 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 23-09-2011 |
 Zullen we weer normaal doen? |
LS De oude vertrouwde lay-out is weer terug. Beter zo.
Als iemand 'u' tegen me zegt, voel ik me in de maling genomen. Maar ja, de leeftijd hè. Sinds een jaar of dertig gebeurt het me regelmatig. Anderzijds neem ik zelf het woord nauwelijks in de mond. Het is niet een gebrek aan respect, ik bedoel, je staat niet ineens lager in mijn vaandel als ik 'je' tegen je zeg. Juist omdat ik vind dat respect niet afhangt van de aanspreekvorm, gebruik ik 'u' nauwelijks. Wat dat betreft is de Engelse taal eenvoudiger. Toch pas ik me regelmatig aan de omstandigheden aan. Toen ik laatst voor de rechter stond, sprak ik de dame in beleefheidsvorm aan, mijn advocaat tutoyeerde ik. Je voelt hem aankomen: Geert Wilders. De man ontbeert het meest elementaire fatsoen.
Hoe ik Geert zou aanspreken? Niet. Ik heb er totaal geen behoefte aan om ook maar een half woord met Blonde Dolly te wisselen. Eerder nog zou ik hem een slagroomtaart in de bakkes duwen, ondanks dat zo'n gebaar tegenwoordig tot de geweldsmisdrijven wordt gerekend. Geweld? Ja, tegenover de taart.
In sommige gevallen dien je, zelfs in mijn optiek, te vouvoyeren (of is het vousvoyeren?) Je weet dat ik Trix beter tot haar recht zie komen in het Land van Ooit, toch vind ik dat als je bij haar op de thee gaat, je haar dient aan te spreken met 'u'. Het schept de afstand die er is, het hoort bij het spelletje. Zo dient ook een Kamerlid zich te gedragen tegenover zijn minister-president. 'Doe eens normaal en rustig man!' kan niet. Daarmee verwordt de politiek tot de poppenkast die het toch al is. Zoals de dissident Koppejan zei: 'Het haalt het aanzien van de politiek naar beneden.'
Het 'Doe eens normaal man' haalde alle nieuwsrubrieken. Zelfs RTL Boulevard, heb ik van horen zeggen. Waarmee de zaken waar het echt om gaat naar de achtergrond worden verdrongen. Zullen we weer normaal doen?
Nagekomen bericht. Afgelopen maandag: 'Erica Terpstra heeft een succesvolle carrière achter de rug. Levenservaring en het enthousiasme waar ze om bekend staat, neemt ze mee op haar reizen naar Guatemala, Mali, Swaziland, India en Jordanië.' Een nieuw programma van omroep Max. Ik heb het niet gezien, ik zat te lezen (Bright lights, Big city van Jay McInnery). Had ik niet gelezen, had ik wel iets anders gedaan, maar geen Terpstra kijken! Ik kan er absoluut niet tegen dat mens te zien, laat staan te horen. Heb jij dat ook?
Een reisprogramma van Terpstra, een reisprogramma van Paul Rosenmöller... Ik zie een schitterende toekomst voor Gekke Geert.
|
|
|
|
|
| 22-09-2011 |
| Kabinetspoedel |
LS. Verschijnt er bij jou ook plotseling een geheel nieuwe lay-out? Dat is niet mijn idee, ik vond het wel prima zoals het was. Dit komt bij bloggen.be vandaan. We doen het er maar mee.
Laat deze zin even bezinken en op je inwerken, hij komt uit de troonrede: 'Van migranten wordt verwacht dat zij in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien en dat zij zich rekenschap geven van de wetten in ons land en de waarden die ons bindt.' Zeggen dat dit niet alleen een belachelijke, maar ook volkomen overbodige opmerking is, is volkomen overbodig. Op het belachelijke af. Dan wordt wel gezegd dat de troonrede een opstel is dat geheel op het conto van de minister-president komt, maar het mag duidelijk zijn dat hij hier zijn oren flink naar die gek van Wilders heeft laten hangen. 'Van migranten wordt verwacht dat zij rechts rijden.'
Ach, Wilders, hij worstelt om zijn geblondeerde kop boven water te houden. Op de kopvoddentaks is hij niet meer teruggekomen. Het lijkt me stug dat hij zelf heeft ingezien dat dit een faux pas was, dus waarom hij de term niet vaker heeft gebruikt is mij een raadsel. Want het is zo des Geerts een vondst tot op het bot af te knagen. De Grote Gedoger bijvoorbeeld. Om de andere zin probeert hij Cohen ermee te sarren: u bent de Grote Gedoger van dit kabinet. Wilders meent dat je als oppositie tegen alles, maar dan ook werkelijk alles moet stemmen wat het kabinet te berde brengt. Ga je mee in iets wat je toevallig ook ziet zitten ben je ineens een gedoger.
Zoiets bijvoorbeeld. Wilders loopt ergens in de stad, ik loop in mijn deel van de stad, en plots begint het te stortregenen. Wilders: 'Shit!' en ik: 'Kut!' Ben ik een Wildersadept, omdat ik voor even op dezelfde lijn zit? Bij het debat over de begroting had hij trouwens een nieuwe voor Cohen: hij is het schoothondje van het kabinet, de kabinetspoedel. Mark my words: die gaan we de komende dagen nog vaak horen.
Tijdens het begrotingsdebat kwam Gekke Geert met het voorstel een referendum te houden over de steun aan Griekenland. Economen en financiële experts zitten met de handen in het haar, dus laten we eens gek doen en Henk en Ingrid vragen de knoop door te hakken. Samen op weg naar een nitwitcratie.
Is het tijdperk Cancellara dan definitief voorbij? Ik denk het wel. Hij moest bij het wereldkampioenschap tijdrijden in elk geval meer dan de duimen leggen tegenover Tony Martin. Doordat hij een bocht miste ging zelf een zilveren medaille aan zijn neus voorbij, die was voor Bradley Wiggins. Opmerkelijk en hoopgevend was de achtste plaats voor Lieuwe Westra. Wie zondag de wegwedstrijd zal gaan winnen? Al sla je me dood.
|
|
|
|
|
| 21-09-2011 |
| Waxinelichtjeshouder |
We zullen het allemaal in onze portemonnee merken, ken je die uitdrukking? Of, zoals Trix het vanaf de troon rede: de voorstellen raken de koopkracht van alle Nederlanders. Laat ik eerst even een anekdote vertellen, uit een interview met de actrice Rifka Lodeizen. Het eerste huwelijk van haar vader, de kunstenaar Frank Lodeizen, een neef van de dichter Hans Lodeizen, was met de Zweedse filmster Ulla Jacobsson. 'Ze was beroemd en rijk, ze hadden overal huizen, een Rolls-Royce en een grote kist met geld waar ze zó uit konden pakken.' Mijn droom: op tafel een sigarenkistje met briefjes van vijftig, waar ik onbeperk een hand in kan steken als ik de deur uitga, naar de super of zo. Maar daar gaat het niet om.
Het is gezwatel van een dronken aardbei: we zullen het allemaal in onze portemonnee merken. Lieden met de welstand van Ulla Jacobsson, maar ook lieden die verscheidene treden lager staan op de financiële ladder, zullen er geen ene reet van merken. Die zullen nog steeds kunnen aanschaffen wat zij willen, zonder erbij na te hoeven denken. Als er in een doos met briefjes van vijftig ineens twee briefjes minder zitten, merk je daar helemaal niets van. Het zijn juist (weer) de mensen aan de onderkant van het loons- en uitkeringsgebouw die het de komende jaren zwaar zullen krijgen. Vele kleintjes maken één grote: lagere zorgtoeslag, lagere huursubsidie (maar continuering van de hypotheekrenteaftrek), hogere eigen bijdragen enzovoorts enzoverder. Als je tot nu toe de endjes maar nauwelijks aan elkaar kon knopen, kom je straks in grote moeilijkheden. En de Ulla's doen nog een een greep in het kistje.
In feite is het zo: als je het geld haalt op die plekken waar het in overvloed ligt te verstoffen, hoeven we het geen van allen in onze portemonnee te voelen. Maar dat riekt naar nivellering en als er iets is waar de gemiddelde VVD-er maagklachten van krijgt...
Dan was ik van plan geweest voor het eerst van mijn leven langs de route te gaan staan. Er was over nagedacht. Een overhemd en een stropdas ontbreekt in mijn garderobe, maar ik heb wel degelijk een mooi colbert. Ooit gebruikt voor verkleedpartijen, voornamelijk in het kader van voordrachten. Dat colbert en een neutraal T-shirt zou ik dragen, een ruikertje van afrikaantjes in een knoopsgat. Het haar in een staart; ik draag nooit een staart, ik ben geen paard! Ik zou gaan staan tussen een groepje gezellige Brabo's waarmee ik meteen in gesprek zou raken. Gezellig meedoen. Zodat ik er niet door rechercherende ogen als zonderlinge eenling tussenuit gepikt zou worden. Als dan de vergulde paard-en-wagen langs kwam zou ik.... Maar de afgelopen weken was er nergens in de stad een waxinelichtjehouder te koop! 'Tijdelijk uit de verkoop' las ik zelfs bij de Xenos.
