Adriaan Bontebal
Foto

Zoeken in blog


links
  • Bontebals foto's
  • alfred birney
  • casper beaumont - muziek
  • de haag in foto's
  • Elin Neumann
  • ellen van toor
  • erik vlaksteeter
  • hagazine, niek 't hart
  • jimmy tigges

  • herman rijs - foto's
  • architectuurplaatjes
  • john dear mowing club
  • julius pasgeld
  • kleintje muurkrant
  • konfrontatie digitaal
  • lester - supermarination
  • marijn de vries - fietsen
  • papieren man

  • raarlems dagklad
  • stad der steden - hofstijl
  • stad der steden - de haag direct
  • ralf vanuit japan
  • speld, satire
  • stichting skepsis
  • theo van rijn (nieuw!)
  • vogeldagboek van Adri

    A man is happiest when there is a balance between his needs and his possessions - Trevanian, Shibumi
    18-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Josefine Mutzenbacher

    Duiken ze nog op in de hedendaagse literatuur of belleterie? Jongens die op zekere leeftijd hoogstpersoonlijk door hun vader naar een bordeel worden gebracht om te worden ingewijd in de liefde? Op visite bij Josefine Mutzenbacher voor 'de eerste keer' en 'de fijne kneepjes'? Die woorden alleen al: inwijden in de liefde. Wat heeft neuken in een bordeel met liefde te maken? Volgens mij helemaal niets, maar ik ben geen ervaringsdeskundige. Dat mij dit in een vreemde positie zet binnen de mannenwereld bleek afgelopen zomer weer eens. Met een vriend, met wat ik beschouwde als een vriend, zat ik op een Haags terras en genoot van een goed glas bier en de flanerende, doch luchtig geklede vrouwen; so far so good.
        'Ga je straks nog even mee naar de Doubletstraat?' Het straatje is vernoemd naar de familie Doublet, die aan de wieg heeft gestaan van landgoed Clingendael. Het landhuis Clingendael werd in de oorlog bewoond door rijkscommissaris Seys-Inquart, maar sinds begin jaren tachtig is er het Instituut Clingendael gevestigd. Werknemers van het instituut schuiven regelmatig aan in een nieuwsstudio als er iets aan de hand is met de internationale betrekkingen, destijds was dat veelvuldig Rob van Wijk. Dit allemaal terzijde voor de weetgrage lezer.
        De Doubletstraat is een straatje in de binnenstad waarin de vleesverwennende industrie welig tiert. De gemeente wil de panden sluiten om het straatje weer bij de binnenstad te betrekken. 'Wat heb ik in Saai Baba's naam te zoeken in de Doubletstraat?' vroeg ik hem. Nou zeg, dat wist ik zelf toch wel, wat moet je anders in de Doubletstraat? Het verbaasde hem hoogstelijk dat ik nooit 'naar de hoeren' was geweest en dat het ook niet op mijn verlanglijstje staat. De meeste mannen wel? Als je regelmatig deze weblog leest, heb je gemerkt dat ik op meer terreinen niet spoor. Ik ben ook te kort (ruim een week) in militaire dienst geweest.
        Politieman Henk Werson, die al zestien jaar tegen seksuele uitbuiting strijdt, zegt vandaag in de Krant: 'Ik begrijp überhaupt niet dat mannen naar een prostituee gaan. Ik kan me niet voorstellen dat je vijftig euro betaalt om tien minuten later weer buiten te staan.' Ik? Als bij mij de nood het hoogst is, is de rechterhand nabij. Vijf minuten klussen, een sigaret om het af te blussen en weer over tot de orde van de dag.

    Wat zijn de makers van alle rubrieken verguld met de ramp met het cruiseschip. Je kan gerust spreken van verlekkerd. Gefundenes Fressen, een inkoppertje. Er zijn gelukkig voldoende Nederlandse overlevenden om alle stoelen te vullen. Gaap. Is de wereld vergaan? Hoeveel aandacht krijgt hier te lande de doorsnee gezonken veerboot in de Filipijnen?


    17-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuw elan

    Tussen Krant en Gids en reclamezooi lag er een bedrukt a-viertje op de mat van het buurtcomité tot oprichting van een buurtplatform. Het waarom en waarvoor werd me niet duidelijk. Het buurtcommité tot oprichting van een buurtplatform streeft naar het oprichten van een buurtplatform. De flyer ging voornamelijk over de plek waar het buurtplatform zou moeten worden opgericht en het materiaal dat we ervoor zullen gebruiken. Die krachtterm: we. Dat we gezamenlijk dat buurtplatform oprichten. Over het materiaal lijkt men het al eens: duurzaam hardhout. Met het juiste keurmerk. Het is nog even zoeken welk keurmerk het juiste keurmerk is, maar daar is al een commissie voor opgericht. Onder voorzitterschap van de oud-stratenmaker John 'Hazes' Termorshuizen.
        Het is erger: er is vanavond een buurtvergadering in een zaaltje om de hoek. De horeca in het pand heeft Verlof A. Dus met een droge strot na een heftig betoog kan je de wodka wel schudden. Verantwoorde koffie, enkele kisten thee en wat biologisch geproduceerde sapjes, dat zal de enige spoeling zijn. Of zal er toch nog bier zijn van een overproducerend merk? In de biologische hoek stampt men iedere vrucht tot moes tot biologische vruchtensap. Hou vooral zo lang mogelijk de dop op de fles, anders vliegen de vitamines eruit. Dat Wausje, Kim, Skitty, Kat, Balzac en Hanks door de kamer rennen, links en rechts happend naar vitamine. Moeten katten ook vitamines hebben? Nee toch? Die van mij leven op witbrood geweekt in volle melk. Te zijner tijd stap ik over op regeringswit en water.
        Wat ik er nou mee aan moet, dat platform? Eén van de vragen is: waar? Een lokatie die circuleert is de speelplaats bij de ingang van de hof. Redelijk ruim, met mijn timmerloos oog: 50 bij 100 meter. Met gedoe, wippen en kippen en de kinderen en banken voor de moeders die meekomen. De moeders houden met een schuin oog de kinders in de gaten, maar kletsen voornamelijk met elkaar. Met rot weer is er helemaal niemand, als het zweemt naar droog en aangename temperaturen, zijn er zeker dertig mensen: kinderen en moeders.
        Kinderen en moeders. Met kinderen kan ik goed opschieten als het contact kort is en ze van een ander zijn. Wat dat laatste betreft ben ik door ogen van naalden gekropen: er lopen geen kinderen van mij rond. Zet mij in een groep kleuters, kinderen en ik ga verhalen vertellen en ik sleep ze mee. Maar na een uurtje moeten ze weer weg zijn. Mijn eventuele kinderen? Ik zou me zeer intensief met ze bezig houden, een uur, daarna moeten ze weer drieëntwintg uur voor zichzelf zorgen. Nee, een goed vader zou ik nooit zijn en ik zal ook nooit een warme cursus gaan volgen hoe het wel te doen.
        Het probleem? De wereldproblemen, de honger, het opstrijken van bonussen, de verwoesting van het regenwoud, de speculatie op voedselprijzen. Als ik er echt iets tegen wil proberen, krijg ik smerige handen en na even diep ademhalen was ik ze onschuld. Maar ik doe niets. Ik schrijf een weblog waarop ik vertel dat ik niets doe. Doe ik in elk geval nog iets: ik schrijf dat ik niets doe. En daar kan ik geen kinderen bij gebruiken.

    De werkelijke reden waarom ik nog steeds niets mobiel communicabels heb aangeschaft? Je hebt nauwelijks bereik, hier in de Schilderswijk.

    De nieuwe anti-coalitiecolatie? SP, Groen Slinks en de PvdA? Misschien ben ik bevooroordeeld, maar: wat moeten we ermee, wat schieten we ermee op? Hebben ze concrete plannen gepresenteerd? De renovatie van de Afsluitdijk?!? Is dat een speerpunt? Is dat wat er aan dit kabinet schort? De renovatie van de Afsluitdijk?
        Met de nieuwe anti-coalitiecolatie gaan we de oorlog winnen. En gij geleuft dâh?


    16-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blue monday

    Voor het programma Boeken van en met Wim Brands blijf ik thuis. Nu had ik toch al niet de gewoonte op zondagochtend de deur uit te gaan; de buurtsuper gaat pas om twaalf uur open. Gisteren was een van de twee gasten de filmmaker Ramon Gieling, die kwam praten over zijn prozadebuut De hoofdletter pijn: een bundel onverfilmbare verhalen met een mystieke en ongrijpbare kern. Mij trof het motto van de bundel. Het is een citaat van de filmer Luis Buñuel: 'Als ik morgen op straat een overleden vriend zou tegenkomen, zou ik niet denken aan een wonder, maar: Luis, het is nou weer typisch iets dat je niet begrijpt.' Goed hè? Denk er maar even over.
        Waar of wanneer ik het laatst las of zag, weet ik niet meer, maar ook trof mij een uitspraak van de oude George Bernard Shaw: 'De jeugd wordt verspild aan de jeugd.'
        Een variatie van mezelf: de aftakeling komt als water naar de zee.

