 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 04-12-2011 |
 Heerlijk dagje |
De herfst is dit jaar op 1 december begonnen. Was afgelopen november de droogste november sinds dat soort dingen wordt bijgehouden, december doet nu al zijn best die schande te voorkomen. Morgen schijnt het echt te gaan stormen, vooral hier aan de kust. Dat lijkt me niet het ideale weer om als oudere travestiet te paard over daken te rijden. Hebben sinterklazen, hulpsinterklazen moet je eigenlijk zeggen, zich niet te houden aan arbo-regels? Pleurt er eventueel morgen zo'n ouwe gek van het dak, dan is het eigen schuld, gebroken heup. We gaan hem rond zijn bed sliepuiten. Want de weergoden hebben uit-en-te-na gewaarschuwd, een Gerrit Hiemstra, een Willemijn Hoebert, misschien zelfs een Piet Paulusma, maar die hoor of ik zie nooit omdat ik ga hyperventileren van zijn stemgeluid.
Vandaag valt het in vergelijking met morgen redelijk mee, hoewel ik alle kracht in mijn been moest gooien om aan het begin van de middag tot de buurtsuper te geraken. Laat ik er eens een ouderwets gezellige zondagmiddag van maken, heb ik me bedacht. Dat betekent: film kijken. Niet in de bioscoop, ben je gek, gewoon thuis. Zeg nou zelf: een mens stapt op een dag als vandaag toch niet voor de lol op zijn fiets om elders in de stad voor rond een tientje, als het meezit, tussen de kletsende en popcorn vretende meute te gaan zitten. Ik blijf thuis, dvd-tje in de speler, katten op schoot.
De keus is gevallen op De Storm (2009) van Ben Sombogaart. Voor een appel en een ei, dat wil zeggen 4,99, gekocht bij de DA. Bontebal bij de DA? Mijn after shave was op en ik wilde een flacon anti-rimpelcrème pour hommes van L'Oreal Paris, vandaar. De Storm gaat over de watersnoodramp, de overstromingsramp die vooral, maar niet alleen, Zeeland heeft getroffen in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953. Desgevraagd zeg ik altijd: ik ben van vóór de watersnoodramp. De hoofdrol wordt gespeeld door Sylvia Hoeks, mijn favoriet binnen de groep jonge actrices die de laatste jaren in opkomst is. Naast een goed actrice is ze ook een mooie meid. Ze heeft iets van de jonge Catherine Deneuve, kijk maar, vind je ook niet?
Een film op tv haalt het niet bij een film op het grote scherm in een bioscoop, ken je die uitdrukking? De mensen die dat zeggen zien er meestal geen been in om foto's te bekijken op hun gsm, of hoe noem je zo'n ding tegenwoordig?
Ach, zei ze, je moet hem gewoon zien als een vibrator die je zelf niet hoeft vast te houden. Bovendien is hij zelfreinigend, als het goed is.
|
|
|
|
|
| 03-12-2011 |
| Hoe apen leren klimmen |
Al eerder had ik het kort over apen in Japan, nadat ik ze had gezien in een natuurreportage. Apen die baden in een heetwater bron. Het zijn Japanse makaken in het Jigokudani Monkey Park, onderdeel van het Joshinetsu Kogen National Park; ik geef de namen in het Engels want jij en ik kunnen geen Japans lezen. De apen hebben het baden van mensen afgekeken, een beetje aap háát water. Het blijken selectieve beesten. Het park ligt namelijk in de buurt van Nagano en waren daar niet in 1998 de Olympische Winterspelen? Er zijn echter nog geen apen gesignaleerd, die rondjes schaatsen. Laat staan verwijfde types die een axel, flip, lutz of dubbele rittberger doen. De baders zag ik laatst in een flits terug in een trailer voor de film Earth. Een wonderlijk gezicht, je moet het zien. Bij wijze van klantenservice heb ik een link voor je opgezocht.
