 |
| We zijn de 26de week van 2025
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 17-06-2016 |
 Aan de nacht 2. Felix Rutten |
|
Het is daar gij gestaag
de nieuwe morgen
verlangend ziet tegemoet
en wacht de stond die daagt
en bloemen strooiend
de wereld met de kus van vrede groet.
Geleid mij aan uw hand,
ik wil u volgen,
wanneer de schemer deint
van over het grauwe land,
de morgen zingend
die zegenstralend aan de kim verschijnt.
Wij gaan vereend, die bei
één morgen wachten,
gij nacht, de dageraad
en ik het zonnetij,
wanneer, na leven
en dood, de zon rijst die niet ondergaat.
17-06-2016, 00:00
Geschreven door André 
|
|
|
| 16-06-2016 |
| Aan de nacht 1. Felix Rutten. |
|
O milde moeder nacht,
die aller wereld
geheime weeën weet,
hoe zijn uw ogen zacht,
wanneer gij zwijgend
's avonds purperen schemerpaden treedt.
Hoe zijn uw armen wijd
naar alle kinderen,
die weenden in het licht,
vertroostend uitgebreid
en toont hun deernis
uw meelijvol en teder aangezicht.
Gij zijt zo groot in rust,
zo kalm verheven,
u zelve steeds gelijk,
dat ik mij onbewust
door uw aanschouwen
geheven voel als in een beter rijk.
Dat is, daar gij niet klaagt
en al standvastig
de blik gevestigd houdt
omhoog, en weent noch vraagt
en noodt de sterren
uw gang te volgen over veld en woud.
16-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 15-06-2016 |
| Nachtlied. Felix Rutten |
|
Schone wereld, slaap gerust,
luide leven, u zij vree,
neem mijn grieven en mijn lusten
in uw donker zwijgen mee.
Neem mijn kommer en mijn zorgen,
neem mijn jammer en ellend,
tot mijn leven zich te morgen
weer uw leven heeft gewend.
Dat ik schaduwloos genake,
nacht, uw loutere eenzaamheid,
met mijn liefde alleen doorwake
de uren die gij vredig wijdt.
15-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 14-06-2016 |
| Nacht. Felix Rutten |
|
O ziet, o ziet,
de hemel steekt zijn kaarsen aan,
wat maakt zo schuw en stil de blaan,
de bomen roeren niet.
De plechtigheid der nacht gaat in,
de zilveren kronen spreiden het licht,
dat wijdingsvol de stilte sticht
en zuivert ziel en zin.
Het aardse, donkere duikt,
mij wordt zo klaar, zo vrede-stil,
wijl niets dan schoonheid in mijn wil,
en lelie-lijk, ontluikt.
14-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 13-06-2016 |
| Con Sordini. Felix Rutten |
|
(Met demper gespeeld)
Deze avond is geweven
van zilver en van stilt,
zo kalm, en alles even
melodieus en mild.
De witbewaarde weiden,
de spiegelblanke vloed,
en het smartelijk verscheiden
van de ijle avondgloed.
En immer donst van verre
het dauwen dichter aan:
een heimwee naar de sterren
heeft heel mijn ziel bevaan.
13-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 12-06-2016 |
| Avondlied. Felix Rutten |
|
Wonderbaar, het dromend stijgen
van de schuchtere avondstond:
zwijgen en mysterie zijgen,
waar de luide dag verzwond.
Fluisterstil bewegen de aren
onder het luwen van de stilt,
wijl het duister om de blaren
der geveerde peppels rilt.
Ik hoor de nacht. Langzaam zwellend
als van ver een diepe vloed,
worden zwijgen en mysterie
melodie in mijn gemoed.
12-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 11-06-2016 |
| Serenade. Felix Rutten |
|
Hoe heb ik nu maar één gedachte
en één liefde en één droom,
sinds mij uw ogenluister lachte,
werd heel mijn ziel zo rein en vroom.
Werd heel mijn leven stil en zwijgend,
als bij de opgang van de maan
de hemel, wijl de wolken wijken
en alle stormen ondergaan.
11-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 10-06-2016 |
| Andante Cantabile. Felix Rutten |
|
(Langzaam zangerig)
Nu zing ik aldoor maar voor u,
gij zijt zo schoon en goed,
hoe werd van dromen helder nu
de nacht van mijn gemoed.