    Vrienden van mij (en van anderen) hebben de afgelopen weken in Thailand doorgebracht. Reizend en genietend; alles in het nette want het zijn beschaafde vrienden (m/v). Zodoende dachten zij, toen ze me vanuit Bangkok mailden 'is er iets dat we voor je mee kunnen brengen?' en ik antwoordde 'graag een jonge Thaise dame die me elke dag to the end kan masseren' - het consumeren van de massage heet dat in vaktaal - dat ik een grapje maakte. Enfin, ze zijn toch met leuke dingen thuisgekomen.
        Ken je die plaatjes nog? Niet zo groot, ongeveer drie bij vier centimeter, geribbeld, opgebouwd uit verschillende laagjes, met daarop een foto. Als je de foto bewoog, veranderde het beeld. Een soort 3D avant la lettre. Nou ja, 3D was er al vóór de letteren, maar je begrijpt wat ik bedoel. Zij brachten zo'n plaatje voor me mee, maar dan ongeveer dertig bij veertig centimeter. Het hangt nu aan de muur. Als ik er langs loop zie ik eerst één katje, dan twee, dan drie en tenslotte vier, van die kleine rode duveltjes. Wat je noemt: superkitsch. But I love it!
        Ik ben benieuwd wat Wausje, Kim, Skitty, Kat, Balzac en Hanks er van hun hoogte in zien. Natuurlijk heb ik het hen gevraagd, maar de conversaties met mijn katten zijn nogal eenzijdig.

    Heb je hem al gezien, die advertentie van Brand new day? Ongetwijfeld, want hij komt enkele keren daags langs. Het is reclame van een firma die iets met je geld doet zonder je te bedriegen (wink, wink, say no more.) Daarbij gebruikt men beelden en geluid van de groep Drukwerk met Je loog tegen mij (1981). Het eerste dat ik in me opkwam was: zo zo, hebben die jongens ook hun ziel aan de moneymen verkocht? Het tweede: Brand new day? Met een hitje van dertig jaar geleden?


    15-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Meester, ze doen het weer

    Voor het tweede jaar op rij traineert de PVV de jaarlijkse Arondéuslezing van de provincie Noord-Holland. De lezing is vernoemd naar de Haarlemse kunstenaar en verzetsstrijder Willem Arondéus (1894-1943, een veelzeggende slottijd) en is bedoeld als een hommage aan de vrijheid van meningsuitting. Dat wil de PVV niet, onder aanvoering van Statenlid én Tweede Kamerlid Hero Brinkman. De spreker van dit jaar (vorig jaar ging Thomas von der Dunk in de ban), trendwatcher René Boender, heeft na een aantal dreigtelefoontjes besloten zich terug te trekken. 'Ik heb geen zin in dit politieke wespennest van de PVV versus de provincie.'
        Dan is deze week uitgelekt dat het Limburgse PVV Statenlid Cor Bosman zijn PvdA-collega Selçuk Öztürk in een voor de zomer rond gestuurde mail een uitgekotst stuk halal vlees heeft genoemd. Met als toevoeging: maar dan wel van een Turks varken. Eh? Halal vlees van een varken? Destijds was het al bekend binnen de Limburgse PVV, maar omdat de mail is uitgelekt is hij nu pas geschorst. Onderwijl  weet de Grote Leider niets beters te doen dan te zeiken over de sluier die jullie vorstin bij een bezoek aan een moskee in Abu Dhabi droeg. En ze deed het, godzammepielekes, en dag later wéér!
        Van die dingen, ja! Wat een stelletje vullis is het toch bij elkaar. Dan zijn we inmiddels al vergeten dat PVV-Kamerlid Hernadez een cafébezoeker een stoot en een kopstoot gaf; nee, hij gaf geen borreltje met een pilsje, maar hij raakte hem met zijn Lombrosokop midden in de maag. We zijn vergeten dat PVV-Kamerlid Lucassen zich als legerinstructeur bleek te hebben vergrepen aan twee soldates in opleiding. Wie was dat PVV-Kamerlid ook alweer die bij een buurtgenoot door de brievenbus heeft staan pissen? Was dat niet dezelfde Hero Brinkman die op de vuist ging met de barman van Perscentrum Nieuwspoort, omdat hij na sluitingstijd geen drank meer kreeg? Enzovoorts, enzoverder.

    Merk op dat ik om mij moverende redenen praktisch nooit opmerkingen maak over iemands uiterlijk. Hier komt de uitzondering om die regel te bevestigen. Kijk eens naar deze foto van Statenlid Cor Bosman. Dat is toch een typetje van Kees van Kooten waarvan je nog geen tweedehands puntenslijper zou kopen. Maar Kees van Kooten heeft hier niets mee uit te staan.

    Breaking news: een ramp met een cruiseschip voor de Toscaanse kust. Je moet er toch niet aan denken dat je aan boord zou zijn geweest. Een cruise, love boat?!? Dan kan je nog beter naar de bejaardenbingo in het buurthuis gaan: dan mag je na afloop weer naar huis.


    13-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geblondeerde debiel

    'Het was een hete zomer waarin uit redactioneel oogpunt niets, maar dan ook niets gebeurde, waarin niet aan politiek werd gedaan en zich niet eens een Europese crisis voordeed; en toch is het zo dat krantenlezers ook in deze tijd, terwijl ze in een agonie van verveling aan het strand of in de schaarse schaduw van een bosje liggen, gedemoraliseerd door hitte, natuur, de rust van het platteland en het gezonde en eenvoudige buitenleven in de vakantie in het algemeen, met de dagelijks teleurstellende hoop verwachten dat er tenminste in de krant iets nieuws en verfrissends zal staan, een moord of een oorlog of een aardbeving, kortweg íéts; en wanneer dat er niet in staat, gooien ze de krant neer en roepen geërgerd uit dat er niets, maar dan ook echt níéts in staat en dat je die krant net zo goed niet kunt lezen en dat ze hun abonnement zullen opzeggen.' Aldus de Tsjechische schrijver Karel Čapek in Oorlog met de salamanders (Válka s mloky, 1936).
        Het is momenteel geen hete zomer. Volgens de kalender is het winter. In werkelijkheid lijkt het herfst, maar dan gecombineerd met het voorjaar, want overal bloeien de bollen te vroeg. In mijn tuintje beperkt het zich nog tot de sneeuwklokjes, maar de krokussen, narcissen, hyacinten en tulpen doen hard hun best. Je kan rustig spreken van komkommerweer, zo die term zou bestaan. En het nieuws? Dat ligt allemaal zo voor de hand dat je het nauwelijks nog nieuws kan noemen. De Europeese crisis, het steeds verder afknijpen van minvermogenden door het kabinet, de voorverkiezingen in het Amerikaanse republikeinse kamp: gaap, hartgrondige gaap.
        Maar gelukkig twittert de geblondeerde debiel. Jullie koningin (je weet hoe ik tegenover het koningshuis sta) bezocht met zoon en schoondochter de Seikh Zayed Moskee in Abu Dhabi. Beide dames gingen gesluierd, hare met een sluier over haar hoed. Prompt twittert de gek dat dit een 'wanvertoning' was. Terwijl hij zelf bij een bezoek aan een synagoge een keppeltje op zijn peroxide zet. Immers: in Rome do as the Romans do. De gek zag hier een unieke gelegenheid om zijn Trixbashen en Islambashen te combineren. De zielepoot.
        Enkele leden van de patiëntengroep in de Tweede Kamer die PVV heet hebben vragen gesteld aan Rutte en Leers over 'de islamitische hoofddoek van ons staatshoofd': 'Bent u bekend met het bericht “Beatrix draagt hoofddoek voor moskeebezoek Abu Dhabi” (Elsevier, 8 januari 2012)? en In hoeverre bent u het eens met de PVV dat de hoofddoek een symbool van islamisering, onderdukking en discriminatie van de vrouw is? en En realiseert u zich dat ons staatshoofd op deze wijze de onderdrukking van vrouwen legitimeert? en Had deze trieste wanvertoning niet voorkomen kunnen worden? Zo neen, waarom niet?' Een trieste vertoning. Nu weer gaan kleien, jongens.
        De Grote Leider had al aangekondigd dat 2012 het jaar van de waarheid zou worden. Hij doet zijn best. Dan valt misschien in de loop van het jaar het kabinet. En bij de nieuwe verkiezingen? Dan zal toch weer een hele meute op de gek stemmen. Het is waar: het is in ons land beroerd gesteld met het onderwijs. Veel mensen worden er niet echt slimmer door.

    Een ieder van buiten dient zich in dit land aan te passen tot in zijn of haar tenen. Dan doet Beatrix het in dat land...


