 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 12-09-2010 |
 er was telefoon |
Een regisseuse belde. Ze gaat een tv-film maken en ze heeft een eenbenige nodig. Of ik zin had. Nou, mevrouw de regisseuse, ik ben geen acteur. Geen probleem, het zou een zeer zwijgzame rol zijn. Ja maar, in zwijgende rollen ligt het accent toch op acteren? Het zou allemaal geen probleem zijn. Voor tv? vroeg ik. Ja. Dat ik de volgende dag naar de super ga en alle buurtbewoners wijzen: hij was gisteren op tv. Een nogal zwijgzame eenbenige. Je hebt mij toch niet nodig, je kan het toch faken. Vraag Daan Schuurmans of Waldemar Hilbrand. Je hebt Barry Lindon van Stanley Kubrick toch wel gezien. Met Ryan ONeil als geamputeerde. Was dat mooi gefaket of niet? Overigens een mooie film, Barry Lindon, zoals bijna alle films van Kubrick het aanzien meer dan waard zijn. Ach, Kubrick. Ik heb bijna al zijn films gezien. De eerste was Lolita, naar de roman van Vladimir Nabokov. Met Sue Lyon als Lolita. Veertien was ze toen. En ik zie mezelf nog terug in de bioscoopzaal bij A Clockwork Orange. Man!, vrouw ook, wat heftig. Steeds zat ik op het puntje van mijn stoel om weg te lopen. Dat heb ik later wel een keer gedaan. Dat was bij Strawdogs van Sam Peckinpah met Dustin Hoffman en Susan George in de hoofdrollen. Toen hun huisje werd belegerd begon het volk om me heen te joelen. Ik kreeg de creeps, werd bang voor de omzittenden en ben de zaal uit gevlucht, voor mijn doen op topsnelheid. Zo kunnen mensen opgaan in een film. Dus nee, mevrouw de regisseuse, laat deze beker maar aan me voorbijgaan. Heus, kijk Ryan ONeil als eenbenige in zijn koetsje en je ziet dat het makkelijk is na te doen. Alleen echte eenbenigen zien dat het nep is. Als je dan toch naar die film kijkt: let eens op het licht. Waanzinnig!!
Toen ik 2001 A Space Odyssey in de bioscoop zag was ik stoned. Wat de natuur ons biedt tot me geroken. Het werd een trip.
En dan had ik ineens mail uit Westerwijtwerd. Westerwijtwerd? Dat ligt net boven Bedum, waar Arjen Robben vandaan komt. Arjen Robben? Die had Nederland in Spanje het kampioenschap moeten brengen. Niet alles van het Groningse platteland is goed. Maar dit is de Zeldenrust.
|
|
|
|
|
|
| Wielerhoekje |
Het is misschien raar, maar ik ben zeer geïnteresseerd in de cultuur van de oude Grieken, de Noormannen, de Kelten, maar de cultuur van mijn eigen volk?? Steeds kwam ik de naam van Frans Duits tegen. Ik dacht dat het een woordenboek was, maar het is een volkszanger. Plots zag ik hem op tv, tijdens het kanalenlopen. Het is een vetklep. Een man die waarschijnlijk nog langzamer trap loopt dan ik. Dat compenseert hij dan met mooie liedjes? Bagger. Hazes, maar dan nog erger. Waarom schrijf ik zo onaardig over een bolle man die ik niet ken? Hij valt me lastig. Gisteravond een uur zijn gekweel moeten aanhoren, de buurman had weer zon bui.
Wielerhoekje. Ik citeer. Joachin Rodriguez heeft de veertiende etappe van de Vuelta à Espagna gewonnen. De 31-jarige Spanjaard van Katusha wist na een etappe van 178 kilometer solo aan te komen bovenop de Peña Cabarga. De Italiaan Vincenzo Nibali (Liquigas) werd op 20 seconden tweede en neemt de leiding in het algemeen klassement over van Igor Anton (Euskaltel-Euskadi). Anton kwam op zeven kilometer van de meet hard ten val en moest noodgedwongen opgeven met een gebroken elleboog. In de valpartij was o.a ook zijn ploeggenoot Egoi Martinez de Esteban betrokken die een sleutelbeenbreuk opliep. Ook hij kon de rit niet meer uitrijden. De valpartij ontstond in de afdaling van de voorlaatste klim terwijl de klassementsrenners in volle achtervolging waren op de drie koplopers David Millar, David Zabriskie (beiden Garmin-Transitions) en Niki Terpstra (Team Milram).
Terpstra schudde beide renners in de slotklim naar Peña Cabarga van zich af en wist solo door te knokken. Op twee kilometer van de meet zette de favorieten aan en werd ook Terpstra ingelopen. Vincenzo Nibali koos de aanval en zag Joachin Rodriquez bij hem aansluiten. In de laatste kilometer zette Rodriguez aan en Nibali kon hem niet volgen. Ezequiel Mosquera Miguez (Xacobeo-Galicia) probeerde nog naar Nibali toe te fietsen maar werd op paar meter achter hem derde.