Ik had de houder tegen het slavenpaneel willen gooien, het paneel waarop halfnaakte 'zwartjes' de vorst geschenken aanbieden. Om dan later te beweren dat mijn protest daartegen gericht was. Dat is helemaal niet zo, want ik vind dat het gewraakte paneel ongeschonden op zijn plek moet blijven, hoewel het een stukje geschiedvervalsing is. De 'zwartjes' boden in die tijd geen geschenken aan, ze moesten krom liggen met de zweep erover om die waar voor de vorst te produceren. Een familielid van Trix, Johan Maurits van Nassau-Siegen, is een tijdlang gouverneur van Brazilië geweest. In zijn dagen zijn er meer dan 12.000 Afrikanen als slaaf naar dat land vervoerd.
PS Deze Johan Maurits werd kortweg Maurits genoemd. Hij heeft opdracht gegeven tot de bouw van het Mauritshuis, een mooi musuem dat zich pal naast het Torentje van Rutte bevindt. Niet te verwarren dus met die andere Maurits, die Johan van Oldenbarneveldt heeft laten ombrengen. Waarna onder andere de zonen van Van Oldenbarneveldt en mijn rechtstreekse voorvader (eerlijk waar) Claes Michielsz Bontenbal en poging ondernamen Maurtits van kant te maken. Enfin, lees maar.
In Kopenhagen heeft Judith Arndt de tijdrit voor de vrouwen gewonnen. Geen Nederlandse op het podium: Ellen van Dijk werd zesde en Marianne Vos tiende. Vanmiddag rijden de mannenn de tijdrit. Tony Martin?
|
|
|
|
|
| 19-09-2011 |
| Madurodam en andere dwergen |
Een weetje uit de Krant van jongstleden onlangs: er bestaan 17 landen die kleiner zijn dan Disneyworld. Dat moet dan de vestiging in Florida zijn, de vestgingen in Parijs en Californië hebben als achternaam -land; als vader weet je zoiets. Disneyworld beslaat een oppervlakte van 121 vierkante kilometer. Disneyland bij Parijs is daarentegen maar 19,43 km². Is die bewering, 17 landen kleiner, wel juist? Dachetnie. Het zijn er slechts vijf: Vatciaanstad, 0,44 km², Monaco, 1,49 km², Nauru, 21 km², Tuvalu, vooral bekend door de internet-extensie .tv, 24 km² en San Marino, 61 km². Geloof dus niet alles wat je leest. Madurodam beslaat overigens 0,6 km² en is dus groter dan Vaticaanstad, dat wél waarnemend lid is van de Vernigde Naties: daar zou de overheid eens iets aan moeten doen.
Een iets groter ukkie haalde dit weekend het nieuws. In het katholieke dwergstaatje Liechtenstein (157 km²), in het grensgebied tussen Zwitserland en Oostenrijk, heeft een meerderheid (52.3%) zich afgelopen zondag uitgesproken tegen abortus. Let wel: het voorstel behelste abortus tijdens de eerste twaalf weken of als het kind zwaar gehandicapt is. Hoezo achterlijke cultuur? Als Zwitserland nou een tikke naar het oosten opschuift en Oostenrijk en tikkie naar het westen, noem het een aardbeving, zijn we van die kwezels af.
Hoewel dit dwergstaatje een monarchie is, heeft het geen koning maar een prins: Alois. Die mag het nog gekker maken dan ooit Boudewijn van België. Namelijk: hij heeft vetorecht. Mochten zijn dorpelingen (laten we ze zo noemen) voor abortus hebben gestemd, had hij daar zijn veto over uitgesproken! Die mogelijkheid had Boudewijn, voormalig koning van België en broer van de huidige koning Albert, in 1990 niet. Toen was de abortuswet in Belgenland aan de orde. Boudewijn 'kon vanuit zijn geweten en geloofsovertuiging een nieuwe abortuswet niet ondertekenen.' Op grond van een artikel van de Belgische grondwet besloot de ministerraad dat de koning in de onmogelijkheid was om te regeren. In dat geval oefent de ministerraad van het land de grondwettelijke macht van de koning uit. De uitkomst mag bekend worden geacht: de koning nam een paar dagen vrij, de abortuswet werd aangenomen en drie jaar later overleed Boudewijn; God straft (bijna) direct.
PS Mocht je nu tot de conclusie komen dat het met de macht van onze koning(in) wel meevalt, dat ze dus kan blijven zitten waar ze zit: nogmaals neen! Opzouten. Morgen gaat ze weer een kilometer heen en een kilometer terug in haar vergulde paard-en-wagen, van Noordeinde naar het Binnenhof vv. Gelukkig merken we in de Schilderswijk helemaal niets van deze vertoning. Laten we desondanks de optie openhouden: verbanning naar het Land van Ooit. Daar zal de familie zich ook veel meer thuis voelen.
Een goed en een slecht bericht uit wielerland, met name uit de Boerenleenbankploeg. Eerst het slechte bericht. Robert Gesink heeft gisteren tijdens een training in de Achterhoek een bovenbeen gebroken. Kut ende klote! Hij deed het zo goed. Onlangs nog, in de GP van Quebec, werd hij nipt tweede achter Philippe Gilbert, hij was klaar voor Kopenhagen. Het is al zijn vijfde zware val in twee jaar tijd.
Het goede nieuws: Lars Boom heeft de Tour of Britain gewonnen. Na de Ronde van België in 2009 is dit de tweede etappewedstrijd die hij wint. Bovendien won hij in Groot-Britannië de derde en de zesde etappe. Ook Mark Cavendish won twee etappes: die is ook klaar voor Kopenhagen. De wereldkampioenschappen beginnen overigens vandaag, met een tijdrit voor de beloften en de vrouwen junioren. Den Bels zendt alles uit, maar ik ga niet alles kijken. Daar ben ik dan weer net niet fanatiek genoeg voor.
Een hengel? Mijn voornemen, iedere dag weer de afgelopen dagen, om een hengel te kopen is telkens in het water gevallen. Een handwijzing van het lot? Laat ik maar het zekere voor het onzekere nemen en die hengel helemaal vergeten. Ik moet nog langer mee.
|
|
|
|
|
| 18-09-2011 |
| Neutronenkorrels |
Gretig lees ik ieder weekend de wetenschapsbijlage van de Krant. Om mijn kennis te vergroten en om op verjaardagen slim uit de hoek te kunnen komen. Nu ga ik al jaren niet meer naar verjaardagen, maar het gaat om het idee. In de bijlage van dit weekend: het Amersfoortse ingenieursbureau DHV is al jaren in de ban van vitaal water. Het heeft een team van zeven mensen op de materie gezet. 'Water is zoveel meer dan H2O.' Wat is nou precies vitaal water?
Van Sluis van DHV: 'Water is in contact gebracht met een vitalisator, meestal een roestvrij stalen buis of een bol van messing. Er zijn tientallen producenten met honderden modellen. Sommige schroef je op de waterleding of douchekop, andere hang je in een waterton of reservoir.' Je kan dus zelf thuis water vitaliseren! Ook wel wordt het water over een flowform-cascade geleid, een vijftal schaalvormige bekkens. Desgevraagd wil de heer Van Sluis wel precisieren: 'Ik denk dat het wiegende ritme van het water in de cascade als een antenne gaat functioneren voor invloeden uit de kosmos. Deze planetaire invloeden, die lijken op de invloed van de maan op de hormoonhuishouding, maken het water vitaal.' Helaas vermeldt het artikel niet wat het sterrenbeeld van de heer Van Sluis is.
'Water heeft een geheugen, het herinnert zich na zuivering de eerdere ervaringen met zware metalen, medicijnresten of bestrijdingsmiddelen, ook al zijn ze fysiek uit het water gefilterd. Vitalisatoren resetten deze desinformatie waardoor bacteriën beter hun werk doen.' Door gevitaliseerd composteringswater over vers aangevoerd groenafval te sprenkelen, stijgt de compostkwaliteit zienderogen.
Nog meer voorbeelden? 'Hij noemt voorbeelden van verlepte kroppen sla die snel opfleuren na contact met gevitaliseerd water. Kippen die ziek en van de leg waren, produceren weer eieren bij de vleet, varkens raakten een hardnekkig virus kwijt. Sommige sterrenrestaurants zweren bij met vitaal water gekweekte groenten. Zelfs een cementproducent gebruikt gevitaliseerd water om tot een beter product te komen.' Er wordt nog net niet gezegd dat het kanker geneest.
