Kreng wil een reeks therapeutische sessies met een huwelijksconsulent organiseren. Bé wil eerder mijn ondergang tout court organiseren hoewel ik niet goed weet waaraan ik dat verdiend heb.
September en nog mooi weer. En een erg eenzaam weekend in het vooruitzicht dat enkel kan gevuld worden door Bovenbuur en zijn Dana Winnerverslaving.
In combinatie met de goedkope Aldi pils die hij in gigantische hoeveelheden op zijn ouderwetse fiets aansleept is dit dodelijk voor (klein)kunstminnende zielen als ik. Alleen al die idiote Kerstmanmuts die hij winter en zomer op zijn kale schedel ploft, verdient de doodstraf in Talibanmiddens.
Als hij dan op een gemiddelde zaterdagavond dertigduizend keer meekweelt met De oude man en de zee, is dat ronduit ondraaglijk.
Maar geen met kerstmutsen getooide kaalkoppen zullen mijn zaterdag vergallen.
Mijn zomerauto, de Citroën Dyane, is nog steeds ingeschreven en verzekerd en daar ga ik nu nog eens flink van profiteren. Want vanaf volgende week rij ik terug met Dikke Bertha, de Mercedes 200 d die ook wel een levende legende is maar toch een andere sfeer oproept.
Hoe zou het nog zijn met mijn geliefde Zeelandbrug waar ik een jaar geleden heen trok om een start te maken met mijn persoonlijke bevrijdingstocht? De brug die symbool staat voor al het zinnelijke dat mij de laatste jaren door Kreng ontzegd was, de drank, de sex maar ook het gevoel van zout op mijn huid, de geur van de zee en de combinatie van alles.
Genieten an sich. Yeah, man, ik zie het volledig zitten. Niemand in de weg die wijd open ligt richting Zeeland.
Op de Dyane staat wonder boven wonder een trekhaak. Geen idee wat je met dertig pk en zeshonderdtwee cc kan trekken maar veel zal het niet zijn.
Het autootje zakt al twintig centimeter als ik de fietsdrager monteer. Nog eens twintig als ik mijn fiets op de drager zet. Ik raak net de grond niet met het chassis.
Perkpolder, here I come!
Dakje open, de zon en de frisse lucht spelen tegen negentig kilometer per uur met mijn haar en Astrud Gilberto zit naast mij.
Binnen een uurtje parkeer ik in Kattendijk waar ik met de fiets verder rij richting Zeelandbrug. Spuwende oesters verspreiden hun weeë zilte geur en overal zie ik Belgische duikers de bierbuik in een wetsuit persen.
Na een klein brugje en een prachtig sluisje te passeren, fiets ik het laatste stuk voorbij Kats tot Colijnsplaat. Maar al vanaf Kats doemt het silhouet van mijn favoriete brug op, met de zon in het westen lijkt ze nog machtiger.
Er staat wel een felle wind als ik de brug oprij maar aan de overkant ligt mijn dampende beloning te wachten in de vorm van een pannenkoek met een donkere Leffe.
Eigenlijk ben ik wel een beetje trots als ik in het midden van de brug stop om mijn haar en huid te laten strelen door de westenwind.
De meeuwen vliegen lachend laag voorbij. Ze zijn heer en meester in de wind en de zon en draaien heel plezierig rondom mij.
Ik sluit de ogen, snuif de geur van de zee op en denk aan mijn jeugd en de zeedijk in De Haan aan Zee met Nora de ijsjesverkoopster in een vanillekleurige Fiat 500 met een zonnetentje erbovenop terwijl Julien Clerc in een blauw en wit gestreepte boothalstrui This Melody zingt
Op de achtergrond strandstoelen en de geur van Luikse wafels, barrevoetse boules de Berlin verkopers, Nivea, zout en teer.
De pannenkoek heeft niet alleen gesmaakt, ze heeft ook wat brandstof geleverd voor de terugweg richting Kattendijk. De Leffe zorgt dan weer voor de nodige instabiliteit rond het voorwiel.
Met september komt de koude en het duister rond halfzeven dus ik rep me richting Kruiningen om de ferry naar Perkpolder te halen.
Enkele gabbers die uit een Golf GTI kruipen, lachen wat meewarig met de Dyane met fiets of is het fiets met Dyane maar ik sta op het dek uit te kijken over de Westerschelde.
The more Im with you pretty baby, the more I feel my love increase
Thuis laat ik het bad vollopen.
Mijn haar is vettig van het zeezout, mijn oren zitten vol Julien Clerc en ik heb nood aan alcohol om de toppen wat af te vlakken.
Een fles Gato Nero gaat eraan.
Ik vind nog ergens een cassette met de Pastorale van Liesbeth List en honderd kaarsen. Die zet ik in de badkamer en ik steek ze één voor één aan waarna ik met de zwarte kat en Liesbeth in het warme sop kruip.
Ben ik de kou, ben ik het ijs, ben ik de dood aaaaaaaaaaah: ik ben de liefde!
Ik ben Jan Stephorst
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/07/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, scheepvaart, jazz, oude auto's, Frankrijk.
carpe diem
