 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 31-10-2010 |
 Laat de kinderen tot mij komen |
Nog eentje uit de bundel Dronken van weemoed (Le Spleen de Paris/Petits Poèmes en Prose, 1869) van Charles Baudelaire? Laat maar doen, dan hoef ik vandaag niets zelf te verzinnen. Het is ook al vroeger dan ik dacht. Ik heb genoeg aan mijn hoofd. Tip voor werkenden: ga morgen een uur later naar je baas. Zeg: o, is het wintertijd, wist ik niet. Dan word je uitgelachen, maar je heb wel mooi een uurtje gepikt.
DE WANHOOP VAN DE OUDE VROUW
Het gerimpelde oude vrouwtje werd helemaal warm van binnen toen ze dat mooie kind zag waartegen iedereen leuk en aardig deed en dat even broos was als zij en net als zij noch haren nog tanden had.
En ze ging naar het kind toe om er lachjes en grimassen tegen te maken.
Maar het kind schrok zich wild en spartelde heftig onder de liefkozingen van het stokoude mensje. Het vulde het huis met zijn gekrijs.
Toen trok de goede oude vrouw zich terug in haar eeuwige eenzaamheid, en in een hoekje zat ze te huilen, terwijl ze bij zichzelf zei: Ach, voor ons, ongelukkige oude wijven, is de leeftijd om te behagen, al was het alleen van onschuldige wezentjes, voorbij; we vervullen kleine kinderen, waarvan we zo graag willen houden, met afschuw!
Dit spreekt me zo aan. In een breder perspectief. Niet specifiek die kleine kinderen. Alsjeblieft zeg! Kleine kinderen moet je aan de moeders overlaten, daar zijn moeders voor gemaakt. Wat nou glazen plafond? Laat je eerst maar steriliseren, dan praten we verder. Dat terzijde. Wat me aanspreekt is het gezamenlijk lot. Ook ik ben oud en afzichtelijk. Eenzaam, alleen, met Wausje, Kat, Kim, Skitty, Hanks en Balzac. Mijn laatste vaste verkering? Dan moet ik diep graven. Het zal begin jaren negentig geweest zijn. En toch. Het bevalt best om mij te zijn. Mét mij is een heel ander verhaal. O ja, ik heb al mijn haar nog, ook onder mijn oksels. Misschien is dat een deel van het probleem.
|
|
|
|
|
| 30-10-2010 |
| Stoere jongens proza |
Sinds eind juli ben ik met mijn weblog verhuisd naar België. Naar deze weblog. En, bevalt het? Mij wel. Het ziet er lekker overzichtelijk uit. Alleen maar tekst, geen plaatjes. Als ik je iets wil laten zien zet ik een link. Of de lezers van mijn blog door al mijn stukjes over schrijvers en boeken meer gaan lezen, weet ik niet. Het maakt me ook niet uit. Ik probeer te enthousiasmeren, wegen te wijzen, maar of daar verder iets mee gebeurt hachelt mij de bout. Of, zoals onze vrienden in spraakgestoorde streken zeggen: dat moakt mie de pis nait lauw. In het uiterste zuiden zegt men: de kins miech gebouthacheld weurde.
Zo sprak de grote meester: Je moet altijd dronken zijn. Daar gaat het om; dat is de hele kwestie. Om de afgrijselijke last van de Tijd die uw schouders breekt en u ter aarde doet buigen niet te voelen, moet u zich onophoudelijk bedrinken. Maar waaraan? Aan wijn, poëzie of deugd, net wat u wilt. Maar bedrink u.
DE SOEP EN DE WOLKEN
Mijn kleine gekke lieveling gaf me mijn avondmaal en door het open raam van de eetkamer keek ik naar de bewegende bouwsels die God van massas waterdamp maakt, de wonderbaarlijke constructies van het ontastbare. En middenin mijn bespiegelingen zei ik tegen mijzelf: Dit hele fantastische schouwspel is bijna even mooi als de ogen van mijn schone lief, dat gekke kleine monster van mij met haar groene ogen.
En opeens kreeg ik een hevige stomp in mijn rug en hoorde ik een hese, lieflijke stem, een hysterische stem die schor klonk door de brandewijn, de stem van mijn kleine lieveling, die zei: Zou je je soep niet eens opeten, halve gare wolkenverkoper die je bent?
Deze wilde ik je niet onthouden, weer die wolken. Ook uit de bundel Dronken van weemoed (Le Spleen de Paris/Petits Poèmes en Prose, 1869) van Charles Baudelaire. Na het lezen van dit poème en prose is Shelly begonnen aan een lang en gelukkig leven. Alsof iedere dag de eerste is van de rest van haar leven, en dat is ook zo.
Sfeertje proeven bij Robert B. Parker? Hier volgen de eerste regels van Small Vices (1997). Overigens: For Joan: You may have been a headache, but youve never been a bore.
The last time I saw Rita Fiore shed been an assistent DA with red hair, first-rate hips, and more attitude than an armadillo. Shed had a drink with me in the downstairs bar at the Parker House, complained about men, and introduced me to a blowhard from the DEA named Fallon, who answered more questions about the cocaine trade than Id asked. This time we were alone, in a conference room on the thirthy-ninth floor of the former Mercantile Building, with a view of the coastline that extended north to Greenland and south to Tierra del Fuego. She still had red hair. She still had the hips. And she was still tougher than Pat Buchanan. But she wasnt a prosecutor anymore. She was the senior litigator for Cone, Oakes and Baldwin, and a member of the firm.
Proef je Raymond Chandler? Stoere jongens proza, ik smul ervan.
|
|
|
|
|
| 29-10-2010 |
| Daarginds... daarginds... die schitterende wolken! |
Oké, ik geef het toe: ik ben bepaald geen budgettaire wizz-senior. Hoewel ik mijn centen in de gaten moet houden, heb ik gisteren wéér voor vijf euri boeken gekocht. Terwijl er nog zoveel te lezen en te herlezen ligt. Maar goed, ik heb lopen struinen op de boekenmarkt en dat is natuurlijk een uitje. Voor een bleekneus, een huismus. De Haagse boekenmarkt vind je in herfst en winter donderdags op het plein dat Plein heet. Pal voor de ingang van de Tweede Kamer. Zou ik een liberale plucheplakker tegenkomen, had ik me voorgenomen, zou ik hem aanspreken over zijn voorman en de fontein (zie de log van gisteren), maar ik zag geen enkel Kamerlid.
Het Vaillantplein is precies het tegenovergestelde van wat Mark Rutte in al zijn populisme beweert. Niks koffiehuizen met gezellig keuvelende mensen, laat staan terrasjes. Het is een kille rotonde, gelegen in de Binnenring, een brede autobaan die het verkeer rond het centrum jaagt. Het is een mooie fontein, maar hij detoneert ontzettend met deze omgeving.
De enige BN-er die ik bij het Kamergebouw zag was Rutger Castricum. Jeweetwel, van GeenStijl van de Telegrof. En van PowNed. Die hebben doordeweeks dagelijks een kwartiertje zendtijd op Nederland 3, maar ik weet niet of die Castricum daaraan meedoet: ik heb het programma nog niet gezien. Toen ik hem ontwaarde ben ik in elk geval voor de zekerheid de andere kant opgelopen; ik heb niets met schoffiesjournalistiek.
Die vijf euri boeken? Onder andere drie Robert B. Parkers, spiksplinternieuwe Amerikaanse hardcovers! Het lijstje:
Robert B. Parker - Crimson joy (1988)
- Stardust (1990)
- Small Vices (1997)
Nicci French - Killing me softly (1999)
Charles Baudelaire - Dronken van weemoed (Le Spleen de Paris/Petits Poèmes en Prose, 1869)
Die Baudelaire is een tweedehandsje, ooit door Esther cadeau gedaan aan Shelly; er staat geen datum bij. Lekker fisolofisch, schrijft zij. Lees maar en wordt blij! Er zijn namelijk nog véél meer mensen die nog veel meer moeilijker doen dan wij, dus valt het van ons best mee... En dan kusjes. Een warrige mededeling van Esther. In elk geval begrijp ik dat Shelly opgevrolijkt moest worden. Dat zal meteen al bij het eerste poème en prose gelukt zijn. Luister:
DE VREEMDELING
Zeg eens, raadselachtige man, van wie houd je het meest? Van je vader, je moeder, je zuster of je broer?
Ik heb geen vader, geen moeder, geen zuster en ook geen broer.
En je vrienden?
Daar gebruikt u een woord waarvan de betekenis me tot op de dag van vandaag duister is gebleven.
Je vaderland dan?
Ik weet niet in welke luchtstreek het ligt.
De schoonheid?
Daar zou ik graag van houden, want ze is goddelijk en onsterfelijk.
En goud?
Dat haat ik zoals u God haat.
Wat! Maar waar houd je dan wel van, zonderling die je bent?
Ik houd van de wolken... de wolken die voorbijgaan... daarginds... daarginds... die schitterende wolken!
De vertaling is van Nannie Nieland-Weits. Daar moet Esther toch vrolijk van geworden zijn. Anders zie ik haar geval hopeloos in. Wat ik niet begrijp is dat dit boek op de markt is terechtgekomen - waarvoor dank, natuurlijk. Zou zij...?
Wielerhoekje. Michael Rasmussen mag een bedankbriefje sturen naar Aleksandr Vinokoerov. De Kazak zorgde er immers voor dat zijn collega Rasmussen geen jaarsalaris moet ophoesten wegens een schorsing. De Internationale Wielerunie UCI heeft zijn claim tegen Michael Rasmussen laten vallen. De UCI vroeg een jaarsalaris van de Deen, maar de zaak van Vinokoerov schoot Rasmussen ter hulp.
Voor de start van de Tour 2007 moesten alle renners een contract tekenen dat ze bij een positieve dopingtest een jaarsalaris zouden afstaan. Vorige week won Vinokoerov een zaak bij het TAS dat die boete niet-rechtsgeldig was. Dus hoefde Vinokoerov die niet te betalen. Rasmussen, net als Vinokoerov uit de Tour 2007 gezet, profiteert van dat precedent. De UCI staakt zijn claim. (Bron: Sporza.be)
Na de gedwongen rustdag gisteren, is er vandaag een geplande rustdag in de Tour dIndonesia.
|
|
|
|
|
| 28-10-2010 |
| De bekende recidivist Mark R. |
Nog onlangs herhaalde ik het op mijn blog: de opmerking die Mark Rutte eind mei maakte in een interview met de Volkskrant. Hij zei: We bouwen wel een mooie fontein in de Haagse Schilderswijk, maar daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Die, inderdaad mooie, fontein zit vlak bij mij om de hoek. Daar omheen zit geen enkel Turks koffiehuis. Een domme en tendentieuze opmerking dus van jochie Rutte. Maar goed, het was verkiezingstijd en hij was lijsttrekker: dan wordt er vaak ongenuanceerd geblaat. Niet netjes, maar het schijnt bij het spel te horen. En voor Rutte met succes: zijn partij is de grootste in de Kamer geworden. Veel mensen die ook tegen Turkse koffiehuizen bij mooie fonteinen zijn hebben op hem gestemd. Het is maar waar je prioriteiten liggen.
Maar gisteren, tijdens het debat over de regeringsverklaring, zei hij het weer! Nu als hoofd van de Nederlandse regering. Toegegeven: hij zwakte het wat af. Hij gaf een korte, lyrische beschrijving van de fontein: met van die kleine mozaïeksteentjes en sprak vervolgens van vier Turkse koffiehuizen met vriendelijke doch werkloze Turkse mannen. Dat is er één minder, maar nog altijd vier te veel. Hoewel hij zijn stemmen binnen heeft, blijft hij zich schuldig maken aan stemmingmakerij.
Hij lijkt moeite met Turken te hebben. De paspoortenaffaire. Hij heeft er geen problemen mee dat zijn staatssecretaresse, Veldhuijzen van Zanten-Hyllner, twee paspoorten heeft: een Nederlands en een Zweeds. Terwijl hij indertijd het wel zo netjes zou hebben gevonden als de vers aangetreden staatssecretaresse Nebahat Albayrak haar tweede paspoort, een Turks, zou inleveren. Dat lijkt in tegenspraak met elkaar, maar niet binnen het denkraam van onze premier. Ook nu zou een Turks paspoort een punt van discussie zijn geweest, verklaarde hij, een Zweeds niet. De Turkse overheid achtervolgt haar onderdanen in andere landen met de militaire dienstplicht en het erfrecht, zei hij. Ook houdt Turkije volgens Rutte in de gaten of onderdanen in het buitenland de belangen van Turkije schaden. En dus: daardoor zou hun loyaliteit aan Nederland in het gedrang kunnen komen.
