vaak meer naar de kroeg, hij deed zijn best om nog voor het donker thuis te zijn, en stak beide kachels aan en boog zich over het jonge katje, voor wie mijn man zo ongeveer zijn kattenmamma probeerde te vervangen, en zo kwam het dat mijn kleinood opeens niet alleen elke avond zijn tanden zorgvuldig poetste, maar ook enkel maar bier tot het begin van de avond dronk, zodat er geen bierlucht meer om hem heen hing.
Telkens wanneer ik wakker werd en naar hen keek, dan sabbelde dat katje aldoor aan mijn mans knokkel en lagen ze samen te slapen, en zo sliepen ze ook nu het katje in een echte kater was veranderd, en die kater viel nooit eerder in slaap dan nadat hij op mijn man was gekropen en op zijn knokkel was gaan sabbelen. En Etan, zoals we de kater hadden genoemd, was zo verliefd op mijn man dat hij zich al op de avond verheugde wanneer ik met de bedden aan de gang ging, en als ik dan het laken omhoog hield, glipte Etan er gauw onder en speelde daar nog wat in het donker, ook ik werd op die kater verliefd, ook ik hield van hem, alsof hij ons kindje was, ook ik had plezier in die kater, die zich overdag graag op het afdakje in de zon lag te warmen, op de plek waar mijn man op zijn schrijfmachine bezig was, zelfs schreef hij nu ook als ik thuis was, maar dan wel omdat de kater naast hem zat, deze keek dan heel wijs naar de toetsen, keek liefdevol naar mijn man, ging bij mij op schoot zitten om vervolgens weer op te staan en naar mijn schrijvende man te gaan, als een soort muze van mijn man was dat beestje.
Mooi hè, op een verloren zondagmiddag in februari. De vertaling is van Kees Mercks. Dan heb ik nog een vraag. Vragen op deze plaats heeft weinig zin, ik weet het, ik ontbeer nog steeds een versterker en een printer, terwijl er op zeker wel iemand van mijn lezers zon ding overbodig in een hoek heeft staan, edoch respons ho maar, doch in het kader van het participerend lezen toch een vraag. In 2000 maakte John Albert Jansen over Hrabal de televisiedocumentaire Het leven is overal. Over leven en dood van de Tsjechische schrijver Bohumil Hrabal. Deze ontbreekt in mijn Hrabal verzameling. Is er iemand die de docu voor mij op dvd kan zetten?
Wielerhoekje. Vancansoleil doet het goed in dit nog zo prille seizoen. Dat belooft. Helaas is Johnny Hoogerland gisteren zijn eerste plaats in de Ster van Bessèges kwijt geraakt. Nipt. Anthony Ravard neemt de leiding in het algemeen klassement weer over van Hoogerland. De 27-jarige Fransman van AG2R-La Mondiale wist in de laatste tussensprint een bonificatieseconde mee te pikken waardoor hij weer op gelijke hoogte kwam met Johnny Hoogerland (Vacansoleil-DCM). Hoogerland's ploeggenoot Marco Marcato staat in het algemeen klassement op de derde plaats op twee seconden achter Ravard. Vandaag de laatste etappe.
|
|
|
|
|
| 05-02-2011 |
| Pure horror |
Eens per jaar, zo ongeveer, vermei ik mij in pure horror. Het Martyrium (Die Blendung, 1935) van Elias Canetti. Het begint zo goed. Daarna liep hij een paar maal op en neer door de vier in elkaars verlengde liggende hoge ruime vertrekken die zijn bibliotheek vormden. Alle wanden waren tot aan het plafond toe gestoffeerd met boeken. Langzaam gleed zijn blik daarlangs naar boven. In de zoldering waren ramen aangebracht. Hij was trots op zijn bovenlicht. De zijramen waren jaren terug na hevige strijd met de huiseigenaar dichtgemetseld. Op die manier had hij er in elk vertrek een vierde muur bij gekregen plaats voor meer boeken. Enzovoorts.
Het is een merkwaardige, maar gelukkige man: de sinoloog professor Peter Kien. Boeken zijn voor hem belangrijker dan wat ook ter wereld. Zijn verzameling omvat 25.000 boeken. Goed, dat haalt het niet bij de collectie van de ooit beroemde bibliotheek van Alexandrië, die op het hoogtepunt in de 1e eeuw v.Chr. tussen de 400.000 en 700.000 boekrollen bevatte. Maar het is beduidend meer dan ik in mijn bescheiden huisje herberg. Ik heb dan ook maar twee niet zo grote en niet zo hoge kamers, met beiden aan één zijde glas: ik moet naar buiten kunnen kijken, anders krijg ik claustrofobische klachten.
