 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 22-08-2010 |
 En zet er een dubbele whisky naast |
Mijn detectiveavondje op Canvas viel een beetje tegen: zowel de aflevering van A touch of Frost als die van Rebus had ik al een keer gezien. Echt onoverkomelijk was dat niet: ik lees goede boeken tenslotte ook meerdere malen. Dus ik heb wel gekeken. De aflevering van Frost was die, waarin een vrouw voorkomt met coulrofobie. Dat is angst voor clowns, het bestaat. Nu weet ik op fobisch vlak mijn mannetje wel te staan, maar angst voor clowns? Clowns boezemen mij walging in, plaatsvervangende schaamte, agressie ook, maar geen angst. Maar dan: andermans angsten zijn meestal slecht voor te stellen. Toch kan ik me heel goed indenken dat er mensen zijn, kinderen ook, die nachtmerries overhouden aan het zien van deze kop.
En Rebus? Rebus loste een milieuschandaal op, maar belangrijker was: hij kreeg een vriendinnetje. Ze werd vermoord. Daarna bleek dat ze hem alleen maar had gebruikt, om op de hoogte te blijven van de stappen van de politie in zake dat milieuschandaal. Op aanraden van de bedrijfsarts was Rebus gestopt met roken, hij vrat nicotinekauwgom, en met drinken. Vind je het gek dat hij na alles weer een peuk op heeft gestoken en een groot glas bier heeft besteld? En zet er een dubbele whisky naast. Vrouwen...
Een kop in de Krant van zaterdag: Twintig klachten over intimidatie en aanranding op Defensie Academie. De klachten gaan over voortdurend getreiter, intimidatie, racisme, aanranding en seksuele intimidatie. Veertien van de klagers zijn vrouwen. Ik wrijf eens goed in mijn ogen een bonkbonk met de muis van mijn hand tegen het hoofd en lees het nog een keer. Het staat er echt. Dat wat soldaten gewoon zijn op missie leidt op de opleiding tot klachten. Dan is er iets grondig mis met die opleiding. Niet dat er racisme heerst en wordt aangerand, maar dat erover wordt geklaagd. Is er niet één instructeur die in een groepsgesprek kan uitleggen dat zulks tot de mores van de krijgsmacht hoort?
Juist vanwege wat soldaten doen en behoren te doen heb ik me ooit, via dienstweigering, laten afkeuren voor het leger. Laten afkeuren, zeg ik, maar ik was en ben er ook echt ongeschikt voor. Het stuit mij tegen de borst om op bevel van een of andere klootzak anderen neer te schieten. Heus, ik vind het heel lullig voor familie en vrienden als er weer eens een geliefde sneuvelt in een ver land. Maar het is niet alleen dikke bult voor de gesneuvelde zelf, maar ook voor de achterblijvers: je hebt hem wel laten gaan, je hebt hem niet tegengehouden.
Een jaarlijks terugkerend evenement is de veteranendag. Dan worden zij geëerd die in het voormalige Nederlands-Indië dorpen hebben platgebrand en peloppers, vrijheidsstrijders, hebben afgeschoten. Dan worden zij geëerd die zwaarbewapend hebben rondgestruind op plekken waar ze niets te zoeken hebben. Dahag, veteranen.
Wielerhoekje. In de Eneco Tour stond een vlakke etappe op het programma en het werd een vlakke etappe. Een kopgroep van vier man die een voorsprong kreeg tot negen minuten, waarna het peloton de slaap uit de ogen wreef en de jacht inzette. Drie van de vier werden op drie kilometer van de meet gegrepen, de vierde ging er op twee kilometer aan, waarna er werd gemassasprint of massagesprint of hoe zeg je dat? Mooi is wel dat Kamikaze Kenny, Kenny-my-man, tweede werd. Laat ik de uitslag maar geven, allen in dezelfde tijd:
1. Gregory Henderson van Team Sky
2. Kenny Van Hummel van Skil-Shimano
3. Edvald Boasson Hagen van Team Sky
4. Alex Rasmussen van Saxo Bank
5. Robbie McEwen van Katusha
6. Jurgen Roelandts van Omega Pharma-Lotto
7. Gert Steegmans van Radio Shack
8. Elia Viviani van Liquigas-Doimo
9. Michael Van Staeyen van Topsport Vlaanderen-Mercator
10. Allan Davis van Team Astana
In het algemeen klassement is weinig veranderd: Christan Knees is uit de top-tien gevallen, Daniel Oss is binnengekomen. Weest welkom, jongen. Wordt er vandaag een soort Amstel Goldrace verreden, morgen een soort Luik-Basternaken-Luik. Over 205,6 km van Bilzen naar Heers.