Ik moet denken aan een aap in Dierenpark Wassenaar. Wat, zul je zeggen, een dierenpark in Wassenaar? Jawel, zelfs De Haag had een eigen dierentuin. In 1968 heb ik mijn schriftelijk Mulo-examen gedaan in de grote zaal van de Haagse dierentuin. Het was tevens het laatste jaar van het bestaan van de tuin; of de twee dingen met elkaar in verband staan...? Op die plek, vlakbij Centraal Station, staat tegenwoordig het Provinciehuis. Dierenpark Wassenaar sloot de kooien in 1985. Het was beroemd om zijn verzameling vogels. Eigenaar was auto-importeur (Toyota) Pieter Louwman. Grapje (maar waar): op de receptie van het hoofdkantoor van Louwman & Parqui op het oude dorp stond een kooi met daarin een beo die om de haverklap riep: koop Toyota, koop Toyota. Hand op mijn hart.
O ja, die aap in Dierenpark Wassenaar. Als je hem uitdaagde bekogelde hij je met zijn stront. Wat kon dat beest schijten en wat kon-ie loepzuiver gooien. Maar dat schijnen meer apen in gevangenschap te doen.
Mijn mondelinge examen voor de Mulo heb ik in de Houtrustrotonde gedaan, een uitbouw van de Houtrusthallen. De oude hallen zijn (ook al) gesloopt, in 2000. In 1977 heb ik er Bob Marley and the Wailers zien spelen. En in 1980 was er natuurlijk de Haagse Beatnach: een reünie van Haagse bands uit de jaren zestig. Er is veel gesloopt in De Haag, maar het blijft de stad der steden.
Volkomen onbelangrijk, maar ik was nieuwsgierig. Woensdag zond de Tros tegelijkertijd op twee netten uit. Op Nederland 1 vertoonde de omroep Symfonica in Rosso met Nick & Simon, op Nederland 3 de film De zaak Alzheimer. Mijn vraag: hoe zat het met de kijkcijfers? Hier komen ze. Naar Nick & Simon keken 1.145.000 mensen, naar de film 362.000. Als deze cijfers je verbazen ben je rijp voor een inburgeringscursus.
Nog drie nachtjes slapen, dan begint voor mij het sinterklaasfeest: dan zijn de overgeschoten chocoladeletters en speculaaspoppen in de aanbieding. Pepernoten en taaitaai zijn niet aan mij besteed.
|
|
|
|
|
| 02-12-2011 |
| De broekriem |
Mijn vaste thuishulp zit enkele weken in Ghana om haar moeder te begraven; ze komt gelukkig volgende week weer terug. Want haar vervangster is niet van deze wereld. Ze denkt dat het geld me op de rug groeit. Waarom ze dat denkt, weet ik niet: ik ben altijd geheel gekleed als zij komt en aan mijn spullen is het niet af te zien. Twee weken geleden wees ze me erop dat ik aan een nieuwe wasmachine toe was. Waarom dan? Nou, kijk maar. Er stond een plasje water. Lieve schat, daar staat altijd een plasje water, want de vloer is een beetje verkeerd gelegd. Deze huisjes zijn waaibomenbouw. Vorige week bromde ze bij het weggaan: de stofzuiger is kapot, nieuwe kopen, voor volgende week. Ik heb de volle zak vervangen. Nieuwe apparaten kopen. Duh! Waarvan?
Het zal je misschien verbazen, maar ook in Huize Bontebal moet bezuinigd worden: het geld blijft niet eindeloos uit de muur komen. Je kan wel gaan staan soebatten met de automaat, doe niet zo flauw joh, maar zo'n apparaat geeft geen krimp. Gisteren deed ik het nog en het kwam me op hoon van omstanders te staan en een aanvaring met de man die de rij achter me aanvoerde: schiet op! Wat dan wel weer grappig was: terwijl ik me mismoedig enkele passen verwijderde en in gepeins verzonk, hoorde ik achter me: godverdomme en nog enkele woorden van gelijke strekking. De boze man kreeg ook nul op request. Omdat ik in de lach schoot kreeg ik alsnog een knal voor mijn kop.