Niki Terpstra werd uiteindelijk nog 16e op exact twee minuten. Laurens ten Dam kwam op 2:34 min als 25e aan en stijgt in het klassement naar de 24e plaats.
Opluchting alom: Dirty Gert heeft zich ingehouden op Ground Zero. O ja? En morgen gaat Maxime weer bij hem op de koffie. Schande! morde het volk. More, more, more.
Er is al een hele week Matthijs draait door en ik heb nog geen aflevering gezien. Waus en Pitteman overigens ook niet. Goed hè. Ik heb niet het idee dat ik iets heb gemist.
|
|
|
|
|
| 11-09-2010 |
| Achter de streep |
Je zou er een betaalsite van moeten maken, werd me gezegd. Waarvan? Van je weblog. Als iedere lezer jaarlijks een donatie doet, zit je niet zo met je gedachten bij de echoput die giro heet en kan je je volledig concentreren op die weblog. Ja ja, en dat ik er dan ook advertenties op ga zetten. Joh, ik ben al genoeg gefocust op dat werk. Hoe de omstandigheden ook zijn, ik schijf toch wel. Maar goed, als er lezers zijn die zich geroepen voelen wat (Nederlandse) bankbiljetten in een enveloppe te doen en deze op te sturen naar Adriaan Bontebal, Paulus Potterstraat 141, 2526SP Den Haag, dan zeg ik natuurlijk geen nee. Het zou eigenlijk wel goed uitkomen. Als tegenprestatie doe ik weer een verhaaltje. Over de openbare bibliotheek dit maal. Heel soms kom ik daar. De moeite die ik met bibliotheken heb, is dat je de boeken na verloop van tijd weer terug moet brengen. Mooie boeken heb ik graag hier, op de plank.
Het meest intrigerend in de bibliotheek is de rode streep, drie meter voor de balie. Wilt u, gebiedt hij nadrukkelijk, achter mij plaatsnemen, want de klant voor u wenst privacy. Dat zet me aan het denken als ik aansluit in de rij. Kijk, dat iemand geen pottenkijkers wil als hij geld opneemt aan het loket van een bank of postkantoor, kan ik billijken. Zeker als het om grote bedragen gaat. Rippers en zakkenrollers en moeten niet op ideeën worden gebracht.
Ook aan de uitleenbalie van videotheken kan ik me iets bij de privacybehoefte voorstellen. Wat te doen als een van je buurtgenoten ziet dat je Faces of Death deel XX komt terugbrengen, of Hete Tienermeisjes in Tirol. Voor je het weet heb je een naam en kan je maar beter de wijk nemen.
Maar waarom wil iemand privacy wanneer hij een boek komt terugbrengen? Natuurlijk omdat hij wil voorkomen dat anderen zien wat hij heeft geleend. Maar daarmee is de vraag nog niet afdoende beantwoord. Wàt brengt hij dan terug?
Worden er, zo vraag ik mij af, boeken uitgeleend vanonder de toonbank? Zoals het kruideniertje op de hoek in het geniep dubieuze rum aan zijn vaste klanten verkoopt, terwijl hoofdpijnwijn en bieren de schappen sieren. Is er in de bibliotheek kennis aanwezig, die slechts door een selecte clientèle tot zich mag worden genomen? Word ik dommer gehouden dan ik al ben?
Mijn jeugdtrauma speelt op: de wereld is voor mij in scene gezet en om mij heen speelt men toneel. Mijn stervensbegeleider zal me, wanneer de film van mijn leven op punt van afspelen staat, een papiertje in de hand drukken met daarop de woorden: smile, you're on candid camera.
Bezit de bibliotheek de steen der wijzen, zonder dat ik daar weet van heb? Zonder toegang vrij voor mij? Is er kennis waar ik bewust buiten word gehouden? Hogere kennis, alomvattende kennis? Dan heb ik het niet over zweverig gezever als De Celestijnse Belofte, maar een werkelijk dieper inzicht. Nu ik het daarover heb: zou dàt het misschien zijn. De Celestijnse Belofte? Zouden er mensen zijn die beseffen dat zij lulkoek hebben gevreten? En dat zij daarmee maar beter niet te koop kunnen lopen? Is er dan toch nog hoop?
Als ongeleide projectielen schieten voor de balie de gedachten door mijn hoofd. Van licht geschut tot het zwaarste kaliber. Haal die streep alsjeblieft niet weg.
Nieuws? De Volkskrant zit er bovenop. Uit de Krant van vrijdag: Emotionele schade oplopen door een blik op de borsten van Britney Spears. Het kan. Beveiliger Fernando Flores heeft Spears aangeklaagd wegens seksuele intimidatie, zo bleek donderdag. Flores uitte zijn beschuldiging al eerder, maar donderdag lekte de officiële aanklacht uit.
Flores, die tot afgelopen zomer zes maanden in dienst was bij de popdiva, beschrijft in de aanklacht gedetailleerd hoe Spears hem seksueel zou hebben benaderd. Britney droeg een witte jurk en liep op mij af. Toen ze vlakbij stond liet ze opzettelijk haar aansteker op de grond vallen. Ze boog voorover om hem op te rapen en liet daarbij haar borsten zien. De bh-loze Britney zou vervolgens hebben gezegd: Geef nou maar toe dat je dit fijn vindt.
