 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 19-08-2011 |
 Ik heb hele grote bloemkolen |
De Volkskrant heeft een flauwekulpagina, nu heeft die krant meer
flauwekul, maar van deze pagina erkennen ze het zelf. De column van Aaf
Brandt Corstius staat erop, ken je nagaan. Dag in Dag uit heet die
pagina. Daarop een rubriek: Best wel raar. Met foto's van
vakantiegangers die ergens ter wereld in de kop van een beeld een
bekende menen te zien. Bijvoorbeeld een gargouille met de kop van
Wilders aan de Notre Dame of in een klein Frans dorpje het gezicht van
Mariko Peters op een madonna. De staddichter van Haarlem, Sylvia Hubers,
zag deze tekening
op een schutting in de buurt van Tate in Londen. Ze wil hem insturen
voor de rubriek Best wel raar, maar die gaat over Bn-ers, wie kent
Bontebal?
Over het algemeen wordt het niet kies
gevonden gebeurtenissen van nu te vergelijken met gebeurtenissen uit de
duistere nazitijd. Maar, kom op zeg, je leest mij toch niet vanwege mijn
kiesheid? Herinner je je de Puttense moordzaak? Eind september 1944
pleegde de Puttense ondergrondse een aanslag op Duitse officieren. Als
vergelding hield de mof een razzia in het dorp Putten. Mannen en vrouwen
werden van elkaar gescheiden (Srebrenica). Ruim honderd woningen werden
door Duitse en Nederlandse SS-ers in brand gestoken, zes mannen en een
vrouw werden doodgeschoten. Vervolgens werden 602 mannen op transport
gesteld naar de verschillende concentratiekampen. Slechts 48 van hen
keerden terug, waarvan er vijf alsnog stierven ten gevolge van de
ontberingen.
Waar het om gaat is dat omstanders worden gestraft
voor wat anderen hebben gedaan. Reden is de daders in een fout daglicht
te plaatsen bij de eigen mensen. Je kent het wel van school. Dan had een
klasgenoot rottigheid uitgehaald, dan vroeg de mees of juf: wie heeft
dat gedaan? en dan weigerde de dader zich bekend te maken, terwijl je
zelf wel wist wie het was maar je was geen verrader en dan moest de hele klas
nablijven. Op de lagere school heb ik het onrecht leren kennen. Een
belangrijke les.
Israël doet keer op keer hetzelfde. Nu ook weer.
Palestijnen plegen een aanslag in het zuiden van Israël, de
aanslagplegers worden gedood, maar desondanks bombardeert het
Israëlische leger Gaza. Als de moffen in Putten, als meester Hoornweg op
de lagere school. Mijn buurman M. drinkt regelmatig te veel. Dat moet
hij zelf weten, maar als hij een bak te veel op heeft zet hij keihard Andre
Hazes op. Nou mag die Hazes een grootse uitvaart hebben gekregen, het
blijft kutmuziek. M. draait het om tien uur 's ochtends, daar is mee te
leven, maar ook om twee uur 's nachts. Dat we dan straks allemaal uit de
hof worden gezet omdat M. er een zooitje van maakt. Zoiets.
Wat je ook gaat krijgen?
Dat 'ik heb hele grote bloemkolen' aanvaard en goed Nederlands is. Dat
is het dus niet, op dit moment. Je zingt dat de bloemkolen heel zijn en
groot. Maar dat wordt niet bedoeld. Bedoeld wordt te zingen dat die
bloemkolen niet groot, maar erg groot zijn. Dan is goed Nederlands, dat
wil zeggen tot op heden: ik heb heel grote bloemkolen. Maar vergeet dit
allemaal direct, tenzij je geschiedkundige belangstelling hebt, want die
juiste constructie zal heel snel geschiedenis worden. Hele snelle
geschiedenis.
Zoals ook: een aantal relschoppers zijn opgepakt.
Zelfs (?) minister-presidenten praten zo. Zíjn opgepakt? Hoeveel dan?
Een aantal! Niet twee aantallen of vijftig, maar een aantal. Dat is
enkelvoud! Een aantal is, niet: een aantal zijn. Maar dat zijn er ook
niet meer uit te slaan.
|
|
|
|
|
| 17-08-2011 |
| Een groei van 0,1 procent |
Economie. Je kan het studeren, maar het is geen wetenschap. Het is een filosofie, het is politiek, maar het is géén wetenschap. Laten we dat even duidelijk hebben.
