Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
15-08-2009
Smouterie jogging
Het werd vandaag een lange dag. Om half tien al met mijn vrouw ter plaatse om enkele helpende handen toe te steken bij de laatste voorbereidingen van de jogging van de altetiekkern overmere. E r moesten toch talrijke klusjes geklaard worden (het moet gezegd Marleen verliest geen enkel detail uit het oog). Maar langs alle kanten werd gesleurd, geplakt, schoon gemaakt, aansluitingen gedaan en tegen de middag was alles klaar voor de jogging. Door concurrentie in een naburige gemeente en het zeer warme weer werd een beetje gevreesd voor de opkomst. Maar tegen het moment dat de start moest gegeven worden mogen we toch spreken van een vrij goede opkomst. Eerst was er de jeugdlopen en nadien de 3 km waarbij ook enkele start to runners uit Berlare die zich niet onbetuigd lieten en hun 'eerste jogging' in knappe resultaten afwerkten. Wat in de 3 km al opviel dat was dat er ondanks de warmte en het geleuter over 'het stuk tussen de mais' vrij snel gelopen werd.
En dat er snel gelopen werd mocht ik ook ervaren. In de eerste kilometer liep ik op een tweetal na gans achteraan, ik dacht dat mijn goede lopen van de laatste lopen volledig weg was. Maar toen de garmin na 1 km piepte en ik als kilometertijd 5'37" zag staan besefte ik dat het niet de warmte was maar het de snelheid was die mij de das aan het om doen waren. Aan dat tempo loop je hedentendage gans achteraan op een jogging Miljaar Miljaar Miljaar Ik liet dan ook mijn tempo zakken tss de 6' en 6'05" de kilometer wat ik dan ook gedurende gans de jogging kon aanhouden. Door mijn constante tempo kan ik dan nog verschillende deelnemrs remonteren, wat mij dan weer een beter gevoel gaf Naast de lopers waren er ook twee fietsers aanwezig: Franky snoerde voor de eerste uit en Valerie bleef bij de hekkensluiters.
Na het lopen moest er ook opgeruimd worden, terwijl het terras nog steeds goed vol liep.
Morgen hoop ik nog een lange duurloop te doen (als de run van vandaag niet te erg in de benen hangt)
Hieronder enkele collages:
1. De voorbereidingen 2. Sfeerfoto's 3km 3. Aktiefoto's 9 en 12 km 4. Opruimen moest ook gebeuren
Er zullen mij ook nog andere foto's worden doorgestuurd die zal ik een van de volgende dagen dan publiceren
Het lopen blijft vlot gaan. Terwijl ik in andere voorbereidingen na een tijdje de trainingen als een 'last' begon te aanzien, ga ik nu telkens met plezier gaan lopen. Het zit dus heel goed 'tussen de oren'. Ik zorg nu wel voor de nodige afwisseling in parcoursen, dat is toch ook wel heel belangrijk. Elk parcours heeft zo zijn eigen specifieke elementen. Het Vrijbroeckpark in Mechelen is qua parkloop toch wel de meest geliefkoosde. Het is een vrij lang parcours (3,3 km) voor een park - er is afwisseling:vijver,bospaden en geplaveide paden. Ik was met Katleen op pad voor een training van 11 km. En zoals ik gedacht had, had Katleen de laatste twee weken niet stil gezeten en 'trok' vrij goed door en ik moest haar laten lopen, toch een beetje doorgebeten en na een 7-tal kilometer kwam ik terug om nadien zelfs een zeer kleine voorsprong te nemen; Door elkaar zowat op te jutten (in positieve zin) werd er vrij snel gelopen en was dit voor mij eigenlijk een goed surrogaat voor een intervaltraining.
Vandaag gaan loslopen op het parcours van de jogging van morgen en wat al opviel was dat het al vrij warm begon te worden. Ook met de garmin exact de afstanden voor morgen opgemeten. Een ronde is exact 3020 meter. De eerste ronde is echter 200 meter minder. Dus 9 km is eigenlijk 8,82 km en de 11,5 km is 11,88 km dus er zal geen discussie zijn over het exact aantal gelopen meters .
Zoals reeds aangegeven is er wel wat werk aan de voorbereiding en zijn er veel helpende handen nodig.
Foto 1 Samen met Katleen na een deugdoende training Foto 2 De kleedkamers worden opgetrokken door de 'stoere mannen' Foto 3 De vrouwen zorgen ondertussen dat er iets zal kunnen gedronken worden
Zoals reeds aangehaald is de training naar de marathon va Berlijn nu het zwaarst. Maar heel belangrijk de weergoden zijn ons deze week zeer milt gestemd - de temperaturen zijn aangenaam om in te lopen, terwijl de zon zich soms achter de wolken verschuilt. Ook het gevoel van 'doef' weer is er nu niet en ook iets dat momenteel in het voordeel speelt is dat er weinig of geen wind is. Dus de omstandigheden zijn heel wat gunstiger om te trainen dan afgelopen winter (koude en vrij veel wind).
Maandag hadden in Berlare de joggers de raad ter harte genomen en de loopschoenen weer uit de vakantievalies gehaald en de opkomst was dan ook meer dan behoorlijk. We liepen opnieuw naar he 'sluis' op in Berlare en iedereen volgens zijn eigen tempo zijn eigen afstand. Op die manier bereikt iedereen zo wat gelijktijdig het eindpunt en kan er nog wat nagekaart worden. Ikzelf liep er 7,5 km aan een rustig tempo.
Dinsdag was et warandapark in Brussel de plaats van afspraak. De eerste vijf kilometer liep ik aan een gematigd tempo (alhoewel: alle start to runners lopen ondertussen de 5 km onder de 31'30") met enkele collega's; Nadien ben ik nog wat blijven rondtoeren in het park zodat ik aan 13 km kwam. Moet wel zeggen het ene stuk in het Warandapark is toch een kuitenbijter en na een negental keer kruipt dat gedeelte toch serieus in de kleren.
Woensdag liep in van de sporthal in Overmere naar de sporthal in Berlare (langs donk-gratiebossen-broek) dat is 8,8 km. Eens in Berlare liep ik aldaar met de joggers nog eens 5 km. Dus opnieuw vlot boven de 13 km (eerst 8 km behoorlijk doorgelopen en nadien op een heel rustig tempo). Dus het gaat goed vooruit deze week. Morgen staat er in Mechelen een 11 km op het programma samen met Katleen, vrijdag zeer korte loop van een 5-tal kilometer en zaterdag jogging in Overmere. Als er nog wat in den 'tank' zit zou ik zondag graag nog een duurloop doen (enkel en alleen als ik mij nog goed voel).
Wat ook heel belangtrijk wordt is de voeding. We zijn op vijf weken van de marathon en die kunnen qua voeding als volgt ingedeeld worden: 1. tot begin september: koolhydraat arme voeding (vlees-vis -groenten-aardappelen-wit brood) 2. eerste twee weken september: koolhydraatrijke voeding: pasta's - bruin brood - vlees 3. laatste week: idem als begin september maar aangevuld met zoetigheden (vb. honing, chocolada)
Natuurlijk moet ik deze zaken ook combineren met mijn dieet tegen het cholesterol. Dus deze week stond er reeds kabeljauw met spinazie en 'mechelse koekoek' met witloof op het menu. Waarom deze periode koolhydraatarme voeding? Om je lichaam alzode laatste drie weken makkelijker de koolhydraten te laten opnemen. Als er mensen zijn die opmerkingen hebben over deze 'voedingstechnieken' (want er zijn uiteenlopende theorieën hieromtrent) geef de opmerkingen/aanbevelingen maar door.
Ondertussen zijn we met verschillende mensen van 'atletiekkern overmere' ook volop bezig met de voorbereiding van de jogging van volgende week zaterdag. Amaai, had niet verwacht dat er met zoveel zaken moest rekening gehouden worden bij de organisatie van een jogging. Dus zaterdag 'The place to be': de smouteriejogging in overmere (meer uitlieg zie voorgaande artikels)
Daar het voorbereidingsprogramma nu op zijn zwaarst is wordt er dan ook bijna elke dag gelopen. Ook worden alle hulpmiddelen gebruikt om de mentale strijd aan te gaan (die soms evenzwaar is dan de fysische strijd). Zaterdag een korte duurloop van 7 km en de mp3 werd opnieuw bovengehaald. Een zeer goede duurloop alhoewel die iets te snel ging (opnieuw naar mijn normen) nml. in 5'50" de kilometer. Ik moet daar heel goed mee opletten van niet te snel te willen lopen want ik zou mezelf wel eens kunnen tegenkomen en 'geparkeerd' staan.