|
|
|
|
|
| 21-08-2010 |
| Heeft-ie erg tegengestribbeld? |
Wausje heeft weer iets gevangen!, schoot het door me heen. Alleen Wausje en Skitty vangen regelmatig iets en als ze met de buit op huis aan komen, mauwen ze. Het klinkt niet triomfantelijk, eerder klaaglijk. Als om te zeggen: het spijt me, het is niet aardig van me, maar het is de natuur, het moet. Ik herken de stemmen en dit was duidelijk Wausje. Even later kwam ze door het kattenluik met haar vangst in de bek. Ze legde het voor mij voeten neer. Goed zo meisje, knap gedaan. Vertel, vertel: heeft-ie erg tegengestribbeld? Niet dat ze begrijpt wat ik zeg, maar ze vindt het heerlijk als ik zo tegen haar praat. Het was ook niet niks dat er voor mijn voeten lag, het was een forse. Zon vijftien centimeter lang en op het breedste punt zeker drie centimeter. Het was een buit waar ze altijd mee thuiskomt: een vergeeld, afgevallen blad van de bamboe van de buurman.
Verspreid in de Hymalayas komt de sneeuwluipaard of sneeuwpanter voor. Dit is er een. Wat een schatje, hè? Toch zou ik hem maar niet proberen te aaien. In het westelijke deel van het gebergte is de schroefhoorngeit of markhoor (capra falconeri) één van zijn favoriete hapjes. Bij voorkeur een vrouwtje, want om nou het gevecht aan te gaan met een mannetje... Aan zon gedraaide hoorn kan je je nog lelijk openhalen.
In de aflevering van Natural World over de Himalayas zat veel humor. Vanuit menselijk perspectief, dat wel, de beesten zelf zullen er de lol niet zo van inzien. We zagen een sneeuwluipaard op een vrij steile rotshelling op jacht. Een paar etages lager ontdekte hij een stelletje schroefhoorngeiten, een mannetje en een vrouwtje. Sluip, sluip, spring. Hij had bijna het vrouwtje te pakken. Het geitje ging er als een speer vandoor, maar de luipaard was ook niet langzaam. Na een vijftigtal meter had hij het meiske toch te pakken. Misschien had hij haar alleen maar bij het stompe stukje staart, dat was niet zo goed te zien, maar ze wist zich los te rukken. Niet veel verderop was er een diepe kloof met een wild stromende rivier. In doodsangst nam de geit een sprong en ze kwam tot haar geluk niet op de rotsige oever terecht, maar middenin de stroom. En toen zo ongeveer hetzelfde beeld als die beer van gisteren. De luipaard keek verbluft over de rand en zag haar met de stroom verdwijnen. Maar het is nog niet uit.
Hoe de luipaard het heeft gedaan was niet in beeld, maar een shot later was het de kat gelukt langs de bijna loodrechte wand naar beneden te komen. Hij ging aan de oever liggen een keek niet-begrijpend in het water. Waar is dat beest nou gebleven?
Of het nou over tuinen gaat, wandelingen over het platteland, een reis langs de gehele kust, de Schotse hooglanden of natuur ver van huis: alle BBC natuurprogrammas zijn zeer de moeite waard. Neem dat maar aan van een oude man die weet wat mooi is.
