 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 07-08-2011 |
 The things I like |
Dat ik op zondagochtend even teletekst inschakel om te zien hoe het overleg van de Gzoveel ervoor staat? Het crisisberaad van de ministers van financiën? Welnee joh, het interesseert me geen reet.
Toeval? Vannacht zond den Bels Manhattan (1979) van Woody Allen uit. Hoewel ik niet (meer) een grote fan van Allen ben, ik word bloednerveus van die man, heb ik de film toch weer een keer bekeken. Het viel me mee, maar toentertijd, dertig jaar geleden, vond ik hem beter. Allen speelt de rol van een 42-jarige schrijver van scenario's voor tv-komedies die verkering heeft met een 17-jarige scholiere, gespeeld door Mariel Hemmingway, kleindochter van, die tijdens de opnames ook werkelijk 17 was. Pas jaren later werd duidelijk dat Allen in het echte leven ook op heel jonge meisjes valt: hij trouwde zelfs met de jonge adoptiefdochter van zijn tweede vrouw, Mia Farrow.
Allen heeft met Mia Farrow een zoon, zelf gemaakt, Ronan Farrow. Hij zei over zijn vader: 'He's my father married to my sister. That makes me his son and his brother-in-law. That is such a moral transgression.' Maar dat allemaal terzijde. Het toeval was het volgende. Op een gegeven moment ligt de neuroot op een sofa en hij spreekt op een memorecorder de dingen in waar hij allemaal van houdt. En toen zei hij het: Sentimental Education van Flaubert. In de ondertiteling vertaald als: L'Education Sentimentale. Is dat toevallig of is dat toevallig? Zelf hou ik van drankovergoten nachtelijke kanotochten en lange wandelingen. Dat laatste heeft de dokter me helaas ontraden.
Nederlandse ploegen hebben het goed gedaan in de Ronde van Polen. Marcel Kittel won gisteren ook de laatste etappe waarmee zijn totaal, en dat van Skil-Shimano, op vier is komen te staan. Ook Vancansoleil heeft een uitstekende ronde gereden: zijn werden uiteindelijk eerste in het ploegenklassement. Marco Marcato en Wout Poels werden respectievelijk derde en vierde in het eindklassement en Michael Golas won het bergklassement. De Boerenleenbank? Paul Martens werd uiteindelijk 33ste en Tom Jelte Slagter 35ste; daar mogen ze het mee doen.
Vandaag even pauze, maar morgen gaan we meteen weer door met de Enecotour, ook een World Tour wedstrijd. De eerste rit is een proloog in Amersfoort over 5.7 kilometer. Een sterk rennersveld met zeven ritten door Nederland en België, als gezegd een World Tour wedstrijd, en dan de eeuwige klacht: zendt de Nederlsndse tv het uit? Welnee. Het voetbalseizoen is weer begonnen. Harkemaase Boys tegen Groen Wit 23 heeft nu de prioriteit. Ach, ik ben toch gewoon naar België uit te wijken.
Met mijn iets uitgebreidere Ziggo-aanbod heb ik nog steeds slechts BBC1 en BBC2, maar ik kan wel alle regionale omroepen ontvangen. Je begrijpt: daar zit ik op te wachten. Het aardige is wel dat ook het regionale Limburgse kanaal L1 dagelijks live de Enecotour zal brengen. Met iedere dag deskundig commentaar van, jawel, Max van Heeswijk- voor de insiders.
|
|
|
|
|
| 05-08-2011 |
| Wie is van hout? |
De regelmatige lezer van deze blog weet waar het hoofdkwartier van het CDA is gevestigd: hier om de hoek, aan de rand van de Schilderswijk, in het oude kapitale pand waarin ooit het waterbedrijf, de Duinwaterleiding was gevestigd. Het Rovershol noemen we het hier in de buurt. Ten aanzien van het Denkmal voor het duel dat de heren Van Alkemade Conicks en De Cabernet hier naast de hof hebben uitgevochten, nog vóór er überhaupt van een hofje sprake was, en dat op de exacte plek van de gebeurtenis zou moeten verrijzen, wat dan midden op een speelplaatsje is, waar overigens echte speeltoestellen staan, van enige wipkip is geen sprake, een onzalig plan waartegen we een aktiegroep in het leven hebben geroepen... Hè. Mijn docent creatief schrijven heeft het me nog zo op het hart gedrukt: maak niet te lange zinnen, dan raak je de weg kwijt. Enfin, er is een compromis in de maak. Op mijn suggestie, jawel: mijn suggestie, om het Denkmal bij het CDA voor de deur te zetten, slechts enkele honderden meters van de werkelijke plek verwijderd, is welwillend gereageerd. Het ziet ernaar uit dat ik binnenkort enkele zakken kunstmest in de aanbieding heb, voor de goede verstaander. (Ik heb het beetje bij beetje in verschillende tuincentra gekocht.)