    10-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wilhelm Gustave Kierdorff aka Pim Hofdorp

    De buit is binnen. Op oudejaarsdag meldde ik op deze plek dat vriend A. de serie Haagse Mysteries van Pim Hofdorp voor me had en gisteren is hij ze komen brengen. De serie is niet compleet, maar ik ben geen kniesoor. De boeken komen uit de collectie van wijlen zijn vader en in verschillende exemplaren vond ik krantenknipsels. Daardoor weet ik inmiddels meer over Wilhelm Gustave Kierdorff (1912-1984), zoals de echte naam van Hofdorp luidde. Over wat ik van hem te weten ben gekomen staat geen letter op deze Wiki. De mantel der liefde?
        Over zijn hoofdpersonage, commissaris Aremberg, zei Kierdorff: 'Het is mijn jongere broer, die op mijn vader lijkt.' Zijn vader is een tijdlang hoofdinspecteur bij de Haagse politie geweest, van 1903 tot 1938. Daaruit trek ik de voorzichtige conclusie dat de schrijver zelf in De Haag is geboren. Er zijn pikzwarte bladzijden in de levensloop van Kierdorff waarover nauwelijks wordt gesproken. Zo is hij NSB-lid geweest en hij schreef voor die club.
        In zijn eerste policier, Moord in Miniatuur (jawel, spelend in de omgeving van Madurodam), uit 1959 speelt de oorlog een prominente rol. Ook in latere boeken komt de oorlog terug. Vreemd, want zou hij die tijd niet liever hebben vergeten? Hij was in die donkere jaren immers hoofd van de Cultuur Politieke Dienst bij de Nederlandse Omroep. Dit was een onderafdeling van Ontwikkleling en Voorlichting. Hij schreef hoorspelen die propaganda maakten voor de Duitse zaak. Een van die spelen is bijvoorbeeld 24 uur Londen, dat werd uitgezonden op 17 mei 1942 op Hilversum II. Ongelovigen kunnen dit nalezen in het archief Nederlandse Omroep bij het NIOD, het Nationaal Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Op de radio voorspelde hij de overwinning van 'het Duitsche luchtwapen' op Engeland. 'Geweld van mokerslagen' en 'wrekende vergelding'; het was geen lichte kost die hij de luisteraar bracht.
        Een reden om zijn boeken meteen maar in het groene archief (de kliko) te kieperen? Welnee, waarom zou ik. De Haagse Mysterie-reeks is geen nazi-propaganda. De boeken geven stuk voor stuk een gedegen beeld van de verschillende Haagse wijken in die tijd, ruwweg de jaren zestig. Voor een nieuwe boek liep hij met zijn assistente dagenlang door wijk waarin het mysterie zich afspeelt. Deze assistente, Nel van Buitenen, een goed pianiste (Kierdorff zei bij de eerste ontmoeting: dan kunt u vast ook goed typen, en zo is het gekomen) vertelde later: 'Je zult in zijn boeken geen plek vinden die niet klopte met de werkelijkheid. Hij noteerde de positie van een brievenbus, of welke cognacreclame er in een bar hing.'

    Voel ik mij geroepen zijn lemma bij Wikipedia wat vollediger te maken? Nee. Het staat nu toch hier.


    09-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van het jonge ding en het slechte pad

    Jammer dat ik geen vrouw ben. Dan had ik misschien wel geprobeerd wereldberoemd in Nederland te worden. Zo wereldberoemd in Nederland dat ik voor de Playboy werd gevraagd. Natuurlijk had ik dat gedaan; ranzige trekjes zouden mij ook als vrouw niet vreemd zijn. Ranzig? Ja, het lijkt me voor een vrouw een ranzig idee om bij iedere foto van de shoot te weten: hier gaan zich straks mannen op aftrekken. Waarom ik het als vrouw zou doen? Voor de poen, wat dacht je? Maar ook voor nu.
        Over enkele maanden word ik zestig. Als die vrouw zou ik dan hebben gepland om voor het eerst sinds al die jaren de betreffende Playboy weer open te slaan, onder het genot van. En dat ze/ik denk: wat heb ik een mooi lijf gehad. Vooral niet denken: en kijk dat lijf nu eens. Geniet ervan dat je dat lijf bent geweest, dat je het hebt meegemaakt. Maar terug naar mijn eerste publicatie in dat blad. Jane Seymour zag toen er zo (klik) uit en dat verhaal van mij? Alles is vallen en opstaan. In dit geval was het vallen, maar dat had ik toen niet door.

    Gisteravond ben ik meegesleept naar een discotheek, of hoe noem je zo'n tent. Dat was een tijd geleden. Mijn laatste maal? Het moet ergens aan het begin van het laatste kwart van de vorige eeuw zijn geweest. Toen Play that funky music, van Wild Cherry een hit was. Wikipedia zegt: 1976. Het jonge ding dat me op dit slechte pad had gelokt werd boos toen ik de soort niet wist te benoemen van de muziek die werd gedraaid. Voor mij was het house maar dat schijnt tegenwoordig een té algemene term te zijn. Ik ken de muziek niet en daarom herken ik het niet en daarom is het allemaal één pot nat voor me. Zoals ook de traditionele Turkse volksmuziek één pot nat voor me is. Het jonge ding werd zo boos dat ze zonder nog een woord te zeggen pleite ging. Weg uit de tent. En we waren met háár wagen. Wat te doen? Onverschroken ben ik op de eerste de beste alleenstaande mooie meid afgestapt. Ik viel in goede aarde. Zij had net een zelfde aanvaring gehad met haar vriend. Ook hij op hoge poten weg. Maar ze waren met háár auto.
        Nou ja, dit is het: de aanzet tot een verhaal. Ik heb geen idee hoe het verder moet. Er zijn hier, in mijn hoofd, niet in overleg met mijn katten of het plaatselijk medium, verschillende opties de revue gepasseerd, maar die heb ik stuk voor stuk weggestreept: mijn god, moet ík dat gaan schrijven? Maar misschien zijn er lezers (m/v) die zelf ook schrijven en die...
        Zullen we zoiets doen, als je toch al schrijft? Dat je een verhaal begint met de eerste alinea die hier boven staat. En dan maximaal 1000 woorden, en dat ik ieder verhaal op deze weblog zet?

    Topsport, volkssport, betekent in Nederland voetbal en schaatsen, daarvoor moet alles wijken. Bij gelegenheid wordt er soms (Tour de France) wat uitgebreider aandacht besteed aan andere sporten. Toevallig altijd buiten het voetbal- en schaatsseizoen. Noch de NOS noch den Bels heeft gisteren live verslag gedaan van de nationale kampioenschappen veldrijden. Het is een schande! Kan Wilders zich daar niet eens druk over maken, in plaats van te zeiken over Trix en Máxima die gesluierd een moskee bezoeken. Ook ik, een atheïst, zet een keppeltje op mijn hoofd als ik uit culturele interesse een synagoge bezoek. Rekening houden met, heet dat. Een goed gebruik.

    Het Belgisch NK: Bart Wellens reed niet mee. Hij had een griepje, de koorts liep zo ver op dat hij naar het ziekenhuis werd gebracht. Daar kreeg de griep zijn hart in de greep, zodat hij op de intensive care belandde. Bizar. Hij schijnt het momenteel goed te maken.


    08-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.He's not drunk, he's scottish

    Hoe ik er opkom weet ik niet, daar heb ik vaker last van, een goede eigenschap als je dagelijks een log wil schrijven, zo is er niets, zo kom je zo maar op iets, maar ik heb een aantal keren in een jury gezeten, waar het literair gedoe betrof, een keer of vier, bij de eerste keer al ontdekte ik dat het niets voor mij is, andermans werk te beoordelen, maar ik heb het toch nog drie keer gedaan, ik begrijp soms mijn eigen handelen niet, het is leuk en spannend om Adriaan Bontebal te zijn, bij tijd en wijle, en bij twee van de gelegenheden was het iemand die ik kende, om niet te zeggen een vriend, die de prijs in de wacht sleepte. Om de twee heren waarom het hier gaat hun warme gevoelens jegens mij te ontnemen: het is nooit vriendjespolitiek geweest. Steeds heb ik mijn stem gegeven aan wat ik het beste vond; ik heb geen spijt, de jaren daarna hebben mijn gelijk bewezen.

    Ook, zoals vaak, het volgende heb ik, denk ik, weleens geschreven: ik heb een stuitend gebrek aan ambitie. Wat mijn schrijven betreft: een aantal jaren achtereen heb ik met mijn gedichten en verhaaltjes op podia gestaan in elke uithoek van het land, en daartussen. Meer dan duizend maal. Ik heb veel op de radio gedaan, met als hoogtepunt een tijdlang iedere maand een nieuw verhaal in De Avonden, met Wim Brands en Wim Noordhoek. Dingen op tv gedaan. In bladen gepubliceerd (ik heb samen met Jane Seymour in de Playboy gestaan, dat wil zeggen in hetzelfde nummer, dat wil zeggen ik met woorden.) Nooit heb ik het idee gehad: laat ik eens wereldberoemd in Nederland worden. Een stuitend gebrek aan ambitie. Met mijn schrijven heb ik altijd en nog steeds alleen maar mijn eigen zin gedaan: als ik het maar naar mijn zin heb. Wat is de zin van het leven? Zorgen dat je doet waar je binnen de perken zin in hebt. De meeste lol haal ik momenteel uit mijn weblog. Natuurlijk schrijf ik meer, voornamelijk verhalen, en die staan ergens op mijn harde schijf. Het is nog te weinig/niet goed genoeg voor een bundel. Laatst dacht ik: stel nou dat je, door een ziekte of zo, weet ik veel, een idee hebt wanneer je ongeveer dood zal gaan, wat doe je nog? Wat ik zal doen is, wanneer de tijd naakt, mijn pc aanzetten en al die verhalen, gedichten ook, wissen. Dan verzamel ik alles dat ik op papier heb: aantekeningen, ongepubliceerde verhalen en gedichten en stook een fikkie voor mijn deur. Alles is ijdelheid, misschien ook dit.