Snap jij het, snap ik het. Afgelopen woensdag is Carlos Hugo de Bourbon Parme overleden. Hij was verre familie van mijn Balzac, die, zoals bekend, voluit Henriëtte de Balzac de Bourbon Parma zum Hohenzollern heet. Hij was tachtig jaar, een mooie leeftijd voor een prins. Wat ik niet begrijp is het volgende. Hij is overleden in Barcelona en zal worden bijgezet, zoals dat heet, in het familiegraf in het Italiaanse Parma. Maar tussendoor komt het lijk even naar Den Haag, naar paleis Noordeinde. Waarom? Niet ter bezichtiging van het volk, zoals met Claus en Bernhard is gebeurd, nee, hij komt er alleen maar even liggen. Natuurlijk weet ik dat hij getrouwd is geweest met Irene, destijds de enig mooie prinses die we hadden; hoe zon meid dan een lelijk, spichtig kreng als die Margarita kan krijgen is me een raadsel, het zullen de genen van Carlos zijn. Maar goed, dat is toch geen reden om met dat lijk te gaan zeulen. Als iemand is overleden reis je toch naar hem toe om je respect te betuigen? Nee, ik begrijp er geen reet van. Moet jij overigens eens proberen een overleden familielid van Spanje naar Nederland te krijgen. Tegen de tijd dat je de dode hier hebt, komt hij of zij al bijna weer terug.
Waar is Carlos? Op het bijzettafeltje.
Weet je nog? Vlak na de verliezingen van juni zei Markje Rutte: het moet mogelijk zijn vóór 1 juli een kabinet te hebben. Het is nu 21 augustus. Het was een zeer naïeve gedachte van het ventje. Hij zal toch premier worden en met dezelfde naïviteit de wereldproblemen te lijf gaan.
Wielerhoekje. De mannen van de Boerenleenbank hebben gisteren mooi werk verricht; ik zeg het niet vaak, maar er is vaak ook geen reden toe. Vooral Lars Boom heeft sterk gereden. In de etappe Ronse-Ronse was er een kopgroep weg van vijf man: Tony Martin, Edvald Boasson Hagen, Simon Geschke en twee bankmedewerkers: Lars Boom en Koos Moerenhout. Op het moment dat het vijftal ingelopen dreigde te worden, sprong Koos weg. Alleen Tony Martin kon hem volgen. Dat het tweetal weg blééf was vooral te danken aan de bankmedewerkers. Op een gegeven moment reden, op een smal weggetje, zelfs drie oranje-blauwen naast elkaar op de kop van het peloton. zodat er niemand meer langs kon. Vrij dom van de rest van het peloton, maar ze deden het toch maar. De twee vluchters deelden uiteindelijk de buit. Koos mocht zijn eerste pro-tourzege boeken, Tony Martin werd leider in het algemeen klassement. Uitslag:
1. Koos Moerenhout van Rabobank ProTeam
2. Tony Martin van Team HTC-Columbia, zt.
3. Allan Davis van Team Astana, op 01:24, en in dezelfde rijd:
4. Edvald Boasson Hagen van Team Sky
5. Jurgen Roelandts van Omega Pharma-Lotto
6. Sep Vanmarcke van Topsport Vlaanderen-Mercator
7. Gorka Izaguirre Insausti van Euskaltel-Euskadi
8. Sergey Lagutin van Vacansoleil
9. Stijn Vandenbergh van Katusha
10. Lars Boom van Rabobank ProTeam
Het algemeen klassement is aardig overhoop gegooid:
1. Tony Martin van Team HTC-Columbia
2. Koos Moerenhout van Rabobank ProTeam, op 0:10
3. Svein Tuft van Team Garmin-Transitions, op 1:26
4. Edvald Boasson Hagen van Team Sky, op 1:28
5. Lars Boom van Rabobank ProTeam, op 1:32
6. Richie Porte van Saxo Bank, op 1:35
7. Christian Knees van Milram, op 1:37
8. Dominique Cornu van Skil-Shimano, op 1:39
9. Jurgen Roelandts van Omega Pharma-Lotto, op 1:42
10. Andréas Klöden van Radio Shack, op 1:43
Vandaag rijdt het peloton van St-Lievens-Houtem naar Roermond over 214,4 kilometer. De kaap van de tweehonderd moet genomen worden.
|
|
|
|
|
| 20-08-2010 |
| Over apen, Rebus en Linley |
Ach, ik heb toch weer zulke leuke apen gezien. Het was in een aflevering van Natural World, een serie natuurdocumentaires op BBC2. Deze ging over de Himalayas. De voice-over, David Attenborough, sprak over het gebergte als een kreukelzone, veroorzaakt door de opdringende landmassas uit het zuiden, uit India. Er liggen veruit de hoogste bergen ter wereld. De apen werden door Attenborough aangeduid als snub nosed monkeys. Hier heb je er een: geinig beestje toch? Attenborough: plastic surgergy gone too far. Wat heen en weer googelen leerde me dat de Nederlandse naam gouden stompneus aap is, een exemplaar uit de orde van slankapen. Het is de hoogst levende primaat, met uitzondering dan van de mens, die zijn tenten nogal eens wat hoger wil opslaan.