Dat je als regelmatige lezer denkt dat ik dagelijks goede boeken lees. Tjees, je bent ook makkelijk in de maling te nemen. Neem dit: Ze hadden hem voor dood laten liggen in zijn eigen slaapkamer, midden in een grote plas bloed. Zijn buik was opengereten en kierde als een gapende schuurdeur; het heft van een mes zat tegen zijn borstbeen aangedrukt. Maar de ellende was, dat het hem op één of andere manier was gelukt in leven te blijven. Terwijl het leven uit hem werd weggepompt, had hij kans gezien de telefoon van het tafeltje te gooien en mij te bellen. En nu keek hij naar me op, met slechts een paar seconden te leven en hij kon alleen nog maar met moeite uitbrengen: 'Mike... Er was geen reden...'
Neem mij niet kwalijk. Omdat mijn blog Nederlands-talig is, geef ik een Nederlandse vertaling. Van ene Jan van Hout. Wie is van...? Jan. Zo slecht zou zelfs mijn eigen vertaling niet zijn. Maar, to the point, dit is een stukje Mike Hammer van Mickey Spillane. Spillane is een van mijn vele favoriete schrijvers.
Op zoek naar, nou ja, ergens naar op zoek, op het web, belandde ik op een site die als eerste pagina een waarschuwing had staan: the following pictures might lead to masturbation. Daar had ik op dat moment helemaal geen tijd voor.
|
|
|
|
|
| 04-08-2011 |
| Werkt voor de samenleving |
De au is weer in de maand, ik had er al voor gewaarschuwd. Waarom? De au betekent vlooien als je katten in huis hebt. De oplossing is om voor een heleboel geld enkele druppels zooi in de nek van de kat spuiten; Jezus, wat is dat spul duur. Maar goed, wat beuren mot, mot beuren. Edoch, tussen die plagen van mij zitten enkele exemplaren die zich niet laten aanraken. Laat staan dat je even op je gemak de nek kan bedruppen. Daarom heb ik ze verschalkt bij het voederen. En ziet: met een halve dag was de klus geklaard. Daarna heb ik nog een scheut chloor tussen de tralies van de putdeksel (van de firma Dijka uit Steenwijk) door gegooid om de op uitkomen staande muggenlarven om te brengen. Kunnen we er weer even beet- en steekloos tegen.
Naar aanleiding van mijn stukje (2 aug) over het DuelDenkmal dat hier bij het hofje op de speelplaats zou moeten komen, en mijn protest daartegen, reageerde lezer Ralf: 'Maar dan nog zou je er, als goed revolutionair, elk jaar op 13 december, de verjaardag van Flaubert, de duelscene uit L'Éducation sentimentale kunnen voordragen (eventueel Nederlands ondertiteld), waarin de duelcutuur, en de elite als geheel, professioneel en onverbeterlijk in de zeik worden genomen.' Dat is het overwegen waard, zij het dat ik dan meteen de ondertiteling wil uitspreken: mijn Frans is wat het altijd al is geweest.
Het duel bij Gustave Flaubert is inderdaad te belachelijk voor woorden. De duelisten zijn nog grotere prutsers dan Van Alkemade Conicks en De Cabernet. Alleen de aanleiding al: tijdens een met alcohol overgoten diner wordt er wat beledigd en wat geslagen. Gewoon zoals dat met dronken mensen gaat. De geslagen partij eist echter genoegdoening middels een duel. Dat zal er dan ook komen. Niet alleen de gedaagde, ook de uitdager scheit tevoren zeven kleuren stront: 'Hij (Cisy) hoopte vurig, dat Frédéric (de gedaagde) die nacht aan een beroerte zou sterven of dat door een plotseling uitgebroken opstand de toegangen van het Bois de Boulogne dusdanig door barricades zouden zijn versperd, de volgende ochtend, dat men er niet in of uit kon, en dat een bepaalde gebeurtenis een van de getuigen verhinderen zou er heen te gaan; want als getuigen niet opdaagden, ging het duel niet door. Het speet hem geen medicijnen te hebben gestudeerd, want dan had hij iets kunnen innemen, dat, ofschoon niet gevaarlijk voor zijn leven, zou doen geloven aan zijn dood. Het kwam zo ver met hem, dat hij er naar verlangde ziek te worden, doodziek.'
