 |
|
|
| A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi |
|
|
| 31-07-2010 |
 In ât grauwe dal, het tranendal |
Het is nog een beetje zoeken naar de uiterlijke vorm van mijn nieuwe blog: lay-out, kleur, typografie. Wat de inhoud betreft blijft alles bij het oude: over van alles en nog wat en géén plaatjes. Als ik een plaatje wil laten zien, geef ik een link: dat zijn de onderstreepte woorden. Dus geen verandering van spijs, je zult moeten eten wat de pot schaft. Anders zoek je maar een ander kosthuis.
Over de kattencrimis, de romans over de kater Francis van Akif Pirinçci heeft Patricia Highsmith gezegd: Bij het lezen van Francis fantastische avonturen betreurde ik maar één ding: wat jammer toch dat mijn katten dit niet kunnen lezen. Of mijn katten kunnen lezen weet ik niet; ik heb niet het idee. Ik weet zelfs niet of ze van me houden, ik bedoel: houden ze van mij of van het feit dat ik ze vreten en onderdak verschaf? Want katten zijn ras-opportunisten. Jacob Cats (whats in a name?) schreef immers al: Omwille van de smeer, likt de kat de kandeleer. Houdt Francis van zijn blikopener, zoals katten mensen noemen?
Over die zogenaamd levenspartner - hij heet Gustav Löbel - valt om te beginnen eigenlijk maar één positieve trek te melden, namelijk dat hij niet hetzelfde voedsel consumeert als ik en dat ik dientengevolge verschoond blijf van vernederende gevechten bij de etensbak. De man is een excentrieke mengeling van Billie Turf en Doctor Doolittle (dat laatste slaat op de hardnekkige bewering dat zijn warrige monologen gesprekken zijn met mijn onbeduidende persoonlijkheid.) Alleen al om te zien hoe die heteluchtballon op twee benen heel normale huiselijke werkzaamheden verricht, kan tot ware uitbarstingen van hilariteit leiden. Die slaan echter snel in ergernissen om: bij een negenenveertigjarige vent van tweehonderdtachtig pond zou je nauwelijks zoveel stompzinnigheid verwachten. Of heeft ú weleens iemand ontmoet die bij de bereiding van spaghetti zijn neus heeft gebroken en beide handpalmen verbrand? Enzovoorts. Maar toch, zegt Francis, houdt hij van hem.
Ondanks peert hij hem aan het begin van de tweede roman over zijn avonturen, Francis, een katachtige roman (Francis. Felidae II, 1993). Gustav krijgt, hoe is het mogelijk, een vriendin die bij hem intrekt. Meteen moet de inrichting van het huis eraan geloven. En die kat, tja die kat. Francis vangt op dat die noten eraf moeten. Na veel hoofdbrekens valt het balletje. Als hij zich voor de spiegel bekijkt - wat nou noten?: Ik zag ze daar in de spiegel tussen mijn dijen bungelen als heilige vruchten op de Elysische velden, als openbaringen van kracht en heerlijkheid, mijn noten!, genetische apparaten bij de gratie van de Almachtige! Wegwezen dus.
In zijn nieuwe bestaan krijgt hij weer de nodige moorden op te lossen. Onder andere samen met zijn nieuwe vriend Ambrosius, een Somali. Terwijl hij over zijn avonturen vertelt, citeert hij regelmatig uit het werk van Arthur Schopenhauer. Want Francis kan wél lezen. En met de computer werken. En nog veel meer onvoorstelbare dingen. Misschien citeert hij wel uit Schopenhauers hoofdwerk, Die Welt als Wille und Vorstellung (De wereld als wil en voorstelling, 1819); ik ken het werk van Schopenhauer niet. Daar zal ik dan toch eens aan moeten beginnen, want ik heb het idee dat ik me er goed in kan vinden. Dat idee baseer ik op de citaten die ik in betreffende roman ben tegengekomen. Ik heb ze voor je verzameld. Heb je iets om op te kauwen de komende dagen.
- Het verlangen is krachtens zijn wezen kwelling; de vervulling veroorzaakt snel verzadiging; het doel was slechts schijn; met het bezit verdwijnt de prikkeling; het verlangen, de behoefte, steekt onder een nieuwe gedaante de kop weer op; indien niet, dan zijn saaiheid, leegte en verveling het gevolg, waartegen de strijd even kwellend is als de dood.
