 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 12-09-2011 |
 Beelden en zo |
Den Haag heeft altijd iets gehad met het koningshuis. Maar verder is het best een leuke stad. Door die band met het koningshuis staat er een overdaad een standbeelden van de verschillende Oranjes. Onder dit beeld heb je ongetwijfeld weleens bij een bezoek aan het Binnenhof een
harinkie staan happen. Het is Willem II en het staat pal naast de
haringkar op het Buitenhof. En dit. Dit is Willem van Oranje, de Vader des Vaderlands. Het staat tegenover Paleis Noordeinde (waarvan hij wegkijkt, valt het je op?), het 'werk'paleis van Trix, een nazaat van Willems broer Jan (dus níét van de Zwijger zelf!)
Maar verder zijn er ook leuke beelden in mijn stad te vinden. Niet alleen op de jaarlijkse expositie op het Lange Voorhout, maar het hele jaar door in en rond het museum Beelden aan Zee achter de Scheveningse boulevard. Je vindt het als je met de rug naar Duitsland staat op zo'n tweehonderd meter rechts van het afzichtelijke Kurhaus. Verder zijn er door de hele stad natuurlijk veel monumenten te vinden. Het aardigste vind ik deze. Het is van Hildo Krop en staat op het Nassauplein. Voor gevallen PTT-ers. Een standaardgrapje in de stad gaat over ijzel en postbodes; ik zal het niet opschrijven.
Zoals gebruikelijk wil ik ergens anders naartoe. En wel hier. Die de Zwijger en Willem II zijn vereeuwigd op de rug van een paard. Het zal een vervoermiddel zijn geweest waarop zij zich met enige regelmaat verplaatsten. Stel nu dat Prins Pils tot koning Willem IV wordt gekroond - wat God verhoede anders moeten we het zelf doen. Volgens de regels der logica zou hij dan moeten worden vereeuwigd in een auto. Welk merk? Ik heb geen idee. Massarati? Bugatti? Toevallig weet ik wel het kenteken: AA 6.
Om te eindigen met: maar dat hele koningshuis moet natuurlijk worden afgeschaft. Ons land staat in het buitenland bekend als een republiek met een koning. Dan ben je toch het mafste jongetje (= land) van de klas (= wereld)? Het is een instituut uit de feodale tijd, maar het is nu de 21ste eeuw! Niks geen halfzachte PvdA-maatregelen waarbij het takenpakket enigszins wordt uitgekleed. Gewoon: weg ermee, opzouten. Wat zeg je, lieve medestander? Laten ze maar een baan gaan zoeken? Joh, die familie heeft in de loop der eeuwen zo veel geld bij elkaar gestolen, die hoeven voorlopig generaties lang geen poot uit te steken.
Vanavond zit Bauke Mollema bij Waus & Pitteman. Dan zal ik toch weer eens een keer naar dat flutprogramma kijken. Want Bauke heeft het puntenklassement in de Vuelta gewonnen en is vierde in het eindklassement geworden; dit voor de enige lezer die dat ontgaan is. Heb je gisteren nog naar de laatste etappe gekeken, de rondjes langs het Prado? Ik wel, maar voornamelijk uit nostalgische overwegingen. Als de renners de laatste bocht naar de finish namen zag je steeds op de achtergrond de gevel van station Atocha. Ook als je nooit in Madrid bent geweest, moet je de naam kennen. Namelijk van 11/3, of 3/11 zoals de angelsaksen zeggen. De bomaanslag van 11 maart 2004. De mooie gevel die je op de foto ziet is de voorkant van de oude hal, achter die hal ligt een vernieuwd station. In die oude hal dit. Man! Vrouw! Ik heb er een aantal malen kwijlend rondgelopen. Mocht ik ooit nog eens de geldpest krijgen, wil ik zoiets in mijn achtertuin.
|
|
|
|
|
| 11-09-2011 |
| Wausje, waar ben ik? |
Voor het slapen gaan, maar reeds in bed, lees ik altijd nog even. Nu moet je dat 'even' met een korrel zout nemen: het varieert van een half tot twee uur. Wat ik lees maakt me niet uit, als het maar goed geschreven is. Het hoeft dus niet noodzakelijk iets te zijn waarover ik fijn zou kunnen dromen. Toevallig ligt er momenteel een bundel die me regelmatig wel naar een dromerig land voert: Mijn Plezierbrevier van Kees van Kooten, een boek dat ik een tijd terug van een goede vriend cadeau kreeg (daarvoor nogmaals mijn dank, goede man!) De ondertitel luidt: De natuurleukste korte verhalen volgens mij. Van Kootens keus uit de wereldliteratuur. Ik herlees hem. Dat als inleiding.
Afgelopen nacht las ik in het verhaal Voorwoord bij een leven (Preface to a life) van James Thurber: 'Een schrijver die op het punt staat tot de middelbare leeftijd te vervallen, leeft in constante paniek dat hij de weg naar het kantoor van zijn uitgever niet meer zal weten te vinden en dat hij ergens in het putje van de stad of ver van huis, in een buitenwijk, zal verdwalen en vervolgens van de aardbodem verdwijnen, zoals ooit Ambroce Bierce. Hij leeft veelvuldig in de vrees dat hij, na het omslaan van een straathoek, plotseling zichzelf in tegengestelde richting zal zien slenteren. Ik heb schrijvers van deze gevaarlijke en verradelijke leeftijd gekend die van hun werkplek hun huis opbelden, of hun werkplek vanuit hun huis, om met omfloerste stem naar zichzelf te vragen en om vervolgens, tot hun opluchting vernomen hebbend dat zij er niet waren in een bevrijdend ritmisch zuchten uit te barsten.'
Mijn werkplek is thuis en ik ben zo'n twintig jaar ouder dan de categorie waarover Thurber schrijft, maar ook mij overkomt het soms. Dan zit ik, zoals nu, boven op mijn kantoor annex slaapkamer een beetje te tikken en dan roep ik naar beneden: 'Wausewaus, lieve schat, kijk even in de keuken of ik daar ben en vraag of ik een kop koffie bij mij wil brengen.' Ze trapt er nooit in.
Dit, om te komen bij een voorbeeld van hoe ik soms tot de keuze van een boek kom, een boek voor overdag welteverstaan. Ja! dacht ik vannacht, ik moet Ambroce Bierce weer eens lezen. Twee bundels heb ik van de goede man: Mijn lievelingsmoord en andere verhalen en Bij de brug over de Owl Creek. Helaas staan zes van de verhalen in beide bundels. Straks lees ik eerst Owl Creek want vertaald door Bob den Uyl. Tegen de tijd dat ik naar bed ga zal ik beiden wel uit hebben, want er valt vandaag weinig de beleven op de treurbuis. Alleen om vier uur ga ik er even tussenuit om de laatste etappe van de Vuelta te zien.
De verdwijning van Ambroce Bierce? Achterin Bij de brug over de Owl Creek staat een biografie. Daaruit: '1913 Op 2 oktober verlaat hij Washington. Eerst maakt hij een reis langs de slagvelden van de Burgeroorlog (waarin hij heeft gevochten A.B.) In november steekt hij van El Paso naar Juarez de grens over en krijgt hij toestemming zich als waarnemer aan te sluiten bij het rebellenleger van Pancho Villa. Daarvoor moet hij naar Chihuahua, het hoofdkantoor van Pancho Villa. In zijn laatste brief, van 26 december, verklaart hij dat hij de volgende dag naar Ojinaga wil gaan. Daar is hij waarschijnlijk, in de veldslag bij die plaats, om het leven gekomen op 11 januari 1914.'
Bij de brug over de Owl Creek is gepubliceerd bij Meulenhoff in 1975. Inmiddels, na een uitgebreid DNA-onderzoek in 1993, is vast komen te staan dat Bierce begraven ligt onder het monument voor de Onbekende Soldaat in Ojinaga. Je weet er niets aan, maar het is leuk om te weten. Ik verkneukel me nu al op de rest van mijn zondag. Ga jij nog iets leuks doen?
Wielerkoersen zijn over het algemeen buitengewoon gezellige bijeenkomsten, vooral aan de kant van de weg. Incidenten doen zich nauwelijks voor. Tja, nauwelijks. Daarmee moet je niet aankomen in Noord-Italië, waar de ultra-rechtse Lega Norte huishoudt. Daar werd de afgelopen dagen de Giro di Padania verreden (die overigens werd gewonnen door Ivan Basso). Zie hier taferelen bij de aankomst van de derde etappe.
Bij de advertenties op de tv zag ik een vreemde: van de Thuisapotheek. Die bezorgt herhalingsrecepten gratis thuis! Goh. Dat doet mijn apotheek, het Azivo in De Haag, al jaren. En niet alleen herhalingsrecepten.
|
|
|
|
|
| 10-09-2011 |
| Waar was je??? |
Waar was jij op 24 juli 2002, ken je die vraag? Zelf zat ik thuis op de bank, natuurlijk zat ik thuis op de bank. De zestiende etappe van de Tour de France, de koninginnenrit. Met de Galibier, de Télégraphe, de Madeleine en de finish bovenop La Plagne. Onze Michael Boogerd, want Hagenees, ging er al vroeg in deze etappe vandoor, vijf kilometer vóór de top van de Galibier, en kreeg een aantal renners mee. Die reed hij er één voor één af; één na één lijkt me ook goed Nederlands. Op 86 kilometer voor het eind begon hij aan een indrukwekkende solotocht. Kippenvel, buurvrouw. Om kort te gaan: hij won op La Plagne, met een voorsprong van 1.25 op Carlos Sastre en Lance Armstrong. Zoiets vergeet je pas als Alzheimer aan de deur klopt.
