dinsdag: twee markten na elkaar zoals gewoonlijk en wind veel wind iedereen vloekt op die wind ik niet het herinnert me aan mijzelf staande op de dijk jas wijd open en leunend tegen de wind of op de fiets naar school alweer jas wijd open mee wind zonder te trappen
misschien zit de blog van Redstar er wel voor iets tussen foto's van wolken en water en grasland misschien laat de wind me voelen dat ik niet zo heel ver van mijn geboortestreek leef
terug naar de wind van vandaag kinderen waren wild mijn haren ook opwinding alom ook binnenin mezelf ik lach om de gedachte dat ik in mijn nieuwe marktwagen een spiegel wil hangen om de schittering in mijn eigen ogen te zien op dagen als deze klinkt ijdel ik weet het maar ik doel op het 'zelf bevestigende' effect ik voel me bruisen en ik wil eindelijk ook eens zien, wat mensen in mij zien op een dag van wind en wolken wanneer velen zich neerslachtig voelen om alweer een 'verloren' vakantiedag
eigenlijk is het toch wel verschrikkelijk dat mensen klagen over het weer zoals ze over zo veel andere zaken klagen waar ze wel iets aan kunnen doen
het weer leert me dat we het zelf zijn die dit ofwel verschrikkelijk vinden ofwel er van genieten alweer zoals alles in het leven: mislukkingen en kansen ontspruiten slechts in 's-mensens geest
.... wat heb ik me lang een mislukkeling gevoeld ja echt nooit gedacht dat dit nog kon veranderen er zijn er zelfs die me niet geloven maar ook dat is een gedachte en geen feit
komt er gisteren iemand langs mijn groente tuintje gewandeld vertelt me doodleuk: "daar ligt een joekel van een courgette
hmmm.... bloos..... had ik dus zelf nog niet eens ontdekt ben zoveel bezig geweest met binnenin mij en vervolgens zoveel bezig geweest met mijn sociale leven daarnaast nog zoveel inhaalwerk verricht richting manlief enz.enz. allemaal smoesjes mijn groentetuin is een oerwoud mijn roze varken is bijna verborgen onder het groen de tomaten planten hebben het begeven die heb ik dus niet goed vertroeteld de boerenkool doet het ook prima misschien wel de enige boerenkool in heel België want hier zie je die nergens in de winkels en verder veel peterselie, sla, basilicum, enkele kolen en nog wat, waarvan ik de naam weer kwijt ben pompoenen, meloenen en dus courgettes in wording rondom oost indische kers want dat houdt naar het schijnt de slakken op afstand die trekt weer wel allerlei rupsen aan zouden daar dan vlinders van komen ik hoop het
ok laat ik maar eens in de keuken duiken spaghetti saus voor morgen bereiden en verse groentesoep natuurlijk met ingrediënten uit eigen hof
ik mag niet vergeten om ook eens look te planten ....
dochterlief is weer vertrokken ze heeft het een beetje moeilijk deze dagen en ik ben blij dat ze niet te trots is en lang thuis komt om haar hart te luchten
dit weekend was zo verschillend met dat van vorige week dat zelfs ik vind dat ik twee verschillende personen in één lijf ben of lijk of whatever maakt niet uit ik bekijk de wereld rondom me door een andere bril ik luister naar mensen door andere oren ik wandel en ik handel in rust ik lach weer voluit die helderheid heb ik gemist....
vanavond nog uit eten geweest met duikmaatjes van manlief in een opwelling heb ik hem gebeld en verteld dat die entrecôte echt wel in de diepvries kon als hij liever uit eten zou willen gaan wat ik overigens ook zag zitten in meer dan één opzicht
ik grijp iedere reden aan om te oefenen in het terug onbevangen omgaan met mensen, die ik al lang ken en ik kan het verschil bijna fysiek voelen er is geen greintje stress in mijn lijf ik kan dit niet goed omschrijven maar ik voel wat ik voel en er is een wereld van verschil tussen wat ik nu voel en hoe ik me voelde in 35 of meer jaren
heel af en toe kwam ik dit gevoel wel al eens tegen en iedere keer verviel ik daarna in een groot verdriet om het gemis wat daarna nog eens zo sterk was ik herinner me die dagen zeer goed en ook de vloed aan tranen die door niemand werden begrepen ik begreep zelf toen niet eens waar ze vandaan kwamen
het lijkt dus voorbij die lange periode of mag ik al schrijven: het is voorbij ....
