Derde wedstrijd van het weekend en meteen ook de zwaarste: de Halve Marathon in Nijlen. Voor mij de allereerste keer dat ik hier deelnam.

Start om 14 uur, samen met de lopers van de 5 en 10 km. De omloop (rondjes van iets meer dan 5 km) is volledig vlak en verhard. Via de openbare wegen, veel in open vlaktes wordt vanuit het centrum in Nijlen rondjes afgewerkt.

Voor de start nog een paar collega Berglopers tegen het lijf gelopen. Ideaal dus om een groepsfotootje te maken.

Het was warm zondag. De zon scheen voluit en het zou een zware dobber worden. Bovendien speelde de wind in de open vlaktes ook nog een (negatieve) rol. Gelukkig was er onderweg meer dan voldoende bevoorrading, hetzij opgezet door de organisatie, hetzij door lokale bewoners.

De bedoeling was om er een tempoloopje van te maken: iets rond mijn marathontempo (5:40 min/km) om zo in iets minder dan 2 uur de aankomst te bereiken.

Op het einde van het eerste rondje voelde ik dat het niet voor vandaag zou worden. De benen voelden redelijk vermoeid aan door de inspanningen van de voorbije dagen maar vast en zeker ook door de warmte. Bovendien had ik in de loop van de voorbije nacht een paar keer het toilet mogen opzoeken (diarhee). Dankzij een Immodium kon ik toch de start nemen maar een positieve invloed op mijn conditie van de dag had dit duidelijk niet gehad.

De rest van de kilometers zou ik dan ook afmalen (met zware benen) tegen een iets trager gemiddelde om na 2 uur en bijna 3 minuten de halve marathon vol te maken. Het kan niet iedere dag prijs zijn hé.