Uw schoonheid straalt een zonneschijn
van weelde door mijn lied,
hoe ge arme mij zo goed kunt zijn,
bevat ik niet.
10-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 09-06-2016 |
| Afscheid. Felix Rutten |
|
Roerloze schepen aan de havenrand,
in goud verkoeld der zonne stervensbrand,
ik zoek vergeefs naar taal en zoet geluid,
dat u de ontroering mijner ziel beduidt.
Ik zie de gloed der laatste stond vergaan
en druk uw hand en zie u zwijgend aan,
ik zie de schepen wachtende den nacht,
en weet dat ons geen nieuwe morgen lacht.
Ik voel mijn tranen, maar mijn lach is hel,
ik zeg voor het leven lachend u vaarwel,
doch door het duister, nu de nacht inviel,
klinkt u de smart na mijner bange ziel.
09-06-2016, 08:27
Geschreven door André
|
|
|
| 08-06-2016 |
| Schemer. Felix Rutten |
|
De lente, de zon, het zonnig bos,
vol geur en zoeten zang,
weer bloeit mijn ziel in liederen los,
die zweeg een winter lang.
Ik wandel als in wonderheid,
alwaar ik bloemen pluk,
terwijl gij aan mijn zijde schrijdt,
gelijk mijn nieuw geluk.
O leg ik met mijn bloemen nu
mijn armen om u heen,
en houd ik, en behoud ik u,
waar zoveel schoons verdween?
De schemer valt, de blanke dauw
bewaart al woud en land,
en mijn geluk en gij getrouw
verdwijnt weer, hand aan hand.
08-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 07-06-2016 |
| Leidmotief. Felix Rutten |
|
Hoe draag ik zachte, zachte
en zorgelijk devoot
de bloemen, die ik plukte in uw gedachte,
door het avondrood?
Uw zoete witte woorden,
die leliën rein en rank,
aan zaligheden rijk en vol ten boorde,
als sneeuw zo blank.
Hoe draag ik langs de landen
door het brandend avondrood
die broze prachten in mijn slechte handen
genoeg devoot?
Hoe ik mijn schat beveilig
en zorgelijk behoed,
die het donker huis van mijn verlangen heilig,
en mijn gemoed?
07-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 06-06-2016 |
| Praeludium. Felix Rutten |
Het is het verleden dat zacht mijn stille denken
bestrijkt als lauwe wind. Het was zo stil,
en was het niet wel? Daar dringt de onwillige wil
dien droom weer op. En witte handen wenken.
Maak los de boot. Van land. De riemen blinken,
het koele water lokt ter schone vaart,
wij zullen de oude wijn der vreugde drinken
in het bloeiend loverhuis van den ouden gaard.
Van land. De riem gerept, de wijdten over,
terug naar het zonnig land van jeugd en lied,
wel wenkt verledens hand door het nieuwe lover,
de dromen keren, de dagen niet.
Sittard 1882- Rome 1971
Felix Rutten zorgde voor de katholieke literaire heropleving in Nederland.
Hij schreef gedichten, mysteriespelen, Bijbelse toneelstukken, reisverhalen en sagen.
Enkele werken: Avondrood (1913), Goede Vrijdag (1914), Limburgse sagen (1916), Beatrijs (1918),
Sonnetten (1921), Brugge (1925), Polen een herboren land (1931).
Hij was gehuwd met de schrijfster Marie Koenen.
06-06-2016, 09:16
Geschreven door André
|
|
|
| 05-06-2016 |
| Die avond en die roze. Willem Gijssels |
|
Die avond zocht ik naar een lied,
in het diepste van mijn wezen,
waarom te zoeken als het niet
vanzelf komt opgerezen?
Een moede roos ontviel den brank,
gelijk een zucht mijn herte,
och droef mijn leed van overlang
er mede ter verste verte.
Die avond zocht ik naar een lied,
verlangend naar verpozen,
ik bleef alleen met mijn verdriet
bij het vallen van de rozen.
En de avond kwam allengerhand
mijn moede ziele werven,
en ginder aan den westerkant
zag ik de rozen sterven.