    Met welke woorden eindigt de compositie Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with a Pict (1969) van Pink Floyd? Het kwam als quizvraag in me op (4/1) toen ik de lp Ummagumma weer draaide en me herinnerde dat ik die woorden jarenlang verkeerd heb verstaan. Verkeerd? Het zal meer wishful thinking zijn geweest. Er klinkt de stem van een man in een dialekt, Schots denk ik. Ik heb een tijdlang verstaan: 'and the wind cried Mary'. Een begrijpelijke fout voor wie de fout begrijpt. Lees hier de echte tekst. Lees vooral ook regel zes!
        In de reacties onder deze tekst meldt onder andere iemand dat er een dronken man te horen is. Een ander reageert met: 'He's not drunk, he's scottish. Anyways, he's not scottish either, it's Roger Waters doing his best scot impression.' I rest my case.

    Het heelal dijt uit, met steeds grotere snelheid zeggen de geleerden. Maar waarbinnen dijt het heelal uit? En als ik bij oneindig één optel, is dat toch veel oneindiger?


    07-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Krinklende winklende waterding (met 't zwarte kabotseken aan)

    Voor de goede orde en nogmaals: alleen een reactie op deze weblog insturen als het een reactie op deze weblog betreft. Dat klinkt logisch, hè. Voor andere zaken is er email: bontebal@bart.nl

    Een traumatische ervaring, zo mag je het wel noemen. Of het mijn leven heeft getekend? Daar ben ik nog niet uit. De kans is groot, ik was tenslotte pas ruim acht maanden oud, een leeftijd waarop ieder kind ervaringen opdoet die de rest van het leven tekenen. In je prille jeugd word je gevormd. Laten we er geen doekjes om winden: ik ben uitgegroeid tot een merkwaardige man. Eigengereid en teruggetrokken. Die gebeurtenis? De Watersnoodramp, in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953. Ben Sombogaart heeft er onlangs (2009) nog een mooie film over gemaakt: De Storm. Met de wonderschone Sylvia Hoeks in de hoofdrol.
        Of het stormde die nacht! De rammelbeestjes boven mijn bedje leidden een geheel eigen leven. En ik maar lachen, want zo was ik geconditioneerd: als de beestjes rammelen moet het kind lachen. Lachte het kind niet, zat het met een probleem. Tegenwoordig wordt er onverwijld een kinderpsycholoog of het plaatselijke medium bij geroepen, maar in die tijd betekende afwijkend gedrag overbiddelijk een tehuis. Of gesticht, wat een meer gangbare benaming was.
        Als de rammelbeestjes tijdens een storm binnenshuis rammelen, doe je het raam toch dicht zou je zeggen. Maar daar lag het niet aan. Het hele huis kreunde, steunde en zwabberde: we woonden op een woonboot in een nu volgebouwde polder op het oude dorp. De ark dreigde te worden losgeslagen van de trossen. We zouden in vliegende vaart de sloot zijn uitgestoomd om vervolgens op een van de oevers van de Vliet, het Rijn-Schiekanaal, te pletter te slaan.
        We waren in die tijd nog met zijn vijven: Pa en Ma, mijn oudste zus R., ik en de herdershond Kazan. In later jaren hebben we nooit meer een hond gehad, maar er zijn nog zeven kinderen bijgekomen, dat vergoedt veel. In feite waren we tijdens de storm met zijn vieren, want Pa hield met wat collega's de pakhuizen van zijn baas in de gaten, een grote zaadteler. Midden in de nacht is hij even thuisgekomen: we werden geëvacueerd. Zus en ik werden in een deken gewikkeld en door storm en regen zijn we naar Oma gelopen, die een stevig huis op de wal had. Ik werd gedragen; het zou sowieso nog ruim twee jaar duren eer ik mijn eerste stapjes zette.
        Dat kwam gisteren allemaal weer boven bij de berichten over de wateroverlast en de ontruiming van de Groningse dorpen Wottersum en Wittemierum. Geloof me: zoiets draagt een kind zijn hele leven met zich mee.


    06-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Progressief vs degeneratief

    Heb je het nog meegekregen? De wetenschap kent twee soorten theoriën: progressieve en degeneratieve. De eerste, in mijn woorden: Iemand formuleert een theorie en vervolgens worden er allerlei zaken ontdekt die de theorie aanvullen. Een duidelijk voorbeeld is de evolutietheorie. In de loop der tijd zijn er steeds nieuwe inzichten gekomen, waarnemingen en toetsbare voorspellingen gedaan die de theorie onderstrepen en verder invullen. De evolutietheorie staat inmiddels als een huis.
        Voorbeeld van een degeneratieve theorie is de leer dat er een god bestaat. Voor velen is het werkelijkheid, maar het blijft een onhoudbare theorie. Zoals ik eerder zei: hij heeft nog nooit bij Matthijs draait door gezeten. Zelfs niet bij Knevel en Van de Brink, een duo dat toch in dezelfde bedrijfstak zit. De theorie omtrent god krijgt de een na de andere bijstelling die nodig is om god te laten voortbestaan. Door ontwikkelingen in de geologie, de astrologie, de neurologie enzovoorts enzoverder. Echt, hij is het niet die zorgt voor donder en bliksem. Kortom, een degeneratieve theorie is gelul.
        Er bestaat echt geen god. Als je er toch in gelooft, als je er steun bij vindt: prima. Wat en hoe de godgelovigen denken wordt ons dagelijks op tv verteld, door daartoe opgerichte omroepen. Het zit er bij ons ingebakken: 'zo waarlijk helpe mij god almachtig.' Dat een beroep op god, de eed, een getuige ineens betrouwbaarder maakt. In tegendeel zou ik zeggen. Op deze plek wil ik laten horen dat er ook mensen zijn die er heel anders over denken. Ik bijvoorbeeld, maar velen met mij.
        En de bijbel? Een boek waarin staat dat een man niet van een man mag houden? Dat nog veel meer discriminerende regels voorschrijft? Dat moet wel een abject boek zijn.

    Hoewel ik vaak het woord 'ik' gebruik, gaat deze weblog niet over mij. Het is eerder de figuur Bontebal die figureert. Persoonlijke ontboezemingen zijn meer iets voor andere weblogs, weblogs van anderen. Het schijnt dat twitter ook zo'n medium is: ik ken het niet, ik lees erover. Toch, als ik het over mijn katten heb ben ik wel heel persoonlijk. Hoe dat zo? Het is zo egoïstisch om verhalen over beesten voor jezelf te houden.

    Soms zit het mee, soms zit het tegen. Erg tegen. Zoals. Dat Maxime Verhagen ineens met de verklaring komt dat hij geen lijsttrekker wordt. Dat kan toch niet?!? Hij is op zijn plek gezet om het CDA naar de knoppen te helpen. Geheel ten overvloede kreeg hij de raad zich te gedragen als een gluiperd. Alsof je tegen een kat zegt: wees maar kat. Hij zit goed op schema, hij heeft zijn best gedaan. Het CDA behoort inmiddels tot de duistere groep van splinterpartijen. Zou Maxime er nog enkele jaren zijn schouders onder te zetten, gaat het CDA met stille trom naar de voetnoten van de geschiedenisboeken. Maar helaas, het rotjoch houdt het voor gezien. Er is nog hoop, vrienden, er is nog hoop. Die hoop heet Henk Bleker. Als die lijsttrekker wordt is de klus in een floep en een zucht geklaard. Henk is anders dan Maxime, maar Henk is goed!

    Als jij en je moeder mee willen naar Angola kan dat.


    05-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even katten

    Weet je. Per seconde wijzer is een geinige quiz, ik kijk ook iedere keer. Leuke presentator ook, Kees Driehuis. Hou me ten goede: misschien is hij in de persoonlijke omgang een plaag, maar als quizmaster is-ie gezellig. Driehuis is overigens een dorp, onder de rook (letterlijk) van Velzen, met de bekende begraafplaats annex crematorium Westerveld. Ik ben er één keer geweest om mijn uitgever, Jos Knipscheer, uit te varen. De begraafplaats kreeg landelijke bekendheid toen Pim Fortuyn er in 2002 tijdelijk werd begraven, Fortuyn is in Driehuis geboren. Hij is later toch in Italië begraven? Verder liggen er onder andere Boudewijn Büch, Eduard Douwes Dekker, Lodewijk van Deyssel, Anthony Fokker en Rosa Spier.
        Per seconde wijzer. De deelnemer krijgt telkens negen vragen over een bepaald onderwerp. Als dat toevallig een onderwerp is dat je niet goed ligt, waar je weinig van af weet, dat overkomt mij soms, zit je met de mond vol tanden, doe je even voor spek en bonen mee. Daarom hou ik meer van Twee voor twaalf en met Het mes op tafel. Daar zijn de vragen steeds heel divers en aan het eind heb ik meestal een behoorlijke score. Wat Twee voor twaalf betreft: zonder naslagwerken (dat zoeken we even op.) Mijn pc en de diverse naslagwerken staan boven, op mijn slaapkamer/kantoor. Ik doe het dus helemaal met losse handjes. Ik kom hier op, doordat er een artikeltje over Twee voor twaalf in de Krant staat. Weet je nog, de oude presentator? Joop Koopman, meneer Joop Koopman. Onder andere raadgever van Youp van 't Hek en Wim Kan. Onlangs overleden. Uitgevaren op Driehuis? Geen idee.
        Dan nog even dit. Mijn katten krijgen alle liefde en soms meer aandacht dan, voor hen, wenselijk is. Kortom: ze hebben het goed hier. Zoals dat betaamt heb ik geen voorkeur, ze zijn me alle zes even lief. Hoewel, Hanks? Hanks is de jongste en een beetje zorgenkind. Schichtig; ik heb haar nog steeds niet mogen aaien. Dat probeer ik dan ook niet, maar ik klets haar iedere dag de oren van de kop. Om haar toch een veilig en welkom gevoel te geven.
        Dan is daar Skitty. Dat is een zeer zelfstandige dame. In het voorbijgaan geef ik haar altijd een aai over de bol, die ze steeds wat nuffig accepteert. Gisteravond kwam ze in bed naast me liggen. Toen ben ik haar eens uitgebreid gaan aaien. Joh, ze lust er wel pap van, dat wist ik niet. Na een uur heb ik tegen haar moeten zeggen: nou is het wel weer even genoeg. Dat was het voor haar niet, maar ze had zich erbij neer te leggen.
        Voor de zoveelste keer: is er leven mogenlijk zonder kat? Nee!


