Het is weekend! Het is vakantie! Mijn lief is thuis! Het leven is mooi! Deze gedachten flitsen tegen geluidsmuurbrekende snelheden door mijn brein. Ondertussen is het weer omgeslagen en genieten we van tropische temperaturen.
Ik geef toe aan de onweerstaanbare drang om naar de boot te trekken. Wat verder schilderen, wat plamuren en het onderhoudswerk aan de motor wissel ik af met het drinken van een pintje op het terras van de jachthaven in het gezelschap van een collega schipper.
Stilaan besef ik dat de doorstane beproevingen van de laatste weken toch wel een diepere indruk nagelaten hebben dan ik dacht. Ik verwacht op elk moment iemand die op mij afkomt en met open armen roept: Welkom in het echte leven.
Maar is dit het echte leven wel als ik vlakbij mijn boot zit, omgeven door vrienden en met vanavond een barbecuefeestje in het vooruitzicht.
Het is in alle geval het GOEDE leven.
Ma 10/07/06
De afgelopen week was genieten: overdag mij onledig houden door dingen te doen die ik al jaren niet meer gedaan heb en met mensen afspreken die ik normaal nooit overdag zie.
Op een middag op bezoek bij mijn bejaarde meter om met de obligate oude Franse muziek op de achtergrond veel te zoete cake en het onvermijdelijke elixir naar binnen te werken.
Het gemis aan geld (ben van 1500 euro per maand naar 800 euro teruggevallen) wordt ruimschoots gecompenseerd door uitgebreid sociaal contact dat in mijn loonslaafsituatie niet mogelijk was. Bovendien doe ik de boodschappen voor de helft van Gent zodat ik mij ook een beetje nuttig maak.
Vanavond hebben we een leuke afspraak: mooi weer en hoewel het maandag is, hebben we toch alle zussen van mijn lief bij elkaar gekregen om bij mijn schoonouders in de tuin een feestje te bouwen. HEEEEEERLIJK feestje. Iedereen is los en ongedwongen wat niet altijd het geval is bij de zussen. Het leven zoals het steeds zou moeten zijn: misschien een idee voor een nieuw 'docudrama' op één.
Ik geef dit soort luxe nooit meer op. Geen enkele werkgever krijgt me nog zo gek om als een onversaagde workaholic exclusief voor zijn profijt te werken.
De wijn op het feestje is subliem. Het is een zelfgestookt brouwsel van mijn lieve schoonvader die, mocht hij kunnen, wijn zou maken van een oud tafelkleed. Het loopt in elk geval goed binnen.
Karen, mijn meest voluptueuze schoonzus heeft voor een verrassing gezorgd door een fles zeer gereputeerde Franse wijn mee te brengen. Godendrank. Familiefeestjes zijn tof!!
Di 11/07/06
O. Ah. Ai. Die laatste fles gereputeerde Franse wijn was er toch teveel aan. Mijn gsm ligt als een gek te kwaken en met een tong als van hout storm ik de trap af net te laat. Ik strompel naar de keuken om een glas water terwijl de man met de hamer er zijn plezier in vindt om de overblijfselen van mijn gemarineerde hersenen te lijf te gaan met zwaar gereedschap.
'Biep biep'. Een boodschap op het antwoordapparaat. Ik luister naar een jonge vrouwenstem die zichzelf voorstelt als Lindsay van uitzendkantoor X. Blijkbaar wil deze persoon mij 'heel dringend spreken in verband met een vacature. Allez hop, daar gaan we weer.
Als ik terugbel, krijg ik een nasale stem aan de lijn die me zegt: 'Bedankt om X te bellen, met Lindsay, wat kan ik voor u doen?'
Mijn door alcohol geteisterde maag protesteert even maar ik slaag er nog net in om met een donkerbruin stemgeluid vanuit mijn virtueel dronkemansgraf te vragen waar het juist over gaat.
De dame blijft erg vaag en dringt erop aan dat ik zo snel mogelijk even in Deinze op kantoor langskom.
De rest van de dag breng ik door met een boek op het bankje onder de vijgenboom op ons terras terwijl ik zie hoe de vijgen langzaam beginnen te rijpen. Wellicht zullen we al in Frankrijk zitten als ze eetbaar zijn.
Woe 12/07/06
Om kwart voor vier moet ik in Deinze zijn. Ik begin er stilaan als een echte zeebonk uit te zien. Of eerder een rivierbonk in mijn geval. Dus heb ik me als blijk van goede wil eens geschoren en een mooie linnen broek aangetrokken.
Allemaal moeite voor niets. Ze willen me inschakelen om de draaischijf te worden binnen de productie eenheid van een bedrijf dat elektrische schakelkasten ineenknutselt.
Ik vraag me af welk element aan mijn persoonlijkheid Lindsay zelfs nog maar doet vermoeden dat ik ooit op een punt mijn leven zou komen dat ik deze 'uitdaging' met de glimlach zou aanvatten. Ik zal deze boeiende vacante plaats met plezier aan iemand anders te laten.
Als ik thuiskom, halen we de foie gras, een fles Cadillac en wat gerookte eendenborstfilets uit de koelkast en we fietsen op ons dooie gemak naar de boot. Mijn lief heeft een nieuw en uiterst zomers rokje gekocht dat haar beeldig staat. Ze zit op de voorplecht van onze boot in het zonnetje met een boek.