Deze week klinkt dagelijks wel een keer de vraag: waar was jij op 9/11? En nee, dat betekent niet negen november van enig jaar, maar 9 september 2001. Toen twee passagiersvliegtuigen zich in het World Trade Centre, de Twin Towers van New York boorden. Ook toen was ik gewoon thuis. Op mijn slaapkamer annex kantoor had ik met succes een column afgerond en in de huiskamer gekomen zette ik even CNN aan om te zien of er nog nieuws was; dat deed ik nog in die tijd, nu ben ik daarvan genezen. Zo kon het gebeuren dat ik live het tweede toestel zich in een toren zag boren. Mijn eerste reactie? Wat is dit in hemelsnaam nou weer voor een over the top Holywood productie. Enfin, het verdere verhaal is bekend.
We vieren dit jaar het tien-jarig jubileum van die aanslagen. Dat zal je als televisiekijker een krantenlezer weten ook. Je wordt doodgegooid met programma's en artikelen over die ramp, hoewel doodgegooid misschien niet zo goed gekozen is. Meer nog dan met programma's over 60 jaar televisie: daar houden geloof ik alleen omroep Max en de Tros zich mee bezig. Wie mij kent, kent mijn reactie: noch 10 jaar 9/11 noch 60 jaar televisie mogen zich op mijn belangstelling verheugen. Tenzij er aandacht wordt besteed aan de draconische gevolgen die voor jou en mij het gevolg zijn. Er is bijvoorbeeld geen haar meer op mijn hoofd die erover denkt ooit nog in een vliegtuig te stappen en zeker niet richting Amerika. Vanwege het terrorismegevaar? Kom op zeg! Vanwege de doorgeschoten 'veiligheids'maatregelen. En de Tros en Max? Alleen Max kijk ik soms en dan nog alleen Met het mes op tafel.
De gevolgen van 9/11? We zijn in zinloze oorlogen gestort die al vele duizenden mensenlevens hebben gekost. Ook van verdwaalde Nederlanders. In dat kader wil ik een korte ingezonden brief uit de Krant van donderdag citeren. De titel is Tip en de schrijver is Wim Everwijn uit Capelle aan den IJssel. 'Civiele missie... of toch niet? Tip voor Groen Links: als het oogt als een militair, praat als een militair, handelt als een militair, dan is het een...?'
In de Vuelta vandaag de op een na laatste etappe, van Bilbao naar Vitoria over 187 kilometer. Met nog enkele nijdige beklimmingen: een van de derde, een van de tweede en twee van de eerste categorie. Hopelijk kan Wout Poels zijn verlies van gisteren wat goedmaken, want hij kwam op 7.23 van winnaar Igor Antón over de meet en staat nu 17de op 11.42 van leider Juan José Cobo, die deze ronde waarschijnlijk wel zal gaan winnen. Of er moeten nog gekke dingen gebeuren.
Nog even over de rit van gisteren. Na 33 jaar was de Vuelta weer terug in het Baskenland en de Bask Igor Antón had al maanden geleden deze rit op zijn verlanglijstje gezet. Toegegeven: hij heeft een uitstekende en doordachte rit gereden en terecht gewonnen. Maar toch vraag ik me af: zou een van de andere toprenners het hebben aangedurfd de Bask op eigen terrein tussen massaal eigen publiek te verslaan?
Voor de liefhebber die het fietsen volgt op den Bels: eerst krijgen we vanmiddag om half drie een live verslag van Parijs-Brussel. Met een redelijk sterk rennersveld, waaronder acht Nedrelanders: Jens Mouris, Rob Ruijgh en Joost van Leijen (Vacansoleil-DCM), Ronan van Zandbeek en Kenny van Hummel (Skil-Shimano), Stefan van Dijk en Bram Schmitz (beide Veranda's Willems - Accent) en Huub Duyn (Dockers Koffie - Jelly Belly Cycling Team). De Boerenleenbank laat het voor het eerst sinds jaren afweten.
De GP van Quebec, afgelopen nacht? 1. Philippe Gilbert, 2. Robert Gesink in dezelfde tijd en 3. Rigoberto Uran op 9 seconden. Er wordt wat afgefietst.
|
|
|
|
|
| 06-09-2011 |
| Terug van weggeweest |
De machine was kapot. Het ding, het kreng, de hardware. Als er problemen zijn met de software kan ik de jonkheer bellen. Dat moet ik weer eens doen, niet voor de software maar voor een bakkie. Het probleem? Kortsluiting in de voeding. Dan denk je, ach, er komt 220 binnen, wat kan daar misgaan. Nou, de verschillende onderdelen wensen een verschillende stroomsterkte. Dat zijn er zeven in het totaal. De voeding van zo'n kreng deelt dat keurig op. Laat er nou aan de achterkant van het hofje een meneer wonen die verstand van hardware heeft. Die voor weinig een voeding voor me vond op Marktplaats. En ziet: het werkt weer.
Maar weet je. Nu zit ik al sinds eind jaren tachtig op het web. Da's lang. En ik heb het geen moment gemist. Ik kan zonder. Ik heb gitaar gespeeld, met de katten gespeeld, voor wie later inschakelt: Waus, Kat, Kim, Hanks, Balzac en Skitty, ja, ik heb zes katten, ze zijn me allen even lief, de Vuelta natuurlijk, en iedere avond dit:
Our whole universe was in a hot dense state,
Then nearly fourteen billion years ago expansion started. Wait...
The Earth began to cool,
The autotrophs began to drool,
Neanderthals developed tools,
We built a wall (we built the pyramids),
Math, science, history, unraveling the mysteries,
That all started with the big bang!
"Since the dawn of man" is really not that long,
As every galaxy was formed in less time than it takes to sing this song.
A fraction of a second and the elements were made.
The bipeds stood up straight,
The dinosaurs all met their fate,
They tried to leap but they were late
And they all died (they froze their asses off)
The oceans and pangea
See ya, wouldn't wanna be ya
Set in motion by the same big bang!
It all started with the big BANG!
It's expanding ever outward but one day
It will cause the stars to go the other way,
Collapsing ever inward, we won't be here, it wont be hurt
Our best and brightest figure that it'll make an even bigger bang!
Australopithecus would really have been sick of us
Debating out while here they're catching deer (we're catching viruses)
Religion or astronomy, Encarta, Deuteronomy
It all started with the big bang!
Music and mythology, Einstein and astrology
It all started with the big bang!
It all started with the big BANG!
|
|
|
|
|
| 25-08-2011 |
| Is uw echtgenoot bedriegt je? |
Soms, niet iedere dag, kijk ik op Eurosport naar de herhaling van de Vuelta-etappe van gisteren. Dat valt niet mee, want er zijn steeds onderbrekingen voor reclameblokken. En Danny Nelissen geeft commentaar. Een koers live op Eurosport kijken is dan ook zwaar af te raden. Enfin. Tijdens die reclameblokken heb ik nu al enkele malen een advertentie langs zien komen voor SMS Spion, wat de vertaling is voor de app SMS Spy. Met die app kun je, zo melden zij, de sms-berichten op de telefoon van een ander nalezen. Hè?!? Mag dat zo maar? Dat lijkt me stug. Ik heb SMS Spy eens opgezocht op het web. De daar te lezen tekst is duidelijk niet vertaald door iemand die is opgegroeid met Walter and Connie. Weet je nog wel, oudje? Dit echtpaar gaf Engelse les op tv in de jaren zestig. Google maar. Ik heb ze nog bewust meegemaakt. De 'vertaler' voor de Nederlandse site van SMS Spy komt met het volgende:
'Zijn uw kinderen sms'en naar hun vrienden over als ze spijbelen?'
'Heeft uw tiener over de gevaarlijke gewoonte van sms tijdens het rijden?'
'Is uw echtgenoot bedriegt je?'
'Blijf lezen om te leren hoe je deze waarheden en nog veel meer te leren.'
Het wekt niet echt vertrouwen. Bovendien kan ik met mijn telefoon, die met een draadje aan de muur vast zit, niet sms-en.
Vandaag een redelijk vlakke rit van Úbeda naar Córdoba over 185,7 km. Tegen het eind ligt er nog een venijnige beklimming, van de Alto del Catorce por ciento. Het is een klim van veertien kilometer, hoewel de top al na negen kilometer ligt, daarna gaat het op een plateau op en af. Tot slot tien kilometer in dalende lijn naar de finish. Een rit voor de sprinters? Dan moeten ze wel die laatste klim overleven: ik geef ze weinig kans. Mark Cavendish is overigens al ziek, zwak en misselijk teruggekeerd in de armen van Peta Todd; het is heel moeilijk met Google afbeeldingen foto's van deze dame te vinden waarop ze iets aan heeft. Arme Mark.