Op zondag had ik Chris uitgenodigd om de lange duurloop te doen en om het psychologisch ook nog aangenamer te maken had ik voor de namiddag een barbecue gepland (met Chris en echtgenoot en Franky en Carine). Voor het lopen hadden we opnieuw hetzelfde stramin gekozen van een tweetal weken geleden nml. eerst een omloop van 14 km (gratiebossen, broek, uitbergen), nadien een toerken langs 'scheve villa' en eendkooi om af te sluiten met een tourken langs de eendekooi. Het ging zeer vlot. Nu aan een tempo van 9,4 km/u dat beter bij mij past voor een lange duurloop. En ja aan Chris zie je niet dat ze loopt, dat is nu eens wat ze bij ons in het dialect noemen 'een pees' Wat wel opviel was dat het zowel zaterdagnamiddag als zondagvoormiddag vrij warm was.
De nieuwe schoenen werden vrijdag en zaterdag ingelopen. Dat geeft natuurlijk altijd een goed gevoel alhoewel ik er een 'blein' op de hiel aan over gehouden had, het was dus 'compeed'-tijd. Wel geen last van de achillespees (en dat is het belangrijkste). Zondag voor de langere duurloop toch opnieuw terug gevallen op het oude paar. En de kousen ... een goed 'gerief' .
Na het lopen vlug een douche en begonnen aan de barbecue. Het was een beetje de bedoeling dat we Chris wat zouden geruststellen ivm haar marathon maar ... of de verhalen van Franky en mezelf haar nu echt op haar gemak gesteld hebben Alle aspecten van de marathon passeerden de revue: voorbereiding, voeding, het (terecht) 'gevreesde 30 km-punt), eten en drinken tijdens de wedstrijd ... En op het einde van de namiddag was Chris nog zenuwachtiger dan ervoor Die zal de komende weken haar eerste marathon in gedachten al wel al enkele keren gelopen hebben alvorens ze half september aan de start staat.
Ook werd er met Franky besproken hoe we de 'cohesie' bij de joggers van Overmere en Berlare kunnen aanpakken. Naast de gebruikelijke trainingen die er nu al zijn worden er drie specialekes gepland. - woensdag 19/08 en 26/08 gezammelijke training om 19uur --> samenkomst aan het donkmeer - parking wandelbaan op 19/08 en aan de parking van de nieuwdonk op 26/08 - zondag 06/09: 10u30 samenkomst sporthal overmere --> eerst een training en nadien wordt er een 'pieleken hesp voorzien met een sneetje brood' ---> alvast dank aan de persoon die deze hesp ter beschikking stelt nml. 'Patrick van den AMI'. Op deze evenenmenten zullen er afstanden uitgestippeld worden zodat iedereen de afstand kan lopen die het best bij hem past. Natuurlijk is er ook nu zaterdag 15 augustus de "smouteriejogging" in Overmere.
foto 1: Gezellig kneuvelen over marathons foto 2: Er moet zich enen met het vlees bezig houden
Zoals aangegeven op donderdag geen training wegens te warm . Maar er was telefoon gekomen dat mijn loopschoenen binnen waren gekomen. Om de loopschoenen gegaan naar Destelbergen en tergelijkertijd ook een paar 'lange kousen' of anders genoemd 'sportcompressie-kousen' aangeschaft. Doordat mijn hartpompfuncite aanzienlijk minder functioneert worden mijn kuiten minder voorzien van bloeddoorstroming en bijkomend iemand met hartproblemen heeft meestal last van enige vernauwing van de aderen (sommigen zullen misschien de term 'etalagebenen' al opgevangen hebben). Dus alles dat kan bijdragen tot het 'open zetten' van de aderen of anders gezegd tot verbetering van de doorbloeding van de kuitspier is een surplus voor mij. Op die manier hoop ik een beetje van de 'stramme kuiten' bij de eerste kilometers kwijt te raken. Onder het motto 'baadt het niet, het schaadt niet' zal ik het dan ook eens proberen met die kousen. Moet wel zeggen het zijn geen volledige kousen maar enkel de beenstukken (dus het is eigenlijk een aansluiting op de 'gewone loopkousen'. Vandaag afgezakt naar Erpe-Erondegem voor de kraainestjogging (met nieuwe schoenen en kousen). Eerst begon het gevecht voor het aantrekken van die kousen (men had mij daar voor verwittigd dat dit in het begin nogal lastig kon zijn - en dat vind ik dan nog zacht uitgedrukt ). We waren met drie lopers uit overmere (Hendrik, Dirk Van De Walle en ikzelf - Dirk zijn vrouw moest wegens een aanslepende kwetsuur spijtig genoeg toekijken). Het parcours van de 'kraainestjogging' is niet van de poes en de laatste 500 meter (op een tour van exact 2 km) lopen zelfs serieus omhoog. Dirk had besloten om bij mij te blijven en we liepen een zeer constante 8 km in een voor mij zeer snelle 46'27" (of 2' sneller dan vorig jaar ). Waren het de nieuwe schoenen/kousen of zat het 'tussen de oren'? Hendrik liep de 12 km in 51'. Morgen staat er een 7-tal km op het programma en zondag een lange duurloop (2,5 uur) samen met Chris. En zo zullen we opnieuw vlot aan ons kilometerkes komen deze week
foto 1: de nieuwe schoenen moeten mij een mentale kick geven foto 2: een 'klonesk' gezicht of een 'effektieve' verbetering van de bloeddoorstroming? foto 3: de mensen van overmere aan de start van de kraainestjogging.
Elke dag is een dag dichter bij Berlijn en om aan mijn kilometers te raken trommel ik natuurlijk zoveel mogelijk mensen op om te gaan mee lopen, op die manier 'vliegen' de kilometers voorbij.
Zondagmorgen voelde ik mij vrij goed doch het regenweer was nu niet echt motiverend om te gaan lopen en alhoewel het goede gevoel was ik wat bang van de terugval te krijgen van de voor mijn normen vrij snelle loop de dag voordien in Lokeren. Een ganse voormiddag lopen twijfelen tussen lopen en niet lopen . Toen dacht ik eraan dat Chris in de namiddag een lange duurloop ging doen, dus mss kon ik met haar een uurtje meelopen. Chris gekontakteerd en voor haar was het ideaal dat ze wat gezelschap had. De plaats van de duurloop was de damvallei in Destelbergen. Daar werden rondjes gelopen rond het damvallei-meer van 1,8 km. Daar het vrij goed vlotte had ik anderhalf uur meegelopen (iets meer dan 14 km), dus een zeer goed weekend gehad: zaterdag een snelle loop in Lokeren en zondag toch een duurloop van anderhalf uur (aan 9,8km/uur). En Chris? Die weet niet dat ze loopt, die bleef maar rondtoeren en liep 32 km
Maandag had ik wat last van de bovendijen (dat komt wel vaker voor als ik wat te rap heb willen lopen). Ik heb toen een loopje gedaan van een zestal kilometer aan een gezappig tempo en dit terwijl de groep van Franky er serieus in vloog. Moet wel zeggen voor de eerste keer sinds maart waren de mannen in overtal in Berlare. Dus aan de joggende vrouwen van Berlare: het verlof is gedaan en haal dus maar opnieuw de loopschoenen uit de kast
Dinsdag was het te lopen in Brussel (en daar halen de vrouwen nog steeds de bovenhand), het krioelde van het volk in het warandapark er moest geslalomd worden tussen de vele wandelaars. Het was dan ook schitterend weer. Nadat de traditionele 4 ronden waren afgelegd (iedereen loopt die ondertussen heel vlot (zelfs bij warm weder)), heb ik er nog 4 bijgedaan en dan terug gelopen zo kwam ik alweer aan 12 km.
Vandaag werd zeer warm weer voorspeld maar langzamerhand kwam er meer bewolking. En met de wolken veranderde ook mijn gedachtengang van zeker niet lopen mss toch een beetje in het park lopen een 40-tal minuten lopen. Het is tenslotte uitgedraaid op een duurloop van 50' langs de kalkense meersen en het 'warme weer' viel eigenlijk nog mee. Naast het trainingswerk is er ook altijd en gedeelte administratief werk bij het lopen van een grote stadsmarathon, deze week viel de officiele inschrijving voor Berlijn binnen en het is toch steeds een opluchting als de administratieve romslomp achter de rug is.