De mensenschuwe Peter Kien huwt zijn huishoudster. Domme zet. Het mens begint er mee de helft van zijn kamers te claimen. Het loopt van kwaad tot erger, hij heeft op een gegeven moment nauwelijks nog toegang tot zijn boeken. Om ten slotte, ach, het is pure horror, met rechtop staande nekharen. Maar dat komt nog, nog ruim 500 bladzijden te gaan.
Wielerhoekje. In de tussentijd is de Ster van Bessèges gewoon doorgegaan. In de etappe van gisteren, van Saint-Victor-la-Coste naar Laudun over 152,5 km., eindigde Johnny Hoogerland van Vacansoleil-DCM op een tweede plaats, in dezelfde tijd als winnaar Samuel Dumoulin van Cofidis èn de nummer drie ploeggenoot Marco Marcato. Daarmee is Hoogerland aanvoerder van het algemeen klassement geworden, 2. Anthony Ravard van Ag2R-La Mondiale op 0.01 en 3. Marco Marcato van Vacansoleil-DCM op 0:08. Resten nog twee etappes: vandaag en morgen.
|
|
|
|
|
| 02-02-2011 |
| Laat mij Heer Adriaan zijn |
Wat te worden als ik later groot ben? De vraag blijft me bezighouden. Niet dat ik er wakker van lig. Ik lig wel wakker, maar dan peins ik slechts over beuzelarijen; het bed is niet de plek om de zaken groots aan te pakken. Wat te worden? Crimineel lijkt me wel iets en dan meteen topcrimineel. We hebben al een Heer Olivier, laat mij Heer Adriaan zijn. Ook wel: de bekende Haagse topcrimineel Adriaan B. Dat ik de kwaliteiten heb voor het vak, blijkt uit mijn hopeloze administratie. En wel hierom.
Het adresje dat ik gisteren doorgaf voor dope en viagra is dat van de DMO, de Defensie Materieel Organisatie. Die lui in de Frederikkazerne hier in de stad der steden handelen niet alleen in die middelen, maar ook in sigaretten, onderdelen, kortom alles dat los en vast zit. Dat mag niet, dat weet mijn kleine broertje ook - dat is Mark, die is nu 52. Er is een klokkenluider geweest, maar die is de weg van alle klokkenluiders gegaan: weggebonjourd. Neemt niet weg dat het Openbaar Ministerie een onderzoek naar de handel en wandel van DMO-medewerkers is gestart. Op verzoek.
Defensie had het OM in Arnhem gevraagd te onderzoeken of en hoe aangifte moet worden gedaan van strafbare feiten op het gebied van diefstal en verkopen van defensiematerieel. Edoch: De Defensie Materieel Organisatie (DMO) was in 2009 zo slecht georganiseerd dat het Openbaar Ministerie onmogelijk kon beoordelen of er strafbare feiten werden gepleegd. Zo moet het dus: je zorgt ervoor dat je administratie een zooitje is binnen een organisatiestructuur van likmevestje en je zwemt vrolijk door de mazen van de wet.
Verantwoordelijk minister Hillen: Het OM kwam niet aan vervolging toe omdat de regels onduidelijk waren. Er bestond geen regel die het onderhands verkopen van defensiematerieel verbood. Er bestonden geen regels die defensiepersoneel verbood in diensttijd drugs te verhandelen. SP-Kamerlid Jasper van Dijk: Hillen wuift alles weg, terwijl dit een serieuze zaak is. Het lijkt erop dat er een doofpotcultuur heerst bij defensie. En, beste Jasper, verbaast je dat?
Als ik dan toch tegen de lamp loop en word veroordeeld is er nog geen man overboord. Dan word ik gescheiden van mijn katten, dat zou iets zijn dat me tegenhoudt. Maar verder kom ik in het paradijs. Er bestaat zoiets als het Bonjo Contactbureau. Daarbij kunnen gedetineerden een contactadvertentie plaatsen. Het loopt storm met de reacties! Dan zal je zien dat ik in de bak eindelijk sjans heb. Alleen al daarom is het criminele pad de moeite waard.
Dus je weet het: maandag tot en met donderdag iedere avond The Daily Show Nederlandse editie op Comedy Central. Uitzending gemist? De volgende avond om kwart voor zeven wordt het herhaald. Dan vrijdagavonds een compilatie van de Amerikaanse Daily Show en op zaterdag een compilatie van de Nederlandse. Maar je kan ook gewoon naar Paul de Leeuw kijken.