Potverdikkie (nette mensen vloek), Wout Poels had gisteren de etappe kunnen winnen. Maar het was uiteindelijk Joaquin Rodriguez die hem met vier seconden klopte. Dat is geen schande, tweede worden achter Rodriguez, de man rijdt het hele jaar al ijzersterk. Misschien wint hij de Vuelta wel. Dat zal afhangen van zijn tijdrit in Salamanca. Bauke Mollema werd vierde op zeven seconden. Sylvain Chavanel behoudt nog nipt de rode leiderstrui, op negen seconden voor de winnaar van afgelopen dinsdag, Daniel Moreno. De beste Nederlanders in het algemeen klassement: 13. Bauke Mollema op 0.55, 30. Steven Kruiswijk op 2.28 en 32. Wout Poels op 2.38. Het gaat lekker zo.
|
|
|
|
|
| 24-08-2011 |
| Dolle honden krijgen een spuitje |
Op het moment dat duidelijk werd dat Lybië, dus Kadhaffi, achter de aanslag boven Lockerbie zat had de dolle hond toch buiten de internationale gemeenschap geplaatst moeten worden? Toch? Als paria worden weggezet, als persona non grata op dit aardoppervlak worden verklaard? Alle banden voorgoed verbroken? Lockerbie? Dat weet je toch nog wel? Of ben je zo kort van memorie?
Een korte opfrissing dan. Op 21 december 1988 ontplofte aan boord van een Pan Am toestel op tien kilometer boven dit Schotse plaatsje een semtexbom. Daarbij kwamen alle 259 inzittenden om en ook elf mensen op de grond lieten het leven. Aanvankelijk ging de beschuldigende vinger richting Iran, totdat eind 1991 de aanhouding werd gelast van twee leden van de Lybische geheime dienst. Zij hadden in Frankfurt de bomkoffer aan boord van de 747 gebracht. De Lybische geheime dienst: de eindverantwoordelijke was dus Kadhaffi zelf. Aangezien Lybië de verdachten weigerde uit te leveren, stelden de Verenigde Naties in 1992 een luchtvaart- en wapenembargo in, wat later werd uitgebreid tot een embargo op levering van onderdelen voor de oliewinning. Weer later werden de twee alsnog uitgeleverd, waarna in 1998 de embargo's werden opgeschort.
Die aanslag en de aanslag in 1986 op een discotheek in West-Berlijn en ook de onderdrukking van de eigen bevolking lijken mij redenen genoeg het Lybische regime voor onbepaalde tijd in de hoek te zetten: namelijk totdat het zou zijn opgetieft. Maar zo werkt dat niet in de internationale gemeenschap. Lybië heeft een gigantische olievoorraad en je weet: olie werkt net zo verslavend als alcohol en heroïne. Tja, en wapens hè. Lybië spendeerde graag zijn oliedollars aan wapens. Na wat halfzacht beleid werd in 2004 het Europeese verbod definitief opgeheven. Waarna met name Italië en Groot-Britannië weer druk zijn gaan leveren. Met onder andere leveranties van wapensystemen via een postbus in Amsterdam!
Het draait altijd om de centen, de dollars, de euri. Mensenlevens, het welzijn van mensen komt daarbij op de zoveelste plaats. Zie hier enkele hypocrieten op een rij.
Echt vlammen deed de Vuelta nog niet op de Sierra Nevada. Een goed idee hoor, zo vroeg in een grote ronde al bergen aan te doen, maar de favorieten voor het klassement keken de kat uit de boom; daar hoef je dus niet altijd de brandweer voor te bellen. De enige die, enigszins, slechte zaken deed was de Spaanse favoriet Igor Anton. Nou ja? Al met al verloor hij slechts 1.38 en staat nog geen twee minuten achter de hoogst geplaatste kanshebber Nibali. De Nederlanders deden het gisteren goed: Wout Poels (6e), Bauke Mollema (10e) en Steven Kuiswijk (17e), allen op 0.11 van winnaar Moreno. In het algemeen klassement: 17. Bauke Mollema op 1.19, 32. Steven Kruiswijk op 2.42 en 42. Wout Poels op 3.17. Ter vergelijking: Vincenzo Nibali staat op 0.53 van tijdelijk leider Sylvain Chavanel. Alleszins overzichtelijk dus.
Vandaag gaan de renners constant op en af van Sierra Nevada naar Valdepeňas de Jaén over 200 kilometer. En den Bels zendt het live uit.
|
|
|
|
|
| 23-08-2011 |
| Thuis voor de buis |
Kijk je weleens naar de That 70's show? Het is een maffe sitcom die, je raadt het al, in de jaren zeventig speelt. Meer bepaald in Wisconsin. Met in een van de hoofdrollen een irritante Mila Kunis. Haar karakter, Jackie Burkhart, kan geen twee woorden op een normale toon uitspreken. Wellicht kan Kunis zelf wel gewoon praten, ik heb haar nooit in een andere rol gezien. Ze is geboren in Oekraïne en op haar zevende naar Amerika gegaan. Ze heeft zichzelf Engels geleerd door veel tv te kijken. Kortom een ondernemende tante, maar over haar wilde ik het niet hebben.
Een regelmatige terugkerende bijrol is die van een maffe hippie, een fotohandelaar genaamd Leo Chingkwake. Een volkomen doorgeblowd warhoofd, een rol die op het lijf is geschreven van Tommy Chong. Hij hoeft niets te spelen, hij kan gewoon zichzelf zijn. Ik ken hem al sinds de jaren zeventig, toen hij een komisch duo vormde met Richard Cheech Marin onder de naam Cheech & Chong. Broer G. is in die tijd een aantal malen in de VS geweest en hij bracht lp's mee van de leipo's. Eind jaren zeventig heb ik ze nog twee keer in de bioscoop gezien: Up in smoke (1978) en Cheech & Chong's next movie (1980). Zie hier de trailer van die eerste film, waarin ze weed van Mexico naar de States smokkelen. Let wel: de stuff zit niet verstopt in hun bestelbus, de wagen is ervan gemaakt!
Een van hun leukste acts vind ik nog steeds: Let's make a dope deal ('A day without dope is night.') De prijs in deze quiz is vijf pond coke. 'The big question is: what is four minus one?'
Ach, dit wilde ik vandaag met je delen. De That's 70 show zie ik af en toe, op werkdagen om half acht op Veronica. Dat is dan steeds in afwachting van The big bang theory: ik moet wekelijks enkele malen een portie Kaley Cuoco hebben. Want uiteindelijk ben ik ook gewoon maar een man. Zo, en dan ga ik nu weer genieten van het onweer en vanmiddag van de eerste bergetappe in de Vuelta. Ja ja, ik ben een druk baasje.
|
|
|
|
|
| 22-08-2011 |
| Gij zult niet lachen |
Merk op dat religies altijd worden aangevoerd door mannen. Merk ook op dat ze vrouwen steeds in een dienende, ondergeschikte rol duwen. Merk tenslotte op dat ze daarbij altijd respect voor de vrouw als vrouw aanvoeren. Een ander kenmerk van religies is het taboe op lol, voor vrouwen én voor mannen. We dienen te ploeteren in dit aards tranendal en dan later, na ons verscheiden, wacht ons de hemel, het paradijs, erotopia met zeventig maagden. Dat ook: er is geen enkele religie met het vooruitzicht dat een vrouw zeventig onbevangen jongens ten deel zal vallen.
Ik heb er eerder over geschreven en ik zal er over blijven schrijven: de scheiding tussen kerk en staat. Die heten we te hebben in ons land. Desalnietemeer zitten er partijen in ons eigenste parlement die gebaseerd zijn op kerken. Nee nee, niet zo maar op religies, we leven in Nederland: op kerken. Hoeveel verschillende protestante kerken hebben we in Nederland? Ik zal er eens op googlen. Zodra een dominee een verkeerde scheet laat zondert een zootje zich af en hebben we weer een nieuwe gemeente. Je ziet het in onze bijbelgordel, waar meisjes door ouderlingen en pa, hush hush, in de seks worden onderwezen. Want zo is het met die religieuze mannen: zo link als een loden deur. Ze knijpen de katjes in het donker, zoals het eufemitisch heet, en laten ze stenigen zodra er stront aan de knikker dreigt te komen.
Ik knijp mijn katjes niet in het donker. Gisteren nog. In het volle daglicht: Kim. Ik kneep hem in zijn dikke kont. Hij keek me verbijsterd aan. Mijn katten, voor wie later heeft ingeschakeld: Kim, Skitty, Kat, Wausje, Hanks en Balzac, zijn geweld, knijpen, niet van mij gewend. Het is voor mijn weblog, Kimbo, vertelde ik hem. En hij begreep. (Kim is de enige man in mijn kattengezelschap en hij is wat traag: bij het uitdelen van intelligentie kwam hij net te laat, het was op. Maar, vraag maar aan mijn tuinvrouw: het is een schat. Zo willen zij onze vrouwen, maar Kim is een man.)
Maar dit. Kijk deze foto. Heeft misschien ook in jouw krant gestaan. Meiden die lol hebben met een waterpistool. Dat is de Ayatholla's in het verkeerde keelgat geschoten. Meiden die lol hebben?!? Dat kan toch niet. André Rouvoet, hoe salonfähig je ook mag zijn: je staat in feite hetzelfde voor. Toch?
