 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 27-11-2010 |
 In de ban van bedrog |
Na neerslag... Het klaarde op, dus ik ben weer naar de boekenmart op het plein dat Plein heet gegaan. Midden in het onregelmatig kloppend hart van onze democratie. Dit maal heb ik Rutger van PowNed van GeenStijl van de Telegro niet gezien. Logisch, want er was s avonds voetbal op Nederland 3 en dan komt de uitzending van het PowNews te vervallen. Zo is dat voetballen toch nog ergens goed voor. Er was ook geen enkele politicus te bekennen. Die hadden zich waarschijnlijk teruggetrokken in de achterkamertjes om zich te beraden over de criminele organisatie die onze oosterburen Partei von Verbrecher noemen. De enige BN-er die ik zag was Dominique van der Heijden, die zich spoedde van Dudok, het hart van de parlementaire journalistiek, naar Nieuwspoort, de voormalige sportschool van Hero Brinkman.
Zou ik wel een politicus tegenkomen, of politica, een Eric Lucassen, een Fleur Agema, zou ik dan iets roepen? Een politiek statement of gewoon enkele scheldwoorden? Neen, driewerf. Wij Hagenezen zijn een beschaafd volk. Wij gedogen de enclave rond het Binnenhof, maar wensen ons er niet mee in te laten. Voor je het weet, loop je een enge ziekte op. Op de boekenmart heb ik negen boeken gescoord; voor een lezer als ik is er altijd wel wat te vinden. Zes van een euro per stuk, drie van drie voor vijf euri:
Vincent van Gogh - Een Leven in Brieven (samengesteld door Jan Hulsker in 1980). Een boek uit de reeks uitgeleend en nooit meer teruggekregen.
Albert Camus - Koninkrijk en Ballingschap (LExil et le Royaume, 1957)
F.M. Dostojevski - Herinneringen uit het ondergrondse (Zapiski uz podpolja, 1864)
John Grisham - The Firm (1991) Ooit gehad, ooit gelezen.
Eilzabeth George - In de ban van bedrog (Deception on his mind, 1997) Hè, wat jammer nou. Nu ik blader om te zien wat de Engelse titel is, merk ik dat ik hem al heb. Overkomt het me weer. Nou ja, misschien kan ik er iemand een plezier mee doen.
Tonnus Oosterhof - Dans zonder vloer (verhalen)
Jonathan Kellerman - Bad love (1993, Alex Delaware)
Martin Amis - De gele hond (Yellow dog, 2003)
Faye Kellerman - Melk en honing (Milk and honey (Fawcett Crest), 1990). De vrouw van Jonathan Kellerman.
|
|
|
|
|
| 25-11-2010 |
| Aan-de-weg-timmerman |
Afgelopen maandag vierden we het spectaculaire overlijden van John F. Kennedy, 47 jaar geleden. Nou ja, vieren? Het was een dag als alle anderen. Maar voor mijn weblog heb ik net gedaan alsof ik erbij stilstond, daar is een weblog voor. Die F. heeft me altijd geïntrigeerd. Het heeft iets zelfvoldaans, iets pseudo chiques. Mijn voornamen zijn Adriaan Gerardus Josephus. Je zou me vreemd aankijken, mocht ik me Adriaan G.J. Bontebal gaan noemen. Overdreven, te dik aangezet. Een beroemde voorletter in ons land is de R. van Peter R. de Vries, Peter Air voor intimi en critici. Dat heb ik altijd wel begrepen. Het sterft in ons land van de Peter de Vriezen, dus het is logisch dat je als aan-de-weg-timmerman een onderscheid wil maken. Maar John F. Kennedy? Ik ben er eens op gaan googlen en ik moet de paapse schuinsmarcheerder postuum gelijk geven. De Amerikaanse geschiedenis kent namelijk nog een John Kennedy, in zijn geval John B. Kennedy.