Dit verzin ik niet. Dit staat letterlijk in de wetenschapsbijlage van De Volkskrant. Dan moet het wel degelijk ergens op zijn gebaseerd. Zou er een gevitaliseerde beek of sloot in de buurt zijn, wierp ik er mijn hengel uit, als ik een hengel had. Maar eigenlijk doet het hele verhaal me denken aan de heren Jacobse en Van Es die met neutronenkorrels de tuinen van bejaarde vrouwen winterklaar maken. Om van Jomanda met haar ingestraalde water maar te zwijgen: je hoort niets meer van dat mens en dat moeten we maar zo houden.
|
|
|
|
|
| 17-09-2011 |
| In de huiselijke wegen van een straat |
De thuishulp riep; zij poetst iedere vrijdagochtend mijn huis, terwijl ik boven een beetje zit te klootviolen achter de computer. 'Meneer Bal, er is iemand voor u.' Het was een loopjongen van de Fleurop. Hij bracht een geweldig boeket, onbeschoft groot. Het bijgevoegde kaartje leerde me dat het afkomstig was van nicht Fredoline. Als dank: sinds ik op mijn blog enkele woorden aan haar heb gewijd lopen de zaken als een tiet, daar, horizontaal, in de Laakhaven. Later, toen ik afscheid nam van de thuishulp, kwam vriend C. het erf op. 'Trek je jack aan en kom mee.' Ik gehoorzaamde.
Terwijl we de straat uitreden deed ik een poging: 'Gaan we doen?' 'Wat is het vandaag?' 'Vrijdag. Als alles meezit is het morgen zaterdag.' 'Vrijdag. Precies. En op vrijdag is...?' 'Al sla je me dood.' 'De weekmarkt in Lochristie. We gaan dus naar Lochristie.' De Heer heeft vreemde kostgangers, maar ik heb enkele zeer typische vrienden en C. spant de kroon. Ik was nog nooit in Lochristie geweest. Wel in de buurt, in Oostakker. Op bedevaart, want die plaats is bekend van de Oostakkerse gedichten, een bundel van Hugo Claus die hij in 1954, ter gelegenheid van mijn tweede verjaardag heeft uitgebracht.
'Op de marktplaats tussen bevruchte bloemen en kinderen,
Met een hart dat versteend, vergaat,
In de huiselijke wegen van een straat,
Tussen klagende moordenaars,
In een plantaardige staat,
Met een hart dat van honger slaat,'
Uit het tweede deel van de cyclus Het klemwoord: huis.
Nu moet ik zeggen dat een tochtje naar Lochristie al een tijd op mijn verlanglijstje staat. Niet vanwege die weekmarkt: die hebben we hier in De Haag zeer uitgebreid en vier dagen per week. Nee, Lochristie staat bekend om de bloementeelt en ik wil graag een keertje naar de Tuindagen van Beervelde. Beervelde is een park in het stadje. Maar om nou dat hele roteind te rijden om naar de weekmarkt te gaan?!? Maar goed, ik ken vriend C., ik verwachtte dat hij nog wel iets geks van plan was. Iets onverwachts, iets waarover ik een aardig stukje voor mijn blog kon schrijven.
Maar nee. Die markt was het enige. Een markt van likmevestje, nog geen eentiende van de Haagse Mart. Wat had ik de smoor in. 'Maar de dokter had toch gezegd dat je er eens helemaal uit moet.' 'Rot toch op!' Om mijn dag nog een beetje goed te maken hebben we de beelden bezocht van Reynaert de Vos en Bruin de Beer. Weliswaar in Destelbergen, maar dat is vlak om de hoek. Die markt van Lochristie? Ze verkopen er niet eens hengels.
Drugkartels zoals die opereren in Midden- en Zuid-Amerika zijn in Nederland onmogelijk. Bij kartelvorming grijpt de NMA onmiddellijk in. Daar zou de Mexicaanse overheid een voorbeeld aan kunnen nemen.
|
|
|
|
|
| 16-09-2011 |
| Het is echt heus eerlijk geen gewoonte |
Het is er weer niet van gekomen een hengel te kopen. Nu ik er voor de derde dag over begin denk je misschien dat het een hollend grapje is, maar niets is minder waar. Oorzaak was dit maal mijn leeswoede; zo heet dat, ik ben niet boos. Aan het begin van de middag ben ik naar De Slegte gegaan. Na een tip. Voor een tientje kocht ik er Joseph Roth in Berlijn, een leesboek voor wandelaars. Het is een boek dat is samengesteld door Michael Bienert (D). Het beschrijft een wandeling door het Berlijn van eind jaren negentig, met verwijzingen naar het Berlijn van de jaren twintig in het werk van Roth. Een aanrader voor de liefhebber. Thuisgekomen raakte ik er meteen in verdwaald.
Om vier moest ik even naar de herhaling van Waus & Pitteman kijken. Hoewel het al de derde opeenvolgende dag was dat ik het deed is het echt heus eerlijk geen gewoonte van me. Maar Heleen 'ik ben stout' van Rooyen zou iets vertellen over 'haar vriend' Michel Houellebecq. Waar zou hij uithangen? (Grapje uit een oude show van Neerlands Hoop. Vader Freek de Jonge aan de telefoon met zijn zoon. 'Jongen, waar hang je uit...? O... Waar hang je dan aan?') Ik heb met veel plezier enkele boeken van Houellebecq gelezen (Elementaire deeltjes en Platform), dus ik was benieuwd naar wat La Rooyen over hem te vertellen had. Er werd roet in het eten gegooid: de herhaling werd onder- en uiteindelijk afgebroken door nieuws uit De Haag: de miljoenennota was uitgelekt. Ik heb me er in laten meeslepen tot ik me realiseerde: wat is er nou helemaal aan de hand? Zelfs Sesamstraat kwam te vervallen, maar toen zat ik al niet meer te kijken. Het was onderhand wel te laat om naar de visbenodigdhedenwinkel te gaan. Straks dan maar.
Weet je dat ik er in mijn jeugd van droomde ooit op zee te gaan vissen? Het grote werk, zoals iemand die gewoonlijk vliegen doodslaat ook weleens op koedoes wil jagen. Ook hier lag mijn leeswoede aan ten grondslag. Voor mijn lijst op de Havo las ik: 'When he was even with him and he had the fish's head against the bow he could not believe his size. But he untied the harpoon rope from the bitt, passed it through the fish's gills and out his jaws, made it turn around his sword then passed the rope through the other gill, made another turn around the bill and knotted the double rope and made it fast to the bitt in the bow. He cut the rope then and went astern to noose the tail. The fish had turned silver from its original purple and silver, and the stripes showed the same pale violet colour as his tail. They were wider than a man's hand with his fingers spread and the fish's eye looked as detached as the mirrors in a periscope or as a saint in an procession.'
Joseph Roth voor een tientje? Je kent De Slegte: het boek staat geprijsd voor 9,99 euri. Alle boeken bij De Slegte zijn zoveel euri 99 geprijsd, zoals ze vroeger zoveel gulden 99 moesten kosten. Maar die cent krijg je nooit terug! Als ik alle centen die De Slegte me de afgelopen veertig jaar door de neus heeft geboord bij elkaar zou optellen, kom ik aan een bedrag waarvoor ik een weekje op vakantie zou kunnen gaan. Daar zou de politiek eens iets aan moeten doen.
Kwitteren? Het is de samentrekking van kwaken en twitteren: je onbenul debiteren in soudbites van maximaal 140 woorden. Geert Wilders is expert.
Wat zo leuk is aan Peta Todd: als je de wielerkalender bijhoudt, weet je of haar vriendje thuis is. Wat ik daarmee wil zeggen weet ik niet.
|
|
|
|
|
| 15-09-2011 |
| Het touw, Julien, het touw! |
Sinds ik tot de jaren des onderscheids ben gekomen heb ik een levensmotto. Je zou er ook een moeten nemen, het maakt het leven overzichtelijker. Het mijne luidt: waarom vandaag doen wat morgen kan. Dat heb ik niet zelf verzonnen, het is gebaseerd op een beroemd vers van de Chineese wijsgeer Lao Tse. In Spanje staat het in de grondwet. Dan toch. Als ik je nu vertel: ik ga vandaag een hengel kopen, heeft dat niets met mijn motto te maken. Het zit in tegendeel zo.
Gisteren was ik heus echt vast van plan naar de visbenodigdhedenwinkel te gaan. Er zit een goede aan de Laakhaven. Voor onwetenden dat zijn er vele, niet voor niets organiseert De Balie maandag een debat onder de titel 'De massa is dommer dan ze weet' voor onwetenden dus: De Haag heeft twee havens. De Scheveningse haven mag algemeen bekend worden geacht, maar er is dus ook een Laakhaven. Gelegen tussen Schilders- en Spoorwijk. Nicht Fredoline ligt er in een woonboot; ze verdient haar geld horizontaal. Maar goed.
Vast van plan een hengel te gaan kopen sloot ik gistermiddag de voordeur achter me en ineens werd ik overstroomd door een golf van koudwatervrees: het tijdstip! Een beetje visser zit voor dag en dauw aan de waterkant. Brrr. Ooit, jaren geleden, ben ik 's ochtends om vijf voor half zeven geboren. Mijn eerste gedachte, ik weet het nog goed: dat is eens maar nooit weer. Op dat moment nam ik de beslissing er nooit meer zo vroeg uit te komen. School, carrière en jeugdige overmoed hebben een tijdlang roet in het eten gegooid, maar ik ben inmiddels ruim dertig jaar ongeschikt voor de arbeidsmarkt, wat mij de mogelijkheid geeft te leven in waarachtigheid. De laatste tijd zet ik alleen voor vrijdag de wekker, want om negen uur staat de thuishulp voor de deur.