Albayrak is op haar tweede naar Nederland gekomen. Het meiske heeft erg haar best gedaan. Ze volgde de Havo en later het atheneum, waarna ze internationaal en Europees recht aan de Rijksuniversiteit Leiden ging studeren. Ze is zo Nederlands als het koekje bij de thee. Indertijd is ze door Wilders, met in zijn slipstream dus Rutte, tamelijk onbeschoft behandeld. Om het netjes te zeggen.
Je zal mij niet horen juichen over de Turkse overheid. Over de te grote vinger die het leger in de politieke pap heeft. De onderdrukking van de Koerden. De agressieve ontkenning van de volkerenmoord op Armeniërs. Enzovoorts. Maar ik ben slechts een onbeduidende stukjesschrijver, Rutte is het hoofd van de Nederlandse regering. Zijn toon is gezet. Premier van alle Nederlanders, behalve van zij met een dubbel paspoort: die dienen dat tweede paspoort in te leveren of op zijn minst een loyaliteitsverklaring te tekenen.
Youp van t Hek schijnt een succesvolle twitteractie tegen T-Mobile te hebben gevoerd. Zoonlief werd geplaagd door hun niet-helpende helpdesk. Pappa, pappa: ze doen het weer! Had Van t Hek de OPTA, de Onafhankelijke Post en Telecommunicatie Autoriteit, niet kunnen inschakelen? Die is toch ingesteld om dat soort bedrijven in de gaten te houden en zo nodig op de vingers te tikken? In dit geval: nee. Toezichthouders kijken of de wet wordt nageleefd, en, zegt de woordvoerder van de OPTA: er staat in de wet niet dat de klant er recht op heeft om netjes behandeld te worden. Dat je het weet. Je kan maar beter een beroemde vader hebben.
Privacy. Ik heb niets te verbergen. Nou ja, ik pleeg weleens ontuchtige handelingen, maar dat doe ik in de afzondering van mijn slaapkamer. Het is niet zo dat zulks onwettig is, maar ik heb geen behoefte aan pottenkijkers; ik voel me al vreselijk opgelaten als er een kat in de kamer is. Ik heb niets te verbergen, maar met wat ik niet te verbergen heb, heeft een ander geen reet te maken. Als ik iets over mijn privé-leven te melden heb, doe ik dat wel op mijn weblog. En dan nog: dat is steeds een mix van feiten en verzinsels.
In de 23 jaar dat ik nu in dit hofjeshuisje woon is er drie keer ingebroken. Grootste schade: de ontvreemding van mijn tien-versnellingen sportfiets. Daar maakte ik lange tochten mee, het is er nooit meer van gekomen. De laatste jaren is het in het hofje stil op het insluipersfront, maar het zou zo maar weer kunnen gebeuren. Vooral als er weer iemand in het hofje of in de straat aan het dope dealen slaat, met verkoop vanuit huis. Dan willen de noodgevallen nogal eens een snelle slag slaan in de omgeving. Het is overigens tamelijk moeilijk een dealer uitgeplaatst te krijgen, heb ik in de loop der jaren gemerkt. Maar goed, ik zie het al voor me. Dan is er weer een inbraakgolf en om de bewoners te beschermen worden er op verschillende plekken in het hofje cameras gehangen. Dat de lage voorhoofden achter hun monitors tegen elkaar gniffelen: daar gaat Bontebal alweer. Ik heb niets te verbergen, maar cameras die op mij staan gericht zal ik slopen.
Wielerhoekje. Volgens Het Nieuwsblad (B) heeft Saxo Bank-manager Bjarne Riis deze week minimaal 1,8 miljoen euro ontvangen om Fabian Cancellara naar het Luxemburgse team rond de broers Schleck te laten vertrekken. Daarmee zou de transfer naar dit (beoogde) nieuwe Pro Tour Team rond zijn. Cancellara - die nog voor 2011 onder contract lag bij Saxo Bank - had ook aanbiedingen van Pegasus, Sky en BMC. Ook die teams waren bereid de afkoopsom én het salaris van Cancellara te betalen.
Geen nieuws van de Tour dIndonesia. Dan zal het wel goed zijn.
|
|
|
|
|
| 27-10-2010 |
| De hele dag op je rug roken |
Vanavond om acht uur zal in het Arnhemse Spijkerkwartier de traditionele Stille Omgang van start gaan. Belangstellenden kunnen zich voor die tijd verzamelen op de hoek van de Spijkerlaan en de Driekoningendwarsstraat. Na afloop is er een koffietafel in Grand Café Metropole aan de Steenstraat. Met de Stille Omgang wordt een wonder uit oktober 1865 herdacht. Toen is naar verluidt Jezus in eigen persoon verschenen aan een blauwe begijn die op de hoek van de Driekoningendwarsstraat woonde en werkte. Je moet er maar eens op googelen, maar in elk geval gaf de Here het begijntje één van de spijkers waarmee Hij ooit aan het kruis was genageld. Het verhaal wil dat Hij hem ter plekke uit Zijn linkerhand trok, maar dit feit is niet door Rome gesanctioneerd. Dit voorval heeft de wijk zijn naam gegeven. Aanvankelijk heette de buurt Heuvelink, naar de stadsarchitect Hendrik Jan Heuvelink, die de wijk in 1853 heeft ontworpen. Maar sinds 1865 spreken we dus van het Spijkerkwartier. Mocht je van plan zijn mee te lopen: denk eraan je mobieltje uit te zetten.
Bij de buurtsuper was de fritessaus in de aanbieding. Thuis noemen wij dat eigenwijs mayonaise. Driekwart liter voor vijftig cents. Geen geld, dus ik heb een bak meegenomen. Wat moet een alleenstaande met driekwart liter mayonaise, zul je je afvragen. Nou, hierom. Onlangs heb ik een makreel ontleed. Dat is handig, in één keer de hele makreel te ontleden, in één keer alle graten eruit. Als het boterhammentijd is, besmeer ik twee boterhammen met een dikke laag mayonaise. Daarover gaat een dikke laag makreel. Je vreet je vingers erbij op. Probeer dit niet thuis! Ik ben toevallig zon mens dat alles kan eten en geen grammetje aankomt. Er liggen nog wat makrelen in de vriezer: ze waren op de markt in de aanbieding. Voor de liefhebber: op smulweb 1158 makreel recepten verzameld.
Dat je een vulkaan ben en dat je de hele dag op je rug ligt te roken en dat de mensen dan zeggen: hij werkt.
Over vulkanen gesproken: Op het Indonesische eiland Java is dinsdag de vulkaan Merapi of Berg van Vuur uitgebarsten. De uitbarsting heeft al aan zeker 25 mensen het leven gekost. Een ander deel van Indonesië, met name enkele eilanden behorende tot de provincie West-Sumatra, zijn van maandag op dinsdag door een tsunami getroffen. Er zijn meer dan 150 doden gevallen en nog zon vierhonderd mensen worden vermist. Waar, zo vraag ik mij af, rijdt momenteel het peloton in de Tour dIndonesia? Zie hier een kaart van het eilandenrijk.
Wielerhoekje. Cirebon, de startplaats van gisteren, ligt op Java. Om precies te zijn: West-Java. Pekalongan, de finishplaats, ligt net op Midden-Java, waar ook de vulkaan Merapi ligt. Voor de goede orde de uitslag van die etappe: een top-drie van enkel Indonesiërs.1. Fatahilah Abdulah van Pengprov Issi Daerah Istimewa Yogyakarta, 2. Projo Waseso van Kutai van Kartanegara Cycling Team en 3. Rachmadani van Bintang Kranggan Cycling Club. Die etappe is dus wel verreden. Maar vandaag is er een onverwachte rustdag.
De etappe van vandaag zou gaan van Semarang naar Yogyakarta. Laat de Merapi nou in de buurt van Yogyakarta liggen. Dus de vijfde etappe is geschrapt. Jammer maar helaas: er gebeuren ernstiger dingen, zoals de vulkaanuitbarsting en de tsunami.
In de 10e Kiremko Nacht van Woerden is Daphny van den Brand, juffrouw Staartjes, eerste geworden.
Fabian Cancellara, die de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix won én geel droeg in de Tour, is voor het Franse wielerblad Vélo Magazine de beste renner van 2010. De Zwitsere hardrijder staat voor het eerst op de erelijst. Cancellara volgt Alberto Contador op, die de voorbije drie jaar de Vélo d'Or kreeg. Geen enkele Nederlander heeft ooit de prijs gewonnen. Wel twee Belgen: Tom Boonen (2005) en Johan Museeuw (1996). De trofee wordt sinds 1992 uitgereikt. De eerste laureaat destijds was Miguel Indurain. (Bron: Sporza.be)
|
|
|
|
|
| 26-10-2010 |
| Jong leren, zo lang het nog kan |
In grote delen van het land is het open sarcofagendag. Na het grote succes vorig jaar op de Miljonairs Fair hebben vandaag begrafenisondernemers hun deuren geopend voor het grote publiek. Het begint bij gewone mensen als jij en ik steeds meer in zwang te raken zich in een sarcofaag te laten begraven. Bijzetten gebeurt ook wel. Het is dus geen eindstation meer dat enkel is weggelegd voor prelaten en vorsten, zeg maar: de mega-rijken. Ook voor de smallere beurs worden ze steeds beter betaalbaar. Je hebt al een mooie, hardplastic sarcofaag voor een kleine tienduizend euri. Veel mensen schaffen zich er tegenwoordig al vóór hun dood een aan. Als versiering in de hall of huiskamer of als plantenbak in de serre.
Valt het je ook op hoe rap ouders hun kind hoogbegaafd verklaren? Het zoontje van een kennis was ook hoogbegaafd. Vaak afwezig, en als hij voor de tv zat, kroop hij bijna in een toestel en was niet meer aanspreekbaar. Zijn moeder had hem al jong leren lezen. Op vragen deed hij er meestal het zwijgen toe, hetgeen de ouders steeds ontlokte: zie je wel, hij vindt het gewoon een domme vraag. Neemt de moeite niet om antwoord te geven. En toen was daar een grondige inspectie van de schoolarts, die bestond toen nog. Het joch bleek aan één oor stokdoof, met het andere hoorde hij maar vijftig procent. Hij neemt de moeite niet om antwoord te geven? Het lieve kind heeft de vraag niet eens verstaan. Later heeft hij met succes het VMBO afgerond, iets met zijn handen.
Vriend G., of laat ik zeggen: vage kennis G., was me 75 euri schuldig. Had ik hem uitgeleend en hij zou het binnen drie weken terugbetalen. Mooi niet. Nadat ik een aantal keren had aangedrongen, gaf hij me gisteren tien cognossementen als onderpand. Ik heb ze aangepakt: Zeeuws Meisje, met een participatietijd van vijfentwintig jaar. Heb ik daar goed aan gedaan?
Beurtvaartadressen, ook zoiets. Daar kan ik vaak geen klip en klaar van maken.
Ach, dat vergeet ik helemaal. Je bent natuurlijk benieuwd hoe het verder is gegaan met die afspraak met het Uitzendbureau voor Moeilijk te Plaatsen Melancholici. Die heb ik verzet. Ik had zon plotselinge en totale aanval van Weltschmerz, spleen, cholere, lorrenboeren en obesitale vraatzucht, dat het me beter leek voor onbepaalde tijd het thuishonk te bezetten. Heus, geloof me: je geeft momenteel geen drachme voor het diepst van mijn gedachten.
Er volgde een brief van het Uitzendbureau. Men is daar voortvarend, en als me iets onzeker maakt is het wel voortvarendheid. Zonder gesprek of visitatie had men een cursus voor me gevonden. Echt iets voor jou: enig u kan er niet meer af tegenwoordig. De cursus? Stoplappen stikken voor eenbenigen. Een naaimachine wordt in bruikleen gegeven. Nee, gekkie, geen trapnaaimachine, zei juffrouw Serviètte, de persoonlijk secretaresse van mijn gevalbehandelaar. Als je het een beetje in je vingers hebt, stik je er al gauw een stuk of veertig per uur. Als je zover bent, mag je me mee uitnemen. Met na afloop koffie op mijn kamer.
Wetenschap is vragen stellen. Kinderen van een jaar of vier hebben nogal de neiging plotseling heel wetenschappelijk te worden. Hij is aan het Willen Weveren, zeiden we vroeger op het dorp.
Door en Roosje heten de katten van de buurvrouw. Koek en Zopie noem ik ze. Koek is degene die links zit, als de ander rechts zit. Daar zijn ze op getraind. Ook wel: Koek is degene die apporteert, Zopie wordt geapporteerd. Soms noem ik Koek Inkie; voor Zopie zoek ik nog een naam.
Con dome, fluisterde ze zeer Italiaans in mijn oor. Met rubber, betekent dat.
