soms ontmoet ik mensen die overduidelijk richting hun ongeluk lopen vroeger ging ik dwars over hun weg liggen zocht ik trucs om hun pad om te leiden tot voorbij de plaats des onheils vroeger ging ik over mijn eigen grenzen het doel heiligde alle middelen en achteraf was alles verloren moeite als een lemming werden ze aangetrokken ik moest machteloos zien hoe het drama zich alsnog voltrok
dus werd het tijd voor een andere kijk hoe ging ik zelf om met goede raad? wat was het eindresultaat van mijn ongelukkige ervaring?
ik heb lang gezwegen over drama's die zich in mijn leven voltrokken omdat ik alleen maar 'wijze raad' kreeg en men me het gevoel gaf dat ik dom was dat alleen domme mensen domme daden verrichten dus beging ik mijn 'domme' daden in afzondering van mensen met gezond verstand en werd ondertussen wijzer al doende leerde ik mezelf kennen littekens stapelden zich op elk getuigde van levenslessen die me maken tot wie ik nu ben ik voel me niet dom meer ik ben geweest waar velen zich niet wagen en ik ben niet van plan om iemand te veroordelen die onverantwoord gedrag vertoont ik ben niet meer van plan om die mensen te stoppen in tegendeel
wat ik wel doe is laten merken dat ik niet veroordeel ik vertel wel over kleine valkuilen langs de zijkant van hun weg én ik laat blijken dat ik me op de achtergrond begeef maar volg wat er op het parcours gebeurt en ik ben er wél als de wonden gelikt worden ik ben er wel om te luisteren want ik heb aan de lijve ondervonden dat een luisterend oor sneller heelt dan eenzaamheid twijfel, angst, en beslissingen worden verwoord en plots komt er dan zicht op de winst want iedere 'domme' gebeurtenis kan winst opleveren wanneer er gekeken wordt naar noden en verwachtingen
ik heb uit eigen 'stommiteiten' geleerd dat mijn noden en verwachtingen me oneindig kwetsbaar maakten voor iedereen die dit weet te bespelen en juist doordat mensen me op die punten bespeelden werd ik meegezogen richting mijn ongeluk of meer nog ik zwom met die stroom mee dan ging het sneller
vervolgens werd aan geen nood voldaan geen verwachting werd ingevuld
likte ik mijn wonden en zocht vervolgens naar winst gelukkig vond ik altijd winst
samen met 'domme mensen' (die dat verdorie echt niet zijn) zoeken naar de winst laten voelen dat ze de moeite waard zijn ondanks wat er gebeurt
de winst is weten wat je bezielde wat je innerlijke (onbewuste) drijfveer is geweest en waarom die weg zich in de schaduw bevond en vervolgens ontvouwen zich andere wegen die een gunstig resultaat bieden zonder een verlies van eigenwaarde wegen die zich in de zon bevinden wegen naar een mooie toekomst
liedjes genoeg over 'ik wil je' maar over 'je wil me en ik wil jou niet' of 'ik wil jou niet willen' of 'ik wil jouw hartstocht niet aanwakkeren' of 'ik wil gewoon vrienden zijn' ho, maar daarover wordt niet gezongen
het is fijn om begeerd te zijn maar ik vraag me dikwijls af: kunnen twee mensen vrienden blijven, tijd in elkanders nabijheid doorbrengen, terwijl de één hunkert naar de ander op een manier die meer dan vriendschap inhoudt?
