 |
| We zijn de 34de week van 2025
|
|
|
|
| Rustig genieten van gedichten, liedjesteksten, muziek, vertellingen, prenten en foto's. |
| Welkom in mijn thuishaven. Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. |
|
| 09-06-2016 |
 Afscheid. Felix Rutten |
|
Roerloze schepen aan de havenrand,
in goud verkoeld der zonne stervensbrand,
ik zoek vergeefs naar taal en zoet geluid,
dat u de ontroering mijner ziel beduidt.
Ik zie de gloed der laatste stond vergaan
en druk uw hand en zie u zwijgend aan,
ik zie de schepen wachtende den nacht,
en weet dat ons geen nieuwe morgen lacht.
Ik voel mijn tranen, maar mijn lach is hel,
ik zeg voor het leven lachend u vaarwel,
doch door het duister, nu de nacht inviel,
klinkt u de smart na mijner bange ziel.
09-06-2016, 08:27
Geschreven door André 
|
|
|
| 08-06-2016 |
| Schemer. Felix Rutten |
|
De lente, de zon, het zonnig bos,
vol geur en zoeten zang,
weer bloeit mijn ziel in liederen los,
die zweeg een winter lang.
Ik wandel als in wonderheid,
alwaar ik bloemen pluk,
terwijl gij aan mijn zijde schrijdt,
gelijk mijn nieuw geluk.
O leg ik met mijn bloemen nu
mijn armen om u heen,
en houd ik, en behoud ik u,
waar zoveel schoons verdween?
De schemer valt, de blanke dauw
bewaart al woud en land,
en mijn geluk en gij getrouw
verdwijnt weer, hand aan hand.
08-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 07-06-2016 |
| Leidmotief. Felix Rutten |
|
Hoe draag ik zachte, zachte
en zorgelijk devoot
de bloemen, die ik plukte in uw gedachte,
door het avondrood?
Uw zoete witte woorden,
die leliën rein en rank,
aan zaligheden rijk en vol ten boorde,
als sneeuw zo blank.
Hoe draag ik langs de landen
door het brandend avondrood
die broze prachten in mijn slechte handen
genoeg devoot?
Hoe ik mijn schat beveilig
en zorgelijk behoed,
die het donker huis van mijn verlangen heilig,
en mijn gemoed?
07-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 06-06-2016 |
| Praeludium. Felix Rutten |
Het is het verleden dat zacht mijn stille denken
bestrijkt als lauwe wind. Het was zo stil,
en was het niet wel? Daar dringt de onwillige wil
dien droom weer op. En witte handen wenken.
Maak los de boot. Van land. De riemen blinken,
het koele water lokt ter schone vaart,
wij zullen de oude wijn der vreugde drinken
in het bloeiend loverhuis van den ouden gaard.
Van land. De riem gerept, de wijdten over,
terug naar het zonnig land van jeugd en lied,
wel wenkt verledens hand door het nieuwe lover,
de dromen keren, de dagen niet.
Sittard 1882- Rome 1971
Felix Rutten zorgde voor de katholieke literaire heropleving in Nederland.
Hij schreef gedichten, mysteriespelen, Bijbelse toneelstukken, reisverhalen en sagen.
Enkele werken: Avondrood (1913), Goede Vrijdag (1914), Limburgse sagen (1916), Beatrijs (1918),
Sonnetten (1921), Brugge (1925), Polen een herboren land (1931).
Hij was gehuwd met de schrijfster Marie Koenen.
06-06-2016, 09:16
Geschreven door André
|
|
|
| 05-06-2016 |
| Die avond en die roze. Willem Gijssels |
|
Die avond zocht ik naar een lied,
in het diepste van mijn wezen,
waarom te zoeken als het niet
vanzelf komt opgerezen?
Een moede roos ontviel den brank,
gelijk een zucht mijn herte,
och droef mijn leed van overlang
er mede ter verste verte.
Die avond zocht ik naar een lied,
verlangend naar verpozen,
ik bleef alleen met mijn verdriet
bij het vallen van de rozen.
En de avond kwam allengerhand
mijn moede ziele werven,
en ginder aan den westerkant
zag ik de rozen sterven.
05-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 04-06-2016 |
| Krekelzang. Willem Gijssels |
|
Het windje toetert zachtjes aan
op zijnen rieten fluit,
het toetert:"gij moet slapen gaan,
het zonnelicht gaat uit".
En wordt er nog een stem gehoord,
ze ruist zo vredig vroom,
dat zij de nacht geen wijlken stoort,
in zijnen zoeten droom.