05-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 04-06-2016 |
| Krekelzang. Willem Gijssels |
|
Het windje toetert zachtjes aan
op zijnen rieten fluit,
het toetert:"gij moet slapen gaan,
het zonnelicht gaat uit".
En wordt er nog een stem gehoord,
ze ruist zo vredig vroom,
dat zij de nacht geen wijlken stoort,
in zijnen zoeten droom.
Kie, hoort ge het kirre, kirre, kie?
het windje luistert stil,
het fluistert:"is er iemand die
mijn lied beletten wil"?
Doch, kirre kirre, het krekelt al
met scherp en schel geluid,
en het windje zucht:"in dat geval
berg ik mijn rieten fluit".
04-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 03-06-2016 |
| Primula Veris. Willem Gijssels |
|
Ik voel de banden breken,
de winter is voorbij,
van boven mij geweken,
ik voel de banden breken,
nu word ik weder vrij,
de winter is voorbij, voor mij.
Ik kom van onder de aarde,
waar ik te rusten lag,
het verlangen toch bewaarde,
daarbinnen diep in de aarde,
het verlangen naar de dag,
het is geworden dag.
De zonne zit te dopen,
de dag in haren roem,
ik doe de kerker open
van dag en dauw bedropen
en hoor het biegezoem,
ik ben de sleutelbloem.
03-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-06-2016 |
| Zonnedag. Willem Gijssels |
|
Langs bebloemde wegen
gaat de blijde dag
in de gouden regen
van de zonnelach.
Ik loop langs veld en weide
lustig met hem mee,
onder zijn geleide
naar de wijde zee.
Ik blijf ter veilige randen
voor de branding staan,
van verlangen branden
om er door te gaan.
Rollende chrysanten
spoelen uit de vloed,
spatten diamanten
over mijnen voet.
Ik zie nu blanke zeilen
op de golvenslag
langzaam aan verijlen
met mijn blijde lach.
02-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-06-2016 |
| Zeeschelpen. Willem Gijssels |
|
Ik loop verloren langs het strand,
schelpen vind ik velerhand,
parelmoeren, bloedgekraald,
roos en rood en wit geschaald.
Beelden zijn het van bitter wee
lang versteend in het zout der zee,
dromen zijn het die de golf
wiegend droeg en dan bedolf.
Schone dromen komen meer
als versteende beelden weer,
smaakt een droom van overlang,
eens zo zoet, niet zout en wrang.
01-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 31-05-2016 |
| Aan zee. Willem Gijssels |
|
De zon vervloeit in gulpen goud,
dat wiegt in het zilvergroen
der schone zee.
De baren rijzen menigvoud
om in de warme stralenzoen,
zich deugd te doen.
Ze weven door de waaierkrans,
vanuit de hemeltrans
in waterpas ontvouwd,
met het golvend goud.
O blijheid, leer me blij te zijn
en juichen als een kind,
O vrijheid, leer me vrij te zijn
gelijk een zeese wind.
Gij slaaf van last en zielewee,
ga heen uit mijn gemoed,
ik wil uw vrijheid, schone zee,
uw blijheid in mijn bloed.
31-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 30-05-2016 |
| De merel zet de avond in. Willem Gijssels. |
|
De merel zet de avond in
met wonderzoet geluid,
een lied van min en wedermin
van bruidegom en bruid.
Mijn geliefde, ik weet, ik weet
wanneer het avond wordt,
wij vinden er ons eigen leed
en lief uitgestort.
En wijl ons wenkt de stille maan
en wekt tot droomgevoel,
ik weet dat onze ogen samen gaan
ontmoeten hetzelfde doel.
Wanneer het lied der ziele drenkt
bij wonder maangewenk,
ik weet het dat gij mij gedenkt
zodra ik u gedenk.
30-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 29-05-2016 |
| Rozen. Willem Gijssels |
|
Rozen na de weelde
van de nachtrust,
door de rode lippen
van de dag gekust.
Roept gij niet al blozend
van de liefdewijn:
pluk ons.
Pluk de rozen,
wijl zij van de morgendauw
gezegend zijn.
Pluk ze voor het schroeien
van de zonnebrand.
Schenk ze aan een geliefde
om te bloeien
in haar hand.
29-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