Van beklimmers van Himalayatoppen had ik al niet zon hoge pet op, maar na gisteravond dacht ik: je moet er ook gewoon wegblijven. Kijk naar een mooie documentaire als je bergen wilt zien. Wist je dat van lieden die pogen de Mount Everest te beklimmen er één op de tien het er niet levend vanaf brengt? Als ik er weer eens een berichtje over lees, denk ik altijd: dikke bult, achterlijke dakhaas. Gelukkig gaan die lijken in de vrieskou niet liggen rotten en vormen zij voedsel voor de dieren die er leven.
Zo leeft er de Himalayan brown bear (Ursus arctos isabellinus), ook wel Himalayan black bear genoemd. Op de hoogvlakte van Tibet jagen ze onder andere op een soort konijnen, dat in onderaardse gangenstelsels woont als ze niet aan het foerageren zijn. Ik zag er één op jacht samen met een wolf, het schijnt vaak voor te komen. Terwijl de beer met zijn sterke klauwen een hol probeerde uit te graven, hield de wolf de andere in- en uitgangen in de gaten. En jawel, de wolf kreeg een konijn te pakken. Maar delen? Ho maar. De wolf ging er met de buit vandoor. De beer ging op zijn achterpoten staan en keek de schoft een beetje triest en verontwaardigd na. Wat ik dan weer humor vind.
Ook hier, in de Himalayas, zijn de gevolgen van de opwarming van de aarde goed te merken. Maar iedere PVV-er zal die opwarming ontkennen. En je weet het: anderhalf miljoen PPV-stemmers kùnnen geen ongelijk hebben. De aarde is overigens plat en de zon draait er omheen.
Ik ben fan van Britse detectiveseries. Van allen die momenteel regelmatig te zien zijn, is Rebus veruit mijn favoriet. Niet alleen omdat het in Edinborough speelt, wat voor mij steeds weer een feest der herkenning is, maar vooral ook door de figuur van John Rebus zelf: een norse man met humor die wat veel drinkt; ik mag hem wel. En het is een filosoof. Laatst hoorde ik hem zeggen: een cynicus is een idealist die door de realiteit is ingehaald. Daar denk ik dan een heel weekend over na.
Ook wel redelijk is Inspector Linley, dat de KRO 's woensdagsavonds uitzendt. De serie is gebaseerd op de boeken van Elisabeth George, nota bene een Amerikaanse schrijfster. Nota bene? Haar romans zijn Engelser dan Engels. En gebaseerd op haar boeken? Veel wordt weggelaten. Zo wordt nooit vermeld dat Thomas Lindley van adel is, een earl, wat hem in de boeken vaak op hoon komt te staan. Ook een aantal vaste figuranten komt niet in de serie voor. Zoals bijvoorbeeld Simon en Deborah St. James. Hij is forensisch expert en zij is fotograaf. Het zijn goede vrienden van Lynley. Een vaste kracht in het Scotland Yard team is brigadier Winston Nkata: die zie je ook nooit. Ach, en dan het buurmeisje van Barbara Havers.
Barbara woont in een huisje in de achtertuin van een alleenstaande man met zijn dochtertje Hadiyyah. Het kind weet niet beter of haar moeder is een tijdje op reis. Maar de tut heeft gewoon de benen genomen zonder haar kind gedag te zeggen. Havers is verzot op Hadiyyah.
De Gids van volgende week lag woensdag al in de bus en ik heb stiekem even gekeken naar de aankondiging van de aflevering de we gaan krijgen. Die heet: A traitor to memory. Het is een van Georges boeken die ik heb staan: 800 bladzijden gevuld met kleine lettertjes. Voor de gein heb ik hem weer eens ter hand genomen om woensdag te kunnen zien welke anderhalf uur er zijn uitgeplukt. Er is meteen al een verschil. In de Gids staat: Een beroemde jonge pianist..., terwijl de roman over een beroemde jonge violist gaat. Ben benieuwd waarom dat is veranderd.