StNr: 7683 Chip: 04:15:00 1962 *Lauf
Anmeldebestätigung
Registration/Confi rmation
Liebe Teilnehmerin, lieber Teilnehmer.
Sie sind zum 36. real,
BERLIN-MARATHON 2009 un ter der im Adressenfeld ge nann ten
Startnummer re gi striert.
Dear participant,
you are registered for the 36th real, BERLINMARATHON
2009 under the race number shown on your address label.
Chère participante, cher participant,
pour le 36e real, BERLINMARATHON
2009 vous avez été inscrit(e) sous le numéro de dossard
indiqué sur le label com par tant votre adres se.
De rest van de week zal een beetje afhangen van de weersomstandigheden, normaal gezien doe ik vrijdagavond de jogging in Erondegem en staat er zondag een duurloop van 2,5 uur op het programma.
Foto 1: Chris voor de start van haar exploot over 32 km rond de damvallei Foto 2: De moedigen van vandaag in Overmere
Donderdag, zoals aangegeven een duurloop van een 11-tal kilometer en Mechelen en het ging wonderwel zeer goed en alhoewel Katleen sneller liep dan vorig jaar moest ze zelf op haar tanden bijten om het tempo te volgen (en daar er in iedere man een beetje 'macho' aanwezig is gaf dat ergens wel een 'kick'). Vorig jaar had ik ook enkele keren hetzelfde parcours gelopen in Mechelen (in het Vrijbroeckpark voor diegen die aldaar hun weg weten) en toen kwam ik op een tijd uit die liefst vier minuten hoger lag.En nu liep ik zonder ook zonder maar één stap te forceren. Hopelijks kan ik nog enkele trainingssessie inlassen met Katleen want het is daar in Mechelen echt prachtig lopen. Van het dipje van enkele dagen geleden was geen sprake meer. Wel was er nog steeds de pijn rond de hiel.
Zoals gezegd diezelfde avond om nieuwe schoenen, daar bleek dat mijn huidig paar eigenlijk hun volledig profiel/demping kwijt waren (op 6 maand tijd waren er dan ook meer dan 1200 km mee gelopen). De voor mij 'ideale' schoenen waren echter niet 'binnen' en ik moet nog wachten tot volgende week. Voor mijn hielprobleem werd mij de raad gegeven om 'gellekes' in de schoenen onder de hiel te plaatsen.
Zaterdagmorgen afgezakt naar het donkmeer alwaar een aflossingstriathlon werd gehouden Verschillende atleten van atletiekkern Overmere waren van de partij (Marleen, Pieter, ...) in verschillende ploegen. Er was ook een ploeg bij met enkele amsterdamgangers (Taaike, Geert en Kurt DJ). Na het zwemmen (Taaike) en fietsen (Geet) kwam de ploeg door rond de 20-ste plaats. Dus iedereen tevreden met die positie want die was nog in 'den eerste helft', maar Kurt DJ schudde er nog een famueze loop uit (3,5 km) en de ploeg rukte op naar de 6 de plaats
In de namiddag afgezakt naar Lokeren om aldaar deel te nemen aan de 'streetrace' over 12,5 km. Mijn loopkompanen van de laatste weken (Maurits en Christine) gingen het iets kalmer aan doen en kozen voor de 5 km. Alhoewel kalmer aan: Maurits 19'03' en Christine 23' over de 4,8 km dus dat is ferm doorgelopen in het toch wel warme weer.
Op de 12,5 km waren er maar twee lopers van Overmere (ikzelf en Kurt DG). Kurt eindigde in 1u02' (heeft wel de laatste tijd wat last van een voetblessure). Voor mezelf werd het een schitterende loop. Van bij den beginnen hield ik een tempo aan van rond de 5'55/km. Met die snelheid vertrek je natuurlijk bij de laatste, maar deze keer begon de inhaalrace reeds na enkele kilometers en bleef duren tot op het eide. Mijn kilometertijden waren opnieuw zeer konstant (tss de 5'53" en de 5'56"). Dit resulteerde in een eindtijd van 1u13'54" (op een bijna gelijkaardig parcours dan vorig jaar maar 400 meter langer) werd er meer dan 4' sneller gelopen. Pijn rond achillespees blijkt inderdaad fel verminderd te zijn (ook na het lopen) door het gebruik van de 'gellekes'.
Afhankelijk hoe ik mij voel morgenvroeg zou ik nog wel eens een lange duurloop durven inlassen (ook al omdat het weerbericht weinig goeds (voor mij toch) voorspelt - temperaturen tot 30 gr. en dan is lopen voor mij uit den boze)
Voila dat is al heel wat positiever nieuws dan in mijn vorig bericht en ja ondertussen zijn we aanbeland op minder dan 50 dagen van Berlijn.
Foto's over de triathlon volgen nog.
Andere foto's
foto 1: Kurt en ikzelf voor de start foto 2: Vol zelfvertrouwen halfweg en het duimpje was een teken naar de fotograaf in de zin van 'kijk eens wat er nog achterkomt' foto 3: Maurits en Christine al volledig gerekupereerd - terwijl ikzelf nog volop aan het 'bekomen' was
De eerste loopdagen van de week zitten erop en ze waren eigenlijk niet zo positief . Een serieuze dip. Het is gaan lopen (meer het gevoel dat ik mij verder sleep) met de moed der wanhoop . De achillespees (of alles wat er rond hangt) toont ook geen beterschap (een wisselend beeld met pijn na het lopen bijna nooit tijdens het lopen). Maandag op het gemak een vijftal kilometer gelopen met de joggers in Berlare. Niettegenstaande de zomervakantie was er toch een aardige opkomst en het meest vervloekte ding na een vakantieperiode is blijkbaar de weegschaal (ben blij dat ik niet de enige was die daarover kloeg ).
Dinsdag in Brussel gaan lopen en blijkbaar is door sommigen de schrik overwonnen want net diegenen die in het begin van de str-sessies vrij terughoudend liepen, gaat er nu vrij goed van door. Heb nog enkele tourkes bijgedaan en kwam aan een 9-tal kilometer. Vandaag een ganse dag veel last gehad als ik mijn gewone schoenen aan had , eens de loopschoenen aan en 50 meter gelopen en alle pijn was weg en zonder problemen een 6,5 km gelopen.Wat wel opvalt is dat niettegenstaande het feit dat ik mij niet optimaal voel de gem. trainingssnelheid naar mijn normen vrij hoog ligt rond de 9,8 km/uur. Dus dat is heel tegenstrijdig met het gevoel dat ik er aan overhoud.
Het is maar best dat dit niet mijn eerste voorbereiding is naar een marathon want ik zou al dik in paniek schieten. Uit ondervinding weet ik, dat je niet gans de voorbereiding je optimaal kan voelen en dt de trainingen gepaard gaan met ups en downs. Het is ook niet nu dat de conditie optimaal moet zijn maar binnen enkele weken .
Om mezelf (en vooral mijn voeten) eens te trakteren (en mij ook mentaal weer volledig op te laden) ga ik mij morgen achter een paar nieuwe loopschoenen, zodat het heerlijke gevoel van de nieuwe schoentjes alle pijn en smart doet vergeten.
De rest van de week staat er morgen een duurloop op het programma in Mechelen (met Katleen (hopelijks is ze niet te goed in form zodat ik ze kan volgen ). En dan vrijdag rustdag en op zaterdag is er de jogging in Lokeren (12km). Aan deze jogging heb ik nog geen al te goede herinneringen: twee jaar geleden daar zelfs moeten opgeven wegens veel te warm, vorig jaar wel uitgelopen(lees uitgeslenterd) maar ook weer vrij warm (blijkbaar valt die jogging telkens samen met de warmste dag van het jaar). Ik hoop ook zondag nog een lange duurloop te doen maar alles zal afhangen van hoe ik mij opdat moment voel.
Ook belangrijk de volgende weken is de jogging die wordt georganiseerd door onze atletiekclub in overmere. Zie hieronder de gegevens en hopelijks kunnen we er vele lopers begroeten. Natuurlijk kunnen we na het lopen ook nog een klappeken doen.
