Do 17/08/06

Het weer is wat beter, maar koud dat het is. We halen geen twintig graden meer. Ik ben net terug van het postkantoor als de telefoon gaat. Het is de dame van de kerncentrale die me belt.

Ze klinkt heel erg Aaaantwaarps en ze wil me dan ook ontmoeten in de sinjorenstad. Blijkbaar werkt ze met haar evenementenbureau (dat een zeer exotische naam heeft) in onderaanneming voor de kerncentrale om het onthaal en de rondleidingen te organiseren. We maken de afspraak dat ik volgende dinsdag om twee uur zal langskomen.

Vr 18/08/06

Het is acht uur dertig als mijn wekker afloopt. Lief ligt nog lekker te slapen en ik geef haar een zoentje op haar voorhoofd waarna ze even kreunt en zich omdraait.

In de cd speler van de auto zit een plaatje met alle liedjes van de Bondfilms en vreemd genoeg vormen deze de ideale soundtrack op weg naar mijn 'droomafspraak' met het communicatiebureau.

Ik ben een half uur te vroeg, dus even wachten achter de hoek lijkt een goed plan.

Bij gebrek aan pepermuntjes die ik altijd eet als ik zenuwachtig ben, begin ik aan mijn nagels te bijten. Niet zo lekker als de muntjes. James Bond is ondertussen aan 'For your eyes only' bezig. In mijn stijlvol maar niet te deftig hemd, linnen colbertje en linnen broek voel ik me een beetje Sean Connery die in Barbados op het punt staat een knappe spionne te ontmaskeren.

Mijn blik dwaalt verder naar beneden en met een schok zie ik dat ik de verkeerde schoenen heb aangetrokken.

Grote paniek, verdorie, hoe kan ik zo stom zijn. In al mijn zenuwachtigheid heb ik mijn zwarte schoenen aangetrokken maar in combinatie met de beige linnen broek lijkt het alsof ik sandalen met witte kousen aan heb.

En dat zou Sean Connery nooit dragen, zeker niet als hij op het punt staat een knappe spionne te ontmaskeren.

Ietwat onzeker bel ik aan terwijl ik mijn broek zoveel als mogelijk naar beneden duw om de foute schoenen te verbergen.

Een pracht van een vrouw komt opendoen. Blond, groot, slank, prachtig figuur, linnen broek (!), lekker ruiken, ja ze lijkt een beetje op een Russische spionne. Als ze spreekt, blijkt ze ook nog eens zeer intelligent te zijn.

Ze laat me mijn verhaal vertellen, is zeer geïnteresseerd en stelt nu en dan relevante vragen. Uiteindelijk antwoordt ze dat ze vindt dat ik veel te creatief aangelegd ben om in een communicatiebureau te werken. Ze minimaliseert het werk door te stellen dat er weinig creativiteit komt kijken bij het spreekbuis spelen voor een IT bedrijf. Haar uitleg is niet kwetsend en houdt steek.

In alle vriendschap nemen we afscheid en ik voel me niet ontgoocheld of boos. Zo zou elke sollicitatie moeten zijn. Hopelijk uiteindelijk wel eens met een positief gevolg.

Het is bijna middag en volgens mij de hoogste tijd voor een aperitiefje. Bert en Katrien wonen vlak in de buurt en zijn goede vrienden. Misschien kan ik wel even langsgaan ...

Ik ben vijf minuten binnen als mijn telefoon rinkelt. Het is Annelies van uitzendkantoor Y die me sommeert om onmiddellijk langs te komen in Lokeren. Ik vraag haar of 'onmiddellijk' een rekbaar begrip is omdat ik nog in Asse ben en we maken een afspraak om twee uur.

Na een boterhammetje met kaas neem ik afscheid van Bert en Katrien en hun twee schatten van kinderen. Ik geef de Picasso de sporen richting Lokeren.

Na aankomst in deze parel van het Waasland stap ik binnen in het kantoor waar de Annelies van dienst ook nog eens een buurvrouw uit Gent blijkt te zijn. Ze werkt nog maar pas voor het uitzendkantoor maar de sfeer is gelijk gemoedelijk.

Ze leest de jobomschrijving voor die ze ontvangen heeft van het bedrijf in kwestie. Er staat onder andere in dat het bedrijf een aankoper zoekt op ingenieursniveau (heb ik niet), je moet kennis hebben van ERP (wat dat ook moge zijn) en ervaring in een 'productieomgeving'. Bovendien heb je kennis van extrusie (daar ken ik ook niets van), moet je drietalig zijn met een perfecte kennis van het Duits (heb ik niet) en je mag geen nine to five mentaliteit hebben. Tot slot moet je over de bereidheid beschikken om één week per maand in het buitenland te vertoeven alwaar je je excellente onderhandelingscapaciteiten moet tentoon spreiden.

Ik heb mijn twijfels maar wil haar die eerste overwinning wel gunnen dus ik zeg dat ze me mag voorstellen. Ik weet zeker dat ik niet in aanmerking zal komen.

Doodmoe draai ik een kwartiertje later de E17 op richting Gent. Genoeg voor vandaag, het is intussen half vier geworden. Ik ben om half vijf thuis waar ik in de zetel plof en Lief me een dubbele porto uitgiet. Wat een schat heb ik toch.

'Je hebt het verdiend', zegt ze met haar sensuele donkerbruine stem en ze geeft me een zoen op mijn voorhoofd waarbij haar lichaamscontouren prachtig uitkomen. In welk leven heb ik haar verdiend?

