Broer verlaat het ouderlijk nest en gaat alleen wonen. Heerlijk, het vooruitzicht van mijn eigen kamer die ik zestien jaar lang met Broer heb moeten delen.
Inclusief zijn verwoede pogingen om Angie van de Rolling Stones uit zijn goedkoop vals gestemd gitaartje te krijgen.
Gelukkig was het geen elektrische gitaar want hij was ook fan van Deep Purple en Smoke on the water.
De smoke was wel degelijk aanwezig, hij vond het al psychedelisch om Belgas te roken, samen met mijn zus de lampadère af te dekken met roze vloeipapier dat hij meebracht van het college om vervolgens angstaanjagende choreografieën te bedenken.
Dat allemaal op het onchristelijke uur waarop ik na het verorberen van een appeltje en een laatste glaasje Vichy Selestin door mama bedwaarts wordt gestuurd.
Probeer maar eens te slapen in de sigarettenrook met de riff van Deep Purple op de achtergrond en een zus die ligt te kronkelen alsof iemand dringend haar appendix eruit moet rukken.
Maar dat is verleden tijd. We rijden op een donkere koude herfstdag in papas Volvo 144 S (die S is vooral zeer belangrijk voor het ego van mijn vader) naar de eerste Ikea van België die in Ternat net de deuren geopend heeft.
Op het dak een ferm bagagerek want de Volvo is een vierdeurs berline waar een matras op geen enkele manier in past.
Summer night city van Abba op de radio. We wanen ons redelijk onaantastbaar, mijn broer en ik. Samen onderweg om zijn toekomst uit te bouwen. En de mijne.
Straks zal ik voor het eerst zijn huurflatje zien, spannend.
Slenter, slenter door de Ikea. Een matras maar ook een kleerkast, een beddenbak, drie lampen, vier stoelen, een tafel en een kamerplant belanden op de kar. De kleffe posters van David Hamilton neemt hij wel van thuis mee.
Gelukkig zit alles in platte kartonnen dozen verpakt, behalve de matras die we gezwind op het bagagerek van de Volvo zwieren.
De arme Zweedse zakt een beetje op haar knieën bij het torsen van al dat huisgerief en nadat we de matras onwrikbaar vastmaken op het bagagerek, kiezen we het ruime sop richting vrijgezellenflat van Broer.
Alleen, Broer stopt na twee kilometer op de pechstrook van de snelweg. Er scheelt iets aan de auto.
De gedachte om dit te moeten uitleggen aan Vader, doet het angstzweet over onze rug gutsen. Nee toch. De Volvo die heilig verklaard is en waar niets mag aankomen, de Volvo met honderd paardenkrachten dankzij de dubbele Stromberg carburator (vandaar de 'S'), de onverwoestbare en onneembare vesting, die Volvo staat op de pechstrook met een gebrek aan vermogen. Drie weken van diplomatiek overleg, het inzetten van al onze jokers inclusief een charme-offensief om Moeder voor onze kar te spannen en nu staan we hier schoon.
Een amateuristische blik onder de motorkap brengt niets bij vooral omdat Broer nog nooit onder een motorkap gekeken heeft en niet goed weet waar hij precies moet naar kijken.
Dan maar terug vertrekken.
Misschien was het wel inbeelding. Het is namelijk onmogelijk dat de stipt onderhouden tien jaar oude Zweedse tank het uitgerekend nu zou laten afweten.
Eerste versnelling, tweede, derde, alles gaat goed tot bij de vierde. Broer duwt haast een gat in de bodem maar onze Agnetha wil niet harder dan negentig per uur. Een Citroën 2PK die ons inhaalt bevat enkele passagiers die vol ontzag naar ons stukje Zweedse staalindustrie kijken.
Even later komt een Renault R4 voorbij met jongeren voorzien van foute kapsels, patchoulie en van okselkringen voorziene t-shirts vol revolutionaire boodschappen. Ze wijzen lachend naar ons kleinburgerlijk vervoermiddel.
Ik hou het niet meer uit en draai het raampje naar beneden. Ik steek mijn hoofd buiten waardoor mijn Jommekeskapsel danig in de war geraakt.
Meteen heb ik de oorzaak van het vermogensverlies ontdekt. De matras is met rekkers vastgesjord. Die zijn niet sterk genoeg om aan de rijwind te weerstaan waardoor de matras vanaf tachtig kilometer per uur als een rockabilly kuif rechtop gaat staan. Als een gigantische Mickey Mouse hand die naar iedereen ligt te zwaaien. Dé ochtenderectie onder matrassen.
Redelijk hilarisch maar gelukkig scheelt er niets aan onze geleende heilige Zweedse.
