 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 03-10-2010 |
 Kop in het zand en wormen vreten |
Mijn kat Kat is de kleindochter van Wausje. Dat weten de twee niet, katten zijn zich niet bewust van familieverbanden. In de weken na de geboorte weten ze waar ze kunnen lurken, maar eenmaal van de tiet gaat ieder zijns of haars weegs. Zo weet ik bijna zeker dat zich het resultaat van incest binnen mijn roedel van zes bevindt. Dat stamt uit de tijd dat Kim (♂) nog niet geholpen was. Hij sprong op alles dat bewoog. Mijn fout, ik weet het. Ongetwijfeld heeft hij in zijn wilde periode een of meerdere keren in familiekring raak geschoten. Als ik bijvoorbeeld naar het platte aangezicht van Balzac kijk heb ik sterk het idee dat het een dochter van de schoft is. Ex-schoft moet ik zeggen, want tegenwoordig is Kim een droppie.
Kat is gek op Wausje. Als Kat de kamer binnenkomt en ze ontdekt haar, schuifelt ze er kirrend op af. Het liefst schurkt ze zich tegen haar aan. Wausje is daar niet altijd van gediend. Dat vind ik dan zo triest. Maar wat doe je eraan?
Canvas is begonnen met Stieg Larssons Millennium Trilogie. Ze programmeren de drie films als zesdelige reeks en gisteravond was dus de eerste uitzending. Het eerste deel van Män som hatar kvinnor, Mannen die vrouwen haten. De drie dikke boeken heb ik tweemaal gelezen. Meestal heb ik moeite met de verfilming van een boek dat ik ken. Het ziet er toch altijd anders uit dan je je had voorgesteld. Maar deze poging van Niels Arden Oplev vind ik tot nu toe uitstekend geslaagd. Dat komt vooral door Noomi Rapace, die een prachtige Lisbeth Salander neerzet. Tijdens het lezen van de Millennium Trilogie werd ik een beetje verliefd op Lisbeth. Zoiets gebeurt soms, het heeft geen gevolgen voor mijn dagelijks leven.
De reeks is dus een aanrader. Ongetwijfeld begint de uitzending van komende zaterdag met een stuk: wat vooraf ging. Dus je kan zo inprikken.
In de Krant van zaterdag een uitgebreide reportage over Rienst Wolbers uit Minnertsga, Friesland. Rients is niet meer. Onlangs werd hij op zijn bed gevonden, hij was al vier jaar dood. Nee, nee, het was geen alleenstaande man die eenzaam in zijn huisje verpieterde. Hij woonde er samen met twee broers en twee zussen. Vier jaar geleden mompelde hij dat hij geen trek had in eten en is naar boven gegaan. Geen van zijn broers en zussen is blijkbaar op het idee gekomen even te gaan kijken hoe het met hem ging. Vier jaar lang niet. Ze hangen een eigen vorm van christendom aan. Nou, dan weet je het wel.
Het zet me aan het denken. Al enkele malen is er hier in het hofje iemand dood thuis aangetroffen. Eén buurman werd vrij snel gevonden: hij had geen gordijnen of vitrages en een buurvrouw zag hem in de huiskamer liggen. Anders is dat gelopen met buurman K. Een beetje vervelende man: je was altijd blij als je hem kon passeren zonder dat hij een klaagverhaal van een uur tegen je afstak. Bij K. zat alles altijd potdicht. Enfin, hij is gevonden toen de postbode een penetrante geur door de brievenbus rook.
Een paar huisjes verder woont M., de buurman die nog weleens keihard Hazes door de hof wil laten schallen. Al enige tijd heb ik die kutmuziek niet meer gehoord. Op zijn raam hangt al langer dan een week een briefje: ik kan momenteel geen bezoek ontvangen. Zou hij? Nu kan M. hem flink raken. Alleen maar bier, maar in grote hoeveelheden. Als hij op de dranktrein zit, vreet hij soms dagenlang niet. Dat lijkt me niet gezond. Dan toch. Zeker éénmaal per week komt er een vriendin bij hem langs die allerlei klusjes voor hem doet en hem, indien nodig, een maaltijd voorzet. Als die... dan zou ze hem allang gevonden moeten hebben. Ach, misschien zit hij in de detox. Zou heel goed kunnen.
Dagen dood in huis liggen, zou dat met mij kunnen gebeuren? Zo maar. Soms zie ik enkele dagen achter elkaar niemand, maar ik heb ook wel buien dat ik me afgesloten hou. Niet bloggen, geen telefoon opnemen. Ja maar, zul je zeggen, dan gaan de katten toch wel mauwen? Dat is relatief. Buren zullen er niet vreemd van opkijken als de katten bij hen de bakken leeg komen vreten: dat doen ze nu ook al regelmatig. Net zo goed als de katten van de buren bij mij komen struinen. Dus ja, het zou zo maar kunnen gebeuren. Is dat erg? Voor mij niet, als ik eenmaal dood ben. Het is vervelend voor degene die me vindt. Laat ik het maar over iets anders hebben.