Ik kan me iets voorstellen bij de consternatie. Maar heb je hem door? Meneer Flores aast op een reconstructie.
|
|
|
|
|
| 10-09-2010 |
| Een definitieve determinatie |
Enkele weken terug (14/8) schreef ik dat er paddestoelen in mijn tuintje stonden en wel van de soort Macrolepiota procera, dat is de grote parasolzwam. Ik zat er naast. Een definitieve determinatie: het betrof hier de Macrolepiota rhacodes, ofwel de knolparasolzwam, ook eetbaar. Vergissen is menselijk, want zo ziet de grote parasolzwam eruit. Er stonden er drie die inmiddels vergaan en verdwenen zijn. Maar we hoorden het al op het nieuws: het is een uitzonderlijk goed paddestoelenjaar. Ook in mijn tuin. Dat die eerste drie verschenen was al uniek: nooit hebben er paddestoelen in mijn tuintje gestaan. Ze komen nu weer op. Ik telde er vanmorgen acht!
Als je het over paddestoelen hebt, heb je het over kabouters. Over kabouter Spillebeen op de vliegenzwam en zijn soortgenoten. De vraag rijst: bestaan kabouters. Natuurlijk niet. Ze zijn een leuk verzinsel om verhaaltjes voor de kleintjes rond te bouwen. Toch zijn er mensen die in het bestaan van kabouters geloven. Ze zijn verder ongevaarlijk. RTL4 komt dit najaar met een programmareeks waarin mensen over hun ervaringen met kabouters vertellen aan Derek Ogilvie. Het zal worden gepresenteerd door Sylvana Simons en Marc-Marie Huijbrechts.
Ik kan dan wel zeggen: er bestaan geen kabouters, maar ik kan het niet bewijzen. Het is vaak heel moeilijk te bewijzen dat iets niet bestaat. Leg het probleem voor aan een believer en die zal zeggen: de mannekes en wijfies zijn mensenschuw. Ze horen je al van verre aankomen en dan verstoppen ze zich. Ook kabouterianen hebben zelf nooit een kabouter gezien, wat zij straks ook tegen Derek, Sylvana en Marc-Marie zullen zeggen, maar zij geloven, nee, zij weten. En zo kom ik vanzelf weer eens op god.
Er is geen god. Het is niet: god schiep de mens naar zijn evenbeeld, maar: de mens schiep zich een god naar zijn evenbeeld. Dat is vooral van toepassing op monotheïstische godsdiensten als het christendom, het jodendom en de islam. De hindoes zijn creatiever, die hebben een resem goden, zoals Brahma, Vishnu, Shiva, Krishna, Rama, Durga en Ganesha. Wat me opvalt aan die hindoegoden is dat ze stuk voor stuk androgyn zijn, dus geen typische machos zoals de goden in de monotheïstische traditie. Neem bijvoorbeeld zon Vishnu. Is dat nou een mannetje of een vrouwtje? Mocht men in een Bollywoodfilm Vishnu willen neerzetten, zou ik Boy George voor de rol vragen. Mijn favoriet is Ganesha, de god met de olifantenkop. Hij/zij neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers, te vergelijken met 'onze' Christoffel. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen. Daarom natuurlijk dat olifantenhoofd: dat is groter, daar zitten meer hersens in, qua moeilijke beslissingen.
Er is geen god, god is een verzinsel. Dat men los van elkaar overal ter wereld in een god is gaan geloven is geen bewijs van zijn bestaan. Het bewijst alleen maar dat mensen nogal de neiging hebben de dingen die zij niet kunnen verklaren op dezelfde manier ondervangen. Maar net als met kabouters: ik kan niet bewijzen dat er geen god bestaat. De believers in deze hoek kunnen ook niet bewijzen dat hij wel bestaat. Kijk naar alle rampen die de mensheid de afgelopen 3000 jaar te verduren heeft gehad, en vertel mij, alleen maar vertellen, je hoeft niets te bewijzen, vertel mij waar je de hand van jouw god ziet. Als je naar de afgelopen 3000 jaar kijkt en er is een god, dan is het een vreselijke klootzak.
Als vaker gezegd: ik ben geen bestrijder van religies. Voor mij heeft ieder recht op een eigen bijgeloof. Hou dat echter voor je. Deel je zwijmelen met mede-gelovigen, maar laat ongelovigen met rust. Leg ongelovigen geen sharia op, zadel ongelovigen niet via het parlement op met jouw problemen rond abortus en euthanasie. Doe alles binnen je eigen club, maar hou je wel aan de regels van het fatsoen en de menselijkheid. Men stenigt geen vrouwen die buiten het huwelijksbootje hebben gepist. Men stenigt geen vrouwen. Overigens: wat gebeurt er eigenlijk met mannen die overspel plegen? Laat me raden: mannen plegen geen overspel, die worden verleid.