Bezuinigen dus, maar waarop? Uitgaan doe ik niet en als ik nog eens een boek koop is het tweedehands. Mijn maag vul ik met eenvoudige doch voedzame maaltijden en als ik een biertje drink is het een half literblik van een onbekend merk van de buurtsuper. Op rookwaar, een pakje shag in de twee dagen, kan ik niet bezuinigen, het is een verslaving. Hetzelfde geldt voor koffie, hoewel ik met een pondspak iets langer doe dan twee dagen. De enige mogelijkheid die ik zie: de zes katten. Er één wegdoen? Ja dag! We hadden thuis negen kinderen en die hebben we ook allemaal gehouden. Net als ik krijgen de katten eenvoudige doch voedzame maaltijden. Dus geen moten zalm of Sheba met een takje peterselie. Op de uitgaven aan voer valt dus op het eerste gezicht niets te beknibbelen.
Maar ik heb het volgende bedacht. Van maandag tot en met zaterdag krijgt er iedere dag één helemaal niets. In volgorde van leeftijd: Wausje vast op maandag, Kim op dinsdag, woensdag is Skitty aan de beurt, donderdag Kat, vrijdag Balzac en tenslotte op zaterdag heeft Hanks een houten bek. Zondags, de dag des heren, is het feest. Dat zal in het begin een heel gedoe geven, maar katten zijn slimme beesten. Met een paar weken hoop ik ze zo ver te hebben dat ze het weten. Dat bijvoorbeeld Kim op dinsdag weet: vandaag alleen wat drinken en verder de hele dag pitten. Geniaal, al zeg ik het zelf.
|
|
|
|
|
| 01-12-2011 |
| De grootste famile van Nederland |
Een avondje Tros gekeken, wel twee uur. Dat had ik nooit eerder gedaan. Maar het betrof dan ook de film De zaak Alzheimer (2003) van Erik van Looy, naar het gelijknamige boek (1985) van Jef Geeraerts. Er zullen weinig echte Troskijkers hebben gekeken, want op Nederland 1 zond de omroep Symphonica in Rosso uit met Nick & Simon (niet te verwarren met Nikker Simon.) De Tros stond bij de titels op het lijstje van producenten, vandaar. Het is het verhaal van de huurmoordenaar Angelo Ledda ('als de zwaan, maar dan met twee d's'), die het verdomt een meisje van dertien om te leggen en worstelt met een zich ontwikkelende Alzheimer. Een schitterende rol van Jan Decleir; die man maakt van iedere rol een schitterende rol. Mijn favoriete Belgische acteur, ex eaquo met Josse De Pauw.
De film was ondertiteld, hetgeen voor mij in elk geval af en toe wel nodig was. Wat een bloemrijke taal is dat Vlaams toch. Het mooiste woord dat ik opving was 'voddenvent', wat werd vertaald als lapzwans. De zaak Alzheimer is een van de boeken in een reeks over het politieduo Vincke en Verstuyft. Het mooie van de reeks (en de film) is dat ook de grote vissen uiteindelijk hangen. Het geeft een bevredigend gevoel. In deze zaak is het meneer de baron, een staatsraad wonend op een kasteel, die aan het slot wordt opgepakt.
Een running gag uit de film wil ik je wel verklappen. Verstuyft heeft een grote hekel aan BMW-rijders. Hij vertelt Vincke dat als je zo'n patser te grazen wilt nemen, je bijvoorbeeld nooit een achterlicht kapot moet schoppen: dat vergoedt de verzekering. Nee, je pist tegen de deurklink aan de bestuurderskant. Allereerst grijpt het slachtoffer in jouw pis, maar vervolgens denkt hij er wel aan zijn hand schoon te vegen, maar niet die klink: hij stapt beschaamd en snel in. Het zaakje gaat vrij rap roesten: dat vergoedt de verzekering niet.