Ik maak de touwen los voor een romantisch boottochtje naar Merelbeke. Vanuit mijn zeteltje in het gangboord voel ik de zon en de warme wind op mijn huid. Fietsers zwaaien vanaf het jaagpad als we voorbijvaren en enkele vissers staan met hun armen in hun zij te lachen als ik het glas hef op hun gezondheid terwijl ik naar hen knik. De wijn kleurt goud in het licht en ik krijg het gevoel dat we in een romantische film leven. Of in een schilderij van Monet.
Zo 16/07/06
Volià mensen, dat was het dan. We verlaten binnen het uur ons huis in Gent om drie weken door ons geliefde Frankrijk te kruisen. De Picasso is goed geladen, we laten niets aan het toeval over. Hoewel we gereserveerd hebben voor de eerste twee weken, willen we toch de tent meenemen 'just in case'. En dan natuurlijk ook het kampeerstelletje, de slaapzakken, de frigobox
Vroeger reden we met een Citroën C3 en ik begrijp nog altijd niet hoe we erin geslaagd zijn al onze spullen in zo een klein autootje te stouwen.
Maar voor nu: gas geven en vooruit! Attention la France: on arrive!
Onze eerste halte is Château Thierry in de Champagnestreek. We logeren er in een zeventiende eeuws huis. Morgen enkele kelders in de buurt bezoeken en daarna naar de Provence, meer bepaald Roussillon met zijn okermijnen. We verblijven er een weekje bij Claire en Alain die een chambres d'hôtes voor alternatieve kunstminnende zielen uitbaten.
Daar maken we kennis met een koppel Duitse muzikanten en hun vier kinderen die in hun veel te kleine Opel vanuit Koblenz afgezakt zijn. Als ik het roestige en gedeukte autootje bekijk, is het een wonder dat dat gelukt is.
Er zijn ook twee Franse dames (des cousinnes) die recht uit de swinging sixties zijn overgekomen. Ze lopen in enkellange gewaden met veel te grote zonnebrillen en behangen met gigantische designjuwelen hele dagen te klagen en te zagen over de hitte, de slangen in het struikgewas, de kikkers in de vijvers en de kwallen in de zee die trouwens honderdvijftig kilometer verwijderd is van Roussillon. De ene heeft als stopwoordje 'tok' (of 'tocque' in het Frans) en het duurt niet lang of iedereen gebruikt te pas en te onpas dit absurde woordje op het einde van een zin.
Lief en ik noemen hen de 'ijskoninginnen': een Franse versie van Absolutely Fabulous live.
Daarna verblijven we twee nachten in Cassis aan de Méditerranée om dan via de Ardèche naar het westen door te steken tot de Gers waar we onze familie bezoeken.
Nonkel Marcel, die gezeten op een bankje onder de boom voor het huis met de hand op de knie om de tien seconden 'Bèn oui!' zegt, heeft een zeer hoog 'Bourvil' gehalte. Soms, als hij moe wordt, trekt hij de 'Bèn' erg lang door. Lief en ik trachten met het digitaal fototoestel de diverse soorten 'Bèn oui' op film vast te leggen voor het nageslacht.
Pas na vijf dagen lukt het want Marcel heeft ons natuurlijk al lang door en vertikt het om zijn slagzin uit te brengen als het toestelletje in de buurt is. De hoeveelheden wijn, pastis en Armagnac die we voor dit doel gebruikt hebben, kunnen volstaan om een volledige divisie van het Vreemdelingenlegioen dronken te voeren.
Het programma voor de laatste week ligt nog niet vast en hangt een beetje af van verschillende factoren zoals de eventuele aanwezigheid van Nederlandse vrienden in hun kersvers vakantiehuis. We kunnen ons nu niet permitteren om drie weken lang in chambres d'hôtes te logeren waardoor we noodzakelijkerwijze twee weken betalende logies moeten aanvullen met vriendenbezoek en familiebezoek. Creatief zijn met kurk, daar gaat het nu om.
Zwakkelingen als we zijn, kunnen we het niet laten om op de terugweg even een ommetje te maken langs Rochefort, vlakbij La Rochelle. In de buurt ligt een klein dorpje dat Fouras heet en waar ik nog goede herinneringen aan heb.
Het strand is er ongerept en gelegen tussen twee forten van de Atlantische verdedigingslijn. Op vijftig meter in de zee is een soort van betonnen bak gebouwd waarin het water blijft staan bij eb. Een primitief openluchtzwembad op natuurlijke wijze gevuld en elke twaalf uur ververst met zeewater.
Verder heb je het onbekende Ile Madame, een klein eilandje dat met de auto enkel bij eb bereikbaar is. We hebben even het gevoel van over de zeebodem te rijden.
Er staan enkele huizen en overnachten is er voor toeristen verboden. De grootste bevolkingsgroep bestaat uit oesters die er massaal gekweekt worden.
We plannen om ten laatste op 7 augustus terug in Gent te zijn. Het is nu de hoogste tijd om aan te zetten.
Ik ben Jan Stephorst
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/07/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, scheepvaart, jazz, oude auto's, Frankrijk.
carpe diem