Vrijdag was het afreisdag. En die dag kwam mij weer goed uit, want mijn kuiten deden enorm veel pijn. Raar want de dagen ervoor liep alles perfekt. Maar op de bus hadden we onze benen niet nodig. Na een lange busreis zat de reis 'het zwarte woud' er weer op. Het eerste wat ik deed als ik thuis kwam was de weegschaal opzoeken en het tweede dat ik deed was vloeken: dedju,dedju,dedju er was drie kilogram bijgekomen op een week (nochtans veel gelopen en toch wat op de voeding gelet). Dus werk aan de winkel de volgende dagen ...
Zaterdag dan weer gaan lopen, maar enorme "zware poten" , pff dat was een domper na de zeer goede trainingen de afgelopen week. Dus een 7-tal km gelopen rond het donkmeer met als recept in de eerste kilometers, om de vijf minuten stoppen om te stretchen en dat lukt toch steeds wonderwel.
Aanvankelijk was het niet de bedoeling om een jogging te lopen in het weekend, maar toen meldde maurits mij dat er in Nazareth een jogging was. Dus wij naar Eke. Aanvankelijk leek het daar een enorm stille bedoeling, maar naarmate het startuur vorderde kwamen er toch nog behoorlijk wat deelnemers opdagen voor de 5 en de 10 km. Christine hield het bij de vijf kilometer en zij kwam uit op een tijd van 25'49" (eigenlijk maar een goede minuut buiten het prijzengeld). Voor de 10 km moesten er twee ronden worden afgelegd op een zeer mooi parcours. De zon gaf wel tamelijk veel warmte (wat ook redelijk wat opgevers tot gevolg had) maar op een stuk hadden we de wind tegen en dat zorgde toch voor de nodige afkoeling. Mijn kilometertijden waren vrij konstant en dit rond de 6 minuten. In de eerste kilometers had ik weer last van enorm stramme kuiten , doch na enkele kilometers was de pijn volledig verdwenen (alhoewel de achillespees een bljvend irritant gevoel geeeft - niet echt pijnlijk maar toch iets waar ik mij wat ongerust in maak ). Ik eindigde in een tijd van 56'07" (was wel "maar" 9,4 km). Maurits haalde een tijd van 43'01" (maar uit goede bron heb ik vernomen dat hij zich 'total loss' had gelopen en er vrij 'slecht' uit zag na de wedstrijd - dit in tegenstelling tot zijn vrouw die "springlevend" de aankomst had overschreden). Moet wel zeggen het was een enorm scherpe tijd bij toch zomerse weersomstandigheden. Quinten haalde een tijd van 47'.
Na het lopen hebben we er de riem eens afgelegd en genoten van een barbecue en hebben we wat over het lopen 'geklapt'. Voila het weekje verlof zit erop en ik heb de nodige kilometertjes gedaan.
Morgen staat er weer een training in Berlare op het programma (19u30 - sporthal) en in Brussel beginnen we vanaf dinsdag met de opbouw naar de 10 km.
foto 1: het koffiemoment in Eke foto 2: mijn pijp was uit na de aankomst foto 3 + foto 4: een gezellig klapken bij een barbecue (en vanaf morgen weer regime ...) foto 5: collage van de dag
De dagen in hetzwarte woud vliegen voorbij en morgen is het alweer afreisdag . Maar alléé over het verblijf hier mogen we niet klagen. Ook op sportief gebied is het een voltreffer geworden; Na dinsdag al deftig getraind te hebben, zijn we woensdag eerst een glasblazerij gaan bezoeken en een dorpje in de omgeving. Vanaf het dorp, de bus gelaten voor wathij was en al lopend de tocht verder gezet. Het werd een tocht van 9 km de eerste 6 kilometer kon ik mooi de paadjes langs de rivier volgen maar nadien moest ik op een gedeelte van de rijweg lopen en daar (dat is dan het andere uiterste) is het heel gevaarlijk.
Vandaag heb ik dan een iets langere trainingstocht gelopen. Heen en terug naar een dorp verder. Dat het weer hier spectaculair kan omslaan heb ik ondervonden. In het begin vrij warm maar iets na half weg een vrij hevig onweer. Door de verschillende faktoren (omgeving, onweer, spectaculair hoe de rook boven de bomen uitsteeg) was je meer bezig met de omgeving dat met het lopen (afstand en snelheid) en ondanks toch een vrij geaccidenteerd parcours had ik zonder er veel erg in te hebben 14 km op den garmin staan en met een 9,7 km gem nog een vrij goede snelheid op dit lastige parcours.
In feite moet een verlof niet meer zijn: lopen en rusten . k moet zeggen et zou lang duren vooraleer ik mij hier verveel. Ja en als de regen met bakken naar benden komt zoals op dit moment kan ik altijd blog bijwerken.
Dus morgenvroeg mss een korte loop en dan met de autocar richting Kalken. We hebben ons wel mss wat afgezonderd van de rest van de groep en niet aan de geleide uitstappen deelgenomen, maar ik denk dat we door op ons eigen manier de omgeving te verkennen (ik al lopend en mijn vrouw al fietsend) toch veel mooie dingen gezien en ervaren hebben). In het weekend staat er niet direkt een jogging op het programma (er zijn er geen in de directe omgeving) het zullen dus duurloopjes worden in de omgeving van het donkmeer.
Blijkbaar is er toch een jogging in Oost-Vlaanderen nml. in Nazareth-Eke dus trekken we daarheen (samen met Marurits en Christine).
Foto 1: de drankgelegenheid onder weg
Foto 2: de dieren die denken: welke mutten passeert er hier nu
Foto 3: de begeleidster ziet het volledig zitten
Foto 4: sfeerfoto van het keerpunt vandaag
Foto 5: de weersomstandigheden zijn tijdens de trainingstocht serieus omgeslagen
Maandag was het afreisdag. Van lopen zou er toch niet veel in huis gekomen zijn, want ik had in het weekend mijn beste pijlen verschoten. En maandag voelde ik mij dan ook serieus moe. De bustrip naar het zwarte woud viel heel goed mee (alhoewel ik er tegenop gezien had. De stopplaats en het bezoek aan het oude stadsgedeelte van Straatsburg was een enorme meevaller. Ook zowel het hotel Zum Walkenstein als de omgeving warenenorme meevallers.
Dinsdagmorgen een eind meegereden met de bus, die ge-organiseerde uitstappen gepland hadden tot het volgende dorpje, alwaar mijn vrouw een fiets gehuurd had voor drie dagen; Dus zij gaat drie dagen rondfietsen, terwijl ik de trajecten al lopend afleg . Vandaag stond dan ook de eerste training geprogrammeerd, het was de bedoeling om van Walfach naar Oberwalfach te lopen (6 km). De omgeving was gewoon prachtig (zoals je ook kan zien op de fotos). Langs een riviertje en dat op de hellingen. Het was wat dalend en stijgend maar daar we ons hier maar op een hoogte van net geen 400 meter bevinden, valt het eigenlijk nog allemaal goed mee. Eens aan het hotel aangekomen nog een 4-tal kilometer extra gelopen daar het goed zat vandaag. Die extra kilometers waren wel niet van de poes, dat was het stijgingspercentage heel wat meer, maar na den bergop kwam natuurlijk een afdaling van een tweetal kilometer. Doordat je in een omgeving loopt waar je nog niet gelopen hebt ben je ook meer bezig met wat er te zien is dan met de kilometers
Dus de eerste training hier was een succes. Moet wel zeggen, alles is hier perfekt in orde voor te lopen. De paadjes zijn gescheiden van het verkeer, onderweg kraantjes uit de rotsen en een prachtige omgeving. Men mag mij hier gerust enkele maanden achterlaten, ik zou hier veel kunnen lopen want met zo een omgeving kan je blijven lopen.