- De waarheid is: we zouden beklagenswaardig moeten zijn - en we zijn het ook.
- De mens is in de kern van de zaak een wild en verschrikkelijk beest. Wij kennen het slechts beteugeld en getemd, een toestand die beschaving heet; daarom worden we opgeschrikt door de incidentele uitbarstingen van zijn werkelijke aard. Maar als slot en ketting van de wettelijke orde wegvallen en anarchie opkomt, blijkt wat hij is.
- Er bestaat maar één aangeboren vergissing: dat we leven om gelukkig te zijn.
- Slechte streken mogen dan pas in de andere wereld worden beboet, domme al in deze, hoewel af en toe weleens genade voor recht geldt.
- De wereld is een boeteplek, dus zoiets als een strafinrichting. Tot de euvelen van een strafinrichting behoort dan ook het gezelschap dat je daar aantreft.
- Het leven kan gezien worden als een droom en de dood als het ontwaken.
- Hoe groot de kracht in ieder mens is om te lijden en te handelen, is hem onbekend, totdat een aanleiding haar ontketent - zoals men aan het in de vijver rustende water, met gladde waterspiegel, niet kan zien hoe razend en bruisend het ongeschonden van de rots kan neerstorten.
- Eenieder wenst weliswaar verlost te worden uit de toestand van lijden en dood, hij wil, zoals dat zo mooi heet, de eeuwige zaligheid deelachtig worden, in de hemel komen; maar niet op eigen benen, hij wil gedragen worden, door de natuur.
Toegift. Ook in de derde roman, Francis II (Cave canem. Ein Felidae-Roman, 1999), citeert Francis al vrij in het begin Schopenhauer. Of hij daarmee doorgaat, weet ik nog niet. Maar als toegift alvast dat citaat
- Een groep stekelvarkens drukte zich op een koude winterdag heel dicht tegen elkaar, om zich door de wederzijdse warmte te beschermen tegen bevriezing. Maar ze ervoeren algauw de wederzijdse stekels, waardoor ze zich weer van elkaar scheidden.
Een prettig weekend gewenst.
|
|
|
|
|
| 30-07-2010 |
| Alles komt op zijn pootjes terecht |
Op bloggen.be ben ik ingedeeld in een speciale categorie: 50plus/senior. Dat zal ik mezelf hebben aangedaan. Bij het aanmelden zal ik wat overbodige gegevens hebben ingevoerd. Ach, who cares, wie draagt? Mijn pincode heb ik niet ingevuld. Daar werd ook niet naar gevraagd. De categorie is in het leven geroepen om het internetgebruik te stimuleren van lieden ouder dan vijftig jaar. Of ik nou echt gestimuleerd moet worden? Het voordeel is in elk geval dat ze voor ons oudjes een speciale helpdesk hebben, die luid en duidelijk mailt.
Enne, is het je ook opgevallen? Op mijn nieuwe blog kun je bij een reactie een onderwerp invullen. Dat geeft bijvoorbeeld de mogelijkheid dat, wanneer je op iemands reactie wilt reageren, je de naam van de persoon als onderwerp kan aangeven.
In Felidae van Akif Pirinçci (log van gisteren) vertelt de kater Francis: De verbazingwekkende valbestendigheid van de kat, zijn vermogen om een vrije val vanaf enorme hoogten ongedeerd te doorstaan, heeft sinds oudsher bewondering geoogst en de legende in het leven geroepen dat katten over negen levens beschikken. Het record, dat door twee dierenartsen in New York is bevestigd, is in handen van een kater die een val vanaf de tweeëndertigste verdieping van een wolkenkrabber (honderdvijftig meter hoog!) overleefde en daar slechts enkele kleine blessures aan overhield, die een twee dagen durende klinische behandeling vereisten.