Deze Kennedy was samen met John C. Lester, Frank O. McCord, Calvin E. Jones, Richard R. Reed en James R. Crowe tussen kerst 1865 en juni 1866 oprichter van de originele Ku Klux Klan. De zes veteranen van het Geconfedereerde Leger richtten de Klan op als een sociale club gebaseerd op humor, folklore en politiek. Maar al snel werden er overal in het zuiden verschillende afdelingen opgericht die gewelddadig waren: vooral tegen zwarten en carpetbaggers: ambtenaren, onderwijzers en anderen uit de Noordelijke staten. Was dat het gevoel voor humor van John B. Kennedy en consorten? Begrijpelijk dat je je wilt onderscheiden van zon creep. John F. Kennedy had zijn eigen, unieke, rare trekjes.
Het tweede deel en tevens slot van het verhaal Eversmade:
Hij heeft honger, maar zijn centen zijn op. Gekken mogen natuurlijk niet eten. Maar hij is helemaal niet gek. Kijk maar in de spiegel. Hij zal straks langs de politie gaan. Dan zal hij zeggen dat-ie honger heeft en helemaal niet gek is. Of toch maar niet? Ze willen hem toch nooit geloven. Die stink politie roept dan meteen weer de broeders. Kan hij weer terug naar het gesticht. Gaat de dokter weer tegen hem aan zitten lullen. De dokter is wel groot. Maar hij speelt onder één hoedje met ze. Die zegt dat ze niet bestaan. Dat hij het allemaal verzint. Hij hoort ze toch. En na een paar dagen pillen slikken gelooft-ie de dokter.
En wat ze daar op tafel zetten is niet te vreten. Zijn moeder kookte veel beter. Als hij dat tegen de dokter vertelt, moet hij weer over thuis vertellen. Dat wil hij niet. Thuis is hij gek geworden. Toen die kerel in de huiskamer met zijn moeder lag te wippen. Hij had hem bij zijn pik gepakt en er keihard aan getrokken. Die kerel zal wel nooit meer neuken. Eigen schuld. Moet je maar van zijn moeder afblijven. Het was de eerste maal dat de broeders kwamen. En die pestkereltjes. Die hadden de politie gewaarschuwd.
Hij verrekt van de kou. Er staat helemaal geen kachel in zijn kamer. Dat had-ie al gezien toen hij er kwam. Maar hij had er niets over gezegd. Anders hadden ze hem meteen weer mee terug genomen. Maar het was zomer toen.
Nu vriest het. Hij heeft hout gejat uit het park. Mooi dat-ie het niet kan gebruiken. Je kan toch niet zo maar op de grond takken verbranden. Dat had zijn vader hem verteld toen-ie nog leefde. Thuis hadden ze een zwarte kachel. Mocht hij altijd houtjes hakken. In de tuin. Hij heeft hier ook geen tuin.
Het is een flatgebouw. Allemaal hokken op elkaar gestapeld. Hij heeft zijn nummer op zijn hand staan. Al die hokken lijken op elkaar. Zou je mooi verdwalen en je eigen huis niet meer terugvinden.
Zouden die anderen ook geen kachel hebben? Hij heeft nog nooit rook op het dak gezien. Wel die kleine rotstralen. Die gooien steentjes naar beneden. Ze hebben hem een keertje een gat in zijn kop gegooid. Toen was hij bewusteloos. Hij heeft twee weken of zo in het ziekenhuis gelegen. Hij heeft niet gezegd dat die lamzakken dat hadden gedaan. Hij is niet gek. Kijk maar in de spiegel. Gekken hebben een raar hoofd. Of ze kwijlen. Hij kwijlt nooit.
Hij heeft al drie dagen niet gegeten. Daar word je mager van. En heel licht. Als hij zo licht is gaat-ie toch vliegen. Doen spreeuwen ook. Die zijn ook heel licht. Door het middelste raam. Dat kan open. Als hij de tafel tegen de vensterbank zet kan-ie een aanloopje nemen. Doen vliegtuigen ook. Toen ze met het hele paviljoen naar het vliegveld waren geweest. Ze mochten niet allemaal mee. Barwoutswaarder moest thuis blijven. Maar die is echt gek. Veels te link. En nu een sprong. Moet je met je armen slaan.