en wat me het meeste oplucht: ik heb geen 1000 maskers meer nodig om evenveel personen te ontmoeten ik weet het verschil niemand die me kent weet hoe groot het verschil is ik vind dit ook niet belangrijk voor een ander wel voor mezelf
de scampies van gisteren waren een succes een recept kon me deze keer niet bekoren ik keek in de diepvries, koelkast en kelder en toen ik al enige tijd bezig was kwamen er allerlei ideeën aan te pas dus wat kan ik opschrijven? je kijkt maar wat je zelf in huis hebt en ik denk dat alles kan als het maar lang genoeg pruttelt
ik heb voor 3 personen gebruikt:
1 kg rauwe diepvries zoutwater scampie staarten 1 bol look 200 ml olijfolie
1 grote ui 3 look teentjes een eetlepel olijfolie 1 blik van 400 g gepelde tomatenstukjes met look 250 ml rode wijn 100 ml port een restant pernod een rood pikant pepertje in zijn geheel (dit vis ik er later uit) 5 stukjes 'mango in pickled oil' (vond ik in de koelkast)
250 ml kookroom
1 stokbrood of ciabata of rijst of pasta of.....
ik mix alle lookteentjes met de olijfolie tot een soort papje de bevroren scampies spreid ik uit in een brede schaal daarover giet ik het look/olijfolie papje tijdens het ontdooien schep ik alles regelmatig om
voor de saus snipper ik de uit en look ik bak dit in de olijfolie ik voeg alle overige ingrediënten toe behalve de kookroom ik laat alles minstens 2 uur pruttelen op de allerlaagste kookstand
een half uur voor ik dit gerecht serveer bak ik de scampies in kleine porties in een grote pan ze mogen aan beide zeiden net een beetje rood worden dus ik keer ze slechts 1 keer om vervolgens pel ik ze en bewaar ze tot het laatste.
10 minuten voor ik het gerecht serveer voeg ik de kook room toe roer alles lekker door elkaar en als de saus opnieuw kookt voeg ik de scampies toe weer warm ik op toot het kookt en dan roep ik "aan taaaaafel" als dit nog nodig is want meestal zit iedereen al aan tafel
zelf serveerde ik dit gerecht deze keer met stokbrood en rode wijn 1 kg scampies lijkt veel is ook véél maar alles was toch op al babbelend werden de laatste 'koud' verorberd
mijn sociale leven neemt op dit moment zo'n vlucht dat de pc zich een beetje nutteloos voelt eergisteren zoals gewoonlijk mijn vrijwilligers taak volbracht maar vanuit een volledig andere 'point of view' toen ook mezelf een aantal oefeningen in communicatie eigen gemaakt die ik nu dus al twee dagen toepas én met succes 's avonds een eigen versie van het kernkwadrantenspel gespeeld in chaos en onze lach klonk doorheen het park van Wijnegem
gisteren met de kinderen van mijn broer een bezoek gebracht aan Technopolis in Mechelen én McDonalds achteraf alweer een dagje om in te lijsten dus wordt deze jaarlijkse traditie voortgezet
vervolgens een avondje uit met een schoonzus een bewuste keuze richting een herstel van een mis lopende relatie tussen haar en mij om dezelfde reden als die waarover ik vorig weekend schreef en zowaar het effect was onverwachts zo tof dat ik me vandaag nog steeds zeer prettig in mijn vel voel
't marktje verliep ook vlotjes en zonder enige problemen ook al waren die wel verwacht omdat op mijn standplaats herstellings werken worden uitgevoerd aan de kerk een project van minstens 2 jaar.
