Na een vrij zwaar hartinfarct ben ik begonnen met lopen: van een start to run naar 10 km, naar een halve marathon en zo naar een marathon. Ik neem deel aan veel joggings en doe ook in de week de nodige kilometertjes. Natuurlijk loop ik deze niet alleen maar met verschillende andere joggers.
Het loopverhaal van Danny
23-07-2009
Het zwarte woud: deel 2
De dagen in hetzwarte woud vliegen voorbij en morgen is het alweer afreisdag . Maar alléé over het verblijf hier mogen we niet klagen. Ook op sportief gebied is het een voltreffer geworden; Na dinsdag al deftig getraind te hebben, zijn we woensdag eerst een glasblazerij gaan bezoeken en een dorpje in de omgeving. Vanaf het dorp, de bus gelaten voor wathij was en al lopend de tocht verder gezet. Het werd een tocht van 9 km de eerste 6 kilometer kon ik mooi de paadjes langs de rivier volgen maar nadien moest ik op een gedeelte van de rijweg lopen en daar (dat is dan het andere uiterste) is het heel gevaarlijk.
Vandaag heb ik dan een iets langere trainingstocht gelopen. Heen en terug naar een dorp verder. Dat het weer hier spectaculair kan omslaan heb ik ondervonden. In het begin vrij warm maar iets na half weg een vrij hevig onweer. Door de verschillende faktoren (omgeving, onweer, spectaculair hoe de rook boven de bomen uitsteeg) was je meer bezig met de omgeving dat met het lopen (afstand en snelheid) en ondanks toch een vrij geaccidenteerd parcours had ik zonder er veel erg in te hebben 14 km op den garmin staan en met een 9,7 km gem nog een vrij goede snelheid op dit lastige parcours.
In feite moet een verlof niet meer zijn: lopen en rusten . k moet zeggen et zou lang duren vooraleer ik mij hier verveel. Ja en als de regen met bakken naar benden komt zoals op dit moment kan ik altijd blog bijwerken.
Dus morgenvroeg mss een korte loop en dan met de autocar richting Kalken. We hebben ons wel mss wat afgezonderd van de rest van de groep en niet aan de geleide uitstappen deelgenomen, maar ik denk dat we door op ons eigen manier de omgeving te verkennen (ik al lopend en mijn vrouw al fietsend) toch veel mooie dingen gezien en ervaren hebben). In het weekend staat er niet direkt een jogging op het programma (er zijn er geen in de directe omgeving) het zullen dus duurloopjes worden in de omgeving van het donkmeer.
Blijkbaar is er toch een jogging in Oost-Vlaanderen nml. in Nazareth-Eke dus trekken we daarheen (samen met Marurits en Christine).
Foto 1: de drankgelegenheid onder weg
Foto 2: de dieren die denken: welke mutten passeert er hier nu
Foto 3: de begeleidster ziet het volledig zitten
Foto 4: sfeerfoto van het keerpunt vandaag
Foto 5: de weersomstandigheden zijn tijdens de trainingstocht serieus omgeslagen
Maandag was het afreisdag. Van lopen zou er toch niet veel in huis gekomen zijn, want ik had in het weekend mijn beste pijlen verschoten. En maandag voelde ik mij dan ook serieus moe. De bustrip naar het zwarte woud viel heel goed mee (alhoewel ik er tegenop gezien had. De stopplaats en het bezoek aan het oude stadsgedeelte van Straatsburg was een enorme meevaller. Ook zowel het hotel Zum Walkenstein als de omgeving warenenorme meevallers.
Dinsdagmorgen een eind meegereden met de bus, die ge-organiseerde uitstappen gepland hadden tot het volgende dorpje, alwaar mijn vrouw een fiets gehuurd had voor drie dagen; Dus zij gaat drie dagen rondfietsen, terwijl ik de trajecten al lopend afleg . Vandaag stond dan ook de eerste training geprogrammeerd, het was de bedoeling om van Walfach naar Oberwalfach te lopen (6 km). De omgeving was gewoon prachtig (zoals je ook kan zien op de fotos). Langs een riviertje en dat op de hellingen. Het was wat dalend en stijgend maar daar we ons hier maar op een hoogte van net geen 400 meter bevinden, valt het eigenlijk nog allemaal goed mee. Eens aan het hotel aangekomen nog een 4-tal kilometer extra gelopen daar het goed zat vandaag. Die extra kilometers waren wel niet van de poes, dat was het stijgingspercentage heel wat meer, maar na den bergop kwam natuurlijk een afdaling van een tweetal kilometer. Doordat je in een omgeving loopt waar je nog niet gelopen hebt ben je ook meer bezig met wat er te zien is dan met de kilometers
Dus de eerste training hier was een succes. Moet wel zeggen, alles is hier perfekt in orde voor te lopen. De paadjes zijn gescheiden van het verkeer, onderweg kraantjes uit de rotsen en een prachtige omgeving. Men mag mij hier gerust enkele maanden achterlaten, ik zou hier veel kunnen lopen want met zo een omgeving kan je blijven lopen.
Ook het eten valt hier best mij. Je hoort ons dus alles behalve klagen
foto 1: prachtige omgeving foto 2: begeleidster ziet het ook wel zitten foto 3: soms hellend maar prachtig foto 4: waar een bergop is een bergaf
Vandaag stond een duurloop op het programma van een tweetal uur. Na het 'dessert' van gisteren had ik wel schrik en had ik schrik van 'geen poot' vooruit te kunnen. Chris, was weer afgezakt en zij moest weer een lange duurloop doen in lage hartslagzone. In den beginnen had ik last van 'zware kuiten', maar na een tweetal stretchstops was dat probleem opgelost en ging het vrij vlot. De kilometertijden lagen een 10" lager dan vorige week. Den omloop was ook iets anders ingedeeld (had er voor gezorgd dat indien het niet vlotte ik er op enkele punten kon mee stoppen). De hoofrdronde (donk-gratiebossen-broek-scheldedijk-uitbergenbos - nieuwdonk-donk) deze omloop was 14 km. Die verliep vrij vlot. Daarbij aansluitend een middenronde (donk-scheve villa -achterkand donkmeer -eendekooi-donk). Na deze ronde bleef het goed gaan, Chris is toen in hoger harslagzone (lees sneller) gaan lopen en we hebben er nog een tourken eendekooi bijgedaan (3,5 km). We kwamen aan een totaal van 23 km en de duurloop werd er eentje van 2u30. Zeer goede duurloop aan een voor mij perfekt tempo.Ik ben dus meer dan tevreden over de afgelopen trainingsdagen. , alhoewel ik moet toegeven dat ik mij in de namiddag nog niet te veel meters verplaatst heb
Natuurlijk begin je 9 weken voor de marathon ook te dromen/mijmeren over de eindtijd. Chris heeft geen flauw gedacht vor welke tijd ze zal gaan. In mijn droomwereld is natuurlijk weer alles mogelijk (onder de 5 uur zeker, 4u40' moet mogelijk zijn en waarom geen 4u30'). Eens je uit je droomwereld ontwaakt weet je wel beter en na de vorige ervaringen besef ik maar al te goed dat de 'shit' begint na 3 uur (bij mij is dat dus na een 28-tal kilometers) en het enige waar je kon voorzorgen is dat je een zeer goed basis hebt. Maar ja de 'fantasieën' over de eindtijd is nu eenmaal een onderdeel van de voorbereiding
De volgende week zit ik in het "zwarte woud' - de trainingsintensiteit zal afhangen of ik ginder wat 'vlakke wegen' kan vinden want met al te heuvelachitge parcoursen moet ik opletten; Indien ik ginder een internetverbinding kan te pakken krijgen zal ik zeker in het midweeknieuws berichten over de trainingsarbeid. Een weekje met wat minder trainingskilometers zal ook geen kwaad kunnen denk ik.
foto 1: collage van Blankenberge (met dank aan Maurits) foto 2: Chris en ik na de trainingsarbeid
Het weekendmenu is deze keer vrij lastig (we zijn dan ook aanbeland op 9 weken voor Berlijn). Vandaag stond er een 'ontspannen jogging' (in de loop van de dag kreeg dat ontspannen toch een andere betekenis) in Blankenberge op het programma. Rond half twee kwamen Maurits en Christine mij oppikken om naar Blankenberge af te reizen. Er bleken in totaal zo een 250 lopers te zijn afgekomen op het evenement (een strandjogging van 8 km). Al vrij vlug nadat ik mij begon te informeren over de aard van het parcours kreeg ik in de mot dat hiet iets lastiger ging worden dan ik mij had voorgesteld. Wat ook zeker in de loop van de wedstrijd de moeilijkheidsgraad enorm de hoogte instuwde was de wind (op momenten zelfs zeer krachtige wind).