|
|
|
|
|
| 24-11-2010 |
| Eversmade |
Het verhaal van Eversmade ken je niet, hè? Toch heb ik het ooit gepubliceerd, in een boekje dat ik aan vrienden, kennissen en familieleden heb gestuurd ter gelegenheid van de jaarwisseling 1983-84, bij wijze van nieuwjaarsgroet. De titel: Vijf voor Vierentachtig. Een zeer klein boekje, het moest tenslotte in een gewone enveloppe verstuurd kunnen worden. Het had een A6-formaat en telde in het totaal 32 bladzijden. Voor de volledigheid: het boekje bevat 7 verhalen die ik had uitgetikt (zetwerk!) op een oude IBM Executive met dansende letters; het is een swingend werkje geworden. Het is gedrukt in onze eigen drukkerij, dat wil zeggen de drukkerij die we met enkele mensen waren begonnen in de Blauwe Aanslag. De Bijstand heette het bedrijfje, omdat we bijstand verleenden aan allerlei groepen en van de bijstand leefden. Voor de freaks: het is gedrukt op HH Mat MC 80grs. Eversmade dus. Vandaag het eerste deel van het verhaal, morgen het slot. Ik heb het sterke vermoeden dat ik niet lang voor ik het schreef Keefman (1972) van Jan Arends had gelezen.
Eversmade zit aan de grond. Hij heeft geen stuiver meer te makken. Hij weet wie daar schuldig aan zijn. Ze zullen hun trekken nog wel thuis krijgen. De Engel der Wrake scherpt zijn zwaard. Dat heeft hij ergens gelezen. Want hij kan wel lezen.
Met een Eversmade valt niet te spotten. O nee. Hij kent ze. Van die kleine, etterige pestkereltjes zijn het. Staan altijd net om de hoek te grinniken. In de kleine, grijpgrage klauwtjes te wrijven. En als je dan de bocht neemt, zijn ze verdwenen.
Soms kan je ze horen. Als het pikkedonker is en je ligt in je bed. Als je doodstil blijft liggen, hoor je ze praten. Eversmade, Eversmade, Eversmade.
Zij hebben ervoor gezorgd dat zijn uitkering is stopgezet. Zijn natuurlijk goede maatjes met die kerel van de Sociale Dienst. Die is ook niet groot. Ook zon onderdeurtje dat je bijna niet verstaat. Eversmade weet nog goed van die keer dat hij hem op zijn bek heeft geslagen. Geschreeuwd had-ie. Toen zijn die kerels van de bewaking gekomen en daarna de broeders. Dit maal moest hij het slimmer aanpakken.
Hij zou eigenlijk een vriend moeten hebben. Hij heeft er wel een. Barwoutswaarder heet-ie. Maar die is gek. Die moet zijn leven lang in het gesticht blijven. Die heeft zijn vrouw vermoord en een broeder op zijn kop gezeken. Echt waar! Eversmade heeft het gezien. Die gek stond op de tafel. De broeder zat in een stoel te lezen. Hij dacht natuurlijk: laat maar staan, die is toch gek. Toen heeft Barwoutswaarder hem zeiknat gepist. Het was een straal van wel tien meter. Godskolere, wat een straal was dat. Toen moest hij naar de isoleer.
Had-ie maar een vriend hier, buiten het gesticht. Dan konden ze samen een paar van die pestkereltjes vangen. Hij heeft een goed plan. Zijn vriend moest dan langs de ene kant van het blok lopen. Eversmade, als lokaas, langs de andere kant. Dat durft-ie wel. Als ze dan weg willen rennen wanneer hij de bocht om komt, dan grijpt zijn vriend er stiekem een paar. Van achteren.
Morgen het tweede deel.
Het blijkt dat bijna alle eredivisieclubs verlies draaien. Flink verlies. Wat wil je ook met de huidige salarissen van jongens die leuk een balletje kunnen trappen. Overheden staan steeds weer te trappelen om clubs financiële bijstand te verlenen. Hoe zit dat in de stad der steden, met ADO? Dat is tamelijk ondoorzichtig. Om er toch iets over te zeggen ben ik even gaan zoeken en kwam op de Voetbal Steuntrekkersranglijst: hoofdsponsor gemeente. De bron van het artikel is dan weer De Pers.