Hoewel het tegenwoordig wel meevalt, in het verleden werd ik regelmatig aan de deur lastig gevallen door Jehovas Getuigen. Die lui hebben vlak om de hoek hun koninkrijkszaal, het clubhuis, toevallig (?) pal naast het partijkantoor van het CDA. Ze hebben er een tijd een handje van gehad om zondags na de bijeenkomst de wijk in te trekken om zieltjes te winnen. Stelling: een mens staat in zijn recht als hij een Jehovas Getuige die aanbelt op zijn bek timmert. Het is nogal een inbreuk om me uit mijn boek te bellen en naar de deur te laten strompelen.
Kijk, als er iets te halen valt ben ik van alle religies. Zo wordt vandaag het Suikerfeest gevierd, het einde van de Ramadan. Het is een feest van geven. Moslims moeten hapjes brengen aan buurtgenoten die het wat minder hebben. Ik zal de hele avond bij de deur zitten.
Op de voorpagina van de Krant van donderdag stond een foto van Joe Sessop uit Colorado City in Utah met zijn verwanten. Op de foto staan achter Joe zijn vijf vrouwen. Daarachter 46 kinderen en 239 kleinkinderen. De kudde is lid van de Fundamentalistische Kerk van Jezus Christus en de Heiligen der Laatste Dagen, een afsplitsing van de Mormonen. Het mag duidelijk zijn: de club van Joe doet aan polygamie. De club van Joe is eigenlijk een apensoort: het dominante mannetje mag alle vrouwtjes neuken. Praise the Lord.
Sorry, zei ze. Je denkt misschien: die laat er ook geen gras over groeien. Of van vlot van stapel en zo. Dat is niet mijn modus amanti, geloof me. Maar ik moet om half vier de kinderen van school halen.
Geert stuurde een tweet naar Fleur, die naast hem in de bankjes zit: zullen we weer met de hele fractie demonstratief de Kamer uitlopen? Ik heb een kamer in Des Indes.
Wielerhoekje. In de vierde etappe van de Tour Cycliste Féminin International Ardèche, van Saint Sauveur de Montagut naar Cruas over 129 km, werd Daphny van den Brand van Merida Cycling Team 28ste, pal achter ploeggenote Sophie de Boer. Beiden eindigden op 7:08 van winnares Elizabeth Armitstead van het Cervelo Test Team. In het algemeen klassement staat Daphny nu 27ste op 11:54 van leidster Vicki Whitelaw van het Lotto Ladies Team. Sophie staat 28ste op 12:04.
|
|
|
|
|
| 09-09-2010 |
| Een klein, groen balletje |
Ik heb een balletje gevonden, een klein, groen balletje. Ik reed het aan toen ik, op weg naar huis, mijn straat indraaide. Mijn voorwiel raakte het nauwelijks, maar het sprong onverwacht fel weg. Nadat het was uitgeraasd, heb ik het in mijn zak gestopt. In de Schilderswijk ligt het geluk voor het oprapen.
Het is een grappig balletje, massief en pokdalig. Voor de deur van mijn huisje speel ik er even mee. Als je het balletje laat vallen, stuitert het bijna net zo hoog weer terug en gooi je het met kracht op de grond, springt het een enorm gat in de lucht. Na lang zoeken vind ik het terug in de bosjes.
Dat is leuk voor de beesten, denk ik en ik ga het huis in. Soof, eh, ik bedoel Wausje, Balzac, Hanks, Kat, Kim, Skitty: jullie blikopener is thuis en hij heeft een aardigheidje meegebracht. Balletje, balletje.
Schuchter komen de katten naderbij, ze kennen mij en mijn aardigheidjes. Als ze zich met een vragende blik aan mijn voeten hebben verzameld, knal ik ineens keihard het balletje op de houten vloer. Ze duiken weg onder tafel, bank en boekenkast, als geitjes bij de entree van een boze wolf. Geef ze eens ongelijk.
De groene driftkikker kaatst via het plafond en de kachel tegen een geluidsbox, waarop een leeg flesje prijkt, waarin ooit, speciaal voor een Haarlems festival gebrouwen Bukowski-bier zat: het plettert met een klap op de vloer. Achter mij gaat een vaas bloemen om en nog is het balletje niet uitgeraasd. De katten verdwijnen een voor een door het kattenluik.
Na een half uur is alles weer droog en opgeruimd. Voor de deur graaf ik een diepe kuil waarin ik heel voorzichtig het balletje leg. Nadat ik de kuil weer heb dichtgegooid, stamp ik de aarde stevig aan. Mijn oma zei altijd: Je hebt het geluk zo vast als een handvol vliegen. Zo is het maar net.
Had ik het niet gezegd: de echte onderhandelingen over een nieuw kabinet gaan maandag pas van start. Na het weekend, zodat Gekke Geert in alle rust zijn haatspraak in New York kan houden. Gaan de gristenen na zaterdag congresseren? In elk geval weet hij de spanning er wel in te houden. Samen met Maxime moet het hem lukken het CDA naar de marge te verbannen.
