 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 26-11-2011 |
 Kort, want zaterdag |
Misschien een beetje saai, maar iedere dag start op dezelfde manier. Eerst moeten de katten eten hebben, anders gaan ze zanikken. Dan doe ik buiten onder de wisteria wat strechoefeningen. Daarna ontbijt: een selderij en wat teentjes knoflook. Vervolgens doe ik om de huiskamer enkele eenvoudige yoga-oefeningen. Dan lees ik drie bladzijden in de I Tsjing. Vaak ook wat gedichten van Koo Lou Look. De katten wachten af, die kennen het programma. Na wat regels uit het Hooglied zijn zij aan de beurt. Drie aaien voor Wausje, drie aaien voor Skitty, drie aaien voor Kim, drie aaien in gedachten voor Kat want die wil niet geaaid worden, drie aaien voor Balzac en Hanks? Hanks wil ook niet, ik praat even tegen haar. Sommige dagen bonk ik met mijn hoofd tegen de muur om de adrenaline te laten stromen. Het vereist discipline om een gezond leven te leiden, maar vergis je niet: de voorouders van mijn vader komen uit het Westland. In wezen ben ik een tuindersknecht.
Zo, en dan fiets ik nu even naar de Hoek, morgen kan het niet, dan wordt het slecht weer.
|
|
|
|
|
| 25-11-2011 |
| O'Hanlons helden |
Hoe het is? Leuk dat je het vraagt: ça va, zijn gangetje. Het enige dat ik kan melden is dat ik gisteren op de eerste hulp heb gezeten. Mijn idee om Skitty mee te nemen naar de buurtsuper was uiteindelijk toch niet zo goed. Ik heb haar op de borst genomen, onder mijn spijkerjasje en we zijn het hofje niet uit gekomen: ze haalde me open. Het T-shirt dat ik droeg, van Marco Borsato, gekocht toen ik zijn Symphonica in Rosso-concert in Arnhem bezocht, waar ik overigens een trouwe lezeres uit Arnhem trof, is totaal naar de vaantjes. Thank you Skitty. Een tetanusprik was mijn deel. Ik overweeg haar naar het asiel te brengen. Daar is ze al eens geweest. Te lang verhaal voor een korte log, maar het kwam erop neer dat lieden in de buurt dachten dat het een zwerfkat was en haar daar hebben gedumpt. Ach, toen ze het hofje weer binnenkwam kraaide ze van plezier: ik ben weer thuis. Mijn katten worden met liefde omringd. Maar er zijn grenzen.
Ter zake. Redmond O'Hanlon. Zondag begint bij de VPRO een nieuwe serie met hem. Hij was al te zien in de voetsporen van Charles Darwin, de reis met de Beagle. Ik heb de serie driemaal gezien: op Nederland, op België en een herhaling. Als je niet geabonnerd bent op de VPRO-gids moet je hem even kopen. Die van komende week. Daarin een prachtig artikel van zeven bladzijden over hem. Mijn tuinvrouw zei: je lijkt op hem. Ik heb diep gebogen, een mooier compliment kan je me niet maken. Eigenlijk lijkt mijn huisje meer op zijn huisje dan ik op hem. En hij heeft maar een kat, ik zes. En hij woont al meer dan veertig samen, ik moet er niet aan denken. En mijn haar wil maar niet grijzen. Bakkebaarden heb ik ook niet.
O'Hanlon? Dan moet ik het ook over Henk Bleker hebben. Wat een barbaar! Dat is wel weer genoeg over Bleker.
|
|
|
|
|
| 24-11-2011 |
| Schilderswijk bastards |
Toen ik vanochtend het hofje uit fietste lag er een bejaarde vrouw op de stoep, ik kon haar nog net ontwijken. Ha ha, de Benidorm Bastards lachte ik stil voor me uit, want ik wilde de opname niet verpesten. Ik kon sowieso geen vreemde capriolen maken omdat Balzac wat balsturig onder mijn jas zat. Ze is dat niet gewend, het was de eerste keer. Er moesten weer bood worden geschapt bij de buurtsuper en ik had haar meegenomen om eens te laten zien waar haar voer vandaan komt. Nee, ik heb niet het idee dat ik haar om een boodschap kan sturen als zij eenmaal de weg weet; ik ben toch niet gek. Maar zoals het goed is kinderen eens mee te nemen naar een wei en te wijzen op een oer-Nederlandse koe waar de melk vandaan komt, zoals daar zijn de Fries-Hollandse koeien (de zwartbonten), het Maas-Rijn-IJsselras (de roodbonten), Lakenvelders en Blaarkoppen. Dan zijn er nog wat vreemdelingen die volkomen ingeburgerd zijn, maar deze vier zijn oorspronkelijk Nederlands. Zo moet ook een kat meer van de wereld zien.
Kattenvoer komt van de buurtsuper.