Wielerhoekje. De tweede etappe van de Tour dIndonesia, van Bandung naar Cirebon over 213 kilometer, is gewonnen door de Indonesiër Muhammad Taufik, tweede werd zijn landgenoot Nunung Burhanudin op 0:03 en derde de Rus Sergei Kudentsov op 0:12. Vandaag gaat het peloton van Cirebon naar Kepalongan over 136.4 kilometer.
Aleksandr Vinokoerov heeft in een sterk bezet criterium in de Mexicaanse staat Chihuahua, je weet wel: van de hondjes, de overwinning gepakt. De Kazak maakte deel uit van een elitegroep, met o.a. ook nog Andy Schleck, Samuel Sanchez, Peter Sagan, Jakob Fuglsang en Aleksandr Kolobnev. Samen met Schleck en Sanchez reed Vinokoerov in de slotronde weg van de rest. In de slotmeters schudde de Astana-renner ook nog zijn twee medevluchters af.
|
|
|
|
|
| 25-10-2010 |
| Rond een tafel een beetje over voetbal ouwehoeren |
Vandaag wordt er veel school en werk verzuimd in de Achterhoek. Het hele weekend is daar de Slag om Grolle nagespeeld; Grol is Achterhoeks voor Groenlo. Een reënactment heet dat, waarbij het Beleg van Grol door Frederik Hendrik uit 1627 wordt nagespeeld. Ten dele is het een traditioneel reënactment met marketentsters en ridders en zo, maar hé, het is wel de Achterhoek. De organisatie heeft ook dit jaar weer ternauwernood weten te voorkomen dat er naast de Slag ook een wedstrijd voor tractoren werd gehouden, maar als gewoonlijk heeft het bier rijkelijk gevloeid. Het is vandaag dus de traditionele Spikerdoagh, de dag dat veel Achterhoekers met een spijker in hun kop lopen.
Het pratende hoofd zei: het is een zwarte dag voor het Nederlandse voetbal, en natuurlijk een zwarte dag voor Feyenoord. Mijn god! er is een ramp gebeurd! schoot het door me heen. Wat? Is er een vliegtuig op een stadion neergestort? Hebben supporters een spelersbus in de Maas gepleurd? Of hebben groepen supporters onderling een slagveld aangericht? Waarom zijn de rampzalige gebeurtenissen nog niet in huis Bontebal doorgedrongen? Nieuwsgierig, zeg maar: ramptoeristisch, bleef ik even hangen. De catastrofe werd al snel duidelijk: Feyenoord had die middag met 10-0 van PSV verloren. Het kan ook 0-10 zijn geweest. Is dat een zwarte dag? Moet daar zon zware term voor worden gebruikt?
Het overdreven belang dat er in dit land aan voetbal wordt gehecht is tenenkrullend. Er zijn zowel op de publieken als op de commerciëlen programmas waarin mannen een knap maandsalaris opstrijken door wekelijks rond een tafel een beetje over voetbal te ouwehoeren. Het programma waar ik toevallig bij verzeild raakte heet Studio Voetbal en is door anderhalf miljoen mensen, mannen, bekeken. Als je op zondagavond naar de kroeg gaat, of op maandag naar een bedrijfskantine, kun je hetzelfde beleven: mannen die rond een tafel over voetbal zitten te ouwehoeren. Zou je voorstellen: zet er een camera op en je hebt een tv-programma, zal ieder weldenkend mens je meewarig aankijken. Maar het gebeurt dus gewoon.
Vroeger, toen ik nog jong, knap en onbezonnen was, mocht ik graag een potje voetballen zien. Sinds jaar en dag ben ik fan van Feyenoord. Al vele jaren kan voetbal me niet meer boeien, maar voor het gemak blijf ik fan van Feyenoord. En weet je? Het nieuws dat ze met 10-0 hadden verloren, een uitslag uit het pupillenvoetbal of hoe heten die kleintjes tegenwoordig, deed me helemaal niets. Als groepen supporters onderling een slachting hadden aangericht had het me overigens ook niets gedaan. Het is een andere wereld. Beschaafde mensen als ik houden van wielrennen.
At 5pm EST Friday 22nd October 2010 WikiLeaks released the largest classified military leak in history. The 391,832 reports ('The Iraq War Logs'), document the war and occupation in Iraq, from 1st January 2004 to 31st December 2009 (except for the months of May 2004 and March 2009) as told by soldiers in the United States Army. Each is a 'SIGACT' or Significant Action in the war. They detail events as seen and heard by the US military troops on the ground in Iraq and are the first real glimpse into the secret history of the war that the United States government has been privy to throughout.
The reports detail 109,032 deaths in Iraq, comprised of 66,081 'civilians'; 23,984 'enemy' (those labeled as insurgents); 15,196 'host nation' (Iraqi government forces) and 3,771 'friendly' (coalition forces). The majority of the deaths (66,000, over 60%) of these are civilian deaths.That is 31 civilians dying every day during the six year period. For comparison, the 'Afghan War Diaries', previously released by WikiLeaks, covering the same period, detail the deaths of some 20,000 people. Iraq during the same period, was five times as lethal with equivallent population size.
Nou, en dat kan je allemaal lezen als je hier links bij de links klikt. Maar: 391.832 documenten? Hoe ik het doe? Ik heb er een paar gelezen, schokkend, het overzicht haal ik uit andere media.
Wielerhoekje. De Ier Daniel Martin heeft zondag de Japan Cup op zijn naam geschreven. De Garmin-renner kwam na 151 km in Utsunomiya alleen over de streep in de laatste koers van de internationale kalender. Martin had een minuut voorsprong op een groepje, waarvan de Australiër Peter McDonald de beste was. De Japanner Yusuke Hatanaka werd voor eigen volk derde. (Bron: Sporza.be) Yukiya Arashiro werd negende. De eerste etappe van de Tour dIndonesia, een proloog over 12 kilometer in de straten van Jakarta, bracht vier renners ex-aequo op de eerste plaats: de Rus Sergey Kudentsov in 15:53 en de Indonesiërs Matnur Matnur, Hari Fitrianto en Herwin Jaya.
Zondag was de tweede wereldbekerwedstrijd in het veldrijden van dit seizoen. In Pilsen (Plzeň), Bohemen. De winnares van de vorige rit in het Zwitserse Aigle, de Amerikaanse Katie Compton, reed zondag niet mee. Toch moest Daphny van den Brand weer genoegen nemen met een tweede plaats. Dit maal moest ze de duimen leggen voor landgenote Sanne van Paassen, die vorige week nog vierde werd. Daphny fietst naar het eind van haar carrière, aan het eind van dit seizoen stopt ze. Het is steeds in de media Marianne Vos voor en na, maar Daphny heeft in de loop der tijd een haast even indrukwekkende palmares opgebouwd. Zie hier haar resultaten in de loop der jaren. Na twee wedstrijden voor de wereldbeker staan Daphny en Sanne met 100 punten op een gedeelde eerste plaats. Nou ja, officieel is Sanne eerste, omdat zij ook een keer eerste is geworden.
Bij de heren stond er weer geen maat op Zdenek Stybar. Hij staat nu op een score van zeven wedstrijden gereden, zeven gewonnen. Als ik al had voorspeld, reed Niels Albert weer beter dan vorige week. Toch moest hij zo halverwege de koers zijn inspanningen bekopen. Uiteindelijk werd hij derde op 33 seconden van winnaar Stybar. Kevin Pauwels werd tweede op 18 seconden. De stand in de wereldbeker is: 1. Zdenek Stybar met 160 punten en een gedeelde tweede plaats voor Kevin Pauwels en Niels Albert met 135. De Nederlandse vrouwen doen het uitstekend in het veldrijden, bij de mannen is dat wat minder. Hoogste plek in het klassement is voor Gerben de Knegt: twaalfde met 80 punten. In Pilsen werd hij elfde op 1:56 van Stybar.
|
|
|
|
|
| 22-10-2010 |
| Land of the living |
Nee jongens, meisjes ook, het gaat nog niet van een leien dakje. Maar ik ben een geduldig mens. Ik heb het natuurlijk over mijn tochten over de agora. Als ik op pad ben voel ik zo nu en dan de paniek in mijn onderbuik rommelen. Dan zoek ik even een bankje, haal diep adem en rook een peuk. Een beetje foboloog weet: een paniekaanval duurt nooit langer dan een minuut of tien. Een geruststellende gedachte. Maar sinds ik me weer wat verder van huis waag heeft de paniek nog niet echt toegeslagen. Afkloppen? Ja hoor, en een weesgegroetje bidden. Wat ik al eerder schreef: als je op pad bent, moet als paniekvogel aan leuke dingen denken. Zoals daar zijn: de leuke dingen. Of jezelf een toffe beloning in het vooruitzicht stellen. Dat laatste deed ik gistermiddag. Naar de boekenmarkt op het Voorhout, makkelijker ben ik niet te lijmen. De voorraad is deze keer ook weer goed voor zeker twee weken leesgenot, én allemaal voor slechts een piek, een europiek, per stuk:
Nicci French - Land of the living (2002)
Jonathan Kellerman - Time bomb (feat. Alex Delaware,1990)
- Devils walz (feat. Alex Delaware, 1993)
Raymond Chandler & Robert B. Parker - Poodle springs
Charlotte Brontë - Jane Eyre
Michael Cunningham - Bloedverwanten (Flesh and blood, 1995)
John Steinbeck - The moon is down
Per Wahlöö - De vrachtwagen (1962)
- De moord op de eenendertigste verdieping (1964)
- De generaals (1965)
Poodle Springs had ik wel. Nergens meer te vinden. Waarschijnlijk over en uitgeleend. When Raymond Chandler died in 1959, he left behind an unfinished Philip Marlowe novel. Now, thirty years later, Poodle Springs had become a complete work, thanks to the inspired writing of Robert B. Parker, de foremost contemporary exponent of the Chandler style. Alle Wahlöös en Shöwall en Wahlöö heb ik gehad, maar weggegeven. Ik probeer ze weer voor weinig bij elkaar te krijgen.
|
|
|
|
|
| 21-10-2010 |
| Kerstening is de christelijke variant |
Het is vandaag exact 1387 jaar geleden dat de kerstening van Noordwest-Europa begon. Kerstening is de christelijke variant op islamisering. Het eerste schaap dat over de dam kwam was Bonifatius. In 716 zette hij voor het eerst voet op Friese bodem. Zijn echte naam was Wynfreth en hij was geboren in Exeter in Zuid-Engeland. Die eerste aanval werd toen afgeslagen. De Friezen hadden onder koning Radboud zojuist de Franken verslagen en Wynfreth had de steun van de Franken bitter nodig. Twee jaar later reist hij naar Rome waar hij van paus Gregorius II toestemming kreeg de Germanen ten oosten van de Rijn te bekeren. Deze paus gaf hem ook het pseudoniem Bonifatius. Wynfreth was een hooligan avant la lettre. Huivert:
Om de overmacht van christenen en het Frankische gezag te bewijzen, hakte Bonifatius op 21 oktober 723 de eik van Jupiter om. Deze stond in Geismar nabij Fritzlar, op de grens van het gedeeltelijk christelijke Hessen en het grotendeels heidense Nedersaksen, niet ver van de Frankische vesting Büraburg. Toen er geen wraak volgde van de heidense goden, namen veel van de Germanen het christelijk geloof aan. Het omhakken van de eik wordt door velen beschouwd als het begin van de kerstening onder de Noord- en Middelduitse Germanen. Van het hout bouwde Bonifatius een kapel, gewijd aan St. Petrus; de kapel werd de kiemcel van het latere klooster in Fritzlar. Later vestigde hij daar het eerste bisdom in de Germaanse landen ten noorden van de oude Romeinse rijksgrens (limes). Tot 732 werkte Bonifatius in Hessen en Thüringen. Een bekend bendelid was Willibrordus, ook al een buitenlander want geboren in Northumbria, omstreeks 658.
We kennen de geschiedenis. De christenen hebben, vaak met geweld, een stevig voet aan de grond gekregen, om een eufemisme te gebruiken. Maar het verhaal van Bonifatius heeft wel een aardig staartje. Hij had nooit de hoop opgegeven om ook de Friezen te bekeren. Als hoogbejaarde trok hij in 754 met een gevolg van militairen en bewakers opnieuw naar Friesland. Hij doopte daar grote aantallen Friezen. Ook belegde hij een grote bijeenkomst om nieuw bekeerden gemeenschappelijk het sacrament van het heilig vormsel toe te dienen, die te Dokkum zou plaatsvinden. Hij sloeg daar zijn kamp op. Maar in plaats van daar zijn bekeerlingen te treffen, werd hij er de volgende ochtend overvallen door een groep gewapende Friezen die onder Bonifatius' missiecompagnie een slachtpartij aanrichtten. Op 5 juni 754 werd hij gedood, samen met zijn 52 metgezellen, onder wie zijn hulpbisschop Eoban. De slag gewonnen, maar helaas hebben we de strijd verloren.