    04-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blogger/postbesteller

    Het is wel handig dat er Google is – er schijnen nog meer zoekmachines te zijn – maar je kan nauwelijks nog voor de lol een raadseltje opgeven. In een floep en een klik is vaak het antwoord te vinden. Toch wil ik het nog een keer proberen. Doe je zelf en mij een plezier en probeer het antwoord zonder Google te vinden. Als je uiteindelijk toch het antwoord googlet moet het het maar niet als reactie inzenden. Want dat is flauw. Bij geen goede oplossing van een lezer, geef ik zelf binnenkort het antwoord. Komt-ie.
        Met welke woorden eindigt de compositie Several species of small furry animals gathered together in a cave and grooving with an Pict (1969) van Pink Floyd. Het is het laatste stuk van kant 3 van de dubbel-lp Ummagumma.
        Had ik dit weleens verteld? Tijdens het intens beluisteren van Ummagumma ben ik voor het eerst van mijn leven knetterstoned geworden. Let wel: ik had niets gerookt of geslikt of anderszins - in die tijd blowde ik sowieso nog niet, dat is pas later gekomen – het was puur de muziek die mij in die toestand bracht. Hoe vind je dat voor een jongen die is opgegroeid met Rudolf Schock, Marika Rökk en andere hoogtepunten van het dieptepunt dat operette heet? De piepknor jazz sprak mij ook meteen aan. Vreemd.

    Van vriend G.J. kreeg ik een eenvoudige doch prachtige collage. Zo noem je dat, dacht ik: een collage. Twee boombladeren geplakt op een stevig wit A4tje. Onder het ene blad staat in potlood Sjanghai dec '11, onder het andere Den Haag dec '12. Dat Haagse blad is opgeraapt op de Groothertoginnenlaan, het Chinese blad komt uit het Huaihai Park (north gate). Het zijn bladeren van de Ginkgo biloba, my magic tree!

    Het postbedrijf, ik ben de naam even kwijt, zoekt parttime krachten. De vaste krachten zijn op straat gegooid of hebben een uitgekleed contact gekregen. Je bent dus bunkerbouwer als je zo'n parttime baan aanneemt. Maar toch, er moet brood op de plank. In advertenties bieden ze leuke combinaties. Zoals daar zijn moeder/postbesteller, student/postbesteller. Zelf opteer ik voor pianist/postbesteller. Dan graag met een piano in bruikleen, noten lezen kan ik al.


    03-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Orthodoxe fundamentalisten

    Echte tollerantie stelt intollerantie tegenover intollerantie. Om meteen door te gaan met vrijheid, want dat zit in hetzelfde pakket. Vrijheid is altijd vrijheid met beperkingen. Jouw vrijheid eindigt zodra de vrijheid van een ander in het geding komt. Als jij er plezier in hebt om op zolder met treintjes te spelen: ga je gang. Maar als jij er zin in hebt om eens fijn op een zaterdagmiddag een automatisch wapen leeg te schieten in een druk winkelcentrum... Enfin, uitersten maken de zaak duidelijk.
        Een heikele vrijheid is de vrijheid van godsdienst. Dat ligt voornamelijk aan de gelovigen zelf. Daar zitten lieden en voorlieden tussen die met die vrijheid in de hand zich alles menen te kunnen permitteren. Die menen de normen, waarden en regels van hun religie ook anderen op te kunnen leggen. In ons land zie dat dat bijvoorbeeld bij medisch-ethische kwesties. Christen-politici schieten in een stuip als euthanasie, abortus, discriminerende ambtenaren en andere zaken aan de orde zijn. Ze proberen al dan niet met de bijbel in de hand wetgeving te beïnvloeden. Het lullige is dat zij door coalitiebelangen vaak nog (enigszins) hun zin krijgen ook. Euthanasie? Het is 'god' die over leven en dood beslist, menen zij. O ja? Dat moet jij dan weten, handhaaf het vooral als een van de spelregels van je club, maar ik denk daar heel anders over. Dát is mijn vrijheid.
        Het ergst zijn de hardcore gelovigen. Het is, tussen haakjes, heel typisch. Als er wordt gesproken over heel enge christenen of joden valt meestal de term: orthodox. Gaat het over andere religies heet het ineens fundamentalistisch. De laatste tijd zijn fundamentalistische joden in Israël nogal onfris in het nieuws. Zo haalde eind december een jonge vrouw de voorpagina's, omdat ze door orthodoxen werd gedwongen achterin een stadsbus plaats te nemen, en dat weigerde. Er is politie aan te pas moeten komen om haar haar plaats te laten behouden. Eind december werden we geconfronteerd met de achtjarige Naama uit Beit Sjemesj, die vertelde bang te zijn om naar school te gaan. Onderweg was ze meerdere malen bedreigd door ultra-orthodoxe joden, voor hoer en bastaard uitgescholden en bespuugd. Ze zou zich niet gepast kleden. Al zou het meiske in minirok en met een blote navel naar school gaan, hebben die baardapen er nog geen reet mee te maken, maar het kind, zelf van orthodoxe huize ging ook nog eens vreselijk kuis gekleed.
        Nu zijn de baardapen kwaad omdat er commentaar op hun handelen is. Hun vrijheid van godsdienst staat op het spel. De lijpo's. Zelf intollerant tegenover anders- en niet-gelovigen. Zelf de vrijheden van anderen met voeten tredend: het zijn voornamelijk orthodoxe joden die stukken bezet gebied annexeren, de zogenaamde kolonisten.
        Je hebt ze ook aan mijn kant van het universum. Dan zijn het geen gelovigen maar idealisten. Hoedt u voor idealisten. Ze zijn net zo erg. A one track mind noemen de Engelsen het treffend. Het brein op één spoor dat constant wordt bereden. Het ideaal komt in elk gesprek naar voren, als het hele gesprek er al niet door beheerst wordt. Idealisten zijn mensen die slechts één ideaal kennen en alles moet daarvoor wijken. Een beetje idealist zal je vertellen dat-ie meer idealen heeft, maar op de vraag: nou, zeg het maar, komt een lijst van zaken die allemaal onder hetzelfde ideaal vallen.

    En? Geert? Denk-ie? Moeten ze daar in Israel, jouw geliefde Israel, een pijpekrullen/baarden/hoedenbelasting invoeren? Dat we het lorreboerentax noemen?

    De Krant meldt dat Willem Holleeder eind deze maand vrijkomt. Wie zal hem als eerste hebben: Waus & Pitteman, Matthijs Draait Door, Knevel en Van de Brink of toch Nieuwsuur? RTL-Boulevard? Plaats nu je weddenschappen.


    02-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.As best as best can be

    Ook dit jaar zal ik weer (bijna) dagelijks preken voor eigen parochie. De linkse parochie, hoewel rechtse mensen en middenmoters niet ophouden te verklaren dat je in deze tijd niet meer van links of rechts kunt spreken. Ik ben links, zit in de anarchistische hoek. De eigen parochie: het is tof dagelijks even bij elkaar te komen. Wereldverbeteraars? De wereld kunnen we niet veranderen, hooguit zo nu en dan wat opschudden. Zo lang er continue zo veel mogelijk geld moet worden verdiend, voor heel weinig zakken, zal de wereld er alleen maar verder op achteruitgaan. Wees goed op het persoonlijk vlak, dan zit je al bijna op de top van je kunnen. Schaam je er niet voor. (Merk je dat ik echt een oude man ben?)