Vergeleken met andere dieren (met inbegrip van de homo sapiens) hebben katten een beduidend groter lichaamsoppervlak in verhouding tot hun lichaamsmassa. Bijgevolg bereiken ze al gauw hun (bijzonder geringe) valsnelheid, zodat ook de uiteindelijke smak veel minder hevig is. Bovendien beschikken katten, die immers afstammen van roofdieren, over een dubbelogig-ruimtelijk (stereoscopisch) gezichtsvermogen dat hun de mogelijkheid geeft bij de landing met alle vier de ledematen te jongleren en het effect van de klap zo evenwichtig mogelijk te verdelen over het hele lichaam. Maar al tijdens de vlucht maken ze zich een bepaalde aangeboren reflex ten nutte: precies op het moment dat ze de maximale valsnelheid bereiken gaat de aanvankelijke aanspanning van de beenspieren over in een spierverslapping. De kat vormt dan een soort levende parachute die gebruik maakt van de luchtweerstand en met alle vier de poten uitgestrekt omlaag zeilt.
Daar moest ik natuurlijk proefondervindelijk het mijne van weten. Voor mijn experiment heb ik Wausje gebruikt, mijn lapjeskat; ik heb er toch zes, katten bedoel ik. Bij de nekvel heb ik haar mee naar boven genomen, het slaapkamerraam opengezet en haar, ploep, rechtstandig laten vallen. Het klopt wat Francis schrijft: ze kwam elegant op haar vier pootjes terecht. Het is slechts één etage, maar toch. Wat er toen gebeurde! Ze schudde zich even, sprong vervolgens naar het kattenluik, sprintte keuken en huiskamer door en kwam de trap weer op. Even later miauwde ze tegen me dat ze nog een keer wilde. Waarom niet, als jij het leuk vindt, dus ik heb haar nogmaals laten vallen. Het hek was van de dam. Binnen de kortste keren was ze weer boven en sprong zelf uit het raam. Uiteindelijk heeft ze zich toch nog flink bezeerd. Na vijf keer vond ik het welletjes en heb na haar sprong het raam gesloten. Dat had ze niet in de gaten toen ze voor de zesde keer wilde gaan.
Wielernieuws. De Clásica San Sebastián kent zaterdagmiddag (uitzending vanaf 14:30h op den Bels Eén) een mooi deelnemersveld, met praktisch alle kanonnen uit de afgelopen Tour. De rit is 234 km lang en vooral de laatste, pak hem beet, 85 km zijn interessant. Dan wordt de Alto Jaizkibel van de eerste categorie beklommen, vervolgens de Alto de Arkade van de tweede, waarna de renners nogmaals over beide altos worden gestuurd. Met het langzaamste schema, 40km/u, wordt de finish om 17:29 verwacht, met het snelste, 44 km/u, om 16:54.
Van de Nederlandse ploegen komt weer alleen de Boerenleenbank aan de start. In de volgende samenstelling:
101. Denis Menchov
102. Juan Manuel Gárate
103. Mauricio Ardila
104. Robert Gesink
105. Dmitry Kozontchuk
106. Sebastian Langeveld
107. Grischa Niermann
108. Nick Nuyens
Andere Nederlanders: 136. Martijn Maaskant voor Team Garmin en 167. Niki Terpstra voor Team Milram. Van onze (mijn kat Kat en ik) favorieten start alleen de Lee Tower Ignatas Konovalovas van Cérvelo Test Team als nummer 95. Geen Rein Taaramäe, geen Yukiya Arashiro (sorry Ralf)
De 38ste Wateringse Wielerdag, die wij de Ronde van Wateringen noemen, is gewonnen door Koos Moerenhout van de Boerenleenbank, Martijn Maaskant van Garmin werd tweede en Alessandro Petacchi van Lampre derde. Het is Koos gegund: hij neemt na dit seizoen afscheid als profrenner.
|
|
|
|
|
| 29-07-2010 |
| In het land der Flandriens |
Het is wennen om met mijn blog plots in het buitenland, België, te huizen. Terwijl ik nogal honkvast ben: mijn hele leven woon ik al in de regio Haaglanden. Iets minder dan de eerste helft op verschillende plekken op het oude dorp, onder de rook van De Haag, de laatste dertig jaar in de stad zelf. Binnen de stad is mijn huidige woning pas mijn derde en hier woon ik alweer drieëntwintig jaar. Ik zal er slechts in een houten jas uit vertrekken. Hoewel ik van Vlaanderen hou, het land van de Flandriens zoals vriend Bruin terecht opmerkt, is mijn verhuizing natuurlijk puur virtueel. Toch zal ik in de toekomst nog meer naar Eén en Canvas kijken. Aanstaande zaterdag bijvoorbeeld: de Classica San Sebastian.
