Er staan boodschappen op mijn antwoordapparaat van Isabelle, Daphne, Evelien, Eline, Sofie, Phoebe, Annabelle en Darling!!
Darling! Spontaan moet ik aan de laatste reeks 'Blackadder' denken, wanneer Rowan Atkinson met zijn kompanen in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog zat. Zijn commandant heette 'Captain Darling'.
Ik zal maar beter geen allusies maken op dit personage en laat 'Captain' weg als ik Darling opbel.
Wellicht is zij te jong om zich iets van Blackadder te herinneren. Als ze per ongeluk een heruitzending van deze pareltjes zou meepikken, zullen haar door overconsumptie misvormde en van glitterpalletjes voorziene roze hersentjes wellicht niet in staat zijn om de pointe van menige grap te bevatten.
De nutteloze verplaatsingen komen mij ondertussen de strot uit. Ik wil in de toekomst graag op mijn eigen wijze snel aan de weet komen of het interview tijdverspilling is dan wel een echte kans op interessant werk.
Onder het motto 'Ten aanval!' en 'Ik stel hier de vragen!' zal ik trachten het interview wat te sturen.
Woe 09/08/06
Darling is zichtbaar ondersteboven als ik haar vraag waarom ze denkt mij aan werk te kunnen helpen.
Ik breng mijn verbale artillerie stilaan in positie en schiet de ene na de andere kritische vraag af. Ik zie steeds meer rimpeltjes in haar met dagcrème ingesmeerde kleine voorhoofdje verschijnen. Het is alsof ze bij elke vraag wat ineenkrimpt, ze lijkt zich wel te bukken voor mijn van vlijmscherpe messen en gruwelijke weerhaken voorziene volzinnen.
Maar dan vindt ze plots de ingebeelde knop om een onzichtbare kogelvrije wand tussen ons te laten uitklappen en ze gebruikt haar ingepompte afweergeschut door met een expressieloos gezicht af te dreunen dat ze me bedankt voor mijn bezoek.
Uiteindelijk belooft ze om mij op de hoogte te houden van mogelijke vacatures.
Jaja, 'morgen brengen' zeggen ze in Aalst als er een zekere twijfel bestaat aan de positieve afloop van een situatie. Misschien is mijn loopgraventactiek toch niet de beste.
Vr 11/08/06
Ik zit thans (het is nu elf uur) aan het bureau van Sofie. Zij werkt voor een Aalsterse vestiging van een keten van uitzendkantoren en is ervan overtuigd dat ze mij, gezien mijn curriculum vitae, vast wel aan een interessante baan kan helpen.
Het is weliswaar de eerste keer dat iemand van een uitzendkantoor de peptalk achterwege laat en mij in een normale zinnen toespreekt.
In mijn linker ooghoek zie ik door het raam hoe een man in een blauw uniform voor onze wagen staat en de nummerplaat ijverig opschrijft in een boekje.
Wat soort van werk interesseert je, Jan?
Sofie kijkt nogal bedenkelijk als ik iets zeg over de onderwerpen 'scheepvaart', 'mini-evenementen organiseren' of 'schrijven'.
'Ja maar,' antwoordt ze dan,' wat bedoel je dan met schrijven?'
Ik leg haar uit dat ik voor het plezier schrijf: korte stukjes, gedichten en dat soort dingen. Af en toe ook wel iets zakelijker werk: een inleiding voor een catalogus of een tekst van een folder of zo
Dat vindt Sofie dan weer niet relevant. Goed dan.
We spreken af dat ze me aan twee firma's zal voorstellen. Eigenlijk wil ze me nog aan een derde bedrijf voorstellen maar dat is mij bekend en ik wil er niet werken.
Met een redelijk goed gevoel verlaat ik het kantoor en hoewel het bezoek aan Sofie me tot nu toe enkel een parkeerboete opleverde, heb ik er toch wel vertrouwen in.
Ik rij nog even langs mijn ouders die ook in dit provinciegaatje wonen. Mijn mama heeft overheerlijke rijstpap gemaakt zoals ze vroeger elke vrijdag deed.
Als ik binnen kom, snuif ik de geur van mijn jeugd op en nog beter: wat later smaak ik ook mijn jeugd. Met bruine suiker!
