 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 08-05-2011 |
 Mit nach nebst samt bei seit |
N.B. Inmiddels zijn er wat foto's van Cobra (zie gisteren) op mijn beeldenblog verschenen.
Schreib' mit, nach, nebst und samt,
bei, seit, von, zu zuwider,
entgegen, ausser, aus,
gemäss und gegenüber,
stets mit dem Dativ nieder.
Dat wil zeggen: met de derde naamval. Afgelopen week had de zender Arte veel Monty Python. Dat is tof, of te gek zoals anderen zeggen, zou je zeggen. O ja? Arte is Duits dus das war alles nachsynchronisiert worden gewesen sein überhaupt. Tegen beter weten in heb ik vijf minuten The Holy Grail zitten kijken. 'Wir sind die Ritter die Ni sagen.' Mann! Wat een barbaren zijn die teutonen nog steeds. Warum? vraag ik je, warum?
De enige reden die ik kan bedenken is dat das Deutsches Fernsehen de ongeletterden tegemoet wil komen, volk dat niet in staat is ondertitels te lezen. Een nobel streven, maar waarom beperken ze zich dan niet tot films en programma's die binnen het beperkte denkraam van dat ongeletterde volk vallen. Sesamstraat, Gooise Vrouwen, Jensen, Die Welt Dreht Durch. Ik bedoel, als je het geschreven woord al niet kan bevatten, snap je dan wel de humor van Monty Python? Ze zijn in staat Herfstsonate te overstemmen om die analfabielen te plezieren. Umsonst, ook nachsynchronisiert zullen ze er geen reet van begrijpen.
Het wordt tijd voor een internationale boycot. Wereldwijd moeten distributeurs de hakken in het zand zetten: als je niet het origineel uitzendt, krijg je de rechten niet. Een dubbele boycot: Ziggo, UPC en alle andere kabelaars moeten weigeren nagesychroniseerde films en programma's uit te zenden. Het zal even pijn doen in de portemonnee, maar wedden dat ze uiteindelijk overstag zullen gaan, überstalag.
Is het niet zo dat minstens de helft van een acteerprestatie, minstens, eruit bestaat hóé een acteur of actrice de zinnen uitspreekt?
Pseudoniem. Het in gebruik nemen van een pseudoniem was mijn eerste naamval. Dat voor geletterden.
|
|
|
|
|
| 07-05-2011 |
| Cobra (2003-2011) |
Momenteel maken we in het hofje zware dagen door. Iets dat niet blogwaardig is: je hoeft niet alles aan de grote klok te hangen. Het weerhoudt me er niet van 's middags in het zonnetje voor de deur te gaan zitten. Juist niet. Gistermiddag kwamen mijn oude buren langs. Ze hebben een aantal jaren pal naast me gewoond, voor wie buiten staat: links, maar zoals je wellicht uit mijn logs weet zijn het hier vrij kleine huisjes. Groot genoeg voor een man alleen, met een roedel katten, maar eigenlijk te klein voor een stel. Dus toen ze de kans kregen een dubbel huisje aan de achterkant van het hofje te betrekken, hebben zij dat met beider handen aangepakt. De achterkant: in feite zijn het nog steeds buren.
Ze verhuisden met twee katten, Cobra en Krum. Twee zonen van Wausje, dus halfbroers van mijn Kim en Skitty. Vooral Cobra had daar moeite mee. De eerste maanden kwam hij nog dagelijks in mijn keuken snaaien. We vonden dat best: welke andere katten binnen mogen komen bepalen mijn katten, niet ik. Het ging de laatste tijd niet goed met hem, dat wist ik. Gister is hij geopereerd aan zijn kaak.
Tussen haakjes. De snijder praktiseert op het terrein van de Dierenambulance, aan de Rijksstraatweg (A44). Er staat een oude bunker op het terrein, vanaf de weg zichtbaar. Hij is nu totaal overgroeid, maar in het verleden was er jarenlang in grote, gekalkte letters te lezen: Zimmer Frei. Dat vond ik humor.
De operatie is goed gegaan. Op de terugweg heeft hij in de auto duf maar levendig rond zitten kijken. Thuis meteen met twee treden tegelijk de trap op. En toen: hartstilstand. Kut! En nu? Toen hij nog naast me woonde was zijn favoriete plek onder de acanthus. Daar ligt hij nu weer, half eronder. Tot het einde der tijden, tot we de aarde definitief naar de kloten hebben geholpen. Ter decoratie van het graf hebben we de brugmansia uit de winterstalling gehaald.