Wielerhoekje. Vandaag gaat dan de Ster van Bessèges op weg. Zeven Nederlanders aan de start: Johnny Hoogerland en Lieuwe Westra starten namens Vacansoleil-DCM, Roy Curvers namens Skil-Shimano, Bram Schmitz en Stefan van Dijk rijden voor Veranda's Willems-Accent en Dirk Bellemakers en Bobbie Traksel staan in de selectie van Landbouwkrediet. Jean-Paul van Poppel was in 1994 de laatste Nederlander die de Etoile de Bessèges op zijn naam wist te schrijven. In de zestien edities daarna behaalde geen enkele Nederlander het eindpodium. Het lijkt erop dat de Boerenleenbank niet meedoet.
|
|
|
|
|
| 01-02-2011 |
| De ghb, speed en viagra? |
The Daily Show met Jon Stewart, die in Amerika iedere dag op Comedy Central wordt uitgezonden, zie ik slechts af en toe: op vrijdagavond als de Nederlandse Comedy Central een compilatie van die week uitzendt. Wat mij betreft zenden ze het iedere dag uit: het is actuele satire zoals satire moet zijn. Maar we hebben nu eventjes een dagelijkse Daily Show in een Nederlandse versie, voorlopig voor drie weken. Met anchorman Jan Jaap van der Wal. Gisteravond was de eerste uitzending. Nieuwsgierig maar met een vleugje angst heb ik gekeken: ik heb Jan Jaap van der Wal dan wel hoog in het vaandel staan, maar Nederlandse satire? Ik weet het niet, met Koot en Bie en Draadstaal als gunstige uitzonderingen.
BNN heeft het even geprobeerd met De Nieuwste Show. De eerste aflevering heb ik toen het voordeel van de twijfel gegund, maar na de tweede ben ik afgehaakt. Terwijl ik echt gevoel voor humor heb, maar misschien is dat het probleem. Met een slag om de arm heb ik dus gisteravond de eerste aflevering gezien. Ik moet zeggen: het viel me alles mee. De helft van het programma bestond uit een interview: Van der Wal was afgereisd naar New York om een babbeltje te houden met Jon Stewart himself aan diens eigen bureau. Het was een prettig interview. De Nederlandse versie is gelieerd aan de Amerikaanse. Jon Stewart: je had het ook gewoon kunnen jatten.
Het viel me dus mee. Als er een flauwe grap langskomt, wordt er ook gezegd dat men zich realiseert dat de grap flauw is. Jolanda Sap die in de discussie rond de missie dan weer de ene kant uitdraaide, dan weer de andere: een heuse Sap-centrifuge. Ach. Als ze het maar niet te vaak doen. Ik ga vanavond in elk geval weer kijken.
De Daily Show trok gisteren 136.000 kijkers. De Madiwodovrijdagshow 431.000. Een kwestie van smaak.
De laatste dagen kijk ik na de noodzakelijke handelingen, katten voederen en koffie zetten, s morgens eerst even naar Al Jazeera English: hoe staan de zaken in Egypte? Is Mubarak al met zijn miljoenen naar het buitenland gevlucht? Of heeft het volk hem geCeauşescud? (Weet je nog, die eerste kerstdag 1989?) Vooralsnog zit die plaag er nog, maar vandaag zal het volk massaal de straat op gaan. Op naar het Tahrirplein.
Alles beter dan Mubarak? Ik heb het gelukkig nog niet gehoord. Want zeiden we niet hetzelfde over Iran, dat toen nog Persië heette: alles beter dan de sjah. En toen kwam Khomeiny, klaar ben je. In Egypte waart de machtige Moslim Broederschap rond. Zullen zij straks het roer overnemen als de rookwolken zijn opgetrokken? Er is tenslotte een aantal aanslagen op gristelijke kerken geweest de laatste tijd. Zullen de religieuze fanaten, de sharia-idioten, de touwtjes in handen nemen? Dan kunnen we straks op missie in Egypte.
De ghb, speed en viagra? Die betrek ik van de Frederikkazerne hier in de stad der steden. Daarna distribueer ik het in de buurt. Of ik deal, zoals anderen zeggen. Voor belangstellenden: de hoofdingang van de Frederikkazerne zit aan het eind van het Van der Burchlaantje, dat is een zijstraat van de Waalsdorperweg. Vlakbij de Scheveningse gevangenis, o ironie. Bel voor de zekerheid even voordat je langsgaat: tel. (070) 316 91 11.