Eens de start gegeven (aan de pier) werden we direct de duinen ingestuurd (een eerste maal omhoog). Daarna zakten we tot op de steenweg om nadien weer de duinen in te gaan en we kregen toen ook de eerste trappenpartij voorgeschoteld. De kilometer die daarop volgden was gewoon zalig om te lopen met de wind in de rug richting zeebrugge op het strand. Eens in zeebrugge aangekomen begon de 'miserie'. Eerst wat losliggend zand aan het keerpunt (ja er waren er daar al een pak gepasseerd voor ik er aan kwam) en dan richting Blankenberge - een stuk van 2,5 km pal tegen de wind . Aan waaiervorming werd niet gedaan , ook alleen werd niet gelopen, het was een lint dat gevormd werd waar idereen zich achter iedereen probeerde te verstoppen; In de winter heb ik geklaagd over de wind maar dit was nog andere 'koek' er leek ook geen einde aan te komen en de 'courag' om verder te lopen was ver te zoeken. Dat lint dat voor mij liep leek eindeloos. We moesten ook de golfbrekers over (waarlangs het losse zand zich had opgehoopt) en dat was ook telkens nog eens bijten. Toen het keerpunt in zicht was, kregen we opnieuw los zand voorgeschoteld. Eens dit genomen was het weer meewind (maar opdat moment deed eigenlijk alles al pijn) - weer moest gelopen worden tot aan de trappen (die ik al stappend (net zoals de meeste deelnemers) genomen heb) en dan werden de duinen in omgekeerde weg gekruist dan de eerste kilometers. We hebben in totaal vier keer de duinen op en af gelopen. Het was het zwaarste parcours dat ik ooit gelopen heb. Ik ben enorm blij dat ik dit heb kunnen lopen maar moet eerlijk toegeven: het zal bij deze ene keer blijven (of het moet windstil zijn (maar aan de zee zal dat nogal moeilijk zijn)).
De kilometertijden waren nu zeker niet vlak door de aard van het parcours en varieerden tss de 5'40" en de 6'57". Ook de hartslag maakte bokkensprongen, maar had hem onder controle (nooit boven de 134 geweest) ). Mijn eindtijd was 50'07".
Ook Maurits en Christine hadden serieus afgezien en zij kwamen aan in resp. 37' en 46'.
Voila, deze trainingdag zit erop en morgen zou normaal (als ik voldoende gerekupereerd ben) een duurloop volgen van rond de twee uur.
foto 1: iedereen met een 'big smile' - we wisten toen nog niet wat ons te wachten stond foto 2: het traditionele koffiemoment fotto 3: nagenieten (alhoewel het woord 'genieten' vandaag toch een aparte betekenis had)
Vandaag stond in Brussel de finale van de start to run op het programma. De opdracht was eenvoudig: vier grote ronden in het warandapark. Na wat letterlijke 'broekperikelen' (maar de VDAB'ers toonden zich inventief en er werd een 'elegante' oplossing gevonden ) en de hilariteit daaromtrent (op die manier konden ook enkele deelnemers hun zenuwachtigheid wat verbergen) werd richting Warandepark gestapt. Daar werden eerst de stretching oefeningen gedaan en daarna gingen we van start. Wat direct opviel waren de verschillende supportersgroep die ook naar de plaats van het gebeuren waren afgezakt en die de deelnemers dan ook luidkeels aanmoedigden (waarvoor zeker onze dank). De eerste die een versnelling plaatste was Luc en met zijn 'lange benen' ging hij er vlot vandoor. Achter hem werden groepjes gevormd en iedereen liep aan zijn eigen tempo vlot de 5 km. Velen hadden ook de les van dinsdag in gedachten gehouden en waren behouden gestart zodat zij in de laatste ronde nog voldoende 'jus' in de benen hadden om te versnellen. Nen dikke, dikke proficiat aan iedereen die de 5 km gehaald heeft en het was een enorm toffe groep om met samen te trainen. En nu op naar ons volgende doelstelling in septemben nml. "Dwars door Mechelen" (10 km). Na het lopen werd nog een race ingezet nml. de race naar het ijscremewagentje Dankzij onze fotografen heb ik een ganse reeks foto's.
De laatste dagen hoor je maar twee woorden 'verlof' en 'mexicaanse griep'. Ik ben eerder voorstander van het eerste begrip. Vakantie betekent echter minder mensen op de trainingen.
Maandag was in Berlare nochtans de opkomst meer dan behoorlijk. De 10 km-mannen (en vrouw ) van Franky hebben er duchtig de pees opgelegd en op de omloop van 10,3 km was iedereen binnen op minder dan 1u05'. Moet zeggen ook de groepen van 7,5 km en van 6 km hebben niet stilgezeten en van elke deelnemer kan één ding zeker en vast gezegd worden: de vooruitang van halfweg maart tot nu is verbazingwekkend
Ook in Brussel was op dinsdag tijdens de str een vrij grote belangstelling want daar staat morgen (donderdag) de 5 km-loop op het programma. Iedereen kon dinsdag eens volgens zijn eigen tempo lopen en er waren en wel enkelen die zichzelf tegenkwamen na een half uur lopen. Dus een aangepast tempo voor de 5 km is de boodschap.
Vandaag woensdag waren er in Berlare een 8-tal moedigen. En ja de persoon waarmee ik samen liep (ben weeral eens naam vergeten - maar is dame links op de foto) legde er duchtig de pees op. Deze maal moest ik den truuk van de 'losse veter' boven halen om geen gezichtsverlies te lijden
De rest van de week: morgen 5 km in Warandepark in Brussel - vrijdag rustdag en zaterdag strandloop in Blankenberge. Ik hoor het al velen denken:"Is dat niet te zwaar voor jou?". Ik dacht dat in de beginne ook maar van de organisatoren kreeg ik volgende parcousbeschrijving en die zou haalbaar moeten zijn voor mij: "Verhard zand ( + een 2 x 50 m in los zand ) + verharde duinenwegels) Afstand = 8 km"
Afhankelijk van hoe ik mij na zaterdag voel staat er voor zondag nog een duurloop geprogrameerd.
Ik heb op deze blog al verschillende mensen aan het woord gelaten, het wordt dus hoog tijd dat ik ook mijn vrouw eens aan het woord laat :
"Aangezien jullie massaal de blog van Danny lezen en er ook op reageren is het bijna mijn plicht er ook eens iets op te schrijven.
Ik ben Lut en de echtgenoot van Danny. Naast echtgenoot ben ik ook nog zijn mental coach,zijn masseuze,zijn kok en nog zo veel meer. Maar ik doe dit met veel plezier ( allee de ene dag is de andere niet natuurlijk).Ik ben ook ooit gestart met start to run maar tweemaal heb ik het moeten opgeven wegens hardnekkig hielspoor. Dus sta ik nu aan de zijlijn en doe mijn best om Danny te helpen. Hopelijk kan hij dit lopen nog lang volhouden want dit komt hem alleen maar ten goede. Als je een foto ziet van hem net na zijn hartinfarct en nu dan weet je waarom hij dit doet. Hij leeft stukken gezonder, hij rookt niet meer, drinkt geen alcohol en let op zijn voeding en door het lopen wordt zijn hartspier goed getraind. Hij moet zo verder doen want ik wil hem nog vele jaren aan mijn zijde! Ik weet dat hij door zijn gedrevenheid al veel mensen ook de loopmicrobe heeft doorgegeven en ik vind dit zeer goed.
Hierbij wens ik iedereen nog veel plezier bij het lopen en zorg dat het zeker een ontspanning blijft en geen inspanning."
Al zeg ik het zelf: "We zijn goed bezig" . Vandaag stond er een duurloop op het programma van 2 uur. Reeds vroeg opgestaan deze morgen want wilde de duurloop op hetzelfde tijdstip doen dan de wedstrijd in Berlijn zelf nml. om 9 uur. Het weer was niet te bijzonder, maar kon niet van gedacht veranderen want ik had afgesproken met Chris, een collega van mijn vrouw. Het te lopen parcours lag ik meer in twijfel. Den traditionele tour zou er 'slecht' bijliggen door de vele regen van de laatste dagen.