Zo 13/08/06
Waar in de maand juli alle zonnerecords geklopt werden, is het in augustus de beurt aan de regen om dit te doen.
We slapen uit vandaag. We slapen eigenlijk alle dagen uit. Maar vandaag zijn de weersomstandigheden echt niet te doen.
Net een vroege herfstdag, het waait en het regent dat het een lieve lust is waardoor we extra lang in bed blijven.
Het is rond één uur als ik nog maar eens achter de pc kruip teneinde mijn toekomst op middellange termijn in handen te nemen. Met lange tanden hoor, maar ik wil niet wachten tot mijn uitkering vermindert om dan acht uur per dag shampoo te moeten inpakken.
We kunnen wel overleven dankzij het loon van Lief maar niet echt investeren in het huis, de boot en hopelijk komen er niet teveel kosten aan de auto.
Ik slenter langs de verschillende websites, VDAB, Vacature, Job@, Monster, Stepstone de meeste banen gaan over administratieve bediendes, werkplaatsleiders, verkopers die niet bang zijn van prospectie, en meer van dat fraais.
Zal ik het toch eens over een andere boeg gooien? Bijvoorbeeld iets zoeken dat weliswaar buiten het bereik van mijn CV ligt maar daarentegen binnen mijn interesse en capaciteiten.
Copywriter. Of medewerker van een marketingbureau, evenementen organiseren, voor een communicatiebureau werken
Plots wordt mijn aandacht getrokken door een heel alternatieve advertentie van een communicatiebureau. De tekst is helder en zuiver en verraadt een gelijkaardige werksfeer. Ik piep even op de website en ja hoor! Dit zie ik wel zitten, ik voel me erg compatibel.
Ondanks mijn zwaar verleden in de scheepvaart en de garagewereld stuur ik toch mijn cv door met een begeleidend briefje.
En wonder boven wonder, het klikt aan de andere kant van de euhh provider en alras komt er een mailtje terug.
Chris en ik maken een afspraak voor aanstaande vrijdag, 18/08/06 om tien uur. Yes!!!! Ik stuif naar boven om Lief het goede nieuws te melden en merk dat ik helemaal zenuwachtig ben.
Het komt er nu op aan om de juiste indruk te maken. Zou het geen goed idee zijn om een portfolio samen te stellen met al mijn creatieve verwezenlijkingen van de afgelopen jaren?
Ik begin er meteen aan maar eerst toch nog even een flesje opentrekken om mijn kleine overwinning te vieren.
Ma 14/08/06
Wat moet er eigenlijk in zo een porfolio zitten? Ik heb enkele dvd'tjes maar die kan ik toch niet afspelen tijdens het gesprek?
Ok, dan maar wat teksten, foto's van een evenement en wat uitnodigingen. En een krantenknipsel, hola, ik sta zelfs op de foto met minister Kris Peeters, Jean-Luc Dehaene en Jos Chabert. Wil ik een dergelijk non-event eigenlijk wel tonen?
Di 15/08/06
Ik ontdek nog een advertentie voor een onthaalmedewerker in een kerncentrale. Lijkt me leuk, rondleidingen geven, reservaties boeken en de mensen ontvangen met een kwinkslag. Bovendien is het nog parttime ook zodat heb ik nog wat tijd heb voor andere bezigheden. Zoals schrijven bijvoorbeeld. Of varen.
Lief zegt me droogjes dat het toch niet zonder risico is om in zo een kerncentrale te werken.
Wellicht begin ik na enige tijd te fluoresceren in het donker maar dat heeft dan ook weer voordelen in verband met toiletbezoek in het midden van de nacht.
Ik wil toch meedingen naar deze job en schrijf een volgens mij zeer originele mail, volledig opgetrokken uit vriendelijke woorden en laagdrempeligheid, kwestie van de aandacht te trekken.
De rest van de dag zal ik besteden aan huishoudelijke taken. Het lijkt er namelijk stilaan op of er een klein nucleair conflict is uitgevochten in onze leefkamer.
Ik moet nog net niet mijn rubberbotten aantrekken om binnen te komen.
Ik ben Jan Stephorst
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/07/1964 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, scheepvaart, jazz, oude auto's, Frankrijk.
carpe diem