Een half uurtje later staan we halverwege een onbekende traphal te hijgen, volledig geblokkeerd met een matras tussen ons in.
Na een drie kwartier durend gevecht met het bed en de kast, de stoelen en de kamerplant, rusten we wat uit in het paleis van Broer.
Toegegeven, het kon slechter. Plankenvloer, wit geschilderde woonkamer met een erker, een sjofele maar gezellige badkamer en een slaapkamer waar nog menig spermatozoïde tegen de muur of het plafond zal belanden.
Of toch niet want Broer doet een verrassende bekentenis. Hij heeft een lief. Ze heet Christel.
Plots tovert hij een verfrommelde foto uit zijn bezwete broekzak.
Jezus Christus, niet slecht die Christel. Blond en lang haar, wespentaille, in haar uniformpje van SABENA!! Jaaaa, ze is airhostess.
Ok, geen sperma tegen de muur of plafond. Maar de matras die we net binnengehesen hebben brrrr. Ik mag er niet aan denken welke lichaamssappen die allemaal te verteren krijgt.
We zullen de kleerkast eens monteren, zegt Broer. Ik had liever eerst iets gedronken. Ben namelijk buiten adem van al die weerspannige meubels die niet naar boven wilden.
Komt daar nog eens bij dat ik voortdurend moet denken aan Christel. Chrissie Hynde mag van mijn part een kilo of tien rapen gaan uittrekken.
Neem het plan, zegt Broer nogal autoritair. Zo is hij wel een beetje, met zijn belachelijke rijkswachtersnor annex zonnebril. Misschien daarom dat Christel op hem valt. Met de ogen half toe en in tegenlicht lijkt hij van ver misschien een beetje op een piloot die een Jupiler of drie op heeft.
De plannetjes van Ikea zijn waardeloos. Het lukt maar niet om de schuifdeuren in de kast te krijgen. Eens ze erin vallen, doen ze van alles behalve openschuiven. Eruit vallen, ja en de boel blokkeren à volonté.
Maar netjes vlot openschuiven behoort blijkbaar niet tot hun takenpakket.
Broer merkt wel op dat de rand bovenop de kast handig is om reiskoffers aan het zicht te onttrekken.
Een kast met een rand bovenaan Hebben die Zweden wel zo ver nagedacht. Of hebben we het plannetje onderste boven gehouden? De Zweden hebben niet zover gedacht. We hebben de kast integraal op zijn kop gemonteerd omdat Broer het plannetje heel de tijd onderste boven hield.
Wat zou Christel daarvan zeggen? Hopelijk houdt zij de Kamasutra vast als ze de matras inwijden. Anders zal het pijn doen.
Broer begint de smalle stukjes muur tussen de ramen van de erker wit te schilderen. Het ruikt naar hout, hars, Ikea meubels, verf en prille liefde.
Daar gaat de deurbel van het herenhuis waarvan Broers appartementje deel uitmaakt. Christel huppelt als een hinde naar boven. Lange benen, mmmm, tot mijn grote spijt ben ik nog maar zestien en is het lief van mijn broer helemaal niet geïnteresseerd in Kleine Broers met Jommekeskapsels.
Ze komt een keer poolshoogte nemen van de werken aan het liefdesnestje. Niet dat ze hier permanent zal verblijven. Haar ouders zijn nogal conservatief en vooral steenrijk.
Niet echt het stel ouders om uitgebreide generatieconflicten mee uit te vechten. Dan toch maar liever braaf wachten op de erfenis en het dolce far niente dat daaruit zal voortvloeien.
Broer is gewoon een Lucky Bastard. Terwijl ik in een klas vol ongewassen puisterige pubers Griekse lierdichters moet bestuderen, kan hij vrolijk rampetampen met langpootmuggen.
En zich laten rondrijden in de spiksplinternieuwe VW Golf Rabbit die ze van vaderlief gekregen heeft voor haar vierentwintigste verjaardag.
Het testosteron is niet eerlijk verdeeld in de wereld.
We keren s avonds laat terug naar Aalst, terug naar mijn kamertje met posters van diverse Volvo modellen. Broer slaapt nog één keer bij mij. Morgen zal hij al zijn kleren in enkele sporttassen proppen en er met zijn goedkoop gitaartje vandoor gaan. Joepie.
Op de radio klinkt alweer Summer night city van Abba. Ik weet dat het laatste beeld van de videoclip een Volvo 164 toont.
Heerlijke auto. Vooral met Agnetha Fältskog aan het stuur.
Ik ben Jan Stephorst
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/07/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, scheepvaart, jazz, oude auto's, Frankrijk.
carpe diem