Toch naar den 'donk' gereden en van daaruit vertrokken om een eerste gedeelte van de traditionele 'tour' af te leggen. Nu zaten we wel al direket aan de 'weg' achter de camping en die lag er inderdaad slecht bij; Eens in de gratiebossen was het beter en de paadjes in het 'broek' vielen nog mee. Eens aan het 'sluis' gekomen liepen we tot op den dijk om nadien weer het bos in te gaan en nadien richting 'scheve villa' te lopen. Aldaar reeds ingeslagen om zo langs de achterkant van de donk in de eendekooi uit te komen en zo verder naar 'de wandelbaan'. Deze tour was exact 13 km en moet zeggen een zeer goed alternatief op onze andere omlopen (het is de week van het 'uittekenen' van nieuwe omlopen). Nadien nog 2 extra rondjes langs de eendekooi en we kwamen exact aan 20 km.
Het slechte weer draaide uit in uitstekend loopweer. Het tempo was zeer konstant (9,3km/uur) en ook Chris kon zich vinden in dat tempo, daar zij vandaag moest lopen in een lage hartslagzone - haar hartslag bleef konstant tss de 134-136 (wat het vooropgestelde doel was). Dus voor ons beiden een ideaal looptempo. Had niet echt het gevoel van 'moe' te zijn naar de duurloop en je kan toch geen beter gevoel hebben: de vooropgestelde kilometers te hebben afgemaald en niet te diep moeten gaan. En weinig of geen last van den 'achiel'
Het weektotaal van deze week komt op 62 dat is zeer hoog voor mij.
Wie is Chris eigenlijk, hieronder stelt ze zichzelf voor:
"Ik ben Chris, een meisje van 49!
Je kunt me gerust een late roeping noemen gezien ik nog maar pas de loopmicrobe te pakken heb!
En mijn ambities zijn niet van de minste, in september reeds plan ik mijn deelname aan een marathon, namelijk de Leie-marathon van Deinze.
Vanwaar nu plots mijn interesse in deze sport, er bestaan trouwens een pak minder vermoeiende hobbys?
Vooreerst deed ik in mijn jongere jaren graag aan sport, onder andere volleybal
Later waren er de reizen naar de diverse uithoeken van deze planeet waarbij we telkens de hoogste top probeerden te beklimmen of meerdaagse wandel- en trektochten maakten.
De voldoening achteraf, na dikwijls op de rand van het fysieke kunnen gebalanceerd te hebben, gaf zon mentale kick dat maakte dat de tocht soms ondergeschikt was aan het doel!
Je fysieke grenzen verleggen is eten en drinken voor lichaam en geest, noem het gerust een drug!
Moet toegeven, sinds ik in mijn loopschoenen zit voel ik mij een pak relaxer.
Gezien ik werkzaam ben als verpleegkundige op een drukke ziekenhuisafdeling, waar zowel menselijk als praktisch leed voordurend de revue passeren, is lopen een ideale uitlaatklep om dit alles te kanaliseren.
Noem de looptrainingen gerust een mentale douche, voor wat mezelf betreft dan!
Nog even vermelden dat ik individueel train, niet aangesloten ben bij een of andere club.
Mijn loopbijbel is een hardloopscheurkalender Trainen voor een marathon in 100 dagen naar een toptijd!
Uiteraard ontmoet ik graag gelijkgezinden, samenlopen waar het kan of tips en ervaringen uitwisselen.
Je passie delen met anderen maakt van lopen meer dan kilometers afleggen!"
Na donderdag nog een str-sessie in Brussel te hebben gedaan (alwaar er toch enkele zijn met zenuwen voor de 5 km proef) stond op vrijdagavond de jogging in Zevergem op het programma.
Eigenlijk wist ik niet goed wat er van te verwachten want het rare "achillespees"-fenomeen blijft duren nml. tijdens het lopen niks (maar dan ook in het geheel niks) van pijn. Ook de eerste uren na het lopen niet direkt last maar nadien soms met moeite kunnen stappen. Ja en eens weer aan het lopen de pijn verdwenen.
Maurits en Christine (die last had van een blessure maar toch besliste om te lopen) kwamen mij oppikken. Toen we in Zevergem aankwamen was er al een redelijke drukte maar het zat organisatorisch goed in elkaar en we werden professioneel naar de juiste parkingplaats begeleid. Er zijn meer dan 500 joggers komen opdagen en de organisatie verdiende een dikke pluim .
Ook het parcours zat goed in elkaar en mag bestempeld worden als een prachtige omloop. Na ongeveer 1 km een brug maar voor de rest mooie en verkeersvrije wegen. Op de start na (die op de smalle weg nogal chaotisch verliep) was het ook zeer vlot lopen. Mijn kilometertijden lagen tussen de 6'07" en 6'10" en ik eindigde in 1u01'10" (nogmaals een bewijs dat mijn conditie vrij konstant is want vorig jaar had ik hetzelfde parcours op 4" na dezelfde tijd gelopen: en ja het is die "constante" konditie waar het bij mij om te doen is). Moet wel gezegd de temperatuur was dan ook ideaal om te lopen gisteren. Moet ook zeggen dat ik het gevoel had dat ik zeer vlug recupereer en zeker niet het gevoel heb dat ik na een jogging moet staan 'uithijgen' maw. alles zeer goed onder controle zowel tijdens als kort na het lopen.
Ook Maurits en Chistine kwamen goed uit de hoek zij liepen 5 km ipv 10 km maar in zeer snelle tijden (resp. 20' 47" en 26'06") en zij plaatsen zich dan ook vrij vooraan in het klassement;
Er zitten nu zeven opeenvolgende loopdagen op dus zal zaterdag waarschijnlijk een rustdag worden. Zondagmorgen staat er een duurloop op het programma van ongeveer 2 uur. De Berlijnvoorbereiding (op de achillespeesperikelen na) loopt dus zeer vlot.
foto 1: het koffie-ritueel voor de start foto 2: geen kommentaar foto 3: vlug gerekupereerd na jogging foto 3: de joggings zit er weer eens op
Naast het interview afgenomen op VDAB (zie artikel hieronder) is er deze week ook natuurlijk nog het sportieve nieuws. De grote verandering deze week is natuurlijk het weer: de temperaturen zijn een stuk lager (spijtig genoeg hebben we er nu de regen bij) en dat maakt het toch een stuk aangenamer om te lopen mede ook daar het aantal kilometers vanaf deze week drastisch de hoogte ingaan als voorbereiding op Berlijn .
Zondag een zestal kilometer gaan lopen en de spieren voelde zelfs na de jogging van Melsen nog heel goed aan; Wel was het zondag nog serieus zweten geblazen.
Maandag stond er dan de training in Berlare op het menu: wat hier opvalt is dat de joggers die blijven verder bouwen zijn op hun str-conditie met rasse schreden blijven vooruitgaan. Iedereen loopt nu tss de zes en de 10 kilometer en er zijn er ook enkele bij die ook qua snelheid enorme vooruitgang hebben geboekt. Een plezier om er tussen te lopen. Ook hebben er zich automatisch groepjes gevormd zodat iedereen zijn eigen ding kan doen op de training .
Op dinsdag was het weer verzamelen geblazen in Brussel waar we aan de voorlaatste week bezig zijn voor de start to run; De sfeer is optimaal en iedereen is verbaasd over zijn eigen conditie (typerend dat in de laatste weken van zo een start to run zich iedereen bewust wordt van zijn eigen mogelijkheden). Uitspraken zoals Is het al gedaan, het ging juist goed of Is dat nu twee of drie keer 15 minuten
Op woensdag stond er een iets langere duurloop op het programma. We zijn met een zevental vertrokken. Na enkele kilometers scheidden onze wegen. Ik samen met Antoine en Dirk haspelden toen de kilometers af. Door het vele water dat gevallen was hebben we het parcours aangepast en eigenlijk een nieuwe tour gelopen van 14 km. Voor diegenen die de omgeving kennen zie hier een route beschrijving (in ons eigen termen): Langs den boer de schilderes tot op den aard en nadien verder tot uitbergen en voorbij het kasteel naar uitbergenbos om dan via achterste hekken nieuwdonk in de broekstraat uit te komen.
Moet zeggen een prachtige omloop met mooie uitzichten (we kwamen eigenlijk tot de conclusie dat ge niet ver op reis moet gaan om mooie plekjes te zien) en een dreigend onweer maakt de het prentje nog mooier.De film de Vlaschaard kwam in mij op je kon geen betere vergelijking maken (strak wordt ik nog lyrisch ). Al bij al begonnen de kilometerkes van de laatste dagen toch te wegen en mijn kompanen gaven de indruk sneller te kunnen gaan maar onder het motto samen uit samen thuis bereikten we samen de kleedkamers. Een training aan een gem. van 9,3 km/uur voor mij moet dat eigenlijk niet veel meer zijn.
