Zondag was het dan zover, het wereldkampioenschap!
's Morgens was het echt koud, ik stond te bibberen aan de start.
De eerste ronde had ik dan ook stramme spieren, maar daarna ging alles veel beter.
Er werd gekoerst op de klimmetjes, maar daarna viel het te veel stil om veel rensters eraf te rijden. Ik reed steeds attent mee vooraan om zeker te zijn dat er geen gaten zouden vallen voor me. Alles bleef meestal samen tot in de laatste ronde toen een Russische ging demarreren.
Er ging een Italiaanse in de achtervolging, gevolgd door de latere winnares Callovi en ook nog de Franse Prévot kon aansluiten.
Op dat moment zat ik te ver... We gingen dus nog sprinten voor de 5de plaats.
Eerst zat ik goed, maar ik liet me even wegzetten waarna ik door de lange spurt toch nog terug wat kon opschuiven.
Ik kon pas vol aangaan op 50 meter van de meet waar ik ongeveer nog 15de zat.
Op Cecchini (Europees kampioene) na kon ik iedereen nog remonteren.
Ik bolde met een tevreden gevoel als 6de over de streep.
Grts,
Kaat.