Als je de film niet hebt gezien, je keek Nick & Simon of las een boek, heb je iets gemist.
Anekdote. Het speelt een aantal jaren terug op een literair festival in het zuiden des lands. Er waren enkele grote namen, zoals Jef Geeraerts, A.F.Th. van der Heijden en ik. We stonden met zijn drieën te praten. Je moet weten dat Geeraerts een ontzettend aardige man is. Hij heeft dus niet bedoeld te zeggen wat ik verstond: ik ben niet zo'n aardige man. Hij zei tegen Adri: 'Mijn vrouw vindt uw boeken erg mooi.'
Mocht je ooit als Nederlander meedoen in de Vlaamse quiz Blokken, iedere werkdag om half zeven op Een, een goede raad. Wordt er een vraag gesteld over een strip die je niet kent, antwoordt: Jommeke. Negen op tien dat je het goed hebt. Gaat de vraag over een Belgische acteur die je niet kent: Koen De Bouw. Drie op vier dat je het goed hebt. De Bouw speelde Vincke: goed acteur.
Bij de motto's in Geeraerts' policier De PG (1998), over de katholieke hushhush organisatie Opus Dei (de ware christenhonden), staat een Egyptische parabel die ik je niet wil onthouden:
Het seksuele leven van een kameel
is anders dan men denkt.
In een moment van zwakheid
probeerde hij ooit liefde te bedrijven
met de Sfinx.
Maar de achteropening van de Sfinx
is gevuld met Nijlzand.
Dat is de oorzaak van de bult van de kameel
en van de ondoorgrondelijke glimlach van de Sfinx.
|
|
|
|
|
| 30-11-2011 |
| Leuke dingen voor de mensen |
Een goede bekende heeft een angststoornis die zich uit in paniekaanvallen op onverwachte momenten. Dat lijkt een enerverend bestaan, je weet nooit wat er gebeurt, maar hij is daar helemaal niet blij mee. Dus maakte hij een consultatieronde door de medische wereld, en ziet: er blijken uitstekende medicijnen voor (of eigenlijk: tegen.) Hij begon pillen te slikken en nadat zich een spiegel van de zooi in zijn lichaam had opgebouwd bleken de klachten (vrijwel) verdwenen. Op een gegeven moment ging het zelfs zo goed dat hij dacht: wauw, ik ben er vanaf, weg met die pillen. Binnen drie dagen draaide hij volkomen door. De opgetrommelde huisarts vroeg: maar je slikt toch (merknaam)? Toen hij vertelde er van het ene op het andere moment mee te zijn gestopt, zei de arts hartgrondig: 'Lul!' Zo'n arts is het. 'Domme, domme man. Als je klachten wegblijven wil dat toch zeggen dat die pillen goed werken! Ik had je wijzer geacht.' De goede bekende slikt ze sindsdien weer.
Begin deze week onthulde het corps/hockeymeisje van het kabinet, minister Melanie Henriëtte Schultz van Haegen-Maas Geesteranus, haar plannen. Nee, geen plannen, het zal binnen afzienbare tijd de werkelijkheid zijn: op zo'n 60% van de snelwegen gaat de maximumsnelheid naar 130 km/u. Ach, het zal enkele doden meer per jaar kosten, maar de tijdwinst! Die loopt op de langere afstanden toch gauw in de 1, 2, 3 minuten. In de woorden van Melanie: 'De tijdwinst voor automobilisten is ongeveer 1% per dag. De opbrengst daarvan is ongeveer gelijk aan de extra kosten door extra brandstofgebruik, uitstoot van schadelijke stoffen en schade door verkeersongelukken.' Extra doden: een schadepost.
