MTB RvhW te Hulst (18/11/2012)
Forza lijkt wel een goedaardige milieuvriendelijke olievlek te zijn...
maar liefst 3 delegaties vertegenwoordigd op 3 verschillende locaties!
1 ploeg voor een wegrit in het Waasland,
1 ploeg voor de MTB-rit in Roosdaal bij Liedekerke
en 1 ploeg voor de MTB rit in Hulst / NL.
Ik maakte deel uit van de mannen die internationaal gingen en met Salemijo in de auto reden we
cd-gewijs onder begeleiding van de zoetgevooisde stem van Katie Melua naar Hulst.
Katie's liedjes waren wel toepasselijk:
" We're on the road again" en "' Nine million bycicles" stonden volledig in het teken van onze wekelijkse passie.
En voor de rest is het gewoon een lekker wijf...
Ik weet niet of er nine million MTB'rs in Hulst waren, ik betwijfel het sterk, maar het waren er wel een flink pak.
Met 4 man waren we, Salemijo, Yves, mijn maat Jan uit Kruibeke en ikzelf ( GiGi ) om Forza op de kaart te zetten.
Gezamenlijk ingeschreven voor de trip van 49 km en samen vertrokken via de oude stadswallen van Hulst.
Prachtig om te zien hoe je Hulst volledig omcirkelt.
( De stadswallen stammen uit de Tachtigjarige Oorlog.
Ze worden omgeven door een gracht en zijn een gaaf voorbeeld van het zogenoemde Oud Nederlands vestingstelsel.
De stadswallen zijn niet overal even hoog.
Zo zijn ze in het zuiden acht meter hoog en in het noorden 10 meter.
Vroeger stonden er ook nog muren op de wallen maar die zijn in de loop der tijd verdwenen.
In het zuiden is een dubbele omgrachting.
In het Noord-oosten sluit hij aan op de Liniedijk.
De vesting had zes poorten,
vier ravelijnen (waarvan er nog maar één over is),
negen bolwerken en een stadsmolen.)
Zoals je in het voorgaande Wikipedia stukje kan lezen hebben we zelfs een aantal hoogtemeters overbrugd...
wel jammer dat de oude stadsmuren verdwenen zijn of we hadden er nog meer...
In elk geval doken we vanaf de stadswallen regelrecht de bossen in.
Prachtig om te zien hoe de herfst zich manifesteert met als meest herkenbare kenmerk
de roestbruine kleurenpracht van een bos dat zich voorbereidt op de winterslaap.
En toen zagen we vooral lekke banden,
zeer veel lekke banden.
Ik schat dat er om de 4 à 500 meter wel iemand langs de kant stond te vloeken.
Het werd al snel duidelijk dat we te maken hadden met een zogenaamde " Spiker "
Iemand die er plezier in schept om een ander zijn of haar plezier niet te gunnen en kwistig had rondgestrooid met spijkers.
Tja, wat kun je er aan doen...?
Dat zijn dan waarschijnlijk zogenaamde groene jongens die vinden dat MTB'rs niet in hun leefwereld passen
en daarom beslissen dat op een drastische manier te saboteren.
Bij de splitsing kreeg ik er ook mee te maken en moest de achterband worden vervangen.
Samen met Salemijo de weg verdergezet en 5 km verder heb ik mijn fiets in een colère en uit pure frustratie een tiental meter verder weggegooid.
Lek vooraan!!!
De geitewollen sok had zijn / haar werk zeer degelijk gedaan.
Ik besloot dan maar om mijn weg te voet verder te zetten.
Het bosparcours verlaten en op de grote weg recht naar Hulst terechtgekomen vatte ik mijn tocht volledig ontgoocheld maar moedig en waardig aan.
En een 50-tal meter verder zag ik hem staan... een wagen met bestuurder die al lang van zijn oprit kon vertrokken zijn maar dat niet deed...
Enigzins argwanend naderde ik de auto en zag dat de chauffeur zijn portier opengooide...
( wat nu volgt is een conversatie die echt gebeurd is ! )
" Moet jij naar Hulst?"
" Euh, ja...?"
" Zal ik je wegbrengen met de auto want het is nog ver weet je wel?"
" Dat is een zeer mooi gebaar van je meneer maar wat doe ik met mijn beslijkte fiets?"
" Ach man, die flikkeren we toch gewoon in de auto !"
'(nvdr.: dit is dus écht gebeurd hé !!! )
Plots vanuit de achtergrond een vrouwenstem....
" Hoor 's hier.. je neemt toch niemand mee hé !!! "
Waarop de Barmhartige Forzaritaan:
" Ach mens, zeur toch niet !!!"
En warempel... auto werd volledig verbouwd...wielen uit de MTB...vodden op de passagiersstoel en de Geert werd met privé-chauffeur naar Hulst gebracht!
Onwaarschijnlijk maar echt gebeurd!
Onderweg zagen we Yves en mijn redder toeterde zelfs even...
Yves wist niet wat er aan de hand was!
Een Forza in een auto met Nederlandse nummerplaat???
Niet te geloven wat hier gebeurd is maar tegelijkertijd hartverwarmend!
Ik overweeg om die mens een doosje pralines of iets dergelijks te brengen,
ik weet hem nu toch wonen.
Misschien met de wegploeg maar 's een tussenstop maken...
Moe maar tevreden herenigd met mijn makkers en terug naar huis.
Met Salemijo nog efkes tot bij de Moezen en daarna naar huis om mijn dochter haar 15-de verjaardag te vieren.
En morgen vroeg weer op om een ander ( mijn baas ) gelukkig te maken...
Het leven kan dus écht wel mooi en simpel zijn...(GG).
(Verslag Forza Elversele)