We zijn een weekje verder, zonder onze 'hoofd'werknemer en het lukt. Maar het is toch vrij zwaar. Je moet niet veel zeveren tussenin, maar voortdoen. Van groot belang is dat wij ons houden aan een deftig uur om te stoppen met werkn, want anders kunnen we het niet uithouden. Ook onze vrije momenten in eer houden. Dat we het gevoel hebben er even tussenuit te kunnen. Op termijn gaan we het nog moeten ondervinden. Het is niet van 1 week, 2 weken... maar 3 maanden bv.
En als je het leest in de kranten is het overal van dat. Personeelskosten drukken, ontslaan, je zaak sluiten. Het is geen uitzondering meer tegenwoordig. Als we het fysisch en psychisch aankunnen is onze zaak tesamen verder zetten de beste optie. Daarmee kunnen we, zonder die personeelskosten en die ene lening (waarvoor wij dankbare engels hebben) het snelste vooruitkomen. We werken een dubbele fulltime, dus moeten we het dan ook dubbel verdienen. Mochten we uit gaan werken, waarvoor ik toch ook wel warm te krijgen was (ik zag er al al de voordelen van) dan zouden we toch wel meer dan een gewone fulltime moeten gaan werken. Elk 1.5 fulltime om goed te zijn om deftig vooruit te komen. Maar als je uit gaat werken kan je ook niet zo veel uren doen, want je moet telkens rekening houden met de opvang van je kids. Veel materie om over na te denken. 
Ik hou nu heel nauwgezet bij wat wij verdienen. Ik heb het vroeger ook wel eens verkeerd bekeken. Dat durf ik toegeven. We hebben allebei wel fouten gemaakt. Maar ja, wie doet dat eens niet ? 
En hier hou ik het voorlopig bij. Tijd voor m'n bedje. Dat ik er morgen weer volop tegenaan kan gaan.