Staatssecretaresse Veldhuijzen heeft twee paspoorten: een Nederlands en een Zweeds (Lees ter lering: Zweedse Meisjes, 1980, van Bert Jansen.) Wilders heeft daar protest tegen aangetekend, hij moet wel. Want, nee nee, het ging hem er toentertijd niet om dat Albayrak en Aboutaleb naast hun Nederlandse paspoort ook een Marokkaans paspoort hadden. Al zouden ze blond zijn en hadden ze een Zweeds paspoort... zei hij tijdens een debat. Meisje Veldhuijzen is niet blond, maar dat terzijde. Maar, Geert, hoe moet dat nu met mij? Ik heb geen enkel paspoort.
Wielerhoekje. Eergisteren is het parcours van de Tour de France 2011 verklapt. Zie hier de routekaart. Zie dat tourdirecteur Christian Prudhomme de goden verzoekt. De start op 2 juli 2011 zal namelijk zijn op het eiland Noirmoutier, dat de renners zullen verlaten via de beruchte Passage du Gois, een weg die twee maal per etmaal onder water staat. In 1999 gingen veel renners op het glibberige wegdek onderuit. Michael Boogerd zag er zijn Tour-kansen naar de vaantjes gaan. Leg regenbanden om, jongens. De tweede etappe is meteen een ploegentijdrit van 23 kilometer rond Essarts. Die eerste twee dagen kunnen er dus al grote verschillen optreden. Met zware Pyreneeënritten en nog zwaardere Alpenritten in het tweede deel van de Tour lijkt deze geschreven op het lijf van Robert Gesink. Nog hoeveel nachtjes slapen?
De laatste etappe van de Tour of Hainan is dinsdag dan toch weer gewonnen door Kenny van Hummel. Hij versloeg in de sprint Sergei Kudentsov, die dezelfde tijd tweede werd, en Enrique Mata Cabello, die als derde eindigde. Het algemeen klassement: 1. Valentin Iglinskiy van Team Astana, 2. Johnnie Walker van Footon-Servetto op 0:17 en 3. Alexei Markov van Katusha op 0:18.
Dan nog aardig nieuws uit Kazachstan, als gepubliceerd door Sporza.be. Aleksandr Vinokoerov heeft zijn beroep tegen de Internationale Wielerunie UCI gewonnen. De Kazak hoeft een boete van 1,2 miljoen euro niet te betalen. Hij werd in de Tour van 2007 betrapt op het gebruik van bloeddoping en werd geschorst. Voor de Kazak hing er daarbovenop nog een monsterboete in de lucht. Alle renners die aan de Tour deelnamen hadden van de UCI en hun ploegen een contract moeten tekenen. Daarin beloofden ze een jaarloon te betalen als ze betrapt zouden worden. Maar volgens het Internationaal Sporttribunaal TAS had dat contract geen wettelijke basis. Het TAS volgt dus Vinokoerov, die zijn jaarloon (1,2 miljoen euro bruto) niet moet afstaan. De UCI moet nu zelfs 7.500 euro juridische kosten ophoesten. De UCI moet vaker een pak rammel hebben!
|
|
|
|
|
| 19-10-2010 |
| Met het IQ van een naaktslak |
19 oktober 2010 is volgens de joodse kalender 11 Cheshvan 5771 - ik vermeld het maar even, je weet er niets aan. Vandaag vieren we de verjaardag van een reeks Bekende Nederlanders, ik heb ze even niet op een rijtje. Onder andere van de immer populaire Imca Marina dacht ik, maar ik kan ernaast zitten. Raadpleeg de Story, de Privé of gewoon de Telegrof of check vanavond RTL Boulevard. In kerkelijke kringen? Ludmilla de Lichtzinnige, was vermoedelijk wonderdoenster, heeft vermoedelijk rondgewaard in Oekraïne. Verdere gegevens ontbreken.
Mij werd door een vage kennis gevraagd: heb jij Oh oh Cherso weleens gezien? Nee, gezien niet, ik heb er wel van gehoord. Het is een RTL5 programma over losgeslagen jongeren. Haagse jongeren, want afkomstig uit Scheveningen, Rijswijk en de nieuwbouw buitenwijken. Desondanks maakt de zender gewag van acht rashagenezen. Vier jongens en vier meisjes met het IQ van een naaktslak' die het op een Grieks eiland, Chersonissos in de Middellandse Zee, de hele dag over neuken en zuipen hebben en vooral dat laatste met grote slokken doen. Dat moet dan leuk zijn om naar te kijken, anderhalf miljoen mensen doen het op de donderdagavond. Wat ik zei: het was een vage kennis die me de vraag stelde. En ik, lichtelijk verontwaardigd: waar haal je het onzalige idee vandaan dat ik daar belangstelling voor zou hebben?
Vind ik dat die gasten met dat programma de reputatie van mijn stad naar beneden halen? Welnee. Je hebt in iedere stad of dorp wel een stel malloten en alleen die van Maaskantje zijn echt leuk. Een handvol lage voorhoofden bepaald niet het beeld van een stad. Onwillekeurig moet ik denken aan Rinus de Wipper. Oudere lezers herinneren zich hem nog wel. Rinus figureerde in een uitzending van Brandpunt, eind jaren zestig. Met één grote aanklacht tegen de woon- en leefomstandigheden in de Schilderswijk. We wonen hier zo klein dat ik mijn kinderen naar buiten moet sturen als ik met mijn wijf een potje wil wippen. En zijn bijnaam was geboren. Het werd hem in de buurt niet in dank afgenomen, om het eufemistisch te stellen.
Dagblad Trouw herinnerde zich in 1993: Buurtbewoner Rinus klaagde voor een KROploeg over zijn slechte huisvesting. Hij kwam niet meer aan wippen toe, steunde de Schilderswijker. Zijn woonruimte was zo klein, dat, wilde hij een keer, dit moest gebeuren onder het oog van de zeven koters die hij reeds verwekt had. Slecht voor de concentratie, aldus Rinus. Nog diezelfde avond liep de buurt te hoop voor het huis van de nieuwe tv-persoonlijkheid, die direct tot Rinus de Wipper was omgedoopt. De straatbewoners vonden dat Rinus de buurt omlaag had gehaald en richtten een waar volksgericht aan. Rinus' bed werd met de andere meubeltjes aan mootjes gehakt en de familie vluchtte de wijk uit.
We hebben een dikke huid gekregen, we laten ons niet zo snel meer door dit soort voorvallen op de kast jagen. Sterker nog: voor delen van de bevolking zijn de Cherso pubers de nieuwe helden. Ergens (waar?) hoorde ik zeggen dat Balkellende in zijn nieuwe leven te boeken is voor lezingen. Daar betaal je dan 8500,- voor. Daar werd aan toegevoegd: voor hetzelfde bedrag komt het stel van Oh oh Cherso langs. Cultuurpessimisme? Ik heb het uitgevonden.
Dweilen met de kraan open is een uitdrukking die zinloos handelen verwoord. Toch is het dweilen met de kraan open an sich niet zinloos: je leert dan ontzettend goed dweilen. Zo heeft alles twee kanten.
Wielerhoekje. De Krant meldt deze ochtend abusievelijk dat in de Tour of Hainan aan Kenny van Hummel zijn vierde etappe-overwinning is ontnomen. De Krant brengt oud nieuws, dit gaat nota bene over de rit van afgelopen zondag. Het was niet zijn vierde, maar zijn derde ritwinst: hij won de vierde etappe, de vijfde en de zevende, die hij dus op zijn buik kon schrijven.
De rit van gisteren werd gewonnen door Alexei Markov van team Katusha, 2. Charles Bradley Huff van Jelly Belly Presented By Kenda, zt. en 3. Ivan Kovalev van Team Moscow, ook zt. De top-drie van het algemeen klassement is ongewijzigd. Vandaag de laatste rit, van Dongfang naar Sanya (Chinas meest zuidelijke tropische stad) over 226.1 kilometer. Volgende grote wedstrijd? Ach, het zijn er zo veel. Aanstaande zondag begint de Tour dIndonesia over elf etappes.
|
|
|
|
|
| 18-10-2010 |
| Wait a minute, miss postman |
De 17de oktober is sinds jaar en dag in Angelsaksische landen World Postman Day. Valt de 17de toevallig op een zondag, zoals dit jaar, een dag waarop de post niet wordt bezorgd, schuift de WPD door naar de volgende dag. Sedert enkele jaren wordt er ook in delen van ons land de Wereld Postbode Dag gehouden. Hier in de gastvrije Randstad doen we al vanaf de eerste maal mee. Het is misschien een beetje wrang in een tijd dat TNT alle vaste krachten met een voltijds contract de straat op schopt. Voor mijn postbode (v), wij hebben hier sinds enige tijd een nieuwe, vaste kracht, ze heeft een contract voor 20 uur in de week, voor mijn postbode staat een slagroomgebakje klaar. En een borrel, als ze daar trek in heeft.
Met het maximale contract dat je als postbode bij TNT kan krijgen, zit je ruim onder het minimumloon. Je zal er een baantje bij moeten zoeken. Gaat dit de komende tijd geen regeringsbeleid worden? Beperkte contracten, het loslaten van het minimumloon en een versoepeling van het ontslagrecht, zodat je mensen sneller met kul argumenten op straat kan zetten. Want werknemers zijn een noodzakelijk kwaad: je hebt ze nodig om productie te draaien. Werknemers dienen weer ouderwets productiemiddelen te worden: je gebruikt ze als het zo uitkomt en zet ze daarna weer bij het grofvuil. Een mens dient zijn plaats te weten. En zeker een werkmens.
Wist je dat als iedere wereldburger evenveel zou consumeren als de gemiddelde Nederlander, er drieënhalve aarde nodig zou zijn om dat te produceren? Met het niveau van de gemiddelde Amerikaan kom je zelfs op een aarde of zeven.
De Haag, de stad der steden, is vooral ook een groene stad: op dit Google Maps kaartje is dat wel redelijk te zien. Niet alleen liggen er uitgebreide duingebieden tegen de stad aan, binnen de stadsmuren hebben we verschillende parken en bossen. Gisteren, weer zon heerlijke nazomerdag, heb ik me voornamelijk opgehouden in dit gebied (klik vervolgens zelf even op 'sateliet' en merk op dat er een stukje is gescrambled: daar woont jullie majesteit, dat mogen wij niet zien): tussen Benoordenhoutseweg / Leidsestraatweg en Bezuidenhoutseweg. Vanaf de binnenstad steek je vlak na het Centraal Station, tegenover Snackcar de Vrijheid, onze Haagse Jacques Borel, want gelegen boven de Utrechtse Baan, over naar het Haagse Bos. Vervolgens kom je in Reijgersbergen en tenslotte in het parkje van Marlot. Tussen Reijgersbergen en Marlot was een grote kwekerij gevestigd. Die is uitgekocht en nu zit er het automobielmuseum van de familie Louwman, de Toyota-importeur. Ik kreeg niet het idee dat het veel bezoekers trekt.
Het bos rook al stevig naar rottende bladeren, een heerlijke geur. Eigenlijk was ik op pad gegaan om nog wat paddestoelen te spotten, maar dat is onderhand een aflopende zaak. Eigen schuld, had ik maar een paar weken eerder op pad moeten gaan. Op het plekje waar ieder jaar vliegenzwammen staan, stond nu alleen nog wat onduidelijk grut. Een man was ze aan het fotograferen. Vliegenzwammen? vroeg hij. Er staat er nog eentje, iets verderop, aan de rechterkant van de Benoordehoutseweg, maar dat is niet veel meer. Zo ziet-ie eruit, en hij toverde de plaatjes te voorschijn op zijn fototoestel. Wat zijn die toestellen toch handig tegenwoordig. Het was inderdaad niet veel meer, hij lag al half verschrompeld op zijn zij. Hij had ook mooie plaatjes van de Geastrum saccatum. Het doet me ergens aan denken. Of is dat mijn dirty mind?
Ondanks het mooie weer kwam ik weinig mensen tegen. Dat moet je de, Hollandse, mensheid nageven: ze duiken niet verder dan vijf meter van de weg de natuur in. Er zijn plekken in de stad waar je zelfs op de stralendste dagen geen mens tegenkomt. Gelukkig maar, ik zit niet op ze te wachten. Na deze kant van de weg beslenterfietst te hebben, ben ik overgestoken, naar landgoed Oosterbeek. In de vijver zag ik twee mannetjes slobeenden zwemmen. Heb ik niet meer mooie vogels gezien? Ongetwijfeld, maar ik was er dit maal niet zo op gefocust. Uiteraard is de hele stad vergeven van de allochtonen: brandganzen (sinds 1984) en Canadese ganzen (de laatste decennia), maar die vallen niet eens meer op.