De blogloze dagen brachten me uit mijn evenwicht. Die goede oude weblog was toch een reden van mijn bestaan geworden. Niet bloggen, wat dan? Ik ben wat meer gaan lezen, een mens moet wat. Momenteel heb ik me vastgebeten in de bloedstollende avonturen de kater Francis. Drie romans van de Duitse schrijver van Turkse origine Akif Pirinçci. (Zie hier een interview met de schrijver, van de hand van Jeroen Kuypers en Piet de Moor, verschenen in: De Morgen, november 2000.) Het drietal: Felidae (1989), Francis (Francis. Felidae II, 1993) en Francis II (Cave canem. Ein Felidae-Roman, 1999). De romans zijn in de ik-vorm, met andere woorden Francis vertelt zijn avonturen zelf. Daarbij geeft hij in noten aardige weetjes over katten: hij is tenslotte expert.
Ik heb weleens de woorden aangehaald van de kat Jennie uit het gelijknamige boek (1950) van Paul Gallico: When in doubt - Wash! That is Rule No. 1, said Jennie. If you have committed any kind of an error and anyone scolds you - wash. If you are getting the worst of an argument and want to break off hostilities until you have composed yourself, start washing. If somebody calls you and you dont care to come and still you dont wish to make it a direct insult - wash. If youve started off to go somewhere and suddenly cant remember where it was you wanted to go, sit right down and begin brushing up a little. Enzovoorts. Het kattenmotto: wat er ook gebeurt, was je. Iedere katten liefhebber kent het.
Francis vertelt erover: Het beroemde wassen van een kat is zeker niet alleen een kwestie van zindelijkheid. Door zichzelf met vaste regelmaat intensief te likken worden niet alleen stof, vuil en etensresten verwijderd, maar bovendien de onderhuidse klieren ertoe gestimuleerd de vacht soepel te houden en waterdicht te impregneren. Bovendien neemt het dier op die manier via de tong zeer kleine hoeveelheden van het vitamine A op, dat is gevormd onder inwerking van het zonlicht op de vacht. Deze was-manie van katten hangt echter ook samen met het in balans houden van de warmtehuishouding, de thermoregulatie. Omdat katten vanwege hun vacht niet kunnen transpireren, vervangt deze speekselbehandeling de koelingsfunctie van het zweten. Om die reden wassen katten zich grondig bij warm weer, maar ook na inspannende bezigheden als jagen, spelen en vreten. En last but not least dient het wassen ook voor het verwijderen van losse haren en parasieten in de vacht. Er wordt aangenomen dat het herhaalde likken de groei van nieuwe haren bevordert.
Een wat nuchterder verklaring dan die van Jennie, maar een interessant weetje. Tot slot: weet je waarom katten hun genitaliën likken? Omdat ze het kunnen.
Het goede nieuws. Het parlement van de regio Catalonië heeft gisteren besloten tot een verbod op stierenvechten. Nu heeft dat niet veel om het lijf. Er is nog maar één arena in gebruik in Catalonië: La Monumental in Barcelona. Sommige criticasters menen dat dit verbod niets heeft te maken met dierenwelzijn. In het streven naar onafhankelijkheid zou Catalonië alles dat Spaans is in de ban willen doen. Wat de werkelijke reden ook mag zijn, het is mooi dat er een eind aan de wreedheden komt. Laat de rest van Spanje volgen.
Op een Journaal zag ik beelden van demonstraties in Barcelona. Voor en tegen. Wat me opviel was dat de voorstanders van het stierenvechten de tegenstanders heel plat uitscholden. Veelvuldig viel het Catalaanse equivalent van ons aloude werkschuw tuig. Merkwaardig.
|
|
|
|
|
| 28-07-2010 |
| Weest welkom |
Na enkele jaren te hebben geblogd via web-log.nl stap ik nu, hartje zomer, een nieuwe omgeving binnen en wel bij onze zuiderburen. Waarom? Met betrekking tot het inloggen lagen er ineens onoplosbare problemen bij web-log.nl en erg behulpzaam is de helpdesk er niet bij geweest. Dus ben ik verhuisd. Als je dit leest: geef het door aan vrienden en kennissen: Bontebal heeft een nieuwe weblog.
Voorlopig ga ik hem eerst maar even inrichten. Dan volgt later meer, dat wil zeggen: dat wat je van me bent gewend.
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