Series als Lewis en Barnaby vind ik wel aardig. Ze zijn altijd nog stukken beter dan Flikken, om van Baantjer maar helemaal te zwijgen. Inspector Morse mogen ze van mij jaarlijks een keertje herhalen. Maar ja, wie luistert er naar mij? Ach en laat ik A touch of Frost niet vergeten: prachtig.
Het patroon is iedere ochtend hetzelfde. Als ik wakker word, is er geen kat te bekennen. Ik rook eerst een shaggie, erg hè? Dan ga ik douchen. Als ik uit de badkamer kom, is er nog steeds in geen velden of wegen... Pas als ik me aan het aankleden ben, komt de eerste: dat is altijd Wausje. En haar timing: meestal verschijnt ze op het moment dat ik mijn schoen dichtknoop - Mauw, mauw, ik wil een aai. Je ziet toch dat ik bezig ben? - In haar kielzog volgt Balzac en na haar komt Kat. Hanks is de laatste die naar boven komt, maar dat is meestal pas tegen de tijd dat ik de trap af ga. Zo is het leven vol zekerheden, maar je moet ze zien.
Wielerhoekje. De tweede rit in lijn van de Eneco Tour, naar Ardooie, eindigde weer in een massaspurt. Er gebeurde iets grappigs. Vijftien, tien kilometer voor het eind zat de gekende sprinter Andre Greipel met zijn mannen helemaal achterin het peloton, hetgeen aan de commentator de opmerking ontlokte: het zit er blijkbaar voor hem vandaag niet in. Maar op zon zes kilometer voor de meet kwam het treintje Greipel in gezwinde vaart langs de buitenkant naar voren. Greipel won de sprint met twee vingers in zijn neus. Uitslag, allen in dezelfde tijd:
1. Andre Greipel van Team HTC-Columbia
2. Robbie McEwen van Katusha
3. Edvald Boasson Hagen van Team Sky
4. Lucas Sebastian Haedo van Saxo Bank
5. Yauheni Hutarovich van Française Des Jeux
6. Enrique Mata Cabello van Footon-Servetto
7. Wouter Weylandt van Quickstep-Innergetic
8. Francesco Chicchi van Liquigas-Doimo
9. Allan Davis van Team Astana
10. Kenny Dehaes van Omega Pharma-Lotto
Het algemeen klassement is vrijwel ongewijzigd. Vandaag gaat de rit van Ronse naar Ronse, toch een afstand van 191,8 km. Er moet een kortere weg zijn.
|
|
|
|
|
| 19-08-2010 |
| Het Kalifaat van Córdoba |
De laatste dagen was in Journaaluitzendingen steeds even het begin van de straat waarin ik woon in beeld. Nu woon ik niet in de straat, maar in het hofje erachter, maar je begrijpt wat ik bedoel. De reden? Moord, doodslag, terroristische aanslag? Erger nog: bij ons om de hoek, aan de overkant van de gracht, zit het partijbureau van het CDA. Lieden als Ferry Mingelen hebben daar twee dagen voor de deur gestaan om de in en uit lopende partijleden te filmen en te interviewen. Als de camera dan naar de overkant van de gracht zwenkte, zag je het begin van de Paulus Potterstraat.
Lekker belangrijk. Maar, zul je zeggen, zit het CDA-kantoor dan in de Schilderswijk? Nee zeg, gekkie. De gracht op de hoek vormt precies de natuurlijke grens tussen de Schilderswijk en wat het Oude Centrum wordt genoemd. De gristenen hebben ervoor gezorgd dat er een waterlinie tussen hen en het volk loopt. Met andere woorden: we hebben niet echt last van die lui.
Ongeveer dezelfde afstand die er zit tussen mijn huis en dat bureau, zit er tussen de plek waar de nieuwe Cordobamoskee moet komen en Ground Zero. Met alle commotie die is ontstaan rond de moskee zou je het idee krijgen dat deze is gepland óp Ground Zero, maar nee, hij komt twee straten verderop. Overigens vlak naast de plek waar een homobar is gepland. Waar komt, tussen haakjes, de naam Cordobamoskee vandaan? Zou het gebedshuis zijn vernoemd naar het Kalifaat van Córdoba? Dan is de naam niet zo gelukkig gekozen. Ik bedoel: imperialistisch gezien.