Ook het eten valt hier best mij. Je hoort ons dus alles behalve klagen
foto 1: prachtige omgeving foto 2: begeleidster ziet het ook wel zitten foto 3: soms hellend maar prachtig foto 4: waar een bergop is een bergaf
Vandaag stond een duurloop op het programma van een tweetal uur. Na het 'dessert' van gisteren had ik wel schrik en had ik schrik van 'geen poot' vooruit te kunnen. Chris, was weer afgezakt en zij moest weer een lange duurloop doen in lage hartslagzone. In den beginnen had ik last van 'zware kuiten', maar na een tweetal stretchstops was dat probleem opgelost en ging het vrij vlot. De kilometertijden lagen een 10" lager dan vorige week. Den omloop was ook iets anders ingedeeld (had er voor gezorgd dat indien het niet vlotte ik er op enkele punten kon mee stoppen). De hoofrdronde (donk-gratiebossen-broek-scheldedijk-uitbergenbos - nieuwdonk-donk) deze omloop was 14 km. Die verliep vrij vlot. Daarbij aansluitend een middenronde (donk-scheve villa -achterkand donkmeer -eendekooi-donk). Na deze ronde bleef het goed gaan, Chris is toen in hoger harslagzone (lees sneller) gaan lopen en we hebben er nog een tourken eendekooi bijgedaan (3,5 km). We kwamen aan een totaal van 23 km en de duurloop werd er eentje van 2u30. Zeer goede duurloop aan een voor mij perfekt tempo.Ik ben dus meer dan tevreden over de afgelopen trainingsdagen. , alhoewel ik moet toegeven dat ik mij in de namiddag nog niet te veel meters verplaatst heb
Natuurlijk begin je 9 weken voor de marathon ook te dromen/mijmeren over de eindtijd. Chris heeft geen flauw gedacht vor welke tijd ze zal gaan. In mijn droomwereld is natuurlijk weer alles mogelijk (onder de 5 uur zeker, 4u40' moet mogelijk zijn en waarom geen 4u30'). Eens je uit je droomwereld ontwaakt weet je wel beter en na de vorige ervaringen besef ik maar al te goed dat de 'shit' begint na 3 uur (bij mij is dat dus na een 28-tal kilometers) en het enige waar je kon voorzorgen is dat je een zeer goed basis hebt. Maar ja de 'fantasieën' over de eindtijd is nu eenmaal een onderdeel van de voorbereiding
De volgende week zit ik in het "zwarte woud' - de trainingsintensiteit zal afhangen of ik ginder wat 'vlakke wegen' kan vinden want met al te heuvelachitge parcoursen moet ik opletten; Indien ik ginder een internetverbinding kan te pakken krijgen zal ik zeker in het midweeknieuws berichten over de trainingsarbeid. Een weekje met wat minder trainingskilometers zal ook geen kwaad kunnen denk ik.
foto 1: collage van Blankenberge (met dank aan Maurits) foto 2: Chris en ik na de trainingsarbeid
Het weekendmenu is deze keer vrij lastig (we zijn dan ook aanbeland op 9 weken voor Berlijn). Vandaag stond er een 'ontspannen jogging' (in de loop van de dag kreeg dat ontspannen toch een andere betekenis) in Blankenberge op het programma. Rond half twee kwamen Maurits en Christine mij oppikken om naar Blankenberge af te reizen. Er bleken in totaal zo een 250 lopers te zijn afgekomen op het evenement (een strandjogging van 8 km). Al vrij vlug nadat ik mij begon te informeren over de aard van het parcours kreeg ik in de mot dat hiet iets lastiger ging worden dan ik mij had voorgesteld. Wat ook zeker in de loop van de wedstrijd de moeilijkheidsgraad enorm de hoogte instuwde was de wind (op momenten zelfs zeer krachtige wind).
Eens de start gegeven (aan de pier) werden we direct de duinen ingestuurd (een eerste maal omhoog). Daarna zakten we tot op de steenweg om nadien weer de duinen in te gaan en we kregen toen ook de eerste trappenpartij voorgeschoteld. De kilometer die daarop volgden was gewoon zalig om te lopen met de wind in de rug richting zeebrugge op het strand. Eens in zeebrugge aangekomen begon de 'miserie'. Eerst wat losliggend zand aan het keerpunt (ja er waren er daar al een pak gepasseerd voor ik er aan kwam) en dan richting Blankenberge - een stuk van 2,5 km pal tegen de wind . Aan waaiervorming werd niet gedaan , ook alleen werd niet gelopen, het was een lint dat gevormd werd waar idereen zich achter iedereen probeerde te verstoppen; In de winter heb ik geklaagd over de wind maar dit was nog andere 'koek' er leek ook geen einde aan te komen en de 'courag' om verder te lopen was ver te zoeken. Dat lint dat voor mij liep leek eindeloos. We moesten ook de golfbrekers over (waarlangs het losse zand zich had opgehoopt) en dat was ook telkens nog eens bijten. Toen het keerpunt in zicht was, kregen we opnieuw los zand voorgeschoteld. Eens dit genomen was het weer meewind (maar opdat moment deed eigenlijk alles al pijn) - weer moest gelopen worden tot aan de trappen (die ik al stappend (net zoals de meeste deelnemers) genomen heb) en dan werden de duinen in omgekeerde weg gekruist dan de eerste kilometers. We hebben in totaal vier keer de duinen op en af gelopen. Het was het zwaarste parcours dat ik ooit gelopen heb. Ik ben enorm blij dat ik dit heb kunnen lopen maar moet eerlijk toegeven: het zal bij deze ene keer blijven (of het moet windstil zijn (maar aan de zee zal dat nogal moeilijk zijn)).
De kilometertijden waren nu zeker niet vlak door de aard van het parcours en varieerden tss de 5'40" en de 6'57". Ook de hartslag maakte bokkensprongen, maar had hem onder controle (nooit boven de 134 geweest) ). Mijn eindtijd was 50'07".
Ook Maurits en Christine hadden serieus afgezien en zij kwamen aan in resp. 37' en 46'.
Voila, deze trainingdag zit erop en morgen zou normaal (als ik voldoende gerekupereerd ben) een duurloop volgen van rond de twee uur.
foto 1: iedereen met een 'big smile' - we wisten toen nog niet wat ons te wachten stond foto 2: het traditionele koffiemoment fotto 3: nagenieten (alhoewel het woord 'genieten' vandaag toch een aparte betekenis had)
Vandaag stond in Brussel de finale van de start to run op het programma. De opdracht was eenvoudig: vier grote ronden in het warandapark. Na wat letterlijke 'broekperikelen' (maar de VDAB'ers toonden zich inventief en er werd een 'elegante' oplossing gevonden ) en de hilariteit daaromtrent (op die manier konden ook enkele deelnemers hun zenuwachtigheid wat verbergen) werd richting Warandepark gestapt. Daar werden eerst de stretching oefeningen gedaan en daarna gingen we van start. Wat direct opviel waren de verschillende supportersgroep die ook naar de plaats van het gebeuren waren afgezakt en die de deelnemers dan ook luidkeels aanmoedigden (waarvoor zeker onze dank). De eerste die een versnelling plaatste was Luc en met zijn 'lange benen' ging hij er vlot vandoor. Achter hem werden groepjes gevormd en iedereen liep aan zijn eigen tempo vlot de 5 km. Velen hadden ook de les van dinsdag in gedachten gehouden en waren behouden gestart zodat zij in de laatste ronde nog voldoende 'jus' in de benen hadden om te versnellen. Nen dikke, dikke proficiat aan iedereen die de 5 km gehaald heeft en het was een enorm toffe groep om met samen te trainen. En nu op naar ons volgende doelstelling in septemben nml. "Dwars door Mechelen" (10 km). Na het lopen werd nog een race ingezet nml. de race naar het ijscremewagentje Dankzij onze fotografen heb ik een ganse reeks foto's.
De laatste dagen hoor je maar twee woorden 'verlof' en 'mexicaanse griep'. Ik ben eerder voorstander van het eerste begrip. Vakantie betekent echter minder mensen op de trainingen.
Maandag was in Berlare nochtans de opkomst meer dan behoorlijk. De 10 km-mannen (en vrouw ) van Franky hebben er duchtig de pees opgelegd en op de omloop van 10,3 km was iedereen binnen op minder dan 1u05'. Moet zeggen ook de groepen van 7,5 km en van 6 km hebben niet stilgezeten en van elke deelnemer kan één ding zeker en vast gezegd worden: de vooruitang van halfweg maart tot nu is verbazingwekkend
Ook in Brussel was op dinsdag tijdens de str een vrij grote belangstelling want daar staat morgen (donderdag) de 5 km-loop op het programma. Iedereen kon dinsdag eens volgens zijn eigen tempo lopen en er waren en wel enkelen die zichzelf tegenkwamen na een half uur lopen. Dus een aangepast tempo voor de 5 km is de boodschap.