    Dingen die me boven de pet gaan, de saga. Onlangs hoorde ik dat er in de vensterbanken van mijn huisje asbest is verwerkt. Mooi is dat. Een mens zou er een enge ziekte aan kunnen overhouden. Hier is asbestcement gebruikt. 'In deze toepassing zijn de vezels stevig en komen ze niet vrij zolang het materiaal in goede staat en onbeschadigd is.' Aldus een bron. Het wordt afgeraden het spul te bewerken: breken, zagen, er een hap uit nemen, want dan gaan de vezels op de loop. Dat was ik ook niet van plan. So far so lalala. Maar of die vensterbanken in goede staat zijn? Ze liggen er al sinds de renovatie van het hofje in 1987.
        In die tijd was het gevaar van asbest al lang en breed en klip en klaar bekend. Welke Jolige Jodocus haalt het dan in zijn rare hoofd het spul toch te gebruiken? Ik maak altijd een onderscheid in onderklassen: je hebt mensen en fietsbellen, maar fietsbel is een te aardige benaming voor deze Jodocus. Als er ooit iets engs bij mij wordt geconstateerd, stop ik subiet met het betalen van huur. Dat zal ze leren. Hoop ik dan maar. Stukje geschiedenis?
        In Nederland waarschuwde de Arbeidsinspectie al in de jaren '30 voor de gezondheidsgevaren van asbest. In de jaren '60 deed de bedrijfsarts J. Stumphius onderzoek naar de effecten van het gebruik van asbest als isolatiemateriaal bij scheepswerf De Schelde. Hij toonde aan dat werken met asbest kan leiden tot mesothelioom, een zeldzame, maar dodelijke vorm van kanker van het long- of buikvlies. Hij promoveerde in 1969 op dit onderzoek, dat werd gepubliceerd onder de titel Asbest in de bedrijfsvoering. In dit boek waarschuwde hij voor de enorme gevaren en riep hij de Nederlandse overheid op maatregelen te nemen. Pas 15 jaar (!) na bekend worden van de resultaten van het onderzoek, in 1993, werd de toepassing van asbest in andere vormen niet langer toegestaan.
        En dan verwerkt die Jolige Jodocus in 1987 het spul toch in woonhuizen. Wat een prutser.
        We leren van de lessen, schade en schande en zo. O ja? Onlangs is de Arbeidsinspectie weer met een rapport gekomen. Dat doen ze daar goed, rapporten produceren. Conclusie: de situatie bij veel aannemers en slopers die asbest verwijderen is zorgwekkend. Voorbeeld. Op 400 locaties van asbestsaneerders die eerder de fout ingingen, bleek het onlangs in tweederde van de gevallen nog steeds  mis. Er struinen nogal wat klungelaars rond in dit land. Power to the fietsbellen!
     
    Geloof in de goedheid van de mens? Dé mens? Nou, nee. Het is wel zo dat je merkt dat, als je jezelf wat soepel opstelt, er veel meer aardige mensen blijken te zijn dan klootzakken. Maar dé mens? Zet ze in een groep en er komt rottigheid.

    Heb je ook gezien hoe Gregor Schlierenzauer (dixit Bordewijk, meester Bint) de overwinning heeft behaald in Garmisch-Partenkirchen? Eén van de wedstrijden in het Vierschansentoernee? Ik niet. Qua sport op tv, qua sport überhaupt, interesseert me alleen wielrennen. Maar daarvan zie ik dan ook alles dat wordt uitgezonden.


    01-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.A new one just begun

    Goede voornemens? Belachelijk idee. Die heb ik nooit gemaakt. Als je iets wil doen, als je iets wil veranderen, dan moet je dat doen, dan moet je dat veranderen. Niet: vanaf 1 januari... Kut op zeg! Rond de jaarwisseling de beste wensen is een heel ander verhaal. Je wenst die mensen het beste die je iedere dag het beste toewenst. Rond de jaarwisseling is het een prettig extraatje.

    En dat je dan na Youp op Nederland 1 blijft hangen, geluid uit, een soort van uitbuiken, maar dan toch doorschakelt naar BBC 2, de Hootenanny van Joolz Holland, en voor de zoveelste keer bedenkt: zo kan het dus ook.

    Nooit vraag ik 's ochtends aan mijn katten: En? Lekker geslapen? Kom nou! Die beesten hebben het slapen uitgevonden. Als er vijfentwintig uur in een dag zouden zitten... Ik heb best geslapen, maar vanwege warm onder de dekens (en wodka in de avond) heb ik vreemd gedroomd. Vooraf en voor de goede orde: stuur mij geen interpretatie van mijn droom. Traumdeuting ist Quatsch. Op het niveau van astrologie en wiggelroedelopen. Char en Ogilvie. Heb je lol in die dingen: ga je gang, maar val mij er niet mee lastig. Als ik droom dat ik een lekkere meid lig te, hoe zeg je dat netjes, lig te pompen, dan betekent het dat ik graag een lekkere meid pomp. Niets meer en zeker niets minder. Het komt niet zo vaak meer voor, zo'n droom. Jammer, het zal de leeftijd zijn. Enfin. Nog een voorafje.
        Er zijn maar twee dingen die ik echt mis sinds ik in '75 (VAN DE VORIGE EEUW) ten gevolge van een motorongeluk mijn rechterbeen ben kwijtgespeeld: schaatsen op natuurijs en motorrijden. Wat dat eerste betreft: ik heb de tijd meegemaakt dat er nog winters waren. De winter van '63 (VAN DE VORIGE EEUW) was een geweldige. Reinier Paping won de Elfstedentocht. En ik? Dagen aan een stuk schaatste ik over de Vliet, het Rijn-Schiekanaal, van het oude dorp naar Leiden om door de polders weer naar het dorp terug te keren. Weer bij het startpunt gekomen schaatste ik meestal nog een uurtje uit. Dat mis ik.
        Tussendoor. In mijn revalidatietijd, de tijd dat ik leerde lopen met een prothese, zat er een maatschappelijk werkster op mijn nek. Ze begon het gesprek altijd met: hoe gaat het? En ik iedere keer: best. Dat was ook zo. Om haar een plezier te doen ben ik eens over dat schaatsen begonnen. Haar reactie: mensen denken te vaak aan de dingen die ze niet meer kunnen, terwijl ze moeten kijken naar de dingen die ze nog wel kunnen. Mijn bek viel open en ik zei: joh, ga jij lekker je grootmoeder beffen - eerlijk waar, ik was 23, het was de eerste keer dat ik de uitdrukking gebruikte. Ik heb haar nooit meer gezien.
        En het motorrijden dus. Vannacht deed ik mee aan een wegrace, een soort ralley. Hopeloze wegdeksels. Maar hé, ik reed wel motor. De oude man genoot. Totdat ik op wegen kwam die zojuist waren gebruikt voor de bietencampagne: modder. De modder veranderde langzaam in pure stront. Een decimeter dikke laag. En ik dacht: laat ik maar iets anders gaan dromen.

    Heb je het gisteren op deze blog gelezen, over het speculeren met voedselprijzen? Als je eens een middagje over hebt, of een avond, 's ochtends kan ook, moet je gaan googlen op wat er met jouw centen gebeurt. Je weet nu dat de Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO) zo betrouwbaar is als een junk die hunkert naar zijn volgende shot. De Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO) is betrouwbaarder en zo zal er wel meer te vinden zijn. Trek dan je conclusies, als eerste goede daad in het nieuwe jaar.

    Mooie opmerking van Claudia de Breij in haar cabaretshow, afgelopen vrijdag op Nederland 1. Deze. 'Twee van de honderd geleerden zeggen dat het allemaal wel meevalt met de opwarming van de aarde: de meningen zijn dus nogal verdeeld.' Claudia, that's my girl! Ik was er bij toen zij voorzichtig haar eerste dingen voor publiek probeerde te doen: in Café Averechts in Utrecht, ik mocht daar ook voordragen (dank je Syl, dichteres en organisatrice). Hetzelfde heb ik meegemaakt met Paul de Leeuw. Begin jaren tachtig (VAN DE VORIGE EEUW), ter gelegenheid van een festival ter gelegenheid van de kraak van de oude Korzo-bioscoop, hier in de stad der steden. Paul was nog een krullebol, Korzo is tegenwoordig een gerenomeerd theater met een apart maar stevig programma.

    Qua opwarming van de aarde: zie ook het partijprogramma van de PVV.

    'Weet je je pincode?' Jahaa, dat is sterretje, sterretje, sterretje, sterretje.' 'Nee lieve schat, vier sterretjes betekent dat je vier cijfers moet intoetsen.' 'Oh, dat zijn de cijfers die je daarna doet. Nee, die weet ik niet, die zit bij mijn pasje in mijn portemonnee. Slim hè.'

    (Ga mij niet mailen, of reageren, dat je Paul de Leeuw en Claudia de Breij maar niets vindt: het interesseert me niet.)