Eenmaal binnen in de winkel nam ze meteen het rit. Balzac! Ze reageerde niet meer op haar naam. Na een kwartier vond ik haar bibberend onder het schap met blikjes vis. 'Je wilt vis. Wat? Tonijn, ansjovis, een moot zalm?' Maar niets van dit al, ze was doodsbenauwd. Het heeft me veel lieve woordjes gekost om haar onder dat schap vandaan te krijgen. Al met al geen geslaagde missie. Misschien had ik Skitty mee moeten nemen, die is veel relaxter. Skit laat alles over haar heenkomen en blijft in alle gevallen een dame. Dat ik haar een rondleiding door de super had gegeven, zodat zij later uitgebreid verslag kon doen aan Wausje, Kat, Kim, Balzac en Hanks.
Onverrichter zaken ben ik terug naar huis gegaan, Balzac met hartkloppingen onder mijn jas. Ik dacht haar echt een plezier te doen. Toen ik de hof weer in draaide werd de bejaarde vrouw net in een ziekenwagen geladen. Blijkbaar toch geen tv-programma. Maar ik was te druk met Balzac om er stil bij te blijven staan. Thuis heeft ze zeker anderhalf uur onder de boekenkast gelegen. Hou me ten goede: ik leef al jarenlang met katten maar ik spreek nog steeds geen kats. Ik begrijp wanneer ze vreten willen of een aai over de bol, maar als ze gaan kwekken kan ik er geen touw aan vast knopen. Toch meen ik te weten wat Skitty tegen Balzac zei toen ze zich bij haar voegde onder de boekenkast. Maar dat is privé.
|
|
|
|
|
| 23-11-2011 |
| Kwettergedichten |
Het heeft me nooit ontbroken
aan ramp en averij
het doet me vaag beseffen
ik hoor er toch echt bij
Dit gedicht telt exact 95 lettertekens. Het wordt de nieuwe trend ik wil graag het voortouw nemen.
Let wel: er moet een dieper gevoel in zitten en eindigen in een positieve draai.
'k ga hoge ogen gooien
met kommer, kwel en kwaal
en alle ongein geeft me
de boost voor mijn moraal
Ook weer 95, het is een gave. Ik kan ze ook in een bepaalde stijl van schrijven.
Bijvoorbeeld natuurgedichten van Henk Bleeker:
Denkend aan Holland
zie ik grazige weiden
vol talloze ponies staan
en ginder aan de einder
m'n lief
Wat een poeet, die Bleeker, en geen letterteken te veel.
Als je wilt schrijf ik er meer, maar dat moet je wel aangeven.
|
|
|
|
|
| 21-11-2011 |
| Roeptoeteren |
Dion Graus, de Limburgse dierenliefhebber, niet te verwarren met Martin Gaus, opperde vorige week dat we in dit land zouden moeten komen tot een perspolitie. Met het hoofdbureau in de burelen van de T.? Welke argumenten hij of wie dan ook ten faveure van die politiedienst zal aanvoeren: we noemen dat persbreidel, ook wel censuur. En dat kan niet in een land waar de persvrijheid in de grondwet is verankerd: artikel 7. Wat is dat toch met die PVV? Steeds weer komt iemand van die 'partij' met warrige voorstellen die op de keper beschouwd een herziening van de grondwet vereisen. Ze roepen maar wat, er ontstaat enige deining, en alles bleef zoals het was. Het is roeptoeteren, een term uit het denkraam van Maarten Toonder.
Je zou het niet zeggen als je me in het wild of in de buurtsuper tegenkomt, maar als ik voor een voordracht op het podium sta heb ik charisma. Mijns ondanks, wat moet ik ermee, maar het is nu eenmaal zo. Bij een optreden komt het goed van pas, in het dagelijks leven heb ik er gelukkig geen last van. In het dagelijks leven ben ik een grijze muis tussen de andere muizen. Met dit charisma zou ik iets moeten doen, naast die optredens. Als ik die Wilders bezig zie denk ik soms: dat kan ik ook. Een bijzondere haardos heb ik al, zij het dat er bij mij geen waterstofperoxide of andere kleurstoffen aan te pas zijn gekomen. En dus het charisma van de zeepkist.
Nu ik ouder word vermengt dat charisma zich met de wijsheid der jaren, ik kan wijs en betrouwbaar overkomen. Wat zal ik doen? Richt ik een politieke partij op met mij als onbetwist leider of start ik een religieuze sekte? Voor beiden zijn genoeg Henks & Ingrids te vinden die de grond zullen kussen waarop ik loop. Echt, je kan niet diep genoeg uit je nek lullen of er zijn wel mensen die met je meegaan. 'Hij zegt wat wij denken.'
Het is niet zo dat ik vaak over een profijtelijke carrière nadenk, maar als ik het doe kom ik steeds uit bij een religieuze beweging. Als een Helena Blavatski zal ik alle aansprekende punten uit de diverse bijgeloven plukken en samenkneden tot één aansprekend geheel: het Adrianisme. Ik zal niet komen met kledingvoorschriften voor mij followers. Weet je nog, die bagwan? Lieden in afschuwelijk oranje gewaden? Wat een vreselijke kleur is oranje toch, een non-kleur. Het is de enige reden dat ik nooit ín de bagwan ben geweest. Dus mijn eigen religieuze beweging. Dat men maagden aan mij offert en dat lieden die zich bij de beweging willen aansluiten de helft van hun bezittingen aan mij geven, de andere helft in ontwikkelingssamenwerking stoppen. Er gloort iets moois aan de horizon.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