Vandaag woensdag waren er in Berlare een 8-tal moedigen. En ja de persoon waarmee ik samen liep (ben weeral eens naam vergeten - maar is dame links op de foto) legde er duchtig de pees op. Deze maal moest ik den truuk van de 'losse veter' boven halen om geen gezichtsverlies te lijden
De rest van de week: morgen 5 km in Warandepark in Brussel - vrijdag rustdag en zaterdag strandloop in Blankenberge. Ik hoor het al velen denken:"Is dat niet te zwaar voor jou?". Ik dacht dat in de beginne ook maar van de organisatoren kreeg ik volgende parcousbeschrijving en die zou haalbaar moeten zijn voor mij: "Verhard zand ( + een 2 x 50 m in los zand ) + verharde duinenwegels) Afstand = 8 km"
Afhankelijk van hoe ik mij na zaterdag voel staat er voor zondag nog een duurloop geprogrameerd.
Ik heb op deze blog al verschillende mensen aan het woord gelaten, het wordt dus hoog tijd dat ik ook mijn vrouw eens aan het woord laat :
"Aangezien jullie massaal de blog van Danny lezen en er ook op reageren is het bijna mijn plicht er ook eens iets op te schrijven.
Ik ben Lut en de echtgenoot van Danny. Naast echtgenoot ben ik ook nog zijn mental coach,zijn masseuze,zijn kok en nog zo veel meer. Maar ik doe dit met veel plezier ( allee de ene dag is de andere niet natuurlijk).Ik ben ook ooit gestart met start to run maar tweemaal heb ik het moeten opgeven wegens hardnekkig hielspoor. Dus sta ik nu aan de zijlijn en doe mijn best om Danny te helpen. Hopelijk kan hij dit lopen nog lang volhouden want dit komt hem alleen maar ten goede. Als je een foto ziet van hem net na zijn hartinfarct en nu dan weet je waarom hij dit doet. Hij leeft stukken gezonder, hij rookt niet meer, drinkt geen alcohol en let op zijn voeding en door het lopen wordt zijn hartspier goed getraind. Hij moet zo verder doen want ik wil hem nog vele jaren aan mijn zijde! Ik weet dat hij door zijn gedrevenheid al veel mensen ook de loopmicrobe heeft doorgegeven en ik vind dit zeer goed.
Hierbij wens ik iedereen nog veel plezier bij het lopen en zorg dat het zeker een ontspanning blijft en geen inspanning."
Al zeg ik het zelf: "We zijn goed bezig" . Vandaag stond er een duurloop op het programma van 2 uur. Reeds vroeg opgestaan deze morgen want wilde de duurloop op hetzelfde tijdstip doen dan de wedstrijd in Berlijn zelf nml. om 9 uur. Het weer was niet te bijzonder, maar kon niet van gedacht veranderen want ik had afgesproken met Chris, een collega van mijn vrouw. Het te lopen parcours lag ik meer in twijfel. Den traditionele tour zou er 'slecht' bijliggen door de vele regen van de laatste dagen.
Toch naar den 'donk' gereden en van daaruit vertrokken om een eerste gedeelte van de traditionele 'tour' af te leggen. Nu zaten we wel al direket aan de 'weg' achter de camping en die lag er inderdaad slecht bij; Eens in de gratiebossen was het beter en de paadjes in het 'broek' vielen nog mee. Eens aan het 'sluis' gekomen liepen we tot op den dijk om nadien weer het bos in te gaan en nadien richting 'scheve villa' te lopen. Aldaar reeds ingeslagen om zo langs de achterkant van de donk in de eendekooi uit te komen en zo verder naar 'de wandelbaan'. Deze tour was exact 13 km en moet zeggen een zeer goed alternatief op onze andere omlopen (het is de week van het 'uittekenen' van nieuwe omlopen). Nadien nog 2 extra rondjes langs de eendekooi en we kwamen exact aan 20 km.
Het slechte weer draaide uit in uitstekend loopweer. Het tempo was zeer konstant (9,3km/uur) en ook Chris kon zich vinden in dat tempo, daar zij vandaag moest lopen in een lage hartslagzone - haar hartslag bleef konstant tss de 134-136 (wat het vooropgestelde doel was). Dus voor ons beiden een ideaal looptempo. Had niet echt het gevoel van 'moe' te zijn naar de duurloop en je kan toch geen beter gevoel hebben: de vooropgestelde kilometers te hebben afgemaald en niet te diep moeten gaan. En weinig of geen last van den 'achiel'
Het weektotaal van deze week komt op 62 dat is zeer hoog voor mij.
Wie is Chris eigenlijk, hieronder stelt ze zichzelf voor:
"Ik ben Chris, een meisje van 49!
Je kunt me gerust een late roeping noemen gezien ik nog maar pas de loopmicrobe te pakken heb!
En mijn ambities zijn niet van de minste, in september reeds plan ik mijn deelname aan een marathon, namelijk de Leie-marathon van Deinze.
Vanwaar nu plots mijn interesse in deze sport, er bestaan trouwens een pak minder vermoeiende hobbys?
Vooreerst deed ik in mijn jongere jaren graag aan sport, onder andere volleybal
Later waren er de reizen naar de diverse uithoeken van deze planeet waarbij we telkens de hoogste top probeerden te beklimmen of meerdaagse wandel- en trektochten maakten.
De voldoening achteraf, na dikwijls op de rand van het fysieke kunnen gebalanceerd te hebben, gaf zon mentale kick dat maakte dat de tocht soms ondergeschikt was aan het doel!
Je fysieke grenzen verleggen is eten en drinken voor lichaam en geest, noem het gerust een drug!
Moet toegeven, sinds ik in mijn loopschoenen zit voel ik mij een pak relaxer.
Gezien ik werkzaam ben als verpleegkundige op een drukke ziekenhuisafdeling, waar zowel menselijk als praktisch leed voordurend de revue passeren, is lopen een ideale uitlaatklep om dit alles te kanaliseren.
Noem de looptrainingen gerust een mentale douche, voor wat mezelf betreft dan!
Nog even vermelden dat ik individueel train, niet aangesloten ben bij een of andere club.
Mijn loopbijbel is een hardloopscheurkalender Trainen voor een marathon in 100 dagen naar een toptijd!
Uiteraard ontmoet ik graag gelijkgezinden, samenlopen waar het kan of tips en ervaringen uitwisselen.
Je passie delen met anderen maakt van lopen meer dan kilometers afleggen!"
Na donderdag nog een str-sessie in Brussel te hebben gedaan (alwaar er toch enkele zijn met zenuwen voor de 5 km proef) stond op vrijdagavond de jogging in Zevergem op het programma.
Eigenlijk wist ik niet goed wat er van te verwachten want het rare "achillespees"-fenomeen blijft duren nml. tijdens het lopen niks (maar dan ook in het geheel niks) van pijn. Ook de eerste uren na het lopen niet direkt last maar nadien soms met moeite kunnen stappen. Ja en eens weer aan het lopen de pijn verdwenen.
Maurits en Christine (die last had van een blessure maar toch besliste om te lopen) kwamen mij oppikken. Toen we in Zevergem aankwamen was er al een redelijke drukte maar het zat organisatorisch goed in elkaar en we werden professioneel naar de juiste parkingplaats begeleid. Er zijn meer dan 500 joggers komen opdagen en de organisatie verdiende een dikke pluim .
Ook het parcours zat goed in elkaar en mag bestempeld worden als een prachtige omloop. Na ongeveer 1 km een brug maar voor de rest mooie en verkeersvrije wegen. Op de start na (die op de smalle weg nogal chaotisch verliep) was het ook zeer vlot lopen. Mijn kilometertijden lagen tussen de 6'07" en 6'10" en ik eindigde in 1u01'10" (nogmaals een bewijs dat mijn conditie vrij konstant is want vorig jaar had ik hetzelfde parcours op 4" na dezelfde tijd gelopen: en ja het is die "constante" konditie waar het bij mij om te doen is). Moet wel gezegd de temperatuur was dan ook ideaal om te lopen gisteren. Moet ook zeggen dat ik het gevoel had dat ik zeer vlug recupereer en zeker niet het gevoel heb dat ik na een jogging moet staan 'uithijgen' maw. alles zeer goed onder controle zowel tijdens als kort na het lopen.
