 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 21-10-2011 |
 Versch gekarnd |
De bekende crimineel Muamar K., of is het G., is dood. Koelbloedig neergeschoten door een jochie, nadat hij levend was gevangen. Een K. die er opvallend goed geschoren uitzag voor iemand die zich schuilhield in een rioolbuis. Hoe anders was dat met Saddam H., geen familie van Willem H. Die zou je zo maar in de binnenstad van De Haag tegen kunnen komen, lurkend aan een blik bier uit de winkel van Albert H., geen familie.
Mocht je een dezer dagen een wereldleider met een heel vette kop op het Journaal zien: dat is de boter die smelt. Vreest niet: de boter op de hoofden wordt dagelijks ververst. Nu verdringen ze zich voor de cameras om te verklaren hoe blij ze zijn met de nederlaag van het Monster van Tripoli. Maar voordat de opstand in Lybië begon werd hij overal onthaald alsof het Sinterklaas was. Het was ook Sinterklaas want olie. Olie houdt gans het radarwerk gesmeerd. Het ene onderdrukte volk wordt wel te hulp geschoten door de internationale gemeenschap want olie, het andere volk kan het schudden omdat er niets te halen valt. Zo cynisch is het helaas, ga zelf maar na.
Meestal kijk ik overdag of het Journaal van een uur of het Journaal van vier uur. Daar is het gisteren niet van gekomen, zo verdiept was ik in Haasses Het woud der verwachting, een boek dat overigens afkomstig is uit de nalatenschap van de dichter Bergman. Pas tegen zessen zette ik de tv aan. Dus pas toen hoorde ik van het verscheiden van Muamar K. Gelukkig maar: ik heb begrepen dat Nederland 1 de hele dag in het teken daarvan heeft gestaan en mezelf kennende zou ik zijn blijven plakken. s Avonds voor een goede geschiedschrijving ook beelden uit het verleden. Berlusconi die K. een zoen geeft, Blair, Chirac en alle andere wereldleiders die de hond in de armen sloten. De boter.
Bij de jongstleden Occupy-acties all over the world bleek dat mensen voor heel verschillende dingen de straat opgaan. Dat is ieders goed recht, natuurlijk: grijp iedere kans aan om te protesteren tegen het onrecht dat jou het meest raakt en/of steekt. Maar toch: het zou mooi zijn als de beweging tegen het grote graaien zich blijft concentreren op het grote graaien. Met als uitbreiding harde acties tegen de eigen overheid die zaken doet met verwerpelijke regimes. Waarbij het uiteindelijk ook om het grote graaien gaat.
Soms (?) zet ik de dingen wat vet aan. Het is mijn stijl, mijn manier van schrijven, ik kan niet anders. Zoals mijn opmerking over de Nederlandse film. Neemt niet weg dat er door de bank genomen flink wat bagger in dit land wordt gemaakt. Misschien is de film over de ontvoering van s prinsens vriend (de oude Bernhard ontbeet s morgens met een pijpje bier), wel goed. Ik zal het nooit weten: het onderwerp interesseert me niet. De film Ei ken ik niet, Dik Trom wonderlijk genoeg wel, ik herinner me hem op de lagere school gezien te hebben. Als het tenminste dezelfde is.
Ik las: Voor de Gouden Televizier-Ring zijn de volgende programmas genomineerd: The voice of Holland, Voetbal International en Wie is de Mol? Weet je dat ik geen van deze programmas ooit heb gezien? Van The voice of Holland weet ik wel dat die wedstrijd is gewonnen door Ben Saunders, qua armen de Arie Boomsma van de populaire muziek. Saunders, hoewel geboren in Londen, woont in Hoorn, dus Holland. Maar ik heb gehoord dat ook Brabos, Friezen en Limbos mee mogen doen aan die competitie. Sinds wanneer is dat Holland?
|
|
|
|
|
| 20-10-2011 |
| Van wassen neuzen en politiek |
Hij is er, las ik afgelopen dinsdag in de Krant. De advertentie waarin het kabinet bekend maakt te zoeken naar een nieuwe vice-voorzitter van de Raad van State. Even had ik de neiging de Krant erop door te bladeren, ik was wel benieuwd. Maar dat heeft geen zin: zon advertentie wordt alleen gepubliceerd in de Staatscourant. Een advertentie waarin wordt gezocht naar een nieuwe vice-voorzitter van de Raad van State: wat een wassen neus, wat een volksverlakkerij. Luistert.
Er is een aantal functies waarvoor wettelijk en in principe iedereen in aanmerking komt. Je moet natuurlijk wel de juiste capaciteiten hebben. Vice-voorzitter van de Raad van State is zon functie. Burgemeester is een andere. Ik maak me sterk dat ook Commissaris van de Koningin er een is. Heus, het staat in de wet. Het maakt niet uit van welke politieke partij je lid bent, sterker nog, het maakt niet uit of je überhaupt lid bent van een politieke partij: de functies staan open voor een ieder die ervoor gekwalificeerd is. Wat een lachertje.
Zelfs voor de meest onbenullige functie, bijvoorbeeld het burgemeesterschap van het dorp Bloemkoolstronkeradeel, is het volkomen zinloos een sollicitatiebrief te schrijven. Op alle niveaus bepalen de hotemetoten van een beperkt aantal gevestigde politieke partijen wie de baan zal krijgen. Annemarie Joritsma heeft het wel gezien in De Haag? Geeft niet meid, maken we je toch Commissaris van de Koningin in Flevoland (of heet dat nog steeds Landdrost?) Het is niet in overeenstemming met de wet! Maar er is van de nood een deugd te maken. Stel je komt zonder werk te zitten, de uitkeringsinstantie verplicht je te solliciteren, maar je hebt er geen zin meer an. Neem een abonnement op de Staatscourant en schrijf een brief op iedere burgemeestersvacature die erin wordt gepubliceerd; burgervader is niet een functie waar je een bepaalde opleiding voor nodig hebt, in principe kan ook een straatveger het worden. Hou bij de instantie vol dat je volkomen serieus bent, dat je sinds de serie Swiebertje die droom al hebt gehad. Fuck the system!
De klap op de vuurpijl: sollicitaties dienen te worden gericht aan Trix, of Hare Majesteit zoals anderen zeggen. Dat mens laat zich ook overal voor gebruiken. Er zijn vrouwen die gezelliger dingen doen voor geld. Heb ik me laten vertellen.
Over een week gaat de film over de ontvoering van dope-producent Heineken in première. Zal ik hem een dezer dagen gaan zien? Neuh, ik hou niet zo van Nederlandse films. Een elitaire opstelling? Natuurlijk: je bent of elitair of je bent Henk of Ingrid. Mijn bezwaar, onder andere: er wordt vaak zo raar in gesproken. Er zijn uitzonderingen. De Poolse Bruid (1998) van Karim Traida vond ik bijvoorbeeld heel goed. Of is dat eigenlijk een Algerijnse film, waar Traida oorspronkelijk vandaan komt? Bride Flight (2008) van Ben Sombogaart vond ik ook wel goed, maar daarbij speelt misschien een rol dat ik één van de hoofdrolspeelsters als baby in de armen heb gehouden. Zo zijn er nog wel een paar, maar het zijn witte raven.
Grappig is dat vandaag ook een kort geding van Willem Holleeder tegen de film dient. Je zou denken: een reclamestunt, maar niets is minder waar. Willem is bloedserieus. Zijn rol in de film zou zijn resocialisatie in de weg staan. Anders gezegd: het zou zijn goede naam naar de vaantjes helpen. Joh, Willem, goede naam? Ga je grootmoeder beffen. Ik vraag me af: als Willem straks vrijkomt, áls, want er moeten eerst nog wat moorden worden opgelost, bij wie zal hij dan als eerste aanschuiven? Waus & Pitteman of DWDD? Want beide programmas halen de grootste bagger aan tafel.