Ik heb dus afgezien naar de visbenodigdhedenwinkel te gaan. Maar gisteravond begon ik weer te wankelen: het wankelen is geen levensmotto maar een doem die boven mijn hoofd hangt. Dat was na het lezen van de reactie van Piet. 'Vissen met een ouderwetse drie- of vierdelige hengel in de buitenwateren van bv Leidschendam (Stompwijk is ook Leidschendam) is buitengewoon ontspannend,' schreef hij. En zo is dat. In mijn jonge jaren wierp ik vaak een hengel uit in de Drie Molen Gang op het oude dorp. Aan de kop van de tocht zit het café van een familielid, een neef van Pa. Deze foto is zo ongeveer vanaf het terras genomen. Gisteravond viel het muntje: maar je kan toch ook gewoon 's middags gaan vissen. Welke sadist heeft ooit bepaald dat het in alle vroegte moet? Dus ga ik vandaag een hengel kopen.
Hoe vaak ik de film al niet heb gezien laat ik niet overdrijven: minder dan tien maal. Maar sinds de eerste keer, dus vanaf de tweede, waarschuw ik al in het begin: het touw, Julien, het touw! Maar luisteren? Ho maar. Binnen de korste keren zit hij weer vast in die lift. Klik hier (Kenny Clarke drums).
Wilders, hij is er weer, kwaakt nu al weken dat we de Grieken moeten laten vallen. Hij kwittert ook constant over moslims. Dus lijkt het me goed een tegengesteld standpunt in te nemen. Maar wat er dan wel moet gebeuren? Ik weet het niet, ik heb er niet voor gestudeerd. De oorzaak van deze financiële crisis is ongetwijfeld weer dat er onbeschoft gegraaid is. Mince the moneymen!
|
|
|
|
|
| 14-09-2011 |
| Eén ding dat ik nooit zou kunnen missen |
'Toch krijg ik het idee,' zei de dokter, zo een die is gespecialiseerd in de psyche van de mens, 'dat het schrijven voor jou, als is het maar een kort, dagelijks stukje voor het internet, niet echt ontspannend is. Dat het in tegendeel een belasting voor je is. Dat je 's nachts in bed al ligt te peinzen wat je de volgende ochtend zal gaan schrijven. Heb ik gelijk?' Ik knikte het moede hoofd. 'Je zou er eens een paar weken helemaal uit moeten. Een andere omgeving en geen letter tikken: daar zou je van opknappen. Huur een huisje op een Waddeneiland, op de Peel voor mijn part. Wat schud je nou?' Ik herinnerde hem aan mijn financiële crisis en de katten. 'Er moeten dagelijks zes katten worden gevoederd en geknuffeld. Met wie moet ik mijn katten opzadelen?' 'Je bedoelt natuurlijk: wie moet ik met die katten opzadelen.' 'Nee, ik zei het goed. Het zijn stuk voor stuk eenkennige en gevoelige beesten.' Om een lang verhaal kort te houden:
Vandaag ga ik een hengel met toebehoren kopen. Spannend. Zouden ze nog wel in de handel zijn, die eenvoudige, ouderwetse hengels? Hengels die bestaan uit drie, vier delen bamboe van verschillende diktes. Waarvan het dunste, het topje buigzaam is. Delen die je in elkaar kan schuiven tot een complete hengel van een meter of vijf. Is het duidelijk zo of moet je een plaatje hebben? Hier, zoiets. Dan knutsel ik zelf wat simmetjes in elkaar, want dat hoort erbij. Snoer, haakje, dobber en loodjes, het laatste het zwaarst.
Ach vissen, ik weet er alles van, want in mijn jeugd, toen ik nog onbevangen was en zonder zorgen, zat ik soms 's ochtends om vijf uur al aan de slootkant. Baars was mijn specialiteit, maar daar heb je wurmen of maden voor nodig, als aas. Getver. Laat ik me beperken tot deeg. Het maakt tenslotte niet uit wat ik vang, als ik maar dagelijks enkele uren naar die dobber kan staren.
Nou denk je natuurlijk dat ik dat tegenwoordig emotioneel niet meer aan kan, vissen. Dat ik, gevoelig als ik ben, het niet over mijn hart zou kunnen verkrijgen om zo'n arme vis een haakje door de bovenlip te slaan. Daar heb je een punt. Het doet echter niet ter zake, want ik ga hier vlak bij huis, om de hoek, aan de gracht zitten. Niet direct óp de hoek, want daar staan de dealers, maar dertig meter verderop, tegenover het partijkantoor van het CDA. Het water van die gracht is zo goor, daar kan geen vis in leven. Aan het eind van de middag ga ik wel een lekkerbekje halen bij Ben, mijn Marokkaanse visboer. Wedden dat ik binnen twee weken al voorzichtig kan gaan minderen met de medicijnen.
De katten vormen niet altijd een onverdeeld genoegen. Afgelopen zondag heb ik een half uur naar een van mijn manchetknopen lopen zoeken, terwijl ik zeker wist dat ze beide op het nachtkastje lagen toen ik ging slapen.
Ook weer in de herhaling, gistermiddag, heb ik Bauke Mollema bij Waus & Pitteman gezien. Zelden is een wielrenner zo onbenullig geïnterviewd. Noch de olijkerd en de bril, noch de redactie hadden het gesprek behoorlijk voorbereid. Het was tenenkrommend, schandalig.
Oude agenda's, ik heb er nog een stel. Zoals: 1973. Een greep. Op 8 januari meldde ik me in de Kloosterkazerne te Breda voor het vervullen van mijn militaire dienstplicht. Op 16 januari lag mijn diensttijd alweer achter me. Op 17 maart zag ik Wachten op Godot van de Haagse Comedie. Op 31 maart: Narciso Yepes! Op 21 juni: John Williams! Vakantie: op de brommer, Puch, naar Frankrijk. Op 13 oktober: The Rolling Stones in Ahoy. Op 7 december: Uriah Heep in het Congresgebouw. Enzovoorts. Het was een mooi jaar en ik had al mijn benen nog.
|
|
|
|
|
| 13-09-2011 |
| How much are those gympen in the window? |
Het programma Waus & Pitteman zie ik weinig. Laten we het er op houden dat de formule me niet aanspreekt: oppervlakkige gespreken met vier of meer gasten die als los zand aan elkaar hangen. Hun zomerse vervangers, Knevel & Van den Brink, zie ik nooit. Oké, ik heb ze in een voorgaand seizoen wel eventjes gezien, dus ik weet waarom ik niet kijk. De laatste show van dit laatste tweetal was afgelopen vrijdag en vriend B. had wel gekeken. Maarten van Rossum zat er in en dat was leuk, zei B. Een pleonasme: Maarten van Rossum is altijd leuk. Een ironische, ongeschoren brombeer die steeds heel zinnige dingen zegt. Ik bedoel: ik ben het vaak met hem eens. Daarom heb ik gistermiddag naar de herhaling van het programma gekeken.
Ach ja, natuurlijk, ze hadden Maarten uitgenodigd in verband met de herdenking van 9 sept 2001, het lag voor de hand. Terugkijkend bleek hij het grootste gelijk van de wereld te hebben gehad tien jaar geleden, natuurlijk. Vul het hoe en waarom zelf maar in. Meteen al bij de introductie van de vier gasten sloeg de verbazing toe. Er zat een dame en die werd aangesproken met prinses. 'We hebben afgesproken dat we jij tegen u zeggen,' grapte Van den Brink. Prinses?? Ik dacht dat ik ze allemaal wel van bakkes kende: Máxima, Laurentien, het Gangstermeisje Mabel en dan nog enkele spichtige anorexiamutsjes, qua pleonasme - nu we toch bezig zijn. De prinses bleek Annemarie Gualthérie van Weezel te heten. Die achternaam ken ik: er was ooit een Tweede Kamerlid van het CDA dat zo heette. Het was haar vader, beaamde ze. Maar goed, nog steeds: prinses? Voor onwetenden als ik werd de aap uit de mouw getrokken: ze is getrouwd met een zoon van Irene. O? Het enige kind van Irene dat ik ken is het tutje Margarita. Van die zoon, Carlos naar zijn vader, had ik nog nooit gehoord.
Echt geschokt door mijn onwetendheid was ik niet. Maar aan het begin van de avond bleek dat ik zelfs de meest 'normale' dingen niet weet. DWDD is weer begonnen en, ach, laat ik even kijken, dan heb ik mijn rantsoen voor deze week gehad. Eerste onderwerp: er zat een heel gezelschap rond de tafel om te praten over sneakers. Sneakers? Het eerste dat in me opkwam was: bordeelsluipers. Van sneaky, stiekem. Maar de gasten in ogenschouw nemend kwam ik al snel tot de conclusie dat het om een soort gympies moest gaan. En zo was het. De gasten waren allemaal verstokte sneakerdragers. Een van hen, Valério Zeno, die BNN-presentator met die zeikstem, bleek meer dan honderd paar in de kast te hebben staan. Laten we hem voortaan Imelda Zeno noemen. Maar goed.