Als het duel, met de degen, dan toch begint valt Cisy in katzwijm. Op dat moment arriveert een van de beledigden, wiens eer verdedigd zou moeten worden, als deus ex machina in een sjees: 'Houdt op! Houdt op!' roept hij reeds van verre. En een van de getuigen, de scheidsrechter, die vreest dat het de politie is die er aankomt, heft zijn rotting en zegt: 'Ophouden maar! De burggraaf bloedt!'
'Ik?' zei Cisy.
Inderdaad had hij zich in zijn val de duim geschaafd van zijn linkerhand.
'Maar dat kwam doordat hij viel,' zei de Citoyen een getuige van Frédéric die hekel heeft aan alles dat maar naar adel riekt en de enige is die wel zin heeft in een slachtpartij.
Het loopt echter allemaal met een sisser af. Inderdaad, Ralf, worden er in de scene nogal wat lieden in de zeik gezet. Maar als ik het zou voordragen, moet ik het dan niet anders toonzetten, zodat ook mijn wijkgenoten begrijpen waar het over gaat. Of doe ik nu neerbuigend?
Vergis je niet. Het is hier dan wel de Schilderswijk, maar het hofje ziet er pico bello uit. Eens per week komt er een veegploeg van het Haags Werkbedrijf langs. In fluoricerend groene hesjes. Gisteren merkte ik dat ik onwillekeurig even naar de ruggen keek. Er stond bij allen gewoon 'Haags Werkbedrijf' op, geen 'Werkt voor de samenleving' ten teken dat het hier een crimineel betreft. Want natuurlijk ga ik dan vragen: wat heb jij uitgespookt? En als het me niet bevalt ontzeg ik zo'n figuur de toegang tot de hof.
Zoals verwacht heeft Marcel Kittel het gisteren niet gered in de Ronde van Polen. Hij kwam op 7.28 van winnaar Peter Sagan binnen. Hij is gezakt naar plaats 104 in het algemeen klassement. Maar Kittel is ook niet ingehuurd om een klassement te rijden.
|
|
|
|
|
| 03-08-2011 |
| Hand in hand, kameraden |
Laat de rijken de crisis betalen, ken je die uitdrukking? Ja, laat de rijken de crisis betalen, want zij hebben hem veroorzaakt. Ik was mijn handen in onschuld (Pilatus, 33). Als ik wat slordig omspring met de fooi die uitkering heet heeft dat nog geen cero punto cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero uno procent invloed op het reilen en zeilen van 's lands en de wereldeconomie.
Aan de vooravond van het nieuwe voetbalseizoen kwam ik, in Biecht van een moordenaar in één nacht verteld, een aardig fragment tegen voor Feijenoordfans: 'Eerst veel later heb ik geleerd, dat woorden sterker zijn dan handelingen en ik lach wanneer ik de geliefde frase hoor: Geen woorden, maar daden! Hoe zwak zijn daden! Een woord bestaat, een daad vergaat! Een daad volbrengt ook een hond maar een woord spreekt slechts een mens. De daad, de handeling is een fantoom vergeleken met de werkelijkheid en in het bizonder met de bovenzinnelijke werkelijkheid van het woord. De handeling verhoudt zich tot het woord ongeveer als de tweedimensionale schaduw in de bioscoop tot de driedimensionale levende mens, of, wanneer ge wilt, als de fotografie tot het origineel. (Daarom ben ik moordenaar geworden. Maar dat komt later.)' Beichte eines Mörders, erzählt in einer Nacht (1936) van Joseph Roth - geen familie van Philip of Lydia.
Heb je het nou gezien? Heb je gisteren naar de derde etappe van de Ronde van Polen gekeken en heb je gezien dat ik geen woord te veel heb geschreven over Marcel Kittel? Want om mijn woorden kracht bij te zetten won hij ook deze etappe. Met één belangrijk verschil. Voor de leek: de sprint wordt meestal door een rijtje ploeggenoten voor de sprinter aangetrokken, een treintje genaamd. De ploeggenoten rijden zich uit de naad en de sprinter fietst 'comfortabel' in hun slipstream. Het is steeds de voorste die het meeste werk verricht. Is die op, neemt nummer twee het over enzovoorts. De laatste, die de puntjes op de i zet, wordt de leadout genoemd. Bij Marcel Kittel is dat in Polen Tom Veelers. Dat was in elk geval in de eerste twee etappes zo. Gisteren kwam Kittel in de finale alleen te zitten, omdat de rest van de ploeg zich onderweg al uit de naad had gereden. Geen probleem. Hij plaatste zich gewoon in de slipstream van een andere sprinter die zich opmaakte voor het eindschot. Gisteren was dat, geloof ik, zijn landgenoot John Degenkolb, die uiteindelijk negende werd.