Zijn we het erover eens? Bradley Wiggins gaat de Tour van 2012 winnen.
|
|
|
|
|
| 19-10-2011 |
| Some people have alle the luck |
Het lijf wil al enkele dagen niet wat ik wil. Mededelingen daarover? Daar is deze weblog niet voor en bovendien gaat het je niets aan. Oké, dit dan: ik heb al overwogen eens mijn huisarts te consulteren en alleen dat al wil heel wat zeggen. Een grote stap. Mijn motto: lichamelijke klachten? Het zal wel weer overgaan. Dan hoorde ik vannacht een rot klap in mijn huiskamer. Een normaal mens zit dan meteen rechtop in zijn bed, maar ik lag op mijn zij en dan is nogal een gedoe. Het lukte me om mezelf, wie anders, rust aan te praten: het is beurd, wat beurd is is beurd en wat er is beurd zie je morgenochtend wel. Het bleek niets te zijn. Er was een zwaar houten beeldje van mijn tafel gevallen. Dat moet Wausje hebben gedaan, want het stond pal naast haar slaapplek. Geintje van het beest, terwijl ik dat soort geintjes tegenover haar altijd vermijd. Na de koffie kwam de klap op de vuurpijl: het kreng, mijn pc, weigert dienst. Mijn bureaublad komt slechts ten dele in beeld en als ik ergens op wil klikken blijft daar een cursor achter. De gewone cursor kan ik wel verslepen, maar op een volgende klik blijft ook daar een cursor staan. Als ik zou hebben gewild had ik mijn hele scherm vol kunnen zetten met cursors. Zeg ik het een beetje duidelijk? Kom nou niet met de raad: zet je pc een paar keer aan en uit. Alsof ik dat zelf niet had bedacht. Ik ben toch niet gek. Ja maar, zul je zeggen, hoe komt het dan dat er toch een nieuwe log is verschenen? Dat heb ik gedaan met mijn oude, irritante machine, nog trager dan ik en dat wil wat zeggen.
Kortom: ik ben vandaag wat sjacherijnig, terwijl ik van nature het zonnetje in huis ben. Voorbeeld? Vandaag las ik een artikel in de Krant over de aandoening BDD, Body Dysmorphic Disorder. Dat is een aandoening waarbij je ervan bent overtuigd dat je afschuwelijk lelijk bent, ingebeelde lelijkheid. Hun zelfwaarde is heel laag, zegt AMC-psychiater Nienke Vulink. Het gekke is: het zijn vaak wondermooie mensen. Mensen die aan BDD lijden willen zich nog weleens melden bij de plastisch chirurg. Er zijn plastisch chirurgen die toch gaan snijden, de klootzakken. Deze patiënten zullen nooit tevreden zijn. Ze willen altijd meer. Soms leidt het zelfs tot rechtszaken. Ik moet ineens denken aan de documentaire van Sunny Bergman. Mooie meid, niets mis mee. Zou dat wel zo zijn: so what. Maar met haar dus: niets mis. Ze meldt zich in Californië bij zon mensenslager. Na een grondige inspectie kwam hij met een waslijst van punten die nodig verbeterd moesten worden. Er zijn plastisch chirurgen die prachtig werk verrichten, denk aan mensen met vreselijke brandwonden. Maar dat allemaal terzijde.
Het vreemde is nu dat ik over mezelf denk: het valt allemaal best mee. Met mijn uiterlijk! Misschien is het ook een vorm van BDD.
Het is geen lolletje om achter mijn oude pc te zitten. Nog mazzel, dat wel, dat ik hem voor alle zekerheid in reserve heb gehouden. Ik ga zo nog even kijken hoe alles ook alweer werkt op dit kreng. Dan sluit ik hem af tot morgen. Ik ga lekker door in Het woud der verwachting van Hella Haasse. Momenteel honderd van de achthonderd bladzijden gelezen: prachtig!
Holleeder is een oud-Hollandse benaming voor een voetbal, wist je dat? Ballen werden in die tijd nog van leer, leeder, gemaakt en maak zelf het plaatje af.
|
|
|
|
|
| 18-10-2011 |
| Het is nooit te laat... |
om te beginnen met het herlezen van Hella S. Haasse (S. voor Serafia). Afgelopen weekend heb ik haar eens ter hand genomen, ze is nu bijna drie weken dood. Wat een groot schrijfster! Maar dat wist ik al. Ronald Giphart schreef in een column dat een vrouw tegen hem zei: Nadat ik Haasse had gelezen ben ik gestopt met het lezen van Mulisch. Dat kan ik me heel goed voostellen, hoewel die Mulisch ook wel enkele aardige boeken heeft geschreven. Of de Grote Drie (Mulisch, Hermans, Reve) eigenlijk niet de Grote Vier zouden moeten zijn hield haar helemaal niet bezig: ze schreef. In de tijd dat haar kinderen opgroeiden vaak zelfs twee titels per jaar. En toch een goede moeder zijn.
De verborgen bron (1950) is de eerste die ik heb verslonden. Een sfeervolle roman over een verlaten landhuis en een dood gewaande vrouw. Daarna Transit, het Boekenweekgeschenk van 1994. Wist je dat dit al het derde Boekenweekgeschenk was dat zij schreef? Haar prozadebuut, Oeroeg, was in 1948 het eerste. Toen werd er rond het geschenk nog een wedstrijd gehouden. Schrijvers zonden hun werk anoniem in, waaruit een jury een keus bepaalde. Dat werd Oeroeg dus, een boek dat al meer dan vijftig maal is herdrukt, zeven maal vertaald, in 1993 verfilmd. Het tweede was het essay Dat weet ik zelf niet (1957). Ik heb geen idee of er meer schrijvers zijn die meerdere geschenken hebben geschreven.
Mijn exemplaar van Oeroeg kan ik nergens vinden, het komt vaker voor dat ik zonder resultaat naar een boek zoek. Ik zie het voor me, een Salamander. Enfin.
Momenteel ben ik op driekwart van De heren van de thee (1992). Hoewel Haasse in het voormalige Nederlands Indië is geboren, heeft zij praktisch geen bijdrage geleverd aan wat wordt genoemd de Indische belleterie. Maar De heren van de thee speelt wel op Java, in dezelfde streek als waar Oeroeg speelt. Een op feiten gebaseerde roman over het leven van de theeplanter Rudolf Kerckhoven, die leefde en werkte op Gamboeng van 1873 tot 1918. In 1984 kreeg zij inzage in het 'thee-archief' van zijn familie, voornamelijk bestaande uit brieven. Ze heeft er een tijd op lopen broeden, maar uiteindelijk heeft zij dus deze roman geschreven. Een combinatie van feiten en, om de leemtes op te vullen, haar eigen fantasie. Ook een prachtig boek.
Hierna stort ik me op Het woud der verwachting (1949). Over het leven van Charles d'Orleans. Ook een combinatie van feiten en fictie, zij het dat ze hierbij nog minder gegevens had: hij leefde van 1394 tot 1465. Bijna 800 bladzijden kleine lettertjes; daar ben ik zeker twee dagen zoet mee.
Ik heb Haasse helaas nooit mogen ontmoeten.
Op de voorpagina van de Krant vandaag de vraag of de verhouding niet scheef ligt: de ruil van één Israëlische soldaat tegen 1027 Palestijnse gevangenen. Ja hoor eens. Hebben de Israëli's niet zelf de verhoudingen op zijn kop gezet? Als er een amateuristische raket vanuit de Gazastrook in een Israëlische achtertuin belandt, worden er lukraak vrouwen en kinderen gebombardeerd in diezelfde Gazastrook. Eén Israëlisch leven schijnt vele Palestijnse levens waard te zijn, iets waaraan hier in de media hard wordt meegedaan. Tja, dan krijg je 1-1027.
|
|
|
|
|
| 14-10-2011 |
| Howl! |
In de Krant van vandaag las ik een Japanse term: karoshi. Het betekent: plotse dood wegens snoeihard werken. Het oer-Hollandse corosie zal ervan zijn afgeleid. Snoeihard werken? Ik? Ik heb wel iets anders te doen. Zelfs deze weblog: ik schrijf over wat ik lees, ik verzin niets zelf. Bijvoorbeeld.