Er is paniek, schaamte zo je wilt: onze economie is in het tweede kwartaal van dit jaar slechts met 0,1 procent gegroeid. Niet direct reden tot paniek, het zal allemaal wel weer goed komen, maar toch. En weet je: het zal me aan mijn reet roesten. Waarom? Omdat ik al van jongsaf aan niet begrijp waarom de economie zou moeten groeien. Van uiterst links tot extreem rechts is men het in elk geval over één ding eens: de economie moet groeien. En ik zie dat niet.
In 1972, weet je nog wel oudje, kwam de Club van Rome met het rapport Grenzen aan de groei. Voor wie het niet weet of het vergeten is: de Club van Rome is een particuliere stichting die eind jaren zestig werd opgericht door een aantal wetenschappers die zich zorgen maakten over de toekomst van de wereld. In hun rapport van 1972 legden zij een verband tussen economische groei en de gevolgen hiervan voor het milieu. De wetenschappers gaven een prognose omtrent het grondstof- en voedselverbruik op de wereld. Waarbij een remmende factor het opraken van de grondstoffen zou zijn. Oké, mee eens, maar dat is voor mij slechts één reden om een rem te zetten op de groei. En niet de belangrijkste.
Het komt er botweg op neer: we hebben genoeg. Veel mensen weten van de gekkigheid niet wat te doen met al het geld dat zij uit de groei zijn binnengelopen. Terwijl in grote delen van de wereld, zoals de Hoorn van Afrika, ongehoord honger wordt geleden. Dat komt niet doordat er te weinig geld of voedsel is op de wereld om die mensen een hap vreten te geven. Er is zat, meer dan zat, maar het is ongelijk verdeeld.
Veel menskracht en grondstoffen worden verspild aan de productie van onzin. Overbodige zaken. Een simpel voorbeeld uit je eigen leven? Hoelang heb je nu al een mobiele telefoon? Het hoeveelste exemplaar is het dat je nu hebt? Wat was er mis met het eerste, het tweede, het derde? Zo is er te veel dat steeds maar weer vervangen wordt zonder dat er met het oude iets mis was.
Het kan minder met de economie, het moet minder met de economie. Een verlichte geest is die politicus die komt met: het streven is naar een inkrimping van vier procent in 2014 tot 10 procent in 2020, om er wat Ruttense jaartallen tegenaan te gooien. In gelijke stappen wordt het kapitaal van de mega-rijken afgeroomd en ingezet voor de mega-arme delen van de wereld. Op zo'n politicus zou ik stemmen. Tot die tijd onthou ik me, zoals altijd, van een stembusgang.
Voor de goede orde: probeer me alsjeblieft niet uit te leggen waarom de meerderheid, groei, gelijk heeft en ik, krimp, niet. Ik vrees dat we dan langs elkaar heen gaan praten.
|
|
|
|
|
| 16-08-2011 |
| Smoke on the water |
Een mooie reeks op tv is Classic Albums, documentaireserie over beroemde pop- en rockalbums. Hier is er bij tijd een wijle een aflevering te zien op Nederland 3. Gisteravond zag ik op Canvas de aflevering Deep Purple: Machine Head. Het was een herhaling. Wellicht is het verhaal van het ontstaan van het album je bekend. In 1971 trok de band naar Montreux om daar in een oud hotel een nieuwe lp op te nemen. Ze konden niet meteen aan de slag, eerst vond er nog een concert van Frank Zappa and the Mothers of Invention plaats. In de bezetting met Flo & Eddie. De mannen van Deep Purple waren van harte welkom om het concert mee te maken. Zo gedaan. Het leidde tot de volgende song:
We all came out to Montereaux,
On the Lake Genova shore.
To make a record with a mobile,
We didn't have much time.
But Frank Zappa and the Mothers,
Were at the best place around,
Some stupid with a flare gun,
Burnt the place to the ground.
Smoke on the water and fire in the sky.
Je kent het ongetwijfeld: Smoke on the water, misschien wel de grootste hit van Deep Purple. Of is dat toch het onvermijdelijke Child in time? Tijdens het concert van Zappa meende een halve gare in de zaal vuurpijlen te moeten afschieten, met alle desastreuze gevolgen van dien. De band vond uiteindelijk een ander leegstaand hotel in de buurt. Daar werd op een plek in de koude en vochtige gangen in drie weken en drie dagen Machine Head opgenomen. Met als bekendste nummer, jawel, Smoke on the water, dat ter plekke werd gecomponeerd. Ik heb de lp niet. Een aantal nummers heb ik echter wel op een dubbele live-lp staan.