En dit (klik) is veruit de leukste Kadhaffi die te vinden is.
|
|
|
|
|
| 19-08-2011 |
| Ik heb hele grote bloemkolen |
De Volkskrant heeft een flauwekulpagina, nu heeft die krant meer
flauwekul, maar van deze pagina erkennen ze het zelf. De column van Aaf
Brandt Corstius staat erop, ken je nagaan. Dag in Dag uit heet die
pagina. Daarop een rubriek: Best wel raar. Met foto's van
vakantiegangers die ergens ter wereld in de kop van een beeld een
bekende menen te zien. Bijvoorbeeld een gargouille met de kop van
Wilders aan de Notre Dame of in een klein Frans dorpje het gezicht van
Mariko Peters op een madonna. De staddichter van Haarlem, Sylvia Hubers,
zag deze tekening
op een schutting in de buurt van Tate in Londen. Ze wil hem insturen
voor de rubriek Best wel raar, maar die gaat over Bn-ers, wie kent
Bontebal?
Over het algemeen wordt het niet kies
gevonden gebeurtenissen van nu te vergelijken met gebeurtenissen uit de
duistere nazitijd. Maar, kom op zeg, je leest mij toch niet vanwege mijn
kiesheid? Herinner je je de Puttense moordzaak? Eind september 1944
pleegde de Puttense ondergrondse een aanslag op Duitse officieren. Als
vergelding hield de mof een razzia in het dorp Putten. Mannen en vrouwen
werden van elkaar gescheiden (Srebrenica). Ruim honderd woningen werden
door Duitse en Nederlandse SS-ers in brand gestoken, zes mannen en een
vrouw werden doodgeschoten. Vervolgens werden 602 mannen op transport
gesteld naar de verschillende concentratiekampen. Slechts 48 van hen
keerden terug, waarvan er vijf alsnog stierven ten gevolge van de
ontberingen.
Waar het om gaat is dat omstanders worden gestraft
voor wat anderen hebben gedaan. Reden is de daders in een fout daglicht
te plaatsen bij de eigen mensen. Je kent het wel van school. Dan had een
klasgenoot rottigheid uitgehaald, dan vroeg de mees of juf: wie heeft
dat gedaan? en dan weigerde de dader zich bekend te maken, terwijl je
zelf wel wist wie het was maar je was geen verrader en dan moest de hele klas
nablijven. Op de lagere school heb ik het onrecht leren kennen. Een
belangrijke les.
Israël doet keer op keer hetzelfde. Nu ook weer.
Palestijnen plegen een aanslag in het zuiden van Israël, de
aanslagplegers worden gedood, maar desondanks bombardeert het
Israëlische leger Gaza. Als de moffen in Putten, als meester Hoornweg op
de lagere school. Mijn buurman M. drinkt regelmatig te veel. Dat moet
hij zelf weten, maar als hij een bak te veel op heeft zet hij keihard Andre
Hazes op. Nou mag die Hazes een grootse uitvaart hebben gekregen, het
blijft kutmuziek. M. draait het om tien uur 's ochtends, daar is mee te
leven, maar ook om twee uur 's nachts. Dat we dan straks allemaal uit de
hof worden gezet omdat M. er een zooitje van maakt. Zoiets.
Wat je ook gaat krijgen?
Dat 'ik heb hele grote bloemkolen' aanvaard en goed Nederlands is. Dat
is het dus niet, op dit moment. Je zingt dat de bloemkolen heel zijn en
groot. Maar dat wordt niet bedoeld. Bedoeld wordt te zingen dat die
bloemkolen niet groot, maar erg groot zijn. Dan is goed Nederlands, dat
wil zeggen tot op heden: ik heb heel grote bloemkolen. Maar vergeet dit
allemaal direct, tenzij je geschiedkundige belangstelling hebt, want die
juiste constructie zal heel snel geschiedenis worden. Hele snelle
geschiedenis.
Zoals ook: een aantal relschoppers zijn opgepakt.
Zelfs (?) minister-presidenten praten zo. Zíjn opgepakt? Hoeveel dan?
Een aantal! Niet twee aantallen of vijftig, maar een aantal. Dat is
enkelvoud! Een aantal is, niet: een aantal zijn. Maar dat zijn er ook
niet meer uit te slaan.
|
|
|
|
|
| 17-08-2011 |
| Een groei van 0,1 procent |
Economie. Je kan het studeren, maar het is geen wetenschap. Het is een filosofie, het is politiek, maar het is géén wetenschap. Laten we dat even duidelijk hebben.
Er is paniek, schaamte zo je wilt: onze economie is in het tweede kwartaal van dit jaar slechts met 0,1 procent gegroeid. Niet direct reden tot paniek, het zal allemaal wel weer goed komen, maar toch. En weet je: het zal me aan mijn reet roesten. Waarom? Omdat ik al van jongsaf aan niet begrijp waarom de economie zou moeten groeien. Van uiterst links tot extreem rechts is men het in elk geval over één ding eens: de economie moet groeien. En ik zie dat niet.
In 1972, weet je nog wel oudje, kwam de Club van Rome met het rapport Grenzen aan de groei. Voor wie het niet weet of het vergeten is: de Club van Rome is een particuliere stichting die eind jaren zestig werd opgericht door een aantal wetenschappers die zich zorgen maakten over de toekomst van de wereld. In hun rapport van 1972 legden zij een verband tussen economische groei en de gevolgen hiervan voor het milieu. De wetenschappers gaven een prognose omtrent het grondstof- en voedselverbruik op de wereld. Waarbij een remmende factor het opraken van de grondstoffen zou zijn. Oké, mee eens, maar dat is voor mij slechts één reden om een rem te zetten op de groei. En niet de belangrijkste.
Het komt er botweg op neer: we hebben genoeg. Veel mensen weten van de gekkigheid niet wat te doen met al het geld dat zij uit de groei zijn binnengelopen. Terwijl in grote delen van de wereld, zoals de Hoorn van Afrika, ongehoord honger wordt geleden. Dat komt niet doordat er te weinig geld of voedsel is op de wereld om die mensen een hap vreten te geven. Er is zat, meer dan zat, maar het is ongelijk verdeeld.
Veel menskracht en grondstoffen worden verspild aan de productie van onzin. Overbodige zaken. Een simpel voorbeeld uit je eigen leven? Hoelang heb je nu al een mobiele telefoon? Het hoeveelste exemplaar is het dat je nu hebt? Wat was er mis met het eerste, het tweede, het derde? Zo is er te veel dat steeds maar weer vervangen wordt zonder dat er met het oude iets mis was.
Het kan minder met de economie, het moet minder met de economie. Een verlichte geest is die politicus die komt met: het streven is naar een inkrimping van vier procent in 2014 tot 10 procent in 2020, om er wat Ruttense jaartallen tegenaan te gooien. In gelijke stappen wordt het kapitaal van de mega-rijken afgeroomd en ingezet voor de mega-arme delen van de wereld. Op zo'n politicus zou ik stemmen. Tot die tijd onthou ik me, zoals altijd, van een stembusgang.
Voor de goede orde: probeer me alsjeblieft niet uit te leggen waarom de meerderheid, groei, gelijk heeft en ik, krimp, niet. Ik vrees dat we dan langs elkaar heen gaan praten.
|
|
|
|
|
| 16-08-2011 |
| Smoke on the water |
Een mooie reeks op tv is Classic Albums, documentaireserie over beroemde pop- en rockalbums. Hier is er bij tijd een wijle een aflevering te zien op Nederland 3. Gisteravond zag ik op Canvas de aflevering Deep Purple: Machine Head. Het was een herhaling. Wellicht is het verhaal van het ontstaan van het album je bekend. In 1971 trok de band naar Montreux om daar in een oud hotel een nieuwe lp op te nemen. Ze konden niet meteen aan de slag, eerst vond er nog een concert van Frank Zappa and the Mothers of Invention plaats. In de bezetting met Flo & Eddie. De mannen van Deep Purple waren van harte welkom om het concert mee te maken. Zo gedaan. Het leidde tot de volgende song:
We all came out to Montereaux,
On the Lake Genova shore.
To make a record with a mobile,
We didn't have much time.
But Frank Zappa and the Mothers,
Were at the best place around,
Some stupid with a flare gun,
Burnt the place to the ground.
Smoke on the water and fire in the sky.
Je kent het ongetwijfeld: Smoke on the water, misschien wel de grootste hit van Deep Purple. Of is dat toch het onvermijdelijke Child in time? Tijdens het concert van Zappa meende een halve gare in de zaal vuurpijlen te moeten afschieten, met alle desastreuze gevolgen van dien. De band vond uiteindelijk een ander leegstaand hotel in de buurt. Daar werd op een plek in de koude en vochtige gangen in drie weken en drie dagen Machine Head opgenomen. Met als bekendste nummer, jawel, Smoke on the water, dat ter plekke werd gecomponeerd. Ik heb de lp niet. Een aantal nummers heb ik echter wel op een dubbele live-lp staan.