Wat Marcel Kittel ook tot een goede sprinter maakt is dat hij kan wachten. Pas op het laatste moment de vlam in de pijp. En weer kon hij tien meter voor de streep de pedalen stilhouden en de armen in de lucht gooien.
Vandaag? Het is een geaccidenteerd parkoers, daarop kan Kittel wat minder uit de voeten.
Sheldon: Knockknockknock Penny! Knockknockknock Penny! Knockknockknock Penny! Knockknockknock Penny!
Penny: Eh, Star Wars?
|
|
|
|
|
| 02-08-2011 |
| Willen jullie naar het IJspaleis? Dan gaan we naar het IJspaleis! |
Waar een mens al niet tegen kan protesteren. Eerst een geschiedenislesje, want over geschiedenis gaat het. Met name over mijn wijk, de Schilderswijk. Tot in de 19e eeuw bestond het gebied van de Schilderswijk uit weilanden, de Zusterpolder. Het behoorde tot het grondgebied van Rijswijk en was grotendeels onbebouwd. Alleen langs de Zuidwal en het Groenewegje stonden wat huizen. In 1843 werd de spoorlijn Amsterdam-Den Haag geopend en dat had consequenties voor het aangrenzende gebied. Er werd een station gebouwd, het Hollands Spoor, en de omgeving daarvan ging in 1844 over in Haagse handen.
Het was de tijd van de industriële revolutie. Veel mensen trokken van het platteland naar de stad om werk te zoeken. Om al die mensen te kunnen huisvesten werd er een totaal nieuwe wijk gebouwd. Aanvankelijk alleen in de omgeving van het station, maar het breidde zich uit: de Schilderswijk. Tot zo ver dit deel. Nu komt het.
In 1742 vond er net buiten de stad een duel plaats. Een ruzie tussen hoge heren werd beslecht met het pistool. Ook toen al hielp praten niet. Cherchez la femme: de heibel was tussen de Hollander Jan van Alkemade Conicks en de Franse bonvivant Chevalier de Cabernet. Het draaide om jonkvrouw Anna Wttewaall van Stoetwegen; jawel, familie van. De Cabernet schoot mis, Van Alkemade Conicks verwondde de Chevalier slechts aan een schouder; de prutsers. Niettemin moesten beiden het land ontvluchten, want er stonden zware straffen op duelleren. Tot zo ver dit deel. Nu komt het.
Een werkgroep van de historische vereniging Die Haghe is met de spaarzame gegevens die er bestaan over dit duel aan het rekenen geslagen en meent de plaats te hebben bepaald waar het heeft plaatsgevonden: hier, dat wil zeggen, net buiten het hofje, op de plek waar nu een kinderspeeltuintje is. Die deformanten willen in het speeltuintje een gedenkteken oprichten! Dat is leuk voor historische wandelingen. Zijn ze nou helemaal van de pot gepleurd. Om kort te gaan: er is een aktiegroep opgericht om dit onzalige plan af te schieten. En ik ben lid. Hè, wat is het lekker om weer eens ouderwets aktie te voeren. Ik hou je op de hoogte.
Voor uitgewijden. Het IJspaleis is de bijnaam van het Haagse Stadhuis. Je komt er langs als je van het Centraal Station naar het Paard van Troje loopt.
Wat een sprinter is die man! Marcel Kittel, de 23-jarige Duitser van Skil-Shimano. Eerstejaars prof! Wat hij kan hebben we al kunnen zien begin mei, in de Vierdaagse van Duinkerken. Die, zoals de naam al zegt vijf dagen duurt. Van de vijf etappes draaiden er vier uit op een sprint en hij won ze allemaal. Meer eerste plaatsen dit jaar? Derde etappe Tour van Langkawi, Prorace Berlin, tweede etappe en het eindklassement van de Delta Tour Zeeland en afgelopen dagen de eerste en tweede etappe van de Ronde van Polen waardoor hij momenteel eerste staat. Daar kun je hem dus aan de gang zien: iedere dag aan het eind van de middag live op Eurosport.
Zo ziet het eruit: Hij wordt netjes afgezet door een ploegmaat, gaat dan de sprint aan met de gekende sprinters en op de streep heeft hij steeds ruim twee lengtes voorsprong, je weet niet wat je ziet. In de Ronde van Polen verslaat hij op deze manier onder andere Alexander Kristoff, Francesco Chicchi, Heinrich Haussler, Graeme Brown en Romain Feillu. Momenteel staat hij achtste in het overwinningen klassement 2011. Heus, geloof me, Mark Cavendish is er niets bij en dan overdrijf ik niet.