kan de ander zich vrij bewegen als vriend in en uit het leven van de andere? of is die genoodzaakt om een grote afstand in te nemen een telefoontje een kaartje een smsje een bezoekje maar dan altijd met nog iemand anders in de buurt
ik ben daar nog niet uit ik ben daar helemaal nog niet uit zulke vrienden én vriendinnen kruisten mijn leven één van de dagen bezoek ik een vriendin die ik al minstens 10 jaar 1 à 2 x per jaar bezoek en als we samen zijn is alles als vanouds
en toch spookt die dag door mijn hoofd dat ze kort voor haar trouwdag tegen me zei in een dronken wanhopige bui: "ik wil helemaal niet trouwen met hem ik wil jou" ook hij hoorde dit en ik weet begot nog steeds niet hoe ik daar mee om moet maar we hebben er nooit meer over gesproken op haar trouwdag babbelde ik met een 'nieuwe' vriendin en haar gezicht lachtte haar ogen echter niet diep verdriet
een van de dagen zie ik haar weer en dan is alles weer als vanouds soms denk ik 'zij weet het misschien niet meer' soms denk ik 'zij schijnt toch heel gelukkig met haar man' soms denk ik 'ik moet er over praten' ze heeft er misschien geen idee van wat er binnen in me omgaat ze snapt misschien echt niet waarom ik zo weinig kom hij is vriendelijk tegen mij hij kent ze ik ken ze ook hij is de rust zelve en zij is chaotischer dan ik en ze verzet bergen smelt harten (be)tovert iedere dag voor een vrouw als haar worden gedichten geboren
hij kent ze en neemt ze zoals ze is als ik dat ook eens kon ....
achteraf nog een tijdje blijven hangen sommigen van ons hadden elkaar een maand niet gezien en aangezien we ondertussen echt bevriend zijn was er veel bij te praten en plots was er die opmerking over mijn teksten voor onze nieuwsbrief ik werd bedankt voor de verscheidenheid aan teksten die ik schreef telkens belichtte ik een ander deel van onze activiteiten vanuit mijn eigen voelen en zelfs mijn laatste 'gedicht' of hoe het mag genoemd worden (datgene wat ik dit weekend ook hier plaatste) werd aanzien als alweer een nieuwe kwaliteit die in me groeit of bloeit al naargelang hoe ik het bekijk iemand die het gelezen had sprak van zoveel passie en toch veel ruimte ter interpretatie mooi, ik werd er (alweer) warm van
doet me denken... wanneer was ik nog koud....? oh ja onlangs nog ik denk 3 weken geleden toen iemand zeer sarcastische opmerkingen maakte richting een vriendin van me ik had juist daarvoor, mijn oor nog te luisteren gelegd voor die persoon ik begrijp nog niet, waarom zijn gedrag plots omsloeg... in ieder geval ik was kil en hij heeft het gevoeld hij mijdt me nu ook al hebben we wekelijks contact nou ja, contact is veel gezegd...
ik wordt dus kil als iemand die ik in mijn hart draag het onderwerp wordt van ongegrond sarcasme of ander respectloos gedrag dan overheerst de kilte in mij
ik heb daar anders mee om te gaan maar het lukt me (nog) niet gevoelsmatig vliegen er dan messen door de lucht dan voel ik me ijskoud worden dan wens zelfs ik niet te ontdooien en dat maakt me dan weer onzelfzeker ik kan dat knopje niet vinden om die 'noodstopknop' te deblokkeren
als ik daar nu eens een aan/uit knop van kon maken was dit gevoel me al een pak draaglijker 'om de lieve vrede' te bewaren zo'n uitdrukking die me bitter smaakt als ik die eens kon 'zoeten'... maar momenteel heb ik geen zoetstof ter beschikking zelfs mierezoet werkt niet bah
vanavond nam ik deel aan een vergadering rondom de promotie van onze vereniging een buitenstaander met zeer veel ervaring rondom dit thema bleek tegelijkertijd ook iemand wiens visie perfect aansloot bij die van ons met andere woorden: we hebben natuurlijk meer duidelijkheid verschaft over onze doelstelling en doelpubliek waaruit volgde dat we elkaar zeer goed aanvulden ook zijn uitnodiging om onszelf eens door te lichten over de minpuntjes in onze uitstraling en waarom bijvoorbeeld ook mensen ons soms maar eenmaal bezochten verder werden er veel synoniemen gevonden die een betere zicht gaf op wat we bieden een warme gevoel bleef achter na afloop we hebben weer genoeg stof om uit te diepen
daarjuist zat ik op de bank achter ons huis sjirpende insecten brachten rust mijn dag passeerde....ook in rust het dak ligt terug toe binnen druppelt het water na maatjes gevoel is fijn mijn wagen is weer terug in gebruik de oude wagen, ja... de nieuwe is nog altijd onderweg ik ben teleurgesteld maar spreek daar niet meer over manlief pakt het steeds weer op zijn krachten terwijl ik hem niets verwijt ik denk dat zijn onmacht opspeelt hij ziet me liever gelukkig.... morgen vraagt weer iedereen: "En?" misschien breekt me dat nog het meeste op... verdorie, ik was toch in rust?