en nu ga ik een scampie menu voorbereiden want onze dochter komt andermaal een nachtje thuis heeft het nodig, zegt ze meteen kan deze mama alweer oefenen in haar nieuw gekozen levensweg
toen ik vanmorgen opstond na een goede nachtrust hulde ik me in een fluweel look-a-like rode kleren en het was me duidelijk: vandaag wilde ik het huis niet uit een laatste woensdag vrijaf knus in thuis doorbrengen beetje computeren beetje wassen 's middags pannenkoeken bakken telefoneren met de dochter en met een vriendin op leeftijd veel babbelen met manlief en met onze beider vriendin én veel overpeinsd over de afgelopen periode
ik dacht na over mijn vroegere diverse nachtmerries en ik weet nog dat ik toen op een gegeven moment dacht: "gewoon blijven kijken naar dat verschrikkelijke en op de duur verdwijnt het vanzelf" en zo werkte dat dan ook maar ik merk op dat ik met een aantal onbewuste wanen zat in mijn dagelijkse leven en hoe langer ik daar naar keek hoe groter ze werden of zelfs hoe werkelijker ze werden alsof mijn muggen olifanten werden en vervolgens monsters
hoe vertrouwder mijn omgeving werd hoe groter de monsters in mijn gedachten groeiden terwijl reële gevaren gewoon getrotseerd werden alsof dit een fluitje van een cent was van een omgekeerde wereld gesproken of te wel hoe een mens zich zelf gek kan maken
dus vandaag was het cocoondag ik heb gekeken naar manlief en naar onze beider vriendin en gevoeld en herbekeken wat in hun gedrag mijn wanen extra heeft gevoed ik heb gekeken naar hun naar mij gerichte positieve gedrag wat door mij niet werd opgemerkt ik heb meer warmte kunnen voelen van hun uit naar mij en van mij naar hun ik heb meer hartelijkheid voelen stromen over en weer en meer vertrouwdheid kunnen toelaten
ik heb in mezelf waargenomen wanneer ik gewoonlijk op mijn oude manier zou hebben gereageerd en ik heb nu niet zo gereageerd mijn hart bleef open staan mijn blik keerde niet naar binnen mijn deuren werden niet gesloten kortom ik heb mezelf veiliger gevoeld
ik weet niet eens of dit voor anderen merkbaar is ik denk dat dit er ook niet toe doet ik zelf voel het verschil ik voel ontspanning
ik verlang naar een zacht, naar een gemoedelijk, naar een liefdevol leven dus kan ik daar het beste zelf mee starten niet gemakkelijk maar vandaag lukte het me wonderwel
look-a-like fluweel is een synthetische stof het is zacht en het is een begin later zal ik me hullen in natuurlijk zachte stoffen beetje bij beetje wordt het allemaal echt van buiten en van binnen
"The challenge of leadership
is to be strong, but not rude; be kind, but not weak; be bold, but not
bully; be thoughtful, but not lazy; be humble, but not timid; be proud, but
not arrogant; have humor, but without folly." Jim Rohn: Motivational speaker,
author
na de lagere school
en ook in mijn vrije tijd
leefde ik in twee lagen
(of waren het er meer?)
in mijn vrije tijd en later
was ik eerst 'the leader of the pack'
en later de vrouw die altijd lachte
(tenzij thuis en in haar eentje, voor lange tijd)
iemand verweet me nog niet zo lang geleden
dat ik natuurlijk weer alles 'mee' had
dat mijn leven op rozen verliep...
wanneer mensen niet wisten hoe iets aan te pakken of op te lossen,
kwam ik vol zelfvertrouwen in actie.
anderen zien me als iemand die niet bang is,
die vooraan op de barricaden staat.
enz. enz.
ikzelf beweerde nog niet zo heel lang geleden, dat ik geen angst had...
angst kan zo goed verborgen zijn,
dat de angstige het zelf niet door heeft.....
ok, ik zal er over spreken,
maar liever achteraf.
tot die tijd zal ik oefenen.
oefenen in anders waarnemen.
oefenen in anders verwoorden.
en vooral oefenen in het ontmoeten van mensen,
die ik lange tijd vermeed,
vanwege die angst die ik niet kende.
deze week al,
maar ik weet niet of ik er over zal schrijven.
ondertussen ben ik weer een aantal dagen verder,
ik heb begrepen dat die angst ook ieder gevoel van veiligheid ondermijnt in langere vriendschappelijke relaties. hoe intiemer die wordt hoe meer ik er op reken dat dit keert vrienden worden vijanden nergens is veiligheid van lange duur eerste kennismakingen zijn de tofste avonturen vriendschappen die langer duren maken me onrustig tenzij er nauwelijks contact is ik ben het zelf die de deuren vrijwel altijd gesloten houdt mijn contacten worden dus vluchtiger naarmate ze meerdere jaren stand houden
en vooral steeds weer nieuwe mensen in mijn leven diepgang in het begin op langere termijn steeds oppervlakkiger
ik oefen dapper ik heb deze week een aantal afspraken en ik heb er nog veel te gaan hernieuwing van vriendschappen en vooral mezelf leren veilig te voelen
dit inzicht kwam pas vandaag en het valt me zwaar om te moeten toegeven dat ik ernstig te kort schiet naar veel mensen die me echt niet laten vallen ik heb een web van veiligheid rondom me ik verlang er naar me te laten wiegen pas dan zal ik ook kunnen voelen dat anderen ook op mij kunnen rekenen want dan valt de angst weg die me rare sprongen doet maken
vanavond wilde ik nog meer doen dan bloggen alleen maar ik besluit toch weer vroeg in mijn bedje te duiken deze keer met een dosis sedinal want ik heb wel veel geslapen de laatste tijd maar nooit diep in die diepe slaap kan alles bezinken
pas op voor: www.ErFds.info deze link verschijnt plots in een messenger chat venster in mijn geval in een venster van een contactpersoon waarmee ik zelden chat zij had die link niet gestuurd ik heb er niet op geklikt op internet is er nog geen informatie over die site te vinden vandaar dat dit een verdachte link is
de mist is opgeklaard en nogmaals ben ik terug gekeerd om te zien of ik wel een correcte herinnering heb aan wat er net vooraf gebeurde conclusie: nee, ik heb iets over het hoofd gezien hem (in gedachten) iets verweten wat misschien helemaal fout is het is moeilijk om in de mist helder te kunnen waarnemen ik heb een fout gemaakt of beter gezegd: ik ben getriggerd geweest het is me weer overkomen en hoe meer ik tracht mijn verleden te reconstrueren hoe meer ik de mist van vroeger kan verklaren dezelfde oorzaak dezelfde gevolgen ik vermoed dat dit een serieus trauma is ik vermoed dat het niet gemakkelijk is om met zo iemand als ik om te gaan en ik vind het moeilijk om hier te vertellen waar het om draait ofschoon ik meen dat ik er al eerder over heb geschreven of toch zeker er al over heb verteld ik ga het toch proberen
ik kan diepgaand contact maken met velen maar nooit met meer dan één te gelijk dat is niets nieuws ik weet zelfs niet of een ander dat wel zou kunnen
maar wanneer 2 mensen samen praten 2 mensen waarmee ik een goed tot vrij goed contact heb (of heb gehad) wanneer ze samen praten over van alles en nog wat én over mij en wanneer ik dan achteraf hoor, dat er ook over mij is gesproken, en ik op een gegeven moment heel even het voorwerp wordt van een vrolijke spot of wanneer ik een 'ons kent ons' knipoog tussen die 2 zie of wanneer ik me zowiezo een beetje buitengesloten voel (maar zo erg hoeft dat helemaal niet te zijn, ik voel dat slechts zo aan) ..... dan gebeurt het dan voel ik me verzinken in de mist dus dan zak ik weg in de diepte dan sluit ik me af en meteen uit
dit is bijna te belachelijk voor woorden dit is een gevolg van vroeger van mijn lagere school trauma waar ik het voorwerp was van hatelijke spot van heel de klas zelfs van diegene van wie ik dacht, dat ze bevriend waren
ik heb er al aan gewerkt binnen de vereniging heb ik al veel geoefend daar voel ik me al vrij veilig veiliger dan ik me kan herinneren
maar blijkbaar slaat het thuis nog steeds toe onze dochter had met manlief een goed gesprek gehad net voor ik zaterdagmiddag thuis kwam en dat had ze me ook verteld er hing een sfeer van vertrouwelijkheid tussen hun en er was een lichte spot richting mij en ik voelde me hevig reageren maar ik hield me in ik wilde geen onvrede in huis voor die enkele keer dat dochterlief thuis logeert de mist sloeg toe en barstende hoodpijn
wat ik het ergste vind is dat dit lijkt op een soort jaloezie op twee mensen die elkaar graag zien dat dit lijkt op een angst om buiten gesloten te worden maar nee ik weet dat het de 'doodsangst' is die hevig toeslaat alsof ik verwacht dat ze zich als wolven gaan gedragen alsof ze me gaan opjagen en pijn willen doen zoals vroeger op school
ik heb de mist nog gekend ik weet nu waarom het verstand zegt, dat deze vrees ongegrond is maar mijn trauma was blijkbaar weer sterker
anderhalve dag heb ik met dikke prikkende ogen rondgelopen anderhalve dag heb ik me vooral koest gehouden nu weet ik dat dit de angst was
voor iemand die ogenschijnlijk weinig angst heeft is dit maar weer eens een bekentenis van formaat bovendien is die angst altijd ver weg ik vergeet hem dikwijls misschien een vorm van dissociatie weet ik veel
wat ik wel weet: dit weekend stak hij sterk de kop op en door er over te schrijven heeft dissociatie geen kans
wat in de toekomst? hoe kan ik zeggen dat ik me plots helemaal alleen voel staan dat ik de anderen aanvoel als 'wolven' en vooral ik kan toch niet vragen of zij zich aanpassen aan mij? nee, beslist niet, ik heb te veranderen misschien was dit het moment van inzicht misschien was het dit weekend de laatste keer
deze angst nooit meer voelen dat zou pas een wonder zijn
in plaats van in mist verdwalen zal het een uitdaging worden om deze mist te omzeilen ik heb te leren reageren op een open en alerte manier ik heb te kiezen voor 'anders' in plaats van te concluderen dat ik dit al zo'n 30 jaar vol hou zonder enige vooruitgang communicatie is een prachtig woord dit toepassen in uiterst moeilijke omstandigheden is een ander paar mouwen
moed der wanhoop valse start alweer wachten op een 'tigste kans of op ieder moment een stapje eerst in het klein later grote passen
onze dochter treint weer huiswaarts en mijn geest is alweer gevuld met mist sinds het ontbijt
ik kijk naar de mist vergelijk hem met die van gisteren en die van vroeger en die van lang geleden een mist die maakt dat de dag een dag wordt die geen beelden nalaat een mist die herinneringen wist
een mist die opkomt wanneer ik uit mijn kot gelokt word wanneer ik besluit niet te reageren wanneer ik antwoorden inslik om de lieve vrede en me niet sterk genoeg voel die mist huist momenteel in mijn hoofd wil regenen via mijn ogen ik krijg hoofdpijn van die mist ik wil diep ademen ik wil het daarna blazen ik wil eigenlijk tegenwind stormen maar of ik dat nou gráág doe ....