Het item bleek één groot reclameblok voor Nike en niet eens sluik. Het verhaal. In de film Back to the Future droeg een van de hoofdrolspelers niet in productie zijnde Nikes. Sneakerfielen all over the world hoopten nu al jarenlang dat ze echt in de handel zouden komen. Dat is nu gebeurd en dat was de hele commotie. Slechts één paar was in Nederland terecht gekomen en dat stond onder een zwarte doek in de studio. Freek de Jonge was bereid het te onthullen. Wat een draken van gympen, kijk maar. Aangezien ze in een limited edition op de markt zijn gekomen gaan ze voor tienduizenden euri over de toonbank. Het geld gaat naar Parkinson-onderzoek, want dat heeft een van de hoofdrolspelers uit Back to the Future, Michael J. Fox. Daar is niets mis mee, maar dat mensen zo into sneakers zijn gaf mijn vertrouwen in de mensheid weer een behoorlijke knauw.
Veel op gympen lopen is desastreus voor gewrichten en rug; de malloten krijgen hun trekken nog wel thuis. Zelf loop ik al jaren op legerkistjes.
Wist je dit? Iedere dolfijn is een walvis, maar niet iedere walvis is een dolfijn.
|
|
|
|
|
| 12-09-2011 |
| Beelden en zo |
Den Haag heeft altijd iets gehad met het koningshuis. Maar verder is het best een leuke stad. Door die band met het koningshuis staat er een overdaad een standbeelden van de verschillende Oranjes. Onder dit beeld heb je ongetwijfeld weleens bij een bezoek aan het Binnenhof een
harinkie staan happen. Het is Willem II en het staat pal naast de
haringkar op het Buitenhof. En dit. Dit is Willem van Oranje, de Vader des Vaderlands. Het staat tegenover Paleis Noordeinde (waarvan hij wegkijkt, valt het je op?), het 'werk'paleis van Trix, een nazaat van Willems broer Jan (dus níét van de Zwijger zelf!)
Maar verder zijn er ook leuke beelden in mijn stad te vinden. Niet alleen op de jaarlijkse expositie op het Lange Voorhout, maar het hele jaar door in en rond het museum Beelden aan Zee achter de Scheveningse boulevard. Je vindt het als je met de rug naar Duitsland staat op zo'n tweehonderd meter rechts van het afzichtelijke Kurhaus. Verder zijn er door de hele stad natuurlijk veel monumenten te vinden. Het aardigste vind ik deze. Het is van Hildo Krop en staat op het Nassauplein. Voor gevallen PTT-ers. Een standaardgrapje in de stad gaat over ijzel en postbodes; ik zal het niet opschrijven.
Zoals gebruikelijk wil ik ergens anders naartoe. En wel hier. Die de Zwijger en Willem II zijn vereeuwigd op de rug van een paard. Het zal een vervoermiddel zijn geweest waarop zij zich met enige regelmaat verplaatsten. Stel nu dat Prins Pils tot koning Willem IV wordt gekroond - wat God verhoede anders moeten we het zelf doen. Volgens de regels der logica zou hij dan moeten worden vereeuwigd in een auto. Welk merk? Ik heb geen idee. Massarati? Bugatti? Toevallig weet ik wel het kenteken: AA 6.
Om te eindigen met: maar dat hele koningshuis moet natuurlijk worden afgeschaft. Ons land staat in het buitenland bekend als een republiek met een koning. Dan ben je toch het mafste jongetje (= land) van de klas (= wereld)? Het is een instituut uit de feodale tijd, maar het is nu de 21ste eeuw! Niks geen halfzachte PvdA-maatregelen waarbij het takenpakket enigszins wordt uitgekleed. Gewoon: weg ermee, opzouten. Wat zeg je, lieve medestander? Laten ze maar een baan gaan zoeken? Joh, die familie heeft in de loop der eeuwen zo veel geld bij elkaar gestolen, die hoeven voorlopig generaties lang geen poot uit te steken.
Vanavond zit Bauke Mollema bij Waus & Pitteman. Dan zal ik toch weer eens een keer naar dat flutprogramma kijken. Want Bauke heeft het puntenklassement in de Vuelta gewonnen en is vierde in het eindklassement geworden; dit voor de enige lezer die dat ontgaan is. Heb je gisteren nog naar de laatste etappe gekeken, de rondjes langs het Prado? Ik wel, maar voornamelijk uit nostalgische overwegingen. Als de renners de laatste bocht naar de finish namen zag je steeds op de achtergrond de gevel van station Atocha. Ook als je nooit in Madrid bent geweest, moet je de naam kennen. Namelijk van 11/3, of 3/11 zoals de angelsaksen zeggen. De bomaanslag van 11 maart 2004. De mooie gevel die je op de foto ziet is de voorkant van de oude hal, achter die hal ligt een vernieuwd station. In die oude hal dit. Man! Vrouw! Ik heb er een aantal malen kwijlend rondgelopen. Mocht ik ooit nog eens de geldpest krijgen, wil ik zoiets in mijn achtertuin.
|
|
|
|
|
| 11-09-2011 |
| Wausje, waar ben ik? |
Voor het slapen gaan, maar reeds in bed, lees ik altijd nog even. Nu moet je dat 'even' met een korrel zout nemen: het varieert van een half tot twee uur. Wat ik lees maakt me niet uit, als het maar goed geschreven is. Het hoeft dus niet noodzakelijk iets te zijn waarover ik fijn zou kunnen dromen. Toevallig ligt er momenteel een bundel die me regelmatig wel naar een dromerig land voert: Mijn Plezierbrevier van Kees van Kooten, een boek dat ik een tijd terug van een goede vriend cadeau kreeg (daarvoor nogmaals mijn dank, goede man!) De ondertitel luidt: De natuurleukste korte verhalen volgens mij. Van Kootens keus uit de wereldliteratuur. Ik herlees hem. Dat als inleiding.
Afgelopen nacht las ik in het verhaal Voorwoord bij een leven (Preface to a life) van James Thurber: 'Een schrijver die op het punt staat tot de middelbare leeftijd te vervallen, leeft in constante paniek dat hij de weg naar het kantoor van zijn uitgever niet meer zal weten te vinden en dat hij ergens in het putje van de stad of ver van huis, in een buitenwijk, zal verdwalen en vervolgens van de aardbodem verdwijnen, zoals ooit Ambroce Bierce. Hij leeft veelvuldig in de vrees dat hij, na het omslaan van een straathoek, plotseling zichzelf in tegengestelde richting zal zien slenteren. Ik heb schrijvers van deze gevaarlijke en verradelijke leeftijd gekend die van hun werkplek hun huis opbelden, of hun werkplek vanuit hun huis, om met omfloerste stem naar zichzelf te vragen en om vervolgens, tot hun opluchting vernomen hebbend dat zij er niet waren in een bevrijdend ritmisch zuchten uit te barsten.'
Mijn werkplek is thuis en ik ben zo'n twintig jaar ouder dan de categorie waarover Thurber schrijft, maar ook mij overkomt het soms. Dan zit ik, zoals nu, boven op mijn kantoor annex slaapkamer een beetje te tikken en dan roep ik naar beneden: 'Wausewaus, lieve schat, kijk even in de keuken of ik daar ben en vraag of ik een kop koffie bij mij wil brengen.' Ze trapt er nooit in.
Dit, om te komen bij een voorbeeld van hoe ik soms tot de keuze van een boek kom, een boek voor overdag welteverstaan. Ja! dacht ik vannacht, ik moet Ambroce Bierce weer eens lezen. Twee bundels heb ik van de goede man: Mijn lievelingsmoord en andere verhalen en Bij de brug over de Owl Creek. Helaas staan zes van de verhalen in beide bundels. Straks lees ik eerst Owl Creek want vertaald door Bob den Uyl. Tegen de tijd dat ik naar bed ga zal ik beiden wel uit hebben, want er valt vandaag weinig de beleven op de treurbuis. Alleen om vier uur ga ik er even tussenuit om de laatste etappe van de Vuelta te zien.
De verdwijning van Ambroce Bierce? Achterin Bij de brug over de Owl Creek staat een biografie. Daaruit: '1913 Op 2 oktober verlaat hij Washington. Eerst maakt hij een reis langs de slagvelden van de Burgeroorlog (waarin hij heeft gevochten A.B.) In november steekt hij van El Paso naar Juarez de grens over en krijgt hij toestemming zich als waarnemer aan te sluiten bij het rebellenleger van Pancho Villa. Daarvoor moet hij naar Chihuahua, het hoofdkantoor van Pancho Villa. In zijn laatste brief, van 26 december, verklaart hij dat hij de volgende dag naar Ojinaga wil gaan. Daar is hij waarschijnlijk, in de veldslag bij die plaats, om het leven gekomen op 11 januari 1914.'