Deze aflevering zal nog wel een keer ergens herhaald worden: een aanrader. Met interviews met de toenmalige bandleden: Richie Blackmore, Ian Paice, Jon Lord, Ian Gillan en Roger Clover. Ze vertellen over het ontstaan van de songs, maar vooral ook over de opbouw daarvan, die vaak heel wonderlijk is. Aan het eind van de docu en onder de aftiteling klonk het volgende:
I'm a blind man, I'm a blind man and my world is pale.
When a blind man cries, Lord, you know there ain't no sadder tale
Het is When a blind man cries, dat ook tijdens die ruime drie weken in Montreux is opgenomen. Omdat Richie Blackmore het maar niets vond, is het uiteindelijk niet op Machine Head gekomen. Sterker nog: de band heeft het nummer nooit live gespeeld met Blackmore in de gelederen. Later met andere gitaristen wel. Overigens is het wel uitgebracht, maar als B-side van een single: Never Before. Luister maar even. De weinigen onder jullie die Deep Purple niet echt kennen, zullen wel opveren bij de naam Roger Clover. 'Die ken ik!' Jawel, van het alleraardigste Roger Clover and The Butterfly Ball, Love is All. Van die leuke clip met die kikker. Ik heb hem even voor je opgezocht, hoef je het zelf straks niet te doen. Klik maar.
Van een heel andere orde: ik heb in mijn lange leven ook wel wat songs geschreven. Niet om over naar huis te schrijven, neem dat maar van me aan. Jaren geleden schreef ik iets met de titel Sillycon Valley here I come. Op het moment dat ik het schreef, meende ik echt dat ik binnen een paar jaar wel zo ver zou zijn. Maar ik ben niet zo van het spelen met een computer, dingen uitproberen, uren surfen. Ik schrijf mijn teksten op de pc, hou mijn weblog bij, zoek zo nu en dan iets op over iets dat ik heb gelezen en ik lees de weblogs van mij sympathieke bloggers. Meer doe ik er niet mee, meer interesseert me niet. Met dat in mijn achterhoofd realiseerde ik me op tijd: ze zullen me zien aankomen. Van geen generlei marktwaarde. Wat zou ik daar kunnen doen? Koffie zetten. Prullenbakken legen. Een oogje houden op de vrouw van een tycoon, wiens huwelijk op de klippen dreigt te lopen. Ik ben maar bij mijn leest gebleven, wat die ook mag zijn (daar ben ik nog steeds niet achter.)
Na wat ik gisteren over wielrennen schreef, zou je verwachten dat ik de Vuelta dit jaar maar eens aan me voorbij laat gaan. Driewerf neen! Luister. Het zijn de lange, vlakke ritten die me zo onderhand de strot uitkomen, maar voor bergritten mag je me wakker maken. En tijdritten. Zoals zaterdag de proloog en meteen dinsdag al de rit van Baza naar Sierra Nevada. In die etappe ligt al na 31 kilometer de top van de Alto de Filabres van 2040 meter om bergop te eindigen op de Sierra Nevada: 2112 meter.
Deze zondag wordt ook de Vattenfall Cyclassic Hamburg verreden. Dat is een mooie wedstrijd. Als ik zondag de keus heb, qua tv-programmering, tussen de Vuelta en Hamburg kies ik voor de laatste.
|
|
|
|
|
| 15-08-2011 |
| Privacy is de bescherming van de beschaving |
Een aflevering van Zomergasten die begint met een fragment uit Fitzcarralodo (1982) van Werner Herzog: dan kan de avond voor mij al niet meer stuk. De film was destijds een eye-openere voor me, want in de hoofdrol de Duitse acteur Klaus Kinkski: dat een lelijke man tóch een mooie dochter kan krijgen (Nastassja). Als ik dat eerder had geweten... Maar ik was op dat moment al gesterilliseerd.
Al met al werd het een heftige avond. De zomergast was dan ook Lilian Gonçalves-Ho Kang You. Voormalig voorzitster van Amnesty International, lid van de Raad van State, maar vooral Surinaamse met Portugees-Joods-Afrikaans-Chinees bloed, wiens broer en echtgenoot door het regiem Bouterse zijn vermoord. Dus veel beelden uit die tijd: niet om vrolijk van te worden, maar wel heel leerzaam.
Toch een aardigheidje. Er werd een fragment vertoond uit de film Papillon (1973), naar de gelijknamige roman van Henri Charrière uit 1968, met in de hoofdrollen Steve McQueen en Dustin Hofman. De twee zijn verbannen naar een strafkamp in Frans-Guyana bij het plaatsje Saint-Laurent-du-Maroni, gelegen aan, zoals de naam al zegt, de Marowijne, de rivier die de grens vormt met Suriname. Gonçalves is in haar jeugd vaak in het plaatsje geweest, omdat haar ondernemende grootmoeder Ho Kang You er aanvankelijk een winkel en later ook een restaurant dreef. Enfin, aanstaande zaterdag is de herhaling van het programma.
De titel van deze log is een uitspraak die de gast gisteravond deed. Privacy is de bescherming van de beschaving, zo is dat.
Het goede nieuws: Nederland heeft er 24 nieuwe diersoorten bij! Dat vertelde mij de Krant vanmorgen; wat een heerlijk bericht om de dag, de week mee te beginnen. Het betreft één nieuwe kwal en maar liefst 23 nieuwe insectensoorten. Die nieuwe kwal is het trompetsteelkwalletje. Vreest niet. Bij dit kwalletje moet je niet denken aan zoiets. Het beestje is slechts 3 millimeter groot, zonder leesbril zul je het niet eens zien. De nieuwe insecten zijn o. a. de luzernebehangersbij, de schubhaarkegelbij en de kogelgoudwesp. Dan vraag je mij natuurlijk af: geen nieuwe hamster of muis of veenmol? Nee, maar de inventarisatie is dan ook gemaakt door EIS Nederland en EIS staat voor European Invertabrate Survey, dus het Europeese onderzoek naar ongewervelden. Niet alle nieuwe soorten zijn allochtonen, er zijn er ook ontdekt door verbeterd onderzoek. Toch wacht ik in spanning op de reactie van Wilders op dit prachtige bericht.
Dan nog de laatste etappe van de EnecoTour. Slaapverwekkend, maar dat is het wielrennen de laatste tijd wel vaker, hoewel je dat misschien niet uit mijn enthousiaste verhalen kan opmaken. Steeds hetzelfde patroon: er vormt zich meestal al vroeg in de koers/etappe een kopgroep die door het peloton op een behapbare voorsprong wordt gehouden. Op een tiental kilometers voor de meet wordt de groep dan ingelopen, waarna de eigenlijke koers pas begint. Daar heb je dan een paar uur voor zitten kijken, ik trap er iedere keer weer in.
Gisteren was het niet anders, zij het dat de kopgroep aanvankelijk uit wel twaalf man bestond. Die werd uitgedund tot vijf, later weer aangevuld tot zes. Maar verder liep alles via het vaste patroon. In de eindsprint dan toch nog sensatie: twee van de renners die bij de eerste vijf sprintten gingen tegen de vlakte. Bij Jurgen Roelandts glipte de achterband van de velg, Denis Galimzjanov gleed uit over een witte pijl op het asfalt, waardoor Edvald Boasson Hagen met twee vingers in zijn neus de rit won. En dus tevens het eindklassement. Van enige tegenstand van Philippe Gilbert was geen sprake.
Zo nu en dan heb ik van den Bels naar de NOS geschakeld, omdat het commentaar op den Bels bij tijd en wijle nog saaier en vervelender was dan dat van Mart Smeets en Maarten Ducroo; hoe was het mogelijk! Het werd dan ook niet geleverd door het duo Wuyts-Decauwer. Die Smeets maakte nog een zeer merkwaardige opmerking. Aanstaande zaterdag begint de Ronde van Spanje, de Vuelta, en de NOS zal die zo waar uitzenden. Zij het alleen het weekend, zij het niet aanstaande zaterdag, want de proloog wordt 's avonds verreden. 'In Spanje begrijpen ze niet dat er dan in Nederland andere dingen op tv zijn.' Hallo! Smeets! Het is toch ook gebruikelijk dat de programmering wordt omgegooid omdat er weer een of andere kuttige voetbalwedstrijd wordt gespeeld. Bovendien is het programma van de Vuelta al maanden bekend, er had rekening mee gehouden kunnen worden. Geef gewoon toe dat het onwil is.
|
|
|
|
|
| 14-08-2011 |
| Klootzakken en kutwijven |
Het was een opwelling, mijn last minute vertrek; maar dat is een pleonasme. Een klein weekje fietsen in West-Vlaanderen. Helaas is het een beetje in het water gevallen, letterlijk. Van een buitje tijdens het fietsen word ik niet warm of koud, ik ben niet van suikergoed, maar ik kwam iedere dag wel in een urenlange storvloed en daar word een mens niet vrolijk van, ook ik niet. Gelukkig had ik enkele goede boeken bij me: twee van Dick Francis met mijn favoriete hoofdpersoon Sid Halley. Het waren Come to Grief (1995) en Under Orders (2006). De laatste had ik drie dagen voor mijn onverwachte vertrek voor enkele euri bij De Slegte gekocht, helaas in vertaling: Dodelijk Web.