Komt-ie: in het verleden sprong de gemeente diverse keren (totaal: zon 3,5 miljoen euro) bij op momenten dat ADO in slecht weer verkeerde. Het nieuwe Foreparkstadion, dat in 2007 in gebruik werd genomen, kost de gemeente 27,5 miljoen. In 2008 belandt de groengele trots opnieuw in de problemen. De gemeente redt de club opnieuw, samen met miljonair Mark van der Kallen. Kosten voor de stad Den Haag: voor 10 miljoen wordt het hoofdgebouw van het stadioncomplex overgenomen, er gaat 3 miljoen in de club om de acute geldnood te dempen en een lening van 6,3 miljoen wordt kwijtgescholden. Voor overige leningen wordt het rentepercentage verlicht. Verder betaalt de gemeente ieder jaar twee ton in ruil voor maatschappelijke inzetbaarheid van de club. De huur die ADO Den Haag aan de gemeente afdraagt voor het stadioncomplex: vier ton. Dat is niet genoeg om de kosten van het complex te dekken.
De bespelers van de verschillende theaters in de stad wachten met smart.
|
|
|
|
|
| 22-11-2010 |
| Een smeuïg verhaal over Fleur Agema |
Vandaag herdenken we de 47ste sterfdag van Aldous Huxley, C.S. Lewis en John F. Kennedy. Huxley en Lewis hebben de wereld enige fraaie geschriften nagelaten, de schuinsmarcheerder Kennedy gedenken we als de man die de Cubaanse raketcrisis in 1962 bijna liet uitlopen op een atoomoorlog, de derde wereldoorlog. Schuinsmarcheerder bedoel ik niet als diskwalificatie, hoe men marcheert moet ieder voor zich weten. Het is slechts een constatering. Hij was getrouwd met deze lelijkerd - an artists impression. Logisch dat je dan je vertier buiten het echtelijk bed zoekt.
Moeten kerken belasting betalen, zo vraag ik mij in alle onwetendheid af. Ik heb geen verstand van belastingen, petje af voor iedereen die dat wel weet bij te houden. Om achter de voordeur toch tot een antwoord te komen, heb ik gegoogled. Ergens op een site bleek de vraag al eens gesteld en uit de antwoorden pik ik: Nee, naast enkele gemeentelijke heffingen betalen kerken geen belasting. Je kunt een kerk ook met 0% btw factureren als leverancier. Ik had al zon donkerbruin vermoeden. Nog een antwoord:
In het tegendeel zelfs, ze krijgen geld van de staat. In de meeste Europese landen (behalve bv Frankrijk) wordt er via de inkomstenbelastingen een bedrag geïnd dat bedoeld is voor de kerken, in Duitsland ken je bv zelf kiezen of je die betaalt en aan welke kerk dat geld moet betaald worden. In België zijn alle priesters van erkende godsdiensten betaald door de staat en ook een deel van het onderhoud wordt door de staat of stad betaald voor zover het om een monument gaat. Het is een grof schandaal. Aangezien het er niet naar uitziet dat daar in de nabije toekomst verandering zal komen, moet er van deze nood een deugd gemaakt kunnen worden. En wel zo:
Laten we komen tot de oprichting van de Linkse Kerk. Een landelijke organisatie, met plaatselijke kerken als Paradiso, het Concertgebouw, de Heineken Music Hall, theater Pepijn. Met, net als bij de EO, landdagen: Lowlands, Pinkpop, Mystery Land. Wat opent dat een mogelijkheden! De overheid blijven volop meebetalen aan de huisvesting van de verschillende parochies. Verhuurders van marktkraampjes en geluidsinstallaties factureren 0% btw. Bezoekers aan de kerkdiensten betalen uiteraard ook 0% btw voor hun deelname aan een dienst. Sterker nog: zij kunnen dit als gift van de belasting aftrekken.
Het unieke van deze kerk zal zijn, dat de aanbeden goden lijfelijk bij de diensten aanwezig zijn: op het podium.
Dit mag een simpele gedachtegang zijn, maar steekt het in de praktijk ook niet heel simpel in elkaar? Willen de lezers die wel verstand van belastingen hebben zich eens buigen over deze zaak? Voor een betere toekomst.