Waarom niet helemaal onder de acanthus? Dan had ik die eerst moeten uitgraven en later terug plaatsen. Dat gaat niet goed, denk ik. Bovendien had ik dan wel erg diep moeten graven, maar op zo'n dertig centimeter stuit je op een dikke laag puin, voer voor archeologen. Vergis je niet: om zo stukje bij beetje mijn tuin aan te leggen heb ik flink wat zand en puin moeten afvoeren.
En ook. De acanthus is, na wekenlang onder de sneeuw bedolven te zijn geweest - ik had hem goed afgedekt, maar toch is hij met de grond gelijk gevroren weer heel mooi teruggekomen. Momenteel is hij alweer een meter hoog. Nog een paar weken en Cobra ligt er helemaal onder.
Misschien moet ik madeliefjes op zijn graf planten, zodat we kunnen zeggen: Cobra? Pushing up the daisies.
Wielerhoekje. Straks begint de Giro, maar krijg je de vierdaagse van Duinkerken ook mee? Iedere dag dezelfde winnaar: Marcel Kittel van Skil-Shimano!
|
|
|
|
|
| 06-05-2011 |
| Pietje de Dood |
De Wet Openbaarheid Bestuur, kortweg WOB, is zeker in een democratie als de onze heet te zijn volkomen overbodig. Of de pakken nou het land besturen, de provincie of gemeente, besturen zitten er namens ons. Ze hebben van ons, het volk, de taak gekregen de boel te regelen en dat dient mutatis mutandis volkomen doorzichtig te zijn. Zeer selecte uitzonderingen daargelaten. Blijkbaar werkt dat in de praktijk niet zo, dus is die wet er gekomen.
Nota bene in het kader van de Dag van de Persvrijheid is de minister van binnenlandse zaken, Piet Hein Donner, gekomen met het voornemen om het opvragen van overheidsinformatie door burgers, journalisten en wetenschappers aan banden te leggen. Een van de problemen die Donner met de WOB heeft is dat tientallen ambtenaren er een dagtaak aan hebben om de verzoeken te behandelen. Ja zeg, gaan we kip-en-eieren? Zouden de verschillende overheden immers transparanter zijn, heeft geen boer, burger of buitenman reden een beroep op de wet te doen.
Ik heb het altijd een wat vreemde man gevonden, die Donner. Archaïsch, uit een ver verleden tijd. Ook als minister komt hij iedere dag op de fiets naar zijn werk, wat op zich te prijzen is, en altijd strak in driedelig pak. Hij heeft het perfecte uiterlijk èn de manieren van een aanzegger, iemand die kond komt doen van de dood. Het klinkt misschien wat zwaar, maar je bènt aanzegger als je op de Dag van de Persvrijheid aankondigt die persvrijheid te willen inperken. Gelukkig krijgt hij ook binnen zijn eigen partij de handen niet op elkaar voor dit voornemen.
Schrijvend over persvrijheid: ik vind het wel een goede beslissing van die Yanks om geen foto's vrij te geven van een aan flarden geschoten Bin Laden. Toon ze desnoods alleen aan de leden van het Amerikaanse equivalent van de Commissie Stiekem, maar laat deze beker aan ons voorbijgaan. Moeten we bewijs hebben? Dacht je nu echt dat Obama zich kan permitteren te liegen over het feit dat een stel heel erge soldaten de baardman naar de eeuwigheid heeft geholpen? En dat dan morgen Al Jazeera met een kersverse video van de creep komt? Over het feit dat ze hem om zeep hebben geholpen heb ik geen mening. Dat heb ik soms: geen mening.
Schildluis. Mijn wisteria, of blauwe regen zoals anderen zeggen, heeft last van schildluis. Nou ja, last? Hij staat er prachtig bij en ik heb niet het idee dat hij eronder lijdt. Het drukke verkeer van mieren was me al opgevallen, de luizen niet: ze zitten op de houten delen en hebben een prima schutkleur. Nu heb ik even op het net gezocht naar bestrijdingsmogelijkheden, maar het enige dat ik op het eerste gezicht vind is reclame voor Bayerprodukten. Heeft iemand een goede huis-, tuin- en keukentip voor me? Anders laat ik het zo.
Wielerhoekje. Nog één nachtje slapen, dan begint de eerste van de drie grote rondes, de Giro d'Italia. Een loodzware Giro. Vacansoleil komt met slechts één Nederlander aan de start, Johnny Hoogerland, de Boerenleenbank met slechts één buitenlander, Greame Brown. Dat laatste is jammer, want ik had graag Theo Bos bezig willen zien. Maar helaas, hij is ziek.
|
|
|
|
|
| 04-05-2011 |
| Daar komt de palingboer |
Toch nog even terugkomen op de zaligverklaring van afgelopen zondag, ik kan het niet laten. Dan heb ik de beelden proberen te mijden, het verhaal heb ik wel meegekregen. Er was een nonnetje met de ziekte van parkinson. Lullig, ook voor een non. De reizende paus was net overleden en zij bad tot hem. Barbatruc: ze genas. Een wonder. De Vaticaanse geleerden schrijven het toe aan de Pool. Dat was echt een popie jopie en aangezien de huidige paus, de rat zinger, dat ten ene male ontbeert wordt de Pool op het voetstuk gehesen om het volk binnen de kerk te houden. Umsonnst.