Kie, hoort ge het kirre, kirre, kie?
het windje luistert stil,
het fluistert:"is er iemand die
mijn lied beletten wil"?
Doch, kirre kirre, het krekelt al
met scherp en schel geluid,
en het windje zucht:"in dat geval
berg ik mijn rieten fluit".
04-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 03-06-2016 |
| Primula Veris. Willem Gijssels |
|
Ik voel de banden breken,
de winter is voorbij,
van boven mij geweken,
ik voel de banden breken,
nu word ik weder vrij,
de winter is voorbij, voor mij.
Ik kom van onder de aarde,
waar ik te rusten lag,
het verlangen toch bewaarde,
daarbinnen diep in de aarde,
het verlangen naar de dag,
het is geworden dag.
De zonne zit te dopen,
de dag in haren roem,
ik doe de kerker open
van dag en dauw bedropen
en hoor het biegezoem,
ik ben de sleutelbloem.
03-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 02-06-2016 |
| Zonnedag. Willem Gijssels |
|
Langs bebloemde wegen
gaat de blijde dag
in de gouden regen
van de zonnelach.
Ik loop langs veld en weide
lustig met hem mee,
onder zijn geleide
naar de wijde zee.
Ik blijf ter veilige randen
voor de branding staan,
van verlangen branden
om er door te gaan.
Rollende chrysanten
spoelen uit de vloed,
spatten diamanten
over mijnen voet.
Ik zie nu blanke zeilen
op de golvenslag
langzaam aan verijlen
met mijn blijde lach.
02-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 01-06-2016 |
| Zeeschelpen. Willem Gijssels |
|
Ik loop verloren langs het strand,
schelpen vind ik velerhand,
parelmoeren, bloedgekraald,
roos en rood en wit geschaald.
Beelden zijn het van bitter wee
lang versteend in het zout der zee,
dromen zijn het die de golf
wiegend droeg en dan bedolf.
Schone dromen komen meer
als versteende beelden weer,
smaakt een droom van overlang,
eens zo zoet, niet zout en wrang.
01-06-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 31-05-2016 |
| Aan zee. Willem Gijssels |
|
De zon vervloeit in gulpen goud,
dat wiegt in het zilvergroen
der schone zee.
De baren rijzen menigvoud
om in de warme stralenzoen,
zich deugd te doen.
Ze weven door de waaierkrans,
vanuit de hemeltrans
in waterpas ontvouwd,
met het golvend goud.
O blijheid, leer me blij te zijn
en juichen als een kind,
O vrijheid, leer me vrij te zijn
gelijk een zeese wind.
Gij slaaf van last en zielewee,
ga heen uit mijn gemoed,
ik wil uw vrijheid, schone zee,
uw blijheid in mijn bloed.
31-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 30-05-2016 |
| De merel zet de avond in. Willem Gijssels. |
|
De merel zet de avond in
met wonderzoet geluid,
een lied van min en wedermin
van bruidegom en bruid.
Mijn geliefde, ik weet, ik weet
wanneer het avond wordt,
wij vinden er ons eigen leed
en lief uitgestort.
En wijl ons wenkt de stille maan
en wekt tot droomgevoel,
ik weet dat onze ogen samen gaan
ontmoeten hetzelfde doel.
Wanneer het lied der ziele drenkt
bij wonder maangewenk,
ik weet het dat gij mij gedenkt
zodra ik u gedenk.
30-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 29-05-2016 |
| Rozen. Willem Gijssels |
|
Rozen na de weelde
van de nachtrust,
door de rode lippen
van de dag gekust.
Roept gij niet al blozend
van de liefdewijn:
pluk ons.
Pluk de rozen,
wijl zij van de morgendauw
gezegend zijn.
Pluk ze voor het schroeien
van de zonnebrand.
Schenk ze aan een geliefde
om te bloeien
in haar hand.
29-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 28-05-2016 |
| Het eglantierken. Willem Gijssels |
|
Ik zing voor u mijn eglantierken,
dat bij het naderend bieken bloost,
zeg het mij: wat is beminnen?
Draagt gij een doornenhart waarbinnen
zich een liefdeblik verpoost?
ik zing voor u, mijn eglantierken.
Zou het bieken honing winnen,
als het u niet zoet-prikkelend koost?
zeg het mij: wat is beminnen?
Ik ben zo diep gekwetst vanbinnen,
ik zoek vergeefs naar liefdetroost,
ik zing voor u mijn eglantierken.