In het eerste deel van de film La Meglio Gioventù belandt een van de hoofdpersonen, Nicola, mijn sympathie ligt meer bij zijn broer Matteo, maar dat is niet wat ik wil vertellen, Nicola komt in Noorwegen. Daar, aan een meer, ontmoet hij een groep hippies. Een ervan leest voor uit Howl van Allen Ginsberg. Dit deel, uit een Footnote to Howl:
Holy! The world is holy! The soul is holy! The skin is holy! The nose is holy! The tongue and cock and hand and asshole holy!
En ik dacht: dezelfde uitgave heb ik op de plank staan. Ook gelezen. Maar gisteren dacht ik: wacht eens even. Ik heb het van de plank gepakt en jawel: Ginsberg heeft het voor me gesigneerd. Op 13 januari 1992. We droegen samen voor in het Paard van Troje. Vinkenoog was er ook bij. Na afloop zijn we met het hele stel naar het huis van Simons lieve geliefdes ouders gegaan. Hier in De Haag, in het Belgisch Park. Hagenezen weten dat je dan op stand komt: groot huis, grote tuin, immense drankvoorraad.
Het is laat geworden. Of vroeg, zoals anderen zeggen. Het was al volop dag toen ik naar huis fietste. Ja, ik heb wat meegemaakt in de tijd dat ik nog regelmatig voordroeg. Morgen Castricum. Misschien moet ik het weer vaker gaan doen.
Vijf jaar later, begin april 1997, overleed Ginsberg. Naast groot dichter was hij ook een voortrekker in de strijd voor gay rights.
|
|
|
|
|
| 12-10-2011 |
| Meritocratie |
Soms peins ik: we zouden moeten komen tot een meritocratie. Maar dan denk ik al snel: het zal me allemaal de baut haggelen. Of is het de boud hachelen? Ach, wat maakt het uit.
Wil je deze weblog regelmatig lezen zonder je te ergeren, is het handig dat je met me instemt dat Geert Wilders een viespeuk is. Heus, ben je Wildersaanhanger: ga iets anders lezen. Dat is beter voor je hart. Een viespeuk? Wat de meesten nog wel weten is dat hij op een gegeven moment met de suggestie kwam een 'kopvoddentaks' in te voeren. Belasting op het dragen van een hoofddoekje. Ik heb het hem live horen zeggen, het was in het Vragenuurtje, dacht ik. Op zich is de term al grof genoeg, maar weet je nog wat hij direct daarna zei? 'De vervuiler betaalt.' Want hoofddoekjes vervuilen het straatbeeld. Het is een viespeuk.
Als je me regelmatig leest, weet je dat ik sporadisch naar programma's als De Wereld Draait Door en Waus & Pitteman kijk. Gisteravond weer even naar het tweede programma gekeken. Te gast was onder andere Mirjam Sterk, vice-fractievoorzitter van het CDA in de Tweede Kamer. En dat was leuk, ik heb weer genoten. Waarom? Weer een CDA-er die zich in alle bochten wringt om de samenwerking met die viespeuk goed te praten. 'We vormen geen regering met de PVV.' Ach, meisje. Ben jij nou zo dom of denk je dat ik zo dom ben?
Zaterdag naar Castricum: North Sea Poetry. Er staat een mooi programma en ik. Klik hier voor meer info.
|
|
|
|
|
| 09-10-2011 |
| Droodle |
Zwart en wit, ken je die termen? Wordt gebruikt voor mensen. Je hebt zwarte mensen en witte mensen. Lees ik steeds. Heb jij ooit een zwart mens gezien? Bruin, dat wel, donkerbruin zelfs, maar zwart? Lijkt me een eng gezicht. Wit? Zelfs alibino's zijn roze. Maar dat allemaal terzijde.
Laat ik twee vliegen in één klap slaan: De Wereld Draait Door. Dat programma zie ik eens per week. Nee, dat is niet waar: eens in de anderhalve week. Laatst zag ik weer een uitzending waarin, hoe heet-ie ook alweer, die stoere EO-er die naar de KRO is gegaan, ik kan niet op de naam komen, shit, het is de leeftijd, ik vind het eigenlijk wel goed dat ik niet op zijn naam kan komen, maar, anyway, die vogel was tafelheer. Als hij voor de camera verschijnt, dus ook in DWDD, is het altijd met korte mouwen: om zijn vol getatoeëerde armen te laten zien. Man!, vrouw ook, wat is dat lelijk. Toen ik op de middelbare school zat tekende ik weleens iets met de pen op mijn hand, maar dat kon ik er thuis weer afwassen. Maar een tattoo is here to stay.
Er verschijnen meer van die getekenden op het scherm. Eric Corton, Ben Sanders die een liedjeswedstrijd heeft gewonnen. Laat ik erover ophouden.
Maar die ex-EO-er was tafelheer in die uitzending van DWDD. Gast was Myrthe Hilkens, een dame die even in de Tweede Kamer heeft gezeten om Albayrak te vervangen die zwanger was. Wat deed Hilkens? Ze gaf antwoord op de vragen. Dat lijkt logisch, natuurlijk, maar niet in DWDD. Want als je daar halverwege je antwoord bent komt Van Nieuwkerk alweer met een volgende vraag. Meestal gaan geïnterviewden daar dan op in. Zo niet Hilkens. Die ging stug door met het beantwoorden van de eerdere vraag. En Matthijs maar onderbreken en Myrthe maar doorpraten: een verademing. Ook die Boomsma, ik weet ineens zijn naam weer, lulde steeds door haar heen. No way! Dank je, Myrthe Hilkens, je was een verademing.
PS Eind van de week ga ik toch weer een keer voordragen. Ergens in Noord-Holland. Ik heb er zin an. Morgen zal ik de url van het gebeuren doorgeven.
|
|
|
|
|
| 07-10-2011 |
| Cead mile failte |
De titel? Dat is buitenlands, ik weet niet waar vandaan, google maar. Het betekent duizend maal welkom. En dat zou ik graag zeggen aan een nieuwe buur. Want het huisje naast me, waar een buur en goede vriend begin mei het leven heeft gelaten, staat nog steeds leeg. Verhuurder: Haagwonen, google maar en vraag het aan: Paulus Potterstraat 139. Belachelijke huur: beneden de 300 euri, in een hofje. Als je het wil kraken: kom eerste een bakkie doen, ik woon op 141. Dan help ik.
|
|
|
|
|
| 05-10-2011 |
| De beste jeugd |
Om de zinnen te verzetten, die stonden niet helemaal je dat, heb ik gisteren de film La Meglio Gioventù (De beste jeugd, 2003) van Marco Tullio Giordani in zijn geheel gezien. Het kwam goed uit dat ik net een nieuwe dvd-speler heb; ik hoefde er de deur niet voor uit. Mijn dankbaarheid jegens de gulle gever van de speler grenst dan ook aan hondsdolheid. In zijn geheel: de film duurt zes uur, verdeeld over twee dvd's. 's Middags heb ik deel 1 afgespeeld, 's avonds deel 2. Op de gangbare kanalen was toch geen ene moer te beleven. Het verhaal? Dan moet je hier even de wiki aanklikken, een wiki zo op het eerste gezicht zonder fouten.