De rest van de week staat er naast de str op donderdag nog de jogging in Zevergem van vrijdagavond op het menu. En zondag een duurloop van een tweetal uur.
In de rechterbovenhoek heb ik ook eennieuw item geplaatst nml. het aantal kilometers gelopen/maand in 2009.
interview naar aanleiding van start to run bij VDAB
Interview met Danny Clincke
Danny is de bezieler van start2run die al heel wat Vdabers aan het lopen heeft gezet. Hieronder een interview dat we op 23 juni met hem hebben gehad.
Waarom deze sport? Ik ben bij het lopen terechtgekomen na een vrij zwaar hartinfarct op 12 juni 2005. De oorzaak was een vernauwing van de aderen door cholesterol met als gevolg de vorming van een bloedklonter. De gevolgen waren vrij zwaar: mijn hartpompfunctie was gereduceerd tot 35%. Na zes maand fysische revalidatie in het ziekenhuis was ik wat in een diep dal geraakt. Er werd mij aangeraden om te blijven sporten. Maar fitnesstoestanden zijn totaal niet mijn ding. Eigenlijk met weinig illusies ben ik begonnen met start2run. En het viel mee. Na 10 weken 5 kilometer. Drie maand later 10 km en na minder dan een jaar de halve marathon. Mijn gezondheidstoestand verbeterde snel en ik voelde mij beter in mijn vel. De sigaretten werden ondertussen ook gebannen en de doelstellingen werden nog eens verlegd door de marathon op het programma te zetten. Ondertussen heb ik er al drie achter de rug. Het is niet de marathon lopen op zich dat voor mij belangrijk is maar vooral de duurlopen als voorbereiding hebben een zeer positef effekt op mijn gezondheid. Door het lopen heb ik ook een pak nieuwe mensen leren kennen.
Ben je van nature een sporter? Vroeger deed ik aan sport maar verder dan vierde provinciale in het voetbal ben ik nooit geraakt en het sociale haalde het boven het sportieve. Had ik vroeger op een identieke manier aan sport gedaan ik had die gezondheidsproblemen niet gehad.
Waarom specifiek start2run? Het start2run verhaal past perfect in mijn trainingsopbouw. Namelijk om met een lage hartslag kilometers te lopen. Anderzijds wil ik het lopen zoveel mogelijkpromoten en zoveel mogelijk mensen overtuigen dat 5 km lopen in ieders bereik ligt. Ook het menselijke aspekt komt weer naar boven. Je leert de mensen op een andere manier kennen en je krijgt ook veel respons.
Waarom zo fanatiek?
Lopen vervangt zoveel andere dingen van vroeger: het sociale pintje, de sigaret, de frieten, de liters cola, Het is belangrijk voor de gezondheid maar is misschien ook een beetje een vlucht. Natuurlijk heeft het lopen mij al veel gegeven qua vriendschappen en reizen die ik anders nooit zou gedaan hebben.
Wat denk je van de reacties en de deelnames?
Ik krijg zeer goede reacties van de deelnemers. Iedereen is vrij enthousiast. Het aantal deelnemers kan wel nog iets hoger, we zijn hier zeker nog niet uitgeput qua recruteringsgroep m.a.w.er zit nog veel vis in de vijver.
Hoe zijn de faciliteiten binnen VDAB?
De faciliteiten zijn hier zeer goed, in tegenstelling met de regio. De mogelijkheid tot douchen maakt het mogelijk om onder de middag te sporten. De nabijheid van het Warandepark is een grote troef.
Speelt het sportcomité hier een rol in?
De rol van het sportcomité is heel belangrijk. Door het sportcomité zijn er heel wat faciliteiten bijgekomen. Heel wat initiatieven zijn door de leden opgezet. Zij kunnen gemakkelijker een grotere groep mensen bereiken en verdedigen de sporters bij de directie.
Heeft het lopen een invloed/weerslag op het werk?
Zoals al beschreven heeft het lopen voor mij een enorme invloed op mijn gezondheid. Iedere deelnemer aan start2run komt na de sessie tot de conclusie dat hij vrij vlug een betere conditie heeft opgebouwd en dat hij zich ook beter in zijn vel gaat voelen. Iemand die zich goed voelt straalt dat ook op andere gebieden buiten het sportieve uit.
Waarom is de meerderheid van de deelnemers vrouwen?
Ben ik niet kwaad of rouwig om. Het moet gezegd het percentage vrouwen, in het algemeen, dat aan start2run deelneemt is fenomenaal. Ik denk dat dit te maken heeft met het macho-imago van de mannen, die vinden 5 km maar niks. Ze zijn dus liever lui!
De tweede reeks is nu bezig. Wat voorzie je nog in de toekomst?
De tweede reeks is nog succesvoller. Ik denk dat het potentieel nog lang niet uitgeput is binnen VDAB. Er zullen nog verschillende sessies volgen, te beginnen met een wintersessie.
Hoeveel start2runners blijven er lopen na de sessies?
De bedoeling is natuurlijk dat zoveel mogelijk deelnemers blijven lopen. Dit lijkt wel te lukken. Ondertussen zijn verschillende start2runners, door de microbe gebeten, fanatiek blijven lopen
Tips om te blijven lopen na de sessies?
Je moet in groep blijven lopen en realistische doelstellingen stellen. Als je tevreden bent met 5 km moet je je hier aan houden. Maar het georganiseerd lopen is wel zeer belangrijk. Men trekt zich op aan elkaar en men maakt er makkelijker tijd voor vrij. Als bindmiddel gebruik ik bijvoorbeeld mijn blog (www.bloggen.be/runningdanny) om ervaringen uit te wisselen.
Tips om te starten/deel te nemen (schoeisel, kledij, frekwentie, )?
De belangrijkste tip is wel de motivatie. Twee maal lopen per week is ideaal om te starten. Als je verder conditioneel wil opbouwen is drie maal lopen aan te raden. De duur van zo een sessie is tussen de 35 en 50 minuten. Laat je adviseren bij de aanschaf van loopschoenen, dit hoeven geen zeer dure te zijn. Zorg dat je steeds goed zichtbaar bent.
Blessurepreventie of blessurebehandeling?
Begin steeds met een degelijke opwarming, bv. stappen tot aan het Warandepark. De snelheid in het begin is niet belangrijk. Blijf binnen je mogelijkheden, forceren hoeft niet. Zeer belangrijk ter preventie is STRETCHEN!!! STRETCHEN!!! STRETCHEN!!! Probeer zoveel mogelijk op een zachte ondergrond te lopen. Het Warandepark is hiervoor ideaal. De belangrijkste blessures zijn hielspoor (waar men spijtig genoeg weinig kan aan doen) en scheenbeenvliesontsteking (hier is de ondergrond waarop men loopt zeer belangrijk).
Na donderdag nog eenstr afgewerkt te hebben in Brussel (en zelfs in het park als het zeer warm), heb ik vrijdag een rustdag ingelast want ik kreeg een beetje een terugval. De warmte begon zwaar te wegen. Ik had wel elke dag gelopen tijdens de warmere dagen maar had mij toch telkens beperkt tot een 5 à 6 km aan een zeer matig tempo.
Zaterdag dan naar Melsen gereden om deel te nemen aan een trappistenloop. Melsen bereiken wasal een ganse opgave, ik reed van de ene omleiding naar de andere (wielerwedstrijd Melle, kermis Merelbeke, omleiding in Schelderode ) . In Melsen zelf was het gezellig toeven. Ook de opzet van het gebeuren kaderde inde echte joggingssfeer. De opdracht: rondjes afmalen (1,5 km) met een maximum aantal van 8, telkens de aankomstlijn overschreden kreeg je een blauw lint dat achtera goed was voor het ophalen van een trappist. De opkomst was zeer goed en het was ook wat minder warm (het startuur was dan ook 19 uur). Op de eerste kilometer na (545 veel te snel natuurlijk) liep ik constante kilometertijden va 613 614 en dat 10 kilometer op éénvolgend. Dus de schommelingen in tijden in Oudenaarde was duidelijk te wijten aan de weersomstandigheden. Dewedstrijd in Oudenaarde was trouwens nog het gesprek bij velen hij werd bestempeld als één van de zwaarste die ze al gelopen hadden en velen deden het verhaal van hun opgave of van hun trage tijd.
Ik eindigde in 1u11 op^de 11,5 km . Ik dus content naar huis (en ja alweer met de vele omleidingen) .
Een probleem dat het warme weer ook met zich meebrengt onder joggers is het aantal insectenbeten. Het zijn vooral dazen/balen die afkomen op hetzweet en ons trakterenop enkele flinke beten.