Een wonder? Ja, nou, goh, tjee, doktoren hebben het geconstateerd: ze had parkinson en nu niet meer. Alsof dat experts zijn, doktoren. Een voorbeeld uit eigen leven. Benadrukt: dit verzin ik niet. Dat je niet denkt: Bontebal wil een leuke draai aan zijn stukje geven, nee, dit is echt waar. Ik heb er al eerder over geschreven. Ooit, voor mijn tijd, toen zij nog een meisje was, was de huisarts van mijn moeder de grootvader van de dichter Erik Lindner. Nu is Erik niet alleen in naam dichter, hij is het ook echt en een goede. Maar zijn grootvader? Dokter? Hij bereidde het meisje dat mijn moeder werd voor op een schok: je kunt geen kinderen krijgen. Ma heeft er negen gebaard.
Neem toch eens van me aan: dood is dood. Je leeft voort in de herinnering van sommigen, in de voetstappen die je op internet hebt achtergelaten, sommigen van ons zelfs in boekenkasten, maar je bent zelf weg, pleite, ins Blaue hinein verschwunden, je lichaam verteert of je as raakt verstrooid, maar je bent nergens meer, mediums lullen uit hun nek, niet met een overledene, vullen hun zakken met het geld van de maffen die erin geloven. Dan doet zo'n overledene een wonder. En gij geleuft dah. Laat naar je kijken.
Wonderen? Wonderbaarlijke genezingen? Zo'n wonderdoener, dood dan wel levend, geneest altijd iets onderhuids. Waar dan doktoren en als sinterklaas verklede mannen een oordeel over vellen. Is er ooit een palingboer cq gekruisigde geweest die een eenbenige, barbatruc, tweebenig heeft gemaakt? Zo ja, ik zou er meteen achteraan lopen. Ook Saai Baba kon het niet.
Zou die nog leven? Al een hele tijd niets meer van Ratelband gehoord. Jammer, want ik had zo'n leuke woordspeling: de Jeugd van Tegenwoordig? Een Ratelband.
Overpeinzing. Terug naar god. In de verschillende religies circuleren teksten die van god zelf afkomstig zijn. De vraag: schrijft hij nieuwe teksten en zijn die op internet te vinden? Zijn er figuren die op internet beweren dat zij hem zijn en met nieuwe teksten komen? Heb je adressen voor me, ik ben zeer geïnteresseerd, want ik wil zelf een 'stort uw hele vermogen' religie beginnen.
|
|
|
|
|
| 03-05-2011 |
| Zo varen de scheepjes voorbij |
Balzac mag dan gehandicapt geboren zijn, wat vrij uniek is binnen onze familie, de meesten van ons zijn dat pas op latere leeftijd geraakt - polio, een verkeersongeluk - maar ze kan vanuit stand toch zeker veertig centimeter hoog springen. Vier voetjes van de vloer. Vanmorgen nog. Ze lag naast me toen ik wakker werd. Ik krabde haar op het koppetje en fluisterde: dag lieve schat. En zij: spin, spin. Toen, hard, in haar rechteroor: gefeliciteerd! Zeker veertig centimeter, volgend jaar zal ik de duimstok ernaast houden. Tijdens de koffie probeerde ik het ook bij Hanks, maar die trapte er niet in.
Gefeliciteerd? Jawel, de twee jongsten zijn jarig vandaag: ze zijn twee geworden om ze te zien: klik links bij de links, bovenaan en dan 04-2011. Maar wat moet je ermee? Een kat heeft geen benul van leeftijd, laat staan verjaardagen. Moet ik ze extra verwennen op een dag als vandaag? Ze worden iedere dag verwend, het valt pas op als het een dag niet gebeurt. Eigenlijk is het zo: ze merken pas dat er iets bijzonders aan de hand is als ik een dag rot tegen ze doe. Maar dat kan ik niet.
Voor de gelegenheid had ik muisjes van De Ruijter bij de buurtsuper willen halen. Je kent ze wel: anijszaadjes met een witte of roze suikerlaag. Maar die eet je bij een geboorte, het liefst op een beschuitje. Daar is het dus twee jaar te laat voor. Ik heb een beter idee. Straks haal ik bij Beukers, de dierenhandelaar in de Koningsstraat, een stuk of vijf witte muizen. Die laat ik los in de huiskamer. Wat zullen ze een lol hebben. De katten, bedoel ik.