De film geeft een indringend beeld van het Italië van de laatste veertig jaar van de vorige eeuw. Dus: de massa-ontslagen bij Fiat, het studentenprotest, de rode brigades, de moord op rechter Falconi tot en de met de grote overstroming van de Arno in 1966, die een groot deel van Florence onder water (modder) zette en veel kunstschatten vernielde de David van Michelangelo bleef wonderlijk genoeg drijven. Opvallend is de soundtrack van de film, die qua muziekkeuze met de tijd meeloopt: van The Animals (House of the rising sun) via Astor Piazzolla en Queen (Who wants to live forever) tot J.S. Bach (Singet dem Herrn ein Neues Lied) Bach is tijdloos. De opsomming van muziekstukken is op de wiki overigens verre van compleet.
Als een film goed is, is het extra meegenomen als er een mooie meid opdraaft. Dat is de fotografe Milenna, gespeeld door Maya Sansa. Klik eens op deze foto: is het niet sprekend Maria Schneider (voor de leeftijdsgenoten die Last tango in Paris, 1972, bewust hebben meegemaakt). Maar ook Jasmine Trinca is in de film een schatje om bij weg te dromen: het meisje Giorgia dat nogal mishandeld wordt in een psychiatrische inrichting. Jawel: ook de democratische psychiatrie in Italië komt aan bod. Op deze foto (uit de film) doet Jasmine me erg denken aan de jonge Nastasja Kinski.
Erg veel dvd's heb ik niet en dan nog voornamelijk met muziek. La Meglio Gioventù vond ik toevallig op de plank: ik heb geen idee hoe ik er ooit aan ben gekomen. Met een goed gevoel ben ik tegen twaalven in bed gedoken, maar de zinnen staan nog steeds niet helemaal op zijn plaats (wat je eigenlijk geen reet aangaat.) Daarom zal ik vanmiddag Koyaanisqatsi (1982) afspelen: gepresenteerd door Francis Ford Coppola (wat dat ook moge betekenen) en geregiseerd door Godfey Reggio. Maar vooral: met muziek van Philip Glass.
In de taal van de Hopi-indianen staat Koyaanisqatsi overigens voor 'leven in gekte, leven in onrust, leven in onbalans, leven in desintegratie, een manier van leven die vraagt om een andere manier van leven'. Nou, als daarmee mijn zinnen niet op zijn plek vallen...
|
|
|
|
|
| 30-09-2011 |
| twee borsten zijn twee borsten zijn twee borsten |
Al een tijdje denk ik eraan mijn borsten te laten vergroten. Denk nou niet meteen dat ik meen in het verkeerde lichaam te zijn geboren, dat ik me eigenlijk vrouw voel. Dat ik zulke borsten wil. Ik ben een fan van vrouwenborsten, van klein tot groot, zolang er maar geen silliconen in zitten. Ik mag er ook graag de hand op leggen. Maar die impuls is wettelijk verboden. Zelf vrouw zijn? Met borsten? Het lijkt me een vervelend aanhangsel.
Wat ik wil is mijn borstspieren er meer uit te laten komen. Zeg maar het bovenlijf van Arnold Schwarzenegger met behoud van intelligentie. Dat zou ik natuurlijk kunnen doen in een sportschool, maar, hé, de types die je daar tegenkomt: het IQ komt niet in de richting van de borstomvang. Ik heb een vriend die regelmatig gaat, dus ik weet waarover ik praat.
|
|
|
|
|
| 28-09-2011 |
| I'm a speedking |
Het lijkt me geinig om, als mijn pet ernaar staat, zo nu en dan een dagje een neutrino te zijn, of zijn tegenhanger de prosecco. Je komt nog eens ergens. Reken maar uit. Neem de snelheid van het licht, 299.792,458 kilometer (per seconde) en vermenigvuldig dat met 28.800: dat is een eind. Een beetje rekenmeester zal meteen zeggen: 28.800 seconden is geen dag! Klopt. Dat is acht uur. Ik deel mijn dagen graag op in delen van acht uur. Een blok slapen, een blok lezen en met de katten spelen, een blok voor diverse activiteiten, sommigen gebruiken dat blok om naar een baas te gaan. Ieder zijn meug.
Waarom kom ik voor de neutrino (en de prosecco) op de snelheid van het licht. Omdat ik geen barst geloof van de 'ontdekking' die men laatst bij het CERN in Genève heeft gedaan. Daar werd een kluit neutrino's dwars door de aarde in de richting van een detector in het Italiaanse Gran Sasso gestuurd. Daar bleek dat sommigen daarvan ongeveer 60 miljardste seconde sneller waren gegaan dan het licht; op de bon met dat tuig! Maar nee, er moet iets fout zijn gegaan in de berekeningen. Want hetzelfde CERN had meer dan twintig jaar geleden iets heel anders aangetoond. In 1987 knalde er ver, ver bij ons vandaan, je zal er niets van hebben gemerkt, een ster uit elkaar. Van die ontploffing zijn neutrino's opgevangen. Ze bleken tegelijk met het licht van deze nieuwe supernova te zijn aangekomen. Hoe groter de afstand hoe nauwkeuriger de berekeningen, lijkt mij. De afstand Genève Gran Sasso bedraagt slechts 730 kilometer.
Maar stel, stel dat een neutrino een afstand van 730 kilometer 60 miljardste seconde sneller aflegt dan het licht. Ja, nou, en dan? Hoeveel stappen worden er dan niet overgeslagen door degene die beweert: dan zouden we in pricipe terug kunnen reizen in de tijd. Een neutrino dit, dus een mens dat? Zo lust ik er nog wel een. Je weet, of niet, dat ik het al meer dan een half leven met het halve aantal benen moet doen. Maar ik heb een prothese, ik loop. Nu heeft de Keniaan Patrick Makau onlangs in Berlijn een nieuw wereldrecord op de marathon gelopen: 42& kilometer in 2.03.59. Dan zou ik dat in pricipe dus ook moeten kunnen. Onzin? De stap van een afgetrainde Keniaan naar een eenbenige Hagenees is kleiner dan die van een neutrino naar een mens.
PS Aan het begin van dit stukje maak ik een grapje; ik zeg het er even bij, je bent het niet van mij gewend. Een dagje een neutrino zijn?!? Alsjeblieft, zeg. Het is al de vraag hoe een mens in een neutrino kan veranderen, maar het is helemaal maar afwachten of een neutrino zo slim is terug te veranderen in de mens die ik ben. Bovendien: 299.792,458 kilometer per seconde? Je ziet geen reet.
Een eerbetoon. Als dank voor jarenlang intens genot, bij tijd en wijle. Aan Harrie Muskee. In al die jaren heb ik tien, vijftien concerten van hem meegemaakt. Dat maakte me blij.
Through the window of my eye
I can see the rainy day
Sitting in the chair
Of my cool room
Looking for a way
To be the one who I am
It's useless to cry
For the things I once have known
Thinking it will come back and reach my home
|
|
|
|
|
| 26-09-2011 |
| The only good indians are tame |
We kunnen momenteel toch wel zonder schroom over een Indian summer spreken, of un été indien zoals anders gebekten zeggen. Oké, hartje winter kan je ook over een Indian summer spreken, maar dan slaat het nergens op. De term komt nog uit de tijd dat Eropeanen Noord-Amerika Indianerfrei probeerden te maken. Niet door middel van Vernichtungslager, maar door een 'eerlijke' strijd op de open vlaktes. Aanvankelijk met geweer tegenover pijl en boog. Als het flink nazomerde wilden de indianen nog weleens een verlate tegenaanval plaatsen. Umsonst.
Soldier blue in the barren wastes
Hunting and killing their game
Raping the women and wasting the men
The only good Indians are tame
Selling them whiskey and taking their gold
Enslaving the young and destroying the old
Uit: Run to the Hills (run for your live) van Iron Maiden. Eén van de beste songs van de band, het is maar een mening. Het komt uit 1982 van het album The number of the beast (dat in het wielrennen, de kenner weet het, vaak nummer 51 is.) Kijk en luister maar even.