Het CDA. Had je nou echt gedacht dat het congres tegen samenwerking met de PVV zou stemmen? Nee toch. Al was het alleen maar dat er stromingen binnen het christendom zijn die menen dat alle wettig gezag door god gegeven is en dus gehoorzaamd dient te worden. Ik dacht dat dit waandenkbeeld vooral in gereformeerde kring heerst. Het was in elk geval zo binnen de oude ARP. In WOII liep dat uit op collaboratie: ook het Duitse gezag was gezag en dus door god gegeven. Later is dit nog aangevoerd als verzachtende omstandigheid. Dus als het gezag een samenwerking wil met een onwelriekende partij, dan heb je je er maar naar te voegen.
Het congres heeft dus ingestemd met samenwerking met Gekke Geert. Die, zo begreep ik uit het Journaal, wil komen tot een internationale beweging: Geerts Verbond van Islamofoben. Mijn voornemen voor de rest van het jaar en het nieuwe jaar: CDA, VVD en PVV verder dood zwijgen. Niet meer aan ergeren. Dat is beter voor mijn nachtrust. Kop in het zand en wormen vreten.
PS Nog even over aangetroffen doden. In de serie Taggart vond DCI Matt Burke gisteren zijn vader aan. De man zat al meer dan een week dood in zijn stoel. Sectie wees uit dat hij een hoge concentratie heroïne in zijn bloed had. Moord, concludeerde Burke. Burkes vader was lid van een clubje oudjes dat iedere dag met elkaar lunchte. Lunch club heette de aflevering dan ook. Het bleek dat zijn vader de derde merkwaardige dode binnen dat clubje was. Een aardige grap: toen Burke één van de oudjes, die Alzheimer had, ondervroeg, liet deze zich ontvallen: Je vader? Ja, die heb ik gedood. Burke wuifde dat weg, maar het bleek waar te zijn. De oudjes bleken onderling de afspraak gemaakt te hebben, dat ze elkaar een pijnlijke lijdensweg naar het einde zouden helpen voorkomen. Wie aangaf eruit te willen stappen, werd daarbij door één van de anderen, in aanwezigheid van alle anderen, geholpen. Met een overdosis heroïne. Er is iets voor te zeggen.
|
|
|
|
|
| 01-10-2010 |
| Oom agent |
Gaat het er dan echt komen, het bruine kabinet? Ja, het gaat er echt komen. Maar hé, dan mag er wel weer gerookt worden in kleine kroegen. En dat terwijl er sprake van was dat er ook in de openlucht geen peuk meer mag worden opgestoken. Tel uw zegeningen.
Er is nog zoveel dat ik zou willen doen voordat mijn resten in de oven worden geschoven. Procuratiehouden of virtueel in het geel rijden. Een voordracht doen op de Stompwijkse Paardendagen.
Tot op zeer hoge leeftijd, zeker tot mijn twintigste, wilde ik als iedere gezonde jongen politieman worden. Meer nog dan brandweerman of postbode. Toen ik echter hoorde dat ze zich aan bepaalde regels dienden te houden - daar had ik nooit iets van gemerkt - verging mij de lust en ben ik gaan schrijven.
Niet meer vandaag? Niet meer vandaag.
|
|
|
|
|
| 30-09-2010 |
| Dan krijg ik vlinders in mijn buik |
De vlinderboom
wordt hij genoemd
de Buddleia
Niet vanwege vorm
of bloemen
maar vanwege
zijn kleurrijke bezoekers
Hordes
roedels
meutes
vlinders
fladderen rond
de struik
als hij, in augustus
in bloei staat
Steeds
als ik
er een tegenkom
blijf ik
even staan
met open mond
Als ik er tenslotte
mijn buik vol van heb
vlied ik hene
zo lichtvoetig als
voor een ongetrainde
maar mogelijk is
En in weerwil
tot de tijd
van het jaar
zing ik:
het is lente
pluk mij
|
|
|
|
|
| 29-09-2010 |
| Het congres danst... |
De. Meisjes van plezier. Die. Tierelierelier. Die. Tierelieretombe.
Ik heb niets
tegen kinderen
maar dan moeten het
ook echt ukkies zijn
Hoe kleiner het grut
hoe liever het me is
en onder een ander dak
Op vijfhonderd meter afstand
vind ik ze prachtig
fröbelen ze op
een kilometer of verder
begin ik echt te genieten
Wanneer ze echter
te dichtbij komen
krijg ik de kriebels
Als ik kleine kinderen
met elkaar
zie vechten
maar vooral ook
het gejengel hoor
dan wens ik
dat ze een stuk
sterker zouden zijn
En wapens
wisten te gebruiken
|
|
|
|
|
| 28-09-2010 |
| Een wakkere kijk op de samenleving |
Voor de deur en onder het keukenraam bloeien drie herfsttijlozen. Eigenlijk vind ik het maar lelijkerds. Een soort krokussen op een veel te lange steel. Maar het zijn bloemen en ik hou van bloemen: ik omhels ze met duizend armen.