Meestal blijven boeken ongelezen tijdens een vakantie, maar door de natte omstandigheden heb ik ze beide verslonden. Binnen, dat wel, in steeds een andere S&O, zoals dat in Vlaanderen heet: Slaapplaats en Ontbijt. Sid Halley is mijn favoriet omdat hij een soort collega is: ik mis mijn rechterbeen, hij een deel van zijn linkerarm, het onderste deel. Het is een ex-jockey die zich autodidactisch heeft omgeschoold tot detectieve. De boeken zijn aanraders, zoals alle boeken van Dick Francis aanraders zijn. Op de plank staan nog twee Sid Halleys: Odds Against (1965) en Whip Hand (1979). Die zal ik de komende dagen verslinden. Desnoods in het zonnetje voor de deur, mocht het onverhoeds mooi weer worden.
Al met al heb ik weinig meegekregen van de rellen in Engeland. Maar genoeg om er een mening over te hebben; als je ergens niet echt verstand van hebt, heb je er een mening over. En wel deze: tuig is het! Onder aan de maatschappelijke ladder? Geen penny te makken? Dan bestorm je toch Buckingham Palace of je gaat proletarisch shoppen in Bond Street en brandschat je Harrods. Maar nee, het gajes heeft de winkels geplunderd van hard werkende middenstanders in de eigen wijk, heeft woonhuizen van sloebers met de grond gelijk gemaakt, heeft onschuldigen vermoord. De gedepriveerde schoften bleken een onbedwingbare behoefte aan Blackberries, iPods, gigantische flatscreens en Louis Vuitton te hebben: tja, je bent wel heel erg achtergesteld als je die niet hebt. Gelukkig zijn er inmiddels al vele honderden klootzakken en kutwijven opgepakt. Lijfstraffen en een lange tijd in de bak: dat mag ik hopen.
De EnecoTour heb ik redelijk kunnen volgen. Vanmiddag voor mijn eigen buis de apotheose, een soort Amstel Goldrace door de Limburgse heuvels. Philippe Gilbert zou de Tour moeten kunnen winnen, maar ik gun de zege ook aan Edvald Boasson Hagen. Veel plezier straks!
|
|
|
|
|
| 07-08-2011 |
| The things I like |
Dat ik op zondagochtend even teletekst inschakel om te zien hoe het overleg van de Gzoveel ervoor staat? Het crisisberaad van de ministers van financiën? Welnee joh, het interesseert me geen reet.
Toeval? Vannacht zond den Bels Manhattan (1979) van Woody Allen uit. Hoewel ik niet (meer) een grote fan van Allen ben, ik word bloednerveus van die man, heb ik de film toch weer een keer bekeken. Het viel me mee, maar toentertijd, dertig jaar geleden, vond ik hem beter. Allen speelt de rol van een 42-jarige schrijver van scenario's voor tv-komedies die verkering heeft met een 17-jarige scholiere, gespeeld door Mariel Hemmingway, kleindochter van, die tijdens de opnames ook werkelijk 17 was. Pas jaren later werd duidelijk dat Allen in het echte leven ook op heel jonge meisjes valt: hij trouwde zelfs met de jonge adoptiefdochter van zijn tweede vrouw, Mia Farrow.
Allen heeft met Mia Farrow een zoon, zelf gemaakt, Ronan Farrow. Hij zei over zijn vader: 'He's my father married to my sister. That makes me his son and his brother-in-law. That is such a moral transgression.' Maar dat allemaal terzijde. Het toeval was het volgende. Op een gegeven moment ligt de neuroot op een sofa en hij spreekt op een memorecorder de dingen in waar hij allemaal van houdt. En toen zei hij het: Sentimental Education van Flaubert. In de ondertiteling vertaald als: L'Education Sentimentale. Is dat toevallig of is dat toevallig? Zelf hou ik van drankovergoten nachtelijke kanotochten en lange wandelingen. Dat laatste heeft de dokter me helaas ontraden.
Nederlandse ploegen hebben het goed gedaan in de Ronde van Polen. Marcel Kittel won gisteren ook de laatste etappe waarmee zijn totaal, en dat van Skil-Shimano, op vier is komen te staan. Ook Vancansoleil heeft een uitstekende ronde gereden: zijn werden uiteindelijk eerste in het ploegenklassement. Marco Marcato en Wout Poels werden respectievelijk derde en vierde in het eindklassement en Michael Golas won het bergklassement. De Boerenleenbank? Paul Martens werd uiteindelijk 33ste en Tom Jelte Slagter 35ste; daar mogen ze het mee doen.
Vandaag even pauze, maar morgen gaan we meteen weer door met de Enecotour, ook een World Tour wedstrijd. De eerste rit is een proloog in Amersfoort over 5.7 kilometer. Een sterk rennersveld met zeven ritten door Nederland en België, als gezegd een World Tour wedstrijd, en dan de eeuwige klacht: zendt de Nederlsndse tv het uit? Welnee. Het voetbalseizoen is weer begonnen. Harkemaase Boys tegen Groen Wit 23 heeft nu de prioriteit. Ach, ik ben toch gewoon naar België uit te wijken.
Met mijn iets uitgebreidere Ziggo-aanbod heb ik nog steeds slechts BBC1 en BBC2, maar ik kan wel alle regionale omroepen ontvangen. Je begrijpt: daar zit ik op te wachten. Het aardige is wel dat ook het regionale Limburgse kanaal L1 dagelijks live de Enecotour zal brengen. Met iedere dag deskundig commentaar van, jawel, Max van Heeswijk- voor de insiders.
|
|
|
|
|
| 05-08-2011 |
| Wie is van hout? |
De regelmatige lezer van deze blog weet waar het hoofdkwartier van het CDA is gevestigd: hier om de hoek, aan de rand van de Schilderswijk, in het oude kapitale pand waarin ooit het waterbedrijf, de Duinwaterleiding was gevestigd. Het Rovershol noemen we het hier in de buurt. Ten aanzien van het Denkmal voor het duel dat de heren Van Alkemade Conicks en De Cabernet hier naast de hof hebben uitgevochten, nog vóór er überhaupt van een hofje sprake was, en dat op de exacte plek van de gebeurtenis zou moeten verrijzen, wat dan midden op een speelplaatsje is, waar overigens echte speeltoestellen staan, van enige wipkip is geen sprake, een onzalig plan waartegen we een aktiegroep in het leven hebben geroepen... Hè. Mijn docent creatief schrijven heeft het me nog zo op het hart gedrukt: maak niet te lange zinnen, dan raak je de weg kwijt. Enfin, er is een compromis in de maak. Op mijn suggestie, jawel: mijn suggestie, om het Denkmal bij het CDA voor de deur te zetten, slechts enkele honderden meters van de werkelijke plek verwijderd, is welwillend gereageerd. Het ziet ernaar uit dat ik binnenkort enkele zakken kunstmest in de aanbieding heb, voor de goede verstaander. (Ik heb het beetje bij beetje in verschillende tuincentra gekocht.)
Dat je als regelmatige lezer denkt dat ik dagelijks goede boeken lees. Tjees, je bent ook makkelijk in de maling te nemen. Neem dit: Ze hadden hem voor dood laten liggen in zijn eigen slaapkamer, midden in een grote plas bloed. Zijn buik was opengereten en kierde als een gapende schuurdeur; het heft van een mes zat tegen zijn borstbeen aangedrukt. Maar de ellende was, dat het hem op één of andere manier was gelukt in leven te blijven. Terwijl het leven uit hem werd weggepompt, had hij kans gezien de telefoon van het tafeltje te gooien en mij te bellen. En nu keek hij naar me op, met slechts een paar seconden te leven en hij kon alleen nog maar met moeite uitbrengen: 'Mike... Er was geen reden...'
Neem mij niet kwalijk. Omdat mijn blog Nederlands-talig is, geef ik een Nederlandse vertaling. Van ene Jan van Hout. Wie is van...? Jan. Zo slecht zou zelfs mijn eigen vertaling niet zijn. Maar, to the point, dit is een stukje Mike Hammer van Mickey Spillane. Spillane is een van mijn vele favoriete schrijvers.
Op zoek naar, nou ja, ergens naar op zoek, op het web, belandde ik op een site die als eerste pagina een waarschuwing had staan: the following pictures might lead to masturbation. Daar had ik op dat moment helemaal geen tijd voor.
|
|
|
|
|
| 04-08-2011 |
| Werkt voor de samenleving |
De au is weer in de maand, ik had er al voor gewaarschuwd. Waarom? De au betekent vlooien als je katten in huis hebt. De oplossing is om voor een heleboel geld enkele druppels zooi in de nek van de kat spuiten; Jezus, wat is dat spul duur. Maar goed, wat beuren mot, mot beuren. Edoch, tussen die plagen van mij zitten enkele exemplaren die zich niet laten aanraken. Laat staan dat je even op je gemak de nek kan bedruppen. Daarom heb ik ze verschalkt bij het voederen. En ziet: met een halve dag was de klus geklaard. Daarna heb ik nog een scheut chloor tussen de tralies van de putdeksel (van de firma Dijka uit Steenwijk) door gegooid om de op uitkomen staande muggenlarven om te brengen. Kunnen we er weer even beet- en steekloos tegen.