De eerste weken zijn het aantal joggings vrij beperkt. Nochtans beginnen et aantal gelopen kilometers belangrijk te worden want we zijn op minder dan 11 weken van Berlijn beland en alles staat nu ook in het teken van die marathon.
Praktische info voor de joggers van Overmere/Berlare:
De trainissdagen/plaatsen/uren zijn als volgt:
Maandag 19u30 Berlare
Woensdag : 18u30 Overmere 19:30 Berlare
Vrijdag: 18u30 Overmere
Foto 1: het vaste ritueel voor de afreis heb ik wel alles bij
Foto 2: enkele bekenden aanwezig in Melsen
Foto 3: de buit is binnen
Foto 4: Aktie foto van Filip tijdens zijn zilverenmedaile-race in Oudenaarde
Foto 5: Aktie foto van Christine in haar run naar het brons in Oudenaarde
De dag na een halve marathon is het steeds tijd voor een analyse (dankzij de gegevens opgeslagen op garmin is dit makkelijk te doen natuurlijk); Wat direct opvalt: de zon en warmte hebben een serieuze invloed op je prestatie; Terwijl ik andere halve marathons een vrij constante snelheid kon aanhouden was dit zeker nu niet het geval. Ook de hartslag maakte rare sprongen.
KmtijdenHartslag
0-5tss 530 en 615116
5-10tss 607 en 621131
10-15tss 626 en 645137
15-20tss708 en 725132
Zelfs in de 5km-blokken was er weinig of geen constante en werden de tijden bepaald door de strook van het parcours waarin je liep (enorm verschil tussen het park (schaduw) en piste (volle zon)).
Hiermee is ook een luik van de voorbereiding voor Berlijn afgesloten nml. 4 halve marathons op zes weken (Goteborg, 20 km van Brussel, Mc Bride, Oudenaarde). Weeral een heel pak mooie ervaringen rijker. Het volgende gedeelte zal nu vooral bestaan uit het lopen van langere duurlopen want ik vind niet direct halve marathon om te lopen (jammer en alle tips zijn welkom). En ja hopelijk duurt dit (te) warme weer niet te lang.
Ondertussen hebben we deze week ook niet stil gezeten en volgden er enkele korte loopjes.
Te beginnen maandag in Berlare. Ik was naar daar gegaan om zeer traag te lopen. Franky trok op pad met de snellere mannen, ik liep mee met de iets trageren (dacht ik ). Toen we een viertal kilometer aan het lopen waren kreeg ik het lastig; Was het de warmte? De vorige dag die nog serieus in de benen zat? Toen de garmin een biepend geluid gaf om de kilometertijd aan te geven wist ik genoeg. Twee van die tragere dames waren door het bos aan het lopen aan 540/km. Nog een geluk dat je dan als coach kan zeggen k ga eens kijken hoe het met de rest zit dat klinkt toch beter dan te moeten zeggen: kan niet volgen
Dinsdag stond er in Brussel ook een str-sessie op het programma. Mag gezegd worden nu waren het vooral de mannen die in de meerderheid waren (toch ook enkele dappere dames van de partij). Maar het was zwaar. Het aantal vooropgestelde minuten werd gelopen maar er werd heel weinig gezegd . Maar niet getreurd, het mag niet te makkelijk zijn ook en we naderen 16/07 de dag van de 5-km loop.
Woensdag avond stond er een training op het programma in Berlare; De opkomst was ondanks het warme weer vrij behoorlijk. En blijkbaar past een mens zich vrij vlug aan aan de weersomstandigheden want er werd niet erg veel geklaagd over de hitte. Wel zeggen er was wat wind en in de bossen is het momenteel toch iets aangenamer lopen. Belangrijk voor de mensen die naar Berlare komen trainen: vanaf nu wordt er zowel op maandag als op woensdag om 19u30 gelopen
Wat de rest van de week zal brengen hangt een beetje af van de weersomstandigheden; Zaterdag zou ik alvast graag deelnemen aan de trappistenloop in Melsen/Merelbeke
Na donderdag nog een pittige training te hebben afgewerkt in Mechelen met Katleen (het was vooral de warme weersomstandigheden die het zwaar maakte) werd er twee dagen rust ingelast. En ik meot zeggen voor mijn achillespees heeft dat geen slecht gedaan.
Zondag kort na de middag kwam Filip (Rogiers) en Christine mij ophalen om af te zakken naar het PK in Oudenaarde. Een gezonde nervositeit in de wagen. Filip wilde zijn prestatie van vorig jaar herhalen (podiumplaats) en voor Christine was het een stap in het onbekende daar het haar eerste hamve marathon was. Eens in Oudenaarde toegekomen was ook Hendrik ge-arriveerd. Ook Valerie was ter plaatse en heeft mij gans de tijd begeleid in mijn (calvarie-)tocht. Het aantal deelnemers was vrij beperkt (108). Ik moest mij geen illusies maken voor mijn plaats als ik eens goed rond mij keek. Die was vastgelegd 108ste.
En bij de start moest er nu anderhalve ronde worden afgelegd op de piste (in tegenstelling met vorig jaar) en dat tempo was verschroeiend en na een tweetal kilometer liep ik ook waar ik dacht te lopen. Juist laatste, maar niettegenstaande dat bleef het tempo er toch in en werd ik aangemoedigd door Valerie. Na de eerste ronde (op 5 km was ik doorgekomen in exact 30') zag ik dat er iemand opgegeven had (en hoera niet laatste). Op km 7 een verrassing van formaat, ik kon mijn laatste plaats doorgeven aan Hendrik . Hendrik is toen een ganse tijd bij mij gebleven om dan op het laatste nog wat te versnellen. Door het iets hogere tempo kan ik nog 2 anderen remonteren. Tot km 10 nog niks aan de hand en kwam door in 1u02'. De vijf daarop volgende kilometers werden al iets lastiger en op km 15 was het 1u35' dat ik doorkwam en op de piste bij het ingaan van de laatste ronde kwam ik "een klein manneken met een groot hamerken" tegen en mijn hartslag steeg naar 132 en toen naar 140. Bij de daaropvolgende drankpost heb ik even halt gehouden en dan ook nog een tweetal keer een vijftig meter gestapt om de hartslag te laten dalen. Ik verloor wel wat tijd maar kon mij weinig schelen. Ook was ik toen weer voorbij gelopen (maar die persoon werd om een of andere redene niet in uitslag opgenomen (weg afgesneden? ). Ik kwam binnen in 2u17' geen supertijd maar in de gegeven weersomstandigheden opnieuw een tijd die in de lijn van de vorige halve marathons ligt. Moet wel zeggen duizend keer bedankt om mee te fietsen Valerie want anders had ik er waarschijnlijk ook uit gestapt. En mijn plaats: 80ste (dames en heren door elkaar) want er waren niet minder dan 28 opgevers. En ja met die 80ste plaats ben ik enorm fier .
En wat van Filip gezegd die eindigde tweede in zijn categorie (1u28) en Christine die pakte in haar eerste halve marathon brons (1u37)
Foto1: de vier van atletiekkern overmere die deelnamen aan de wedstrijd Foto 2: foto van het jaar: Ik loop Hendrik voorbij na 7 kilometer Foto 3: meer dan kontent dat het gedaan was ... Foto 4: voor de vdab'ers ---> wie stond naast mij? Foto 5: iedereen tevree na de wedstijd Foto 6: de medaillewinnaars:dikke proficiat
Maandag een training gedaan met de mensen van Berlare (zoals reeds kort aangegeven in een vorig bericht). Het aantal joggers aldaar stijgt met de week en iedereen gaat er vol tegenaan . De omgeving om in te lopen is natuurlijk ook prachtig. De snellere mannen liepen reeds 7,5 km (zie kadertje) terwijl de anderen toch ook al vlot aan 6 km kwamen.
Dinsdag was het dan de start to run in Brussel. Gewoon prachtig onder de middag in het zonnetje, tussen de bomen in het warandapark. En natuurlijk is men hier ook op goede weg om binnen een tweetal weken vlot de 5 km te lopen. De plannen zijn trouwens al gemaakt om verder te blijven trainen naar de 10 km. En enkelen hebben Dwars door Mechelen eind september al aangekruist in hun agenda. Dat is pas doelen stellen.
Vandaag woensdag was het vrij warm, maar ook weer niet te warm om te lopen. Er stond een tochtje van 9 km langs het donkmeer op het programma. Het lopen ging vrij vlot en de kilometers werden afgewerkt aan een zeer constant tempo (613). Wel blijft de achillespees 'irritant' doen.
