|
Alle schijnwerpers plots op Australië
De apotheose van het veldritseizoen moet er nog altijd aankomen, maar in Zuid-Amerika, Oceanië en Afrika is het wegseizoen al terug begonnen. De Tour Down Under behoorde lange tijd ook tot de reeks van voorbereidingskoersen, maar sinds vorig jaar is daar verandering in gekomen. Door de herwaardering van de ProTour oogt het deelnemersveld alleszins al mooier dan bij de vorige editie, toen veel renners met tegenzin Down Under vertrokken. Maar de publiekstrekker van dienst is uiteraard Lance Armstrong, die deze wedstrijd uitkoos voor zijn comeback.
Geschiedenis
Na een intensieve voorbereiding werd op 19 januari 1999 het allereerste startschot gegeven van de Tour Down Under. Er stonden veel Australische renners aan de start, maar enkele Europese ploegen zagen ook wel brood in het initiatief. Nadien zouden velen hun voorbeeld volgen. Stuart OGrady, toen al enkele jaren succesvol in Europa, verzekerde zich met twee ritzeges van het eindklassement. Twee jaar later herhaalde hij die zege. Ook Michael Rogers, Patrick Jonker en Simon Gerrans zouden nadien nog voor eigen volk zegevieren. De Zwitser Martin Elmiger en de Spanjaarden Mikel Asterloza en Luis Leon Sanchez staken ook een eindzege op zak.
Om de Europese inbreng nog te vergroten werd beslist om de wedstrijd in 2008 te promoveren naar de ProTour, die echter toen al op sterven na dood was. Als gevolg daarvan vaardigden de topploegen een mindere selectie af. De toppers trainden ondertussen door in Europa, want januari kwam voor hen te vroeg om al te presteren. De Australische selectie was dan ook veruit de meest gemotiveerde ploeg aan de start. Toch konden zij hun kopman Allan Davis niet naar de eindzege loodsen, want de André Greipel was bijna ongenaakbaar. De toen relatief onbekende Duitser schreef vier ritten op zijn naam en was daarmee ook de onbetwiste eindwinnaar. Later in het seizoen kon Greipel de lijn doortrekken, waarmee hij één van de revelaties van 2008 was.
Parcours
Dinsdag, twee dagen na de Cancer Council Classic, gaat de ronde effectief van start. De eerste rit speelt zich weer af in de omgeving van Mawson Lakes, waar de finish getrokken is. Er moeten al enkele hoogtemeters overwonnen worden, maar de finale leent zich tot een massasprint. De tweede rit is andere koek. Tijdens de plaatselijke ronde in Stirling, die vier keer afgelegd moet worden, gaat het constant op en af. De streep ligt getrokken op een hoogte van vijfhonderd meter. Op de derde dag zet het peloton terug koers naar Victor Harbor, deze kustplaats is al jaren een vaste afspraak voor de sprinters.
Ook op vrijdag stevenen we naar alle waarschijnlijkheid af op een massasprint, in de rit van Burnside Village naar Angaston. Willunga Hill maakt in de vijfde rit haar opwachting. In de slotfase van deze etappe moet de gekende helling tweemaal beklommen worden. Een uitgelezen kans om de sprinters overboord te gooien. Dit is de langste etappe, maar dat de grens van de 150 kilometer niet eens overschreden wordt, zegt voldoende. Op de slotdag staat het traditionele criterium in Adelaide op het programma. Nog twintig rondjes draaien, alvorens de eindwinnaar op het podium te roepen.
Deelnemers en favorieten
De schijnwerpers zullen ongetwijfeld vaak op Lance Armstrong gericht zijn. De terugkeer van de zevenvoudige Tourwinnaar mag kan nu al de comeback van 2009 genoemd worden. De Amerikaan heeft echter geen doel van deze wedstrijd gemaakt en komt hier de vorm verder aanscherpen richting Giro en Tour. Er wordt gefluisterd dat Armstrong voor zijn deelname één miljoen dollar overhandigd krijgt, dat wel naar zijn kankerfonds zou gaan. The Boss zal ook symbolisch het rugnummer 1275 dragen, omdat het zoveel dagen geleden is dat hij voor het laatst een profwedstrijd betwistte. De organisatoren gaan alvast prat op zijn deelname.
Ook Kai Reus is een opvallende naam op de deelnemerslijst. De Nederlandse ex-wereldkampioen bij de junioren raakte in de zomer van 2007 een tijdje in coma na een zware valpartij. Meer dan een jaar later maakte hij zijn wederoptreden in de Ronde van Missouri. Na een lange fysieke en mentale revalidatie voelt Reus zich nu klaar om terug mee te doen op het hoogste niveau. Ook een andere Tourwinnaar, Oscar Pereiro, komt van ver terug. In de afgelopen Tour de France maakte hij een doodsmak in de afdaling van de Agnel. Sindsdien reed hij geen wedstrijden meer.
Voor eindwinst wordt veel getipt op Allan Davis. De Australiër van Quick Step is de enige deelnemer die alle edities van de Tour Down Under heeft meegemaakt en wil die eindzege meer dan ooit. Vorig jaar greep hij er met een tweede plaats nipt naast. Het blok van Team Columbia vormt echter zware concurrentie. André Greipel wil zijn stunt van vorig jaar graag herhalen, maar het zwaardere parcours spreekt meer in Davis voordeel. Met Michael Rogers, die stevig uitpakte op de Australische kampioenschappen, hebben ze echter een tweede troefkaart in handen. Ook de rest van de ploeg oogt sterk.
Ook Robbie McEwen, Graeme Brown en Stuart OGrady zijn anciens in deze wedstrijd. Tweevoudig winnaar OGrady heeft geen supersprint meer in de benen, maar kan zijn andere troeven uitspelen om te winnen. McEwen wil zijn nieuwe Katushaploeg graag tonen wat hij waard is en kan rekenen op snelle mannen als Gert Steegmans en Kenny Dehaes. Ook Joaquin Rojas, vorig jaar gekroond tot beste jongere, heeft zijn zinnen op deze wedstrijd gezet. De Australische afvaardiging, met mannen als Baden Cooke (Vacansoleil), Aaron Kemps (ex-Astana), Scott Davis (ex-Columbia) en Matthew Wilson (ex-Unibet), zullen ongetwijfeld een front vormen.
Allan Davis
André Greipel & Michael Rogers
Graeme Brown, Robbie McEwen & Stuart OGrady
Martin Elmiger, Baden Cooke, José Joaquin Rojas & Jens Voigt
|