Naar aanleiding van mijn stukje (2 aug) over het DuelDenkmal dat hier bij het hofje op de speelplaats zou moeten komen, en mijn protest daartegen, reageerde lezer Ralf: 'Maar dan nog zou je er, als goed revolutionair, elk jaar op 13 december, de verjaardag van Flaubert, de duelscene uit L'Éducation sentimentale kunnen voordragen (eventueel Nederlands ondertiteld), waarin de duelcutuur, en de elite als geheel, professioneel en onverbeterlijk in de zeik worden genomen.' Dat is het overwegen waard, zij het dat ik dan meteen de ondertiteling wil uitspreken: mijn Frans is wat het altijd al is geweest.
Het duel bij Gustave Flaubert is inderdaad te belachelijk voor woorden. De duelisten zijn nog grotere prutsers dan Van Alkemade Conicks en De Cabernet. Alleen de aanleiding al: tijdens een met alcohol overgoten diner wordt er wat beledigd en wat geslagen. Gewoon zoals dat met dronken mensen gaat. De geslagen partij eist echter genoegdoening middels een duel. Dat zal er dan ook komen. Niet alleen de gedaagde, ook de uitdager scheit tevoren zeven kleuren stront: 'Hij (Cisy) hoopte vurig, dat Frédéric (de gedaagde) die nacht aan een beroerte zou sterven of dat door een plotseling uitgebroken opstand de toegangen van het Bois de Boulogne dusdanig door barricades zouden zijn versperd, de volgende ochtend, dat men er niet in of uit kon, en dat een bepaalde gebeurtenis een van de getuigen verhinderen zou er heen te gaan; want als getuigen niet opdaagden, ging het duel niet door. Het speet hem geen medicijnen te hebben gestudeerd, want dan had hij iets kunnen innemen, dat, ofschoon niet gevaarlijk voor zijn leven, zou doen geloven aan zijn dood. Het kwam zo ver met hem, dat hij er naar verlangde ziek te worden, doodziek.'
Als het duel, met de degen, dan toch begint valt Cisy in katzwijm. Op dat moment arriveert een van de beledigden, wiens eer verdedigd zou moeten worden, als deus ex machina in een sjees: 'Houdt op! Houdt op!' roept hij reeds van verre. En een van de getuigen, de scheidsrechter, die vreest dat het de politie is die er aankomt, heft zijn rotting en zegt: 'Ophouden maar! De burggraaf bloedt!'
'Ik?' zei Cisy.
Inderdaad had hij zich in zijn val de duim geschaafd van zijn linkerhand.
'Maar dat kwam doordat hij viel,' zei de Citoyen een getuige van Frédéric die hekel heeft aan alles dat maar naar adel riekt en de enige is die wel zin heeft in een slachtpartij.
Het loopt echter allemaal met een sisser af. Inderdaad, Ralf, worden er in de scene nogal wat lieden in de zeik gezet. Maar als ik het zou voordragen, moet ik het dan niet anders toonzetten, zodat ook mijn wijkgenoten begrijpen waar het over gaat. Of doe ik nu neerbuigend?
Vergis je niet. Het is hier dan wel de Schilderswijk, maar het hofje ziet er pico bello uit. Eens per week komt er een veegploeg van het Haags Werkbedrijf langs. In fluoricerend groene hesjes. Gisteren merkte ik dat ik onwillekeurig even naar de ruggen keek. Er stond bij allen gewoon 'Haags Werkbedrijf' op, geen 'Werkt voor de samenleving' ten teken dat het hier een crimineel betreft. Want natuurlijk ga ik dan vragen: wat heb jij uitgespookt? En als het me niet bevalt ontzeg ik zo'n figuur de toegang tot de hof.
Zoals verwacht heeft Marcel Kittel het gisteren niet gered in de Ronde van Polen. Hij kwam op 7.28 van winnaar Peter Sagan binnen. Hij is gezakt naar plaats 104 in het algemeen klassement. Maar Kittel is ook niet ingehuurd om een klassement te rijden.
|
|
|
|
|
| 03-08-2011 |
| Hand in hand, kameraden |
Laat de rijken de crisis betalen, ken je die uitdrukking? Ja, laat de rijken de crisis betalen, want zij hebben hem veroorzaakt. Ik was mijn handen in onschuld (Pilatus, 33). Als ik wat slordig omspring met de fooi die uitkering heet heeft dat nog geen cero punto cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero cero uno procent invloed op het reilen en zeilen van 's lands en de wereldeconomie.
Aan de vooravond van het nieuwe voetbalseizoen kwam ik, in Biecht van een moordenaar in één nacht verteld, een aardig fragment tegen voor Feijenoordfans: 'Eerst veel later heb ik geleerd, dat woorden sterker zijn dan handelingen en ik lach wanneer ik de geliefde frase hoor: Geen woorden, maar daden! Hoe zwak zijn daden! Een woord bestaat, een daad vergaat! Een daad volbrengt ook een hond maar een woord spreekt slechts een mens. De daad, de handeling is een fantoom vergeleken met de werkelijkheid en in het bizonder met de bovenzinnelijke werkelijkheid van het woord. De handeling verhoudt zich tot het woord ongeveer als de tweedimensionale schaduw in de bioscoop tot de driedimensionale levende mens, of, wanneer ge wilt, als de fotografie tot het origineel. (Daarom ben ik moordenaar geworden. Maar dat komt later.)' Beichte eines Mörders, erzählt in einer Nacht (1936) van Joseph Roth - geen familie van Philip of Lydia.
Heb je het nou gezien? Heb je gisteren naar de derde etappe van de Ronde van Polen gekeken en heb je gezien dat ik geen woord te veel heb geschreven over Marcel Kittel? Want om mijn woorden kracht bij te zetten won hij ook deze etappe. Met één belangrijk verschil. Voor de leek: de sprint wordt meestal door een rijtje ploeggenoten voor de sprinter aangetrokken, een treintje genaamd. De ploeggenoten rijden zich uit de naad en de sprinter fietst 'comfortabel' in hun slipstream. Het is steeds de voorste die het meeste werk verricht. Is die op, neemt nummer twee het over enzovoorts. De laatste, die de puntjes op de i zet, wordt de leadout genoemd. Bij Marcel Kittel is dat in Polen Tom Veelers. Dat was in elk geval in de eerste twee etappes zo. Gisteren kwam Kittel in de finale alleen te zitten, omdat de rest van de ploeg zich onderweg al uit de naad had gereden. Geen probleem. Hij plaatste zich gewoon in de slipstream van een andere sprinter die zich opmaakte voor het eindschot. Gisteren was dat, geloof ik, zijn landgenoot John Degenkolb, die uiteindelijk negende werd.
Wat Marcel Kittel ook tot een goede sprinter maakt is dat hij kan wachten. Pas op het laatste moment de vlam in de pijp. En weer kon hij tien meter voor de streep de pedalen stilhouden en de armen in de lucht gooien.
Vandaag? Het is een geaccidenteerd parkoers, daarop kan Kittel wat minder uit de voeten.
Sheldon: Knockknockknock Penny! Knockknockknock Penny! Knockknockknock Penny! Knockknockknock Penny!
Penny: Eh, Star Wars?
|
|
|
|
|
| 02-08-2011 |
| Willen jullie naar het IJspaleis? Dan gaan we naar het IJspaleis! |
Waar een mens al niet tegen kan protesteren. Eerst een geschiedenislesje, want over geschiedenis gaat het. Met name over mijn wijk, de Schilderswijk. Tot in de 19e eeuw bestond het gebied van de Schilderswijk uit weilanden, de Zusterpolder. Het behoorde tot het grondgebied van Rijswijk en was grotendeels onbebouwd. Alleen langs de Zuidwal en het Groenewegje stonden wat huizen. In 1843 werd de spoorlijn Amsterdam-Den Haag geopend en dat had consequenties voor het aangrenzende gebied. Er werd een station gebouwd, het Hollands Spoor, en de omgeving daarvan ging in 1844 over in Haagse handen.
Het was de tijd van de industriële revolutie. Veel mensen trokken van het platteland naar de stad om werk te zoeken. Om al die mensen te kunnen huisvesten werd er een totaal nieuwe wijk gebouwd. Aanvankelijk alleen in de omgeving van het station, maar het breidde zich uit: de Schilderswijk. Tot zo ver dit deel. Nu komt het.
In 1742 vond er net buiten de stad een duel plaats. Een ruzie tussen hoge heren werd beslecht met het pistool. Ook toen al hielp praten niet. Cherchez la femme: de heibel was tussen de Hollander Jan van Alkemade Conicks en de Franse bonvivant Chevalier de Cabernet. Het draaide om jonkvrouw Anna Wttewaall van Stoetwegen; jawel, familie van. De Cabernet schoot mis, Van Alkemade Conicks verwondde de Chevalier slechts aan een schouder; de prutsers. Niettemin moesten beiden het land ontvluchten, want er stonden zware straffen op duelleren. Tot zo ver dit deel. Nu komt het.
Een werkgroep van de historische vereniging Die Haghe is met de spaarzame gegevens die er bestaan over dit duel aan het rekenen geslagen en meent de plaats te hebben bepaald waar het heeft plaatsgevonden: hier, dat wil zeggen, net buiten het hofje, op de plek waar nu een kinderspeeltuintje is. Die deformanten willen in het speeltuintje een gedenkteken oprichten! Dat is leuk voor historische wandelingen. Zijn ze nou helemaal van de pot gepleurd. Om kort te gaan: er is een aktiegroep opgericht om dit onzalige plan af te schieten. En ik ben lid. Hè, wat is het lekker om weer eens ouderwets aktie te voeren. Ik hou je op de hoogte.