Alsof dat al niet erg genoeg is: ook gaat in vier van de vijf 80-kilometerzones de limiet naar 100. De concentraties stikstofdioxiden en fijnstof zijn daar weer binnen de normen. Begrijp je dat ik onmiddellijk moest denken aan de goede bekende en het resultaat van zijn pillen? Ik schreeuwde naar de brenger van het nieuws, het scherm: 'Tut! Als de concentraties weer binnen de normen zijn enzovoorts.' De katten kropen verschrikt onder de bank.
Gisteravond keek ik rond half negen naar TatataTaal!, een cabaretesk programma over de taal. Leuk programma, ik kan niet anders zeggen, onder de bezielende leiding van Erik van Muiswinkel. Toch zat ik niet helemaal relaxed in mijn tv-fauteuil. Immers, om precies half negen zou het Grote Moment daar zijn: de ontmoeting in The Oval Office van Markje met Obama. De uitzending kon ieder moment worden onderbroken voor deze Grote Gebeurtenis. Pas om vijf over half negen haalde ik opgelucht adem: deze beker ging gelukkig aan ons taalliefhebbers voorbij. Was het dan toch niet zo'n Grote Gebeurtenis?
Vandaag las ik in de Krant dat Obama heeft gezegd: 'Er is geen sterkere bondgenoot dan Nederland.' Meteen dacht ik: Markje heeft het beloofd. Markje heeft beloofd dat Nederland ondanks alles zal blijven meedoen aan de ontwikkeling van de F35 Lightning II, ook wel JSF. Weet je nog? Bij de start werd het toestel aangeprezen als 'het beste toestel voor een betaalbare prijs': 28 miljoen dollar per stuk. In 2002 was de prijs gestegen tot 50 miljoen, in 2010 was dat al 112 miljoen. Joh, dan bezuinigen we toch nog meer op de leuke dingen voor de mensen.
|
|
|
|
|
| 29-11-2011 |
| Baas in eigen buik |
Zwart water (Black water, 1992) van Joyce Carol Oates weer eens ter hand genomen. In mijn herinnering een prachtige geschreven novelle en mijn geheugen bleek me niet in de steek te hebben gelaten: het werd een genoeglijke maandagmiddag. Het is fictie, maar gebaseerd op het beruchte ongeluk in juli 1969 op Chappaquiddick Island voor de oostkust van de VS (Massachusetts). Daarbij raakte een auto, bestuurd door Ted Kennedy (de broer van), te water, waarbij de 18-jarige Mary Jo Kopechne om het leven kwam. Kennedy beweerde achteraf niets gedronken te hebben, maar meldde het ongeluk pas de volgende dag. Het kwam hem op twee maanden voorwaardelijk te staan. Als gezegd: de novelle van Oates is fictie en speelt begin jaren '90. De chauffeur heet in het boek De Senator, het slachtoffer Kelly Kelleher.
Een fictief figuur die slechts zijdelings in het verhaal functioneert is het Republikeinse Congreslid Hamlin Hunt. Republikeinen? Die hebben de laatste decennia presidenten voortgebracht als Nixon, Reagan en de Bushes. Dat tuig dus. Oates schrijft (de haakjes zijn van haar): 'Het Congreslid, dat Kelly al sinds haar lagere schooltijd kende, was de laatste tijd een controversiële, kleurrijke figuur geworden met nationale bekendheid, veelvuldig te gast in praatprogramma's op de televisie, vaak geïnterviewd in het journaal als een eigenzinnig soort conservatief, die zich spottend uitliet over alles wat progressief was, behalve abortus wat betreft abortus verklaarde Ham Hunt zich pro-keuze.
(In besloten kring kwam Hunt oprecht voor zijn mening uit dat abortus de aangewezen weg was om de toekomst van Amerika te redden, abortus in de demografisch juiste buurten, zwarten, latino's, bijstandsmoeders die zich bij het intreden van de puberteit beginnen voort te planten, er moest iets gedaan worden, er moest absoluut iets gedaan worden, abortus was de oplossing, dé manier om de bevolking binnen de perken te houden en de blanke meerderheid kon die maar beter steunen voor het te laat was En ik weet waar ik het over heb, ik heb Calcutta gezien, Mexico City, de zwarte woonwijken in Zuid-Afrika.)'