Waar wil ik naartoe, vraag je je misschien af. Naar buiten. Even een rondje fietsen. Dat vereist enige ontkenning. In de Krant las ik namelijk vanmorgen: 'Stadsbewoners die veel per fiets reizen, hebben hoog gehalte roet in de longen. Roet is zeer schadelijk voor longen en hart. De fietsers hebben 2,3 keer meer roetdeeltjes in hun longen dan de voetgangers.' Wat moet ik daar nou weer mee? Het is niet zo maar iemand die het beweert: de Britse hoogleraar Jonathan Grigg, professor of paediatric and environmental medicine, maar dat niet alleen: ook nog eens BSc, MB.BS., MD, MRCP, FRCPCH.
Maar dan toch: moet ik daar rekening mee houden? Ruim veertig jaar rook ik nu, waarvan ruim dertig jaar zware shag. Tegenwoordig zit ik op een pakje per twee dagen. Dat is minder geweest, maar toen zat er meer in een pakje: 50 gram in plaats van de huidige 40 gram. Dat is niet gezond, dat weet ik ook wel, maar hé, heb compassie: ik ben verslaafd. Even zo goed. Laatst heeft een arts weer eens uitgebreid met een stethoscoop mijn bovenlijf beluisterd, rug en borst. Wat dacht je wat: geen ruisje te bekennen. Nee, ik moet zo maar gewoon een stukje gaan fietsen. Niet vergeten mijn shag in mijn zak te stoppen.
De Nederlandse vrouwen deed het goed, zeer goed in Kopenhagen. De ploeg stond er. En dan toch is Marianne Vos weer tweede geworden. Op het verkeerde moment aangezet? Ik meende in elk geval te zien dat zij in de sprint werd gehinderd door Ina Yoko Teutenberg. Maar daar heb ik Vosje achteraf niet over gehoord. En bij de mannen? De Nederlandse ploeg reed aardig, maar niet wereldschokkend. De Engelsen hebben bijna driekwart van de koers in handen gehad en Mark Cavendish maakte het naar behoren af. Het was, sinds het parkoers drie jaar geleden bekend werd gemaakt, de Kroniek van een Aangekondigde Sprint. Beste Japanner was Takashi Miyasawa, 30ste in dezelfde tijd als de winnaar.
|
|
|
|
|
| 24-09-2011 |
| Doctor Who |
Het belangrijkste nieuws deze week was natuurlijk niet het doe-eens-normaal-man-incident. Ben je gek. Dat Wilders iemand schoffeert, al is het dan de minister-president, is geen nieuws. Ter vergelijking: dat onze regionale omroep, TV-West, met het bericht zou komen dat het op Scheveningen na eb toch weer vloed is geworden. Nee, het grote nieuws kwam uit het deeltjeslab CERN bij Genève, de stad die eerder beroemd is gemaakt door Deep Purple en Fabian Cancellara.
Tussenvraagje. Het was toch Leonard die een uitnodiging had gekregen om CERN te bezoeken en zich te laten vergezellen door een gast? En dat hij zijn keus had laten vallen op Penny (good choise!) En dat hij daarmee zwaar in aanvaring kwam met Sheldon? Ja toch? (Op de foto: vlnr Sheldon, Leonard en Penny.) Affijn.
Bij een proef zou een neutrino, je kent ze wel, zich sneller hebben verplaatst dan 299.792.458 meter per seconde, de snelheid van het licht. Daarmee zou Albert Einsteins algemene relativiteitstheorie aan het wankelen zijn gebracht. Tussenopmerking. Vraag een willekeurige voorbijganger naar de stelling van Pythogoras en de passant zegt: a²xb²=c². Je trekt een blank als je vervolgens vraagt: maar wat is a en b en c? Hetzelfde zal je overkomen bij de vraag naar de relativiteitstheorie. O, dat is e=mc². Dat is fout, het is: E=mc² Maar wat is E en m en c? Uhhhh... Begin er maar niet aan om te vragen wat de formule behelst.
Het zou inderdaad wereldschokkend zijn als die neutrino de maximum snelheid heeft overtreden. De conclusie die eraan wordt verbonden doet mij het hoofd krabben: dan zou het in theorie mogelijk zijn sneller dan het licht te reizen en 'dus' in de tijd te reizen. Dat is onzin. De mens zal nooit in staat zijn door de tijd te reizen. Hoe ik dit zo zeker weet? Omdat er nog nooit iemand uit de toekomst voor mijn deur heeft gestaan, laat staan dat hij aan mocht schuiven bij Waus & Pietteman of Matthijs Draait Door. Voor mijn deur: 'Staat dat hofje er nog? Ach ja, dat is natuurlijk pas in 2020 gesloopt.' Ware het mogelijk geweest, was er al iemand langs gekomen.
De Stelling van Pythagoras: bij een rechthoekige driehoek is de som van de kwadraten van de rechtshoekszijden gelijk aan het kwadraat van de schuine zijde, de hypotenusa. Ga E=mc² zelf maar googlen. De E staat voor energie, de m voor massa en de c voor de snelheid van het licht, zie boven. E en niet e? De kleine e is het grondtal van de natuurlijke logaritme (2,718281828459...), dat weet je toch!
Was het Blonde Dolly? Ja, het was Blonde Dolly. Die beweerde in een debat dat de Grieken luie honden zijn. Hij zei nog veel meer dat ik hier niet zal herhalen. De Grieken lui? Niets is minder waar. Ten bewijze hier een foto van Grieken op weg naar de jaarlijkse moussaka-oogst.
|
|
|
|
|
| 23-09-2011 |
| Zullen we weer normaal doen? |
LS De oude vertrouwde lay-out is weer terug. Beter zo.
Als iemand 'u' tegen me zegt, voel ik me in de maling genomen. Maar ja, de leeftijd hè. Sinds een jaar of dertig gebeurt het me regelmatig. Anderzijds neem ik zelf het woord nauwelijks in de mond. Het is niet een gebrek aan respect, ik bedoel, je staat niet ineens lager in mijn vaandel als ik 'je' tegen je zeg. Juist omdat ik vind dat respect niet afhangt van de aanspreekvorm, gebruik ik 'u' nauwelijks. Wat dat betreft is de Engelse taal eenvoudiger. Toch pas ik me regelmatig aan de omstandigheden aan. Toen ik laatst voor de rechter stond, sprak ik de dame in beleefheidsvorm aan, mijn advocaat tutoyeerde ik. Je voelt hem aankomen: Geert Wilders. De man ontbeert het meest elementaire fatsoen.
Hoe ik Geert zou aanspreken? Niet. Ik heb er totaal geen behoefte aan om ook maar een half woord met Blonde Dolly te wisselen. Eerder nog zou ik hem een slagroomtaart in de bakkes duwen, ondanks dat zo'n gebaar tegenwoordig tot de geweldsmisdrijven wordt gerekend. Geweld? Ja, tegenover de taart.
In sommige gevallen dien je, zelfs in mijn optiek, te vouvoyeren (of is het vousvoyeren?) Je weet dat ik Trix beter tot haar recht zie komen in het Land van Ooit, toch vind ik dat als je bij haar op de thee gaat, je haar dient aan te spreken met 'u'. Het schept de afstand die er is, het hoort bij het spelletje. Zo dient ook een Kamerlid zich te gedragen tegenover zijn minister-president. 'Doe eens normaal en rustig man!' kan niet. Daarmee verwordt de politiek tot de poppenkast die het toch al is. Zoals de dissident Koppejan zei: 'Het haalt het aanzien van de politiek naar beneden.'