Leer het mij,
wat is beminnen?.
28-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 27-05-2016 |
| Eva zingt. Willem Gijssels |
|
Als de blanke morgen fluistert
tot mijn droom: waak op het is dag,
ik lonk terwijl mijn ziele luistert,
sluimerogend naar zijn lach.
Ik voel een straal ter bloemen glippen
van mijn blauwig ogenpaar,
een vlam wekt mijn lippen
en een zucht mijn golvend haar.
Ik voel in mijn ziele dringen,
lijk een roos die wakker werd,
al de schoonheid van de dingen,
al hun liefden in mijn hart.
Niets of het brengt me zulk een zegen,
dat mijn gouden lach het zegt:
ik ben een kind de slaap ontstegen
tot weer God het slapen legt.
27-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 26-05-2016 |
| Hemeldauw. Willem Gijssels |
|
Hemeldauw, waar zijt gij heen?
Ik heb de bloemen laten drinken
al mijn paarlen die nu blinken
als een balsem in hun hart.
Liefdedroom, waar zijt gij heen?
Zoals wierook uit de kelk komt
die de hemeldauw verwelkomt
word ik balsem in haar hart.
Liefdedroom is dauwgeween.
Het zijn de zuchten die gespreid
glanzen aan een nieuwe wereld
in de ochtend van een hart.
26-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 25-05-2016 |
| Russisch lied. Willem Gijssels |
|
Ik wandel door de avondvrede,
ik neem stille bloemen mede
van het korenveld.
Ik vlecht een kroon van bloem en lover,
ik geef haar aan de golven over
van de beek vol zoet getover,
wijl minnenijd me kwelt.
Zal mijn kroon geluk verkonden,
boven, onder? Ik wacht een wonder,
wijl van angst mijn boezem slaat.
Wee mijn kroon, ze gaat naar onder,
liefde, liefde, welk een verraad.
naar Max Lewandowsky
25-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 24-05-2016 |
| Avond. Willem Gijssels |
|
Het avondt en ik treed
waar wij te samen eens traden
langs droomvolle paden,
ik weet dat gij dat weet.
Door het lover pinkt en wenkt
er hier en daar een ster
en dwaalt mijn gedachte ver,
ik weet waaraan gij denkt.
Door de avond komt de wind
in stilte neergestreken,
al geeft gij taal noch teken
ik weet dat gij mij mint.
24-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 23-05-2016 |
| Serenade. Willem Gijssels |
|
Sterren van de zomernacht,
diep in 's hemels blauwe vacht.
bergt uwe gouden pracht,
zij slaapt melieve slaapt zacht.
Maan van de zomernacht,
eer het westen u verwacht,
zink neer in zilveren pracht,
zij slaapt melieve slaapt zacht.
Windje van de zomernacht,
waar de woudbie naar u smacht,
stuit uwer vleugelen jacht,
zij slaapt melieve slaapt zacht.
Dromen van de zomernacht,
wijl zij in haar sluimer lacht,
meldt dat ik hou de wacht,
zij slaapt melieve slaapt zacht.
23-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 22-05-2016 |
| Voor u. Willem Gijssels |
|
Ik ben de winter ongevraagd
en toch en toch gekomen,
de lente draag ik in mijn hart
en liefdedromen.
Ik ben de lente lang verwacht,
dra ziet ge mij verzwinden,
dan ga ik in een ander oord
weer liefde vinden.
Ik ben de liefde, die miskend
niet kan, niet kan verdwijnen,
ik leef in het minnend hart en zal
er mee verkwijnen.
Ik ben het hart dat gij verstiet,
het kwam al menigwerven
in het leven weer, om telkenmaal
voor u te sterven.
22-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
| 21-05-2016 |
| Bron, van waar komt gij? Willem Gijssels |
|
Bron, van waar komt gij,
o mijn lieve bron?
Boven van de berg gerold,
ik ben de reine sneeuw die smolt
in de zoen van de zon.
Bron, van wat zingt gij
zulk een roerend lied?
Ik leerde het van de nachtegaal
hoort gij zijn wondere taal
in mijn ruisen niet?
Bron van wat geurt gij
als een riekend kruid?
Ik weet geen weg met mijn gestreel
en viooltjes, o zoveel,
vielen mij ten buit.
Bron, naar waar gaat gij,
o mijn lieve bron?
Ginder, waar uw liefje droomt
en in mij zich spiegelen komt,
als een straal van de zon.
21-05-2016, 00:00
Geschreven door André
|
|
|
|
|
|