    31-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De moordmachine

    In het huisje waarin ik een weekje heb vertoefd stond een tv. Maar dat had je al begrepen. Dinsdag zag ik er een aflevering van Zembla, een herhaling: Handel in honger. Waarmee ik terug ben bij mijn thema van gisteren: dingen die me boven de pet gaan. Waar de handel in honger kort gezegd op neer komt: ten gevolge van speculatie worden de voedselprijzen opgedreven. Op de wereld wordt voldoende voedsel geproduceerd om de hele wereldbevolking afdoende te voeden, maar door het speculeren worden de prijzen zo opgedreven dat veel mensen het domweg niet kunnen betalen. Daardoor lijden er 140 miljoen mensen aan ondervoeding, of erger. De speciale VN-rapporteur voor het recht op voedsel, Olivier de Schutter, vertelde in de uitzending: 'Er wordt 20 keer méér mais of graan verhandeld door financiële spelers dan dat er in werkelijkheid aan mais of graan is. Die zien nooit een korrel mais of graan, maar wedden met zoveel geld dat het de werkelijke prijzen van die gewassen opdrijft.'
        Over klootzakken gesproken! Bij zoiets moet je toch de broekriem aanhalen, ik bedoel, anders zakt je broek toch af. De titel Handel in honger is dus de spijker op de kop. We kunnen het gerust moord noemen, massamoord. Dat doe je toch niet, of ben ik nou zo naief?
        Een ver van ons bed show? Wat vind je van deze wrange grap: De Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO) heeft een vergelijkend onderzoek verricht naar duurzaam beleggen van Nederlandse pensioenfondsen. Voor de vierde keer op rij kwam Pensioenfonds Zorg en Welzijn van de zestig onderzochte fondsen als beste uit de bus. Het fonds haalde een score van 4,7 waar 5 de maximaal haalbare score is. Heeft de VBDO fecaliën in de ogen, stront? Of spelen er andere belangen mee? Zorg en Welzijn heeft 700 miljoen euri van zijn vermogen belegd in voedsel! Dat blijkt uit een onderzoek van de Stichting Onderzoek Multinationale Ondernemingen (SOMO), uitgevoerd in opdracht van Zembla en NRC Handelsblad. Zorg? En welzijn? Er zitten in elk geval schoften op de afdeling beleggingen. Ben jij bij dit pensioenfonds aangesloten? Dan moorden zij dus met jouw centen. Trek je conclusie.
        Van de grote Nederlandse banken is de ABN-AMRO de grootste in het faciliteren van voedselspeculatie. Dat is gotverdegotver en god-zal-je-tieten-geven sinds 2010 een staatsbank! Daar hoor je de Politiker niet over. Het centrum van de speculatie in voedsel is de beurs van Chicago. Kunnen de doorgewinterde hackers aller landen die beurs niet plat leggen? En weer plat leggen. En weer plat leggen. En zijn er geen Tweede Kamerleden die over dit onderwerp de minister van financiën, Jan Kees de Jager, op de pijnbank willen leggen?
        Bijna, ik zeg bijna, had de Europese Commissie verregaande wetgeving aangenomen om deze volkerenmoord aan banden te leggen, binnen Europa uit te bannen. Bijna. Maar deze oetlullen en -kutten hebben zich laten inpakken door de lobbyisten van dit moordsysteem en de uiteindelijke wetgeving is zwaar, zeer zwaar afgezwakt. Ook daar kan ik dus met mijn pet niet bij.

    Allen die ik toegenegen ben en die mij toegenegen zijn: een mooi 2012 en doe het goed. Anderen interesseren me niet zo, die moeten het zelf maar zien te rooien. (Wat kan die Bontebal soms knorrig zijn.)

    Vriend A. aan de lijn: 'Hé Bal.' A. zegt altijd Bal tegen mij. Dat klinkt zeer vertrouwd. 'Hé Bal. Ken jij Pim Hofdorp?' Natuurlijk ken ik Pim Hofdorp, pseudoniem van Wilhelm Gustave Kierdorff. Vreemd genoeg zijn op verschillende plekken zijn vital statistics te vinden, 1912-1984, maar waar hij is geboren lijkt een geheim of is onbekend. Onder het pseudoniem Pim Hofdorp heeft hij achttien mysteries geschreven die zich afspelen in De Haag en drie buiten deze stad der steden. De Haag –> Hofdorp, vat je 'm? Voor zijn Haagse mysteries koos hij iedere keer één bepaalde wijk of buurt. Laat ik het zo zeggen: ze zijn allemaal zeer leesbaar en een must voor de Hagenees. De vader van A. had de hele reeks. De vader is niet meer, maar de boeken staan nog op de plank. Of ik ze wil hebben. Wat denk je dat ik heb geantwoord?

    Bestaat (er een) God? Nee hè. Laten we reëel zijn. Dan had-ie toch allang een keertje bij Matthijs draait door aan tafel gezeten. Misschien zelfs als tafelhere, zoals bijvoorbeeld de maagd Jaspers. Of bij Waus & Pitteman. Desnoods bij Knevel en Van den Brink.

    Misverstand. Maria's onbevlekte ontvangenis wil niet zeggen dat zij baarde zonder geneukt te hebben. Het wil zeggen dat zij baarde zonder besmet te zijn met de erfzonde, what ever that is. Zo'n Yvonne Jaspers, die heeft gebaard zonder de daad. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat het naieve meiske 'het' ooit heeft gedaan.


    30-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2012, met rasse schreden

    Er gebeuren regelmatig dingen die ver boven mijn pet gaan, om een verkeerde uitdrukking te gebruiken. Niet dat mijn verstand erbij stilstaat: het draait dan juist in een hogere versnelling, maar ik kom er niet uit. Enkele voorbeeldjes van de laatste tijd. In de Krant las ik over een man die zijn hondje met de stofzuigerslang had doodgeslagen omdat het beest in huis had gescheten. Zoiets dus. Dat ik dan zou suggereren dat de mensen die weten wie het is, en een donker steegje, en, maar dat mag niet, dat is oproepen tot geweld. Het zet bovendien geen zoden aan de dijk.
        Mijn katten hebben een leven als een luis op een zeer hoofd (ken je die uitdrukking?) Het hele huis is ook van hen en ze krijgen soms meer aandacht dan ze lief is. Schijten en pissen doen ze buiten, dus ik heb makkelijk praten. Maar goed. Met al dat wassen, likken, krijgen ze veel haar binnen en dat moet er ook weer uit. Daartoe vreten ze gras, dat in het hofje wel te vinden is, en dan gaan ze kotsen. Vreemd genoeg bij voorkeur binnenshuis. Als het gebeurt zeg ik: ach gossie beestje, gaat het? Natuurlijk gaat het en dan ruim ik het op. Ook wil er nog weleens eentje te schielijk vreten, wat wil je als je het met zijn zessen moet delen. Dan komt het er heel snel onverteerd uit. Op de vloer, op de tafel, op de bank, op het aanrecht. Vooral Wausje heeft er een handje van. Dan zeg ik: ja tut, dat is je eigen schuld en dan ruim ik het op. Mensen die dieren mishandelen dienen een verbod te krijgen zich ooit nog in de buurt van dieren te begeven. Jawel, soms heb ik qua rechtsspraak nogal PVV-ideëen. En ik schaam me niet.
        Iets geheel anders: massa's huilende Noord Koreanen naar aanleiding van het verscheiden van de Geliefde Kloothommel. Als ik weer beelden zie, glimlach ik, soms schater ik. Maar vergis je niet: dit is niet gespeeld, geënsceneerd. De Noord Koreanen vormen een sekte. Afgesloten van de buitenwereld, van jongsaf aan volgepompt met de waandenkbeelden van de diverse Geliefde Kloothommels. De mensen weten domweg niet beter en het verdriet is echt. Als je je dat realiseert: het maakt het alleen maar enger. Toch blijf ik glimlachen.
        Het is een wetmatigheid: uiteindelijk kom je weer op de Tweede Wereldoorlog. NSB-ers vóór de oorlog en vooral tijdens waren echt hartstikke fout. In tegenstelling tot die Noord Koreanen konden ze wel beter weten. Er was redelijk goede pers voorhanden, vóór de oorlog, en er was het gezonde verstand. En nu? Je kan ter verdediging van PVV-stemmers aanvoeren wat je wilt, het komt bij mij niet binnen. Het zijn allemaal eikels. Want: ze kunnen beter weten. Als er met cijfers wordt gegoocheld? Google gewoon even op je gemak de cijfers van het CBS! En hangjongeren? Ik heb het vaker gezegd: ook wij in onze jonge jaren hingen na schooltijd met vriendjes rond. Oké, veel verder dan belletje trekken, drukken, kwamen we niet, liefst met een plakbandje over de bel of een stokje ertussen, maar toch. Heus, als je een behoorlijk IQ hebt, is er zeer wel redelijk na te denken.
        En dan is die Breivik door een flink aantal deskundigen volkomen knettergek verklaard. Dat betekent geen gevangenis. Dat is voor de nabestaanden, maar ook voor jou en mij, een bittere pil. We willen wraak, in dit soort gevallen een gezonde emotie. Maar een gevangenisstraf dringt niet tot het knettergekke brein door. Eerder nog zal hij zich wentelen in het genot van het martelaarschap. Zijn plek is de rest van zijn leven een inrichting, we zullen ons erbij neer moeten leggen. Er is geen wraak te nemen op Breivik.
        Dan diversen.

    Moeder heeft mij leren koken, de basisprincipes. Eenmaal op mezelf heb ik me flink moeten bijscholen, want als er iemand was die iedere maaltijd wist te verkloten... In het weekend kookte Pa, een verademing. Maar. Ik kook slechts eenvoudige doch voedzame maaltijden. Een ossobuco nella champi como fambosi komt niet eens in me op.

    Meest irritante reclame van dit moment? Die Clooney met zijn koffiegedoe. En je wordt ermee doodgegooid. Goede tweede, maar eigenlijk ex equo, is Kabaal van Kasbergen bij de C1000. Dat pikzwart geverfde haar, die vuurrood gestifte mond, al die tanden, die vastgeplakte lach. Qua uiterlijk valt ze in de categorie Bassie (van Adriaan). Maar dan met tieten.