Het 'Doe eens normaal man' haalde alle nieuwsrubrieken. Zelfs RTL Boulevard, heb ik van horen zeggen. Waarmee de zaken waar het echt om gaat naar de achtergrond worden verdrongen. Zullen we weer normaal doen?
Nagekomen bericht. Afgelopen maandag: 'Erica Terpstra heeft een succesvolle carrière achter de rug. Levenservaring en het enthousiasme waar ze om bekend staat, neemt ze mee op haar reizen naar Guatemala, Mali, Swaziland, India en Jordanië.' Een nieuw programma van omroep Max. Ik heb het niet gezien, ik zat te lezen (Bright lights, Big city van Jay McInnery). Had ik niet gelezen, had ik wel iets anders gedaan, maar geen Terpstra kijken! Ik kan er absoluut niet tegen dat mens te zien, laat staan te horen. Heb jij dat ook?
Een reisprogramma van Terpstra, een reisprogramma van Paul Rosenmöller... Ik zie een schitterende toekomst voor Gekke Geert.
|
|
|
|
|
| 22-09-2011 |
| Kabinetspoedel |
LS. Verschijnt er bij jou ook plotseling een geheel nieuwe lay-out? Dat is niet mijn idee, ik vond het wel prima zoals het was. Dit komt bij bloggen.be vandaan. We doen het er maar mee.
Laat deze zin even bezinken en op je inwerken, hij komt uit de troonrede: 'Van migranten wordt verwacht dat zij in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien en dat zij zich rekenschap geven van de wetten in ons land en de waarden die ons bindt.' Zeggen dat dit niet alleen een belachelijke, maar ook volkomen overbodige opmerking is, is volkomen overbodig. Op het belachelijke af. Dan wordt wel gezegd dat de troonrede een opstel is dat geheel op het conto van de minister-president komt, maar het mag duidelijk zijn dat hij hier zijn oren flink naar die gek van Wilders heeft laten hangen. 'Van migranten wordt verwacht dat zij rechts rijden.'
Ach, Wilders, hij worstelt om zijn geblondeerde kop boven water te houden. Op de kopvoddentaks is hij niet meer teruggekomen. Het lijkt me stug dat hij zelf heeft ingezien dat dit een faux pas was, dus waarom hij de term niet vaker heeft gebruikt is mij een raadsel. Want het is zo des Geerts een vondst tot op het bot af te knagen. De Grote Gedoger bijvoorbeeld. Om de andere zin probeert hij Cohen ermee te sarren: u bent de Grote Gedoger van dit kabinet. Wilders meent dat je als oppositie tegen alles, maar dan ook werkelijk alles moet stemmen wat het kabinet te berde brengt. Ga je mee in iets wat je toevallig ook ziet zitten ben je ineens een gedoger.
Zoiets bijvoorbeeld. Wilders loopt ergens in de stad, ik loop in mijn deel van de stad, en plots begint het te stortregenen. Wilders: 'Shit!' en ik: 'Kut!' Ben ik een Wildersadept, omdat ik voor even op dezelfde lijn zit? Bij het debat over de begroting had hij trouwens een nieuwe voor Cohen: hij is het schoothondje van het kabinet, de kabinetspoedel. Mark my words: die gaan we de komende dagen nog vaak horen.
Tijdens het begrotingsdebat kwam Gekke Geert met het voorstel een referendum te houden over de steun aan Griekenland. Economen en financiële experts zitten met de handen in het haar, dus laten we eens gek doen en Henk en Ingrid vragen de knoop door te hakken. Samen op weg naar een nitwitcratie.
Is het tijdperk Cancellara dan definitief voorbij? Ik denk het wel. Hij moest bij het wereldkampioenschap tijdrijden in elk geval meer dan de duimen leggen tegenover Tony Martin. Doordat hij een bocht miste ging zelf een zilveren medaille aan zijn neus voorbij, die was voor Bradley Wiggins. Opmerkelijk en hoopgevend was de achtste plaats voor Lieuwe Westra. Wie zondag de wegwedstrijd zal gaan winnen? Al sla je me dood.
|
|
|
|
|
| 21-09-2011 |
| Waxinelichtjeshouder |
We zullen het allemaal in onze portemonnee merken, ken je die uitdrukking? Of, zoals Trix het vanaf de troon rede: de voorstellen raken de koopkracht van alle Nederlanders. Laat ik eerst even een anekdote vertellen, uit een interview met de actrice Rifka Lodeizen. Het eerste huwelijk van haar vader, de kunstenaar Frank Lodeizen, een neef van de dichter Hans Lodeizen, was met de Zweedse filmster Ulla Jacobsson. 'Ze was beroemd en rijk, ze hadden overal huizen, een Rolls-Royce en een grote kist met geld waar ze zó uit konden pakken.' Mijn droom: op tafel een sigarenkistje met briefjes van vijftig, waar ik onbeperk een hand in kan steken als ik de deur uitga, naar de super of zo. Maar daar gaat het niet om.
Het is gezwatel van een dronken aardbei: we zullen het allemaal in onze portemonnee merken. Lieden met de welstand van Ulla Jacobsson, maar ook lieden die verscheidene treden lager staan op de financiële ladder, zullen er geen ene reet van merken. Die zullen nog steeds kunnen aanschaffen wat zij willen, zonder erbij na te hoeven denken. Als er in een doos met briefjes van vijftig ineens twee briefjes minder zitten, merk je daar helemaal niets van. Het zijn juist (weer) de mensen aan de onderkant van het loons- en uitkeringsgebouw die het de komende jaren zwaar zullen krijgen. Vele kleintjes maken één grote: lagere zorgtoeslag, lagere huursubsidie (maar continuering van de hypotheekrenteaftrek), hogere eigen bijdragen enzovoorts enzoverder. Als je tot nu toe de endjes maar nauwelijks aan elkaar kon knopen, kom je straks in grote moeilijkheden. En de Ulla's doen nog een een greep in het kistje.
In feite is het zo: als je het geld haalt op die plekken waar het in overvloed ligt te verstoffen, hoeven we het geen van allen in onze portemonnee te voelen. Maar dat riekt naar nivellering en als er iets is waar de gemiddelde VVD-er maagklachten van krijgt...
Dan was ik van plan geweest voor het eerst van mijn leven langs de route te gaan staan. Er was over nagedacht. Een overhemd en een stropdas ontbreekt in mijn garderobe, maar ik heb wel degelijk een mooi colbert. Ooit gebruikt voor verkleedpartijen, voornamelijk in het kader van voordrachten. Dat colbert en een neutraal T-shirt zou ik dragen, een ruikertje van afrikaantjes in een knoopsgat. Het haar in een staart; ik draag nooit een staart, ik ben geen paard! Ik zou gaan staan tussen een groepje gezellige Brabo's waarmee ik meteen in gesprek zou raken. Gezellig meedoen. Zodat ik er niet door rechercherende ogen als zonderlinge eenling tussenuit gepikt zou worden. Als dan de vergulde paard-en-wagen langs kwam zou ik.... Maar de afgelopen weken was er nergens in de stad een waxinelichtjehouder te koop! 'Tijdelijk uit de verkoop' las ik zelfs bij de Xenos.
Ik had de houder tegen het slavenpaneel willen gooien, het paneel waarop halfnaakte 'zwartjes' de vorst geschenken aanbieden. Om dan later te beweren dat mijn protest daartegen gericht was. Dat is helemaal niet zo, want ik vind dat het gewraakte paneel ongeschonden op zijn plek moet blijven, hoewel het een stukje geschiedvervalsing is. De 'zwartjes' boden in die tijd geen geschenken aan, ze moesten krom liggen met de zweep erover om die waar voor de vorst te produceren. Een familielid van Trix, Johan Maurits van Nassau-Siegen, is een tijdlang gouverneur van Brazilië geweest. In zijn dagen zijn er meer dan 12.000 Afrikanen als slaaf naar dat land vervoerd.