Di 22/08/06

Zal ik het aangename aan het nuttige paren? Lief is vandaag naar school om te helpen bij de inschrijvingen voor het nieuwe schooljaar. Om twee uur moet ik in Antwerpen zijn voor madame Nucléaire maar ik weet niet goed waar het is.

Dina is een goede Antwerpse vriendin die ik in tijden niet meer gezien heb en die niet ver van het St. Jansplein woont. Ik bel haar en ja, het zal lukken om samen te lunchen in een soort van Franse bistro, 'De Rode Zeven' genaamd. Het is er heerlijk toeven en je kan er voor een klein budget allerlei lekkere hapjes krijgen. Op de achtergrond klinkt het betere Franse chanson en de inrichting, tja, ze lijkt wel op een set uit een film met Georges Brassens en Anna Karina medio jaren '60.

We kletsen gezellig bij en we spreken af dat ik Dina's fiets zal gebruiken om me naar het exotische evenementenbureau te begeven.

In het kantoor van Dame Reactor is het één en al bedrijvigheid. Iemand gebaart dat ik naar boven mag gaan. Het is een oud herenhuis en de bovenverdieping is zeer mooi ingericht. Blijkbaar schuift dat goed, het bezoekerscentrum van een kerncentrale uitbaten.

Het klikt echter wel met de dame in kwestie en zij ziet het al helemaal zitten. Ik daarentegen heb moeite met het oranje uniform waartoe ik zal veroordeeld worden en het hemeltergende karige loon dat ze voorstelt. Daarbij komt nog dat ze de personeelszaken nog eens via een onderaannemer regelt.

Ik vertrouw het zaakje niet en we spreken af om volgende week nog eens te bellen.

Het woord oplichten is hier in al zijn betekenissen van toepassing. Als ik niet oplicht in het duister door de radioactiviteit, zal ik oplichten in mijn oranje apenpakje of zal ik opgelicht worden door de loonadministratie. Tja.

Ik heb er even genoeg van en zal de rest van de week mijn lief in de watten leggen. Voor haar komt het schooljaar nader en dat betekent slecht nieuws: onze twee maanden samen zijn bijna geschiedenis. Het was een heerlijke tijd.

Zo 27/08/06

Het weer is goed! Vijfentwintig graden en een azuurblauwe hemel. We hebben snel wat vrienden besteld om te gaan varen: Bert en Katrien met hun kinderen en Evy (de zus van Bert) en haar man Piet met de kinderen.

Het wordt een vrolijke boel maar met elf op een boot waar je met negen op kan, is een slecht idee. Dus volgen Katrien en Lief per fiets langs het jaagpad.

We hebben afgesproken in een alleraardigst cafeetje in Drongen waar we op het terras twee glazen 'Drongens Plezierke' zullen drinken. Lief is druk in de weer met haar camera vanaf de oever waardoor ik nu voor het eerst over foto's van onze boot in actie beschik.

Bij het vertrek had ik gezien dat de boot van mijn buurman er ook niet lag en bij onze aankomst was hij er nog steeds niet. Vreemd omdat Johan nog niet zolang vaart en zeker niet gewoon is om in het donker te varen. Als er maar niets ergs gebeurd is.

Ma 28/08/06

Om half negen gaat de telefoon en het is Johan. Of ik even naar zijn bootje kom kijken want bij aankomst gisterenavond had hij een grote 'bonk' gevoeld en daarna was de motor uitgevallen. Wat hij ook deed, hij kreeg hem niet meer gestart.

Tegen een uur of elf sta ik aan onze ligplaats, gewapend met een zaklamp. Ik trek het zeil dat de kajuit afdekt omhoog en kruip aan boord. Wel, wel, wel … Heel het bootje is bezaaid met lege blikjes bier. Op de vloer, op de bank, onder de bank, overal dezelfde blikjes.

Ondertussen is Johan ook aangekomen en ietwat rood aangelopen, verzekert hij mij dat hij niet alles zelf heeft uitgedronken. Gezien de lichtgroene kleur op zijn gelaat en het feit dat hij de gasproductie en gistingsprocessen in zijn maag duidelijk niet onder controle heeft, geloof ik hem niet.

Helaas ontdek ik ook dat de schroefas afgebroken is van de motor en dat deze as zo krom is als het handvat van een paraplu. Wat hier juist gebeurd is, doet niet terzake maar het zal wel een kostelijke reparatie worden.

Terwijl ik even sta te bedenken naar welke werf we het bootje zullen slepen, komt ook spontaan de vraag bovendrijven (om in de sfeer te blijven) naar welke werf ik met ons bootje zou gaan.

Het begint vrij dringend te worden dat ons scheepje nog eens uit het water gaat ter controle maar ja, dat kost een hoop geld.

Besluit: ik zal toch weer wat meer geld moeten gaan verdienen.

Di 29/08/06

Het uitzendkantoor uit Lokeren belt om te zeggen dat ik op woensdag 6 september om drie uur een afspraak heb met de heer Geerts van het bedrijf met de aankoopvacature op ingenieursniveau. Blijkbaar moeten die mensen wel erg wanhopig zijn dat ze mij laten komen voor een interview.

Nog andere afspraken dezelfde dag: Isabelle nodigt mij uit voor een gesprek in verband met een deeltijdse baan bij Volvo Gent.

En ik bel zelf de Antwerpse hinde met de mededeling dat ik pas voor een deeltijds bestaan als glimworm in de kerncentrale.

Tot daar de belangrijkste informatie rond dinsdag 29 augustus 2006.

ÓJan Stephorst - 2006

18-02-2009 om 23:28 geschreven door Jan Stephorst