Wielerhoekje. Denis Menchov zei vorige week: de Vuelta begint pas op woensdag. En het werd woensdag. Als het meezit met Denis zit het ook echt mee, zit het tegen dan zakt hij door het ijs. Het zat tegen. Aan het einde van de rit moest er geklommen worden naar Andorra: Menchov was een van de eersten die moest afhaken. Hij kwam tenslotte als 56ste binnen, op 5:06 van winnaar Igor Anton van Euskaltel-Euskadi. Anton veroverde ook de rode leiderstrui. Laurens ten Dam deed het iets beter en werd 30ste met een achterstand van 2:04. In het algemeen klassement hebben de bankbedienden stuivertje gewisseld. Laurens ten Dam staat nu op plaats 27 met een achterstand van 8:07 en Menchov op 28 met een achterstand van 8:55.
In de tweede etappe van de Tour Cycliste Féminin International Ardèche, een tijdrit in Vals les Bains over 3,5 km, is Daphny van den Brand 15de geworden op 0:19 van winnares Ruth Corset uit Australië. In het algemeen klassement staat zij nu 22. Alle Nederlandsen:
22. Daphny van den Brand van het Merida Cycling Team, op 4:46
26. Sophie De Boer van het Merida Cycling Team, op 4:56
51. Arenda Grimberg van het Merida Cycling Team, op 7:59
52. Annelies Visser van LWV De Friesche Leeuw, op 8:00
65. Laura van der Kamp van WV De Noord-Westhoek, op 14:07
66. Linda van Rijen van W.V. Eemland, op 14:22
|
|
|
|
|
| 08-09-2010 |
| Tjeenk-Willink gaat weer MauricedeHonden |
Nu we het toch over wandelprogrammas van de BBC hebben: Coast is ook niet te versmaden. De serie is al een paar jaar oud, maar wordt, terecht, steeds herhaald: vanavond is er weer een aflevering. Tegelijk met Inspector Lynley op Nederland 1, dus dit maal laat ik de beker aan me voorbijgaan. In Coast loopt de archeoloog en historicus Neil Oliver de hele Britse kust langs. Daarbij geeft hij zijn commentaar met een sappig Schots accent. Ook weer een aanrader van de bovenste plank. Waarom kunnen dit soort programmas niet op de Nederlandse tv? Er is in 2009 een magere poging gedaan door de NCRV, en inmiddels alweer herhaald, met Maarten van Rossem. Een programmaserie van zes (sic) afleveringen over het Nederlands landschap onder de titel: Op reis met Van Rossem. Neem me niet kwalijk hoor, maar zoiets hoeft toch geen fuck te kosten? In deze tijd van bezuinigingen. Ik mis Van gewest tot gewest.
Gekke Geert is Gekke Henkie niet: hij is zo link als een looien deur. Het spel dat hij kundig speelt mag duidelijk zijn. Zijn PVV stijgt almaar in de peilingen, dus er is hem alles aan gelegen om zo snel mogelijk nieuwe verkiezingen te krijgen. En daar doet-ie hard zijn best voor. Man!, vrouw ook, wat een schertsvertoning de afgelopen dagen. Lichtpuntje is misschien dat partijen waar je het helemaal niet van verwacht, CDA, VVD en PVV, met vereende krachten hullie Hare schofferen. Haar aan het werk zetten: hoe moet het nu verder met de (in)formatie? en tegelijkertijd onderling en in de Kamer bekonkelen dat ze dat zelf wel bepalen. Hare is er niet ingetuind en heeft Tjeenk-Willink weer aan het werk gezet. Met Hare valt niet te spotten.
Ik heb een deel van het Kamerdebat met formateur Opstelten gezien. Schreef ik al dat ik Maxime Verhagen een gluiperd vind? Ja, dat schreef ik al. En wat heb ik gelijk. Het werd gisteren een woordenspel tussen hem en de linkse kerk. Verhagen houdt bij hoog en laag vol dat hij niet zal regeren met een partij die (religieuze) groepen in de maatschappij buiten spel wil zetten. Maar hij gaat dus wel in zee met de PVV. Ja maar, werpt hij tegen, die komt niet in de regering. Nee hoor, die verleent alleen maar gedeugstoon, zoals ik de afgelopen dagen enkele keren uit de mond van een presentator hoorde. Ga je grootmoeder toch beffen! In feite regeer je dan toch met het tuig?
Enfin, Tjeenk-Willink gaat weer MauricedeHonden: peilen. Uiteindelijk zal de formatie wel worden voortgezet, maar ná het weekend. Want dit weekend zit Gekke Geert in New York, om zijn haatspraak te houden op Ground Zero.