ik zou liever een zonnetje willen zijn mijn eigen mist verdrijven
en vooral wil ik me niet meer laven aan dat zo gezegde 'half volle glas' van hem hij weet (nog) niet dat de inhoud zuur smaakt
tijd om te poetsen gedachten mogen stoppen ze maken me nog gek misschien toch nog liever de mist .....
of eigenlijk 48 uur zonder te bloggen dit ging me prima af maar nu zit ik met de problemen want wil ik vertellen over de afgelopen dagen dan word ik overvallen door een soort machteloosheid omdat mijn filter momenteel weer eens niet werkt en ik dus geen hoofdzaken van bijzaken kan onderscheiden bovendien lukt het me niet om iets kort samen te vatten ... verdorie
ik ben me meer dan ooit bewust van alles wat er zich in me afspeelt waarnemen, waarnemen, waarnemen golven van meer zelfvertrouwen gevolgd door diepten van het niet kunnen rekenen op mezelf alweer gevolgd door waargenomen bewijzen die me vertellen dat dit echt reuze meevalt
daarnaast krijg ik meer en meer bevestiging dat mijn woorden en daden dichter bij elkaar komen te liggen meer en meer mensen spreken me aan voelen mijn toegankelijkheid mijn luister bereidheid en willen mijn gedacht horen en krijgen woorden van herkenning .... verdorie ik vind nu nog steeds geen juiste woorden hoe kan ik hier zo maar schrijven dat ik waardering krijg om wie ik ben en om wat ik zeg of schrijf dat klinkt verschrikkelijk .... ... en toch .... vanaf donderdag tot nu leef ik vrijwel volledig intuïtief en nu moet ik denken over wat ik ga schrijven hoe is het mogelijk alweer een bewijs dat het 'denken' me vastzet
donderdag, vrijdag en zaterdag tot zo'n 15 uur ging alles van een leien dakje vanzelf dus en plots na een negatieve opmerking richting mij sloeg ik aan het denken wilde ik overwegen hoe ik zou antwoorden en ik kreeg daverende hoofdpijn alles verliep vanaf dan in dichte mist
ik ben om 4 uur in mijn bed gekropen ik heb geslapen tot vanmorgen half 9 (met slechts 's avonds een onderbreking van 2 uur voor het avondeten)
de hoofdpijn is verdwenen mijn dromen draaiden altijd rondom hetzelfde ik werd positief bevestigd in mijn woorden en gedrag ik werd ondersteund wanneer iemand negatief over me sprak de spiegel werd boven gehaald ik moest de negativiteit laten bij degene waarvan het kwam ik tekende, ik schilderde, ik schreef ik bewoog me in groepen van mensen als een reiziger die overal welkom was altijd was er wel iemand die me voordien had ontmoet en daar een fijne herinnering aan over hield
ik kan er ook niet aan doen dat zo'n droom de hoofdpijn verdrijft of die lange nachtrust, natuurlijk
het huis wordt wakker we gaan ontbijten met z'n drietjes vers geperst fruitsap staat te wachten oei, eh manlief zegt dat onze dochter nog geen teken van leven geeft gaat ze wakker maken ook al na een 11 uur lange slaap
ze vertelde me vrijdag avond over haar gedachtenkronkelingen en zal ik eens wat zeggen: ze is mijn dochter ze kan er ook een potje van maken en onderwijl groeien tot een prachtige mens ze is gelukkig 20 jaar eerder dan ik begonnen met deze groei en dat stemt me gelukkig ondertussen vraagt ze me: mam: "hoe ga jij daar mee om?" en dan vertel ik over vallen en opstaan en vooral over tijd maken voor stilte om te luisteren naar haar zelf
gelukkig heeft ze ook karaktertrekken van manlief dat maakt haar daadkrachtiger ze zal het maken zonder twijfel
Van de week trok ik deze kaart uit het pak van 'de helende reis' kaarten:
Mysterie
"Wie weet, weet niets, Wie niets weet, weet."