Op hetzelfde moment was er ook een groep aan het lopen in Berlare ( 10-tal), die aldaar hetzelfde programma van maandag hebben afgewerkt, en volgens het verslag dat ik doorkreeg zich goed ge-amuseerd hebben.De loopmicrobe heeft blijkbaar zijn weg gevonden in Berlare
Morgenavond staat er nog een trainingstocht in Mechelen op het programma in het Vrijbroekpark. Hier is Katleen (die al als loopmaatje op deze blog is voorgesteld) het slachtoffer om met mij mee te lopen. Er zal ongeveer 8 kilometer gelopen worden. Daarna staan er 2 rustdagen op het programma.
Zondag staat er de halve marathon in Oudenaarde op het programma. Het is er één die bestaat uit een viertal ronden (ik kies voor deze wedstrijd om dat we om de 5 km een centraal punt voorbij komen en omdat men nogal warm weer voorspellen (maar ja dat deden ze in Ieper ook) kan ik dan nog steeds stoppen (alhoewel dat dit nu direct in mijn aard ligt). Er is wel nog een detail aan deze wedstrijd en dat is dat deze geldt als het Provinciale kampioenschap. Nen mens moet zich bij een kampioenschap toch een doel stellen en mijn doel is vrij simpel: Niet als laatste eindigen (dit zal wel een onmogelijke opdracht zijn ook door het kleine aantal deelnemers (vorig jaar 80)). Men zal ook met de fiets meerijden (al bedankt op voorhand, héé Valerie) zodat ik toch een klapken kan doen onderweg en het tempo wat onderhouden wordt zodat ik niet te veel loop te slenteren in de achtergrond .
Voor diegenen die een halve marathon niet zien zitten is er ook in Waasmunster een 10 miles op zaterdag.
Foto 1 : het parcours dat we maandag gelopen hebben in Berlare (7,5 km)
In mijn midweeknieuws heb ik alle enkele keren melding gemaakt van de "start to runners" in Brussel. Zie hierbij een foto-sessie (met dank aan onze fotografe) en ook een impressie van enkele deelneemsters (Vanessa en Ingrid)
'Met een conditi
e van 0,0 koesterden we al een jaar de intentie om terug te gaan lopen. De vreugde was dus groot toen bleek dat VDAB onder de middag een start to run zou organiseren. Vol goede moed gingen we op 5 mei van start. Een beetje overmoedig misschien, want Danny zei al direct dat we te snel liepen.
Ons terrein: het Warandepark. Daar heerst steeds een sportief loopsfeertje: jong en oud, dik en dun, getraind en minder getraind lopen er elke middag
hun rondjes. De bomen zorgen voor de nodige beschutting tegen de soms grillige weersomstandigheden en de zachte ondergrond van de wandelpaden is lief voor onze knieën. Alle ingrediënten zijn er dus aanwezig om optimaal te werken aan onze conditie.
De tweede week werd onze motivatie al meteen getest want het regende pijpenstelen. Maar dapper als we waren, gingen we er in volle vaart tegenaan. Heel af en toe scheen ook de zon en konden we tussen twee loopblokken door wat
flaneren in het park. Maar tegen week 4 begon het serieus te worden. De minuten van flaneren maakten meer en meer plaats voor noeste arbeid.
Deze week gaan we al
week zeven in. Het begint nu stilaan menens te worden: in het loopschema is er niet langer sprake van één of twee minuutjes lopen om op te warmen. We vliegen er meteen met de volle 6 minuten! Extra trainingen in het weekend zijn ondertussen geen overbodige luxe meer. De benen zijn meer moe, de spieren wat stijver maar de voldoening na elke sessie is steeds groter.
We hebben intussen wel het nodige zelfvertrouwen gekweekt om te weten dat we ook het programma van deze week -mits de nodige spierpijnen en hevig blozende kaken- zullen halen. Een goede coach die ieders tempo steeds respecteert, is daar niet vreemd aan. Bedankt Danny en vervang(st)ers! Op deze manier lopen we recht op ons doel af: tegen half juli 5 kilometer lopen om daarna te genieten van een grote warme dikke suikerwafel uit het welriekende wafelkot dat we elke week opnieuw passeren op weg naar het park
Ook vermeldeswaardig is de sportieve prestaties van de ex-"start to runners" in Berlare. Ze zijn het sportieve werk op een enorm positieve manier aan het verder zetten en we zitten nu al aan 30 mensen die op maandag de trainingen verder volgen. Een heel mooie en enthousiaste groep.
Om iets na 5 kwam Franky mij halen om richting Torhout af te zakken (zeker goed op tijd om alle fileleed te vermijden). Eens in Torhout toegekomen ons naar de inschrijvingen begeven waar we al vlug "onze helden van de dag" nml. de drie marathonlopers (Kurt,Geert,Dirk) tegen het lijf liepen. Er heerste daar ook een gezellige drukte van alle nationaliteiten en topatleten (WK 100 km) en joggers door elkaar. De drie gaven een zeer onspannen indruk.
Franky, Hendrik en ikzelf begaven ons naar de start van de 10 km. Na een vrij chaotische start ("niet door kunnen") kwamen we in het centrum, waar toen al een massa volk was opgekomen - enorm sfeervol. Niettegenstaande de "opstropping" was mijn eerst kilometer rond de 6'. Daarna liepen we naar een bos toe om ook aldaar een gedeelte van het parcours af te leggen. Eens uit het bos (toen al km 7) bleven mijn kilometertijden rond de 5'45" draaien. De loopomstandigheden waren ook ideaal: relatief vlak parcours, aangenmae looptemperatuur, de wind mee (de storken dat we hem feller zouden tegen gehad hebben zaten we beschermd in het bos). Ik voelde mezelf ook prima en ik eindigde in 57'56" (de beste tijd die ik ooit liep op 10 km). Als deze konditie die al enkele maanden blijft groeien zich ook vertaalt in een hogere hartpompfunctie zou dat fantastisch zijn (want daar doen we het toch voor). Ook de tijden van Hendrik en Franky waren zeer scherm resp. 42' en 47'.
Deze tijden lieten ons ook verhopen dat onze marathonmannen supertijden gingen lopen. We zakten af naar de markt van Torhout waar een enorm gezellige sfeer was met talrijke optredens. Daar hoorden we de meegereisde dames vertellen dat de marathonlopers het moeilijk hadden en dat ze ook niet in groepjes liepen maar alleen en dat het 'zwaar' ging worden.
Ikzelf en Franky waren afgezakt tot een 500 meter voor de finish om aldaar nog enkele laatste aanmoedigingen te geven. De klok stond op 2u55' en nog niemand te zijn. Normaal zou Kurt al moeten gepaseerd zijn. Enige minuten later was Kurt daar dan ook voorbij (wel zwaar getekend door de inspanningen) en die klokte af in 3u00'49"'. Een tiental minuten minuten later kwam Geert aangelopen (ook met een vrij vermoeide aanblik), die eindigden in 3u12'09" (beiden liepen ongeveer 6 minuten trager dan in Amsterdam). We besloten om niet op dezelfde plaats te blijven staan want het zou nog een half uur duur alvorens Dirk daar was. Ik en Franky op het gemak naar de aankomst waar we het verassende nieuws kregen dat Dirk was binnengekomen op 3u14'31" Wat wil zeggen meer dan een kwartier sneller dan in Amsterdam!!!
De kommentaren van de lopers zelf: Kurt: ik begin het te voelen dat ik 40 ben Geert: even goed als in Amsterdam nml. 10 minuten achter Kurt Ditk: zonder commentaar ... die glunderde als nooit tevoor Toch wel een schitterend resultaat want als je met drie mensen start op een marathon en je bent alle drie binnen voor drie uur kwart dan mag iedereen toch dik tevreden zijn.
We zijn toen nog een tijdje blijven kijken naar het WK 100 km. Met grote ogen zagen we welke snelheid die mannen/damens nog haalde na 60 à 80 km (ongeloofelijk). En ook hoe de posities in de wedstrijd snel veranderden na de 60 km.
Foto 1: Franky en ikzelf voor de start Foto 2: de marathonmannen na de wedstrijd Foto 3: een sfeerbeeld van de amiance op de markt van Torhout
Na de halve marathon van zondag enkele dagen wat minder kilometers gedaan. Maandagavond in Berlare een vijftal kilometer gaan lopen met de mensen die verder lopen na de start to run. En het was met stramme benen eens aan het lopen ging het iets beter maar kort daarop was weer het gevoel van vermoeide benen. Ook was het de eerste keer dat het echt slecht lag in het Broek de regen van het weekend had de bospaden duidelijk geen deugd gedaan.
Den dinsdag stond de str in Brussel op het programma. Het valt wel op dat in het warandapark in Brussel aanzienlijk minder lopers zijn dan vóór de 20 km van Brussel. En hoe ze het doen? Ben blij dat er nog enkelen zijn die ik kan volgen
Vandaag woensdag waren er weer weer aanzienlik wat mensen uit Berlare overgekomen en samen met enkele anciens hebben we een tourken van 5,5 km gelopen. Maar voor de meesten was het de eerste keer dat ze in de warmte liepen en dat dit een invloed op het menselijk gestel heeft hebben de meesten dan ook ondervonden en het was puffen en afzien geblazen. Soms moest er zelfs eens een tiental meter gestapt worden maar iedereen haalde het einde en de meesten waren ook content dat ze het eindpunt bereikt hadden.
Valerie, heeft echt pech gehad vandaag, ze was van het verre West-Vlaanderen afgekomen om samen met ons te lopen, maar de werken in Beervelde hebben haar verrast en ze heeft anderhalf uur fileleed moet verteren en dus onverricht terzake moeten terugkeren . Misschien zal deze extra rust haar goed doen want zaterdag gaat ze de Ventoux beklimmen (bij deze veel succes toegewenst).
Als er wat minder kilometers wordt gelopen is er tijd voor analyses te maken en dank zij de garmin kan dit ook perfect (alle kilometertijden kunnen worden op pc gezet en allerlei grafieken kunnen worden opgemaakt). Het was duidelijk zichtbaar dat ik mij halfweg een beetje geforceerd had door toch iemand te willen volgen die te snel was voor mij; Door 1 km te lopen aan een hartslag die 8-tellen hoger lag (127 ipv 119) liepen nadien mijn kilometeretijden bijna met 45 op (had trouwens ook het gevoel dat het niet meer zo goed ging). Dit zijn blunders dat je je eerste halve mag tegen komen, maar eigenlijk al beter moet weten als je aan je 15de halve marathon bezig bent. Maar zo zie je nooit te oud om te leren en iedere wedstrijd brengt andere ervaringen (lessen) met zich mee.
Het volgend weekend loop ik vrijdag in Torhout (samen met Franky) de 10 km. Een deel van de amsterdamgangers waagt zich aan hun tweede marathon in Torhout(Geert,Kurt DJ, Dirk). Dit wil zeggen dat 6 van de 10 amsterdamgangers al een tweede marathon zullen gelopen hebben (Rotterdam:Valerie en ikzelf, Antwerpen:Patrick). Waar blijft de rest?
Er volgt hierbij ook een verslagje van de voorbereidingen geschreven door Sonja:
"Het is weer zover : ons mannen lopen nog eens een marathon ! De place to be : Torhout, aanstaande vrijdag.
Wie het zijn ? Wel, 3 van de Amsterdamgangers van weleer : Dirk V. , Geert E. en Kurt D.J.. De jogtrainers willen hen op een bijzondere manier bijstaan : Danny en Franky lopen ginder ter plekke de 10 km mee ! Echte kameraadschap noem ik dat.
Kurt D.G. , ook een jogger van Overmere, zal er de 100 km stappen, ook bewonderenswaardig.
Wij, als vrouwen van de 3 marathonlopers, zagen dit avontuur toch anders verlopen dan ten tijde van Amsterdam.
Het gevolgde schema was hetzelfde als de vorige keer omdat het toch bewezen heeft echt degelijk te zijn. De stress daarrond was merkelijk minder, kilometers vreten was de laatste weken dè boodschap. De tweelingsbroers Geert en Kurt deden dat meestal samen, hun tempo ligt ongeveer gelijk. Dirk trainde vaak in gezelschap van zijn vrouwtje Ann, hij al lopend, zij al fietsend wel te verstaan.
De schade aan voeten en benen bleef nu binnen de perken. Alle 3 weten ze nu goed welk schoeisel voor hen het beste is en de afwisseling tussen de nieuw-gekochte en de reeds goed-ingelopen-schoenen leek ideaal. De blaren situeren zich deze keer vooral ter hoogte van Anns zitvlak na al die zondagvoormiddagen op de fiets naast haar ventje !
Wat ons mannen hun eten betreft : amai, ze staan scherp ! Vooral Dirk "shakte" erop los en verloor vele kilo's. Bij alle drie stonden veel pasta's op het menu en deze laatste dagen moeten er ook weer pannenkoeken zijn. Al weken wordt opgelet met drank en vet.
"Het verbeteren van hun persoonlijke tijd" is wat hen deze keer drijft. Bij de eerste marathon lieten ze zich, ondanks de vele waarschuwingen, toch verrassen door de snelle start. Nu willen ze vooral daar opletten en zo de man met de hamer ontlopen ! Ook de avondkoelte is volgens hen iets dat enkel in hun voordeel kan spreken... wij als vrouwen hopen dat... 't zal vrijdag overdag te rusten zijn (of op voorhand te slapen ?!).
Alleszins, ook wij zullen trouw op post zijn en roepen nu reeds uit volle borst :"ZET HEM OP MANNEN !!!"
Foto 1: de drie die zich vrijdag aan de marathon wagen
Foto 2: enkelen na de zware trainingsloop van woensdag (Sonja die altijd klaagt dat ze overwerkt is, is blijkbaar niet te moe om deugnieterij uit te halen )
Daar in het begin van de week het idee was beginnen rijpen om op zondag deel te nemen aan de Mc Bride-halve marathon (Ieper-Poperinge) heb ik het de tweede deel van de week rustiger aan gedaan. Er werden zelfs 2 rustdagen ingebouwd mede ook daar ik wat last begin te krijgen van de achiilespees (te veel boslopen? Wat moeilijkheden met de aanpassing op mijn laatse schoenen? Of toch wat overbelasting?). Men had men al van verschillende kanten gewaarschuwd: let op wat je doet want het gaat zondag veel te warm zijn om te lopen (en zeker in mijn geval opletten). Men voorspelde 26 graden en volop zon.
Die zon scheen ook toen ik om kwart na zes vertrok (nen mens moet er toch wat voor over hebben). De trein in Wetteren genomen richting Ieper. In Waregem stapte ook Valerie op. Eens in Ieper aangekomen veranderde de zonneschijn snel in een hevig onweer (dat ongeveer anderhalf uur aanhield) en nog voor we aan de start stonden kon ik reeds zwemmen in mijn schoenen. Veel beteuterde gezichten want het beterde er echt niet op en er kon op sommige momenten sprake zijn van een wolkbreuk boven Ieper. Minuten voor het startschot viel klaarde de hemel echter uit en we konden vertrekken aan een zijstraat van de markt. Qua omgeving was de start toch wel heel speciaal, we liepen naar de historische markt toe die werd geflankeerd door "Lakenhallen". Eens de markt voorbij liep men langs de poorten met de enorme lijst van namen die er in gegraveerd staan (dat is toch een vrij imposant iets waar je even stil bij wordt). Ik was vrij vlot gestart en na enkele kilometers wist ik weer hoe laat het was: dit was opnieuw GEEN vlak parcours Steile klims zater en niet tussen, dat niet. maar het was een golvend parcours waar afwisselend bergop en bergaf gelopen worden (laat het ons lichtgolvend noemen maar dan wel 21 km aan een stuk - we bevonden ons dan ook met het parcours omgeving Kemmelberg). Na de eerste:kilometer kwam Ann (de westvlaamse) mij vlot voorbij en zij eindigde in 1u53. Niet tegenstaande de lastigheidsgraad van het parcours mag het wel omschreven worden als een prachtparcours: de start - het gedeelte langs water - gedeelte bos - en dan het laatste stuk richting Poperinge (waar direct de "hoppe"-velden met hun specifieke beplanting en structuur opvielen).
De eerste vijf kilometer gingen zeer vlot en ik kwam door op km 5-punt in 28'45". Op het 10-km punt was dat 58'30". Kort daarna kwam Chistine langs mij lopen (ook in Antwerpen/Knokke had die meegelopen)(km 11). Haar proberen te volgen bleek een begoocheling te zijn (ze eindige trouwens nog in 1u59' door een zeer snel tweede wedstrijdgedeelte). Km 15 klokte ik af op 1u31. Toen was het al opnieuw aan het regenen, maar het was een zachte regen die eigenlijk in het voordeel van de lopers speelde. De laatste zes kilometer kreeg ik et echter lastig: parcours begon door te wegen, centrum van Poperinge was reeds van ver zichtbaar maar bleek eindeloos ver weg te zijn. We werden toen opnieuw getrakteerd op een zwaar onweer (dat echt koud aanvoelde) en ik verkrampte eigenlijk tijdens het lopen en alles begon pijn te doen in die gutsende regen. De kilometertijden (die lang perfekt tss de 5'50" en 5'55" ezeten hadden) liepen nu op tussen de 6'30 en 6'40". Ik eindigde dan ook kleddernat in een tijd van 2u11'36". Klagen met die tijd mag ik zeker niet en de tijd zit perfekt in het verlengstuk van Goteborg en Brussel. Valerie had ange tijd samen met Vivianne gelopen en ze eindigden resp in 2u14'51" en 2u16'; Valerie was vrij tevreden over haar wedstrijd en gaat volgend weekend eens iets anders doen dan lopen nml. De Ventoux beklimmen.