PS Deze Johan Maurits werd kortweg Maurits genoemd. Hij heeft opdracht gegeven tot de bouw van het Mauritshuis, een mooi musuem dat zich pal naast het Torentje van Rutte bevindt. Niet te verwarren dus met die andere Maurits, die Johan van Oldenbarneveldt heeft laten ombrengen. Waarna onder andere de zonen van Van Oldenbarneveldt en mijn rechtstreekse voorvader (eerlijk waar) Claes Michielsz Bontenbal en poging ondernamen Maurtits van kant te maken. Enfin, lees maar.
In Kopenhagen heeft Judith Arndt de tijdrit voor de vrouwen gewonnen. Geen Nederlandse op het podium: Ellen van Dijk werd zesde en Marianne Vos tiende. Vanmiddag rijden de mannenn de tijdrit. Tony Martin?
|
|
|
|
|
| 19-09-2011 |
| Madurodam en andere dwergen |
Een weetje uit de Krant van jongstleden onlangs: er bestaan 17 landen die kleiner zijn dan Disneyworld. Dat moet dan de vestiging in Florida zijn, de vestgingen in Parijs en Californië hebben als achternaam -land; als vader weet je zoiets. Disneyworld beslaat een oppervlakte van 121 vierkante kilometer. Disneyland bij Parijs is daarentegen maar 19,43 km². Is die bewering, 17 landen kleiner, wel juist? Dachetnie. Het zijn er slechts vijf: Vatciaanstad, 0,44 km², Monaco, 1,49 km², Nauru, 21 km², Tuvalu, vooral bekend door de internet-extensie .tv, 24 km² en San Marino, 61 km². Geloof dus niet alles wat je leest. Madurodam beslaat overigens 0,6 km² en is dus groter dan Vaticaanstad, dat wél waarnemend lid is van de Vernigde Naties: daar zou de overheid eens iets aan moeten doen.
Een iets groter ukkie haalde dit weekend het nieuws. In het katholieke dwergstaatje Liechtenstein (157 km²), in het grensgebied tussen Zwitserland en Oostenrijk, heeft een meerderheid (52.3%) zich afgelopen zondag uitgesproken tegen abortus. Let wel: het voorstel behelste abortus tijdens de eerste twaalf weken of als het kind zwaar gehandicapt is. Hoezo achterlijke cultuur? Als Zwitserland nou een tikke naar het oosten opschuift en Oostenrijk en tikkie naar het westen, noem het een aardbeving, zijn we van die kwezels af.
Hoewel dit dwergstaatje een monarchie is, heeft het geen koning maar een prins: Alois. Die mag het nog gekker maken dan ooit Boudewijn van België. Namelijk: hij heeft vetorecht. Mochten zijn dorpelingen (laten we ze zo noemen) voor abortus hebben gestemd, had hij daar zijn veto over uitgesproken! Die mogelijkheid had Boudewijn, voormalig koning van België en broer van de huidige koning Albert, in 1990 niet. Toen was de abortuswet in Belgenland aan de orde. Boudewijn 'kon vanuit zijn geweten en geloofsovertuiging een nieuwe abortuswet niet ondertekenen.' Op grond van een artikel van de Belgische grondwet besloot de ministerraad dat de koning in de onmogelijkheid was om te regeren. In dat geval oefent de ministerraad van het land de grondwettelijke macht van de koning uit. De uitkomst mag bekend worden geacht: de koning nam een paar dagen vrij, de abortuswet werd aangenomen en drie jaar later overleed Boudewijn; God straft (bijna) direct.
PS Mocht je nu tot de conclusie komen dat het met de macht van onze koning(in) wel meevalt, dat ze dus kan blijven zitten waar ze zit: nogmaals neen! Opzouten. Morgen gaat ze weer een kilometer heen en een kilometer terug in haar vergulde paard-en-wagen, van Noordeinde naar het Binnenhof vv. Gelukkig merken we in de Schilderswijk helemaal niets van deze vertoning. Laten we desondanks de optie openhouden: verbanning naar het Land van Ooit. Daar zal de familie zich ook veel meer thuis voelen.
Een goed en een slecht bericht uit wielerland, met name uit de Boerenleenbankploeg. Eerst het slechte bericht. Robert Gesink heeft gisteren tijdens een training in de Achterhoek een bovenbeen gebroken. Kut ende klote! Hij deed het zo goed. Onlangs nog, in de GP van Quebec, werd hij nipt tweede achter Philippe Gilbert, hij was klaar voor Kopenhagen. Het is al zijn vijfde zware val in twee jaar tijd.
Het goede nieuws: Lars Boom heeft de Tour of Britain gewonnen. Na de Ronde van België in 2009 is dit de tweede etappewedstrijd die hij wint. Bovendien won hij in Groot-Britannië de derde en de zesde etappe. Ook Mark Cavendish won twee etappes: die is ook klaar voor Kopenhagen. De wereldkampioenschappen beginnen overigens vandaag, met een tijdrit voor de beloften en de vrouwen junioren. Den Bels zendt alles uit, maar ik ga niet alles kijken. Daar ben ik dan weer net niet fanatiek genoeg voor.
Een hengel? Mijn voornemen, iedere dag weer de afgelopen dagen, om een hengel te kopen is telkens in het water gevallen. Een handwijzing van het lot? Laat ik maar het zekere voor het onzekere nemen en die hengel helemaal vergeten. Ik moet nog langer mee.
|
|
|
|
|
| 18-09-2011 |
| Neutronenkorrels |
Gretig lees ik ieder weekend de wetenschapsbijlage van de Krant. Om mijn kennis te vergroten en om op verjaardagen slim uit de hoek te kunnen komen. Nu ga ik al jaren niet meer naar verjaardagen, maar het gaat om het idee. In de bijlage van dit weekend: het Amersfoortse ingenieursbureau DHV is al jaren in de ban van vitaal water. Het heeft een team van zeven mensen op de materie gezet. 'Water is zoveel meer dan H2O.' Wat is nou precies vitaal water?
Van Sluis van DHV: 'Water is in contact gebracht met een vitalisator, meestal een roestvrij stalen buis of een bol van messing. Er zijn tientallen producenten met honderden modellen. Sommige schroef je op de waterleding of douchekop, andere hang je in een waterton of reservoir.' Je kan dus zelf thuis water vitaliseren! Ook wel wordt het water over een flowform-cascade geleid, een vijftal schaalvormige bekkens. Desgevraagd wil de heer Van Sluis wel precisieren: 'Ik denk dat het wiegende ritme van het water in de cascade als een antenne gaat functioneren voor invloeden uit de kosmos. Deze planetaire invloeden, die lijken op de invloed van de maan op de hormoonhuishouding, maken het water vitaal.' Helaas vermeldt het artikel niet wat het sterrenbeeld van de heer Van Sluis is.
'Water heeft een geheugen, het herinnert zich na zuivering de eerdere ervaringen met zware metalen, medicijnresten of bestrijdingsmiddelen, ook al zijn ze fysiek uit het water gefilterd. Vitalisatoren resetten deze desinformatie waardoor bacteriën beter hun werk doen.' Door gevitaliseerd composteringswater over vers aangevoerd groenafval te sprenkelen, stijgt de compostkwaliteit zienderogen.
Nog meer voorbeelden? 'Hij noemt voorbeelden van verlepte kroppen sla die snel opfleuren na contact met gevitaliseerd water. Kippen die ziek en van de leg waren, produceren weer eieren bij de vleet, varkens raakten een hardnekkig virus kwijt. Sommige sterrenrestaurants zweren bij met vitaal water gekweekte groenten. Zelfs een cementproducent gebruikt gevitaliseerd water om tot een beter product te komen.' Er wordt nog net niet gezegd dat het kanker geneest.