Deze aflevering zal nog wel een keer ergens herhaald worden: een aanrader. Met interviews met de toenmalige bandleden: Richie Blackmore, Ian Paice, Jon Lord, Ian Gillan en Roger Clover. Ze vertellen over het ontstaan van de songs, maar vooral ook over de opbouw daarvan, die vaak heel wonderlijk is. Aan het eind van de docu en onder de aftiteling klonk het volgende:
I'm a blind man, I'm a blind man and my world is pale.
When a blind man cries, Lord, you know there ain't no sadder tale
Het is When a blind man cries, dat ook tijdens die ruime drie weken in Montreux is opgenomen. Omdat Richie Blackmore het maar niets vond, is het uiteindelijk niet op Machine Head gekomen. Sterker nog: de band heeft het nummer nooit live gespeeld met Blackmore in de gelederen. Later met andere gitaristen wel. Overigens is het wel uitgebracht, maar als B-side van een single: Never Before. Luister maar even. De weinigen onder jullie die Deep Purple niet echt kennen, zullen wel opveren bij de naam Roger Clover. 'Die ken ik!' Jawel, van het alleraardigste Roger Clover and The Butterfly Ball, Love is All. Van die leuke clip met die kikker. Ik heb hem even voor je opgezocht, hoef je het zelf straks niet te doen. Klik maar.
Van een heel andere orde: ik heb in mijn lange leven ook wel wat songs geschreven. Niet om over naar huis te schrijven, neem dat maar van me aan. Jaren geleden schreef ik iets met de titel Sillycon Valley here I come. Op het moment dat ik het schreef, meende ik echt dat ik binnen een paar jaar wel zo ver zou zijn. Maar ik ben niet zo van het spelen met een computer, dingen uitproberen, uren surfen. Ik schrijf mijn teksten op de pc, hou mijn weblog bij, zoek zo nu en dan iets op over iets dat ik heb gelezen en ik lees de weblogs van mij sympathieke bloggers. Meer doe ik er niet mee, meer interesseert me niet. Met dat in mijn achterhoofd realiseerde ik me op tijd: ze zullen me zien aankomen. Van geen generlei marktwaarde. Wat zou ik daar kunnen doen? Koffie zetten. Prullenbakken legen. Een oogje houden op de vrouw van een tycoon, wiens huwelijk op de klippen dreigt te lopen. Ik ben maar bij mijn leest gebleven, wat die ook mag zijn (daar ben ik nog steeds niet achter.)
Na wat ik gisteren over wielrennen schreef, zou je verwachten dat ik de Vuelta dit jaar maar eens aan me voorbij laat gaan. Driewerf neen! Luister. Het zijn de lange, vlakke ritten die me zo onderhand de strot uitkomen, maar voor bergritten mag je me wakker maken. En tijdritten. Zoals zaterdag de proloog en meteen dinsdag al de rit van Baza naar Sierra Nevada. In die etappe ligt al na 31 kilometer de top van de Alto de Filabres van 2040 meter om bergop te eindigen op de Sierra Nevada: 2112 meter.
Deze zondag wordt ook de Vattenfall Cyclassic Hamburg verreden. Dat is een mooie wedstrijd. Als ik zondag de keus heb, qua tv-programmering, tussen de Vuelta en Hamburg kies ik voor de laatste.
|
|
|
|
|
| 15-08-2011 |
| Privacy is de bescherming van de beschaving |
Een aflevering van Zomergasten die begint met een fragment uit Fitzcarralodo (1982) van Werner Herzog: dan kan de avond voor mij al niet meer stuk. De film was destijds een eye-openere voor me, want in de hoofdrol de Duitse acteur Klaus Kinkski: dat een lelijke man tóch een mooie dochter kan krijgen (Nastassja). Als ik dat eerder had geweten... Maar ik was op dat moment al gesterilliseerd.
Al met al werd het een heftige avond. De zomergast was dan ook Lilian Gonçalves-Ho Kang You. Voormalig voorzitster van Amnesty International, lid van de Raad van State, maar vooral Surinaamse met Portugees-Joods-Afrikaans-Chinees bloed, wiens broer en echtgenoot door het regiem Bouterse zijn vermoord. Dus veel beelden uit die tijd: niet om vrolijk van te worden, maar wel heel leerzaam.
