|
Soms kom je iemand tegen in je leven die meer indruk op je maakt dan de anderen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Je probeert het te vergeten
je denkt dit is geen realiteit
je kan dit niet doen
Want er zijn zoveel andere dingen waarvoor je het niet kan of niet mag doen
En toch
het blijft aan je hangen
.
Telkens weer een rode kop, telkens weer die trilling in die handen, telkens weer proberen
zo gewoon mogelijk te doen.
Het is lang geleden dat ik er zon last van had, en al zo lang.
Het beheerst mijn dag. De uren dat die iemand al door mijn hoofd gespeeld heeft het laatste jaar, het is niet normaal. En dan denk ik : mocht dit toch werkelijkheid worden : zou die iemand dan ook de persoon zijn zoals ik die verwacht ? Of zou ik als van uit de lucht op een harde steen vallen ?
Soms denk ik : als een ander het tegenkomt, waarom mag ik dat dan niet tegenkomen?
Het kan toch zijn dat ik mijn man niet kan missen, maar het kan toch ook dat ik nog iets voel voor iemand anders ?
Moet ik mij aan mijn klassiek stramien houden ? Of kan er naast mijn vaste relatie nog iets zijn ? Zou ik dat DURVEN wagen mocht ik er mee geconfronteerd worden ?
En dan denk ik : als ik er eens kan over dromen, dan voel ik mij er beter bij, en ben ik niemand tot last
. Een fictieve relatie waarmee ik niemand ambeteer
- een ander moment -
t Heeft iets te maken met mijn hormonen. Ze worden zo wild. Het is sterker dan mezelf.
Sluiten die wilde dansen in mijn lichaam aan met de realiteit ?
- een ander moment -
Pfft
ik heb het weer lastig vandaag. Ik weet dat x voor een paar dagen weg is. Ik wil x iedere dag zien of horen. Das toch ook niet normaal. Ik baseer mij op onreeële feiten.
Het is een droom die ik niet zou durven geloven, mocht het waar zijn dat omgekeerd die hormoontjes ook zo daveren in zijn lijf. Maar er is daar toch geen gezond vervolg voor. Je kan elkaar enkel graag zien, maar er niet echt mee naar buiten komen. En daarom probeer ik het zoveel mogelijk te onderdrukken en om te zetten in : maak er een goeie vriendschap van.
Maar x is gewoonweg zo tegen iedereen zeker zoals hij tegen mij is
Ja, het kan een getrouwde vrouw ook overkomen, ondanks het feit dat ze haar eigen man toch ook wel graag ziet, moeilijk zou kunnen missen. Je ergert je altijd aan dingen als je hele dagen samen werkt, en je wilt elkaar ook wel vrijheid en ruimte geven. En je zou toch nog altijd opkomen voor elkaar, dat weet ik. Maar het is soms zo verstikkend, altijd maar tesamen heel die boel verder sleuren, het proberen te verbeteren, uit het slop te trekken waar we nog niet uit zijn.
- een ander moment -
Geîriteerd omdat we weer moeten beginnen werken, of geïriteerd omdat ik weet dat x weg is ?
Door het een beetje er uit te schrijven, heb ik voor mezelf al iets overwonnen, denk ik. Dat ik het meer een plaats kan geven, dat ik er zo niet meer van af zie. Dat ik weet dat dit alles altijd fictief zal blijven. Dat het beter zo is.
Want waarschijnlijk heeft hij zo ook wel zijn privé-wegen, waar ik de details niet van ken. Ik weet dat hij alleen is, maar dat wil daarom niet zeggen dat er iets broedt voor iemand anders, of dat hij wacht op iemand.
En bij momenten zie ik er dan toch weer van af.
Maar maak je geen illussies, meid, je bent een getrouwde vrouw. Hij DENKT daar gewoon niet aan dat ook ik kan een boontje hebben voor hem. Een heel groot boontje wel....
|