Dit hele gebied heeft trouwens aardig te lijden gehad in de oorlog. In Oosterbeek zat een of ander Duits hoofdkwartier en grote dele van het Haagse Bos zijn gesloopt om een aanvalslinie aan te leggen, wat uiteindelijk een verdedigingslinie werd. Umsonst. Er waren lanceerplaatsen voor de V2s. Bovendien is de bevolking flink aan het slopen geweest. Neem het ze niet kwalijk: de hongerwinter was koud, heel koud. De mensen hadden stookhout nodig. Het is dus een relatief jong bos. Joh, wat ik zeggen wil: kom een keertje deze kant op en waarschuw mij te voren. Dan huur je een fiets op het station en dan zal ik je de mooie plekjes van de stad laten zien.
Wielerhoekje. Kenny van Hummel was zondag weer de sterkste in de massasprint in de Tour of Hainan. Maar die overwinning werd hem door de jury ontnomen: hij kreeg twintig seconden straf. Na een lekke band had hij iets te nadrukkelijk achter een auto gestayerd. De Rus Alexei Morkov werd tot winnaar uitgeroepen. In de top-drie van het algemeen klassement is niets veranderd. Vandaag gaat het peloton van Danzhou naar Dongfang (na de aardschok) over 194.6 kilometer.
Den Bels was zo vriendelijk zondagmiddag ook een samenvatting van de veldrit van de vrouwen uit te zenden. Er werd gecrost in Aigle, net ten zuiden van het Meer van Genève. De Amerikaanse Katie Compton was te sterk, ze won met overmacht. Op een halve minuut gevolgd door onze eigen Daphny van den Brand, juffrouw Staartjes, en acht seconden daarachter de Tsjechische Katerina Nash.
Bij de heren staat er aan het begin van dit seizoen geen maat op mijn favoriet de Tsjech Zdenek Stybar. Van de zes wedstrijden die hij tot nu toe heeft gereden heeft hij er zes gewonnen. Hij is leider in alle regelmatigheidsklassementen: de Gazet van Antwerpentrofee, de wereldbeker én de superprestige. De Belgische favoriet Niels Albert miste zijn start, maar heeft zich knap teruggevochten: hij werd tweede op negen seconden van Stybar. Albert zal dit seizoen ongetwijfeld nog enkele koersen winnen. Zijn landgenoot Kevin Pauwels werd derde op veertien seconden. In het Nederlandse kamp zijn, na alle triomfen van Lars Boom, momenteel geen echte knallers te vinden. Gerben de Knegt was gisteren de beste: elfde op 57 seconden.
|
|
|
|
|
| 17-10-2010 |
| Allemaal vragen: weg ermee |
In delen van West-Friesland is het vanavond weer Knollenjanus, ter gelegenheid van de bietencampagne. De dorpsjeugd verkoopt deur aan deur knollen voor citroenen onder het zingen van het Knollenjanuslied: Knolle knolle Janus, je kent het wel. Het feest wordt afgesloten met het afschieten van de Westflinger Donderpot op de Brink in Wervershoof. Helaas ontaardt het feest de laatste jaren in relletjes, waarbij vorig jaar voor het eerst gewonden zijn gevallen, gelukkig slechts licht.
De titel van de log van gisteren? Sinds het opstaan liep ik met een liedje in mijn hoofd: Ze noemen mij... Annelies van der Pies. Birgitte Kaandorp. Vandaar.
Agorafobenhoekje. Het heroveren van de wereld gaat door (zie de log van 13/10.) Iedere dag zit ik wel even op de fiets. Het is nog niet zo dat ik het fluitend doe; als je me hoort fluiten is dat het gefluit van iemand die bang is in het donker en de boze geesten op afstand probeert te houden. Gisteren had ik me voorgenomen even naar de Haagse Mart te gaan: ik stond stijf van de zenuwen. Maar ik kan ook heel nuchter zijn en ik sprak mezelf vermanend toe: je moet niet zaniken; een ander moet dat niet tegen me zeggen. Ik heb het altijd heel tof gevonden naar de markt te gaan. Krijg ik het van massas in grootwinkelbedrijven Spaans benauwd, op de markt dreig ik alleen maar boos te worden: loop niet voor mijn voeten, trap niet op mijn hakken! Dus: gewoon gegaan. No sweat. Weer een stukje heroverd.
Een opmerking in de aflevering van Luther op Canvas over Het Misverstand in Het Huwelijk: Vrouwen hopen dat mannen veranderen, maar dat doen ze niet. Mannen hopen dat vrouwen niet veranderen, maar dat doen ze wel. Het klinkt plausibel.
Hey beste swingers,
Op zaterdag 16 oktober organiseren wij, opnieuw in onze villa, een private sauna - pool party. en dit van 21u tot 5u. Naast de gebruikelijke sauna-attributen hebben we tevens een verwarmd binnenzwembad een buitenjacuzzi, en een mooie grote zolder waar de matrasjes al klaar liggen..
Er is, naast ons, en 8 bevriende stellen nog plaats voor 2 singel mannen en een stel .. Dus als je zin hebt in deze kleinschalige party schrijf je zeker TIJDIG in ! Je kan gebruik maken van alle faciliteiten tevens wordener vingerhapjes, belegde broodjes en drank volop door ons voorzien. Wij doen dit enkel voor de fun, dus zonder financiele tegeoetkoming.
Nog vragen ???, Drop een mailtje Hope to C.U. soon Ronnie en Sandra Indien je vrijdag niet kan, zie hier zijn de data van de volgende partys: woensdag 20 oktober zaterdag 23 oktober woensdag 3 november vrijdag 19 november
Dit bericht vond ik in mijn mailbox, onverzonnen. Geen fancy advertentie, maar gewoon getypt, als van vrienden. Wat moet ik me daar nou weer bij voorstellen? Zal ik me aanmelden als singel man voor aanstaande woensdag? Dat ik daar dan achteraf een stukje over schrijf? Dat ik het dan eigenlijk doe voor jullie, de lezers? Maar ook: wat is precies een swinger? Denk je dat ik een swinger ben? Het moet haast wel, anders sturen Ronnie en Sandra niet mij deze mail. Dat ik als tegenprestatie wat taal- en typeles geef? Zou het de Sandra van Ronnies rozen zijn? Allemaal vragen: weg ermee. Want: gratis neuken, zuipen en vreten, waar vind je dat nog tegenwoordig? Voor belangstellenden, zij die onder mijn duiven willen schieten, en waarom niet, misschien komen we elkaar tegen: echteswingertjes@gmail.com
Dat je ergens bent geweest, naar de kroeg bijvoorbeeld, en je komt buiten en je herkent je eigen fiets niet meer, een fiets die je al jaren hebt. Het is niet de drank, maar er is een verbinding in de hersenen die hapert of helemaal kaduuk is. Na die hersenen een tijdje te hebben gepijnigd probeer je van armoe je sleuteltje op alle sloten. En dat voorbijgangers dan denken dat je een fiets probeert te jatten en dat je dan klappen krijgt.
Als je plots mensen niet meer herkent, lijkt me ook vervelend.
Wielerhoekje. De zaterdag-etappe van de Tour of Hainan is vanwege het noodweer afgelast. Dinsdag is de laatste dag van de ronde, woensdag wordt de tyfoon Megi op Hainan verwacht. Als het de weergoden behaagd rennen de renners vandaag van Chengmai naar Danzhou (foto: zoutafzettingen) over 172.8 kilometer. Hier valt het weer alles mee, maar ook aan het Comomeer kwam het met bakken uit de hemel.
De Ronde van Lombardije zou met een protestactie van de renners van start zijn gegaan. Ze wilden hiermee hun ongenoegen uiten over de uitspraken van de antidopingprocureur van het Italiaans Olympisch Comité (CONI). Ettore Torri had vorige week, na de positieve dopingplas van Alberto Contador, gezegd dat hij er zeker van is dat alle renners de dag van vandaag naar doping grijpen. Dopinggebruik kunnen we niet uitroeien. Woordvoerder Philippe Gilbert: Deze uitspraken kunnen we niet over onze kant laten gaan. In plaats van een korte staking hebben de renners voor vertrek anti-doping stickers aan het publiek uitgedeeld.
Het was dus bar en boos. Niet voor niets wordt de Ronde van Lombardijen de ronde van de vallende bladeren genoemd. Spekgladde wegen. Winnaar werd de man op wie ik mijn geld had gezet, helaas symbolisch: Philippe Gillbert, voor het tweede jaar op rij. Die later op de avond tot Flandrien van het jaar werd gekozen. Bauke Mollema reed een uitstekende koers. Hij wist zelfs sterk weg te springen in een klim, maar werd helaas in de afdaling weer gegrepen. Hij werd uiteindelijk twaalfde. Twee dagen eerder werd hij knap achtste in de Ronde Piemonte, een koers die ook door Gilbert werd gewonnen, ook voor de tweede maal op rij.
Een foto van Bauke. Op het dorp zeiden we vroeger: hij heeft een neus om blik mee te snijden, maar dat is niet aardig.
Dan toch nog enkele woorden over Yuri van Gelder? Wat is die jongen de afgelopen week door het slijk gehaald en alle media deden mee. Of hij een echte cokejunk was, waag ik de te betwijfelen: dan zet je niet zulke prestaties neer. Onder druk heeft hij zich dan toch bij een Schotse afkickkliniek gemeld. Stel hij was wel verslaafd. Als hij die verslaving er dan onder heeft weten te krijgen: petje af. Maar 90% van de afgekickte verslaafden valt weleens terug. Het enige dat je dan kan doen is die slipper achter je te laten en weer doorgaan op de ingeslagen weg. Pobody is nerfect! Dus al zou hij weer gebruikt hebben, wat nog maar de vraag is... Maar de goegemeente heeft hem volledig afgebrand. Waar is het fatsoen tegenwoordig, vraag ik u af.
|
|
|
|
|
| 16-10-2010 |
| On mâappelles Adriaan la banane |
Vandaag is het feest van H. Eberhard de Moedwillige, bij leven geitenhoeder op de heide bij Bad Tölz. Het feest wordt vooral in Zuid-Duitsland, met name in Beieren, uitbundig gevierd. Onbekend is waar zijn bijnaam, de Moedwillige, zijn oorsprong vindt. Qua patroon- en bescherm- wacht het Vaticaan op een vacature.
Als ik in een boek zit, zit ik er ook echt in. Bij een goed boek begint dat al meteen op de eerste bladzijde: je hebt geen kind meer aan me. Daarom woon ik ook alleen: niets mag me uit mijn boek halen. Een muziekje opzetten als ik zit te lezen is uit den boze. En vooral niet tegen me praten. Nu kan je in een boek zitten en in een boek zitten. Soms laat ik me geheel meeslepen. Dat gebeurde me gisteravond, met een boek van Nicci French: Secret Smile (2004), afgelopen dinsdag gescoord bij Eduard.
De plot, zo ver ik het boek nu heb gelezen, is eenvoudig: Miranda gaat een paar maal stappen met ene Brendan. Op een avond, de negende dag, komt zij uit haar werk en vindt hem op haar bank: hij had de sleutel onder de bloempot gepakt. Ze zet hem de deur uit. Wegwezen jij. Enkele weken later: vreugde in de familie, haar jongere zus heeft een nieuwe vriend. Jawel, Brendan. Iedereen is bezorgd om Miranda: Brendan heeft het immers met haar uitgemaakt en zij zal er moeite mee hebben dat hij nu met haar zus gaat. Affijn: die creep is geobsedeerd door haar en maakt haar het leven zuur, achter de rug van de anderen. Ze vinden hem allemaal een schat.
Voorbeeld: als zuslief en Brendan zich verloven, komt hij tijdens het feestje in familiekring naar haar toe en zegt zachtjes: ik heb op je mond gelet en voelde weer hoe ik erin klaarkwam. Enzovoorts, enzoverder. Ik ging me steeds kwader op die gozer zitten maken. En op haar: godverdomme meid, doe er wat aan! Alsof ik naar het toneel roep: kijk uit, achter je! Ja, lach maar. Ik heb het boek moeten wegleggen, om te voorkomen dat mijn nachtrust naar de vaantjes ging. Voor de gemoedsrust heb ik Sjöwall & Wahlöö gepakt, De gesloten kamer (1972). De achtste in de reeks van tien over Martin Beck, chef van de moordbrigade. Het klinkt misschien vreemd: er wordt gemoord, maar het is heerlijk ontspannend om te lezen. Straks, bij daglicht, weer door met Nicci French.