Ook Maurits en Chistine kwamen goed uit de hoek zij liepen 5 km ipv 10 km maar in zeer snelle tijden (resp. 20' 47" en 26'06") en zij plaatsen zich dan ook vrij vooraan in het klassement;
Er zitten nu zeven opeenvolgende loopdagen op dus zal zaterdag waarschijnlijk een rustdag worden. Zondagmorgen staat er een duurloop op het programma van ongeveer 2 uur. De Berlijnvoorbereiding (op de achillespeesperikelen na) loopt dus zeer vlot.
foto 1: het koffie-ritueel voor de start foto 2: geen kommentaar foto 3: vlug gerekupereerd na jogging foto 3: de joggings zit er weer eens op
Naast het interview afgenomen op VDAB (zie artikel hieronder) is er deze week ook natuurlijk nog het sportieve nieuws. De grote verandering deze week is natuurlijk het weer: de temperaturen zijn een stuk lager (spijtig genoeg hebben we er nu de regen bij) en dat maakt het toch een stuk aangenamer om te lopen mede ook daar het aantal kilometers vanaf deze week drastisch de hoogte ingaan als voorbereiding op Berlijn .
Zondag een zestal kilometer gaan lopen en de spieren voelde zelfs na de jogging van Melsen nog heel goed aan; Wel was het zondag nog serieus zweten geblazen.
Maandag stond er dan de training in Berlare op het menu: wat hier opvalt is dat de joggers die blijven verder bouwen zijn op hun str-conditie met rasse schreden blijven vooruitgaan. Iedereen loopt nu tss de zes en de 10 kilometer en er zijn er ook enkele bij die ook qua snelheid enorme vooruitgang hebben geboekt. Een plezier om er tussen te lopen. Ook hebben er zich automatisch groepjes gevormd zodat iedereen zijn eigen ding kan doen op de training .
Op dinsdag was het weer verzamelen geblazen in Brussel waar we aan de voorlaatste week bezig zijn voor de start to run; De sfeer is optimaal en iedereen is verbaasd over zijn eigen conditie (typerend dat in de laatste weken van zo een start to run zich iedereen bewust wordt van zijn eigen mogelijkheden). Uitspraken zoals Is het al gedaan, het ging juist goed of Is dat nu twee of drie keer 15 minuten
Op woensdag stond er een iets langere duurloop op het programma. We zijn met een zevental vertrokken. Na enkele kilometers scheidden onze wegen. Ik samen met Antoine en Dirk haspelden toen de kilometers af. Door het vele water dat gevallen was hebben we het parcours aangepast en eigenlijk een nieuwe tour gelopen van 14 km. Voor diegenen die de omgeving kennen zie hier een route beschrijving (in ons eigen termen): Langs den boer de schilderes tot op den aard en nadien verder tot uitbergen en voorbij het kasteel naar uitbergenbos om dan via achterste hekken nieuwdonk in de broekstraat uit te komen.
Moet zeggen een prachtige omloop met mooie uitzichten (we kwamen eigenlijk tot de conclusie dat ge niet ver op reis moet gaan om mooie plekjes te zien) en een dreigend onweer maakt de het prentje nog mooier.De film de Vlaschaard kwam in mij op je kon geen betere vergelijking maken (strak wordt ik nog lyrisch ). Al bij al begonnen de kilometerkes van de laatste dagen toch te wegen en mijn kompanen gaven de indruk sneller te kunnen gaan maar onder het motto samen uit samen thuis bereikten we samen de kleedkamers. Een training aan een gem. van 9,3 km/uur voor mij moet dat eigenlijk niet veel meer zijn.
De rest van de week staat er naast de str op donderdag nog de jogging in Zevergem van vrijdagavond op het menu. En zondag een duurloop van een tweetal uur.
In de rechterbovenhoek heb ik ook eennieuw item geplaatst nml. het aantal kilometers gelopen/maand in 2009.
interview naar aanleiding van start to run bij VDAB
Interview met Danny Clincke
Danny is de bezieler van start2run die al heel wat Vdabers aan het lopen heeft gezet. Hieronder een interview dat we op 23 juni met hem hebben gehad.
Waarom deze sport? Ik ben bij het lopen terechtgekomen na een vrij zwaar hartinfarct op 12 juni 2005. De oorzaak was een vernauwing van de aderen door cholesterol met als gevolg de vorming van een bloedklonter. De gevolgen waren vrij zwaar: mijn hartpompfunctie was gereduceerd tot 35%. Na zes maand fysische revalidatie in het ziekenhuis was ik wat in een diep dal geraakt. Er werd mij aangeraden om te blijven sporten. Maar fitnesstoestanden zijn totaal niet mijn ding. Eigenlijk met weinig illusies ben ik begonnen met start2run. En het viel mee. Na 10 weken 5 kilometer. Drie maand later 10 km en na minder dan een jaar de halve marathon. Mijn gezondheidstoestand verbeterde snel en ik voelde mij beter in mijn vel. De sigaretten werden ondertussen ook gebannen en de doelstellingen werden nog eens verlegd door de marathon op het programma te zetten. Ondertussen heb ik er al drie achter de rug. Het is niet de marathon lopen op zich dat voor mij belangrijk is maar vooral de duurlopen als voorbereiding hebben een zeer positef effekt op mijn gezondheid. Door het lopen heb ik ook een pak nieuwe mensen leren kennen.
Ben je van nature een sporter? Vroeger deed ik aan sport maar verder dan vierde provinciale in het voetbal ben ik nooit geraakt en het sociale haalde het boven het sportieve. Had ik vroeger op een identieke manier aan sport gedaan ik had die gezondheidsproblemen niet gehad.
Waarom specifiek start2run? Het start2run verhaal past perfect in mijn trainingsopbouw. Namelijk om met een lage hartslag kilometers te lopen. Anderzijds wil ik het lopen zoveel mogelijkpromoten en zoveel mogelijk mensen overtuigen dat 5 km lopen in ieders bereik ligt. Ook het menselijke aspekt komt weer naar boven. Je leert de mensen op een andere manier kennen en je krijgt ook veel respons.
Waarom zo fanatiek?
Lopen vervangt zoveel andere dingen van vroeger: het sociale pintje, de sigaret, de frieten, de liters cola, Het is belangrijk voor de gezondheid maar is misschien ook een beetje een vlucht. Natuurlijk heeft het lopen mij al veel gegeven qua vriendschappen en reizen die ik anders nooit zou gedaan hebben.
Wat denk je van de reacties en de deelnames?
Ik krijg zeer goede reacties van de deelnemers. Iedereen is vrij enthousiast. Het aantal deelnemers kan wel nog iets hoger, we zijn hier zeker nog niet uitgeput qua recruteringsgroep m.a.w.er zit nog veel vis in de vijver.
Hoe zijn de faciliteiten binnen VDAB?
De faciliteiten zijn hier zeer goed, in tegenstelling met de regio. De mogelijkheid tot douchen maakt het mogelijk om onder de middag te sporten. De nabijheid van het Warandepark is een grote troef.
Speelt het sportcomité hier een rol in?
De rol van het sportcomité is heel belangrijk. Door het sportcomité zijn er heel wat faciliteiten bijgekomen. Heel wat initiatieven zijn door de leden opgezet. Zij kunnen gemakkelijker een grotere groep mensen bereiken en verdedigen de sporters bij de directie.
Heeft het lopen een invloed/weerslag op het werk?
Zoals al beschreven heeft het lopen voor mij een enorme invloed op mijn gezondheid. Iedere deelnemer aan start2run komt na de sessie tot de conclusie dat hij vrij vlug een betere conditie heeft opgebouwd en dat hij zich ook beter in zijn vel gaat voelen. Iemand die zich goed voelt straalt dat ook op andere gebieden buiten het sportieve uit.
Waarom is de meerderheid van de deelnemers vrouwen?
Ben ik niet kwaad of rouwig om. Het moet gezegd het percentage vrouwen, in het algemeen, dat aan start2run deelneemt is fenomenaal. Ik denk dat dit te maken heeft met het macho-imago van de mannen, die vinden 5 km maar niks. Ze zijn dus liever lui!
De tweede reeks is nu bezig. Wat voorzie je nog in de toekomst?
De tweede reeks is nog succesvoller. Ik denk dat het potentieel nog lang niet uitgeput is binnen VDAB. Er zullen nog verschillende sessies volgen, te beginnen met een wintersessie.
Hoeveel start2runners blijven er lopen na de sessies?