Op de keper beschouwd is er natuurlijk helemaal geen probleem met de bouw van een moskee op die plek, twee straten verderop. Het gaat hier wel om Manhattan, een wijk waar je qua bebouwing door de bomen het bos niet kan zien, om het zo uit te drukken. Bij een bezoek aan Ground Zero is de kans groot dat je nooit in die straat zal belanden. Het is allemaal een kwestie van islambashen, moslimmetje pesten. Het beste bewijs daarvoor is wel, dat Gekke Geert er wil gaan blaten. Ik las ergens de suggestie om de onderhandelingen over een nieuw kabinet-met-gedoogsteun te rekken tot ná 11 september. Zodat duidelijk is waar Gekke Geert staat in zijn nieuwe positie als gedoogsteuner. Geen gek idee.
Wielerhoekje. De eerste rit in lijn van de Eneco Tour, van Steenwijk naar Rhenen, ontaarde in een massasprint. Nou ja, wat er na de verschillende valpartijen nog over was van de massa. Het laatste stuk naar de meet liep nijdig heuvelop. Edvald Boasson Hagen zette vroeg aan. Te vroeg, naar het bleek, want hij brak. En zo behaalde Robbie McEwen overwinning nummer 201 van zijn carrière. Het is de sympathieke Austrabelg van harte gegund.
De eerste tien, allen in dezelfde tijd:
1. Robbie McEwen, Katusha
2. Lucas Sebastian Haedo, Saxo Bank
3. Allan Davis, Team Astana
4. Francesco Chicchi, Liquigas-Doimo
5. Jurgen Roelandts, Omega Pharma-Lotto
6. Lieuwe Westra, Vacansoleil
7. Yauheni Hutarovich, Française Des Jeux
8. José Ivan Gutierrez, Caisse d'Epargne
9. Christian Knees, Milram
10. Maxime Vantomme, Katusha
Algemeen klassement, het scheelt allemaal niets:
1. Svein Tuft, Team Garmin-Transitions
2. Jos Van Emden, Boerenleenbank, op 0:05
3. Lars Boom, Boerenleenbank, op 0:06
4. Maarten Tjallingii, Boerenleenbank, zt.
5. Edvald Boasson Hagen, Team Sky, op 0:07
6. Tony Martin, Team HTC-Columbia, zt.
7. Richie Porte, Saxo Bank, op 0:09
8. Christian Knees, Milram, op 0:11
9. Patrick Gretsch, Team HTC-Columbia, op 0:12
10. Gregory Henderson, Team Sky, op zt.
Vandaag gaat het veld van Sint Willebrord naar Ardooie over 198,5 km. Noch Rein Taramäe noch Yukiya Arashiro rijdt mee. Geen idee waar die gasten uithangen.
|
|
|
|
|
| 18-08-2010 |
| Korter is beter, voor logs |
Een kort stukje. Kan jij weer snel door met je drukke werkzaamheden en ik kan op de bank naar een houding zoeken die een beetje uit te houden is.
Een van mijn favoriete actrices is Juliette Binoche. Anderen vallen bijvoorbeeld op Paris Hilton, ik noem maar een doodlopende zijstraat, maar ik val op Juliette. In een volgend leven wil ik terugkomen als haar vriendje. Was zij niet schitterend als Julia in Trois couleurs: Bleu (1993, Krzysztof Kieslowski) en als Tereza in The Unbearable Lightness of Being (1988, Philip Kaufman. Het boek, 1984, van Milan Kundera is beter)? Vanavond is zij te zien als Vianne, uitbaatster van een chocolaterie in de film Chocolat (2000, Lasse Hallström). Niet echt een heel goede film, maar wél Juliette! En helaas op Net 5, met alle hinderlijke reclameblokken.
Tijdens het googelen op Binoche kwam ik erachter dat zij heeft geschitterd in de Playboy. Tja. Oké, ik ook, in de Nederlandse uitgave, maar dat was twee keer met een verhaal. Niet in mijn blote kont of met die drie borstharen van me. Nu heb ik er geen morele bezwaren tegen dat een vrouw zich laat fotograferen voor de Playboy. Maar ik vind het toch meer iets voor jonge actreutels met een zozo lala carrière. Juliette vind ik zo (foto) al mooi genoeg. Iets voor op mijn bureaublad.