Bij de brug over de Owl Creek is gepubliceerd bij Meulenhoff in 1975. Inmiddels, na een uitgebreid DNA-onderzoek in 1993, is vast komen te staan dat Bierce begraven ligt onder het monument voor de Onbekende Soldaat in Ojinaga. Je weet er niets aan, maar het is leuk om te weten. Ik verkneukel me nu al op de rest van mijn zondag. Ga jij nog iets leuks doen?
Wielerkoersen zijn over het algemeen buitengewoon gezellige bijeenkomsten, vooral aan de kant van de weg. Incidenten doen zich nauwelijks voor. Tja, nauwelijks. Daarmee moet je niet aankomen in Noord-Italië, waar de ultra-rechtse Lega Norte huishoudt. Daar werd de afgelopen dagen de Giro di Padania verreden (die overigens werd gewonnen door Ivan Basso). Zie hier taferelen bij de aankomst van de derde etappe.
Bij de advertenties op de tv zag ik een vreemde: van de Thuisapotheek. Die bezorgt herhalingsrecepten gratis thuis! Goh. Dat doet mijn apotheek, het Azivo in De Haag, al jaren. En niet alleen herhalingsrecepten.
|
|
|
|
|
| 10-09-2011 |
| Waar was je??? |
Waar was jij op 24 juli 2002, ken je die vraag? Zelf zat ik thuis op de bank, natuurlijk zat ik thuis op de bank. De zestiende etappe van de Tour de France, de koninginnenrit. Met de Galibier, de Télégraphe, de Madeleine en de finish bovenop La Plagne. Onze Michael Boogerd, want Hagenees, ging er al vroeg in deze etappe vandoor, vijf kilometer vóór de top van de Galibier, en kreeg een aantal renners mee. Die reed hij er één voor één af; één na één lijkt me ook goed Nederlands. Op 86 kilometer voor het eind begon hij aan een indrukwekkende solotocht. Kippenvel, buurvrouw. Om kort te gaan: hij won op La Plagne, met een voorsprong van 1.25 op Carlos Sastre en Lance Armstrong. Zoiets vergeet je pas als Alzheimer aan de deur klopt.
Deze week klinkt dagelijks wel een keer de vraag: waar was jij op 9/11? En nee, dat betekent niet negen november van enig jaar, maar 9 september 2001. Toen twee passagiersvliegtuigen zich in het World Trade Centre, de Twin Towers van New York boorden. Ook toen was ik gewoon thuis. Op mijn slaapkamer annex kantoor had ik met succes een column afgerond en in de huiskamer gekomen zette ik even CNN aan om te zien of er nog nieuws was; dat deed ik nog in die tijd, nu ben ik daarvan genezen. Zo kon het gebeuren dat ik live het tweede toestel zich in een toren zag boren. Mijn eerste reactie? Wat is dit in hemelsnaam nou weer voor een over the top Holywood productie. Enfin, het verdere verhaal is bekend.
We vieren dit jaar het tien-jarig jubileum van die aanslagen. Dat zal je als televisiekijker een krantenlezer weten ook. Je wordt doodgegooid met programma's en artikelen over die ramp, hoewel doodgegooid misschien niet zo goed gekozen is. Meer nog dan met programma's over 60 jaar televisie: daar houden geloof ik alleen omroep Max en de Tros zich mee bezig. Wie mij kent, kent mijn reactie: noch 10 jaar 9/11 noch 60 jaar televisie mogen zich op mijn belangstelling verheugen. Tenzij er aandacht wordt besteed aan de draconische gevolgen die voor jou en mij het gevolg zijn. Er is bijvoorbeeld geen haar meer op mijn hoofd die erover denkt ooit nog in een vliegtuig te stappen en zeker niet richting Amerika. Vanwege het terrorismegevaar? Kom op zeg! Vanwege de doorgeschoten 'veiligheids'maatregelen. En de Tros en Max? Alleen Max kijk ik soms en dan nog alleen Met het mes op tafel.
De gevolgen van 9/11? We zijn in zinloze oorlogen gestort die al vele duizenden mensenlevens hebben gekost. Ook van verdwaalde Nederlanders. In dat kader wil ik een korte ingezonden brief uit de Krant van donderdag citeren. De titel is Tip en de schrijver is Wim Everwijn uit Capelle aan den IJssel. 'Civiele missie... of toch niet? Tip voor Groen Links: als het oogt als een militair, praat als een militair, handelt als een militair, dan is het een...?'
In de Vuelta vandaag de op een na laatste etappe, van Bilbao naar Vitoria over 187 kilometer. Met nog enkele nijdige beklimmingen: een van de derde, een van de tweede en twee van de eerste categorie. Hopelijk kan Wout Poels zijn verlies van gisteren wat goedmaken, want hij kwam op 7.23 van winnaar Igor Antón over de meet en staat nu 17de op 11.42 van leider Juan José Cobo, die deze ronde waarschijnlijk wel zal gaan winnen. Of er moeten nog gekke dingen gebeuren.
Nog even over de rit van gisteren. Na 33 jaar was de Vuelta weer terug in het Baskenland en de Bask Igor Antón had al maanden geleden deze rit op zijn verlanglijstje gezet. Toegegeven: hij heeft een uitstekende en doordachte rit gereden en terecht gewonnen. Maar toch vraag ik me af: zou een van de andere toprenners het hebben aangedurfd de Bask op eigen terrein tussen massaal eigen publiek te verslaan?
Voor de liefhebber die het fietsen volgt op den Bels: eerst krijgen we vanmiddag om half drie een live verslag van Parijs-Brussel. Met een redelijk sterk rennersveld, waaronder acht Nedrelanders: Jens Mouris, Rob Ruijgh en Joost van Leijen (Vacansoleil-DCM), Ronan van Zandbeek en Kenny van Hummel (Skil-Shimano), Stefan van Dijk en Bram Schmitz (beide Veranda's Willems - Accent) en Huub Duyn (Dockers Koffie - Jelly Belly Cycling Team). De Boerenleenbank laat het voor het eerst sinds jaren afweten.
De GP van Quebec, afgelopen nacht? 1. Philippe Gilbert, 2. Robert Gesink in dezelfde tijd en 3. Rigoberto Uran op 9 seconden. Er wordt wat afgefietst.
|
|
|
|
|
| 06-09-2011 |
| Terug van weggeweest |
De machine was kapot. Het ding, het kreng, de hardware. Als er problemen zijn met de software kan ik de jonkheer bellen. Dat moet ik weer eens doen, niet voor de software maar voor een bakkie. Het probleem? Kortsluiting in de voeding. Dan denk je, ach, er komt 220 binnen, wat kan daar misgaan. Nou, de verschillende onderdelen wensen een verschillende stroomsterkte. Dat zijn er zeven in het totaal. De voeding van zo'n kreng deelt dat keurig op. Laat er nou aan de achterkant van het hofje een meneer wonen die verstand van hardware heeft. Die voor weinig een voeding voor me vond op Marktplaats. En ziet: het werkt weer.
Maar weet je. Nu zit ik al sinds eind jaren tachtig op het web. Da's lang. En ik heb het geen moment gemist. Ik kan zonder. Ik heb gitaar gespeeld, met de katten gespeeld, voor wie later inschakelt: Waus, Kat, Kim, Hanks, Balzac en Skitty, ja, ik heb zes katten, ze zijn me allen even lief, de Vuelta natuurlijk, en iedere avond dit:
Our whole universe was in a hot dense state,
Then nearly fourteen billion years ago expansion started. Wait...
The Earth began to cool,
The autotrophs began to drool,
Neanderthals developed tools,
We built a wall (we built the pyramids),
Math, science, history, unraveling the mysteries,
That all started with the big bang!
"Since the dawn of man" is really not that long,
As every galaxy was formed in less time than it takes to sing this song.
A fraction of a second and the elements were made.
The bipeds stood up straight,
The dinosaurs all met their fate,
They tried to leap but they were late
And they all died (they froze their asses off)
The oceans and pangea
See ya, wouldn't wanna be ya
Set in motion by the same big bang!
It all started with the big BANG!
It's expanding ever outward but one day
It will cause the stars to go the other way,
Collapsing ever inward, we won't be here, it wont be hurt
Our best and brightest figure that it'll make an even bigger bang!
Australopithecus would really have been sick of us
Debating out while here they're catching deer (we're catching viruses)
Religion or astronomy, Encarta, Deuteronomy
It all started with the big bang!
Music and mythology, Einstein and astrology
It all started with the big bang!
It all started with the big BANG!
|
|
|
|
|
| 25-08-2011 |
| Is uw echtgenoot bedriegt je? |
Soms, niet iedere dag, kijk ik op Eurosport naar de herhaling van de Vuelta-etappe van gisteren. Dat valt niet mee, want er zijn steeds onderbrekingen voor reclameblokken. En Danny Nelissen geeft commentaar. Een koers live op Eurosport kijken is dan ook zwaar af te raden. Enfin. Tijdens die reclameblokken heb ik nu al enkele malen een advertentie langs zien komen voor SMS Spion, wat de vertaling is voor de app SMS Spy. Met die app kun je, zo melden zij, de sms-berichten op de telefoon van een ander nalezen. Hè?!? Mag dat zo maar? Dat lijkt me stug. Ik heb SMS Spy eens opgezocht op het web. De daar te lezen tekst is duidelijk niet vertaald door iemand die is opgegroeid met Walter and Connie. Weet je nog wel, oudje? Dit echtpaar gaf Engelse les op tv in de jaren zestig. Google maar. Ik heb ze nog bewust meegemaakt. De 'vertaler' voor de Nederlandse site van SMS Spy komt met het volgende:
'Zijn uw kinderen sms'en naar hun vrienden over als ze spijbelen?'