Uit de column van Ronald van Haasteren op Konfrontatie digitaal, hier links bij de links:
De
poging om een minderheidskabinet van VVD en CDA, met gedoogsteun van de
PVV, in elkaar te knutselen wordt in de media inmiddels routinematig
aangeduid als de centrum-rechtse variant. Centrum-rechts? Dat lijkt me
toch wel het eufemisme van het jaar. Volgens VVD-leider Mark Rutte zou
rechts Nederland zich de vingers aflikken als ze het ontwerpakkoord
tussen VVD, PVV en CDA hadden mogen inzien. Dan weet je het wel
ongeveer. Private rijkdom, publieke armoede, laten we het daar maar even
op houden. Plus uiteraard een setje law & order - kunt u zich het
voorstellen: het trio Teeven, Brinkman en Haersma Buma dat zich op het
veiligheidsdossier werpt om bleek bij weg te trekken en uiteraard een
snoeiharde aanval op alles wat onder het kopje migratie, asiel,
Marokkanen, islam en integratie valt te vatten. Niks centrum-rechts;
onvervalst rechts met een nationalistisch en xenofoob sausje en her en
der een zalvend christelijk woord over sociale binding of zo.
Waar ik ook niet met de pet bij kan. De schurk Scheringa heeft toch mensen opgelicht? Hij heeft toch met dubieuze praktijken mensen veel geld uit de zak geklopt? Op de rand en daarover van de financiële afgrond gebracht? Waarom is er dan nog geen rechtszaak geweest, waarom zit die klootzak niet in de bak? Het tegendeel zit zelfs in de pen: hij gaat meewerken aan een nieuwe internetbank. Oké, het lijkt me stug dat een bank met die schurk in de gelederen een vergunning van DNB zal krijgen, maar toch.
Wielerhoekje. Zo hé! Heb je de stunt van Lars Boom in de GP Jef Scherens gezien? Dat is een koers, dit jaar de 44ste editie, door en rond Leuven. Een goede 14 (?) ronden over een parcours dat op- en afloopt. In de laatste ronde werd duidelijk dat de winnaar uit de kopgroep van zes man zou komen. In die groep Lars Boom en zijn ploeggenoot Paul Martens. Martens is net als Grischa Niermann Duitser in dienst van de Boerenleenbank. Beiden zijn superknechten met een geweldig koersinzicht. In die slotronde beantwoordden de twee bankbedienden om de beurt de aanvallen van de andere vier. En toen was er storing.
Lars Boom was in druk overleg met de ploegleider en de microfoon was erbij. We hoorden hem aanwijzingen geven. Wat was er aan de hand? Hij had last van een leegloper: zijn achterband liep langzaam leeg. Er moest verderop, aan de top van een klimmetje, een mecanicien klaar gaan staan met een nieuwe fiets. Nu is Boom als ex-veldrijder een fietswissel wel gewoon. In het veldrijden, vooral als het parcours modderig is, wordt regelmatig de vuile fiets ingewisseld voor een schone. De mecanicien stond inderdaad klaar. Terwijl de kopgroep op topsnelheid lag om uit de klauwen van de achtervolgers te blijven, sprong Boom van de ene fiets op de andere. Binnen een paar honderd meter sloot hij weer aan bij de groep. Hij won de koers met een paar fietslengten voorsprong.
Boom was een grote in de veldrijden. Hij heeft daarin veel titels behaald, waaronder enkele wereldtitels. Toen hij de overstap maakte naar het wegrennen werd dat terecht gezien als een groot verlies. Zoals een Belse commentator gevat opmerkte: een Boom hoort in het veld. Maar hij heeft zijn draai op de weg gevonden. En hoe. Hij zit al op ruim 35 overwinningen.
In de Vuelta zal de komende dagen wat meer lijn in het algemeen klassement komen. Vandaag rijden de renners bijvoorbeeld over 208 km van de omgeving van Barcelona naar het noorden, om bergop te eindigen in Andorra. De bankbedienden gaan inmiddels iets vooruit. Denis Menchov staat nu 20ste op 3:31 en Laurens ten Dam 29ste op 5:45. Laurens werd gisteren overigens knap 9de, op 0:42 van winnaar Imanol Erviti van Caisse d'Epargne.
In de eerste etappe van de Tour Cycliste Féminin International Ardèche is Daphny van den Brand van het Merida Cycling Team 28ste geworden, op 1:41 van winnares Sharon Laws van het Cervelo Test Team. Daphny gaan we straks weer volop aan het werk zien in het veldrijden. Ik ben fan. Om sportieve en dubieuze redenen.
|
|
|
|
|
| 07-09-2010 |
| Save the whales |
Natuur & milieu. Hoe het ook kan is te vinden in Japan. Japanse vissers vangen regelmatig walvissen voor wetenschappelijk onderzoek. Wat ze precies onderzoeken, weet ik niet, maar die Jappen moeten inmiddels waanzinnige experts zijn. Het zou zo maar kunnen dat door dit Japanse initiatief de walvis uiteindelijk voor uitsterven wordt behoed. Dacht je dat het walvisvlees na onderzoek bij een destructiebedrijf belandt? Wis & waarachtig niet. Als de wetenschappers zijn uitgewetenschapt gaat het vlees gewoon naar de consument. Kijk, zo kan het dus ook. Daar kunnen wij nog wat van leren.
