De massaal opgekomen supporters zagen Sven Nys en Klaas Vantornout een snelle start nemen.

Niels Albert was al in de eerste ronde op achtervolgen aangewezen. Hij reed tegen een paaltje waardoor zijn achterrem tegen zijn wiel sleepte.

Voorin ontstond er een kopgroep van vier: Nys en Vantornout kregen het gezelschap van Kevin Pauwels en Sven Vanthourenhout.

In de achtervolging deden Albert en Wellens er alles aan om de kloof met de koplopers te verkleinen, zonder succes.

Halfweg de koers plaatste Vantornout een versnelling, Nys glipte mee. De twee sloegen snel een kloofje op Vanthourenhout en Pauwels.

Maar dan kwam de sterke Vantornout ten val op het gladde parcours, Sven Nys leek op weg naar een makkelijke zege.

Maar een ontketende Albert gaf de supporters in de slotronde nog waar voor hun geld.

Hij leek in de allerlaatste meters toch nog de kloof te kunnen dichten, maar Nys hield nipt stand.

Sven Nys was niet verrast dat de wedstrijd pas op het einde beslist werd.

"Je weet dat het op dit parcours een secondenspel kan worden en dat het erop aankomt geen fouten te maken", zei de kersverse nationale kampioen achteraf.

"Op het einde maakte ik op dat schuine stuk een stuurfout waardoor Albert opnieuw korter kwam."

"Ik moest gewoon die kloof houden, Niels kon risico's nemen. Ik denk dat ik deze titel niet gestolen heb", zei Nys.

"Ik heb van in het begin alles gegeven en de tegenstand constant onder druk gezet", verklaarde hij zijn tactiek.