'Heeft uw tiener over de gevaarlijke gewoonte van sms tijdens het rijden?'
'Is uw echtgenoot bedriegt je?'
'Blijf lezen om te leren hoe je deze waarheden en nog veel meer te leren.'
Het wekt niet echt vertrouwen. Bovendien kan ik met mijn telefoon, die met een draadje aan de muur vast zit, niet sms-en.
Vandaag een redelijk vlakke rit van Úbeda naar Córdoba over 185,7 km. Tegen het eind ligt er nog een venijnige beklimming, van de Alto del Catorce por ciento. Het is een klim van veertien kilometer, hoewel de top al na negen kilometer ligt, daarna gaat het op een plateau op en af. Tot slot tien kilometer in dalende lijn naar de finish. Een rit voor de sprinters? Dan moeten ze wel die laatste klim overleven: ik geef ze weinig kans. Mark Cavendish is overigens al ziek, zwak en misselijk teruggekeerd in de armen van Peta Todd; het is heel moeilijk met Google afbeeldingen foto's van deze dame te vinden waarop ze iets aan heeft. Arme Mark.
Potverdikkie (nette mensen vloek), Wout Poels had gisteren de etappe kunnen winnen. Maar het was uiteindelijk Joaquin Rodriguez die hem met vier seconden klopte. Dat is geen schande, tweede worden achter Rodriguez, de man rijdt het hele jaar al ijzersterk. Misschien wint hij de Vuelta wel. Dat zal afhangen van zijn tijdrit in Salamanca. Bauke Mollema werd vierde op zeven seconden. Sylvain Chavanel behoudt nog nipt de rode leiderstrui, op negen seconden voor de winnaar van afgelopen dinsdag, Daniel Moreno. De beste Nederlanders in het algemeen klassement: 13. Bauke Mollema op 0.55, 30. Steven Kruiswijk op 2.28 en 32. Wout Poels op 2.38. Het gaat lekker zo.
|
|
|
|
|
| 24-08-2011 |
| Dolle honden krijgen een spuitje |
Op het moment dat duidelijk werd dat Lybië, dus Kadhaffi, achter de aanslag boven Lockerbie zat had de dolle hond toch buiten de internationale gemeenschap geplaatst moeten worden? Toch? Als paria worden weggezet, als persona non grata op dit aardoppervlak worden verklaard? Alle banden voorgoed verbroken? Lockerbie? Dat weet je toch nog wel? Of ben je zo kort van memorie?
Een korte opfrissing dan. Op 21 december 1988 ontplofte aan boord van een Pan Am toestel op tien kilometer boven dit Schotse plaatsje een semtexbom. Daarbij kwamen alle 259 inzittenden om en ook elf mensen op de grond lieten het leven. Aanvankelijk ging de beschuldigende vinger richting Iran, totdat eind 1991 de aanhouding werd gelast van twee leden van de Lybische geheime dienst. Zij hadden in Frankfurt de bomkoffer aan boord van de 747 gebracht. De Lybische geheime dienst: de eindverantwoordelijke was dus Kadhaffi zelf. Aangezien Lybië de verdachten weigerde uit te leveren, stelden de Verenigde Naties in 1992 een luchtvaart- en wapenembargo in, wat later werd uitgebreid tot een embargo op levering van onderdelen voor de oliewinning. Weer later werden de twee alsnog uitgeleverd, waarna in 1998 de embargo's werden opgeschort.
Die aanslag en de aanslag in 1986 op een discotheek in West-Berlijn en ook de onderdrukking van de eigen bevolking lijken mij redenen genoeg het Lybische regime voor onbepaalde tijd in de hoek te zetten: namelijk totdat het zou zijn opgetieft. Maar zo werkt dat niet in de internationale gemeenschap. Lybië heeft een gigantische olievoorraad en je weet: olie werkt net zo verslavend als alcohol en heroïne. Tja, en wapens hè. Lybië spendeerde graag zijn oliedollars aan wapens. Na wat halfzacht beleid werd in 2004 het Europeese verbod definitief opgeheven. Waarna met name Italië en Groot-Britannië weer druk zijn gaan leveren. Met onder andere leveranties van wapensystemen via een postbus in Amsterdam!
Het draait altijd om de centen, de dollars, de euri. Mensenlevens, het welzijn van mensen komt daarbij op de zoveelste plaats. Zie hier enkele hypocrieten op een rij.
Echt vlammen deed de Vuelta nog niet op de Sierra Nevada. Een goed idee hoor, zo vroeg in een grote ronde al bergen aan te doen, maar de favorieten voor het klassement keken de kat uit de boom; daar hoef je dus niet altijd de brandweer voor te bellen. De enige die, enigszins, slechte zaken deed was de Spaanse favoriet Igor Anton. Nou ja? Al met al verloor hij slechts 1.38 en staat nog geen twee minuten achter de hoogst geplaatste kanshebber Nibali. De Nederlanders deden het gisteren goed: Wout Poels (6e), Bauke Mollema (10e) en Steven Kuiswijk (17e), allen op 0.11 van winnaar Moreno. In het algemeen klassement: 17. Bauke Mollema op 1.19, 32. Steven Kruiswijk op 2.42 en 42. Wout Poels op 3.17. Ter vergelijking: Vincenzo Nibali staat op 0.53 van tijdelijk leider Sylvain Chavanel. Alleszins overzichtelijk dus.
Vandaag gaan de renners constant op en af van Sierra Nevada naar Valdepeňas de Jaén over 200 kilometer. En den Bels zendt het live uit.
|
|
|
|
|
| 23-08-2011 |
| Thuis voor de buis |
Kijk je weleens naar de That 70's show? Het is een maffe sitcom die, je raadt het al, in de jaren zeventig speelt. Meer bepaald in Wisconsin. Met in een van de hoofdrollen een irritante Mila Kunis. Haar karakter, Jackie Burkhart, kan geen twee woorden op een normale toon uitspreken. Wellicht kan Kunis zelf wel gewoon praten, ik heb haar nooit in een andere rol gezien. Ze is geboren in Oekraïne en op haar zevende naar Amerika gegaan. Ze heeft zichzelf Engels geleerd door veel tv te kijken. Kortom een ondernemende tante, maar over haar wilde ik het niet hebben.
Een regelmatige terugkerende bijrol is die van een maffe hippie, een fotohandelaar genaamd Leo Chingkwake. Een volkomen doorgeblowd warhoofd, een rol die op het lijf is geschreven van Tommy Chong. Hij hoeft niets te spelen, hij kan gewoon zichzelf zijn. Ik ken hem al sinds de jaren zeventig, toen hij een komisch duo vormde met Richard Cheech Marin onder de naam Cheech & Chong. Broer G. is in die tijd een aantal malen in de VS geweest en hij bracht lp's mee van de leipo's. Eind jaren zeventig heb ik ze nog twee keer in de bioscoop gezien: Up in smoke (1978) en Cheech & Chong's next movie (1980). Zie hier de trailer van die eerste film, waarin ze weed van Mexico naar de States smokkelen. Let wel: de stuff zit niet verstopt in hun bestelbus, de wagen is ervan gemaakt!
Een van hun leukste acts vind ik nog steeds: Let's make a dope deal ('A day without dope is night.') De prijs in deze quiz is vijf pond coke. 'The big question is: what is four minus one?'
Ach, dit wilde ik vandaag met je delen. De That's 70 show zie ik af en toe, op werkdagen om half acht op Veronica. Dat is dan steeds in afwachting van The big bang theory: ik moet wekelijks enkele malen een portie Kaley Cuoco hebben. Want uiteindelijk ben ik ook gewoon maar een man. Zo, en dan ga ik nu weer genieten van het onweer en vanmiddag van de eerste bergetappe in de Vuelta. Ja ja, ik ben een druk baasje.
|
|
|
|
|
| 22-08-2011 |
| Gij zult niet lachen |
Merk op dat religies altijd worden aangevoerd door mannen. Merk ook op dat ze vrouwen steeds in een dienende, ondergeschikte rol duwen. Merk tenslotte op dat ze daarbij altijd respect voor de vrouw als vrouw aanvoeren. Een ander kenmerk van religies is het taboe op lol, voor vrouwen én voor mannen. We dienen te ploeteren in dit aards tranendal en dan later, na ons verscheiden, wacht ons de hemel, het paradijs, erotopia met zeventig maagden. Dat ook: er is geen enkele religie met het vooruitzicht dat een vrouw zeventig onbevangen jongens ten deel zal vallen.