    De afgelopen dagen naar de zesdelige serie naar de trilogie van Stieg Larson gekeken: Millennium, laat op Nederland drie. Vanavond het laatste deel. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik even naar de kijkcijfers gekeken. Steeds rond de 430.000. Zoiets had ik wel verwacht.

    Ook heb ik tot nu toe alle afleveringen van de top2000 a gogo gezien. Vanwege de vele mooie clipfragmenten die voorbijkomen en de prachtige mini-documentaires: Peter Frampton, Percy Sledge, Don MacClean enzovoorts. De oude man geniet. En dan van oud op nieuw, van de zaterdagavond doorlopend naar de zondagochtend, Aftellen naar de top2000 in concert. Met optredens van zoals daar zijn de 3Js, Rob de Nijs, Anita Meyer, Franz Bauer, gepresenteerd door Xander de Buisonje. Waar hebben we dit aan verdiend? De oude man gaat iets anders doen.


    29-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uithuizig

    Enkele dagen uithuizig geweest, daarom niets geschreven. Ik zal mijn best doen de draad weer op te pakken. Morgen of zo.


    22-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Uitstrekken voorkomt hinkelen

    Hoe dat gaat. Aan het eind van de zondagochtend zet ik de tv aan, want L.H. Wiener is te gast bij Wim Brands in het progamma Boeken. Ik mag Wiener en zijn werk; we hebben elkaar enkele malen ontmoet tijdens voordrachten voor het radioprogramma De Avonden, onder leiding van dezelfde Wim Brands. En Wim Noordhoek. Voor radio werken heeft altijd mijn voorkeur gehad boven tv. Dat heeft niets te maken met mijn beoordeling van mijn uiterlijk, maar bij de radio gaat het allemaal veel relaxter. En je hoeft je niet twee uur tevoren bij de schmink te melden. Gespreksonderwerp deze zondag is zijn nieuwe roman Shanghai Massage. Het werd een prettig gesprek, ik kan niet anders zeggen, ik bedoel, ik zal geen verslag doen. Na het programma moest het: iets herlezen van Wiener. Ik koos de bundel Misantropie voor gevorderden (1982).
        Meteen in het eerste verhaal, Homo Homini Lues, beland ik in een boek in een boek. 'Een anekdote die mijn vader eens over zichzelf had verteld en waarom ik toen nogal erg hard heb moeten lachen. Tijd van handeling: vóór de oorlog. Plaats van handeling: Parijs.' De ik had het verhaal kort daarvoor op papier gezet.
        '… of als de heer (zijn vader) die in een Frans hotel een aantrekkelijke jonge vrouw ontmoette en met haar overeenkwam die nacht samen maar een beetje te gaan versmelten, waarbij ze er ineens op stond vast vooruit te gaan en zich een minuut of tien eerder naar boven begaf  “om zich een beetje af te schminken” en mijn vader haar, toen hij zich boven aandiende, reeds in bed aantrof met de uitdrukkelijke wens toch vooral het licht uit te laten, aan welk verlangen hij, taktvol, gehoor gaf, zich ontkleedde en daarna op de tast zijn weg zocht naar en in het ledikant, daarbij tot de ontdekking komend dat de vrouw nu over één been minder beschikte dan tien minuten tevoren. Even afschminken.'
        Niet dat ik een kater had of zo, maar de woorden vielen niet lekker op de zondagmiddag. Mijn gevoel voor humor is soms afhankelijk van tijd en plaats. Gelukkig werd halverwege de middag de Citadelcross van Namen uitgezonden, met het warme commentaar van Michel Wuyts.

    PS Google je de uitdrukking Homo Homini Lues kom je al snel op een link naar een log van mij van 20 mei 2007. Hoe het bij jou zit, weet ik niet, maar als ik op de link klik krijg ik de mededeling: pagina niet gevonden. Daar ga ik met mijn goede gedrag. Overigens weet ik nog dat die log niet detzelfde inhoud had als deze. Hoewel ik er niet vies van ben mezelf te herhalen.

    Van de achterflap: 'De misantropie beschouwt de mens in eerste instantie weliswaar met louter pessimisme en hoon, maar brengt in een gevorderd stadium vrede en rust.' Een mooie kerstgedachte, toch?


    21-12-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hulp in de huishouding

    In het koekjespad van de buurtsuper verspert een vrouw mij het koekjespad: 'Is dat een pruik?' vraagt ze, wijzend op mijn hoofd. 'Nee mevrouw, nog niet. Hoezo? Had u interesse?' Ze mompelt me een aandoening toe die uit het zorgpakket dreigt te verdwijnen en loopt hoofdschuddend door naar de groenten. Ik ben niet in mijn eerste vriendelijkheid gestikt, maar het kost me steeds meer moeite.
        Als de caissière het laatste item, een literblik kattenzooi, langs de scanner haalt zeg ik snel: 'En een pakje zware Rancho met Jakobsvloei en twintig euro bijpinnen, graag.' Mijn boodschappen prop ik in twee plastic tassen, zogenaamde hemdtasjes, en neem me voor de zoveelste keer voor voortaan eigen linnen tasjes mee te nemen. Terwijl ik me omdraai om huiswaarts te gaan, zegt de caissière: 'Vergeet uw twintig euro niet.' Verdorie! Hoe vaak heb ik het kind al niet duidelijk gemaakt dat ze 'je' tegen me moet zeggen. Met de bokkenpruik op pak ik het biljet aan.
        Voor mijn huisdeur aangekomen stuit ik op een buurman van enkele huisjes verderop. Hij probeert met een sleutel mijn deur open te maken. 'Ben jij nou aan het doen?' Hij is omgeven door de stank van een ontplofte slijterij. 'Hé Adriaan, aardig van je dat je even langskomt. Ik krijg mijn sleutel niet in het slot. Zouden ze dat achter mijn rug verwisseld hebben?' 'Nou, weet je...' 'En ze hebben mijn hekje ook welgehaald, de rotzakken.' 'Wacht maar even Leroy, laat mij het maar proberen.' Ik zet mijn fiets neer en haal mijn sleutelbos uit mijn zak. Even later zwaait de deur open. 'Kijk eens jongen, probleem opgelost.' Hij strompelt naar binnen en ik stap weer op mij fiets. Dertig meter verderop blijf ik staan. Hoe snel zal hij het in de gaten hebben? Maar er gebeurt niets.
        Na vijf minuten sta ik hevig op hete kolen: wat is die gek in godsnaam aan het doen? Ik fiets terug en ga naar binnen. Hij ligt op zijn rug met open mond op mijn bank te snurken. Ter hoogte van zijn hoofd, maar gelukkig naast de bank, ligt een plas kots. In de keuken vul ik een emmer met heet water, vermengd met allesreiniger. Met de emmer en een mop ga ik terug naar de huiskamer. Onzacht maar ook weer niet te hard schud ik aan de lor. 'Leroy, opstaan, aan het werk.'


    Inhoud blog
  • Recensie 'Tot hier en niet verder' Volkskrant 10 november 2012
  • Beelden van memorial en laatste bundel
  • Memorial Adriaan Bontebal - 23 september 2012 De Regentes
  • Laatste bundel en Memorial
  • 'Tot hier en niet verder' ~ 'een leven in woorden'
  • Herplaatsing poëzietegel in Den Haag
  • Herinnering aan Adriaan - door Boskater
  • Bergman & Bontebal - Henny Kok
  • De koning van het kleine verhaal - Alexander Franken
  • Second best - Theo van Rijn
  • Laatste bundel Adriaan
  • Bontebal - Jimmy Tigges
  • Aad's lach - Jan Dobbe
  • Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Weer een vrijdags kliekje

    Laatste commentaren
  • Tot hier en niet verder (Rikje Maria Ruiter)
        op 'Tot hier en niet verder' ~ 'een leven in woorden'
  • Reactie op Theo (Theo)
        op Laatste bundel Adriaan
  • Bontebal (theo kemmeren)
        op Laatste bundel Adriaan
  • Aads lach (Jan Dobbe)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Lijkt me leuker als (Ab)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Link (Theo)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Lezen (Ab van der Burg)
        op Adriaan Bontebal 28 mei 1952 - 11 februari 2012
  • Afscheid (ev)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Boskater (Boskater)
        op Weer een vrijdags kliekje
  • Boskater (Boskater)
        op Weer een vrijdags kliekje

  • Archief per week
  • 05/11-11/11 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 27/08-02/09 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 21/05-27/05 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 24/12-30/12 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 30/05-05/06 2011
  • 23/05-29/05 2011
  • 16/05-22/05 2011
  • 09/05-15/05 2011
  • 02/05-08/05 2011
  • 25/04-01/05 2011
  • 18/04-24/04 2011
  • 11/04-17/04 2011
  • 04/04-10/04 2011
  • 28/03-03/04 2011
  • 21/03-27/03 2011
  • 14/03-20/03 2011
  • 07/03-13/03 2011
  • 28/02-06/03 2011
  • 21/02-27/02 2011
  • 14/02-20/02 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 31/01-06/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 26/12-01/01 2012
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs