365 Dagen jullie mama ! Ik zou jullie nooit anders dan anders willen
29-12-2010
Kerst is voorbij, bijna nieuwjaar!
Bijna nieuwjaar...2010 ligt bijna achter ons!
Voor het eerst een jaar rond ,dat jij Rowan een volledig jaar op internaat bent.
Wat heb ik daar aan getwijfeld, deed ik er goed aan jouw niet meer naar huis te laten komen halfweg de week?
Ik had al zo vaak om je gehuild, ik miste je wanneer je niet thuis was, en nu zou je een ganse week blijven, dat hadden we zo afgesproken nog voor je startte in school. Nu was het zo dichtbij...
Intussen heb jij je weg gevonden...Spermalie is je tweede thuis geworden!
Meestal heb ik er vrede mee, al zijn er soms nog dagen dat ik je mis...meer dan ik zou willen.
Wat heb je dat goed gedaan schat...toen ik naar de kerstviering kwam kijken!
Je zag er stralend uit, en zo trots! Je handjes sierlijk bewegend bij je dansje...net ervoor keek je naar mij en gebaarde " Kijken mama! Goed! Zie mij!"
Ik kon alleen maar bedenken hoe prachtig ik je vond...hoe ontzettend graag ik je zie!
Nu jij thuis bent hoor ik je kleine broertje samen met je zingen...en ik zie hoe je zijn handjes zet, en moet glimlachen als ik je hoor zeggen " Nee Randall...kijk zo!" Je gaat naast hem staan en plooit zijn handjes in de juiste houding en beweegt samen met hem!
Ik ben reuzetrots op je kereltje...en geniet met volle teugen van jou thuis zijn!
Randall...jij bent zo blij!
Je broer thuis, meer moet dat voor jou niet zijn!
's Morgens kom je altijd vragen " Is het nog vakantie?" Als ik zeg " Ja hoor!" Huppel je naar Rowan en zegt " Rowan, het is nog vakantie! We mogen spelen!"
Ik vind het fijn voor jou,ben blij je zo content te zien...en moet lachen als ik jullie samen zie spelen, of gewoon heel dicht in de zetel zie zitten...soms armen over elkaar...alsof jullie zo zeker zijn dat jullie bij elkaar zijn!
Roibin,
Ben naar je school geweest...al bij al deed je het niet slecht, al kunnen je punten eigenlijk wel beter...sommige vakken zijn eerder zwak!
Maar aan de andere kant heb ik me ook wel boos gemaakt daar op het oudercontact! Ik ben twee keer in je school geweest vooraleer je in te schrijven! Ik heb hen uitvoerig uitgelegd wat jou specifieke probleem was...dan moeten ze je daar als puntje bij paaltje komt niet op afrekenen.
Ik had hen een paar dingen gevraagd toen je daar startte...niemand had ooit gereageerd...en nu werd je daar op afgerekend! Mijn excuses maar daar ga ik niet mee akkoord! Ik heb hen gevraagd of hun autisme vriendelijkheid dan enkel een poster in de hal van de school was?
Ik heb het hen gevraagd vooraleer je daar naar school ging...ik begrijp best dat je niet steeds voor alle leerlingen dit en dat kan doen...maar daarom ben ik ook op voorhand geweest...om hen uit te leggen wat jou probleem was.
O ik word daar zo kwaad van! Als ze willen dat jij net zoals alle anderen doen, en men geen rekening houd met jou problematiek...dan is het voor mij ook water naar de zee dragen! Ik had het ook liever anders gezien...ik had niets liever gehad dan dat jij net als alle anderen was...maar dat is niet zo! Heb ik daar verdriet om? Soms...als ik je sociaal onhandig bezig zie...en je met grote vragende ogen zie kijken...omdat je het niet snapt! Maar meestal heb ik er geen probleem mee, ik heb geleerd hoe ik met je moet omgaan....me niet druk te maken omdat ik soms een ganse dag nauwelijks je stem hoor...gewoon omdat je niks te vertellen hebt, omdat je jezelf soms onzichtbaar maakt! Ik weet dat ik je alleen maar kwaad maak al ik daar veel in tussen kom...je bent wie je bent...je houd niet van verrassingen...de dingen moeten duidelijk zijn, dan doe je al wat men van je verwacht...maar tussen de regels kan jij niet lezen!
Ranald,
Jij deed het zoals verwacht! Schitterend op alle vlaken!
Ik zag hoe trots je was wanneer je klastitularis je prees voor je inzet...voor je schitterende resultaten!
Ik was ook trots op je kerel!
Jij bent wie je bent...en het heeft heel wat tijd gekost om je duidelijk te maken dat jij ook de moeite waard was!
Dat je je eigen weg moet gaan, datgene doen en gaan voor datgene waar jij in gelooft!
Ik denk dat je je weg stilletjes aan vind...en daar ben ik blij om!
Je mag best dromen hebben, en er ook naar streven die waar te maken, zolang je dat doet op een manier waarbij je respect blijft hebben voor de mensen om je heen vind ik dat ok!
Ik denk dat het een fijn gevoel geeft, wanneer je dromen hebt...en je de tijd en de mogelijkheden hebt om die dromen waar te maken!
Niet alles loopt in het leven zoals we dat willen...soms duurt het lang vooraleer je je dromen kan waarmaken.
Soms weten we niet wat we willen met ons leven, of soms spelen heel veel andere dingen mee, waardoor het lijkt alsof je die dromen moet opbergen!
Maar als ze realistisch zijn, dan moet je er voor gaan, en vooral niet opgeven!
Dat is de fout die je mama maakte...ze borg haar dromen op, ze vergat er zelfs door om te leven!
Nu besef ik misschien wel een beetje laat...dat mensen altijd mogen dromen...dromen heeft hoop, en hoop doet leven!
Dus droom ik weer...leef ik weer...en de ene dag lukt dat beter dan de andere...maar nooit opgeven!
Jullie alle vier...zo mooi...allemaal zo anders, maar zo ontzettend mooi!
Droom jullie dromen...voor Rowan en Randall is dat waarschijnlijk nog " Gaan we echt naar Piet Piraat??" en de dagen tellen voor het zo ver is.
Voor jullie Roibin en Ranald zijn jullie dromen anders...ze brengen meer een beeld van wie jullie willen worden.
Ik vind het mooi...het leert me dat elke leeftijd van mijn kinderen mooie kanten heeft...en daar geniet ik elke dag van!
Ik heb altijd een dubbel gevoel als het sneeuwt! Aan de ene kant vind ik het eindeloos mooi...de wereld omhuld in een dekentje!
Jullie snoeten als jullie met de slee in de tuin glijden, sneeuwballen gooien en vreemde sneeuwpoppen maken, ik vind het fantastisch
De achterdeur gaat om de haverklap open omdat jullie iets moeten tonen!
Jullie vuurrode wangen van het spelen in de sneeuw...allemaal dingen die ik mooi vind!
's avonds lijkt het alsof de wereld slaapt, en als ik dan door de sneeuw wandel hoor ik ze kraken onder mijn voeten.
Maar aan de andere kant...heeft ze ook een keerzijde.
Het is gevaarlijk op de weg...en soms kan je niet anders dan de weg opgaan.
Ik hou er niet van...en toch kan ik niet anders.
Jullie moeten op school geraken...op het werk, er moeten boodschappen gedaan worden...
Ik beperk me tot het strikt noodzakelijke...
Het doet me beseffen hoe snel wij uit ons gewone doen raken. Nog snel even...maar met al die sneeuw gaat niks snel...integendeel...alles gaat tergend langzaam vooruit! Ik denk dat veel mensen zich daar onbewust veel drukker in maken dan in het feit dat er sneeuw valt. We leven nu eenmaal in een wereld waar alles snel moet gaan, alles vooruit moet gaan omdat...we nog zoveel moeten, zoveel willen...
Ik doe dat ook hoor...snel snel...of ik wil nog graag eens naar...maar met dit weer ga ik de weg niet op wanneer dat niet hoeft...omdat ik vind dat we het ook niet moeten zoeken.Voor een keertje kan dat geen kwaad, maar soms ergert het mij ook, en lijk ik gevangen door het weer.
Als jij Rowan morgen op de bus zal stappen naar school zal een onrust zich meester van me maken, ik zal niet gerust zijn, hopend dat je veilig bent aangekomen. Als ik 's middags niks gehoord heb zal ik pas gerust zijn en weten...hij is veilig!
Dat zal ook zo zijn voor jullie Roibin en Ranald, steeds weer ongerust zijn als jullie de weg opgaan en pas gerust zijn als jullie thuis zijn!
Randallke, ik laat jou morgen thuis, net zoals ik vrijdag gedaan heb...jij bent zo vermoeid van dat weer...het lijkt alsof het de energie uit je trekt.
Echt ziek ben je niet...alleen huilerig, je kan weinig hebben...de koude doet je pijn zeg je...ik weet het niet, soms maak ik me zorgen om je, als dit blijft aanhouden dan zal ik je toch voor alle zekerheid eens laten nazien!
Dus sneeuw...het geeft me een dubbel gevoel!
Rowan,
Nog even...3 keer slapen, en dan komt mama naar je school! Je kijkt er naar uit, het zal en moet opnieuw een verrassing zijn!
Donderdagavond breng ik je mee naar huis...je wil zo graag eens met de auto naar huis, je kijkt er zo naar uit!
Vandaar dat jij vrijdag thuis mag blijven...de ganse dag!
's avonds is er feest bij oma...maar bij ons worden geen cadeautjes gegeven met kerstmis...nooit geweest!
Kerstmis was een christelijk feest, een familiefeest...daar hoorden geen cadeautjes bij!
Met nieuwjaar wel...maar dat is nog een klein beetje langer slapen...maar daar tellen we pas naar af vanaf nieuwjaar. Anders kan jij helemaal niet meer volgen.
Ik ben ook niet de persoon die de kerk platloopt...omdat ik een beetje moeite heb met het instituut de kerk. Maar ik vertel jullie wel uit de bijbel, zoals nu...het kerstverhaal! Ik wil dat jullie die verhalen kennen...het zijn mooie verhalen...je kunt er heel wat uit leren!
Ik geloof niet in het instituut "de kerk" maar ik geloof wel...ik geloof dat alles een reden heeft, ik geloof dat er iets is die wij als simpel mens niet kunnen vatten, ik geloof dat er een God is, dat er een leven is na de dood...ik geloof dat "God" het best goed met ons voor heeft, maar dat wij het niet altijd kunnen begrijpen, en dat zelfs God niet alles in de hand heeft!
Ik denk niet dat hij oorlog wil, of enge ziekten, of kinderen die sterven, of...ik geloof dat het ooit allemaal duidelijk wordt.
Ik weet niet hoe jullie dat later zullen ervaren...dat is jullie keuze...maar in tussentijd lezen wij voor het ogenblik het kerstverhaal...en vrijdag is het dus feest!
Omdat het feest op een vrijdag valt, is er een lang weekend, en dan begint het genieten van een weekje vakantie!
Jullie allemaal thuis...het zal druk maar gezellig zijn!
Al zal jullie mama zo nu en dan wel eens moeten uitzoeken wanneer ze ook eens naar haar schoolwerk zal kijken.
Het is best zwaar...de opleiding heus niet te onderschatten, in combinatie met iedereen thuis...behalve jullie papa...zal dat vast wel eens voor spannende momenten zorgen!
We zien wel...eerst nog een weekje school, voor jullie Roibin en Ranald, nog een halve dag! Maar er zijn een paar dingen die ik nog wil gedaan hebben voor de vakantie begint, dus zal het best druk zijn!
Maar dan kan het genieten van een heerlijk weekje beginnen!
De kerstboom staat, overal waar ik kom klinkt kerstmuziek, en alles ademt kerstfeest uit, en toch...
lijkt het alsof ik er geen deelgenoot van ben.
Misschien wel omdat ik voor het ogenblik mezelf voorbij loop.
Zoveel dingen die nog moeten gedaan worden...en ik lijk niet vooruit te komen.
Het zijn examens!
Voor jou Ranald is het de eerste keer dat je echt in een examen systeem zit.
Ik merk je gedrevenheid, je wil slagen...en je wil het goed doen.! Ik kijk uit naar je resultaten...al weet je dat punten niet datgene zijn waar ik belang aan hecht.Maar ik gun je het gevoel van voldoening!
Als jij blij bent dan zal ik dat ook zijn!
Ik hoop dat leerkrachten je enthousiasme herkennen, en zij net datzelfde kind zien die ik ken! Een lieve kerel, gedreven voor datgene wat hij wil bereiken.
Roibin,
Jij hebt niet echt een examen periode, jou systeem is eerder verdeeld over het jaar.
Maar toch hoop ik als ik naar school ga dat zij net als ik gemerkt hebben dat je je weg stilletjes aan gevonden hebt.
Je bent rustiger, aangenamer ook!
Ligt het aan het feit dat jij ook voor het eerst in je jonge leventje verliefd bent?
Maar ik geniet eindeloos van je!
Ik zie je glimlachen...zomaar!
Het lijkt alsof je de hele wereld wil vertellen dat je blij bent!
Ik gun het je van harte jongen! Verlieft zijn is mooi, het doet mensen stralen...het maakt mensen heel gewoon blij met simpele dingen!
Ik weet het, verlieft zijn kan ook pijn doen, en het kan mensen eindeloos verdrietig maken! Maar alles heeft twee kanten, en hoe dan ook...je leert er altijd uit!
Je mama is van oordeel dat je moet genieten van het nu...van elk moment dat je gegeven is om blij te zijn!
Wat erachter komt dat zijn zorgen voor later!
Nu laat ik jou glimlachen zonder reden, geniet ik van je vrolijkheid...en ben je dankbaar omdat je zoveel met me deelt!
Als later de tranen komen dan is dat maar zo...dan zal ik er evengoed zijn om ze te helpen drogen!
Verliefd zijn, verliefd worden...het hoort bij het leven met al zijn facetten, net zoals de liefde die over blijkt te gaan. Dat kan je niet tegenhouden, het gebeurd gewoon, daar moet je net zo goed leren mee omgaan als met de rest!
Geniet ervan jongen, het maakt je mooi, het maakt je kwetsbaar...maar het doet mij beseffen dat je echt groot wordt, en dat er steeds meer deuren voor je opengaan...je steeds weer een weg neemt waarin ik besef dat ik je altijd, steeds weer een klein beetje loslaat...omdat je steeds weer mensen ontmoet die met je meegaan! Sommige zullen dat voor even doen, anderen zullen hun hele leven bij je blijven...soms op de achtergrond, maar ze zullen er zijn! Zolang ik je mama ben zal ik één van hen zijn!
Lieve Rowan,
Ik mis je ontzettend!
Ik zal zo blij zijn dat je weer even voor een tijdje thuis bent!
Vorige week bericht gekregen dat je een zwaarder apparaatje krijgt aan je linkeroor.
Blijkbaar gaat je gehoor toch stilletjes achteruit! Het geeft me zo'n dubbel gevoel...is doof worden of doof zijn erg?
Voor mij zal jij nooit minder zijn, maar ik weet dat het allemaal nog een stuk moeilijker voor jou zal worden om je plaatsje te vinden in onze maatschappij! Je hebt niet enkel je slechthorendheid die je parten speelt...steeds meer merk ik dat je ook op andere gebieden achterloopt en het steeds moeilijker krijgt.
Maar jouw vrolijkheid lijd er niet onder. Ik bewonder je ventje...voor mij ben jij een superkereltje!
Weet je , toen je zondagmorgen naar me toe kwam en zei " kijk mama, mijn oor...het is allemaal bloed"
Ik schrok me wezenloos. Het bloed liep zomaar uit je rechteroortje, maar jij huilde niet, was zelfs niet vervelend...ik had je niet één keer horen klagen!
De dokter begrijpt ook niet hoe het komt dat jij daar nooit iets van zegt...volgens haar is het omdat die pijn voor jou zo herkenbaar is...je bent het gewoon!
Ik moet daar vaak aan denken als ik geplaagd door één of ander kwaaltje voel hoe vervelend ik dan kan zijn...omdat ik dan gewoon met rust gelaten wil worden...omdat pijn mij een vervelend mens maakt.
Maar jij ...klaagt nooit!
Nog 7 keer slapen schat, en dan ben jij terug thuis voor een hopelijk fijne vakantie!
Ik zal gewoon genieten van jou aanwezigheid...weten dat je in mijn buurt bent, dat heeft mij rust!
Randall,
Ook voor jou nog 7 keer slapen en je speelkameraadtje is er weer om veel veel te spelen!
Ik weet hoe je hem mist.
Zeker nu wanneer je naar school gaat en je beseft dat je broers er niet meer zijn om je te troosten wanneer je je even alleen voelt.
Je huilt meer dan vroeger om naar school te gaan.
Je lijkt nog zo klein, en ik moet toegeven dat ik het best moeilijk vind jou zo huilend achter te laten.
Je bent de jongste van 4...je hebt altijd gezelschap, jij bent nooit alleen.
Nog even en dan komt hopelijk terug een beetje rust voor ieder van ons, want ik voel wel hoe ik er nood aan heb.
Ik wil bewust met jullie bezig zijn, want voor je het beseft zijn jullie groot.
Ik wil jullie niet als zand tussen mijn vingers laten wegglijden...om ooit te beseffen dat jullie weg zijn...en jullie eigen leven leiden, zonder dat ik daar nog deelgenoot van ben.
Niet dat jullie niet jullie eigen weg mogen gaan, zeker wel...dat moet ook, maar alles op zijn tijd!
Nu er weer een periode is waar om ons heen zoveel kinderen geboren worden, bedenk ik mij steeds weer dat ik van jullie klein zijn, pasgeboren zijn zoveel gemist heb.
Omdat ik bang was, en ergens steeds dacht...dat we maar vlug zoveel tijd verder zijn. Steeds weer keek ik uit naar...maar besefte soms te weinig dat het hier en nu is die van belang is.
Tijd kan je niet inhalen, je kan ze wel goedmaken!
Ik doe mijn best, ik slaag er niet altijd even goed in...maar als ik naar jullie kijk, jullie zie genieten, blij zijn...als jullie 's avonds nog even bij me komen om te vertellen, jullie armen om me heen...dan weet ik : Als mens heb ik het niet altijd goed gedaan, heb best wat fouten gemaakt,maak er nog steeds...maar ik weet dat ik al altijd van jullie gehouden heb, en altijd alles gedaan heb om gelukkige kinderen van jullie te maken...want dat zijn jullie...kinderen die lachen en spelen, die volgens mijn inziens gelukkig zijn. Verbeter mij, als ik het mis heb!
Ik ben Hilde Geldhof
Ik ben een vrouw en woon in Gullegem (Belgie) en mijn beroep is Psychiatrisch verpleegkunde/ momenteel thuis.
Ik ben geboren op 25/08/1972 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, Lezen, Dansen.
Hallo,
Ik ben geen hulpverlener, geen expert, maar gewoon de mama van 4 prachtige kinderen. Elk op hun eigen manier h