Ik heb er eerder over geschreven en ik zal er over blijven schrijven: de scheiding tussen kerk en staat. Die heten we te hebben in ons land. Desalnietemeer zitten er partijen in ons eigenste parlement die gebaseerd zijn op kerken. Nee nee, niet zo maar op religies, we leven in Nederland: op kerken. Hoeveel verschillende protestante kerken hebben we in Nederland? Ik zal er eens op googlen. Zodra een dominee een verkeerde scheet laat zondert een zootje zich af en hebben we weer een nieuwe gemeente. Je ziet het in onze bijbelgordel, waar meisjes door ouderlingen en pa, hush hush, in de seks worden onderwezen. Want zo is het met die religieuze mannen: zo link als een loden deur. Ze knijpen de katjes in het donker, zoals het eufemitisch heet, en laten ze stenigen zodra er stront aan de knikker dreigt te komen.
Ik knijp mijn katjes niet in het donker. Gisteren nog. In het volle daglicht: Kim. Ik kneep hem in zijn dikke kont. Hij keek me verbijsterd aan. Mijn katten, voor wie later heeft ingeschakeld: Kim, Skitty, Kat, Wausje, Hanks en Balzac, zijn geweld, knijpen, niet van mij gewend. Het is voor mijn weblog, Kimbo, vertelde ik hem. En hij begreep. (Kim is de enige man in mijn kattengezelschap en hij is wat traag: bij het uitdelen van intelligentie kwam hij net te laat, het was op. Maar, vraag maar aan mijn tuinvrouw: het is een schat. Zo willen zij onze vrouwen, maar Kim is een man.)
Maar dit. Kijk deze foto. Heeft misschien ook in jouw krant gestaan. Meiden die lol hebben met een waterpistool. Dat is de Ayatholla's in het verkeerde keelgat geschoten. Meiden die lol hebben?!? Dat kan toch niet. André Rouvoet, hoe salonfähig je ook mag zijn: je staat in feite hetzelfde voor. Toch?
En dit (klik) is veruit de leukste Kadhaffi die te vinden is.
|
|
|
|
|
| 19-08-2011 |
| Ik heb hele grote bloemkolen |
De Volkskrant heeft een flauwekulpagina, nu heeft die krant meer
flauwekul, maar van deze pagina erkennen ze het zelf. De column van Aaf
Brandt Corstius staat erop, ken je nagaan. Dag in Dag uit heet die
pagina. Daarop een rubriek: Best wel raar. Met foto's van
vakantiegangers die ergens ter wereld in de kop van een beeld een
bekende menen te zien. Bijvoorbeeld een gargouille met de kop van
Wilders aan de Notre Dame of in een klein Frans dorpje het gezicht van
Mariko Peters op een madonna. De staddichter van Haarlem, Sylvia Hubers,
zag deze tekening
op een schutting in de buurt van Tate in Londen. Ze wil hem insturen
voor de rubriek Best wel raar, maar die gaat over Bn-ers, wie kent
Bontebal?
Over het algemeen wordt het niet kies
gevonden gebeurtenissen van nu te vergelijken met gebeurtenissen uit de
duistere nazitijd. Maar, kom op zeg, je leest mij toch niet vanwege mijn
kiesheid? Herinner je je de Puttense moordzaak? Eind september 1944
pleegde de Puttense ondergrondse een aanslag op Duitse officieren. Als
vergelding hield de mof een razzia in het dorp Putten. Mannen en vrouwen
werden van elkaar gescheiden (Srebrenica). Ruim honderd woningen werden
door Duitse en Nederlandse SS-ers in brand gestoken, zes mannen en een
vrouw werden doodgeschoten. Vervolgens werden 602 mannen op transport
gesteld naar de verschillende concentratiekampen. Slechts 48 van hen
keerden terug, waarvan er vijf alsnog stierven ten gevolge van de
ontberingen.
Waar het om gaat is dat omstanders worden gestraft
voor wat anderen hebben gedaan. Reden is de daders in een fout daglicht
te plaatsen bij de eigen mensen. Je kent het wel van school. Dan had een
klasgenoot rottigheid uitgehaald, dan vroeg de mees of juf: wie heeft
dat gedaan? en dan weigerde de dader zich bekend te maken, terwijl je
zelf wel wist wie het was maar je was geen verrader en dan moest de hele klas
nablijven. Op de lagere school heb ik het onrecht leren kennen. Een
belangrijke les.
Israël doet keer op keer hetzelfde. Nu ook weer.
Palestijnen plegen een aanslag in het zuiden van Israël, de
aanslagplegers worden gedood, maar desondanks bombardeert het
Israëlische leger Gaza. Als de moffen in Putten, als meester Hoornweg op
de lagere school. Mijn buurman M. drinkt regelmatig te veel. Dat moet
hij zelf weten, maar als hij een bak te veel op heeft zet hij keihard Andre
Hazes op. Nou mag die Hazes een grootse uitvaart hebben gekregen, het
blijft kutmuziek. M. draait het om tien uur 's ochtends, daar is mee te
leven, maar ook om twee uur 's nachts. Dat we dan straks allemaal uit de
hof worden gezet omdat M. er een zooitje van maakt. Zoiets.
Wat je ook gaat krijgen?
Dat 'ik heb hele grote bloemkolen' aanvaard en goed Nederlands is. Dat
is het dus niet, op dit moment. Je zingt dat de bloemkolen heel zijn en
groot. Maar dat wordt niet bedoeld. Bedoeld wordt te zingen dat die
bloemkolen niet groot, maar erg groot zijn. Dan is goed Nederlands, dat
wil zeggen tot op heden: ik heb heel grote bloemkolen. Maar vergeet dit
allemaal direct, tenzij je geschiedkundige belangstelling hebt, want die
juiste constructie zal heel snel geschiedenis worden. Hele snelle
geschiedenis.
Zoals ook: een aantal relschoppers zijn opgepakt.
Zelfs (?) minister-presidenten praten zo. Zíjn opgepakt? Hoeveel dan?
Een aantal! Niet twee aantallen of vijftig, maar een aantal. Dat is
enkelvoud! Een aantal is, niet: een aantal zijn. Maar dat zijn er ook
niet meer uit te slaan.
|
|
|
|
|
| 17-08-2011 |
| Een groei van 0,1 procent |
Economie. Je kan het studeren, maar het is geen wetenschap. Het is een filosofie, het is politiek, maar het is géén wetenschap. Laten we dat even duidelijk hebben.
Er is paniek, schaamte zo je wilt: onze economie is in het tweede kwartaal van dit jaar slechts met 0,1 procent gegroeid. Niet direct reden tot paniek, het zal allemaal wel weer goed komen, maar toch. En weet je: het zal me aan mijn reet roesten. Waarom? Omdat ik al van jongsaf aan niet begrijp waarom de economie zou moeten groeien. Van uiterst links tot extreem rechts is men het in elk geval over één ding eens: de economie moet groeien. En ik zie dat niet.
In 1972, weet je nog wel oudje, kwam de Club van Rome met het rapport Grenzen aan de groei. Voor wie het niet weet of het vergeten is: de Club van Rome is een particuliere stichting die eind jaren zestig werd opgericht door een aantal wetenschappers die zich zorgen maakten over de toekomst van de wereld. In hun rapport van 1972 legden zij een verband tussen economische groei en de gevolgen hiervan voor het milieu. De wetenschappers gaven een prognose omtrent het grondstof- en voedselverbruik op de wereld. Waarbij een remmende factor het opraken van de grondstoffen zou zijn. Oké, mee eens, maar dat is voor mij slechts één reden om een rem te zetten op de groei. En niet de belangrijkste.
Het komt er botweg op neer: we hebben genoeg. Veel mensen weten van de gekkigheid niet wat te doen met al het geld dat zij uit de groei zijn binnengelopen. Terwijl in grote delen van de wereld, zoals de Hoorn van Afrika, ongehoord honger wordt geleden. Dat komt niet doordat er te weinig geld of voedsel is op de wereld om die mensen een hap vreten te geven. Er is zat, meer dan zat, maar het is ongelijk verdeeld.
Veel menskracht en grondstoffen worden verspild aan de productie van onzin. Overbodige zaken. Een simpel voorbeeld uit je eigen leven? Hoelang heb je nu al een mobiele telefoon? Het hoeveelste exemplaar is het dat je nu hebt? Wat was er mis met het eerste, het tweede, het derde? Zo is er te veel dat steeds maar weer vervangen wordt zonder dat er met het oude iets mis was.
Het kan minder met de economie, het moet minder met de economie. Een verlichte geest is die politicus die komt met: het streven is naar een inkrimping van vier procent in 2014 tot 10 procent in 2020, om er wat Ruttense jaartallen tegenaan te gooien. In gelijke stappen wordt het kapitaal van de mega-rijken afgeroomd en ingezet voor de mega-arme delen van de wereld. Op zo'n politicus zou ik stemmen. Tot die tijd onthou ik me, zoals altijd, van een stembusgang.
Voor de goede orde: probeer me alsjeblieft niet uit te leggen waarom de meerderheid, groei, gelijk heeft en ik, krimp, niet. Ik vrees dat we dan langs elkaar heen gaan praten.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