Over de organisatie in Ieper één woord: fantastisch !!! Prachtig parours, zeer goede organisatie. Kortom zeker een alternatief voor de 20 km van Brussel; Nu ga ik het toch enkele dagen rust nemen en waarschijnlijk vrijdag strarten in Torhout op de 10 km.
Voila, niet alle jaren zijn gelijk en 'vaderkesdag' 2009 is heel wat anders dan 'vaderkesdag' 2005
Foto's:
1. Valerie en mezelf voor de wedstrijd 2. Valerie en mezelf na de wedstrijd (je kan goed mijn "witte handen' (weinig doorbloeding) zien wat er toch op wijst dat ik vrij diep geweest was) 3. Het prijzenpakket was ook niet mis
Maandag gaan trainen in Berlare (en was eigenlijk kontent dat het met vijf kilometer was want de twee joggings op evenveel dagen hing wel nog wat in de benen). De groep in Berlare blijft groeien en stilletjes aan begint het start-to-run-gevoel te verdwijnen en men begint zich volwaardige joggers te voelen die resp. hun 5 km lopen (volgende week doen we hier een klein kilometerken bij)en de anderen onder begeleiding van Franky ijverig doortrainen naar 10 km (men zit momenteel aan 7 km). Het zit dus snor in Berlare
Dinsdag was het start to run in Brussel, waar men aan week 5 zit. En wat raad je juist bij de start regen wat bij sommigen de opmerking deed komen:Danny we hebben niks tegen jou persoonlijk maar bij Kathleen schijnt altijd de zon . Niet getreurd want na enkele minuten kwam de zon er door en werd het nog vrij warm. De oefeningen werden weer vlot (en opnieuw aan een veel te hoog tempo) afgewerkt.
Deze avond heb ik het in Overmere gehouden op een 5-tal kilometer. Er waren deze keer ook merkelijk meer mensen van Berlare overgekomen om in Overmere te komen trainen (zal de integratie toch lukken? ). Voor sommigen is er blijkbaar nog verwarring over het juiste aanvangsuur van de training .
In de loop van de week is ook het idee beginnen te groeien om zondag te starten in de Mc Bride in Ieper (een halve marathon tussen Ieper en Poperinge). Er zijn hier enkele redenen voor. Eén van die redenen is dat het zondag vier jaar geleden is dat ik werd getroffen door een hartaanval en dat ik eigenlijk als wraak en als bewijs aan mezelf juist op die dag een halve marathon wil lopen. Een andere reden is om dat ik daar ook weer enkele bekenden zal tegenkomen die ik een tijdje niet gezien heb en dat het naar het schijnt een enorm prachtig parcours dito organisatie is. De start wordt gegeven op de markt in Ieper en de aankomst is getrokken op de markt van Poperinge. Dus een stad tot stad-loop.
En een andere niet onbelangrijke reden is dat we op 14 weken genaderd zijn van de marathon van Berlijn. Stilletjes aan mogen we dus aan de voorbereiding beginnen en het is mijn bedoeling om via enkele halve marathons (meer dan met lange duurlopen (die mij toch eigenlijk steeds wat tegenvallen) hierop voor te bereiden. Natuurlijk worden deze wedstrijden dan ook op mijn tempo gelopen zonder dat een eindtijd hierbij een doel is.
1. foto van zowel de atleten als de joggers in overmere 2. parcours Mc Bride halve marathon Ieper-Poeperinge 3. Berlijn: het volgende grote doel in september
Vandaag stond de jogging "Rond de Donk" op het programma. Het slechte weer tot kort voor de start speelde zeker parten naar het deelnemersaantal maar degenen die aanwezig waren zullen er geen spijt van gehad hebben. Want vanbij de start was er volop zon en we kregen er een enorm mooi parcours. Zowel de run rond het donkmeer als de passage langs de eendekooi maakte van dit parocurs een zeer mooi parcours. De lopers hadden de keuze tussen 3,5 - 7 - 10,5 km. Van de atletiekkern overmere viel voorop de grote aanwezigheid op van de 'nieuwe leden' lees de 'start to runners van Berlare'. Sommigen twijfelden van afstand dat ze gingen lopen, maar er waren er verschillende bij die een 'tourken' meer liepen dan hun oorspronkelijke planning. Iedereen die heeft deelgenomen was dan ook uitermate tevreden want een jogging is toch nog altijd wat anders dan een "str-sessie". Voor mezelf was het na een drukke week alweer een geslaagde jogging. Mijn kilometertijden waren een ietsje hoger dan gisteren - nu lagen die rond de 6'10". Ik eindigde in 1u05' (een tweetal minuten sneller dan vorig jaar). Eens ik meer tijden gekregen hebben zal ik die hier ook doorgeven maar foto's heb ik wel al van de meesten gekregen.
foto 5: een groepsfoto van de verschillende (toch de meeste) mensen van zowel str Berlare als de mensen van Overmere foto 1 - foto 4 : aktie foto's van de verschillende deelnemers
. Maar alléé over het verblijf hier mogen we niet klagen. Ook op sportief gebied is het een voltreffer geworden; Na dinsdag al deftig getraind te hebben, zijn we woensdag eerst een glasblazerij gaan bezoeken en een dorpje in de omgeving. Vanaf het dorp, de bus gelaten voor wat
. k moet zeggen et zou lang duren vooraleer ik mij hier verveel. Ja en als de regen met bakken naar benden komt zoals op dit moment kan ik altijd blog bijwerken.
. Vandaag stond dan ook de eerste training geprogrammeerd, het was de bedoeling om van Walfach naar Oberwalfach te lopen (6 km). De omgeving was gewoon prachtig (zoals je ook kan zien op de fotos). Langs een riviertje en dat op de hellingen. Het was wat dalend en stijgend maar daar we ons hier maar op een hoogte van net geen 400 meter bevinden, valt het eigenlijk nog allemaal goed mee. Eens aan het hotel aangekomen nog een 4-tal kilometer extra gelopen daar het goed zat vandaag. Die extra kilometers waren wel niet van de poes, dat was het stijgingspercentage heel wat meer, maar na den bergop kwam natuurlijk een afdaling van een tweetal kilometer. Doordat je in een omgeving loopt waar je nog niet gelopen hebt ben je ook meer bezig met wat er te zien is dan met de kilometers
. Aan waaiervorming werd niet gedaan
) en de hilariteit daaromtrent (op die manier konden ook enkele deelnemers hun zenuwachtigheid wat verbergen) werd richting Warandepark gestapt. Daar werden eerst de stretching oefeningen gedaan en daarna gingen we van start. Wat direct opviel waren de verschillende supportersgroep die ook naar de plaats van het gebeuren waren afgezakt en die de deelnemers dan ook luidkeels aanmoedigden (waarvoor zeker onze dank). De eerste die een versnelling plaatste was Luc en met zijn 'lange benen' ging hij er vlot vandoor. Achter hem werden groepjes gevormd en iedereen liep aan zijn eigen tempo vlot de 5 km. Velen hadden ook de les van dinsdag in gedachten gehouden en waren behouden gestart zodat zij in de laatste ronde nog voldoende 'jus' in de benen hadden om te versnellen. Nen dikke, dikke proficiat aan iedereen die de 5 km gehaald heeft 
.
. In Melsen zelf was het gezellig toeven. Ook de opzet van het gebeuren kaderde inde echte joggingssfeer. De opdracht: rondjes afmalen (1,5 km) met een maximum aantal van 8, telkens de aankomstlijn overschreden kreeg je een blauw lint dat achtera goed was voor het ophalen van een trappist. De opkomst was zeer goed en het was ook wat minder warm (het startuur was dan ook 19 uur). Op de eerste kilometer na (545 veel te snel natuurlijk) liep ik constante kilometertijden va 613 
e
.
. Misschien zal deze extra rust haar goed doen want zaterdag gaat ze de Ventoux beklimmen (bij deze veel succes toegewenst).