Laat ik mezelf eens herhalen, dat doe ik wel vaker. In mijn log van afgelopen 29 mei schreef ik: Mark Rutte zei gisteren in De Krant, in een discussie met Job Cohen: We bouwen wel een mooie fontein in de Haagse Schilderswijk, maar daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Dat is de fontein van het Vaillantplein, vernoemd naar de Franse autocoureur Michel Vaillant. Zie hier een foto, met dank aan Niek van Hagazine, links bij de links. Daar omheen zit niet één koffiehuis. Misschien bedoelt Rutte: in een straal van 500 meter. Dat zou kunnen, het is een dicht bebouwde wijk.
Om het plein met de fontein te zien, klik deze link (Google maps). Het plein is bij de A. Let op: drie hoeken. Op één zit een kantoor, de tweede een woninginrichtingszaak, op de derde een peuterspeelzaal. Maar Rutte zegt: daar omheen zitten vijf Turkse koffiehuizen met aardige Turkse mannen die niet werken. Boel shit, dus. Waarom zei die man dat eind mei? Had hij de gedeugstone al in zijn achterhoofd? Wat was dit voor rare stemmingmakerij? Is hij inmiddels door een CDA-collega op de vingers getikt? Want: klik voor de gein nog eens op de link: links vanaf het plein zie je een gracht. De ene kant heet het Buitenom, de andere kant Houtzagerssingel. Precies in het midden van het Buitenom zie je een groter pand: dat is het CDA-partijbureau. Het Buitenom is éénrichtingsverkeer in de richting van het plein. Iedere CDA-hotemetoot die op de zaak is geweest, moet dus langs het plein. Kan dus iedere keer constateren dat daar géén Turkse koffiehuizen zitten.
Je ziet me momenteel niet zitten, maar reken maar: ik maak me weer kwaad. Waarom zet die flapdrol van een Rutte onze wijk in een tendentieus daglicht? Met kletspraat, met een leugen? Mocht je hem tegenkomen, vraag het eens. Is dat ónze minister-president? Dacht het niet, laat dat onze er maar af.
t Is een kwestie van geduld
tot heel Limburg Hollands lult
Wielerhoekje. Hij heeft het hem weer geflikt: Kenny van Hummel heeft ook de vijfde etappe van de Tour of Hainan gewonnen! In de sprint versloeg hij Ivan Kovalev van Team Moscow en Jonathan Cantwell van Fly V Australia Pro Cycling Team. Taiji Nishitani is weggevallen uit de top-drie van het algemeen klassement. Die luidt nu: 1. Valentin Iglinskiy van Team Astana, 2. Johnnie Walker van Footon-Servetto op 0:20 en 3. Kiel Reijnen van Jelly Belly Presented By Kenda op 0:23. Op deze zaterdag rijden de renners van Haikou, finishplaats van gisteren, naar Chengmai over 164.6 kilometer.
|
|
|
|
|
| 15-10-2010 |
| They shoot horses, donât they? |
Het is de naamdag van de H. Griselda van Teuteringen, stichtster van de orde der Griseldienen, een gemeenschap van religieuzen die met de opbrengsten uit prostitutie goede werken verrichten onder de armen in sloppenwijken. Ondanks de teruggang in het aantal roepingen de laatste decennia zijn er nog steeds twee nonnetjes te vinden in de Haagse Geleenstraat.
De quizvraag van gisteren: wat hadden Aldous Huxley en C.S. Lewis gemeen? Lezer Joop gaf het volledige antwoord: zij overleden beiden op 22 november 1963. Hun dood werd echter overschaduwd door de moord op John F. Kennedy in het Dallas van J.R.*
Het volgende citaat had ik nog in portefeuille. Nog even en het moment is daar om het te gebruiken, wist ik. Het komt uit het Sinister Dagboek van Abel Tiffauges, aan te treffen in De Elzenkoning (Le Roi des Aulnes) van Michel Tournier:
6 mei 1938. Vanmorgen prijken op de voorpaginas van alle kranten de portretten van de leden van het nieuwe kabinet. Ontstellende verzameling galgentronies! De laagheid, de abjectie en de domheid staan op telkens verschillende wijze te lezen op deze tweeëntwintig gezichten - die men al wel twintigmaal heeft kunnen bewonderen in andere kongsies. De meesten maakten overigens deel uit van het vorige kabinet.
Toeval? Natuurlijk niet: verandering is een relatief begrip. Tiffauges poneert hierna een zestal stellingen, waarvan ik je er twee niet wil onthouden. Stelling vijf:
Het zou nuttig zijn aan de grondwet een artikel toe te voegen volgens hetwelk alle leden van een gevallen regering zonder uitstel of appèl moeten worden gefusilleerd. Het is ondenkbaar als mannen aan wie de natie haar vertrouwen heeft ontnomen niet alleen ongestraft naar huis kunnen gaan, maar zelfs met het brandmerk van hun frauduleuze mislukking hun politieke carrière voortzetten. Die bepaling zou het driedubbele voordeel hebben de natie te bevrijden van haar meest stinkende ettergezwel, de terugkeer van dezelfde koppen in de volgende regeringen te vermijden, en aan het politieke leven iets toe te voegen dat er het meest aan ontbreekt: ernst.
Harakiri plegen, of seppuku, of hoe heet dat Ralf, of is dat hetzelfde, mag natuurlijk ook. In geval van een vuurpeloton voeg ik er aan toe dat het dient te worden gevormd door lieden uit groepen die het meest last hebben gehad van die regering. Je begrijpt: ik ga leren schieten. Te meer ook om me te kunnen voegen naar stelling zes:
Elkeen moet weten dat wanneer hij vrijwillig een uniform van welke soort dan ook aantrekt, hij zich stempelt tot volgeling van Mammon en zich de wraak van de fatsoenlijke mensen op de hals haalt. De wet moet tot de onreine dieren waarop men het hele jaar door mag jagen onder meer rekenen: smerissen, priesters, parkwachters, en zelfs leden van de wetenschappelijke colleges.
Je ziet: zo moeilijk is het niet om tot een betere wereld te komen.
In De Krant las ik: Een bonusplafond voor bestuursvoorzitters pakt voordelig uit voor aandeelhouders. Als een topbestuurder een extreem hoge bonus ontvangt, rendeert het aandeel van het bedrijf namelijk slechter. En ik dacht: jeetje, hier is over nagedacht. Daarvoor moet je echt heel goed in de materie zijn ingevoerd.
Een verzoekje. Landgenoten! Bij manifestaties als Prinsjesdag, veteranendag, Parkpop en demonstraties, hangt er constant een politiehelikopter in de lucht om de menigte in de gaten te houden. Soms wel twee of drie. Daar wordt een mens horendol van, kniftig. Doe mij en jezelf een plezier. Mocht je de straat op willen om te protesteren tegen het komende regeringswanbeleid, wijk alsjeblieft uit naar het Museumplein. In de hoofdstad is men gewend aan herrie, velen zijn er speciaal voor gaan wonen. Maak er een uitje van. Bezoek bijvoorbeeld een museum dat toevallig niet wordt verbouwd. Pak een show mee in Carré. Win win voor jou en mij. Wil je dat voor me doen?
* Lezeres Marjon wees mij erop dat 22 november 1963 tevens de geboortedag is van de bekende Engelse voetballer en manager Tony Mowbray en de Amerikaanse acteur, producer en regisseur Brian Robins. Gordon, artiestennaam van Cornelis Willem Heuckeroth, is van een heel andere datum: 6 juli 1968. Dat alles is ondergesneeuwd door belangrijker gebeurtenissen. Maar is het niet zo dat ieders geboorte, tenzij van koninklijke of showbizz huize, kortom: roddelbladfähig, buiten de familiekring ongemerkt voorbijgaat? Je wilt het nu niet meer geloven, maar zo is het ook mij vergaan.
Wielerhoekje. Ja hoor, Kamikaze Kenny van Skil-Shimano heeft de vierde etappe van de Tour of Hainan gewonnen. In de sprint versloeg hij Valentin Iglinskiy van Team Astana en Ivan Kovalev van Team Moscow. De kop van het klassement is onveranderd, zij het dat Iglinskiy iets is uitgelopen: 2. Johnnie Walker van Footon-Servetto nu op 0:15 en 3. Taiji Nishitani van Aisan Racing Team op 0:16. Vandaag rijden de renners van Wenchang, de finishplaats van gisteren, naar Haikou over 156.8 kilometer.
Een weetje. Misschien had je het zelf al bedacht, maar de Chinese stad Haikou is de bakermat van de bekende dichtvorm. Pas in de zeventiende eeuw is deze overgewaaid naar Japan. Met succes: tegenwoordig zijn veel mensen ervan overtuigd dat de haiku van origine Japans is. Niet dus. Een voorbeeld uit eigen doos, met als titel: Meester
Jukebox: Lee Towers
een voormalig kraandrijver
noopt mij tot hijsen
Voor de muggenzifters & kniesoren: Juke is één lettergreep.
|
|
|
|
|
| 14-10-2010 |
| All along the bible belt |
Vandaag is de naamdag van de H. Jodocus van Padua, beschermheilige van roodharigen, patroonheilige van bruggenbouwers en tandartsen. Ik heb niet zo veel met hem.
Een aardige quizvraag, voor de fervente lezer. Wat hadden Aldous Huxley en C.S. Lewis gemeen? Morgen het antwoord.
Ik heb altijd gelijk is een roman (1951) van Willem Frederik Hermans, wie leest hem nog? Dat zou ik zelf niet durven zeggen: ik heb altijd gelijk, want ik weet, dat ik er nogal eens naast zit. Toch gebeurt het wel dat ik achteraf in het gelijk word gesteld. Zo heb ik nooit een woning willen betrekken waarvoor je huursubsidie, die tegenwoordig huurtoeslag heet, nodig zou hebben. Reden? Overheden en parlement staan erom bekend regelingen tussentijds aan te passen en daar pas ik voor. En verdomd, ik heb gelijk gekregen. Dit jaar is de huurtoeslag gedaald, volgend jaar daalt-ie verder, het jaar daarop nog verder. En dat heet dan: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen. Ter vergelijking: in 2010 kost de huurtoeslag de overheid 2,3 miljard euri, de hypotheekrenteaftrek kostte de overheid in 2009 ruim 11 miljard euri (cijfers van VROM). Ik bedoel maar - bedenk zelf wat ik dan bedoel.
Het is niet alleen die huurtoeslag. Gerommel met de zorgtoeslag, het schappen van aftrekposten zoals invaliditeit en de aftrek voor bejaarden, enzovoorts, enzoverder. Per onderdeel gaat het niet om wereldschokkende bedragen, maar alle beetjes... Daar hoor je eigenlijk niemand over. Is er al een instantie geweest die eens heeft opgeteld hoeveel uitkeringsrukkers en andere minimumlijders er de komende jaren op achteruit gaan? Honderden euri buurvrouw, en dat trekken we niet.
Vanaf de jaren negentig is het voor onze groep alleen maar slechter geworden, veel slechter. Ik heb het al eens aangehaald en ik doe het nogmaals. Sinds begin jaren tachtig zit ik op een minimale uitkering. Handicap & gekte. Dat is een tijdlang goed te doen geweest, want ik heb niets met luxe. Een aantal jaren heb ik met mijn spaarzame levensstijl steeds wat centen opzij kunnen zetten. Dan kon ik soms een eerstehands boek kopen, een cd, twee weken per jaar naar Barcelona gaan. Dat is al een aantal jaren godsonmogelijk. Vaste lasten en katten- en mensenvoer, dat is het wel zon beetje, meer geef ik niet uit, meer kan ik niet uitgeven. Ik draai kiet als het meezit. Of ik verzekeringen heb, buiten het ziekenfonds? Waarvan dan?
Baart mij de toekomst zorgen? Dat valt mee en wel hierom. Hele volksstammen die in dezelfde financiële positie zitten bezondigen zich nog steeds aan, wat ik noem, luxe. Die hele volksstammen zullen dus eerder naar de gallemiezen gaan dan ik. Zij zullen in opstand komen en ik zal daarvan de vruchten plukken. Het is maar een theorie. Laat ik het de Verelendungstheorie noemen.
Alle media waren aanwezig, geen netwerk liet verstek gaan. Zo eindigden 33 dagen van intense male bonding met een sisser.
De roman Nemesis van Philip Roth gaat over de grote polio epidemie van begin jaren veertig. Vooral in de joodse wijk van de stad Newark, Weequahic, slaat het noodlot zwaar toe: er zijn veel doden te betreuren. Dat er doden vallen is niet gebruikelijk. Het poliovirus vernietigt zenuwcellen, waardoor verlammingen kunnen optreden. Je sterft alleen door verlamming aan de ademhalingsorganen. Mensen wisten niet hoe het virus zich verspreidt. De raarste verhalen deden de ronde, afwijkende mensen werden gemeden als de pest. De hoofdpersoon van het boek, Eugene Bucky Cantor, neemt alle schuld op zich, met desastreuze gevolgen. Nu weten we dat het virus zich verspreidt via uitwerpselen.