Heb je het ooit zo zout gelezen.
Wat is een vrijwilliger, een vrijwilligster in het bijzonder? Iemand die weet dat ze slecht in de markt ligt. (Een opmerking van Kelly's vader; ze geeft als vrijwillgster taalles aan analfabeten.)
|
|
|
|
|
| 28-11-2011 |
| Who are we mistaken? |
Bij de advertenties op tv is er de laatste tijd regelmatig een te zien voor een auto, het merk wil me niet te binnen schieten. Het is geen pose dat ik het niet zou weten, ik heb gewoon geen verstand van auto's. Een Kever of een Lelijke Eend kan ik nog wel herkennen, maar het gros van die krengen lijkt tegenwoordig als twee druppels water op elkaar. De naam van het model is wel blijven hangen: Clio. Clio is één van de negen muzen uit de Griekse mythologie. Haar naam betekent 'verkondigende', en ze is de muze van de verheerlijking: zij schreef de namen op van grote helden in de wereld, haar attributen zijn dan ook een boekrol of een kist met boeken. Smakeloos om naar haar een auto te vernoemen, maar ze maken het nog bonter. Onder de beelden klinkt namelijk de song Zombie (1994) van de Cranberries; ik krijg, werkelijk waar, telkens weer tranen in mijn ogen als ik het hoor:
Another head hangs lowly,
Child is slowly taken.
And the violence caused such silence,
Who are we mistaken.
Maar bij de reclame overheerst de kwaadheid. Nee, dit is geen gezellig liedje over een ritje met de auto door een maagdelijk landschap. Het is, godbetert, een protest tegen het geweld tussen katholieken en protestanten in de jaren '90 in Noord-Ierland. Wat bedoelt de autofabrikant? Ben je een zombie als je in een Clio rijdt? Is speciaal dit model makkelijk om te bouwen tot autobom? Welke zieke geest is op het walgelijke idee gekomen om dit prachtige lied, dat uit de tenen komt, te combineren met een of andere kutwagen? Kent de reclamewereld geen welstandscommissie?
Natuurlijk weet ik best dat ik alleen mezelf pest als ik me druk maak over reclames, maar het gebeurt, mijns ondanks. Eentje nog: Bol.com. Momenteel niet van het scherm te slaan want sinterklaastijd. Ooit is die firma begonnen als een soort Wehkamp voor boeken, maar tegenwoordig blijk je er de duvel en zijn oude moer te kunnen bestellen. Lekker makkelijk: dan hoef je de deur niet uit om een schitterend cadeau voor je kinderen uit te zoeken. Naar mijn mening hebben ze de fysieke boekwinkel in ons land de nek omgedraaid. Bij ons in De Haag, de stad der steden, is meer dan de helft van de boekhandels verdwenen en dat heeft niets te maken met de komst van het e-book, de ontwikkeling is al veel langer aan de gang. Trouwens, dat e-book? Heb jij weleens iemand een boek vanaf een schermpje zien lezen? Ik niet.
In de Krant van zaterdag stond een artikel over boekhandel Adriaan Heinen in Den Bosch. Eén van de mooisten van ons land, maar ook die dreigt te verdwijnen. De mensen weten niet meer wat lekker is. Rustig langs de schappen en tafels in een boekwinkel schuifelen, dat is lekker. Boekverkoper Erwin Verzandvoort van Heinen: 'Je moet hier kunnen dolen. Na twee uur rondstruinen kan het dat je met niets naar huis gaat. Als iemand bij Albert Heijn met een lege kar weggaat, fronsen ze de wenkbrouwen.'
Op de gevel van Heinen staat een spreuk van Kafka: 'Een boek: een bijl voor de bevroren zee in ons.' Zo is dat en de ware lezer kiest een boek na een slentertocht langs de rijen.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