De bedoeling is natuurlijk dat zoveel mogelijk deelnemers blijven lopen. Dit lijkt wel te lukken. Ondertussen zijn verschillende start2runners, door de microbe gebeten, fanatiek blijven lopen
Tips om te blijven lopen na de sessies?
Je moet in groep blijven lopen en realistische doelstellingen stellen. Als je tevreden bent met 5 km moet je je hier aan houden. Maar het georganiseerd lopen is wel zeer belangrijk. Men trekt zich op aan elkaar en men maakt er makkelijker tijd voor vrij. Als bindmiddel gebruik ik bijvoorbeeld mijn blog (www.bloggen.be/runningdanny) om ervaringen uit te wisselen.
Tips om te starten/deel te nemen (schoeisel, kledij, frekwentie, )?
De belangrijkste tip is wel de motivatie. Twee maal lopen per week is ideaal om te starten. Als je verder conditioneel wil opbouwen is drie maal lopen aan te raden. De duur van zo een sessie is tussen de 35 en 50 minuten. Laat je adviseren bij de aanschaf van loopschoenen, dit hoeven geen zeer dure te zijn. Zorg dat je steeds goed zichtbaar bent.
Blessurepreventie of blessurebehandeling?
Begin steeds met een degelijke opwarming, bv. stappen tot aan het Warandepark. De snelheid in het begin is niet belangrijk. Blijf binnen je mogelijkheden, forceren hoeft niet. Zeer belangrijk ter preventie is STRETCHEN!!! STRETCHEN!!! STRETCHEN!!! Probeer zoveel mogelijk op een zachte ondergrond te lopen. Het Warandepark is hiervoor ideaal. De belangrijkste blessures zijn hielspoor (waar men spijtig genoeg weinig kan aan doen) en scheenbeenvliesontsteking (hier is de ondergrond waarop men loopt zeer belangrijk).
Na donderdag nog eenstr afgewerkt te hebben in Brussel (en zelfs in het park als het zeer warm), heb ik vrijdag een rustdag ingelast want ik kreeg een beetje een terugval. De warmte begon zwaar te wegen. Ik had wel elke dag gelopen tijdens de warmere dagen maar had mij toch telkens beperkt tot een 5 à 6 km aan een zeer matig tempo.
Zaterdag dan naar Melsen gereden om deel te nemen aan een trappistenloop. Melsen bereiken wasal een ganse opgave, ik reed van de ene omleiding naar de andere (wielerwedstrijd Melle, kermis Merelbeke, omleiding in Schelderode ) . In Melsen zelf was het gezellig toeven. Ook de opzet van het gebeuren kaderde inde echte joggingssfeer. De opdracht: rondjes afmalen (1,5 km) met een maximum aantal van 8, telkens de aankomstlijn overschreden kreeg je een blauw lint dat achtera goed was voor het ophalen van een trappist. De opkomst was zeer goed en het was ook wat minder warm (het startuur was dan ook 19 uur). Op de eerste kilometer na (545 veel te snel natuurlijk) liep ik constante kilometertijden va 613 614 en dat 10 kilometer op éénvolgend. Dus de schommelingen in tijden in Oudenaarde was duidelijk te wijten aan de weersomstandigheden. Dewedstrijd in Oudenaarde was trouwens nog het gesprek bij velen hij werd bestempeld als één van de zwaarste die ze al gelopen hadden en velen deden het verhaal van hun opgave of van hun trage tijd.
Ik eindigde in 1u11 op^de 11,5 km . Ik dus content naar huis (en ja alweer met de vele omleidingen) .
Een probleem dat het warme weer ook met zich meebrengt onder joggers is het aantal insectenbeten. Het zijn vooral dazen/balen die afkomen op hetzweet en ons trakterenop enkele flinke beten.
De eerste weken zijn het aantal joggings vrij beperkt. Nochtans beginnen et aantal gelopen kilometers belangrijk te worden want we zijn op minder dan 11 weken van Berlijn beland en alles staat nu ook in het teken van die marathon.
Praktische info voor de joggers van Overmere/Berlare:
De trainissdagen/plaatsen/uren zijn als volgt:
Maandag 19u30 Berlare
Woensdag : 18u30 Overmere 19:30 Berlare
Vrijdag: 18u30 Overmere
Foto 1: het vaste ritueel voor de afreis heb ik wel alles bij
Foto 2: enkele bekenden aanwezig in Melsen
Foto 3: de buit is binnen
Foto 4: Aktie foto van Filip tijdens zijn zilverenmedaile-race in Oudenaarde
Foto 5: Aktie foto van Christine in haar run naar het brons in Oudenaarde
Wat in de 3 km al opviel dat was dat er ondanks de warmte en het geleuter over 'het stuk tussen de mais' vrij snel gelopen werd.
Miljaar
Het lopen blijft vlot gaan. Terwijl ik in andere voorbereidingen na een tijdje de trainingen als een 'last' begon te aanzien, ga ik nu telkens met plezier gaan lopen. Het zit dus heel goed 'tussen de oren'. Ik zorg nu wel voor de nodige afwisseling in parcoursen, dat is toch ook wel heel belangrijk. Elk parcours heeft zo zijn eigen specifieke elementen. Het Vrijbroeckpark in Mechelen is qua parkloop toch wel de meest geliefkoosde. Het is een vrij lang parcours (3,3 km) voor een park - er is afwisseling:vijver,bospaden en geplaveide paden. Ik was met Katleen op pad voor een training van 11 km. En zoals ik gedacht had, had Katleen de laatste twee weken niet stil gezeten en 'trok' vrij goed door en ik moest haar laten lopen, toch een beetje doorgebeten en na een 7-tal kilometer kwam ik terug om nadien zelfs een zeer kleine voorsprong te nemen; Door elkaar zowat op te jutten (in positieve zin) werd er vrij snel gelopen en was dit voor mij eigenlijk een goed surrogaat voor een intervaltraining.
en de opkomst was dan ook meer dan behoorlijk. We liepen opnieuw naar he 'sluis' op in Berlare en iedereen volgens zijn eigen tempo zijn eigen afstand. Op die manier bereikt iedereen zo wat gelijktijdig het eindpunt en kan er nog wat nagekaart worden. Ikzelf liep er 7,5 km aan een rustig tempo.
Alle aspecten van de marathon passeerden de revue: voorbereiding, voeding, het (terecht) 'gevreesde 30 km-punt), eten en drinken tijdens de wedstrijd ... En op het einde van de namiddag was Chris nog zenuwachtiger dan ervoor 
Die zal de komende weken haar eerste marathon in gedachten al wel al enkele keren gelopen hebben alvorens ze half september aan de start staat.
. Maar er was telefoon gekomen dat mijn loopschoenen binnen waren gekomen.
). Waren het de nieuwe schoenen/kousen of zat het 'tussen de oren'? 
, eens de loopschoenen aan en 50 meter gelopen en alle pijn was weg en zonder problemen een 6,5 km gelopen.Wat wel opvalt is dat niettegenstaande het feit dat ik mij niet optimaal voel de gem. trainingssnelheid naar mijn normen vrij hoog ligt rond de 9,8 km/uur. Dus dat is heel tegenstrijdig met het gevoel dat ik er aan overhoud. 
.
, pff dat was een domper na de zeer goede trainingen de afgelopen week. Dus een 7-tal km gelopen rond het donkmeer met als recept in de eerste kilometers, om de vijf minuten stoppen om te stretchen en dat lukt toch steeds wonderwel.
, doch na enkele kilometers was de pijn volledig verdwenen (alhoewel de achillespees een bljvend irritant gevoel geeeft - niet echt pijnlijk maar toch iets waar ik mij wat ongerust in maak
). Ik eindigde in een tijd van 56'07" (was wel "maar" 9,4 km). 
. Aan waaiervorming werd niet gedaan
. In Melsen zelf was het gezellig toeven. Ook de opzet van het gebeuren kaderde inde echte joggingssfeer. De opdracht: rondjes afmalen (1,5 km) met een maximum aantal van 8, telkens de aankomstlijn overschreden kreeg je een blauw lint dat achtera goed was voor het ophalen van een trappist. De opkomst was zeer goed en het was ook wat minder warm (het startuur was dan ook 19 uur). Op de eerste kilometer na (545 veel te snel natuurlijk) liep ik constante kilometertijden va 613 
