| 31/01/2009 |
Quentin Bertholet, de vreemde Waal in de bijt.
© Photo News |
|
Intussen, in Wallonië
WK veldrijden kan amper op Waalse belangstelling rekenen
In de Belgische WK-selectie is Quentin Bertholet de vreemde eend in de bijt.
Een veldrijder uit Wallonië. De enige veldrijder uit Wallonië. De belangstelling is navenant.
'We hebben die cultuur niet, die veldritreligie van Vlaanderen gaat aan ons voorbij.' 'Natuurlijk is het moeilijk om een sport te bedrijven die niet populair is in je regio.
Waarom ik dan toch kies voor veldrijden? Dat is een lang verhaal.
Simpel gezegd: ik nam deel aan een veldrit in Dottenijs, de enige veldrit van formaat die Wallonië heeft, en ik was verkocht. Mijn tweede veldrit reed ik in Vlaanderen, en ik had de microbe helemaal te pakken.
Niet dat ik me nog heel veel herinner van mijn eerste Vlaamse veldrit.
Maar ik weet wel dat de sfeer er enorm uitbundig was.'
Sinds 2005 heeft Quentin Bertholet (21) zijn hart verpand aan veldrijden, vandaag strijdt hij in Hoogerheide op het WK voor beloften. Het is eenzaam aan de top, als enige Waalse veldrijder.
Bertholet: 'Er zullen wel enkelen zijn die speciaal voor mij zullen afzakken naar Nederland.
Maar vanzelfsprekend geen honderden, zoals bij de Vlaamse veldrijders.
Dat stoort mij niet, ik ben goed geïntegreerd en voel me helemaal aanvaard in mijn ploeg.'
Dat is het Fideablok, met kleppers als Bart Wellens, Zdenek Stybar, Kevin Pauwels of Erwin Vervecken.
Op Bertholets jonge schouders rust de zware taak om veldrijden wat populairder te maken in zijn Wallonië. Bertholet: 'Ach, veldrijden zal nog wel groeien in Wallonië, maar zal nooit ofte nimmer kunnen wedijveren met Vlaanderen. Ik hoor wel dat er plannen zijn om een veldrit te organiseren op de Citadel van Namen.
Maar dan nog is er in Wallonië een gebrek aan enthousiasme voor de sport, niet alleen voor veldrijden maar ook voor wielrennen.
In Wallonië zijn er ook veel minder wegwedstrijden dan in Vlaanderen.
Sport is in Vlaanderen een religie, veel meer dan in Wallonië.
Het is zonde, want in Wallonië zouden er zo'n mooie veldritparcours kunnen worden aangelegd.
Ik heb het daar al vaak over gehad met Erwin Vervecken, die mijn mening volledig deelt.'
Geen cultuur, geen idolen
Hoe dat komt? Yves Simon, chef sport van Sud Presse Sports , de grootste krant van Wallonië:
'We hebben die cultuur niet, die veldritreligie van Vlaanderen gaat aan ons voorbij.
Vergelijk het met rugby in Frankrijk. Daar leeft het rugby, en in België niet of nauwelijks, ofschoon we zo dicht tegen Frankrijk liggen.'
Dat er geen cultuur is, heeft dan weer te maken met de sporters, zegt Simon. Correcter: het gebrek aan absolute topper.
'Een sport leeft van zijn idolen. Als we geen kampioenen hebben, is er geen cultuur.
Zonder Jean-Michel Saive zou er in Wallonië ook nauwelijks over tafeltennis worden gesproken.'
En Didier Malempré, wielerman van Vers L'Avenir , een andere Waalse krant:
'Ik ben inmiddels opgehouden met een verklaring te zoeken waarom veldrijden niet leeft in Wallonië.
Het heeft zeker te maken met gebrek aan absolute Waalse toppers.
Ik vind Sven Nys een heel grote sportman, en toch hebben we het zo moeilijk om hem te verkopen in Wallonië.'
Wie de Waalse kranten deze week doorbladerde, wist nauwelijks dat er een WK veldrijden op stapel staat, met Belgen als topfavorieten.
Wie in de Vlaamse kranten keek, werd overstelpt met het WK veldrijden. Simon: 'We laten de aandacht afhangen van wie er zondag wereldkampioen wordt. Als een Belg wereldkampioen wordt, maken we iets meer plaats.
Maar dan het gaat het eerder om het exploot dan om de sport.' Dat huzarenstukje zal dan niet door de wielerspecialist worden beschreven.
Hij geeft namelijk niet present in Hoogerheide.
Hetzelfde geldt voor Vers L'Avenir . Malempré: 'Wij zitten in Doha, voor de Ronde van Qatar.
Dat heeft nu meer prioriteit dan het WK veldrijden.' |