Het vorige boek? Dat was Hondsgras (Le Chiendent, 1933) van Raymond Queneau. Prachtig. Het verhaal? Klik hier. Nu ga ik door in De Man zonder Eigenschappen van Robert Musil. Laat dat een voornemen zijn: de eerste dagen van een nieuwe maand lees ik Musil, te lang achtereen hijs ik niet. Tussendoor, in bed, voor het slapen gaan, lees ik momenteel de Petersburgse Vertellingen (1835-42) van Nikolaj Gogol. Het is geloof ik al de vijfde maal dat ik de bundel lees. Daarin verzameld de verhalen: De Njefski Prospekt, Het Portret, Uit het Dagboek van een Krankzinnige (ook bekend als: Dagboek van een Gek, Henk van Ulsen!) en De Mantel.
|
|
|
|
|
| 31-01-2011 |
| De gebruiksaanwijzing van wc-papier |
Heb je nou echt geen versterker over staan? In het rommelhok of op een achteraf plank, waar hij zijn dagen in eenzaamheid slijt? Dat staat maar in de weg: breng hem bij mij en ik zal er voor je op passen. En draaiende houden. Ik heb extra trek gekregen naar aanleiding van een artikeltje in het NRC, het cultureel supplement (enkele keren klikken, in de linkerhoek): Als paddestoelen schieten ze uit de grond in Groot-Brittannië: platenclubs waar in huiskamersfeer klassieke vinyl popplaten op de platenspeler worden gelegd voor een handvol liefhebbers. Dat wil ik ook, maar dan zonder het clubgedoe. Kortom: ik ontbeer nog steeds een versterker. En een printer.
Qua leesvoer ben ik omnivoor. Alles neem ik tot me, van kranten en boeken tot en met de gebruiksaanwijzing van wc-papier. Ook de wetenschapsbijlage van de Krant spel ik. Als tijdverdrijf, want de meeste weetjes gaan het ene oog in en het andere oog uit. Zo viel dat oog zaterdag op de kop: Rattengeheugen verbetert na toediening hormoon. Een bericht uit het blad Nature. Bestaat dat blad echt? Gewone stervelingen als jij en ik kennen Nature alleen van krantenberichten. Maar goed. Amerikaanse onderzoekers melden: De toediening van een bepaald eiwithormoon, IGF-II, verbetert het geheugen van ratten. Enzovoorts. Waarom? Daarover heb ik mij het afgelopen weekend de hersenen gepijnigd. Mijn mooie hoofdje gebroken. Waarom? Waarom wil iemand het geheugen van ratten verbeteren? Ik voorzie in de toekomst grote problemen bij het bestrijden van die plagen.
Bij de keuring voor de militaire dienst, toen, lang geleden, vroeg zon meditair me naar mijn geaardheid. Ik kwam van een dorp, ik wist niet wat het was. Geaardheid? Dat is toch met stroom, met plus en min? De meditair kon het me niet uitleggen. Hij mompelde iets over bommetjes en krijtjes, maar ik kon er geen chocola van maken. Er was in elk geval niets mis met mijn geaardheid, want ik werd afgekeurd. Ik hoefde geen man te worden. De officiële reden van de afwijzing was dat ik niet helemaal spoorde. Terugkijkend hadden ze gelijk: ik ben een beetje typisch. Ik ben toch zon malle meid.
Alli heet ze, uitgesproken op zijn Engels. Om voor de hand liggende redenen wordt zij Alliboob genoemd. Ik geef het alleen maar door.
Wielerhoekje. Dan mag België toonaangevend zijn in de cyclocross, afgelopen weekend haalde het land bij de wereldkampioenschappen slechts twee van de twaalf medailles: zilver (Sven Nys) en brons (Kevin Pauwels) bij de elite mannen. Nederland sleepte er drie in de wacht, waaronder twee gouden (Marianne Vos bij de vrouwen en Lars van der Laar bij de beloften) en een zilveren (Mike Teunissen bij de beloften.) Bij de elite mannen was Zdenek Stybar niet te stuiten. Na een eerste explosie kon alleen Sven Nys volgen, maar deze moest na een tweede explosie, vier ronden voor het eind, ook de duimen leggen. Niels Albert reed helaas in de tweede ronde al lek en hij kon alleen zijn klak afdoen, aldus Michel Wuyts.
Het wegpeloton is neergestreken op het Europese vasteland. Zondag werd de Grand Prix D'ouverture La Marseillaise gereden in, jawel, Marseille. De top-drie:1. Jérémy Roy van FDJ, 2. Sylvain Georges van Big Mat-Auber en 3. Romain Feillu van Vacansoleil-DCM Procycling Team. Nederlanders in de top-twintig: 14. Lieuwe Westra en 19. Johnny Hoogerland, beiden van Vacansoleil-DCM Procycling Team.
Aanstande woensdag gaat de 41ste Etoile de Bessèges van start met een rit over 153,1 km. van Beaucaire naar Bellegarde. De Ster van Bessèges duurt tot en met zondag.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