Hét sprintkanon van Skil-Shimano was Kenny van Hummel. Kamikaze Kenny heeft eieren voor zijn geld gekozen en vertrekt. Hij heeft getekend bij Vancansoleil. Enne: Marcel Kittel rijdt de Vuelta!
|
|
|
|
|
| 01-08-2011 |
| Zomergasten |
Pazzop, wees voorzichtig: de au zit in de maand!
Genoten van een avondje Zomergasten met hersenwetenschapper Dick Swaab. Enig minpuntje was de dit maal wel erg irritante presentator Jelle Brandt Corstius. Het leek er sterk op dat het hem allemaal niet interesseerde en dat hij zijn huiswerk niet goed had gedaan. Hij onderbrak op de verkeerde momenten en stelde de meest onbenullige vragen, terwijl Swaab alles dat hij wilde vertellen met veel enthousiasme en heel duidelijk bracht. De keuze van de beeldfragmenten was ook uitstekend, zonder het obligate stukje cabaret. Of het moet het interview zijn geweest met de malloot Bart Huges, die in 1965 een gaatje in zijn voorhoofd boorde om zo tot een verruimd bewustzijn te komen.
Veel van ons wezen wordt in de baarmoeder in onze hersenen geprogrammeerd, vertelde Swaab in andere bewoordingen. Bijvoorbeeld of je Alzheimer zal krijgen en hoe vroeg of laat in je leven. De vraag is of je dat allemaal wilt weten, ik in elk geval niet. Vooral verzekeringsmaatschappijen zullen nieuwsgierig zijn naar de aanleg tot bepaalde ziektes bij aspirant cliënten. Dat onderwerp kwam niet ter sprake in de uitzending, maar we mogen hopen dat 'de politiek' zulks met strenge wetgeving zal tegengaan.
Zo staat bijvoorbeeld je sexuele geaardheid bij je geboorte al vast. Ook pedofilie, wat bij Brandt Corstius de opmerking ontlokte: dus we hoeven ze niet meer op te pakken, ze kunnen er niets aan doen. Ik vrees dat hij het meende. Hallo zeg! Er is ook nog zoiets als beschaving. Van kinderen blijf je met je poten af, dat weten we allemaal. Ben je als pedofiel geboren, heb je vette pech. Verder dan in je fantasie kan je er niet mee komen. Zo val ik op lekkere wijven, maar zij niet op mij. Maar dat is een ander onderwerp.
We kregen een stukje The Birds van Alfred Hitchcock, Repulsion van Roman Polanski en Le scaphandre et le papillon van Julian Schabel, de keuzefilm van de gast die na Zomergasten werd uigezonden, over, eh, lees de wiki maar. De film heb ik niet gezien, ik slaap toch al zo slecht. Helaas ging het vertoonde stukje documentaire over de Brain Man, de Brit Daniel Tammet, een man met een ongelofelijk geheugen, alleen maar over een soortgenoot van hem, George Finn, die model heeft gestaan voor de rol van Dustin Hofman in de film Rain Man. Tammet is in tegenstelling tot Finn en anderen verder goed bij zijn hoofd en kan vertellen wat er in zijn hoofd omgaat. Nu werd het een soort aapjes kijken.
Enfin, volgende zondag is de journaliste Step Vaessen Zomergast. Wist je, voor insiders, dat zij nog gewerkt heeft bij Radio Rataplan? Die moet ook veel te vertellen hebben.
De perfecte moord bestaat! Hij staat beschreven in Pech (Die Panne, 1956) van de Zwitser Friedrich Dürrenmatt. Hoe de textielvertegenwoordiger Alfredo Traps de hoofdvertegenwoordiger Gygax om zeep heeft geholpen en zo zelf hoofdvertegenwoordiger werd. Doodslag kan gebeuren, maar als het met voorbedachte rade gebeurt is het moord. En zo geschiedde. Gygax, een zenuwleider, had al eens een beroerte gehad. Een volgende beroerte zou hem fataal kunnen worden. Die kon hij krijgen als hij zich te druk maakte. Wat deed de doortrapte Traps? Hij legde het aan met Gigax' vrouw en die wilde maar al te graag. Vervolgens biechtte hij het tijdens een etentje op aan een zakenrelatie waarvan hij zeker wist dat deze het zou overbrieven aan Gigax. Alles verliep verder volgens plan. Simpel hè.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