Binoche is dan een van mijn favoriete actrices, er zijn ook actrices (m/v) waarvan ik de films mijd. Die ik absoluut niet wil zien. Heb jij dat ook? Zo kan ik niet tegen de aanblik van: Eddie Murphy, Goldie Hawn, Whoopie Goldberg, Sylvester Stalone, Jim Carey en Lesley Nilson. Om er een paar te noemen. Er zijn er meer.
Het was op het Belgische Journaal: in de Hoge Venen is een grommeloeres (artists impression) gevangen. Voorlopig wordt hij (?) nog in quarantaine gehouden in Eupen. Als alles goed gaat wordt hij (?) overgebracht naar de Antwerpse zoo, waar hij aan een nieuw leven kan beginnen in het aquarium.
Wielerhoekje. Gisteren is de Eneco Tour van start gegaan met een proloog van 5.2 kilometer in Steenwijk. De eerste vier:
1. Svein Tuft, Team Garmin-Transitions, in 6:18
2. Jos Van Emden, Boerenleenbank, op 0:05
3. Lars Boom, Boerenleenbank, op 0:06
4. Maarten Tjallingii, Boerenleenbank, zt.
Vandaag rijden de renners van Steenwijk naar Rhenen over 177 km. Den Bels zendt het uit.
|
|
|
|
|
| 17-08-2010 |
| Je weet er niets aan |
Linda, de wat naïeve assistente van dokter Becker, wordt gespeeld door Shawnee Smith. Wist je dat ze frontvrouw is geweest van de punk/metal band Fydolla Ho, waarmee ze door de US en de UK heeft getoerd? En ze is de helft van de country-rock band Smith & Pyle. Dat had je toch niet achter haar gezocht hè? Jackie Burkhart uit That '70s Show wordt gespeeld door Mila Kunis. Zij is op 14 augustus 1983 geboren in Kiev in Oekraïne. Je weet er niets aan, maar het is toch leuk om te weten.
Onze vrienden van de Tros hebben een tv-programma dat De beste zangers van Nederland heet. Dat zijn dan: René Froger, Frans Bauer, Jeroen van der Boom, Frans Duijts, Jan Dulles, Jamai en Syb van der Ploeg. De beste zangers van Nederland? Er moet iets grondig mis zijn met mijn smaak. Wie is trouwens Jan Dulles?
De eerste twee programmas zie ik regelmatig, hoewel ik het heel jammer vind dat Terry Farrell geen Reggie meer speelt in Becker. Het programma over de zangers zie ik nooit: ik moet ook rekening met mijn katten houden. Das Tier hört mit! Ze vliegen elkaar in de haren als er iets Volendams op de buis is en kruipen op schoot als ik Bach opzet. Dan heb je een beeld. Ze houden ook van Motörhead. De oude Metallica.
Gisteren lag mijn parasolzwam om. Ik denk niet dat het door kinderen of andere vandalen is gebeurd. Het kan heel goed dat-ie het begeven heeft in de stortregen van zondagavond. Het kwam niet alleen met bakken uit de hemel, de bakken kwamen mee. Of één van mijn katten heeft hem omver gelopen: hij staat precies op hun weg als ze vanuit de keuken de hof ingaan. Maar niet getreurd: er komen inmiddels twee nieuwe op.
|
|
|
|
|
| 16-08-2010 |
| Paddestoellehoelelehoel |
Ken je dat nummer van Doe Maar? Als een inktzwam er zo uitziet is die goed te eten. Als de hoed open is, zoiets, zou ik het niet doen. Maar hé, vertrouw niet op mij wat paddestoelen betreft. Het blijft link. Zo lijkt de weidechampignon heel sterk op een zeer giftig broertje. Als je geen notie van paddestoelen hebt: niet plukken, niet eten. Neem deze raad aan van een oude man. Als je een snelle doch pijnlijke dood wilt: eet die rode met witte stippen.
PS Heb je de foto nog aangeklikt van de 4 van De Haag? Aanklikbaar in de ps van de vorige log. Mijn haar is nu nog langer. Geen gezicht voor een oude man.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
