|
Zondag namiddag, tijd voor de Antwerp
10 Miles.
Om 11:40 uur de trein op in
Heist-op-den-berg richting Antwerpen. Ik was duidelijk niet de enige
die die richting uit ging :)
Een half uurtje later stonden we al in
Berchem en daar tram 9 op tot op Linkeroever. Om 12:40 uur konden we
al ons borstnummer gaan oppikken, samen met een T-shirt en een bon
voor een Alpro pakket dat ik na de wedstrijd wel zou gaan oppikken.
Rustig naar de kleedruimte om ons daar
om te kleden, dan de rugzak afgeven en de site een beetje gaan
verkennen. Het regenjasje had ik maar in de rugzak gelaten want het
weer was prachtig: blauwe lucht en een heerlijk zonnetje.
Tijdens de opwarming voelde ik al dat
de benen niet optimaal waren. Vrijdagavond voluit gaan in de
Dijkloop was blijkbaar geen goede keuze geweest. Enkel maar hopen
dat eens de 10 Miles op gang geschoten zouden worden alles toch nog
in zijn plooi zou vallen.
De startbox van wave 1 stond boemvol.
Gezien mijn beoogde tijd (1uur 25) besliste ik mij achteraan in de
box te plaatsen om niet in de weg te lopen van vele snelle lopers
voor mij.
Dit bleek achteraf niet zo'n goed idee
te zijn want de eerste kilometers moest ik niet anders doen dan
slalommen tussen tragere lopers die duidelijk niet thuis hoorden in
wave 1. Sommigen liepen zelfs met vijf naast elkaar waardoor het
heel moeilijk werd een egaal tempo te lopen.
De eerste vier kilometers voelden de
benen nog OK, niet super, maar het ging. Eens de Kennedytunnel
voorbij voelde ik echter al dat geen superdag ging worden. Het tempo
moest ik al vlug iets laten zakken.
Bovendien had ik ook een beetje last
van de warmte.
Op het einde van de Scheldekaaien (rond
km 12) kwam ik dan ook nog een tot nu toe onbekende van mij tegen:
een vent die daar stond te zwaaien met een grote hamer. Natuurlijk
pats op mijne kop !!!
De laatste kilometers waren dan ook
afzien. Het tempo was ondertussen naar een bedroevend niveau gezakt
en mijn beoogde eindtijd was al lang buiten bereik. Het enige dat
mij nu nog interesseerde was de finish halen in een betere tijd dan
vorig jaar (1 uur 32).
Vorig jaar vond ik de konijnepijp niet
zo lastig als dat iedereen zei. Dit jaar echter bleek deze mij niet
zo gunstig gesteld te zijn. Wat was ik blij toen ik deze eindeloze
tunnel eindelijk uit was.
Zelfs een kleine versnelling op het
eind zat er niet meer in.
Uiteindelijk toch de finish behaald in
1 uur 30 min 33 seconden. Een tweetal minuten sneller dan vorig jaar
maar een duidelijk slechter gevoel dan toen en natuurlijk al helemaal
niet in de buurt van wat ik in gedachten had.
Toch één positieve noot: ik heb een
lesje geleerd: de vrijdagavond voor een grote wedstrijd is het geen
goed idee om voluit te gaan op een jogging van 6,5 km. Iets dat ik
duidelijk zal onthouden in mijn voorbereiding naar de 20 Km van
Brussel toe op 18 mei.
Maar nu eerst een beetje rust !!!
|