Heb je de laatste tijd behoefte dingen te weten? Ben je almaar aan het proberen de geheimen van het leven te ontrafelen?
Geef die behoefte te weten op. Houd op met vragen naar het waarom. Dat leidt alleen maar tot nog meer verstandelijke kletspraat. Als je de dingen met je verstand kon uitpluizen zou dat al lang geleden gelukt zijn.
Neem gewoon een grote emmer en gooi al je vragen, die je streven naar antwoorden, erin. Waarom heeft die en die van wie ik zoveel hou zus en zo gedaan? Weet ik niet, in de emmer. "Waarom voel ik me zoals ik me voel?" Weet ik niet, in de emmer. "Wat gaat er morgen gebeuren?" Weet ik niet, in de emmer. Je kunt in feite alle vragen in de emmer met raadsels gooien. Het leven is een raadsel, een onbegrijpelijke en goddelijke mysterie. Wees blij en tevreden dat je in dat mysterie kunt rusten.
straffe kaart de boodschap boeit me mateloos mijn gedachtenkronkelingen draaien rondom waarnemingen maar niet meer rond verklaringen zoeken althans in deze staat van zijn zou ik me dus prettig horen te voelen kben dus aan het proberen en blijf het nog een tijdje proberen
het gaat prima met me gisteren boeiende verhalen beluisterd en diepgaand contact gemaakt een ander voeden en gevoed geworden energie geven en krijgen prachtig
nu nog even wat opruimen onze dochter komt straks weer tot zondagmiddag ik zie er naar uit
de zomer bezorgt me altijd een beetje vakantie plus nog enkele woensdagen extra omdat ik op die dag te weinig verdien als het vleeskraam op verlof is daarnaast zijn er nog van die veels te warme dagen die dan ook al een beetje vakantiedagen zijn want dan blijf ik thuis dus heb ik vorige week om ook nog een aantal andere redenen slechts 3 marktjes volbracht ipv 7 en vandaag had ik alweer een dagje vrij en wat doet een mens op zo'n dag
een mens als ik kijkt op zo'n dag eerst naar de spiegel en denkt: "een frisse, energieke blik!" zo'n mens kijkt dan naar buiten en bedenkt: "het is al een jaar geleden dat de ruiten zijn gepoetst en het is al vele jaren geleden dat ook de plastic panelen zijn gepoetst" en vervolgens wordt er een douche genomen een eitje gebakken een koffietje gedronken wat schoonmaakgerief bij elkaar gezocht de trap wordt opengespreid
ik vloog er in dat het een lieve lust was manlief was ook thuis en ook hij besloot vandaag een 'kleine klusjes dag te houden waaronder ook nieuwe gordijn rails hangen in de slaapkamer dus toen ik beneden helemaal rondom buiten en vervolgens binnen de ruiten had gepoetst (jawel vrijwel volledig streeploos) en alle plastic weer stralend wit was (oh ja, ook nog onze 'trapjes op' en de stoeptegels geschrobd) vertrok ik naar boven om aldaar hetzelfde toe te passen na halsbrekende toeren en vele uren later zit hier een tevreden madam met blinkende oogjes
wat was het warm en toch hield niets me tegen zelfs de hond moest er aan geloven die werd buiten gewassen en ze zit nu een beetje boos te kijken omdat ze nog niet helemaal droog is mag ze nog niet binnen
nog een prestatie van mezelf: de computer niet opgestart vóór 18 uur en er is nog iets anders enkele weken geleden was ik toch weer gaan roken een weloverwogen daad, dat wel, maar stoppen is dan weer wat moeilijker niet dat ik alle dagen rook en niet dat ik zoveel rook maar toch.... dat is dus bij deze weer gelukt om reeds enkele dagen te stoppen kwestie van te veel om handen te hebben om tijd te maken voor te roken bovendien zijn 'doe' dagen geen 'pieker' dagen dus dat hielp
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