De laatste grote polio epidemie hier te lande was in 1956. In het totaal 2206 mensen kregen de ziekte. Hoeveel doden er zijn gevallen, en of, is mij onbekend. Waarom die epidemie in mijn geheugen staat gegrift? Een van mijn broers is er gehandicapt door geraakt. Het lullige is dat in datzelfde jaar, 1956, het poliovaccin werd ontdekt. Net te laat voor hem.
In Nederland zijn er naar schatting zon 15.000 mensen die ooit polio hebben gehad. In ernst variërend van licht griepachtige verschijningen tot vrijwel gehele verlamming. Polio is hier tegenwoordig hier vooral bekend in zwaar gristelijke kringen: all along the bible belt. Lieden die er bijbelse bezwaren tegen inentingen op nahouden en daarmee hun kinderen in de waagschaal stellen. Over een achterlijke religie gesproken. Ook antroposofen hebben er een handje van. Ik zou zeggen: uit de ouderlijke macht zetten die idioten en steriliseren.
Voor hen de woorden van Eugene Bucky Cantor: I dont know why God created polio in the first place. What was He trying to prove? That we need people on earth who are crippled?
Steeds vaker worden juweliers overvallen. Laatst viel er zelfs een dode. Naar aanleiding daarvan werd voor een nieuwsrubriek een mevrouw geïnterviewd, een klant van die zaak. Mevrouw vertelde vaste klant te zijn. Wat??? Vaste klant van een juwelier??? Affijn. De oplossing lijkt me eenvoudig en goedkoop. Die zaken hangen vol cameras. Je hebt er maar één nodig. Richt die op de volglas entree, maar houdt deze gesloten. Pas als een potentiële klant vol in beeld is geweest, in het systeem zit, laat je hem binnen. Of haar, als het een vaste klant is.
Wielerhoekje. Derde etappe van de Tour of Hainan is gewonnen door de Amerikaan Charles Bradley Huff van de ploeg Jelly Belly Presented By Kenda. Kenny van Hummel werd vijfde in dezelfde tijd; hij verloor dus in de sprint. In de top van het klassement is niets veranderd. Vandaag, het Chinese vandaag, dus ze zijn op het moment dat ik dit schrijf waarschijnlijk al over de finish, vandaag de 4e etappe van Xinglong naar Wenchang over 162,9 km. Voor renners in de bus is deze ronde een vakantiereisje.
|
|
|
|
|
| 13-10-2010 |
| De Nobelprijs voor Harry Mulisch |
De fobie van een ander is moeilijk te vatten. Sterker nog: ik heb agorafobie en zelfs ik begrijp er geen ene moer van. Maar onderschat het niet. Op straat, weg van huis, kan er zo maar een paniekaanval optreden. Dus neem ik al tijden mijn voorzorgsmaatregelen: domweg niet de deur uitgaan als ik wankel ben, en dat is vaak. Nou ja, met mooi weer zit ik voor de deur in het hofje en naar de super om de hoek wil ook nog wel lukken. Maar verder? Ho maar. Bevalt dat? Allerminst. Ik sta dan ook inmiddels op de wachtlijst voor therapie. Maar afgelopen zondag was ik het goed zat.
Nu was ik vorige week zondag al met angst en beven naar de Markthof gegaan: bloemen kopen voor mijn tuinvrouw die jarig was. Dichterbij huis zijn geen bloemen te koop. Hagenezen weten dat de Markthof niet zo ver voor mij is, maar toch. Het was voor het eerst sinds maanden dat ik er kwam. De dagen daarna ben ik weer in mijn veilige omgeving gebleven. Zondag dacht ik: ik wil zelf ook bloemen hebben. Ik hou van bloemen - bloemen houden niet van mensen, het is hun dood. Dus weer naar de Markthof, twee bosjes fresias gehaald. Thuisgekomen dacht ik: en nu door! Ik ben naar de Paleistuin gegaan met Baas en Hond, je hebt het gelezen. Op de terugweg even omgereden, langs Eduard in de Vondelstraat, tweedehands boeken. Hij was gesloten, maar er lagen mooie boeken voor heel weinig in de etalage.
De enige manier om de cirkel te doorbreken is doen.
Maandag dus weer op de fiets gestapt, echter ook op maandag komt Eduard zijn bed niet uit. Maar ik had nog een boekenbon in mijn portemonnee zitten en ik wilde graag de nieuwe Philip Roth, Nemesis. Shaggie draaien, diep ademhalen, doorbijten. Naar mijn favoriete boekhandel op het Noordeinde, Buddenbrooks: gesloten. Dan maar naar Van Stockum op het Noordeinde: verdwenen. Van Stockum in de Venestraat: verdwenen. Verwijs op het Buitenhof: verdwenen. Omdat ik toch op pad was en niet met lege handen thuis wilde komen ben ik even bij De Slegte in de Spuistraat binnengestapt. Heart beat like thunder. Daar vond ik, voor weinig, een alleraardigst boekje van George Sand: De onnozele hals (Histoire du véritable Gribouille, 1850, met tekeningen van Maurice Sand, haar zoon). Uiteindelijk kwam ik terecht bij de American Book Center, op de Poten, schuin tegenover de ingang van Nieuwspoort. Die hadden Roth in overvloed.
Er altijd voor zorgen dat je onderweg aan andere, leuke dingen denkt.
Dinsdag weer naar Eduard en verdomd, hij was geopend. Een aantal boeken gescoord voor 50 cents stuk:
Sjöwall & Wahlöö - De gesloten kamer (1972)
Robert B. Parker - Family Honor (1999)
Pieter Aspe - Het vierkant van de wraak (1995)
Nicci French - Secret Smile (2004)
Jonathan Kellerman - Over the Edge (feat. Alex Delaware, 1987)
dr. P.M. Maas - François Villon; rover, moordenaar en dichter (1961)
John Grisham - Ford County (stories, 2009)
Aldous Huxley - Gasten op Crome (Crome Yellow, 1921, zijn debuut)
En wat duurdere boeken, voor één euro stuk:
J. Bernlef - Onder ijsbergen (1981)
Anaïs Nin - Henry en June (Henry and June: From A Journal of Love: the Unexpurgated Diary of Anaïs Nin (19311932), 1986)
Abdelkader Benali - Bruiloft aan zee (1996)
Lydia Rood - Een mond vol dons (1993)
Kader Abdolah - De reis van de lege flessen (1997)
Qua lezen kan ik zo wel weer een week of twee vooruit. Maar straks eerst weer even een stukje fietsen. Later dit jaar eens het nieuwe huisje van de Boskater bezoeken. In het verre Wychen. Dat gaat lukken. De worstelaar komt boven.
Van verschillende Nobelprijswinnaars heb ik meerdere boeken, maar die zijn allemaal achteraf aangeschaft. Van Mario Vargas Llosa had ik op het tijdstip van toekenning vier romans staan. Wij, de Philip Roth liefhebbers, hopen ieder jaar dat hij eens aan de beurt komt. (De Nobelprijs voor Harry Mulisch? Get real! Nooteboom, misschien, of J. Bernlef, maar Mulisch??) Van Philip Roth heb ik er wel een paar: hij heeft nu 31 romans geschreven en na de aanschaf van Nemesis heb ik daar nu 25 van staan. Vriend P. buigt zich momenteel over mijn belastingteruggave van de laatste drie jaar. Als de tollenaars (Matteüs 9:9-12) over de brug komen, trakteer ik mezelf op de ontbrekende zes: een oude mannenhand is gauw gevuld.
Boel shit. Mark Rutte wordt verweten dat de man-vrouw verhouding nogal scheef ligt in zijn te vormen kabinet. In plaats van dat hij eerlijk zegt: daar heb ik me niet zo mee bezig gehouden of het interesseert me niet, komt hij met het kul argument: we hebben gezocht naar de beste mensen. Kom nou. Er krijgen mensen portefeuilles waarmee ze zich in het verleden nauwelijks hebben beziggehouden. En moet je een genie op een bepaald terrein zijn om er als minister de scepter over te zwaaien? Voor iedere ministerspost is een capabele vrouw te vinden. Maar je moet het wel willen. Hou me ten goede: het zal me aan mijn reet roesten hoeveel vrouwen er bij Rutte aanschuiven. Of je nou door de reu gebeten wordt of de teef.
Wikipedia. Ik heb geen lemma Adriaan Bontebal op Wikipedia aangemaakt. Dat is geen bescheidenheid en zeker geen valse: er valt gewoon niet zoveel te melden. Bovendien horen narcissen in de tuin of in een vaas.
Wielerhoekje. Oké Ralf, het was gisteren een beetje flauw. De Tour of Hainan heeft niets met Japan te maken. Hainan is een eiland in het zuidoosten van China en tevens de kleinste provincie van het land. De winnaar van de eerste etappe, Yuriy Metlushenko, is ook geen Japanner, maar een Oekraïner. De tweede etappe is inmiddels gewonnen door Valentin Iglinsky, een Kazak.
Het algemeen klassement na twee ritten:
1. Valentin Iglinskiy van Team Astana
2. Taiji Nishitani van Aisan Racing Team op 0:04
3. Johnnie Walker van Footon-Servetto op 0:06
En de Nederlanders:
37. Kenny van Hummel van Skil-Shimano op 2:24
56. Ronan van Zandbeek van Skil-Shimano op 2:30
58. Luc Hagenaars van Kuota-Indeland op 2:30
88. Emmanuel van Ruitenbeek van Kuota-Indeland op 2:30
117. Khalid Bounida van Marco Polo Cycling Team op 9:47
127. Stefan Cohnen van Team Differdange op 18:21
|
|
|
|
|
| 12-10-2010 |
| Le droit à la paresse |
(Het recht op luiheid, een boekje, pamflet, van Paul Lafargue, nota beide benen een schoonzoon van Karl Marx.)
Wat sta je hier te lummelen? Ik ben aan het vogelen. Pardon? Vogelen. Vogelspotten. Oow. Juist ja. En? En wat? Heb je al iets leuks gespot? Jawel. Over gindse heuvel... Welke? Gindse. Ja? Daar roept de koekoek zacht. Ik hoor niets. Ik zei ook: zacht. En wat zingt daar dan? Waar? Daar links. Dat: dudeljoho? 'En anders niets? Nee. Geen idee.
Gisteren een beetje dom geweest met het zoeken naar een afbeelding van het merk hond waarover Thomas Mann in zijn Baas en Hond schrijft. Zijn Bauschan is een kortharige Duitse patrijshond. Gegoogled met de Nederlandse naam en dat lukte dus niet. Maar hé, ik heb vijf jaar Duits op school gehad, vier jaar op de Mulo en een jaar op de landbouwschool. Dus gegoogled op Deutsche stichelhaar hühnerhund. Et voilà. Dit lijkt meer op de hond die Mann beschrijft, zij het dat zijn exemplaar wat verfomfaaid was.
Deutsche stichelhaar hühnerhund. Ligt dat nou aan mij? Als ik de naam hardop en kortaf uitspreek, zie ik hem meteen een kamp bewaken.
Vijf jaar Duits, vijf jaar Engels, vier jaar Frans en een half jaar Spaans; naast Nederlands lees ik slechts met grote regelmaat Engels. Noem het luiheid.
al
ten le
bui maal
naar
mee
Kom
Wie-hie-hie-le-waal
Mark is nauwelijks geïnteresseerd in vrouwen, dat zeiden we vroeger thuis al.
Wielerhoekje. Helaas moet ik beginnen met een hardgrondig: verdomme! Excusez le mot. Ik ben helemaal niet van het vloeken. Niet in of uit principe, maar komt er weinig van. Maar nu moet het: verdomme! Het komt uit mij tenen, alle vijf. Robert Gesink start zaterdag niet in de Ronde van Lombardije! Het Italiaanse Lombardije niet het Rotterdamse. Zondag is zijn vader tijdens een mountainbike-toertocht, de Bart Brentjes Challenge, zwaar ten val gekomen. Hij is met de traumahelikopter afgevoerd naar het ziekenhuis van Maastricht. Zijn toestand is heel ernstig. Het is dus begrijpelijk dat Robert naar huis is gevlogen.
Robert Gesink is juist zo lekker bezig dit seizoen. Zo won hij een maand geleden met een solo de GP Montreal, zaterdag deed hij hetzelfde in de eeuw oude Ronde van Emilië in Italië: in de steile straatjes van Luca wist hij de Ier Martin en de Italiaan Scarponi te verschalken. Hij was één van de grote kanshebbers voor aanstaande zaterdag. Het mag niet zo zijn. Dan zet ik mijn geld maar weer op Philippe Gilbert.