Toch een aardigheidje. Er werd een fragment vertoond uit de film Papillon (1973), naar de gelijknamige roman van Henri Charrière uit 1968, met in de hoofdrollen Steve McQueen en Dustin Hofman. De twee zijn verbannen naar een strafkamp in Frans-Guyana bij het plaatsje Saint-Laurent-du-Maroni, gelegen aan, zoals de naam al zegt, de Marowijne, de rivier die de grens vormt met Suriname. Gonçalves is in haar jeugd vaak in het plaatsje geweest, omdat haar ondernemende grootmoeder Ho Kang You er aanvankelijk een winkel en later ook een restaurant dreef. Enfin, aanstaande zaterdag is de herhaling van het programma.
De titel van deze log is een uitspraak die de gast gisteravond deed. Privacy is de bescherming van de beschaving, zo is dat.
Het goede nieuws: Nederland heeft er 24 nieuwe diersoorten bij! Dat vertelde mij de Krant vanmorgen; wat een heerlijk bericht om de dag, de week mee te beginnen. Het betreft één nieuwe kwal en maar liefst 23 nieuwe insectensoorten. Die nieuwe kwal is het trompetsteelkwalletje. Vreest niet. Bij dit kwalletje moet je niet denken aan zoiets. Het beestje is slechts 3 millimeter groot, zonder leesbril zul je het niet eens zien. De nieuwe insecten zijn o. a. de luzernebehangersbij, de schubhaarkegelbij en de kogelgoudwesp. Dan vraag je mij natuurlijk af: geen nieuwe hamster of muis of veenmol? Nee, maar de inventarisatie is dan ook gemaakt door EIS Nederland en EIS staat voor European Invertabrate Survey, dus het Europeese onderzoek naar ongewervelden. Niet alle nieuwe soorten zijn allochtonen, er zijn er ook ontdekt door verbeterd onderzoek. Toch wacht ik in spanning op de reactie van Wilders op dit prachtige bericht.
Dan nog de laatste etappe van de EnecoTour. Slaapverwekkend, maar dat is het wielrennen de laatste tijd wel vaker, hoewel je dat misschien niet uit mijn enthousiaste verhalen kan opmaken. Steeds hetzelfde patroon: er vormt zich meestal al vroeg in de koers/etappe een kopgroep die door het peloton op een behapbare voorsprong wordt gehouden. Op een tiental kilometers voor de meet wordt de groep dan ingelopen, waarna de eigenlijke koers pas begint. Daar heb je dan een paar uur voor zitten kijken, ik trap er iedere keer weer in.
Gisteren was het niet anders, zij het dat de kopgroep aanvankelijk uit wel twaalf man bestond. Die werd uitgedund tot vijf, later weer aangevuld tot zes. Maar verder liep alles via het vaste patroon. In de eindsprint dan toch nog sensatie: twee van de renners die bij de eerste vijf sprintten gingen tegen de vlakte. Bij Jurgen Roelandts glipte de achterband van de velg, Denis Galimzjanov gleed uit over een witte pijl op het asfalt, waardoor Edvald Boasson Hagen met twee vingers in zijn neus de rit won. En dus tevens het eindklassement. Van enige tegenstand van Philippe Gilbert was geen sprake.
Zo nu en dan heb ik van den Bels naar de NOS geschakeld, omdat het commentaar op den Bels bij tijd en wijle nog saaier en vervelender was dan dat van Mart Smeets en Maarten Ducroo; hoe was het mogelijk! Het werd dan ook niet geleverd door het duo Wuyts-Decauwer. Die Smeets maakte nog een zeer merkwaardige opmerking. Aanstaande zaterdag begint de Ronde van Spanje, de Vuelta, en de NOS zal die zo waar uitzenden. Zij het alleen het weekend, zij het niet aanstaande zaterdag, want de proloog wordt 's avonds verreden. 'In Spanje begrijpen ze niet dat er dan in Nederland andere dingen op tv zijn.' Hallo! Smeets! Het is toch ook gebruikelijk dat de programmering wordt omgegooid omdat er weer een of andere kuttige voetbalwedstrijd wordt gespeeld. Bovendien is het programma van de Vuelta al maanden bekend, er had rekening mee gehouden kunnen worden. Geef gewoon toe dat het onwil is.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