Dit verzin ik niet. Dit staat letterlijk in de wetenschapsbijlage van De Volkskrant. Dan moet het wel degelijk ergens op zijn gebaseerd. Zou er een gevitaliseerde beek of sloot in de buurt zijn, wierp ik er mijn hengel uit, als ik een hengel had. Maar eigenlijk doet het hele verhaal me denken aan de heren Jacobse en Van Es die met neutronenkorrels de tuinen van bejaarde vrouwen winterklaar maken. Om van Jomanda met haar ingestraalde water maar te zwijgen: je hoort niets meer van dat mens en dat moeten we maar zo houden.
|
|
|
|
|
| 17-09-2011 |
| In de huiselijke wegen van een straat |
De thuishulp riep; zij poetst iedere vrijdagochtend mijn huis, terwijl ik boven een beetje zit te klootviolen achter de computer. 'Meneer Bal, er is iemand voor u.' Het was een loopjongen van de Fleurop. Hij bracht een geweldig boeket, onbeschoft groot. Het bijgevoegde kaartje leerde me dat het afkomstig was van nicht Fredoline. Als dank: sinds ik op mijn blog enkele woorden aan haar heb gewijd lopen de zaken als een tiet, daar, horizontaal, in de Laakhaven. Later, toen ik afscheid nam van de thuishulp, kwam vriend C. het erf op. 'Trek je jack aan en kom mee.' Ik gehoorzaamde.
Terwijl we de straat uitreden deed ik een poging: 'Gaan we doen?' 'Wat is het vandaag?' 'Vrijdag. Als alles meezit is het morgen zaterdag.' 'Vrijdag. Precies. En op vrijdag is...?' 'Al sla je me dood.' 'De weekmarkt in Lochristie. We gaan dus naar Lochristie.' De Heer heeft vreemde kostgangers, maar ik heb enkele zeer typische vrienden en C. spant de kroon. Ik was nog nooit in Lochristie geweest. Wel in de buurt, in Oostakker. Op bedevaart, want die plaats is bekend van de Oostakkerse gedichten, een bundel van Hugo Claus die hij in 1954, ter gelegenheid van mijn tweede verjaardag heeft uitgebracht.
'Op de marktplaats tussen bevruchte bloemen en kinderen,
Met een hart dat versteend, vergaat,
In de huiselijke wegen van een straat,
Tussen klagende moordenaars,
In een plantaardige staat,
Met een hart dat van honger slaat,'
Uit het tweede deel van de cyclus Het klemwoord: huis.
Nu moet ik zeggen dat een tochtje naar Lochristie al een tijd op mijn verlanglijstje staat. Niet vanwege die weekmarkt: die hebben we hier in De Haag zeer uitgebreid en vier dagen per week. Nee, Lochristie staat bekend om de bloementeelt en ik wil graag een keertje naar de Tuindagen van Beervelde. Beervelde is een park in het stadje. Maar om nou dat hele roteind te rijden om naar de weekmarkt te gaan?!? Maar goed, ik ken vriend C., ik verwachtte dat hij nog wel iets geks van plan was. Iets onverwachts, iets waarover ik een aardig stukje voor mijn blog kon schrijven.
Maar nee. Die markt was het enige. Een markt van likmevestje, nog geen eentiende van de Haagse Mart. Wat had ik de smoor in. 'Maar de dokter had toch gezegd dat je er eens helemaal uit moet.' 'Rot toch op!' Om mijn dag nog een beetje goed te maken hebben we de beelden bezocht van Reynaert de Vos en Bruin de Beer. Weliswaar in Destelbergen, maar dat is vlak om de hoek. Die markt van Lochristie? Ze verkopen er niet eens hengels.
Drugkartels zoals die opereren in Midden- en Zuid-Amerika zijn in Nederland onmogelijk. Bij kartelvorming grijpt de NMA onmiddellijk in. Daar zou de Mexicaanse overheid een voorbeeld aan kunnen nemen.
|
|
|
|
|
| 16-09-2011 |
| Het is echt heus eerlijk geen gewoonte |
Het is er weer niet van gekomen een hengel te kopen. Nu ik er voor de derde dag over begin denk je misschien dat het een hollend grapje is, maar niets is minder waar. Oorzaak was dit maal mijn leeswoede; zo heet dat, ik ben niet boos. Aan het begin van de middag ben ik naar De Slegte gegaan. Na een tip. Voor een tientje kocht ik er Joseph Roth in Berlijn, een leesboek voor wandelaars. Het is een boek dat is samengesteld door Michael Bienert (D). Het beschrijft een wandeling door het Berlijn van eind jaren negentig, met verwijzingen naar het Berlijn van de jaren twintig in het werk van Roth. Een aanrader voor de liefhebber. Thuisgekomen raakte ik er meteen in verdwaald.
Om vier moest ik even naar de herhaling van Waus & Pitteman kijken. Hoewel het al de derde opeenvolgende dag was dat ik het deed is het echt heus eerlijk geen gewoonte van me. Maar Heleen 'ik ben stout' van Rooyen zou iets vertellen over 'haar vriend' Michel Houellebecq. Waar zou hij uithangen? (Grapje uit een oude show van Neerlands Hoop. Vader Freek de Jonge aan de telefoon met zijn zoon. 'Jongen, waar hang je uit...? O... Waar hang je dan aan?') Ik heb met veel plezier enkele boeken van Houellebecq gelezen (Elementaire deeltjes en Platform), dus ik was benieuwd naar wat La Rooyen over hem te vertellen had. Er werd roet in het eten gegooid: de herhaling werd onder- en uiteindelijk afgebroken door nieuws uit De Haag: de miljoenennota was uitgelekt. Ik heb me er in laten meeslepen tot ik me realiseerde: wat is er nou helemaal aan de hand? Zelfs Sesamstraat kwam te vervallen, maar toen zat ik al niet meer te kijken. Het was onderhand wel te laat om naar de visbenodigdhedenwinkel te gaan. Straks dan maar.
Weet je dat ik er in mijn jeugd van droomde ooit op zee te gaan vissen? Het grote werk, zoals iemand die gewoonlijk vliegen doodslaat ook weleens op koedoes wil jagen. Ook hier lag mijn leeswoede aan ten grondslag. Voor mijn lijst op de Havo las ik: 'When he was even with him and he had the fish's head against the bow he could not believe his size. But he untied the harpoon rope from the bitt, passed it through the fish's gills and out his jaws, made it turn around his sword then passed the rope through the other gill, made another turn around the bill and knotted the double rope and made it fast to the bitt in the bow. He cut the rope then and went astern to noose the tail. The fish had turned silver from its original purple and silver, and the stripes showed the same pale violet colour as his tail. They were wider than a man's hand with his fingers spread and the fish's eye looked as detached as the mirrors in a periscope or as a saint in an procession.'
Joseph Roth voor een tientje? Je kent De Slegte: het boek staat geprijsd voor 9,99 euri. Alle boeken bij De Slegte zijn zoveel euri 99 geprijsd, zoals ze vroeger zoveel gulden 99 moesten kosten. Maar die cent krijg je nooit terug! Als ik alle centen die De Slegte me de afgelopen veertig jaar door de neus heeft geboord bij elkaar zou optellen, kom ik aan een bedrag waarvoor ik een weekje op vakantie zou kunnen gaan. Daar zou de politiek eens iets aan moeten doen.
Kwitteren? Het is de samentrekking van kwaken en twitteren: je onbenul debiteren in soudbites van maximaal 140 woorden. Geert Wilders is expert.
Wat zo leuk is aan Peta Todd: als je de wielerkalender bijhoudt, weet je of haar vriendje thuis is. Wat ik daarmee wil zeggen weet ik niet.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