morgen vlieg ik er weer in misschien 2 markten achter elkaar indien het niet te warm is en 's avonds een vergadering het wordt weer drukker een nieuw werkjaar komt er aan ik ben het een en ander vergeten voor te bereiden foei het is nu al laat misschien komt het er morgen nog van
van vluchteling uit Somalië tot fotomodel
een bewogen leven
wat me er vooral van zal bij blijven
is hoe het kwam dat ze deed wat ze deed
en waarom ze is wie ze is
(jawel, natuurlijk, haha dit zit in mijn interessegebied)
het treft me dat ze altijd dacht
dat ze beste mogelijke oplossing nam voor haar problemen
terwijl ze van kwaad naar erger evolueert
ogenschijnlijk een heleboel 'stommiteiten' begaat
zoals fatsoensrakkers kunnen beweren
maar al die keuzes maakt uit pure overlevingsdrang
iedereen zou 'het' anders doen
wel, ik ben van mening
dat 'iedereen' het eens mag proberen
verdorie
(ik maak me er steeds weer druk in...)
wat me ook treft
is dat ze tijdens die levensloop
zich ook regelmatig op trekt
aan allerlei fijne ontmoetingen
het boek leest als een trein
en raar maar waar
het is niet zwaarmoedig
misschien omdat het achteraf geschreven is ze kan de kansen zien die ze nooit had gehad indien ze niet op die noodlottige plaats was of indien ze die verschrikkelijke periode niet had meegemaakt
en ik betrap me er op
dat ik zelf ook beter achter schrijf
dan wanneer ik midden in een ervaring leef
die een beetje uitzichtloos lijkt
het enige waar ze absoluut geen positief gevoel over heeft is over de vrouwenbesnijdenis hoe ze ook zoekt ze vind er geen aanvaardbare reden voor vandaar haar strijd daar tegen
geruime tijd hunker ik naar blote voeten in het gras wij hebben geen gazon en ik vroeg me al af waar ik zo'n gras weide kon vinden zonder koeienvlaaien en zaterdag was plots het moment daar in het Middelheim park grote grasvelden en meer mensen met blote voeten van beeld naar beeld een puur genot wat nu en paar dagen later zich pas echt laat voelen want tijdens het wandelen ging mijn aandacht op in ons gesprek het blote voeten kind in mij is wakker zelfs in huis slaapt het niet en ik bedenk wat die 2 kinderen in ons nog allemaal hadden kunnen doen
jij
reikt me de hand
tilt me op
je gooit me weer
1000 keer
één maal te veel
zink ik naar beneden
een zilveren haar
dobbert in jouw
poel van wellust
spiegelglad lokt die
alweer een offer
ik rijs op elders
opnieuw geboren
kleur ik mijn leven
zelf
ik loop soms over van spontaan gedrag denk dus zelden 2x na voor ik iets onderneem
moet me daarna verontschuldigen of herpakken of simpelweg ondergaan of er het beste van maken
dit in het slechtste geval
in het beste geval nodig ik een ander uit om ook spontaan te wezen of neem ik risico's die me een nieuwe wereld binnen leiden of ontdek ik mezelf vanuit de reacties van de ander
wanneer ik 2x nadenk alvorens in actie te komen is de boot al vertrokken blijf ik achter dik ontevreden weet ik niet wat ik nog zou willen doen dool ik in een leegte rond heb ik dus 'alles' gemist
of ben ik blij dat ik deze keer 2x heb nagedacht verscheuren de leeuwen een andere prooi word ik niet plat gewalst ben ik 'still alive and kicking' ervaar ik vrede in huis
gelukkig kies ik niet bewust tussen het een of het ander indien ik daar wel bewust voor zou kiezen was er geen plaats voor spontaniteit denk ik
ik ben dankbaar voor mijn wispelturigheid ofschoon dit woord meestal een 'negatieve zelfs donkere' betekenis heeft wie heeft die betekenis daaraan gegeven? waarom brengt die wispelturigheid me dan kleur in het leven zelfs in het leven van anderen
waarom altijd 2x nadenken waarom niet een gezonde afwisseling waarom hierop zo weinig nadruk
en vooral waarom voel ik zoveel verdriet wanneer ik geen spontaniteit meer ontwaar in mensen die zich hebben terug getrokken binnen hun veilige bastion van zekerheden hun groei stagneert hun gezonde verlangen verdwijnt of zet zich om in verbeten halsstarrigheid hun levenslessen werden omgezet in een gevoel van bedreiging alsof iedere spontaniteit wordt afgestraft met de guillotine
ook voor deze mensen schrijf ik om te laten weten dat ik ze aanvaard om wie ze zijn om ze uit te nodigen tot het leven om ze te tonen dat er ook leven kan zijn na een mislukking of afstraffing om ze te tonen dat dwang lijdt tot verzet maar uitnodiging leidt tot bevrijding
een zelfverkozen cel bevroren gevoels ervaringen streepjes op de muur opgeteld ongeluk fixatie
de deur is open het zonnetje lokt zegeningen wachten
"in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst"
een prachtige zin uit een wereld die draait rondom veiligheid en het grote geld
ook een prachtige spreuk die mensen nieuw leven kan schenken
(vandaag golven mijn gedachten boven de stromen van eb en vloed er is geen ophouden aan)
ik heb een gloeiende hekel aan awards en stokjes indien ik er een nacht over mag nadenken ben ik in staat om de boel de boel te laten hard weg te lopen en zo zelfs mijn blog opdoeken hoort tot de opties het is alsof ik niet graag favorietje wil zijn en ook niemand wil bevoordelen alsof ik dat niet geweten wil hebben zo zwart op wit
ondertussen laat ik dan weer wet uit de losse pols mijn voorkeuren over het net stromen iedereen mag dit lezen slechts in opdracht voel ik me verschrikkelijk opgelaten en zo zet die gloeiende hekel zich weer om in lichte geamuseerdheid
(over gedachtenkronkelingen gesproken.....)
en wat betreft iedereen die om allerlei redenen geen awards toe wil/kan kennen mijn begrip heb je neem je vrijheid
Nagolore geeft me met een award en ik ben er een beetje beduust van deze award mag ik weer doorgeven aan 7 andere blogs en dat is niet zo gemakkelijk omdat ik er natuurlijk wel een aantal kan aanbevelen doch zij hebben er al eentje gekregen ik ben vele bloggers dankbaar om hun invloed op mijn eigen leven ze laten me werelden zien die me boeien ze geven me inzichten die me verrijken ze leren me mezelf verrijken ze laten me open bloeien en ze geven me bevestiging kwaliteiten waarvan ze zich soms niet bewust zijn soms zijn ze niet zo zeker van zichzelf en dat treft me nog het meest hun eeuwige twijfel of ze wel goed genoeg zijn in deze wereld waarin velen zich profileren als alwetend
maar Novelle nog niet (hoop ik) terwijl zo'n liefdevolle dame het beste uitdraagt wat en mens meestal verbergt
Maryans weblog verdient er ook eentje om haar eenvoud een bron van waaruit de wereld rondom haar drinkt en een beetje beter wordt
Plato is weer online ja Plato zeker hij kan die steun vast gebruiken en nodigt mensen uit om (alweer) d(i)e wereld eens van een andere kant te bekijken
Parelstuif Tosca zal weer foeteren heeft het lak aan awards en stokjes ze toont me de wereld in het Brusselse met een vrolijke en toch eerlijke kijk ze heeft het niet gemakkelijk en haalt toch alles uit haar leven wat ze erin kan vinden ze verdient dus zowieso een pluim en als ze niet mee doet met deze award kan ik haar dan voluit vergeven