De Krant kopt vanmorgen op de voorpagina: Kabinet-Rutte zo goed als rond. Nu heb ik al 35 jaar een abonnement, dus ik heb een dikke huid gekregen. Ik kan wel iets hebben bij mijn eerste bakkie koffie. Maar toch komt zoiets hard aan. Nu verwacht ik niet dat Rutte lang stand zal houden, maar ook in korte tijd kan het bruine kabinet veel leed aan richten. Dat zal het ook doen. Afgelopen zaterdag in dezelfde Krant een interview met de nummer twee van de PVV: Kamerlid Martin Bosma. Als het aan hem ligt worden de geschiedenisboekjes herschreven. Lusten de honden hier brood van?
Bij links kom je heel veel de gedachte tegen: wij zijn goed want wij zijn niet rechts. Rechts is Hitler. Ik hoor al dertig jaar dat extreem-rechts in opkomst is. Mijn stelling is dat extreem-rechts helemaal niet bestaat. Wat ze extreem-rechts noemen, is gewoon een vorm van socialisme: nationaal-socialisme.
Het nationaal-socialisme is een vorm van socialisme en daarmee een linkse stroming. Hoe simpel kunnen gedachten gaan. Wat raad je ons aan, beste Martin. Zullen we en masse op jouw partij gaan stemmen? Nou ja, partij?
Als je kijkt naar de ideeën zijn wij een saaie, burgerlijke, Hollandse partij. We zijn cultureel conservatief, we staan kritisch tegenover de islam en de massa-immigratie, we zijn voor veiligheid, we willen de verzorgingsstaat handhaven. Dat lijkt me allemaal mainstream. Soms is de manier waarop we aan de weg timmeren misschien een beetje controversieel.
Nu woon ik dertig jaar in de Schilderswijk, in PVV-termen een no-go area, maar de roep om meer blauw op straat is nooit in me opgekomen. Maar weet je. Anderhalf miljoen mensen hebben op Wilders gestemd. En je kent de stelling: de kiezer heeft altijd gelijk. Misschien zit ik er wel naast. Misschien zou ik na al die tijd eens van ochtendkrant moeten veranderen en me op de Telegrof abonneren. Om een wakkere kijk op de samenleving te krijgen.
Heb ik ooit een kinderwens gehad? Nooit. In tegendeel. Al op zeer jonge leeftijd wist ik dat ik er nooit aan zou beginnen: de niet geboren kinderen zullen mij daar dankbaar voor zijn. Want niet alleen wil ik ze niet, ik ben er ook totaal ongeschikt voor. Vaak vertoef ik niet in het hier en nu. Voor de katten is dat niet erg, die amuseren zich wel met elkaar. Maar voor kinderen kan het desastreus zijn. Je moet er altijd voor ze zijn, ook al denken veel ouders daar blijkbaar anders over. Steeds merk ik dat mijn keuze geen verkeerde keuze is geweest:
Wanneer je
op een zaterdagmiddag
die stellen ziet lopen
die met een
maandagochtend gezicht
een wagen kindervlees
voortduwen
dan is het toch
schier onmogelijk
je voor te stellen
dat er ooit
een moment
van heftige passie
aan ten grondslag
heeft gelegen
Wielernieuws? In een notendop, geplukt van De Wielersite:
Cornu: 'Top tien in WK-tijdrit zou mooi zijn'
Cavendish schrikt: 'WK-omloop is te zwaar'
Rik Verbrugghe ruilt Quick-Step in voor BMC
Gilbert: 'Pipo ge-sms't dat hij koers moet maken'
Voor de leek: Pipo is de Italiaanse renner Filippo Pozzato. En waar gaat dit voornamelijk over? Over de wereldkampioenschappen wielrennen die morgen van start gaan. In Australië. Nee, natuurlijk hoor je daar nauwelijks iets over. Alles draait immers rond het voetballen. Ook vanavond is Nederland 3 weer helemaal ingeruimd voor de Amsterdam Losers. Gaat Paul de Leeuw dan wel door? Heb je die nieuwe show van hem al gezien? Ik wel, zeker een kwartier, dat was genoeg.
|
|
|
|
|
| 27-09-2010 |
| Het zijn de dingen die het doen |
Een dagje ziekenhuis. Dan hoor ik later van de huisarts of de fotos zijn gelukt. Het inspireert me tot
De film
Le diable au corps
gaat over een
studentenvereniging
Het Leidse Minerva
dacht ik
Daar is dan
de duivel
ingeslopen
Min of meer
figuurlijk
Niet één duivel
te midden
van het studentenvolk
maar het
duivel-zijn
als groep
Ik kwam ze naderhand
zelf tegen
op de Lange Mare
zingend
lallend
pissend
Als ze eens echt
van zichzelf
wilden kotsen
proclameerden ze
zich solidair
met de arbeider
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