Van de weeromstuit liep ik te zingen toen ik mijn tuintje inspecteerde. De buurvrouw dacht dat ik zong vanwege Osama. Zo is dat, meisje, zo is dat. Maar in mijn hoofd: Osama? Wie is dat nou weer? Ook weer iemand die door de paus vroegtijdig zalig wordt verklaard?
|
|
|
|
|
| 02-05-2011 |
| Oplichters zijn het, buurvrouw |
Hoeveel shaggies zal ik per dag roken? Veertig? Ik heb ze nooit geteld en ben dat ook niet van plan, maar laat ik het daarop houden. Omgerekend naar sigaretten zijn dat ruim twee pakjes per dag. De doorsneeprijs van een pakje sigaretten is Є 5,-, pakjes waar er overigens maar 19 in zitten. Gelukkig rook ik geen sigaretten, want dan zou ik onderhand een hypotheek op mijn huis moeten nemen. Iets waar geen bank intuint, want het is een huurhuis.
Hoeveel shaggies ik per dag rook vind ik niet interessant om te weten, maar ook niet hoeveel dat me per dag, week, maand kost. Aan dat soort sommen heb ik een broertje dood. Zoals ook: hoeveel ben ik per week kwijt aan kattenvoer? Er zijn mensen die er een sport van maken een huishoudboekje bij te houden, maar ik heb andere dingen te doen. Een goed boek lezen, bijvoorbeeld. Momenteel? De Zondvloed (1988) van Jeroen Brouwers. Heb je hem gezien in het programma Boeken van Wim Brands?
Waar ik het eigenlijk over wil hebben is het stiekeme gesjoemel met de prijs van een pakje shag. Die prijs verandert namelijk niet zo veel, maar er wordt onder water gerommeld: er zit steeds minder in een pakje. Zo'n drie, vier jaar geleden was dat nog 50 gram. Iets meer dan een jaar geleden was dat nog 45 gram en per 1 april van vorig jaar werd dat verlaagd naar 42,5 gram.
Even tussendoor. Ik rook zware shag, maar na jaren zware Van Nelle te hebben gerookt, ben ik enkele jaren geleden overgestapt naar de goedkopere merken. Meestal koop ik het bij de buurtsuper en daar hebben ze Rancho. Voor een pakje Rancho betaal ik Є 4,25 en een pakje zware Van Nelle kost Є 5,50, dacht ik. Dat scheelt bijna drie gulden in echt geld!
Gisteren, op de eerste mei van het jaar onzer here 2011, kocht ik een nieuw pakje bij de buurtsuper. Het voelde vreemd aan. Toen ik thuis de verpakking eens goed doorlas zag ik tot mijn verbazing: 40 gram! Nog steeds voor Є 4,25, dat wel. Een snelle rekensom, uit mijn hoofd, dat werd je vroeger op school bijgebracht, leert me dat er een stiekeme prijsverhoging van ruim 6% is doorgevoerd. Stiekem, want ik heb er nergens iets over gelezen en ik lees echt alles, geloof me. Oplichters zijn het.
Wielerhoekje. Cadel Evans heeft de Ronde van Romandië gewonnen. Het zal wel, ik heb niet zo veel met Cadel Evans. Pieter Weening eindigde op een mooie zesde plaats op 51 seconden van de winnaar. Het slot van de slotetappe van de Ronde van Turkije was grappig om te zien. Voor de leek: als het een close finish is, iets waarbij een finishfoto de definitieve uitslag moet bepalen, weet de renner die heeft gewonnen dat meestal zelf wel. Gisteren stak André Greipel de handen op. Maar hier werd de regel weer eens door de uitzondering bevestigd: winnaar was Kenny van Hummel, onze eigen Kamikaze Kenny, die Greipel met ruim twee centimeter versloeg. Het is overigens ook wel voorgekomen dat een renner zo overtuigd was van zijn overwinning dat hij reeds enkele meters voor de meet de benen stilhield en de handen in de lucht gooide, maar dan toch nog voorbij werd gestreefd. Wat moet je je dan lullig voelen.
Beelden. Wat betreft mijn blog met foto's, zie bovenaan de links hier links, moet je nog even geduld hebben. De katten staan er nu op, nu ga ik eerst de lay-out wat aanpassen. Dan gaan de foto's komen: van de hof, de planten in de hof, de gracht om de hoek enzovoorts. Eén per dag is het streven. Daartoe kan ik zo nu en dan van iemand een toestelletje lenen: om een voorraadje te schieten. Overigens komen er geen portretten op die blog: niet van mij, niet van mijn buren. Alleen de katten zijn slachtoffer.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