Voor uitgewijden. Het IJspaleis is de bijnaam van het Haagse Stadhuis. Je komt er langs als je van het Centraal Station naar het Paard van Troje loopt.
Wat een sprinter is die man! Marcel Kittel, de 23-jarige Duitser van Skil-Shimano. Eerstejaars prof! Wat hij kan hebben we al kunnen zien begin mei, in de Vierdaagse van Duinkerken. Die, zoals de naam al zegt vijf dagen duurt. Van de vijf etappes draaiden er vier uit op een sprint en hij won ze allemaal. Meer eerste plaatsen dit jaar? Derde etappe Tour van Langkawi, Prorace Berlin, tweede etappe en het eindklassement van de Delta Tour Zeeland en afgelopen dagen de eerste en tweede etappe van de Ronde van Polen waardoor hij momenteel eerste staat. Daar kun je hem dus aan de gang zien: iedere dag aan het eind van de middag live op Eurosport.
Zo ziet het eruit: Hij wordt netjes afgezet door een ploegmaat, gaat dan de sprint aan met de gekende sprinters en op de streep heeft hij steeds ruim twee lengtes voorsprong, je weet niet wat je ziet. In de Ronde van Polen verslaat hij op deze manier onder andere Alexander Kristoff, Francesco Chicchi, Heinrich Haussler, Graeme Brown en Romain Feillu. Momenteel staat hij achtste in het overwinningen klassement 2011. Heus, geloof me, Mark Cavendish is er niets bij en dan overdrijf ik niet.
Hét sprintkanon van Skil-Shimano was Kenny van Hummel. Kamikaze Kenny heeft eieren voor zijn geld gekozen en vertrekt. Hij heeft getekend bij Vancansoleil. Enne: Marcel Kittel rijdt de Vuelta!
|
|
|
|
|
| 01-08-2011 |
| Zomergasten |
Pazzop, wees voorzichtig: de au zit in de maand!
Genoten van een avondje Zomergasten met hersenwetenschapper Dick Swaab. Enig minpuntje was de dit maal wel erg irritante presentator Jelle Brandt Corstius. Het leek er sterk op dat het hem allemaal niet interesseerde en dat hij zijn huiswerk niet goed had gedaan. Hij onderbrak op de verkeerde momenten en stelde de meest onbenullige vragen, terwijl Swaab alles dat hij wilde vertellen met veel enthousiasme en heel duidelijk bracht. De keuze van de beeldfragmenten was ook uitstekend, zonder het obligate stukje cabaret. Of het moet het interview zijn geweest met de malloot Bart Huges, die in 1965 een gaatje in zijn voorhoofd boorde om zo tot een verruimd bewustzijn te komen.
Veel van ons wezen wordt in de baarmoeder in onze hersenen geprogrammeerd, vertelde Swaab in andere bewoordingen. Bijvoorbeeld of je Alzheimer zal krijgen en hoe vroeg of laat in je leven. De vraag is of je dat allemaal wilt weten, ik in elk geval niet. Vooral verzekeringsmaatschappijen zullen nieuwsgierig zijn naar de aanleg tot bepaalde ziektes bij aspirant cliënten. Dat onderwerp kwam niet ter sprake in de uitzending, maar we mogen hopen dat 'de politiek' zulks met strenge wetgeving zal tegengaan.
Zo staat bijvoorbeeld je sexuele geaardheid bij je geboorte al vast. Ook pedofilie, wat bij Brandt Corstius de opmerking ontlokte: dus we hoeven ze niet meer op te pakken, ze kunnen er niets aan doen. Ik vrees dat hij het meende. Hallo zeg! Er is ook nog zoiets als beschaving. Van kinderen blijf je met je poten af, dat weten we allemaal. Ben je als pedofiel geboren, heb je vette pech. Verder dan in je fantasie kan je er niet mee komen. Zo val ik op lekkere wijven, maar zij niet op mij. Maar dat is een ander onderwerp.
We kregen een stukje The Birds van Alfred Hitchcock, Repulsion van Roman Polanski en Le scaphandre et le papillon van Julian Schabel, de keuzefilm van de gast die na Zomergasten werd uigezonden, over, eh, lees de wiki maar. De film heb ik niet gezien, ik slaap toch al zo slecht. Helaas ging het vertoonde stukje documentaire over de Brain Man, de Brit Daniel Tammet, een man met een ongelofelijk geheugen, alleen maar over een soortgenoot van hem, George Finn, die model heeft gestaan voor de rol van Dustin Hofman in de film Rain Man. Tammet is in tegenstelling tot Finn en anderen verder goed bij zijn hoofd en kan vertellen wat er in zijn hoofd omgaat. Nu werd het een soort aapjes kijken.
Enfin, volgende zondag is de journaliste Step Vaessen Zomergast. Wist je, voor insiders, dat zij nog gewerkt heeft bij Radio Rataplan? Die moet ook veel te vertellen hebben.
De perfecte moord bestaat! Hij staat beschreven in Pech (Die Panne, 1956) van de Zwitser Friedrich Dürrenmatt. Hoe de textielvertegenwoordiger Alfredo Traps de hoofdvertegenwoordiger Gygax om zeep heeft geholpen en zo zelf hoofdvertegenwoordiger werd. Doodslag kan gebeuren, maar als het met voorbedachte rade gebeurt is het moord. En zo geschiedde. Gygax, een zenuwleider, had al eens een beroerte gehad. Een volgende beroerte zou hem fataal kunnen worden. Die kon hij krijgen als hij zich te druk maakte. Wat deed de doortrapte Traps? Hij legde het aan met Gigax' vrouw en die wilde maar al te graag. Vervolgens biechtte hij het tijdens een etentje op aan een zakenrelatie waarvan hij zeker wist dat deze het zou overbrieven aan Gigax. Alles verliep verder volgens plan. Simpel hè.
|
|
|
|
|
| 31-07-2011 |
| Namedropping |
What's in a name? Laat ik wat zinnen en zinsdelen citeren uit een geinig boekwerkje: 'Mijn vader heette Schnabelewopski; mijn moeder heette Schnabelewopska; als beider wettige zoon werd ik op de eerste april 1795 te Schnabelewops geboren. Mijn oudtante, de oude mevrouw von Pripitzka, verzorgde mij in mijn prille jeugd... Onze kat heette Mimi en onze hond Joli. Onze bediende heette Prrschtzzwisch. Met moet niezen, als men deze naam goed wil uitspreken. Onze meid heette Swrtzska, hetgeen in het Duits een beetje rauw, doch in het Pools buitengewoon melodieus klinkt. Bovendien liepen er nog twee mooie zwarte ogen door het huis rond, die men Seraphine noemde.' Dan klinkt Bontebal toch maar gewoontjes. Je zou het misschien niet verwachten, maar dit komt uit een komisch verhaal van de grote Duitse dichter Heinrich Heine (Düsseldorf 1797 Parijs 1856). Het is uit Uit de gedenkschriften van den Heer von Schnabelewopski (Aus den Memoiren des Herrn Von Schnabelewopski, uit Der Salon. Erste Teil, 1834). De vertaling die ik heb is van Fred van Amerongen en Alfred Kossmann uit 1956, met tekeningen van G. Icke. Of de tekenaar familie is van de sterrenkundige Vincent Icke heb ik niet kunnen vinden. Het gaat over de studentikoze omzwervingen van de heer Von Schnabelewopski in Hamburg, Amsterdam en Leiden, plaatsen die Heine zelf ook heeft bezocht. Ik zal het boekje ooit voor twee kwartjes op de boekenmarkt hebben gevonden. Zo valt er iedere dag in dit huis wel iets aardigs te lezen; het houdt me op de been, enkelvoud.
Nog steeds niets over Anders Breivik? Neen. Anderen, psychologen van de koude grond, hebben er afgelopen week blijk van gegeven daar veel creatievere onzin over te kunnen verkondigen. Nou, dit dan. Weer die typische reacties, zoals bij de moord van Pim Fortuin en het bloedbad in Alphen aan de Rijn: gelukkig was het geen moslim. Jezus! En ook: Geert Wilders, met zijn kopvoddentaks, mag zich eens goed in eigen boezem krabben, ondanks dat hij zijn afschuw heeft uitgesproken.
Maar natuurlijk wel iets over de Clássica San Sébastian. Philippe Gilbert behaalde met overtuiging zijn negentiende overwinning van dit jaar. Daarbij uitstekend geholpen door de held van het Plateau de Beille, Jelle Vanendert. Jelle had zelf ook wel kunnen winnen. Er was gejuich van de Belse commentatoren: zelfs vier Belgen bij de eerste tien! Philippe Gilbert (1), Greg van Avermaet (3), Dries Devenyns (5) en Jelle Vanendert (10). De Belgen doen het goed dit jaar. Beste Nederlander was Rob Ruijgh (27). Fumiyuki Beppu werd 67ste. Vandaag begint de Ronde van Polen met een redelijk rennersveld.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