Maurice - schoon genoeg heb ik nog niet zo lang ontdekt een man zonder pretentie die graag wil weten hoe alles werkt vooral dan tussen mensen
Balancerend in Loesjes wereld Dé dame die WOW heeft opgestart 'Write on Wednesday' vind ik een prachtig initiatief ook al heb ik mezelf nog nooit aangemeld
Regenboog (de kleur van woorden) deze jonge dichteres kent me niet ik vrees dat ik geen woorden vind om haar mijn bezoek kenbaar te maken toch bezoek ik ze regelmatig en wil haar dat bij deze even laten weten
de spelregels heb ik van Nagolore overgenomen:
- de genomineerden mogen het logo op hun site plaatsen. -plaats een link naar degene die je een 'Award' heeft gegeven. -stuur de Award naar tenminste zeven andere bloggers, die door hun actualiteit, thema's of design..opvallen. -zet de links van deze sites op je blog -laat een berichtje achter op de blogs die je met een Award hebt toebedacht.
indien ik deze dag onder woorden breng verval ik in een symboliek die nauwelijks omvat wat ik voel een terugblik nestelt zich als een kleurrijke bloemenwei warm en veilig dicht bij mijn hart ontmoeting met een zuivere, zachte zielsverwante tegenstrijdigheid was zoek dit ervaar ik zelden a perfect day
ik liep gisteren met mijn vader in de polyklinische afdeling op weg naar zijn gerepareerde gehoor apparaatje paps verdween in het toilet de specialist ook even daarna zijn vorige cliënt een man op hoge leeftijd stopt staat stokstijf naar mij te kijken naar mijn borsten mijn zomerjurk mijn ogen weer naar mijn borsten en zegt "U heeft grote borsten" en blijft kijken en ik zeg: "zo, U durft!" "ja" zegt ie. "U hebt grote borsten" ik weet met mezelf geen blijf en wandel vervolgens mijn vader tegemoet kben blij met mijn vader die bekijkt de wereld op dat vlak een stuk ingetogener maar misschien is ie op dat moment wel blij met zo'n dochter die wordt na gestaard door een leeftijdgenoot of zou hij dit niet hebben opgemerkt
ik vraag me in stilte af moet ik me nu ook al omkleden voor het afhalen van een gehoor apparaatje? het is zo warm en deze zomerjurk zit prettig
dit alles gebeurde gisteren vandaag bekijk ik mezelf in de spiegel met diezelfde jurk aan en ik denk ja, ik heb grote borsten in deze jurk
manlief: "zegt de naam Ronald ... je iets? vriend van Henk ..." mijn geheugen neemt op dat moment alle beschikbare hersenruimte in beslag wie? van waar? heb ik daar ooit iets mee gehad? een vriendje? een afgewezen jongetje? alarm! ik weet het niet ik weet het echt niet die naam heb ik ooit wel gehoord maar laat mijn geheugen me nu al in de steek? wacht eens even weet manlief meer dan ik? dan wil ik mijn geheugen wel eens opgefrist krijgen oh, gewoon een vriend van Henk ... vroeg aan manlief of hij die en die was en of hij niet getrouwd was me Annemiek en of hij toen toch op die Jawa reed en hoe het met me ging
hmmm iemand uit een ver verleden die manlief herkende en mij meende te herinneren sprak hem aan is nu chauffeur bij een leverancier van ons ja, de wereld is soms klein
grappig is dat mijn hersenen werken weer op hun gewoonlijke pijl gelukkig maar want de eerste tekenen van werkelijk geheugen verlies worden weer wat verder vooruit geschoven in de tijd
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
