Vorig jaar in Oud-Heverlee nog de weergoden moeten trotseren (gietende regen, donder, bliksem en hagel) maar dit jaar kregen we het gezelschap van een mooi warm lentezonnetje.

Gekozen voor de langste wedstrijd dit keer (16 km, 2 rondjes van 8) naast de andere twee mogelijkheden (5km en 8 km). De omloop is volledig onverhard, golvend en uitgetekend in het Heverleebos. Een heel mooie omloop waar ondanks het golvende parcours toch een mooi tempo kan aangehouden worden. Vergelijk het een beetje met een mountainbike parcours met redelijk wat op en af en enkele afdalingen met een hoge bult in het midden en diepe geulen aan de zijkanten.

Gezien ik achteraan vertrokken was, was het na de start toch even drummen toen het smaller werd. Zoals voorzien deed ik relatief rustig aan op het mooie parcours. Na een drietal kilometer was het tijd voor een eerste versnelling en nadien zouden er af en toe zo nog een paar volgen. Ik kon er zonder problemen een stevig tempo in houden. Op het einde van de eerste ronde vervoegden we de (tragere) lopers die de 5 km wedstrijd liepen en dus via een shortcut op het einde nog een kleine kilometer met ons meegingen tot aan de aankomst waar wij verder konden voor een tweede ronde. Al bij al vlogen de kilometers vlotjes en snel voorbij.

Na Antwerpen was dit een mooie training zonder hiervoor 100% voluit te gaan. Mijn lichaam voelt zich er trouwens niet echt goed bij als ik elke week alles uit de kast haal. Het is dus een kwestie van te zien welke wedstrijden aan 100% gelopen kunnen worden en welke we moeten aanpakken als een intensieve duurloop.