Op 31 juli 1975 werd mijn rechterbeen geamputeerd. Dan vierde je dus ruim een maand geleden je zevende lustrum, zul je zeggen. En: waarom wisten wij dat niet? Nou? Vieren? Ik ben niet zon fuifnummer. Mijn verjaardag, eind mei, heb ik ook in stilte voorbij laten gaan. Maar, hou je mond nou even, daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Over lustra. Waar ik het over wilde hebben is: sinds 31 juli 1975 was ik dus gehandicapt. Niet invalide. Gehandicapt. Invalide vind ik meer iets met een rolstoel en zo, maar ik kon na wat oefening gewoon weer lopen.
Tussen haakjes. Weet je wat Van Dale over invalide zegt? Gedeeltelijk of volledig ongeschikt voor verdere dienst of arbeid tengevolge van een stoornis of gebrek, veroorzaakt door een ziekte, aandoening of ongeval. En over gehandicapt zegt-ie: door een gebrek, gemis in zijn bewegingen belemmerd, gehinderd, benadeeld. Het verschil is voor fijnproevers en dat ben ik niet. Zo beschouwd ben ik toentertijd afgekeurd voor das Militär vanwege invaliditeit: volledig ongeschikt voor verdere dienst tengevolge van een stoornis veroorzaakt door een aandoening. De aandoening was geweldloosheid.
Ik was dus gehandicapt. Je kan bezwaar hebben tegen het etiket, maar sommige etiketten dekken nu eenmaal de lading. Staat er op het etiket: bosbessenjam, dan zit er inderdaad bosbessenjam in het potje. Maar misschien is dat een slecht voorbeeld. In elk geval had ik geen enkele moeite met mijn etiket. Er hoefde ook niet letterlijk een etiket op mijn voorhoofd te prijken, een halve meter lopen en het was wel duidelijk. Ineens was dat voorbij, mijn wereld stortte in. Ik zou niet meer gehandicapt zijn, ik was een mens met een beperking. In der Beschränkung zeigt sich der Meister, zoals die goeie ouwe Goethe ooit in een sonnet neerpende. Ik zou dus trots moeten zijn.
Ja, duh!
Een mens met een beperking?!? Hallo. Toon mij een mens zonder beperking. Laat hij die zonder beperking is de eerste steen werpen. Als je bijvoorbeeld op 9 juni op Gekke Geert hebt gestemd, heb je dan een beperking of heb je dan een beperking? Er zijn hele volksstammen die niet kunnen klaverjassen. Heb je dan een beperking of heb je dan een beperking? Dat rare, sussende, ontwijkende taalgebruik! Het is uitgevonden in de US of A. Weet je hoe daar een Maori of een Aboriginal heet? Een Afro-American. Die dingen ja. Laat ik er maar over ophouden, hoewel ik pas net begonnen ben.
Een aardigheidje. Er viel een mail in mijn box van iemand die in een log had gelezen dat ik twee oude protheses in een hoek heb staan. Die wilde ze graag gebruiken voor een installatie. Zo noemen kunstenaars dat: een installatie. Ja hoor, geen probleem, alles voor de kunst. Maar, mailde ik terug, heb je enig idee hoe ze eruit zien. Er kwam een beeldende beschrijving terug. En ik weer: vergeet het maar. De bekleding van die protheses is voornamelijk schuimplastic. Hier in huis lopen zes katten, dat zijn 120 nagels die zo nu en dan gescherpt moeten worden. Ze zien er ongeveer zo uit, en ik mailde dit plaatje. Het zijn ook rechterbenen. Met dien verstande dat het kastje er niet aanhangt, dat loopt zo lullig, en van de bovenbenen rest ook niet meer dan een metalen buis. Haar plan is even in de koelkast gegaan.
Nu ik het toch over lopen heb. Ik heb de afgelopen tijd twee programmareeksen over lopen op de BBC gevolgd. Niet om mezelf te pesten, maar omdat ik ze mooi vond. De programmas werden beiden gepresenteerd door Julia Bradbury. Nee, ik keek ook niet omdat Julia een mooie meid is. Het was echt vanwege de prachtige landschappen die er iedere aflevering weer opdoemden. Bovendien: wandelen in Groot-Brittannië? Ze was steeds stevig ingepakt.
De twee programmareeksen: Wainwright Walks uit 2007 dat onlangs werd herhaald en Secret Britain, waarvan zondagavond helaas de laatste aflevering was. In het eerste programma liep zij de route die reisjournalist Alfred Wainwright in een van zijn boeken heeft beschreven: van kust naar kust, van west naar oost, van het Lake District naar de Noordzee. In Secret Britain liep ze van het uiterste zuiden naar het uiterst noorden, van Lands End naar Cape Wrath in de Noord-Westelijke punt van Schotland.
Cape Wrath. Hier een kaartje van het gebied. Cape Wrath is zeg maar de hele hoek links van de A838. John OGroats, het meest noordelijke bewoonde puntje van het Britse vasteland, ligt ten opzichte hiervan helemaal rechts, buiten het kaartje. Het is van God en Jan en Alleman verlaten. Nou ja, niet altijd. Het is oefenterrein van das Militär. Want je weet: legers oefenen in de mooiste natuurgebieden: Vlieland, de Veluwe. En Cape Wrath dus. Maar als das Militär enkele weken op de krenten zit is het gebied vrij toegankelijk. Ik geniet van de wandelingen door ernaar te kijken. Zoals ik ook, met mijn hoogtevrees, de Himalayas liever op tv zie.
