Wezemaal is de thuisbasis van onze teamcaptain, Karen Claes. Jaarlijks wordt er hier ook een zware loopwedstrijd op en rond de Wijngaardberg georganiseerd. Natuurlijk kunnen we daar niet wegblijven.

Ik had mij op voorhand ingeschreven voor zowel de 3 km (2 rondjes in de dorpskern) als voor de 10 km (eerst terug 2 rondjes in de dorpskern om daarna de onverharde paden van de wijngaardberg op te zoeken).

Nog een jaarlijkse gewoonte in Wezemaal: warm weer. Temperaturen van boven de 20°, veel zon en bij momenten ook nog een strakke wind. Initieel zouden Karen en mezelf voluit gaan op de 3 Km om zo onze PR te verbeteren maar gezien de temperaturen, de kleine ongemakken (pijntjes) waarmee we beiden sukkelen, beslisten we om er toch maar een relatief rustig loopje van te maken. Ook de 10 km zouden we rustig aanpakken, tijdens de tweede plaatselijke ronde vooraleer de Wijngaardberg op te gaan, even snel Lucy oppikken (Karen woont dan ook langs het parcours) om zo samen met de hond nog een 7-tal kilometer bergop bergaf te lopen.

Maar eerst dus de 3 km wedstrijd. Helemaal achteraan vertrokken, de eerste 750m lichtjes bergop aan een tempo van ongeveer 11 km/u (helemaal volgens plan dus) … daarna volgt een strookje licht bergaf en Karen begon het tempo op te drijven. Dus ik maar volgen (op korte afstand). Tweede kilometer afgelegd in 4:40 min (helemaal niet volgens plan dus). En ook de derde kilometer zou aan dit tempo afgelegd worden. Aan de aankomst waren we beiden verrast dat we, zonder echt 100% voluit te zijn gegaan, toch een heel strak gemiddelde tempo haalden van bijna 13 km/u (Karen zelfs iets meer). Misschien hadden we toch beter gegaan voor onze PR, maar dat zijn natuurlijk vijgen na pasen.

De 10 kilometer wedstrijd verliep dan wel volgens plan. Hoogstwaarschijnlijk dankzij Lucy. Want zonder de hond had Karen vast en zeker ook harder gelopen … ik niet, want op mijn bobijntje zat niet meer zoveel draad. Toch nog altijd een gemiddelde van 10 km/u gehaald en heel tevreden daar mee. Zeker gezien de verschrikkelijke warmte tussen de wijnstokken en de drie zware beklimmingen die ons werden voorgeschoteld.

Na afloop kennis gemaakt met de lokale douchegewoontes: gescheiden omkleedruimte maar douches in één en dezelfde douchewagen waardoor mannen en vrouwen halfnaakt tussen elkaar stonden. Hmm, maar best niet teveel reklame hierover maken want anders komen er dubbel zoveel lopers af naar hier.

Na de douche had Karen ons bij haar thuis uitgenodigd voor een drankje(s) en hapjes. Lekker nagenieten bij een goed glas en een deugdoend stukje taart en hapjes. Bedankt Karen, heel leuk en gezellig.