Voor de leek: de Ronde van Lombardije is een koers die ruim rond het Comomeer in Noord-Italië gaat.
Dan toch nog goed nieuws voor Ralf: de1e etappe van de Tour of Hainan is gewonnen door Yuriy Metlushenko. Zeg eerlijk: dat had je niet verwacht.
|
|
|
|
|
| 11-10-2010 |
| De zelfzuchtige houding van vele rijkaards |
Oké, toegegeven, het is geen eerste zin, het zijn de vier eerste zinnen. Maar evenzogoed: wat vind je hiervan?
Wanneer het schone jaargetijde zijn naam eer aandoet en het gekwinkeleer der vogels mij bijtijds heeft kunnen wekken, omdat ik de vorige dag te rechter tijd heb afgesloten, mag ik graag reeds voor de eerste maaltijd en zonder hoed een half uurtje naar buiten gaan, de laan voor het huis in of anders naar de beplanting verderop, om een paar teugen te nemen van de prille ochtendlucht en mijn aandeel in de genietingen van de pure vroegte niet geheel te verspelen voordat het werk mij in beslag neemt.
Ik laat dan, op de trap voor de huisdeur, twee fluittonen horen, grondtoon en dalende kwart, zoals de melodie begint in het tweede deel van Schuberts Onvoltooide Symfonie - een signaal dat een indruk kan wekken als was er een roepnaam van twee lettergrepen in verklankt.
Meteen daarop, als ik mijn weg vervolg in de richting van de tuinpoort, klinkt er in de verte, aanvankelijk nauwelijks hoorbaar, maar al gauw naderbij komend en duidelijker wordend, een zacht gerinkel, zoals dat wel ontstaat wanneer een politiepenning tegen het metalen beslag van een halsband aan tikt: en wanneer ik mij dan omdraai zie ik Bauschan in volle vaart om de verste hoek van het huis komen en kaarsrecht op mij afstormen alsof hij voornemens was mij omver te rennen.
Zijn onderlip krult van inspanning wat om, zodat er twee, drie van zijn onderste voortanden bloot komen en prachtig wit schitteren in de vroege zon.
Het zijn de eerste zinnen van Baas en Hond (Herr und Hund, ein Idyll, 1919) van Thomas Mann. Dat komt zo. Toen gisteren bleek dat de lente definitief was doorgebroken, wilde ik maar één ding: onderuit gezakt op een bankje in het park met een boek op schoot. Baas en Hond moest het zijn, omdat ik er toentertijd zo van had genoten en het naar mijn gevoel echt bij zon luie zondagmiddag past. De leeszaal werd de Paleistuin, achter het 'werk'paleis van jullie Hare.
(Bekijk het Wikipedia lemma van Thomas Mann. Voor het eerst in mijn lange carrière heb ik iets veranderd in een Wiki. Liever gezegd: aangevuld. Ik ben nu officieel gebruiker, want je kan niet zo maar iets veranderen. Bij de bibliografie stond bij Baas en Hond aanvankelijk alleen: (in 2003 in het Ned. vertaald door Alfred Krans). Moet je zien wat er nu staat. Want de vertaling van Pé Hawinkels is degene die ik heb. Ook weer zon weetje waar je verder niets mee opschiet.)
Grappig. Pas toen ik deze log ging schrijven, schoot mij te binnen: ik heb al eens over dit boek geschreven. Toen ik zojuist googlede en het betreffende stukje vond, 20 augustus 2007, vielen meteen twee treffende overeenkomsten op. Ook toen heb ik het op een luie zondag gelezen, ook toen moest er die dag wielrennen gekeken worden. Gisteren was dat Parijs-Tours, een prachtige wedstrijd die dit maal gewonnen werd door het Boerenleenbank warhoofd Oscar Freire. Oscarito voor intimi en voor mij. En, beste Ralf, om je dag goed te maken: Arashiro werd vijfde. Voorwaar een mooie prestatie.
Als je de naam Bauschan, de hond uit de titel dus, Google-afbeeldingt vind je deze foto. Het is niet de Bauschan van Thomas Mann. Op de foto zie je een schnauzer, een utrillo schnauzer, terwijl het origineel een kortharige Duitse patrijshond is. Daarop googlen heeft geen zin: onveranderd schakelt het systeem door naar de Drentsche patrijshond.
Nou, en met dat soort kleinigheden hou ik me vaak bezig. Ik schiet er weinig mee op, maar het voelt zo lekker. (Ik moet denken aan de Boskater en haar Noa.)
Omdat het lente is, wilde ik meteen na Mann iets romantisch lezen. Het is De molenaar van Angibault (Le meunier dAngibault, 1845) van George Sand geworden. Bovendien, gezien het huidige tijdsgewricht, hoopte zij haar lezers ervan te overtuigen, schrijft de vertaler, L. Bianchi, in zijn/haar inleiding, dat die ruwe, onontwikkelde boeren evengoed als de gecultiveerde aristocraten een zielenadel bezaten. Hun edelmoedigheid was een schrijnende aanklacht tegen de zelfzuchtige houding van vele rijkaards die meenden, dat hun aardse bezit hen tot halfgoden maakte, verheven boven elke wet. Hetgeen meteen een bruggetje is naar het volgende:
Kees van Kooten, gisteren te gast in Kunststof TV, had de Quote gekocht, het lijfblad van graaiend Nederland. Met zon ouderwets rekenmachientje was hij de Quote 500 te lijf gegaan, de lijst van 500 rijkste mensen in ons land. Ze blijken samen meer dan 500 miljard te bezitten. En dan moeten wij zweten om 18 miljard aan bezuinigingen op te hoesten!
Het Quote-lijstje van 2010 is op het web nog niet te vinden. Vorig jaar, en zeker & vast ook dit jaar, was de eerste plaats voor de familie Brenninkmeijer, oftewel C&A. Vermogen: 20,5 miljard. In miljoenen: 20.500 miljoen. Het is onbeschoft.
Naast me, aan deze kant van het glas, loopt zoiets over het raam. Die kleuren, mooi hè? Angst heb ik er niet voor, maar het gaat me te ver om hem te pakken en buiten te zetten. En doodslaan zal ik niet. In mijn tuintje zitten een aantal van deze jongens. Fascinerende wevers, een genot om zon beestje bezig te zien.
|
|
|
|
|
| 10-10-2010 |
| Trek er op uit, nu het nog kan |
Zo stiekemweg ben ik inmiddels acht jaar jonger dan mijn vader. Dat is een vreemd gevoel, lange tijd is dat negenentwintig jaar geweest. Als er een hemel is, die er natuurlijk niet is, want een verzinsel, in het leven geroepen door lieden die niet kunnen accepteren dat het na de dood over en uit is, als er een hemel is, zal hij daar zijn en zal ik hem daar straks ontmoeten. Want zo gaat de mythe: in de hemel word je herenigd met je geliefden. En ik zie ook geen reden waarom ik daar dan niet terecht zou komen. De grootste hufters worden door Rome heilig verklaard en ik ben niet eens een klein huftertje.
Hebben de instandhouders van de mythe ook een idee hóé ik hem daar zal ontmoeten. Ik bedoel in welke hoedanigheid, op welke leeftijd? Als zesenzestig-jarige, de leeftijd die hij had toen we afscheid namen? Hoe zit dat dan met zijn zusje, dat stierf toen ze een paar weken oud was en hij nog een kleuter? Hoe dan ook: ik hoop dat we weer flink wat bomen samen kunnen klaverjassen. Daar waren we goed in. En, nee pa, ik ga niet met je vissen.
Ieder zijn meug. Laatst ontmoette ik iemand die niet van lezen houdt. Ook niet van katten, ze is er zelfs een beetje bang van. Ze had net een nieuw kind gekregen. Daar hou ik dan weer niet van.
Zwijgrecht. Over de nieuwe ministersploeg wil ik het maar niet hebben. Ik kan blijven vloeken, tieren en schelden, maar er wordt toch niet naar me geluisterd. Nou, even dan, één uitzondering: Henk Kamp. Hij kijkt altijd een beetje jammer, maar vergis je niet: hij is zo link als een looien deur. De oud-minister van oorlog is beoogd minister van sociale zaken. Daar zijn we als uitkeringsrukkers en minimumlijders mooi klaar mee.
Il quattro stagioni. Als het lange termijn geheugen hapert, zoals het mijne, dat is al zolang ik het me kan herinneren, kom je ieder seizoen weer voor verrassingen te staan. Laatst dacht ik: wonderlijk. De herfst is begonnen en nu pas begint de jasmijn nieuwe blaadjes te vormen. Later realiseerde ik me dat het helemaal geen blaadjes zijn, maar bloemknoppen. Mijn Jasminum nudiflorum bloeit van oktober/november tot februari/maart. Ik heb hem ooit, jaren geleden, ik weet niet hoe lang, mijn lange termijn geheugen, enfin, jaren geleden gekocht in het arboretum van Kalmthout. Voor een grijpstuiver. Want daar betaalden we toen nog mee: grijpstuivers.
Nudiflorum? Ja, naaktbloemig. Soms staat er een potloodventer bij de plant.
|
|
|
|
|
| 09-10-2010 |
| Flauwekul over flauwekul |
Vanmorgen viel mijn oog in de Krant op een geinig berichtje. Weggemoffeld in een hoek van een pagina die ik bijna nooit lees: HNS, Het Nieuwe Schavot, een pagina die vol staat met flauwekul over sport. Nu vind ik de meeste sport al flauwekul en flauwekul over sport is dan echt te veel van het slechte. Maar toen ik de pagina snel en ongelezen wilde omslaan viel mijn oog op de woorden: Parijs-Tours. Een wielerwedstrijd die sinds 1896 jaarlijks wordt verreden. Deze najaarskoers is verschillende malen door een Nederlander gewonnen. Drie van hen wonnen twee maal: Jo de Roo (1962 en 1963), Joop Zoetemelk (1977 en 1979) en Jan Raas (1978 en 1981). Mocht de Waalse held Philippe Gilbert dit jaar meerijden, kan hij voor de derde maal op rij winnen. Morgen dus en den Bels zendt het uit.
Het berichtje. Verslagje van een bezoek aan het Archief der Sporten. Conservator Cock S. Flinkevleugel leidt rond. In een fietsenrek staat de fiets waarop Cors van de Zilvervleut in 1921 18de werd in Parijs-Tours. Die 18de plek was geen tegenvaller, maar een wonder. Cors was namelijk aan één oog blind, rookte twee pakjes per dag, had een alcoholprobleem en was twintig kilo te zwaar. Bovendien trainde hij nooit. Het archief is ook in bezit van zijn glazen oog.
Hoe dat resultaat dan mogelijk was, vroeg de verslaggever. Nou, Cors was bezig te promoveren in de biochemische wetenschap. Hij gebruikte zichzelf als proefdier, if you know what I mean. Wink, wink, say no more. Hij is de geschiedenis ingegaan als vader van de moderne dope. Hij won, zo sluit Flinkevleugel af, in 1939 de Nobelprijs voor de Chemie. Een aardige anekdote, maar er zijn naslagwerken en er is Google.
Geen van mijn naslagwerken noch Google heeft ooit van Cors van de Zilvervleut gehoord. De naam Van de Zilvervleut bestaat wel, maar veel Googlewaardigs hebben de familieleden niet gepresteerd. En de Nobelprijs voor de Scheikunde 1939? Die werd gewonnen door de Duitser Adolf Butenandt en de Joegoslaaf (Bosnië-Herzegowina) Lavoslav Ruzička, voor hun verdiensten op het gebied van de geslachtshormonen.
Weer een weetje waar je verder niets mee opschiet, maar ik heb wel even de spotlight gericht op Parijs-Tours. Een mooie koers. Morgenmiddag op den Bels.
Naar aanleiding van de opmerking gisteren: Iedereen wil graag oud worden, maar niemand wil het zijn. schreef vriend B.: Het is een hele mooie! Je zou hem zelf verzonnen willen hebben. Ik kende 'm nog niet. Terwijl ik me steeds vaker realiseer dat ik op de fiets ook op weg ben naar Ispahaan... Kijk, dat vind ik nou weer een mooie; vriend B. en ik maken er een gewoonte van elkaar veren in de reet te stoppen. Het komt, zoals je weet, van het gedicht De tuinman en de dood van P.N. van Eyck (1887-1954), vader van de architect Aldo van Eyck:
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -
Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"
Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."
Overigens: hij plagieerde hiermee een gedicht van de Franse kunstenaar - en leeftijdgenoot - Jean Cocteau (1889 -1963) uit diens roman Le Grand Écart. Nog zo'n zinloos weetje.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