Cijfertjes. Mijn wekkerradio is digitaal. Als op het moment dat ik ernaar kijk toevallig een mooie cijferreeks op het scherm staat, maakt mijn hart een sprongetje. Bijvoorbeeld 12:34. Ook heel mooi vind ik 11:11. 23.11 reken ik daar ook toe. Maar het allermooist vind ik toch 7:06. Er zitten slechts 60 minuten in een uur, maar als je het omrekent staat er eigenlijk 6:66, mijn favoriete getal. Het getal van het beest en ik hou van beesten. Ik heb niet voor niets 6 katten. Als het spul zit te eten kijk ik soms snel drie maal, terwijl ik tel 6, 6, 6. Als ik s morgens wakker, de ogen opsla en 7:06 op de wekker zie, dan glimlach ik, de dag kan niet meer stuk, en ik draai me genoeglijk nog een keer om.
Nog enkele op planten/bloemennamen gebaseerde voornamen: Yasmin, IJf (de Nederlandse naam voor de taxus, Taxus baccata), Yves (weer die taxus), Cerise, Flora, Yolanda (van ion, viooltje en anthos, bloem). De eerste passiebloem van dit seizoen is in mijn tuin verschenen. In dit geval: de Passiflora morifolia. Passiflora is geen voornaam, maar zou het heel goed kunnen zijn.
|
|
|
|
|
| 06-09-2010 |
| Een kat, natuurlijk een kat |
Er wordt wat afgestorven de laatste tijd. Of vallen de gevallenen me meer op? Sommigen gaan op gezegende leeftijd, maar vaak heeft de dood er een handje van te vroeg te komen. Nee, ik noem geen namen, anders raakt deze log wel erg snel vol. En stel dat ik Conny Stuart vergeet. Maar nu dan ook de 88-jarige Corneille, laten we het een gezegende leeftijd noemen. Als eerbetoon, maar ook omdat het zo mooi staat, heb ik dit schilderij als achtergrond van mijn bureaublad ingevoerd. Een kat, natuurlijk een kat. Kan je kleine broertje dat ook? Laat hij er dan een voor mij maken. Krijgt-ie een zak snoep van me.
In de Krant van vandaag citeert Ronald Giphart in zijn column de directeur van het Letterkundig Museum, Aad Meinderts (broer van Koos, jeweetwel, de maat van Harry Jekkers, uit Loosduinen komt dat volk), die op zijn beurt een gedicht van Bert Schierbeek (1918-1996) citeerde. (Bert bood mij ooit een Caballero aan, maar ik rook zware shag; ik heb de peuk wel aangenomen.) Dan zal ik hier Ronald Giphart citeren. Bert Schierbeek dus, ter nagedachtenis aan zijn vrouw. Hij schreef het na het ongeluk dat hij samen met zijn vrouw had en waarbij zij overleed:
gelachen hebben we...
maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
En dat zullen we nooit vergeten om-
dat we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zullen vergeten
Uit: De deur (1972)
Regelmatig vallen er advo-mails in mijn box die luxe horloges aanprijzen. In ongeveer 100% van de gevallen betreft het namaak. Die horloges bedoel ik, niet de mails. Regelmatig? De afgelopen twaalf uur zon 54 maal. Misschien meer, want die rare Russen en Chinezen sturen mails in hun taal en dat kan mijn mailbox niet aan. Ik krijg dan dit soort teksten: A man is often judged by the timepiece he wears. En dan zeik ik in mijn broek.
Wat moet ik met een horloge? Ik kan geen reden bedenken. Qua tijdsaanduiding heb ik een klein klokje in mijn huiskamer staan en naast mijn bed een wekkerradio, die ik noch als wekker noch als radio gebruik. Ja ja, ik weet het: een horloge is tegenwoordig vaak een statussymbool. Dan zie je mannen met zoiets om de pols, dat je denkt: ga je diepzeeduiken? Horloges die een modaal jaarsalaris kosten. Gelukkig heb ik geen status en hoef dus niets op te houden. De tijd? Om met Hans Dorrestijn te spreken:
Zoveel weken, maanden, jaren
gaat het noodlot al tekeer.
De tijd heelt alle wonden
maar slaat er nog veel meer.
Nog enkele op planten/bloemennamen gebaseerde voornamen: Hortensia, Bloeme, Bojoura (Bulgaars: pioenroos), Melati (Indonesisch: jasmijnsoort), Mirte.
Deze wil ik je niet onthouden. Het betreft een onderzoekje van de site boekkado.nl naar wat de Nederlander het liefst doet in bed. Seks, zegt 11%. Het lezen van een boek, zegt 22%. De lievelingsbezigheid is echter slapen: 63%. Dan heeft blijkbaar 4% geen mening. Dat blijf je altijd houden: mensen zonder mening. Die mogen ook stemmen. Ik lees voornamelijk in bed en probeer dan nog wat te slapen.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