Je kunt de mensen in je omgeving, in je stad, in het land, in de wereld, in twee groepen verdelen. Dat gebeurt veelvuldig en komt meestal neer op wij en zij. Je kunt het doen, maar het is erg simplistisch. Zelf geef ik me er ook wel aan over, de intellectuele boog kan nou eenmaal niet altijd gespannen staan. Bijvoorbeeld: wij, het weldenkend deel van de natie en zij, die zich encailleren met de PVV.
Het bureau Synovate bericht dat de aanhang van de PVV door alle affaires van de laatste tijd met vijf zetels is gedaald. Dat klinkt hoopvol, maar het slaat nergens op. De club van Wilders zou nu slechts 25 zetels scoren, terwijl dat twee weken geleden nog 30 was. Zo kan je het ook bekijken, maar het vullis zit nu met 24 man in de Kamer: ze staan dus nog steeds op één zetel winst. Wat doen we er aan?
Laatst schreef ik dat ik nog een smeuïg verhaal over Fleur Agema ken, maar dat ik het nog even onder de pet hou. Als bekend wordt wat ik weet, zal de club op zijn grondvesten schudden. Mijn voornemen was dat ik de laatste affaire - dat was James Sharpe, toch? - twee weken zou laten bezinken en dan, boem!, met mijn onthullingen komen. Daar ben ik op teruggekomen, het lijkt me geen slim idee. Punt is dat straks bij de verkiezingen voor Provinciale Staten ook de affaire Agema dan in de vergetelheid zal zijn geraakt: het geheugen van de kiezer is erg korte termijn. De beste zet zal zijn een week, hooguit twee weken voor de verkiezingen met de onthullingen te komen. Waarbij de oude zaken - Brinkman, Hernadez, Lucassen, Sharpe enzoverder - weer eens heerlijk opgerakeld worden. Dat moet dan toch doordringen tot de botte hersenen van PVV-kiezers?
Heb je afgelopen donderdag die Sharpe nog horen janken voor de cameras? Een typisch voorbeeld van een gotspe. Van de redenering: heb je het gedaan, krijg je nog de schuld. Ik word 's avonds op de nationale televisie neergezet als pornobaron en als oplichter. U moet zich voorstellen hoe mijn vrouw en kinderen dat ondergaan. De brengers van het nieuws zouden geestelijke schade toebrengen aan mevrouw Sharpe en de kindertjes Sharpe. Het is geklaag in dezelfde categorie als het geklaag van joodse kolonisten na een Palestijnse aanval op een nederzetting. Er wonen hier ook vrouwen, bejaarden en kinderen. Hallo! Wie heeft die vrouwen, bejaarden en kinderen dan meegebracht naar bezet gebied? Wie landje pikt in bezet gebied, moet op de blaren zitten. Of hij zijn geliefden daarin meesleept is zijn eigen verantwoording. Wie mensen oplicht in de pornobranche zal dat zelf tegenover vrouw en kinderen moeten verantwoorden.
Dan lees ik: ...a framed photo of a pleasant-looking, slightly overweight brunette woman kneeling next to two white-haired, ruddy boys of preschool age. A pine-ridgded expanse of lake was in the background. The boys struggled to hold on to a fishingrod from which a heailty-looking trout dangled. en dan lopen de rillingen langs mijn ruggegraat. Zweetdruppels paarlen op mijn voorhoofd. Mijn mond valt droog. Wat eng! Pure horror. Een de-grootste-familie-van-Nederland familie. De foto is genomen door de pater familias, die tijdens deze beschrijving onder de foto zit. Bedrijfsleider van een supermarkt. Die moeten er ook zijn. Het citaat komt uit een roman die speelt in Californië: Time Bomb (1990) van Jonathan Kellerman. Maar het is ook zo Nederlands. Henk en Ingrid en de kinderen. Hun leven voortslepend in een vinexwijk. De voornaamste schrik is dat er maar iets verkeerd had moeten gaan in mijn leven, één verkeerde afslag, en het zou over mij kunnen gaan. Gelukkig heeft mijn ADID een hoop leed voorkomen. Door mijn aandoening mis ik de sociale vaardigheden die nodig zijn voor een langere relatie, laat staan een huwelijk.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
